Isa, de moslim-Jezus - door Dr. Mark Durie

[circe]

Isa, de moslim-Jezus

Door: Dr. Mark Durie

”Het woord christen is geen geldig woord, omdat er geen religie als het christendom is volgens de islam” - http://www.answering-christianity.com/

Vandaag horen we meer en meer dat het christendom en de islam Jezus ‘delen’; dat hij behoort tot beide religies. Zo ook met Abraham: er wordt gesproken over de ‘Abrahamitische beschaving’ zoals men eens sprak over ‘joods-christelijke beschaving’. Deze verandering in denken laat de groeiende invloed van de islam zien.

Dit artikel biedt informatie over, en een reflectie op, de ‘moslim-Jezus’. Het probeert te helpen om de bovengenoemde trend in de juiste context te zien.

Islam het oer-geloof.

De islam beschouwt zichzelf niet als een geloof dat volgt op het jodendom en het christendom, maar als een oerreligie, het geloof waar het joden- en het christendom volgende ontwikkelingen op zijn. In de koran lezen we: “Abraham was noch een Jood, noch een Christen, maar hij was een oprecht Moslim [i]. En hij behoorde niet tot de afgodendienaren.” (Soera 3:67). Daarom zijn vandaag de dag de moslims, en niet de christenen of joden, de ware vertegenwoordigers van Abrahams geloof. (Soera 1:135)

De bijbelse profeten waren allen moslims

Veel profeten uit het verleden ontvingen de ene religie van de islam (Soera 42:13) Wie waren deze profeten uit het verleden? Volgens de soera Het vee (Soera 6:83-86) zijn dit: Ibrahiem (Abraham), Ishaaq (Isaäk), Ja’qoeb (Jacob), Noeh (Noach), Dawoed (David), Soelaimaan (Salomon), Ajjoeb (Job), Joesoef (Jozef), Moesa (Mozes), Haroen (Aäron), Zakarieja (Zacharias), Jahja (Johannes de doper), ‘Isa (Jezus), Iljas (Elia), Isma’iel (Ismaël), Al-Jasa’ (Elisa), Joenoes (Jona) en Loet (Lot).

De moslim-‘Isa (Jezus)

Er zijn twee bronnen voor ‘Isa, de moslim-Jezus. De koran geeft de geschiedenis van zijn leven weer, en de hadieth - herinneringen van Mohammeds woorden en daden - maakt zijn rol duidelijk in het moslim-geloof aangaande de toekomst.

De koran

Isa, was een profeet van de islam

Jezus’ ware naam, volgens de koran, was ‘Isa. Zijn boodschap was de pure islam, onderwerping aan Allah. (Soera 3:84). Zoals alle moslimprofeten voor hem, en Mohammed na hem, was ‘Isa een wetgever, en christenen moeten zich aan zijn wet onderwerpen (Soera 3:50; 5:47). ‘Isa’s eerste discipelen waren ook ware moslims, omdat zij zeiden: “Wij geloven en getuigt Gij, dat wij ons hebben onderworpen.” (Soera 5:111)

De boeken

Zoals alle profeten van de islam voor hem, ontving ‘Isa zijn openbaring van de islam in de vorm van een boek (Soera 6:89). ‘Isa’s boek wordt de indjiel of het evangelie genoemd (Soera 5:46). De torah was Mozes' boek, en de zaboer (psalmen) was Davids boek. Daarom worden joden en christenen “mensen van het boek” genoemd. De enige religie geopenbaard in deze boeken was de islam (Soera 3:19).

Zoals met andere voorgaande profeten, bevestigde ‘Isa’s openbaring voorgaande profetische openbaringen (Soera 3:50, 84; 5:46; 61:6). Mohammed zelf bevestigde alle voorgaande openbaringen, inclusief die van ‘Isa (Soera 4:47), en daarom moeten moslims geloven in de openbaring die ‘Isa ontving (Soera 1:136). Echter, na ‘Isa ging de indjiel in zijn originele vorm verloren. Vandaag de dag is de koran de enige zekere gids naar ‘Isa’s onderwijs.

De biografie van ‘Isa

Volgens de koran, was ‘Isa de Messias. Hij werd gesteund door de ‘Heilige Geest’ (Soera 2:87; 5:110). Naar hem wordt ook verwezen als het “Woord van Allah” (Soera 4:171).

‘Isa’s moeder Marjam was de dochter van ‘Imran, (Soera 3:35, 36) - vergelijk de Amran van Exodus 6:20 - en de zus van Aäron (en Mozes) (Soera 19:2 . Zij werd opgevoed door Zacharias (de vader van Johannes de Doper) (Soera 3:37). Terwijl ze nog maagd was (Soera 19:19-21) baarde Marjam ‘Isa op een verlaten plaats onder een dadelpalm (Soera 19:22 en verder) (Niet in Bethlehem).

‘Isa sprak terwijl hij een baby in de wieg was (Soera 3:46; 5:110; 19:30). Hij verrichte verschillende andere wonderen, waaronder het tot leven beademen van kleien vogels, het genezen van blinden en leprozen, en het opwekken van doden (Soera 3:49; 5:110). Hij kondigde ook de komst van Mohammed aan (Soera 61:6).

‘Isa stief niet aan een kruis

Christenen en joden hebben met hun geschriften geknoeid (Soera 3:69-71). Hoewel christenen geloven dat ‘Isa aan een kruis stierf, en joden beweren dat zij hem doodden, werd hij in werkelijkheid niet gedood of gekruisigd, en diegenen die zeiden dat hij werd gekruisigd logen (Soera 4:157). ‘Isa stierf niet, maar voer op naar Allah (Soera 4:158). Op de dag van de Opstanding zal ‘Isa zelf een getuige zijn tegenover joden en christenen voor het geloven in zijn dood (Soera 4:159).

Christenen zouden de islam moeten aannemen, en alle ware christenen zullen dit

Christenen (en joden) konden niet bevrijd worden van hun onwetendheid totdat Mohammed de koran als duidelijk bewijs kwam brengen (Soera 98:1). Mohammed was Allah’s gift aan christenen om misverstanden te corrigeren. Zij zouden Mohammed als Allah’s Boodschapper moeten accepteren, en de koran als zijn laatste openbaring. (Soera 5:15; 57:29; 4:47)

Sommige christenen en joden zijn getrouw en geloven waarlijk. (Soera 3:113, 114). Ieder van die ware gelovigen zullen zich aan Allah onderwerpen door Mohammed als de profeet van de islam aan te nemen, dat wil zeggen zij zullen moslim worden (Soera 3:199).

