"Mensenrechten", onderdrukkingswapen bij uitstek!

[Guderian]

De mensenrechten, of beter nog het mensenrecht-isme, is één van de belangrijkste middelen van de heersende moderne liberale ideologie van de vooruitgang en het individualistisch egalitarisme. Het is ook het voornaamste instrument ter vestiging van een gedachtenpolitie en ter vernietiging van volkenrecht(en).

Gegroeid uit de politieke filosofie van de 18de eeuw is het mensenrecht-isme vandaag het onvermijdbare eindstation van de dominante ideologie. Samen met het antiracisme vormt dit de centrale instelling van het mentale collectieve bewustzijn en vooral van de weldenkers alsook is het de voornaamste oorzaak van de verlamming van elke revolte tegen het systeem. Het mensenrechten-discours is tot in haar diepste vezels hypocriet, schikt zich naar alle sociale problemen en rechtvaardigt de grootste onderdrukkingen, niet in het minst via zogenaamde "positieve discriminatie".

Het mensenrecht-isme werkt als een gelaïciseerde religie waarbij de mens beschouwd wordt als een abstract wezen, een klant / consument, een monade. Het is frappant te constateren dat de ideologie van de mensenrechten geformuleerd werd door de volgelingen van de Franse revolutie in navolging van de Amerikaanse puriteinen. Het mensenrecht-isme is erin geslaagd zich te legitimeren door zich te baseren op twee fundamenten: 1) de filantropie en de liefdadigheid 2) het vrijheidsprincipe.

De "mens" beschikt helemaal niet over vaste, universele rechten; maar wel over de rechten die voortvloeien uit elke beschaving en traditie. Tegenover "de mensenrechten" moeten dan ook twee zaken geplaatst worden: 1) de rechten van volkeren op identiteit 2) recht op rechtvaardigheid. Deze laatste varieert naargelang de culturen en moet rekening houden met de ongelijke individuen, niet allemaal even respectabel. Voorts kunnen deze twee principes niet gebaseerd zijn op een universele abstracte mens maar wel op concrete mensen, geplaatst in hun gemeenschapsbanden.

Kritiek leveren op de ideologie van de mensenrechten is niet gelijk aan pleiten voor de barbarij, want deze ideologie heeft dit zelfs meermaals veroorzaakt. In naam van "het Goede" werd meermaals in het verleden de basis gelegd voor bloedbaden. Op geen enkel moment vertegenwoordigt het mensenrecht-isme de bescherming van het individu of van de gemeenschap. Integendeel, zij stelt zich op als een nieuw onderdrukkingssysteem gebaseerd op formele vrijheden. In naam van "de mensenrechten" wordt de kolonisatie van Europa door vreemdelingen gelegitimeerd, mits misprijzen van de meest elementaire democratische regels. Dit kon men perfect aanschouwen in ons land naar aanleiding van het opleggen van het vreemdelingenstemrecht aan de bevolking. Het mensenrecht-isme leidt tot tolerantie jegens vrijheidsbedreigende delinquentie, tot agressie-oorlogen op basis van "recht op inmenging", tot een lakse of nauwelijks bestaande uitwijzingspolitiek van illegalen, tot een politiek van excuses in het buitenlands beleid...

Deze ideologie van de mensenrechten spreekt zich evenwel niet uit over de kolossale milieuvervuiling of op de toenemende sociale problemen als gevolg van de wereldwijde liberalisering van de economie. Het mensenrecht-isme is meer dan ooit een strategisch middel tot ontwapening van de Europese volkeren op moreel vlak door het mogelijk maken van allerlei beschuldigingen. Ze legitimeert de ontwapening en de verlamming. De mensenrechten zijn een soort van perverse vermenging van de christelijke liefdadigheid en het egalitaire dogma.

[Dies]

Oorspronkelijk geplaatst door Guderian

Het is ook het voornaamste instrument ter vestiging van een gedachtenpolitie

Het zou leuk zijn mocht ge de door uw gemaakte link ook verklaren en ons vertellen waarom mensenrechten enerzijds het invoeren van een gedachtenpolitie anderzijds veroorzaken of zelfs goed pleiten.

