Dialogue - réaction du PS

[Politics.be]

Ayant pris connaissance des déclarations des uns et des autres concernant les négociations institutionnelles, le Président du PS, Elio Di Rupo, rappelle son souhait de poursuivre le dialogue afin de garantir la stabilité dans notre pays.Dans le climat actuel, alors que la population éprouve les plus grandes difficultés face �* la crise, se permettre de nouvelles tensions institutionnelles serait indécent et irresponsable.

Le PS ne comprend pas la méthode qui consiste �* exiger des accords avant même d’avoir entamé les discussions. Si Kris Peeters souhaite vraiment obtenir des avancées institutionnelles, il doit avant tout écouter ce que ses partenaires, tant du Nord que du Sud, ont �* dire.
L’heure n’est plus aux conditions, aux préalables, aux menus… Il est inutile de dire ses exigences avant même de s’asseoir pour en parler. Puisque tout le monde semble en tout cas d’accord pour discuter, alors osons aborder ces négociations sereinement et rapidement !

Pour le PS, les francophones doivent avoir le courage d’entrer dans un vrai dialogue sur l’avenir du pays. Sans peur et sans tabou. Mais également avec leurs propres exigences, qui devront assurément être discutées.

Négocier ne signifie pas accepter tout et n’importe quoi ! Les socialistes continuent �* avoir des revendications fortes pour les francophones (comme le refinancement de Bruxelles, ou encore un changement dans le mode de désignation des bourgmestres...). Et nous resterons fermes sur la défense des intérêts des francophones.

Mais ne jouons pas le jeu que les extrémistes tentent de nous faire jouer, en rendant impossible toute négociation.


Tôt ou tard, il faudra parvenir �* un accord. Et la seule voie pour y parvenir, c’est la voie du dialogue.

Au plus tôt nous trouverons cette solution, au mieux nous protégerons durablement notre pays et ses citoyens de crises institutionnelles néfastes, qui paralysent l’action gouvernementale et empêchent de répondre efficacement aux urgences sociales.





Plus d’infos ? Ermeline Gosselin

Bron: politics.be

[roger verhiest]

Aan tafel gaan om een "dialoog" op te starten begint bij het kiezen van de vorm van de tafel :
een ronde, ovale, vierkante enz.. zodat men als uitgangspunt reeds inneemt of menals 2, 3 verschillende partijen met verschillende opvattingen diametraal tegenover elkaar bplaats neemt of men in een open geest alle problemen vanuit de meest diverse standpunte"n wil bekijken.
Een dialoog opstarten zonder de bedoeling om tot een oplossing te komen is zinloos ; zoals een dialoog ook moeilijk kan vertekken vanuit een oplossing, men vertrekt vanuit een probleem.

Hier liggen de fundamenten van het huiidige probleem :
men vertrekt in wezen van 2 volledig aan elkaar tegengestelde opvatttingen en met rigide afgelijnde partijgrenzen : Nederlandstaligen tegenover Franstaligen. Terwijl de achtergrond eigenlijk gaat over het samenleven van mensen die een verschillende taal spreken (waarop het antwoord in wezen eenvoudig is).
Het andere fundamentele probleem is de aflijningvan bevoegdheden, bevoegdheden van deelstaten vs. bevoegdheden van de federatie (wat in wezen een puur technische aangelegenheid is).
Ten slotte is er het voortdurend trekken van "deelstaatgrenzen" - hiervoor zijn er normale
regels in elke bondsstaat of zelfs unitaire staat, die gemakkelijk te implementeren zijn, alleen : men mag niet de vergissing maken om deze grenzen onlosmakelijk aan een "taalstatuut" te linken : het zou een grote stap voorwaarts zijn indien gemeenten naargelang de behoefte in staat zouden zijn om zelfstandig "taalfaciliteiten" toe te kennen.

(de stad New York bv. communiceert met haar bewoners in 7 verschillende talen waaronder bv; ook het koreaans, zonder dat deze uiteindelijk een officiël statuut heeft).

[Steben]

Oorspronkelijk geplaatst door roger verhiest

Aan tafel gaan om een "dialoog" op te starten begint bij het kiezen van de vorm van de tafel :
een ronde, ovale, vierkante enz.. zodat men als uitgangspunt reeds inneemt of menals 2, 3 verschillende partijen met verschillende opvattingen diametraal tegenover elkaar bplaats neemt

(de stad New York bv. communiceert met haar bewoners in 7 verschillende talen waaronder bv; ook het koreaans, zonder dat deze uiteindelijk een officiël statuut heeft).

New York bevat dan ook New Yorkers en geen Amerikanen.

