Heeft België het verdrag van Lissabon geratificeerd?

[Jos Verhulst]

Volgens dit bericht
http://www.observatoiredeleurope.com...8cd63afc77e4bd

heeft België samen met nog enkele andere landen het verdrag van Lissabon niet geratificeerd.



Natuurlijk zit Jef Sleeckx er weer tussen (hulde! hulde!) en verder ook nog een genaamde Frans Van Ryhovelaan, wat ik heel eigenaardig vind.

http://www.onzezeg.be/

[Pelgrim]

Goed nieuws dus!

[Geert C]

De website van de Raad is formeel: de Belgische ratificatie is rond. Linkje.

[lombas]

Op 11 juli 2008 heeft de laatste instantie het Verdrag goedgekeurd. Het is geratificeerd én neergelegd.

Enkel Tsjechië moet het nog ratificeren en Ierland een referendumpje houden. Duitsland en Polen moeten het nog neerleggen maar hebben het al wel geratificeerd.

[Pelgrim]

slecht nieuws dus.

Alle hoop ligt op de emerald isle.

[Jos Verhulst]

Die ratificatie door het Vlaams parlement is deze zomer nog redelijk uitvoerig in het nieuws geweest, meen ik me te herinneren. En hier kan men idd lezen

http://staatsbladclip.zita.be/staats...008203857.html

dat 10 oktober 2008 de dag is waarop de Vlaamse regering het decreet (in het parlement gepasseerd 10 juli) zou hebben afgekondigd. Op 5 nov 2008 kwam dat dan in het staatsblad.

Maar de eigenlijke ratificatie kon ik niet vinden. Is die al in het BS verschenen?

Zeker is dat op 10 december 2008 bij het Grondwettelijk Hof een beroep tot vernietiging is ingediend tegen het hierboven vermelde Vlaamse decreet van 10 oktober 2008 (nr 4572 van de rol van het Hof). Voor de rest heb ik alleen maar enige geruchten/kwakkels gehoord over uitstel van publicatie in het BS om onduidelijke redenen.

[Jos Verhulst]

Ik citeer hieronder ter info nog wat losse commentaar afkomstig van een insider die ik niet noem.

"Een klacht aan het grondwettelijk hof schort de procedure van ratificatie op.
Een burger uit België (...) heeft het recht om 60 dg na publikatie van een internationaal verdrag in het staatsblad een verzoekschrift tot nietigverklaring in te dienen.

De publikatie van het KB in het staatsblad van het akkoord met het verdrag van Lissabon van het federaal parlement hebben wij nooit kunnen vinden. Er zijn nog twee parlementen die nog niet publiceerden. Dit federaal KB is getekend door de koning voodat de parlementen stemden. Binnen het parlement is niemand op de hoogte.
(...)

Dit belangrijke verdrag zou moeten te vinden zijn op de website van het ministerie van buitenlandse zaken in Belgie zoals in vele andere landen het geval is na ratificatie, met netjes de publikatienummers van het staatsblad erbij. Dit is niet zo in Belgie en in andere landen wel. Waarom niet?

Waarom stellen ze die publikatie in het staatsblad uit ? Mogelijks omdat alle parlementen graag wilden dat het interparlementair akkoord eerst vast lag en daar echt op stonden alvorens Lissabon te tekenen. Het is een machtsstrijd... Parlementen krijgen rechtstreeks acces tot het eu gerechtshof als ze hun autonome status bewaren. Dus een cocoof heeft evenveel recht als het federaal duitse parlement.... En Leterme wilde op 15 okt op de EU top absoluut zeggen dat het ok was... vandaar die kronkel van publikatie in een krantje op 15 okt...

In Rome legde men volgens een minuscuul artikeltje in een Franstalige krant "instrumenten" neer.... (...) Wat zijn 'instrumenten tot'? Dat is wat ze beweren te hebben neergelegd. Geen enkele vlaamse krant nam het over enkel bij RTL staat het op de site".