Oorspronkelijk geplaatst door Guderian

Het mensenrechten-discours is tot in haar diepste vezels hypocriet, schikt zich naar alle sociale problemen en rechtvaardigt de grootste onderdrukkingen, niet in het minst via zogenaamde "positieve discriminatie".

Ook hier zou het leuk zijn dat je je stellingen een beetje onderbouwt. Waarom is het pleiten voor mensenrechten hypocriet? En waarom zou het "onderdrukkingen" als ("positieve") discriminatie rechtvaardigen?

Hoe sta je tegenover het 'recht op leven'? http://forum.politics.be/viewtopic.php?t=12236

[Volksstormer]

Het is waanzinnig om aan iedere boorling waar ook ter wereld dezelfde rechten mee te geven los van afkomst, geworteld-zijn, erfelijke aanleg, persoonlijke verdienste...

Het is juist de (vermeende) gelijkheid die bewezen moet worden en niet de (zichtbare) ongelijkheid!

[Dies]

Oorspronkelijk geplaatst door Volksstormer

Het is waanzinnig om aan iedere boorling waar ook ter wereld dezelfde rechten mee te geven los van persoonlijke verdienste...

Welke persoonlijke verdienste kan een boorling in hemelsnaam reeds op zijn conto hebben staan?

Welke rechten zouden bepaalde boorlingen dan trouwens meer of minder moeten bezitten dan anderen? En op basis van welke (objectieve of arbitraire) criteria wordt dit bepaald?

[de Vexille]

Oorspronkelijk geplaatst door Volksstormer

Het is juist de (vermeende) gelijkheid die bewezen moet worden en niet de (zichtbare) ongelijkheid!

Het gaat ook helemaal niet om gelijkheid, maar om gelijkwaardigheid. Da's natuurlijk al heel wat minder "zichtbaar"...

[Antoon]

Oorspronkelijk geplaatst door Guderian

De mensenrechten, of beter nog het mensenrecht-isme, is één van de belangrijkste middelen van de heersende moderne liberale ideologie van de vooruitgang en het individualistisch egalitarisme. Het is ook het voornaamste instrument ter vestiging van een gedachtenpolitie en ter vernietiging van volkenrecht(en).

Gegroeid uit de politieke filosofie van de 18de eeuw is het mensenrecht-isme vandaag het onvermijdbare eindstation van de dominante ideologie. Samen met het antiracisme vormt dit de centrale instelling van het mentale collectieve bewustzijn en vooral van de weldenkers alsook is het de voornaamste oorzaak van de verlamming van elke revolte tegen het systeem. Het mensenrechten-discours is tot in haar diepste vezels hypocriet, schikt zich naar alle sociale problemen en rechtvaardigt de grootste onderdrukkingen, niet in het minst via zogenaamde "positieve discriminatie".

Het mensenrecht-isme werkt als een gelaïciseerde religie waarbij de mens beschouwd wordt als een abstract wezen, een klant / consument, een monade. Het is frappant te constateren dat de ideologie van de mensenrechten geformuleerd werd door de volgelingen van de Franse revolutie in navolging van de Amerikaanse puriteinen. Het mensenrecht-isme is erin geslaagd zich te legitimeren door zich te baseren op twee fundamenten: 1) de filantropie en de liefdadigheid 2) het vrijheidsprincipe.

De "mens" beschikt helemaal niet over vaste, universele rechten; maar wel over de rechten die voortvloeien uit elke beschaving en traditie. Tegenover "de mensenrechten" moeten dan ook twee zaken geplaatst worden: 1) de rechten van volkeren op identiteit 2) recht op rechtvaardigheid. Deze laatste varieert naargelang de culturen en moet rekening houden met de ongelijke individuen, niet allemaal even respectabel. Voorts kunnen deze twee principes niet gebaseerd zijn op een universele abstracte mens maar wel op concrete mensen, geplaatst in hun gemeenschapsbanden.