Hoewel joden en heidenen de grootste vijandigheid zullen hebben tegenover moslims, zijn het de christenen die het vriendschappelijkst jegens de gelovigen zijn. (Soera 5:82). Ware christenen zullen Mohammeds vijanden niet liefhebben (Soera 58:22). Met andere woorden, iemand die Mohammed afwijst is niet een waar christen.

Christenen die de islam accepteren of afwijzen

Sommige joden en christenen zijn ware gelovigen, zij die de islam aangenomen hebben: de meeste zijn overtreders (Soera 3:110).

Veel monniken en rabbi’s zijn hebzuchtig naar rijkdom en zorgen ervoor dat mensen niet tot Allah komen (Soera 9:34, 35).

Christenen en joden die niet geloven in Mohammed gaan naar de hel (Soera 98:6).

Moslims zullen geen christenen of joden als vrienden nemen (Soera 5:51). Zij moeten tegen christenen en joden vechten die de islam afwijzen totdat zij opgeven, het hoofdelijke beschermgeld betalen en vernederd zijn (Soera 9:29). Hier kunnen honderden koranverzen aan worden toegevoegd met betrekking tot het onderwerp van djihaad volgens het pad van Allah, als ook het “Boek van de Djihaad” uit de hadieth.

Christelijke geloofsleringen

Christenen worden geboden niet te geloven dat ‘Isa de zoon van God is: “Het is verre van Zijn heiligheid, dat Hij een zoon zou hebben.” (4:171; 25:2). ‘Isa was slechts een geschapen menselijk wezen, en een dienaar van Allah.(4:172; 3:59)

De koran beweert dat christenen geloven in een goden-gezin: Vader God, moeder Maria en ‘Isa de zoon, maar ‘Isa verwierp deze lering (Soera 5:116). De leerstelling van de Drieëenheid is ongeloof en een pijnlijk lot wacht op hen die dit geloven (Soera 5:73).

‘Isa (Jezus) in de hadieth

‘Isa de vernietiger van het christendom

De profeet ‘Isa zal een belangrijke rol in de eindtijd spelen, het vestigen van de islam en het voeren van oorlog totdat hij alle religies vernietigt met uitzondering van de islam. Hij zal de duivel (Dajjal), een apocalyptische anti-Christus figuur, doden.

In één van Mohammeds overleveringen lezen we dat er geen andere profeten zullen komen totdat ‘Isa terugkeert als “een man van middelmatige lengte, of rossig van aangezicht, met twee lichte kledingstukken aan, lijkend alsof zweetdruppels van zijn hoofd vallen hoewel dat niet nat zal zijn. Hij zal voor de zaak van de islam vechten. Hij zal het kruis breken, varkens doden, en de hoofdelijke beschermgeld-betaling afschaffen. Allah zal alle religies met uitzondering van de islam vernietigen. Hij (‘Isa) zal de duivel vernietigen en zal 40 jaar op aarde leven en dan sterven” (Soenan Aboe Dawoed, Boek 37: 4310). De Sahieh Moeslim heeft een variant op deze overlevering: “De zoon van Maria... zal spoedig onder u afdalen als een rechter. Hij zal... het betalen van het beschermgeld afschaffen en de rijkdom zal in die mate uitvloeien dat niemand liefdadigheidsgiften zal aannemen.” (Sahieh Moeslim 287).

Wat betekenen deze uitspraken? Het kruis is een symbool van het christendom. Het breken van het kruis betekent het afschaffen van het christendom. Varkens worden geassocieerd met christenen. Onder islamitische wet wordt door de belasting-betaling de bescherming gekocht van de levens en eigendommen van de overwonnen “mensen van het boek” (Soera 9:29). De afschaffing van de belasting-betaling betekent dat de djihaad tegen christenen (en joden) die onder de islam wonen wordt hervat. Zij moeten zich bekeren tot de islam, of anders gedood of tot slaaf gemaakt worden. De overvloed aan rijkdom verwijst naar de buit van deze overwinning voor de moslims. Dit is wat de moslim-‘Isa zal doen wanneer hij in de laatste dagen terugkeert.

Moslim-juristen bevestigen deze interpretatie: bekijk, bijvoorbeeld, het bevel van Ahmad ibn Naqib al-Misri (d. 1368).

"… de tijd en de plaats voor [de hoofdelijke belasting] is voor de laatste komst van Jezus (vrede zij met hem). Na zijn laatste komst zal niets dan de islam van hen aanvaard worden, want de hoofdelijke belasting geldt alleen tot Jezus' komst (op hem en onze Profeet zij vrede)…" (The Reliance of the Traveller. [naar het Engels] vertaald door Nuh Ha Mim Keller, p. 603).

Ibn Naqib gaat verder door te zeggen dat als Jezus terugkeert, hij zal “als een volgeling” van Mohammed zal regeren.

Kritisch commentaar op de moslim-‘Isa (Jezus)

‘Isa is geen historisch figuur

De koran-´Isa is geen historisch figuur. Zijn identiteit en rol als een profeet van de islam zijn alleen gebaseerd op veronderstelde openbaringen aan Mohammed van meer dan vijf eeuwen na het leven en dood van de historische Jezus.

Jezus’ naam was nooit ‘Isa

Jezus’ moedertaal was het Aramees. In zijn eigen leven werd hij in het Aramees Yeshua en in het Grieks Jezu genoemd. Dit is gelijk aan dezelfde persoon John te noemen wanneer men Engels spreekt, of Jean wanneer men Frans spreekt. Jesu is de Griekse vorm van het Aramese Yeshua. (De ‘s’ aan het eind in Jesus is een Griekse taalkundige uitgang.) Yeshua zelf is een vorm van het Hebreeuwse Yehosua’, wat betekent ‘de Heer is redding’. Echter, Yehosua’ wordt gewoonlijk in het Nederlands als Jozua vertaald. Dus Jozua en Jezus zijn varianten van dezelfde naam.

Yeshua van Nazareth werd nooit ‘Isa genoemd, de naam die de koran aan hem geeft. Arabisch sprekende christenen verwijzen naar Jezus als Yasou' (van Yeshua) niet 'Isa.