[Jos Verhulst]

België heeft inderdaad het verdrag nog niet definitief geratificeerd in de zin dat de zaak is opgeschort door een klacht waaromtrent nog geen uitspraak is gevallen. Hier is bericht over het Britse precedent:

http://www.7sur7.be/7s7/fr/1505/Mond...la-Cour-.dhtml

Of de ratificatieprocedure zelf tot op heden is afgerond is onduidelijk. Voor zover ik kan zien is de uiteindelijke wet nog niet in het BS verschenen. Dat betekent dat er nog altijd extra klachten kunnen neergelegd worden, want de daartoe strekkende termijn van 60 dagen begint te lopen vanaf die publicatie.

[Valentine Julien]

Bourgeois; 25 okt 2005

http://jsp.vlaamsparlement.be/docs/s...006/g546-1.pdf

Enkele specifieke bepalingen in het Grondwettelijk Verdrag vereisen belangrijke procedurele afspraken binnen België. Zo stelt Artikel IV-444 dat wanneer de Raad op een bepaald gebied met eenparigheid van stemmen besluit, de Europese Raad kan beslissen dat de Raad – conform de zogenaamde overbruggingsclausule – op dat gebied voortaan met gekwalificeerde meerderheid besluit. Om te vermijden dat de federale overheid zou instemmen met een gewijzigde stemprocedure voor domeinen die tot de bevoegdheden van de deelstaten behoren, wenst Vlaanderen hierover een intra-Belgisch samenwerkingsakkoord te sluiten.

In de procedure tot wijziging van de stemprocedures moet de term “nationale parlementen” daarom geïnterpreteerd worden zoals verduidelijkt in Verklaring nr. 49 die België bij het Europees Grondwettelijk Verdrag liet opnemen. Die Verklaring stelt dat krachtens het Belgisch grondwettelijk recht, zowel de Kamer en de Senaat van het federale parlement als de parlementen van de gemeenschappen en de Gewesten in functie van de bevoegdheden die de Unie uitoefent, optreden als componenten van het nationaal parlementair stelsel of als kamers van het nationaal parlement. Omdat een dergelijke Verklaring een niet-bindend karakter heeft, moet ook daarover een
samenwerkingsakkoord worden opgesteld met het Vlaams Parlement.

Dit samenwerkingsakkoord dient te worden uitgewerkt voorafgaand aan de instemming met het Grondwettelijk Verdrag door het Vlaams Parlement. Deze voorwaarde werd ondubbelzinnig geformuleerd in de Verklaring van de Vlaamse regering van 18 mei 2005. Ook met betrekking tot de toepassing van het subsidiariteitsbeginsel volgens het Grondwettelijk Verdrag moet een specifiek samenwerkingsakkoord worden gesloten in nauwe samenwerking met het Vlaams Parlement.

Het ontwerp van samenwerkingsakkoord ligt momenteel voor bij de Conferentie van de Voorzitters van de Zeven Wetgevende Assemblees (C7A). Verder bereidt het Vlaams Parlement een testcase voor met betrekking tot de subsidiariteitstoets.

en zo zijn er nog een paar leuke citaten...
blijkbaar is dat samenwerkingsakkoord er al 8 jaar lang niet...
we hebben de eeuwigheid, dus dat maakt niet uit.
maar goed...

[Valentine Julien]

Mevrouw Miet Smet zegt in 2005 tijdens een commissie vergadering ivm de europese grondwet die toen per vergissing nog zo heette (want daar kwamen toch moeilijkheden van overal!) en maar in een ander jasje gestoken is met enkele aanpassingen om opnieuw voorgelegd te worden met de roemrijke naam Missabon.


"En iedereen weet onderhand dat de Europese Grondwet er – minstens
in deze vorm – zeer waarschijnlijk niet zal komen."

