Infostand De Crem misstond

[filosofisch verzet]

Bedenkingen bij oorlogsherdenkingen
De waanzin van de oorlog is niet gestopt, hij duurt ergens anders verder. Herdenkingen blijven nodig, maar meer nog : opvolging van huidige conflikten en alternatieven om oorlog te vermijden. Op herdenkingen en tentoonstellingen worden weinig politieke standpunten ingenomen.

Je staat telkens versteld van de enorme middelen die er gevonden werden om oorlog te financieren. Je bent onthutst bij het zien van de opgestapelde lijken in de concentratiekampen.
Je verbaast je over de oorlogspropaganda die mensen die in oorlogsfabrieken werkten idealiseerde, hen een mooie toekomst voorspiegelde…hen tot de collaboratie verleide.

Je verwondert je over de aanwezigheid van de infostand van het huidige Belgische leger om rekruten te werven. Je wil van de standhouder weten hoe hij over de inzet van het leger denkt…maar je raakt niet verder dan dat Congo een apenland zou zijn, de Navo best nog wat nieuwe landen mag opnemen om ‘Rusland’ echt bang te maken en andere onzin, zoals dat mijnen opruimen die volgens mij Israel en de Hezbolah in Libanon eigenlijk zouden moeten opruimen, heel goed betaald werk is ,dat ‘onze jongens’ zeker niet aan hun neus willen zien voorbijgaan.

Buiten op de parking een reeks jeeps met Belgische en Amerikaanse vlaggetjes. Russische vlaggetjes heb ik op herdenkingen van de tweede wereldoorlog nooit gezien. Pieter de Crem,minister van onze landsverdediging zou fier zijn… . Die idioot had ons enkele maanden terug bijna in een oorlog gestort, want als het van hem afhing waren Georgiê en Oekraine al bij de Nato… . De christendemocratie en flaminganterie en bourgeoisie in dit land zal toch niet altijd de ‘boots’ van het imperialisme blijven likken zeker ?

Even terug in de tijd. 20/12/04 België. 't Nederlandstalige deel. Een vrouw, een oorlogsweduwe in 't dorp, wordt in het dorp begraven. Net op de dag dat er in een Franstalige stad (Bastogne) in dat land een herdenking van de eindgruwelen van de tweede wereldorlog plaatsvindt. De kannonen van Bastogne waren tot bij ons te horen. Ze had geen mooiere dag kunnen kiezen om de eenheid van haar leven en haar land uit te drukken en het nationalisme een vuist te maken. Weduwe van twee mannen. De eerste als eerste in een verre oorlog op grond van het dorp zelf gevallen. De tweede zijn schoonzuster tot zijn vrouw makend.

Het mislukken van de Duitse revolutie na de eerste wereldoorlog was het begin van het proces dat tot het aan de macht komen van het nazisme leidde. Het rechtsstreekse gevolg daarvan, was dat het leven van tientallen jonge mensen in het dorp in de zomer van 1944 helemaal overhoop gegooid werd...zoals zo dikwijls in de geschiedenis van de mensheid daarvoor. De overlevenden troosten mekaar of verscherpten hun vetes, de latere, welvarender generaties begrepen niet goed soms wat er tussen een aantal mensen aan de hand geweest was. Teveel werd alles toegespitst op wie wat had gedaan en niet op het economische en politieke waarom van een oorlog.

Te weinigen vragen zich af waarom er zestig jaar later in de wereld meer dorpen met burgerlijke oorlogsslachtoffers zijn dan toen…al vieren we dan nu wel zestig jaar ‘rechten van de mens’. Iedereen met een zekere ouderdom hangt wel één van de versies van een stuk waarheid aan, maar voor de jongere generaties is dat allemaal gedaan...ze leven nu in een vredig Europa.
Ik hoop voor hen dat dat echt zo blijven mag en dat ze zich in alle vrijheid nog jaren mogen informeren over de toestand van de wereld op mijn blog en zijn links...ze moeten wel voorzichtig zijn en geen boze meningen over onze Crème van een minister van landsverdediging achterlaten als ze hun job willen houden.