Jezus ontving geen ‘boek’

Volgens de koran was het aan ‘Isa geopenbaarde 'boek' de indjiel. Het woord indjiel is een gecorrumpeerde vorm van het Griekse euangellion, ‘goed nieuws’ of evangelie. Wat was dit euangellion? Dit was juist hoe Jezus verwees naar zijn boodschap: als het goede nieuws. De uitdrukking euangellion verwees niet naar een vastomlijnd geopenbaarde tekst, er is absoluut geen bewijs dat Jezus een ‘boek’ met openbaringen van God ontving.

De ‘evangeliën’ van de bijbel zijn biografieën.

De term euanggelion werd later gebruikt als een titel voor de vier biografieën van Jezus die door Mattheüs, Marcus, Lucas en Johannes waren geschreven, de ‘evangeliën’. Dit was een tweede ontstane betekenis van het woord. Blijkbaar is dit waar Mohammed het fout had met het idee dat de indjiel één ‘boek’ zou zijn.

De meeste zogenaamde profeten van de islam ontvingen geen boek

Bijna alle van de zogenaamde ‘profeten’ van de islam, wiens namen van de Hebreeuwse geschriften genomen zijn, ontvingen geen ‘boek’ of een wet. Bijvoorbeeld, de Psalmen zijn niet een boek dat de islam openbaart, zoals de koran beweert, maar een verzameling aanbiddingsliederen, waarvan slechts enkele van David zijn. Er is in de bijbelse geschiedenis van David geen splinter bewijs dat hij een wetboek voor de Israëlieten ontving. Zij hadden reeds de Torah van Mozes om te volgen. Daarom was David geen profeet in de koranische betekenis van het woord. Overeenkomstig zijn de meeste door de islam beweerde profeten noch wetgevers noch leiders.

Bijbelse profetie en islamitisch profetie zijn niet hetzelfde

Het bijbelse begrip van profetie is nogal verschillend van dat van Mohammeds. Een bijbelse profetie wordt niet beschouwd als een hemelse eeuwige pre-existerende tekst zoals de koran, maar een boodschap van God voor een bepaalde tijd en plaats. Een bijbelse profeet is iemand aan wie God verborgen dingen openbaart, en die vervolgens als Gods verwoorder handelt. Toen een Samaritaanse vrouw Jezus een profeet noemde (Johannes 4:19) was het omdat hij gesproken had over dingen in haar leven die hij alleen bovennatuurlijk had kunnen weten. Het christelijke geloof leert dat Jezus een profeet was, maar hij bracht geen ‘boek’: hijzelf was het levende “Woord van God”, een titel die in de koran voor ‘Isa gebruikt wordt.

In geen geval werden alle profetieën waarin de bijbel naar verwezen wordt, onderdeel van de bijbeltekst. De bijbel bestaat uit een wijde variatie aan materiaal oorspronkelijk geschreven voor veel verschillende doelen, die brieven, liederen, liefdespoëzie, historische vertellingen, wetboeken, spreekwoorden als ook profetische passages bevat. Deze worden als door God geïnspireerd beschouwd, maar niet als gedicteerd uit een tijdloos hemels boek.

Als profetische historie bevat de koran veel fouten en anachronismen

De bewering dat Jezus niet door kruisiging werd geëxecuteerd is zonder enig historisch bewijs. Eén van de dingen waar alle vroege bronnen het over eens zijn is Jezus’ kruisiging.

Marjam de moeder van ‘Isa wordt een zus van Aäron, en ook de dochter van Aärons vader ‘Imran (Hebreeuws: Amram) genoemd. Blijkbaar heeft Mohammed Maria (Hebreeuws: Mirjam) verward met de Mirjam uit Exodus. De twee leefden meer dan tweeduizend jaar na elkaar!

In de bijbel is Haman de minister van Ahasverus in Medië en Perzië (Ester 3: 1-2). Niettemin plaatst de koran hem meer dan duizend jaar eerder als een minister van een Egyptische Farao.

De bewering dat christenen in drie Goden geloven - Vader, zoon Jezus en moeder Maria - is onjuist. De koran heeft het ook verkeerd door te beweren dat de joden zeggen dat Ezra (Oezair) een zoon van God was (Soera 9:30). De beschuldiging tegen christen- en jodendom van polytheïsme is slecht-geïnformeerd zijn en onjuist (Deuteronomium 6:4, Jacobus 2:19a).

Het verhaal van ‘de man met de twee hoorns’ (Soera 18:83 vergelijk ook Daniël 8:3, 20-21) is afgeleid van het verhaal van Alexander de Grote. Zeker was Alexander de Grote geen moslim

[circe]

Het probleem met de naam ‘Isa is reeds behandeld. Andere bijbelnamen worden ook in de koran verkeerd begrepen, en hun betekenis is verloren gegaan. Bijvoorbeeld Elisa, dat ‘God is redding’ betekent, wordt in de koran gepresenteerd als al-Yasja’, El ‘God’ veranderend in al- ‘de’. (De islamitische traditie deed hetzelfde met Alexander de Grote, door hem al-Iskandar ‘de Iskander’ te noemen). Abraham ‘Vader van velen’ (vergelijk Genesis 17:5) zou accurater gerepresenteerd worden als Aboerahim in plaats van Ibrahiem aangezien Aboe ‘vader’ betekent.

De koran laat een Samaritaan het gouden kalf maken, dat door de Israëlieten in de wildernis aanbeden werd (Soera 20: 85) tijdens de Uittocht. In werkelijkheid was het Aäron (Exodus 34:1-6). De Samaritanen bestonden niet tot enkele eeuwen later. Zij waren afstammelingen van de noordelijke Israëlieten eeuwen na de Uittocht.

Veel koranverhalen kunnen worden getraceerd tot joodse en christelijke volksvertellingen en ander verzonnen literatuur. Bijvoorbeeld het verhaal van Abraham die de afgodsbeelden vernietigt (Soera 37) wordt gevonden in een joodse volksvertelling, de Midrash Rabbah. Het koranische verhaal van Zacharias, de vader van Johannes de Doper, is gebaseerd op een christelijke fabel uit de tweede eeuw. Het verhaal dat Jezus werd geboren onder een palmboom is ook gebaseerd op een latere fabel, alsook het verhaal dat Jezus vogels tot leven wekt. Alles wat de koran over het leven van Jezus zegt dat niet wordt terug gevonden in de bijbel, kan getraceerd worden tot verzonnen fabels van meer dan 100 jaar na Jezus’ dood.