Aangezien in de schoot van deze commissie werd afgesproken om het Verdrag tot vaststelling van een Grondwet voor Europa pas goed te keuren wanneer alle parlementen het samenwerkingsprotocol hebben goedgekeurd, stelt mevrouw Miet Smet vast dat er in de huidige stand der dingen met de verdere behandeling van het instemmingsdecreet bij de Europese Grondwet gewacht zal moeten worden op de goedkeuring van het samenwerkingsakkoord.



einde citaat

[Jos Verhulst]

Nieuwe klacht in Duitsland, zo deelt onze correspondent in Berlijn ons mede:

"Bij het Duits Grondwettelijk Hof (Verfassungsgericht) is een nieuwe klacht tegen het Lissabon-verdrag ingediend. De klagers zijn Dieter Spethmann (voormalig CEO van Thyssen AG, volgens Wikipedia huidig erevoorzitter van de Duitse Industriebank), Franz Ludwig Graf Stauffenberg (EU-parlementslid voor de CSU), Joachim Starbatty (econoom) en Markus Kerber (rechtsprofessor). Nog volgens Wikipedia hadden Spethmann en Starbatty in 1997 al geklaagd tegen de invoering van de euro, maar tevergeefs.



Volgens het artikel hieronder zouden deze klagers weigeren om gehoord te worden bij de mondelinge beraaslagingen in Karlsruhe op 10 en 11 februari. Ze eisen dat het Hof hun klacht schriftelijk behandelt, wat verscheidene maanden kan duren.

http://www.handelsblatt.com/politik/...ssabon;2134725

[Valentine Julien]

op verdenking van hoogverraad.
en .....

De ironie wil dus dat er enerzijds ergens in de spreekwoordelijke
bureaulades van de Hoge Raad, de Tweede Kamer en de Minister van
Justitie een aangifte ligt tegen de regering vanwege nota bene
mogelijk hoogverraad, een aangifte die niet eens onderzocht wordt,
terwijl anderzijds een kamerlid zich gedwongen voelt zelf naar de Hoge
Raad te stappen om de toch wel waarschijnlijk onbevoegde ingezette
vervolging omtrent de uitingen van zijn politieke denkbeelden te
ontlopen. En dat in de "rechtstaat" die Nederland heet.

Kamer en regering bemoeien zich niet met de rechtsgang, de rechter
bemoeit zich niet met de politiek. Dat is de algemene stelregel, die
bijna geheel juist is. Er is echter één en slechts één belangrijke
uitzondering: zogenaamde ambtsmisdrijven begaan door leden van
regering of kamer, simpel gezegd misdrijven die "iets met de politiek
te maken hebben". Regeringsleden en kamerleden die zich daar aan
schuldig maken kunnen weliswaar vervolgd worden, maar alleen als
regering of kamer vindt dat dat moet gebeuren. En daarom zou de vraag
of de door het Hof gewraakte uitlatingen van de heer Wilders nu
ambtsmisdrijven zijn of niet, wel eens het verdere verloop van zijn
zaak kunnen bepalen.

Scheiding der machten

Toen Thorbecke onze grondwet schreef, heeft hij daarin in al zijn
wijsheid het principe van "scheiding der machten" verwerkt. Dit
betekent dat de wetgevende macht (de politiek), de rechtsprekende
macht (de rechters) en de uitvoerende macht (de politie en het
openbaar ministerie) in principe onafhankelijk van elkaar dienen te
zijn. Kort gezegd: ze mogen zich niet met elkaars werk bemoeien.
Vandaar ook dat noch Tweede Kamer noch Ministers zich "in de regel"
met individuele zaken die onder de rechter zijn kunnen of mogen
bemoeien. De regels moeten immers voor iedereen gelijk zijn en dat is
nu eenmaal aan de rechter om te beoordelen. Andersom geldt dat de
rechter zich niet met de politiek mag bemoeien en precies daarom mag
de Nederlandse rechter de door de politiek gemaakte wetten niet
toetsen aan de grondwet.

Maar wat nu te doen als leden van regering of kamer zich schuldig
maken aan misdrijven die op de één of andere manier "iets met
politiek" van doen hebben?