Kritiek leveren op de ideologie van de mensenrechten is niet gelijk aan pleiten voor de barbarij, want deze ideologie heeft dit zelfs meermaals veroorzaakt. In naam van "het Goede" werd meermaals in het verleden de basis gelegd voor bloedbaden. Op geen enkel moment vertegenwoordigt het mensenrecht-isme de bescherming van het individu of van de gemeenschap. Integendeel, zij stelt zich op als een nieuw onderdrukkingssysteem gebaseerd op formele vrijheden. In naam van "de mensenrechten" wordt de kolonisatie van Europa door vreemdelingen gelegitimeerd, mits misprijzen van de meest elementaire democratische regels. Dit kon men perfect aanschouwen in ons land naar aanleiding van het opleggen van het vreemdelingenstemrecht aan de bevolking. Het mensenrecht-isme leidt tot tolerantie jegens vrijheidsbedreigende delinquentie, tot agressie-oorlogen op basis van "recht op inmenging", tot een lakse of nauwelijks bestaande uitwijzingspolitiek van illegalen, tot een politiek van excuses in het buitenlands beleid...

Deze ideologie van de mensenrechten spreekt zich evenwel niet uit over de kolossale milieuvervuiling of op de toenemende sociale problemen als gevolg van de wereldwijde liberalisering van de economie. Het mensenrecht-isme is meer dan ooit een strategisch middel tot ontwapening van de Europese volkeren op moreel vlak door het mogelijk maken van allerlei beschuldigingen. Ze legitimeert de ontwapening en de verlamming. De mensenrechten zijn een soort van perverse vermenging van de christelijke liefdadigheid en het egalitaire dogma.

Guderian, wees dan consequent : weiger je eigen mensenrechten en hou meteen op met gebruik te maken van je vrijheid van meningsuiting.

[Guderian]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

Guderian, wees dan consequent : weiger je eigen mensenrechten en hou meteen op met gebruik te maken van je vrijheid van meningsuiting.

Gelieve niet te reageren op iets waar u niet veel van begrijpt.

[Guderian]

Het mensenrecht-isme is rechtstreeks verantwoordelijk voor de zogenaamde "gedachtenpolitie" omdat dit produkt een ideologie geworden is binnen de dominante liberale ideologie en over gans Europa de regeringen van de gevestigde macht beïnvloedt in het creëren van wetten zoals onze anti-discriminatiewet, de verscherpte anti-racismewetgeving,...

Het systeem en haar lakeien ziet overal discriminaties de koste wat kost moeten worden weggewerkt. Dit gebeurt door een onderdrukkende wetgeving, een wetgeving die totaal geen rekening wenst te houden met de natuurlijke ongelijkheid van mensen. Afwijkende meningen komen door die druk niet of veel minder nog aanbod in media, onderwijs,...

Het is zoals eerder gezegd een gelaïciseerde religie geworden, waarbij ongelovigen vervolgd worden als ketters die het slecht voor hebben met de maatschappij.

[Guderian]

Oorspronkelijk geplaatst door de Vexille

Het gaat ook helemaal niet om gelijkheid, maar om gelijkwaardigheid. Da's natuurlijk al heel wat minder "zichtbaar"...

Personen verschillen in waardigheid, en dit is zichtbaar aan het gedrag dat personen stellen. In het gedrag van een persoon valt af te lezen in hoeverre een persoon rekening houdt met centrale waarden die in een cultuurgemeenschap gelden. Er is dus niet enkel ongelijkheid maar ook een ongelijkwaardigheid.

[de Vexille]

Oorspronkelijk geplaatst door Guderian

Personen verschillen in waardigheid, en dit is zichtbaar aan het gedrag dat personen stellen. In het gedrag van een persoon valt af te lezen in hoeverre een persoon rekening houdt met centrale waarden die in een cultuurgemeenschap gelden. Er is dus niet enkel ongelijkheid maar ook een ongelijkwaardigheid.