Jezus’ titels als Messias en Woord van God, die de koran gebruikt, worden in de koran niet uitgelegd. Nu in de bijbel, vanwaar zij genomen zijn, worden deze titels goed geïntegreerd in een omvattend theologisch systeem.

De koran noemt de Heilige Geest in verband met Jezus, door gebruik te maken van bewoordingen uit de evangeliën. Ibn Ishaak (Het leven van Mohammed) doet verslag van Mohammed door te zeggen dat deze ‘Geest’ de engel Gabriël was (vergelijk ook soera 16:102, 2:97). Echter, de bijbelse bewoording ‘Geest van God’ (Roeach Elohim) of ‘Heilige Geest’ kan alleen worden begrepen in het licht van de Hebreeuwse geschriften. Het verwijst zeker niet naar een engel.

Jezus’ veronderstelde voorspelling van Mohammeds komst (Soera 61:6) lijkt te zijn gebaseerd op een verkeerde lezing van Johannes 14:26, een passage die in feite naar de Geest verwijst.

De Hebreeuwse geschriften waren Jezus’ bijbel. Hij bevestigde hun autoriteit en betrouwbaarheid en preekte uit hen. Van dezelfde geschriften kende hij God als Adonai Elohim, de HERE God van Israël. Hij noemde God niet Allah, dat een titel schijnt te zijn geweest voor een heidense Arabische godheid aangebeden in Mekka voor Mohammed. Mohammeds heidense vader, die stierf voordat Mohammed was geboren, droeg reeds de naam ‘Abd-Allah “slaaf van Allah”, en zijn oom werd Obeid Allah genoemd.

We lezen dat soera 53:19-23 probeert het heidense Arabische geloof te weerleggen dat Allah dochters had genaamd al-‘Oezza, al-Laat en Manaat. (Zie ook soera 16:57 en 6:100).

De bijbelverhalen zijn rijk aan historische details, vele door de archeologie bevestigd. Zij beslaan meer dan duizend jaren, en openbaren een lang proces van technologische en culturele ontwikkeling. In tegenstelling tot de heilige geschiedenis van de koran die zonder archeologische steun is. Haar gefragmenteerde en losgekoppelde verhalen bieden geen authentieke weerspiegeling van historische culturen. Geen plaatsnamen van het oude Israël worden genoemd, zelfs Jeruzalem niet. Veel van de veronderstelde historische gebeurtenissen die in de koran weergegeven zijn hebben geen onafhankelijke bron ter bevestiging. Bijvoorbeeld, er wordt verteld dat Abraham en Ismaël de Kaäba in Mekka bouwden (Soera 1:127), maar dit is geheel zonder bewijs. Het bijbelse verslag, ouder dan 1000 jaar, plaatst Abraham niet ergens in Arabië.

De koran is geen betrouwbare bron voor de bijbelse geschiedenis

De koran, geschreven in de zevende eeuw, kan niet worden beschouwd als het hebben van enige autoriteit om ons wat dan ook over Jezus van Nazareth te informeren. Het biedt geen enkel bewijs voor haar beweringen over de bijbelse geschiedenis. Haar talrijke historische fouten weerspiegelen een onvolledige kennis van de bijbel.

De islam eigent de geschiedenis van joden- en christendom toe

Toen Mohammed de naam van Allah verbond aan de religieuze geschiedenissen van joden- en christendom, was dat een weg om deze voor de islam op te eisen. In het licht van latere gebeurtenissen, kan de bewering dat de islam de oorspronkelijke religie was, en dat alle voorgaande profeten moslims waren, worden bezien als een poging om de geschiedenissen van de andere religies tot de islam toe te eigenen. Met als gevolg om het christen- en het jodendom van hun eigen geschiedenissen te beroven.

Bedenk eens dat veel bijbelse plaatsen, zoals de graftombes van de Hebreeuwse Aartsvaders en de Tempelberg, door de islam als moslimplaatsen worden opgeëist, en niet als joodse of christelijke. Bovendien dat de koran ons vertelt dat Abraham ‘een moslim was’. Onder islamitisch heerschappij dienen alle joden en christenen van die plaatsen verbannen te worden.

De plaats van joodse geschriften in het christelijke geloof is totaal verschillend van de plaats van de bijbel in de islam

Er is een fundamenteel verschil tussen christelijke opvattingen over de joodse geschriften en islamitische opvattingen over de bijbel. Christenen aanvaarden de Hebreeuwse geschriften. Zij waren de geschriften van Jezus en de apostelen. Zij waren de geschriften van de eerste kerk. Het gehele christelijke geloof en de christelijke praktijk steunen op hen. Christelijke kernbegrippen als ‘Messias’ (Grieks ‘Christos’), ‘Geest van God’, ‘Koninkrijk van God’ en ‘redding’ zijn diep geworteld in de Hebreeuwse bijbeltradities.

Wij willen ook opmerken dat christelijke seminaries aanzienlijke tijd besteden aan het bestuderen van de Hebreeuwse geschriften. Dit vormt een integraal onderdeel van de training in de christelijke bediening. De Hebreeuwse geschriften worden in vele kerken wereldwijd iedere zondag (vertaald) gelezen.

Daarentegen is de islamitische behandeling van de bijbel één van totale ontkenning. Hoewel die beweert alle voorgaande profetische openbaringen te bevestigen, is de koran vergeetachtig ten opzichte van de ware inhoud van de bijbel. De bewering dat christenen en joden weloverwogen hun geschriften vervalsten wordt gedaan zonder bewijs, en dit dient alleen om de historische onvolkomenheden van de koran toe te dekken. Moslimgeleerden hebben nauwelijks weet van de bijbel of bijbelse theologie en blijven daarom onwetend over deze feiten.

Enkele hedendaagse moslimgeluiden over Jezus

Yasser Arafat, die een persconferentie gaf aan de Verenigde Naties in 1983 noemde Jezus “de eerste Palestijnse fedayeen die zijn zwaard voerde” (dat wil zeggen: hij was een vrijheidsvechter voor de islam).

Sjeik Ibrahiem Madhi, medewerker van de Palestijnse Autoriteit, live uitgezonden in April 2002 op de Palestijnse televisie: “De joden wachten op de valse joodse Messias, terwijl wij, met Allah’s hulp wachten op Jezus, vrede zij met hem. Jezus’ pure handen zullen de valse joodse Messias vermoorden. Waar? In de stad van Lod, in Palestina.”