Een voorbeeld

Stelt u zich voor dat defensie nieuwe vliegtuigen wil aanschaffen. Nu
is de Minister van Defensie toevallig bevriend met een commissaris bij
een buitenlandse vliegtuigbouwer. Hij doet zijn vriend natuurlijk
graag een plezier en zeker als daar iets tegenover staat. Hij is wel
bij machte zijn ambtenaren een aantal documenten te laten verdwijnen
die ten nadele spreken van de betreffende vliegtuigbouwer, waardoor
uiteindelijk de betreffende vliegtuigbouwer ten onrechte de order
gegund zal worden. Als dank spreken ze af dat de buitenlandse
vliegtuigbouwer een donatie doet voor een bepaald goed doel, waar
toevallig een andere vriend van die Minister commissaris is. Laten we
zeggen dat dat goede doel vakantiehuizen bouwt waar gehandicapten
gebruik van kunnen maken, ergens langs de Middellandse zeekust of zo.
Nu lijkt het onze Minister ook wel wat om daar ergens een
vakantiehuisje te hebben en dus koopt hij in de buurt een stukje
grond, waar ons goede doel als dank voor het aandeel van de Minister
in het verkrijgen van die aanzienlijke bijdrage gratis en voor niets
een keurig vakantiehuisje bouwt. Geen haan die er naar kraait, tot er
iets mis gaat en de zaak aan het licht komt.

Een voorbeeld uit het boekje van "corruptie" waarbij onze Minister
zijn boekje te buiten is gegaan. De vraag is nu natuurlijk: Wie zorgt
er voor dat deze Minister voor de rechter komt?

Vrijwel iedereen zal zeggen: het openbaar ministerie. Maar het
openbaar ministerie en de rechter zouden zich toch niet met de
politiek bemoeien? Als dit duo zo'n zaak op eigen initatief aan zou
kunnen pakken, dan zou men zich vrijwel onvermijdelijk óók met die,
thans ongewijfeld politiek gevoelige, aanschaf van die vliegtuigen
bemoeien, al was het alleen maar vanwege de vraag welke documenten en
bewijzen openbaar gemaakt zouden kunnen/moeten worden en welke niet.
Voor de Hoge Raad geldt precies hetzelfde. Ook zij heeft zich niet met
de politiek te bemoeien en kan en mag daarom niet zomaar een Minister
vervolgen, zelfs al staat in de grondwet dat Ministers en leden der
Staten Generaal terecht staan voor de Hoge Raad.

Hoe dan wel?

Ook dit is geregeld in onze grondwet. Artikel 119 bepaalt dat de leden
van de Staten-Generaal, de ministers en de staatssecretarissen wegens
ambtsmisdrijven voor de Hoge Raad raad terecht staan, maar alleen als
de regering of de kamer daartoe opdracht geeft. De vervolging van
Ministers is nader geregeld in de "Wet Ministeriële
Verantwoordelijkheid" uit 1855. In wat gedateerd Nederlands: "De
Hoofden der Ministeriële Departementen staan ter vervolging, hetzij
van Onzentwege, hetzij van wege de Tweede Kamer, te regt voor den
Hoogen Raad."

De vraag is nu natuurlijk wat ambtsmisdrijven dan wel zijn als deze
(in het geval van kamerleden) "iets met de politiek" te maken moeten
hebben. In het Wetboek van Strafrecht wordt bepaald dat er sprake is
van een ambtsmisdrijf als "een ambtenaar door het begaan van een
strafbaar feit een bijzondere ambtsplicht schendt of bij het begaan
van een strafbaar feit gebruik maakt van macht, gelegenheid of middel
hem door zijn ambt geschonken". Bij de Minister in het voorbeeld is
duidelijk dat hij van macht en gelegenheid gebruik gemaakt heeft voor
eigen gewin, maar bij de zaak Wilders is het toch wat ingewikkelder.
Men kan dit van twee kanten bekijken: vanuit wat er precies staat en
vanuit wat nu eigenlijk de bedoeling is van hetgeen in de grondwet
staat. Dit wordt in het algemeen het verschil tussen letter en geest
van de wet genoemd.

Wanneer we uitgaan van wat er precies staat, dan lijkt er bij Wilders
in ieder geval geen sprake te zijn van machtsmisbruik of het gebruik
van middelen waarover hij door zijn werk in de kamer de beschikking
heeft gekregen. Men kan zich echter afvragen of hij, bij hetgeen door
het Hof als vermoedelijk misdrijf wordt aangemerkt, gebruikt heeft
gemaakt van "gelegenheid" hem door zijn lidmaatschap van de tweede
kamer geschonken. Hij heeft de door het Hof gewraakte uitspraken onder
meer gepubliceerd in een vooraanstaand dagblad en het ligt voor de
hand om te veronderstellen dat deze krant zijn uitspraken enkel en
alleen gepubliceerd heeft omdat ze gedaan werden door een kamerlid.
Als dat het geval is, dan is er natuurlijk sprake van het gebruik
maken van "gelegenheid" en zou de Hoge Raad niet zonder meer bevoegd
zijn de heer Wilders te vervolgen.