Vanaf wanneer ga je die ongelijkwaardigheid gaan vaststellen? Toch niet bij de geboorte, mag ik hopen. Of geloof je in overerfbare waardigheid (ik neem aan van niet, uit één van je vorige postings te begrijpen). Dus concreet, wanneer heeft de mens zijn "(minder-)waardigheid" bewezen? En wat concludeer je daar dan uit?

[Guderian]

Oorspronkelijk geplaatst door de Vexille

Vanaf wanneer ga je die ongelijkwaardigheid gaan vaststellen? Toch niet bij de geboorte, mag ik hopen. Of geloof je in overerfbare waardigheid (ik neem aan van niet, uit één van je vorige postings te begrijpen). Dus concreet, wanneer heeft de mens zijn "(minder-)waardigheid" bewezen? En wat concludeer je daar dan uit?

Het is zo dat volgens mij een mens nooit "af" is, maar dat een mens gedurende z'n ganse leven met een zogenaamd "menswordingsproces" bezig is. Niemand is immers volmaakt, niemand kan zeggen op een bepaald ogenblik dat hij/zij genoeg weet, kent,... In dat proces stelt een mens daden, en wordt dus vanaf z'n basisopvoeding die cultureel bepaald is, in de mogelijkheid gesteld z'n waardigheid op te bouwen of af te breken. Uiteraard heeft een boreling nog geen waardigheid aangezien het qua gedrag niet veel meer kan dan z'n basisbehoeften kenbaar maken door gehuil. Een boreling heeft uiteraard wel een groot potentieel aan waardigheid.

Een mens bewijst dat doorheen z'n ganse leven, en er valt geen arbitraire grens te bepalen vanaf wanneer dit begint omdat alle mensen verschillen hierin. De ene persoon is nu eenmaal intelligenter, vroeger rijp,... dan de andere.

Zoals je zelf al zei in een antwoord -op ik dacht Seba?- dat je nooit zou kunnen bedriegen, wel, ik zeg dat ook en slaag er behoorlijk in daar ook naar te leven. Als je dit kan stel je een hoogwaardiger gedrag dan vele anderen. Maar dit is uiteraard slecht 1 aspect. Wat voor maatschappij en politiek echt van belang is, is dat men er in slaagt de persoonlijke belangen NA de algemene, gemeenschapsbelangen te laten kijken vanuit een visie en een ahw zendingsmissie tav de maatschappij en het volk waar je deel van uitmaakt.

Vandaar dat ik bijvoorbeeld meen dat succesvolle ondernemers beter niet in de politiek actief zijn, want wat is het motto van een bedrijf en bedrijfsleider? Met zo weinig mogelijk kosten zoveel mogelijk winst maken. De economistische mentaliteit is volgens mij minderwaardig, vandaar dat ik marxisme en liberale verdedigers van het kapitalistisch marktmechanisme als mening / overtuiging minderwaardig beschouw.

[Volksstormer]

Oorspronkelijk geplaatst door Dies

Welke persoonlijke verdienste kan een boorling in hemelsnaam reeds op zijn conto hebben staan?

Welke rechten zouden bepaalde boorlingen dan trouwens meer of minder moeten bezitten dan anderen? En op basis van welke (objectieve of arbitraire) criteria wordt dit bepaald?

Eerst mijn woorden uit hun verband rukken en dan van krommenaas gebaren! Natuurlijk mag onder "boorling" ook mens of individu verstaan worden...

Door persoonlijke verdienste verwerft mijn zijn eigen waardigheid in de samenleving en die staat in verhouding tot de heersende zeden.

[Volksstormer]

Oorspronkelijk geplaatst door de Vexille

Het gaat ook helemaal niet om gelijkheid, maar om gelijkwaardigheid. Da's natuurlijk al heel wat minder "zichtbaar"...

Gelijkwaardigheid is eveneens een vooronderstelling die de nuance mist tussen waarde en waardigheid.

Er is m.i. maar één gelijkheid en dat is de rechtsgelijkheid die op haar beurt voortvloeit uit de heersende zeden (dus geldt onder min of meer gelijkaardigen).