Auteur Shamin A. Siddiqi of Flushing, New York maakte de klassieke positie van islam tegenover christendom duidelijk in een recente brief aan Daniël Pipes, columnist van de New York Post:

“Abraham, Mozes, Jezus, en Mohammed waren allen profeten van de islam. Islam is de gemeenschappelijke erfenis van de joodse-christen-moslim gemeenschap van Amerika, en de vestiging van het Koninkrijk van God is de gezamenlijke verantwoordelijkheid van al de drie Abrahamitische geloven. Islam was de dien (geloof, manier van leven) voor zowel joden als christenen, die het later verloren vanwege menselijke vernieuwingen. Nu willen de moslims de joden en christenen herinneren aan hun oorspronkelijke dien [religie]. Dit zijn de feiten van de geschiedenis.”

Deze historische ontkenning - door het joden- en christendom te lijken te bevestigen, maar in feite deze te verwerpen en te verdringen - is een lynchpin van moslimapologeten. Wat wordt bevestigd is in feite noch christendom noch jodendom, maar Jezus als een profeet van de islam, Mozes als een moslim etc. Dit is bedoeld voor de ‘terugkeer’ van christenen en joden naar de islam, waarnaar Siddiqi verwijst als hij spreekt over de gezamenlijke verantwoordelijkheid” van joden en christenen om het ‘Koninkrijk van God’ te vestigen. Hiermee bedoelt hij dat Amerikaanse christenen en joden moeten werken aan het introduceren van de sjari’a en de heerschappij van de islam in de Verenigde Staten.

Conclusie

‘Isa (Jezus) van de koran is een product van fabel, fantasie en onwetendheid. Wanneer moslims deze ‘Isa vereren, hebben zij iemand anders in gedachten dan de Yeshua of Jezus van de bijbel en de geschiedenis. De ‘Isa van de koran is gebaseerd op geen enkel erkende vorm van historisch bewijs, maar op fabels die circuleerden in het Arabië van de zevende eeuw.

Voor veel getrouwe moslims is ‘Isa de enige Jezus die zij kennen. Maar als men deze moslim-‘Jezus’ aanvaart, dan aanvaart men ook de koran: men aanvaart de islam. Geloof in deze ‘Isa gaat ten kosten van de bewering dat joden en christenen hun schriften hebben vervalst, een beschuldiging zonder enig historisch bewijs. Geloof in deze ‘Isa betekent dat veel christelijke en joodse geschiedenis in feite islamitische geschiedenis is.

De Jezus van de evangeliën is de basis waarop het christelijke geloof is ontstaan. Door hem te islamiseren, en hem een moslim-profeet te maken die de koran verkondigt, vernietigt de islam het christelijke geloof en neemt hij al zijn geschiedenis over. Hetzelfde doet de islam met het jodendom.

In de eindtijd zoals beschreven door Mohammed wordt ‘Isa een strijder die zal terugkeren met zwaard en lans. Hij zal de christelijke religie vernietigen en de islam als de enige religie in de wereld maken. Uiteindelijk zal hij in het laatste oordeel de christenen veroordelen tot de hel vanwege het geloof in de kruisiging en de menswording.

De laatste handeling van de moslim-‘Isa weerspiegelt de islamitische apologetische strategie in relatie tot het christendom. Dat is: de Yeshua van de geschiedenis ontkennen, en hem te vervangen met een kopie van Mohammed, zodat niets overblijft dan de islam.

“De moslimse plaatsvervangingsgedachte beweert dat de hele bijbelse geschiedenis van Israël en het christendom islamitische geschiedenis is. Dat alle profeten, koningen van Israël en Judea, en Jezus, moslims waren. Dat de mensen van het Boek deze stelling durven uit te dagen is voor een islamitische theoloog intolerante arrogantie. Joden en christenen zijn dus onteigend van hun Heilige Geschriften en hun verzoeningsleer.”

(Bat Ye’or in Islam and Dhimmitude: where civilizations collide, p.370. )

BIJLAGE: Het historische bewijs voor Jezus (Yeshua) van Nazareth en zijn dood door kruisiging.

Niet-christelijke bronnen

• Tacitus (55-120), een beroemd historicus van het oude Rome, schreef in de tweede helft van de eerste eeuw ‘Christus... kreeg de doodstraf van Pontius Pilatus, de procurator van Judea in het regentschap van Tiberius; maar het kwaadaardige bijgeloof, onderdrukt voor een tijdje, brak opnieuw uit, niet alleen in Judea waar het onheil vandaan kwam, maar ook in Rome.’ (De Annalen 15: 44)

• Suetonius schrijvend rond het jaar 120 vertelt over de onregelmatigheden van de joden op ‘instigatie van Chrestus’ tijdens de tijd van keizer Claudius. Dit kan verwijzen naar Jezus, en lijkt te relateren aan de gebeurtenissen in Handelingen 18:2, die plaatsvonden in het jaar 49.

• Thallus, een seculiere historicus waarschijnlijk schrijvend rond het jaar 52 verwijzend naar de dood van Jezus in een discussie over de duisternis van het land na zijn dood. Het origineel is verloren gegaan, maar Thallus’ argumenten – uitleggende wat als een zonsverduisternis leek - worden door Julius Africanus aangehaald in het begin van de derde eeuw.

• Mara Bar-Serapion, een Syriër schrijvend na de vernietiging van de Tempel in het jaar 70, noemt de eerdere executie van Jezus, die hij een ‘Koning’ noemt.

• De Babylonische Talmud verwijst naar de kruisiging (door het een ophanging te noemen) van Jezus de Nazirener op de vooravond van het Pascha. In de Talmud wordt Jezus ook de niet gelegitimeerde zoon van Maria genoemd.

• De joodse historicus Josephus beschrijft Jezus’ kruisiging onder Pilatus in zijn Antiquiteiten, geschreven rond het jaar 93/ 94. Josephus verwijst ook naar Jacobus de broer van Jezus en zijn executie tijdens de periode van Ananus (of Annas) de hogepriester.

[circe]

Paulus’ brieven

Paulus’ brieven werden geschreven in het tijdsbestek van 20 tot 30 jaar na Jezus’ dood. Zij zijn waardevolle historische documenten, niet in de laatste plaats omdat ze geloofsuitingen bevatten die ongetwijfeld dateren uit de eerste decades jaren van de christengemeenschap.