Wanneer we uitgaan van wat nu eigenlijk de bedoeling is van hetgeen in
de grondwet staat, dan is zonneklaar dat het niet de bedoeling is dat
de rechter zich zo maar met de politiek kan bemoeien. Het behoeft geen
betoog dat de uitspraken van de heer Wilders te maken hebben met zijn
politieke denkbeelden, hetgeen er eveneens toe zou leiden dat de Hoge
Raad niet bevoegd is tot vervolging over te gaan zonder opdracht van
kamer of regering. Het lijkt er dan ook op dat de heer Wilders een
verstandige zet heeft gedaan door zelf naar de Hoge Raad te stappen.

De Minister uit ons voorbeeld

Wanneer we terug gaan naar de Minister uit het voorbeeld, waarvan we
vastgesteld hebben dat deze alleen vervolgd zou kunnen worden als
kamer of regering daar de opdracht toe zou geven, dan is het nog maar
de vraag of deze Mininster werkelijk ter verantwoording zou worden
geroepen. Als zijn verhaal het journaal zou halen, dan zou de kamer
welhaast gedwongen zijn actie te ondernemen, want in de
actualiteiten-programma's zou ongetwijfeld de ene na de andere expert
zijn verhaal doen en zou de kamer alleen maar hoeven doen wat deze
experts zouden zeggen.

Maar wat nu als dat niet zou gebeuren, als er slechts één burger
aangifte zou doen tegen deze Minister? Zou het Openbaar Ministerie dan
de aangifte onderzoeken en haar bevindingen vervolgens rapporteren aan
de Hoge Raad? Of zou de aangifte rechtstreeks naar de Hoge Raad worden
doorgestuurd en zou deze de aangifte onderzoeken en haar bevindingen
rapporteren aan kamer en regering? Er staat tenslotte niets over
opsporingsbevoegdheid genoemd in de genoemde wetten. En aangezien het
Openbaar Ministerie kennelijk wel bevoegd is vermoedelijke misdrijven
van kamerleden te onderzoeken, ligt het voor de hand dat zij met verve
het onderzoek naar de aangifte van deze plichtsgetrouwe burger ter
hand zou nemen.

De praktijk leert echter anders. Zo is er door een burger aangifte
gedaan tegen de regering inzake de afhandeling van het
Lissabonverdrag, omdat hij het vermoeden had/heeft dat de regering
zich hierbij mogelijk schuldig heeft gemaakt aan land- c.q.
hoog-verraad. Omdat deze burger op de hoogte was van het feit dat het
Openbaar Ministerie zich bij eerdere aangiften tegen leden van de
regering niet bevoegd achtte een onderzoek in te stellen en daarom
deze aangiften "rechtstreeks" doorstuurde naar de Hoge Raad, nota bene
onderdeel van de rechtsprekende macht (hoezo, scheiding der machten?),
heeft hij zijn aangifte dan ook maar rechtstreeks naar de Hoge Raad,
de Tweede Kamer èn de Minister van Justitie gestuurd. De Tweede Kamer
nam de aangifte ter kennisgeving aan, de Hoge Raad achtte zich niet
bevoegd om een onderzoek in te stellen en de Minister van Justitie
"treedt in de regel niet in individuele (straf)-zaken". Er gebeurde
dus in feite helemaal niets.

Ironisch

De komende uitspraak van de Hoge Raad in de zaak Wilders is dan ook
uiterst interessant. Wanneer zij zich uitspreekt, zoals verwacht kan
worden in de lijn van haar eerdere uitspraken, zal zij waarschijnlijk
tot de conclusie zal komen dat zij niet bevoegd is. Vervolgens wordt
het buitengewoon interessant wat er daarna gebeurt. Het zal de heer
Wilders ongetwijfeld opvallen dat zijn zaak net even anders is
behandeld door het OM dan de eerdere aangiften tegen leden van de
regering, terwijl kamerleden en regeringsleden precies dezelfde
bescherming genieten vanuit de grondwet.