[Supe®Staaf]

Guderian,

Waarom gaan de rechten van een 'volk' in uw ogen voor op de individuele basisrechten van de mensen van de hele aardkloot?
Een volk is toch een steeds wisselend gegeven?
Hier tornen ze b.v. stevig aan het Belgische volk.
Aan alle individuen, hoe ongelijk ze ook mogen zijn gelijke rechten toekennen, dat lijkt me een stuk rechtvaardiger dan rechten toekennen op basis van wat een 'aristocratie' passend acht.
Niemand heeft immers van hogerhand gegeven normen of toetsstenen om zich dit recht toe te eigenen.

[Guderian]

Een volk kan aanzien worden als een groep mensen met etnische verwantschap hetgeen biologisch, cultureel en historisch bepaald is, en die een vaderland heeft als territorale ankerplaats.
De notie "volk" is vandaag de dag bijzonder verdacht bij kosmopolitisch links, en grenst zeer dicht aan het politiek-incorrecte. Het gaat NIET over een statistische populatie, het gaat wel om een organische gemeenschap dsie in een transcendent geheel de voorouders, de levenden en de toekomstige erfgenamen verenigt. Diachronisch, doordrengt van spiritualiteit, het volk wortelt in het verleden en projecteert zich naar de toekomst toe. Een volk is beïnvloed door een biologische, genetische achtergrond en door een historische en spirituele realiteit. Zoals Wilhelm Heinrich von Riehl het al stelde, een mens is in de eerste plaats een "Gesellschaftsbürger" in de plaats van een "Staatsbürger".

Het is in de eerste plaats het behoren tot een volk dat de mens ook menselijk maakt. De modernistische westerse doctrines van het egalitarisme van mercantillistische of marxistische inspiratie herleiden volkeren tot onverschillende sociaal-economische agregaten, terwijl ze nochtans de organische kern vormen van de menselijke soort. Voorts stellen ze de mens ideaal voor als zijnde bevrijd van elke volkse, organische binding. Pas dan zou men "geëmancipeerd" zijn.

Voorts moet er op gewezen worden dat ook het christelijk kosmopolitisme incompatibel is met het belang hechten aan de notie "volk". De stelling bijvoorbeeld dat men zich meer verwant voelt met een katholieke neger dan met een niet-christelijke Europeaan is een universalistische stelling die de notie "volk" tot onbeduidend degradeert. Dat is net één van de drama's van het Europees christianisme, gekenmerkt door het Paulusiaans universalisme. Voor een christen die gehecht is aan z'n volk, dient hier en nu de voorrang geven te worden aan de strijd voor het eigen volk, gelet op de biologische en culturele bedreigingen. Het Oude Testament kan voor hen misschien als leidraad dienen, waar staat dat vermenging van volkeren een straf van God was. De mensheid is misschien één in de Hemel, maar gediversifieerd op aarde. Zowel de Arabische islam als het jodendom hebben die verbinding tussen religie en etnie wel kunnen maken. Op geen enkel ogenblik schakelt de islam noch het judaïsme zich in in de strijd tegen "xenofobie" en "etnocentrisme" zoals de officiële christelijke kerken doen vandaag de dag.

Zoals elke antropologische notie, is ook "volk" geen wiskundige absolute nauwkeurigheid. Een volk definieert zich niet door volledige bio-culturele homogeniteit, maar voornamelijk op basis van (bloed)verwantschap. Een volk is in feite het product van een organische alchemie die subvolkeren verenigt. In die zin kunnen Vlamingen, Duitsers, Bretoenen, Catalanen,...
beschouwd worden als subvolkeren van het globale Europese volk.

De notie volk is dan ook niet zonder ambiguïteit. De universalistische ideologie van de Franse revolutie verwart de idee volk met het geheel van inwoners die over een juridische nationaliteit beschikken, wat hun origine ook moge zijn. Door het feit van de massa-immigratie en de naturalisaties is de notie volk aangetast. Door het feit dat deze nationaliteiten compleet uitgehold zijn, kan men maar beter overschakelen op het bevestigen van de historische legitimteit van een groot-Europees volk die de historische en etno-culturele subvolkeren groepeert. Dit geldt voor de etnische Europeanen, maar evenzeer voor de immigranten die geen Europees-etnische achtergrond hebben. Is het niet zo dat Nasser, Kadhaffi en Arafat allen opriepen aan de Magrebijnse vreemdelingen in Europa om zich als Arabisch volk te gedragen?