Paulus werd een gelovige in Jezus binnen enkele jaren na Jezus’ kruisiging. Hij schrijft in zijn eerste brief aan de Korinthiërs: “Want vóór alle dingen heb ik u overgegeven, wat ik zelf ontvangen heb: Christus is gestorven voor onze zonden, naar de Schriften, en Hij is begraven en op de derde dag opgewekt, naar de Schriften, en Hij is verschenen aan Céfas, daarna aan de twaalf.” Dit maakt duidelijk dat het geloof in de dood van Jezus er was vanaf het begin van het christendom.

De vier evangeliën

De vier evangeliën werden geschreven in de periode 20-60 na Jezus’ dood, binnen levende herinneringen aan de gebeurtenissen die zij beschrijven.

De gebeurtenissen die de evangeliën beschrijven vonden voor het grootste deel in het volle licht van publiek toezicht plaats. Jezus’ onderwijs werd gevolgd door grote scharen mensen. Er waren erg veel getuigen van de gebeurtenissen van zijn leven. Zijn dood was een publieke executie.

Handgeschreven bewijs voor de bijbel en zijn overlevering

Het handgeschreven bewijs voor de Griekse geschriften is overweldigend, veel groter dan voor alle andere oudheidkundige teksten. Meer dan 20.000 manuscripten getuigen van hen. Hoewel er kopieerfouten zijn, die verwacht kunnen worden van de handen van de overschrijvers, zijn deze allemaal relatief klein en de basis integriteit van het overschrijfproces wordt rijkelijk ondersteund.

Verder, toen de Westerse christenen de Hebreeuwse geschriften bestudeerden tijdens de Renaissance, vonden zij dat zij opvallend dicht aansloten bij hun Griekse en Latijnse vertalingen die over een periode van duizend jaar keer op keer vertaald waren. Er waren overschrijffouten, en enkele kleine veranderingen, maar geen significante domme verzinselen die het verhaal van Jezus’s dood doen verzinnen.

Evenzo, toen de Dode Zee Rollen werden ontdekt, bevatten zij Hebreeuwse bijbelse boekrollen daterend van voor de tijd van Jezus. Deze komen ook erg overeen met de oudste Hebreeuwse Masoretische manuscripten van meer dan duizend jaar later. Opnieuw, geen verzinselen, maar bewijs van het opvallend getrouw kopiëren.

Conclusie: Jezus van Nazareth is een historisch figuur

Natuurlijk zijn er gebeurtenissen opgeschreven in verband met Jezus’ leven die niet-christenen niet willen aanvaarden, zoals de wonderen, de maagdelijke geboorte, en de opstanding. Echter, wat zonder twijfel is, is dat de Yeshua (‘Jezus’) van Nazareth een historisch figuur was. Die leefde, een menigte volgelingen aan zich bond, en door de Romeinse autoriteiten door kruisiging geëxecuteerd werd, waarna zijn volgelingen zich zeer snel verspreiden. Zowel seculiere als christelijke bronnen van die tijd zijn het hierover eens.

De primaire bronnen voor de geschiedenis van Jezus’ publieke leven zijn de evangeliën. Deze werden relatief kort na zijn dood geschreven. Binnen levende herinnering . En we hebben de indicatie dat deze bronnen als betrouwbaar in de eerste christelijke gemeenschap aanvaard werden, tijdens een periode waarin eerste- en tweedehands getuigen van Jezus’ leven nog beschikbaar waren.

We concluderen dat elke verklaring over ‘Isa (Jezus) in de koran, zes eeuwen na Jezus’ dood gemaakt, tegenover het historische bewijs van deze bronnen uit de eerste eeuw beoordeeld moet worden, en niet andersom.


--------------------------------------------------------------------------------

De auteur van dit artikel is een Anglicaanse dominee van ST. Hilary’s Anglicaanse kerk Kew. Hij is ook een senior medewerker van de Faculteit Taalkunde en Toegepaste taalkunde aan de Universiteit van Melbourne, met de titel professor, en was vroeger het hoofd van die faculteit. Hij heeft enkele boeken over de taal en de cultuur van de Atjehnesen, een islamitische stam in Indonesië, geschreven, en werd gekozen in de Australische Academie van Menswetenschappen in 1992 voor zijn onderzoekswerk. Hij diende als een lid van het bestuur van deze Academie voor één periode in de jaren negentig.


=====================================

Zie ook:

THE ORIGINAL SOURCES OF THE QUR'AN

[Darwin]

[dorus]

Mooi, maar je vergeet dat er geen enkel bewijs bestaat dat er ook maar één woord van het NT op papier is gezet voor het einde van de 4de eeuw na JC!
Rond de tijd dat keizer Theodosius het nut van één keizer, één rijk, één god, inzag is men blijkbaar begonnen allerlei verhalen te verzamelen. Rond 420 na JC zijn er minstens 15 evangeliën gekend!

Later, in de middeleeuwse scriptoria hebben vrome monnikken er zich entoesiast op toegelegd 'bewijzen' voor de autenticiteit van zowel de figuur als voor zijn 'lering' te construeren. Er zijn toen nog al wat latijnse schrijvers door de molen gehaald en teksten aangepast!

Enfin, al die bijbels en korans en wat dan ook: niveau Perrault, maar slechter geschreven.

[Darwin]

Oorspronkelijk geplaatst door dorus

Mooi, maar je vergeet dat er geen enkel bewijs bestaat dat er ook maar één woord van het NT op papier is gezet voor het einde van de 4de eeuw na JC!
Rond de tijd dat keizer Theodosius het nut van één keizer, één rijk, één god, inzag is men blijkbaar begonnen allerlei verhalen te verzamelen. Rond 420 na JC zijn er minstens 15 evangeliën gekend!

Later, in de middeleeuwse scriptoria hebben vrome monnikken er zich entoesiast op toegelegd 'bewijzen' voor de autenticiteit van zowel de figuur als voor zijn 'lering' te construeren. Er zijn toen nog al wat latijnse schrijvers door de molen gehaald en teksten aangepast!

Enfin, al die bijbels en korans en wat dan ook: niveau Perrault, maar slechter geschreven.

Het kernbetoog van dr Durie is dat de islam zich allerlei dingen toeëigent van het Jodendom en het Christendom en dan maar ineens stelt dat de islam de oerreligie is. De islam beweert dat Christendom en Jodendom slechts afdwalingen van dat ware geloof zouden zijn.

Dit terwijl ieder redelijk mens die moeite doet om wetenschappelijk te onderzoeken en te redeneren kan zien dat dit de wereld op zijn kop is. De Joodse geschriften zijn authentiek, de Koran is één grote knoeiboel.