Is dit nu klasse-justitie in optima forma? Is er een klasse verschil
tussen kamerleden en regeringsleden? Dan heeft de Minister van
Justitie toch nog wel wat uit te leggen. Het kan natuurlijk ook zijn
dat er blunders gemaakt zijn, maar gezien het feit dat het OM zich
niet wilde branden aan eerdere aangiften tegen de regering en deze
keurig doorstuurde naar de Hoge Raad is men kennelijk wel op de hoogte
van de regels. En als het Hof vervolgens met open ogen die blunders
nog eens herhaalt, dan wordt het toch wel zorgelijk. "Three strikes
and you're out" is een regelmatig gehoorde kreet en dit gaat dan toch
aardig die kant op. Hoe dan ook, ook in dat geval heeft de Minister
nog wat uit te leggen.

Blijft natuurlijk het punt van die aangiften die zich nog altijd in
die buraulades bevinden. Het is best mogelijk dat daar aangiften
tussen zitten die kant nog wal raken. Maar het is zeker ook mogelijk
dat daar aangiften tussen zitten die wel degelijk tot vervolging
zouden kunnen en misschien wel moeten leiden. En als de eerder
genoemde aangifte over het Lissabonverdrag nu eens tot die laatste
categorie behoort?

Zou dat niet net een kolfje naar de hand van de PVV of de SP zijn, die
toch al niet zo blij waren met dat Lissabonverdrag? De heer Wilders
weet tenslotte binnenkort de weg naar de Hoge Raad. En volgens die wet
die intussen ook al 150 jaar in die burealade stof heeft liggen
vergaren zijn er dan maar 5 handtekeningen nodig om de regering naar
huis te sturen èn voor eens en altijd af te rekenen met dat
Lissabonverdag, in wezen precies hetzelfde verdrag als die Europese
grondwet die door het volk in dit land is afgewezen. Maar dan zal toch
iemand die aangifte te voorschijn moeten halen en moeten beoordelen of
er iets mee aan te vangen is. Dit mag dan tot op heden te veel
gevraagd zijn gebleken, wellicht omdat men één enkele roepende in de
woestijn toch moeilijk serieus kan nemen, maar beter ten halve gekeerd
dan ten hele gedwaald zullen we maar zeggen. Laten we daarom afsluiten
met de woorden van een wijs man waar velen, inclusief kamerleden en
regeringsleden, nog een heleboel van zouden kunnen leren:

"Even if you are a minority of one, the truth is still the truth" -
Mahatma Ghandi.

--------------------
Nadere informatie
--------------------

Aangifte tegen de regering inzake de afhandeling van het Lissabon-verdrag:
http://www.tuks.nl/docs/Aangifte.pdf
http://www.tuks.nl/docs/Bijlage_aangifte.pdf

Het antwoord van de Minister van Justitie:
http://www.tuks.nl/docs/Antwoord_Minister_Justitie.pdf

Het antwoord van de Hoge Raad:
http://www.tuks.nl/docs/Antwoord_hoge_raad.pdf

"De hoge raad heeft geen bevoegdheid om onderzoek te doen naar
eventueel door leden van het kabinet of van de Tweede Kamer begane
strafbare feiten. Een uitzondering op deze regel wordt gegeven in
artikel 119 van de Grondwet en artikel 76 van de Wet op de
rechterlijke organisatie. Deze geven regels voor het doen van een
onderzoek door de Hoge Raad naar mogelijke ambtsmisdrijven die door
leden van de regering of door leden van de Tweede Kamer zouden zijn
begaan."


Een tweetal open brieven aan Hare Majesteit de Koningin:
http://www.tuks.nl/docs/Open_Brief_HM_Koningin.pdf
http://www.tuks.nl/docs/Open_Brief_HM_Koningin_2.pdf

Een paper over hoe het staat met de democratie in Europa:
http://www.tuks.nl/docs/Geen_Democratie_als_zodanig.pdf