Het is dan ook van belang dat wie strijdt voor de regionale volkeren in Europa, dat zij pertinent afstand nemen van de linkse regionalisten die zogezegd anti-jacobijns en anti-mondialistisch zijn, maar burgerschap en etnische verwantschap van elkaar scheiden en iedereen ongeacht etnische afkomst kunnen / willen aanvaarden als Vlaming, Bretoen, Corsicaan,... Daarom dat bij ons de NVA bijvoorbeeld niet het Vlaamse volk verdedigt.

Het behoren tot een volk rust ook op het gevoel van de leden om zich zo te affirmeren en heeft dus ook een politieke dimensie. Een volk als begrip, situeerty zich dus op het kruispunt van een biologische, een culturele, een territoriale en een politieke imperatief. In geen enkel geval is het gevoel van culturele of linguïstische verwantschap voldoende om lid te zijn van een volk. Zelfs al leren negers, Maghrebijnen of andere allogene immigranten heel wat gebruiken van het gastvolk, ze zullen er nooit deel van kunnen uitmaken. Enkel voor zeer kleine minderheden die volledig geassimileerd zijn over generaties kan een uitzondering mogelijk zijn.

De imperatief "territorialiteit" en geopolitiek mag niet onderschat worden binnen het begrip volk. Een volk kan nooit een diaspora zijn. De vader van het zionisme, Theodore Herzl, zei hierover: "Zonder het Beloofde Land, zijn de joden niets mer dan een religieuze diaspora, een cultuur, een syndicaat, maar geen volk." Elk volk kent sterke en directe banden met het vaderland, hoe sterk sommige volkeren over de wereld ook zijn uitgezwermd (de Chinezen in de China-Towns, de Ieren in de VSA, de Turken en Marokkanen in onze steden).

De goeroes van de moderniteit beweren maar al te graag dat de toekomst niet meer aan de volkeren behoort, maar aan de mensheid die zich als één volk zou laten opvatten. Ondanks de mondialisering, en juist in reactie erop, zal de 21ste eeuw meer dan ooit die van het differentialisme zijn op vlak van volkeren. Alleen, de Europeanen die ondergedompeld zijn in de illusies vol van decadentie, denken dat de volkeren zullen verdwijnen en vervangen worden door het "wereldburgerschap". Het zijn dan ook de Europeanen die op termijn riskeren te verdwijnen. De ondergang voor volkeren is nog bijlange niet voor morgen. De geschiedenis is een kerkhof van volkeren, zwakke, uitgeputte of vaandelvlucht plegende volkeren. Enkel machteloze volkeren en volkeren die (nog) enkel een museografische waarde hebben verdwijnen en verdienen dit ook. De Europeanen moeten er op letten niet in een dergelijke situatie verzeild te raken. Het zou een domme en egalitaristische visie zijn om te beweren dat alle volkeren mogen behouden blijven in de formol van de geschiedenis.

De voornaamste bedreiging van identiteit en het bestaan van grote volkeren is steeds het samenvallen van deculturalisatie met de koloniserende invasie van andere volkeren, hetgeen we in Europa nu meemaken. Het westerse mondialisme heeft er bij Chinezen, Arabieren, Indiërs,... toe geleid dat er een tegenreactie ontstond ter bevestiging van hun identiteit.

Er bestaan grosso modo een drietal mogelijke houdingen die men kan aannemen tav volkeren:
1) Volkeren bestaan niet, het is iets uit het verleden, enkel de mensheid is van belang (these van universele egalitarisme)
2)Alle volkeren verdienen te bestaan en bewaard te blijven. (these van utopisch etnopluralisme en onmogelijk realiseerbaar)
3) Enkel de sterke volkeren met wilskracht kunnen op langere termijn blijven bestaan doorhheen de geschiedenis waar door selectie en competitie de besten blijven bestaan. (these gebaseerd op volontarisme, realisme en inegalitarisme)
Het is uiteraard de laatste these die de interessantste is om te steunen. Het is aan de Europese subvolkeren om de geschiedenis opnieuw te maken in plaats van ze te ondergaan.