De bedoeling van de Koran is een handboek van onverdraagzaamheid en haat te zijn tegen al wat zich niet als een "slaaf van God" een "Abd-Allah" wil gedragen.



Dit topic zou overigens weleens zeer interessant kunnen worden.

Hierin is volgens mij wellicht zelfs de achilleshiel van de islam te vinden.

Immers, als je erin slaagt om de intellectuele moslims de oorspronkelijke teksten van Bijbel en NT op een wetenschappelijke manier te laten bestuderen en te lezen en deze naast de Koran te leggen, dan kunnen ze immers ook niet anders dan tot dezelfde objectieve conclusie als hierboven komen.

En die is dodelijk voor de islam.

[dorus]

De essentie van een godsdienst, of het nu het judaïsme is, het christendom of de islam, is niet de aanbeden god, noch de verkondiger, maar de moraal, de leefregels.
M.a.w. de essentie van elke godsdienst is macht. Niets anders dan macht.

Er is al in de Renaissance geopperd dat het niet pluis zat met de brieven van Paulus, dat de maagdelijkheid van Maria een vertaalfoutje was etc. etc. Geen christen die er om geeft.
Het is al van in de 19de eeuw bekend dat het boek genesis een slechte copie is van een verhaal dat minstens 1000 jaar ouder is en dat d�*t verhaal zelf al een navertelling is van een nog ouder sprookje. Er zijn meer dan 600 zondvloedverhalen gekend over héél de wereld.
Kortom, die bijbel, zowel OT als NT is zever in pakskens.

Het gaat dan ook allang niet meer om het woord. Het heeft nooit om het woord gegaan.

Het ging al altijd en gaat nog steeds over MACHT.

Het gevaarlijke is dat de macht die de godsdiensten nastreven een 'goddelijke' macht is. Een absolute macht, die ontsnapt aan elke controle, die willekeurig is en zonder verantwoording.
Een macht dus die de grondvesten van de maatschappij aantast en ze doet ontaarden in primaire dictatuur.
De dictatuur van enkele olicharchen, die zogezegd hun inspiratie van god krijgen en van de mens volledige onderwerping vragen. Daardoor verliest de mens de esentie van zijn mens-zijn, zijn 'manas' zijn.
De mens die zich volledig onderwerpt mag niet meer denken. Daardoor is de mens opnieuw dier geworden tussen de dieren.

Conclusie: de godsdiensten streven naar de vernietiging van het mensdom.

[Darwin]

Oorspronkelijk geplaatst door dorus

De essentie van een godsdienst, of het nu het judaïsme is, het christendom of de islam, is niet de aanbeden god, noch de verkondiger, maar de moraal, de leefregels.
M.a.w. de essentie van elke godsdienst is macht. Niets anders dan macht.

Er is al in de Renaissance geopperd dat het niet pluis zat met de brieven van Paulus, dat de maagdelijkheid van Maria een vertaalfoutje was etc. etc. Geen christen die er om geeft.
Het is al van in de 19de eeuw bekend dat het boek genesis een slechte copie is van een verhaal dat minstens 1000 jaar ouder is en dat d�*t verhaal zelf al een navertelling is van een nog ouder sprookje. Er zijn meer dan 600 zondvloedverhalen gekend over héél de wereld.
Kortom, die bijbel, zowel OT als NT is zever in pakskens.

Het gaat dan ook allang niet meer om het woord. Het heeft nooit om het woord gegaan.

Het ging al altijd en gaat nog steeds over MACHT.

Het gevaarlijke is dat de macht die de godsdiensten nastreven een 'goddelijke' macht is. Een absolute macht, die ontsnapt aan elke controle, die willekeurig is en zonder verantwoording.
Een macht dus die de grondvesten van de maatschappij aantast en ze doet ontaarden in primaire dictatuur.
De dictatuur van enkele olicharchen, die zogezegd hun inspiratie van god krijgen en van de mens volledige onderwerping vragen. Daardoor verliest de mens de esentie van zijn mens-zijn, zijn 'manas' zijn.
De mens die zich volledig onderwerpt mag niet meer denken. Daardoor is de mens opnieuw dier geworden tussen de dieren.

Conclusie: de godsdiensten streven naar de vernietiging van het mensdom.

Hier zit veel in waar ik mij kan in terugvinden. Maar ik vind dat het toch een beetje teveel lijkt op het weggieten van het kind met het badwater.

Het Oude Testament is een verzameling van allerhande teksten met allerhande bedoelingen uit zeer verschillende tijden, geschreven over een periode van bijna 1000 jaar.

Het kan voor een gedeelte nog het best te vergelijken zijn met de geschriften van de Grieken uit dezelfde tijd zoals Homeros. Levenswijsheid gebaseerd op oude vertellingen en verpakt in mythische vorm. Bedoeld ook voor de mensen van de tijd waarin ze geschreven werden. Veel van deze teksten van het OT zijn overigens zo in elkaar gestoken dat ze aanzetten tot nadenken over zaken uit het dagelijks leven. Denk aan de verhalen waarbij de goede verliest en de slechte wint.


We kunnen deze teksten nog altijd gebruiken als een manier om naar het verleden te kijken en misschien hier en daar wat inspiratie uit te halen.

En dat is volgens mij de enige manier waarop deze teksten mogen onderwezen worden: als historische teksten.


Teksten als die van het NT en de Koran zijn daarentegen duidelijk ideologische geschriften, bedoeld om de bekering of de verovering te ondersteunen.

[circe]

Ik breng dit maar even naar boven, want ik verwacht dat Filo hier tenminste eens op gaat reageren. Filo is uiteindelijk degene die steeds maar beweert dat Isa en Jeus zogezegd dezelfde personen zouden zijn

------------------

Hierbij is het van geen enkel belang of de historische Jezus nu al of niet bestaan heeft. Het artikel is geschreven door een Anglicaanse dominee, dus is het normaal dat die ervan uitgaat dat de historische Jezus effektief heeft bestaan.