[GZV]

Oorspronkelijk geplaatst door roger verhiest

Aan tafel gaan om een "dialoog" op te starten begint bij het kiezen van de vorm van de tafel :
een ronde, ovale, vierkante enz.. zodat men als uitgangspunt reeds inneemt of menals 2, 3 verschillende partijen met verschillende opvattingen diametraal tegenover elkaar bplaats neemt of men in een open geest alle problemen vanuit de meest diverse standpunte"n wil bekijken.
Een dialoog opstarten zonder de bedoeling om tot een oplossing te komen is zinloos ; zoals een dialoog ook moeilijk kan vertekken vanuit een oplossing, men vertrekt vanuit een probleem.

Hier liggen de fundamenten van het huiidige probleem :
men vertrekt in wezen van 2 volledig aan elkaar tegengestelde opvatttingen en met rigide afgelijnde partijgrenzen : Nederlandstaligen tegenover Franstaligen. Terwijl de achtergrond eigenlijk gaat over het samenleven van mensen die een verschillende taal spreken (waarop het antwoord in wezen eenvoudig is).
Het andere fundamentele probleem is de aflijningvan bevoegdheden, bevoegdheden van deelstaten vs. bevoegdheden van de federatie (wat in wezen een puur technische aangelegenheid is).
Ten slotte is er het voortdurend trekken van "deelstaatgrenzen" - hiervoor zijn er normale
regels in elke bondsstaat of zelfs unitaire staat, die gemakkelijk te implementeren zijn, alleen : men mag niet de vergissing maken om deze grenzen onlosmakelijk aan een "taalstatuut" te linken : het zou een grote stap voorwaarts zijn indien gemeenten naargelang de behoefte in staat zouden zijn om zelfstandig "taalfaciliteiten" toe te kennen.

(de stad New York bv. communiceert met haar bewoners in 7 verschillende talen waaronder bv; ook het koreaans, zonder dat deze uiteindelijk een officiël statuut heeft).

leuk.sint genesius rode gaat taalfaciliteiten toekennen aan vlamingen.

[roger verhiest]

Oorspronkelijk geplaatst door GZV

leuk.sint genesius rode gaat taalfaciliteiten toekennen aan vlamingen.

& Volgens Knack bestaan er al taalfaciliteiten voor Vlamingen (Nederlandstaligen)
in Luik, Charleroi... Waarom geen taalfacilieiten in kustgemeenten ? De toeristische diensten verlenen daar toch ook informatie in het engels, duits...

ik kan hier in Antwerpen ook perfect een chinese supermarkt binnenstappen en wordt daar in het Nederlands te woord gestaan ...

respect voor andere talen en culturen is volgens de publicaties van Expats in België bijna aangeboren .. dus de stap naar betere betrekkingen tussen Nederlands- en Franstaligen kan onmogelijk zo groot zijn als de politiek ons wil doen geloven.

[roger verhiest]

Oorspronkelijk geplaatst door Steben

New York bevat dan ook New Yorkers en geen Amerikanen.

Er is een hemelsbreed verschilk tussen identiteit en nationaliteit.. er zullen talrijke Brusselaars zijn met een andere dan belgische nationaliteit, zoals er
miljoenen New Yorkers zullen zijn die geen US nationaliteit hebben..

Het is een algemene trend in alle kosmopoitische steden & Brussel is inderdaad ook een kosmpolitische stad in wording... Het is een probleem voor de brusselaars zelf in de eerste plaats en voor de andere belgen in de tweede plaats.. Quo Vadis ? Ofwel gaan we verder de weg op om het logistiek, cultureel, economisch enz.. centrum van Europa (& de westerse beschaving)
te zijn ofwel sluiten we ons op in onze eigen "stammentwisten".

tussendorr stortte ik me in de gelijkenissen in de politieke actualiteit tussen Nederland en België ivm de echte of vermeende schendingen van het principe der scheiding van machten. In die context ontmoet je dan nog eens de populariteit zowel in Nederland als België van het promoten en belijden van "de eigen cultuur" en een toenemende afkeer van "vreemde invloed".

Historisch kan je de lijn bijna doortrekken tot het ganse gebied van het rijk van Lotharius (ik denk bv. aan de xenofobe verkiezingsslogans in Zwitserland
met de affiche met het zwarte schaap, het succes van een streven naar Padania.. enz..).. België en wat we de belgische ziekte noemen is in feite groter dan de staat met die naam : er bestaat in Europa duidelijk een gebied
waar de "germaanse" en de "latijnse" cultuur elkaar ontmoet, waar men met de "eigen identiteit" worstelt.