[Rr00ttt]

gezienn u er in een andere tread naar vroeg;

heel kort: ik ga akkoord met u dat de rechten van de mens vaak misbruikt worden als 'politiek correct' wapen.

Waar ik niet met akkoord ga, is dat u - als ik u goed begrijp - individuele rechten compleet negeert/ondersgeschikt maakt aan een soort 'volkerenrecht van de sterkste'. Ik vind dat er bepaalde individuele rechten zijn (vrije meningsuiting, leven,...) die daar prioriteit op hebben.

Bloedverwantschap vind ik ook een weinig geschikt criterium om de samenleving met in te delen eens je het kader van de directe familie voorbij gaat. Ik vind de culturele achtergrond om maar iets te noemen dan een veel beter criterium.

Als vb kan je je misschien eens volgende vraag stellen.

Ik voel mij veel minder verwant met vlamingen die al enkele generaties verfranst zijn en geen woord nederlands meer spreken (en daar ook helemaal niet in geïnteresseerd zijn) dan met bvb geadopteerde koreanen die perfect nederlands spreken en evenzeer in de vlaamse cultuur zitten dan ik zelf.

Als ik jou goed begrijp zal jij net het omgekeerde stellen?

[Volksstormer]

Oorspronkelijk geplaatst door Rr00ttt

Bloedverwantschap vind ik ook een weinig geschikt criterium om de samenleving met in te delen eens je het kader van de directe familie voorbij gaat. Ik vind de culturele achtergrond om maar iets te noemen dan een veel beter criterium.

Cultuur steunt op etniciteit, burgerschap op nationaliteit.

Al wie dat ontkent, dient de 'zaak van de culturen' niet!

[Guderian]

Oorspronkelijk geplaatst door Rr00ttt

Waar ik niet met akkoord ga, is dat u - als ik u goed begrijp - individuele rechten compleet negeert/ondersgeschikt maakt aan een soort 'volkerenrecht van de sterkste'. Ik vind dat er bepaalde individuele rechten zijn (vrije meningsuiting, leven,...) die daar prioriteit op hebben.

Ik wens individiule rechten niet ondergeschikt te maken, maar wijs er wel op dat ze overbenadrukt worden in de huidige maatschappij die gevormd -of beter misvormd- wordt door de dominante liberale ideologie. Voorts heb ik niet gepleit voor een volkenrecht van de sterkste.

Bloedverwantschap vind ik ook een weinig geschikt criterium om de samenleving met in te delen eens je het kader van de directe familie voorbij gaat. Ik vind de culturele achtergrond om maar iets te noemen dan een veel beter criterium.

Basis ter indeling is voor mij Identiteit, en die heeft zowel een biologische als een culturele component.

Als vb kan je je misschien eens volgende vraag stellen.

Ik voel mij veel minder verwant met vlamingen die al enkele generaties verfranst zijn en geen woord nederlands meer spreken (en daar ook helemaal niet in geïnteresseerd zijn) dan met bvb geadopteerde koreanen die perfect nederlands spreken en evenzeer in de vlaamse cultuur zitten dan ik zelf.

Als ik jou goed begrijp zal jij net het omgekeerde stellen?

Inderdaad. Ik voel mij meer verwant met een verfranste Vlaming in Brussel dan met een Nederlandstalige islamitische Nigeriaan die in mijn straat woont. Identiteit is volgens mij veel meer dan wat linguïstieke gevechtjes die steeds meer tot achterhoedegevechten verworden. Vandaar m'n kritiek op TAK, de VVB,... De voornaamste identiteitsbedreigende problemen zijn niet meer dezelfde als in pakweg 1965. (Zonder hiermee te willen ontkennen dat de strijd tegen verfransing rond Brussel nog zeer belangrijk is).