Destijds, toen m'n grootvader ongeveer dezelfde halve-eeuw leeftijd had als ik, had hij als boer en fruitteler ook een café waar je ook aan volksspelen zoals kegelen en wipschieten kon doen. Hij was ook keizer van de volksdansgroep en onafhankelijk gemeenteraadslid. Alhoewel hij een Engelse piloot het leven redde door hem te verbergen of al eens iets deed voor mensen die niet in de aanvallende Staat wilden gaan werken, was de boodschap die van hem in z'n café uitging duidelijk zowel voor de weinigen die openlijk of verdoken met de collaboratie betrokken waren als voor de velen die het verzet genegen waren : HOU JULLIE GEDEIST, de oorlog is bijna gedaan. Bompa werd opgepakt en verhoord en wist de bezetter en z'n trawanten op z'n eigen filosofische manier ervan te overtuigen dat ze op een moment waarop de gealliëerden voor hun deur stonden hun tijd niet in het ‘onbeduidende’ van het verzet in zijn dorp moesten steken. Hij moet niks hebben verraden, net zoals niemand wist dat hij een Engels piloot en een paar weerstanders verborg. Na de oorlog toen deze piloot ons bezocht, moest ik nog tolk spelen voor Joe uit England die z'n hele leven na de oorlog in een traktorfabriek gewerkt had. Van een andere in het dorp verborgen piloot toen, wisten teveel mensen dat hij daar verborgen was, die werd dan ook bij een razzia een tijd later na de desastreuze moord op de leider van de collaboratie mee opgepakt.
Waarschijnlijk kwam grootvader ook vrij door toedoen van een vrouw die mijn oudste tante kende. Soms komen dingen raar tot stand : M'n oudste tante was in de kliniek voor een appendix en leerde daar een andere jonge vrouw kennen die later in 't verzet zou gaan...langs die weg zond men onder andere nog een piloot naar m'n grootvader z'n gebuur. Tijdens de razzia vondt men ook zijn in de hofgrond of elders ingegraven zonen of hemzelf of zijn verzetsman en gebuur niet.

Niettegenstaande grootvaders inzet en eerlijke bedoelingen, waren er in het dorp wel enkele mensen met dode mannen die bompa als verzetsman verdachten van onder foltering en bedreiging gegevens over het verzet te hebben doorgegeven. De geschiedvorsing heeft ondertussen al uitgemaakt dat men alles wat men over het verzet in het dorp moest weten al acht maand vroeger wist.
Dat gerucht van of m'n grootvader nu al of niet loslippig was geweest onder dwang, sleet wel na een tijd want op den duur komt de waarheid toch altijd bovendrijven. Die kinderen van m'n grootouders die in het dorp bleven zaten ergens met een gevoel van te willen bewijzen dat een andere wereld dan die waarin zij geboren waren, mogelijk was...zonder dat ze zich daar zelf bewust van waren eigenlijk. Van in de jaren zestig voerden zij het fruit van de streek die door de bezetter zo was aangevallen...uit naar het land van die bezetter. Als om te zeggen dat oorlog geen oplossing is, altijd een gevolg van beetgenomen krijgers die hunzelf en de inwoners enorm veel schade berokkenen. Het leven ging verder. Bompa werd nog altijd bij gestorven dorpsgenoten geroepen om hen 'af te leggen' of om twisten bij te leggen. Eén van zijn zonen die geen werk vond en de koloniale school gevolgd had,ging uiteindelijk niet Congo. Het Congo dat de laatste vijftig jaar door zoveel miserie en oorlog geteisterd wordt. De strijd voor een betere wereld gaaat verder
octo

[De schoofzak]

Je post is "nogal" lang en drammerig.

Gaat het over de militair georganiseerde aanval in Mombay, of heb ik te vlug gelezen?

[lollysticky]

wat een dikke zever post zeg

[Mr. Orange]

jeeps met Belgische en Amerikaanse vlaggetjes

De christendemocratie en flaminganterie en bourgeoisie in dit land zal toch niet altijd de ‘boots’ van het imperialisme blijven likken zeker ?

Probeer consequent te blijven é.