Maar men kan zich best wel voorstellen dat Mohamed - die meer dan veertig jaar lang als karavaanleider heeft rondgereisd, in aanraking is gekomen met de verschillende mythologische verhalen uit de verschillende culturen.
Als hij dan later zijn hallucinaties kreeg, kan met best aannemen dat die verschillende verhalen min of meer door elkaar werden gehaspeld. Met andere woorden: Mohamed had ergens een paar belletjes horen rinkelen en verbond die belletjes aaneen in een "nieuwe" versie. (Hij hoorde ook effektief "klokkengelui" maar dat was dan weer eigen aan zijn ziekte)

Zo laat hij bijvoorbeeld de islamitische Jezus op exact dezelfde manier geboren worden als verteld in het geboorteverhaal van Siddharta. (de latere Boeddha)

Het komt erop neer dat Mohamed het verhaal van Sneeuwwitje heeft horen vertellen, en het verhaal van Roodkapje, en daar dan uiteindelijk de enige "ware" versie van gemaakt heeft, zijnde SNEEUWKAPJE.

[dorus]

Het is bij dit alles toch merkwaardig dat overal ter wereld en in alle tijden ongeveer dezelfde verhalen opduiken.
De Etrusken, die al in de 7ste eeuw voor JC ondergrondse waterleidingen aanlegden en rioleringen, hadden een godsdienst die was geopenbaard, net zoals de monotheïstische godsdiensten.
En ook toen al was die openbaring gebeurd aan de clan die de macht had in de voornaamste stad.

Het is overal en altijd hetzelfde liedje.

Iemand verovert de macht en tracht via een 'openbaring' zijn positie te bestendigen.
Abraham, wiens geslacht over Palestina heerst, Mohammed wiens familie zich enorme rijkdom verwerft door bloedige veroveringen, keizer Theodosius, die zijn heterogeen rijk wou bijeen houden door één god, één keizer, één rijk te promoten.

Het is te zot om los te lopen.

Ik kan er werkelijk niet bij dat er in de 21ste eeuw nog lieden zijn die dat allemaal geloven.

[Darwin]

Oorspronkelijk geplaatst door dorus

Het is bij dit alles toch merkwaardig dat overal ter wereld en in alle tijden ongeveer dezelfde verhalen opduiken.
De Etrusken, die al in de 7ste eeuw voor JC ondergrondse waterleidingen aanlegden en rioleringen, hadden een godsdienst die was geopenbaard, net zoals de monotheïstische godsdiensten.
En ook toen al was die openbaring gebeurd aan de clan die de macht had in de voornaamste stad.

Het is overal en altijd hetzelfde liedje.

Iemand verovert de macht en tracht via een 'openbaring' zijn positie te bestendigen.
Abraham, wiens geslacht over Palestina heerst, Mohammed wiens familie zich enorme rijkdom verwerft door bloedige veroveringen, keizer Theodosius, die zijn heterogeen rijk wou bijeen houden door één god, één keizer, één rijk te promoten.

Het is te zot om los te lopen.

Ik kan er werkelijk niet bij dat er in de 21ste eeuw nog lieden zijn die dat allemaal geloven.

Ik denk dat we de intellectuele moslims ertoe moeten bewegen om van de inzichten als die van de tekst die circe hier heeft gepost kennis te nemen en erover na te denken.

Dan denk ik dat er op den duur veel van hen zullen gaan denken zoals jij dorus.


Maar het is mij ook een raadsel hoe het komt dat je uit die hele arabische wereld bijna geen geluiden hoort van mensen zoals wij in het westen als we het over het christendom of het jodendom hebben.

Waar zijn de moslims die lachen met de islam en met Mohammed? Ik heb er nog geen enkele gehoord of gezien.

[Herman Desmedt ©HD]

Revisionisme. Een kwaad van ale tijden.
Alle expansionistische kulturen hebben dat gedaan.
Andere kulturen veroverd en zich het positieve toegeëigend en later voorgesteld als eigen vinding.

De oorsprong van de Islam ligt bij de "profeet".
Waar komt die voorspelling vandaan dat er dergelijke profeten zouden komen die als "leider" moeten gevolgd worden ?
Waarom wisten de wijzen uit het oosten dat ze naar Betlehem moesten gaan ? Waar komt die kennis vandaan ?
Een stukje van de puzzel staat in de Torah (Joods) en daar hebben de Arabieren ongetwijfeld de mosterd gehaald.

[Herman Desmedt ©HD]

En van boeken als Torah & Kaballah is al meermaals aangetoond dat ze verder teruggaan dan de tijdrekening van Arabische volkeren.

[Lincoln]

Een wat wil je eigenlijk aantonen , dat de koran een verzonnen boekje is, ik daag je uit om maar één tekst van de koran te vervalsen ,zelfs de poeiizie schrijvers van de quraschieten weten dat de koran niet de gewoone taal spreekt , het is arabisch maar buitenaards!!! het is geen menselijke taal!! als je de vertalingen volgt van de koran dan ben je verdwaald, neem maar een text in oorspronkelijk geschrift in dit geval arabisch als je dat vergelijkt met hebreews "tora" dan zal je direct merken dat de texten in de "tora" ofwel niet helemaal ofwel een zinnetje van plaats verrrandert een dergelijke!!! de koran is niet zoals je denkt!!! het is "buitenaards" !!!

[Lincoln]

Oorspronkelijk geplaatst door Darwin

Ik denk dat we de intellectuele moslims ertoe moeten bewegen om van de inzichten als die van de tekst die circe hier heeft gepost kennis te nemen en erover na te denken.

Dan denk ik dat er op den duur veel van hen zullen gaan denken zoals jij dorus.


Maar het is mij ook een raadsel hoe het komt dat je uit die hele arabische wereld bijna geen geluiden hoort van mensen zoals wij in het westen als we het over het christendom of het jodendom hebben.

Waar zijn de moslims die lachen met de islam en met Mohammed? Ik heb er nog geen enkele gehoord of gezien.

Omdat als arabier de koran leest zal direct merken dat dit boek ongwoon is ,dat wil zeggen als er shit in je hart zit dan zal je stikken ,dat wil zeggen , om de koran te lezen moet je eerst zuiveren , innerlijk als uiterlijk !

[Darwin]

Een wat wil je eigenlijk aantonen , dat de koran een verzonnen boekje is, ik daag je uit om maar één tekst van de koran te vervalsen ,zelfs de poeiizie schrijvers van de quraschieten weten dat de koran niet de gewoone taal spreekt , het is arabisch maar buitenaards!!! het is geen menselijke taal!! als je de vertalingen volgt van de koran dan ben je verdwaald, neem maar een text in oorspronkelijk geschrift in dit geval arabisch als je dat vergelijkt met hebreews "tora" dan zal je direct merken dat de texten in de "tora" ofwel niet helemaal ofwel een zinnetje van plaats verrrandert een dergelijke!!! de koran is niet zoals je denkt!!! het is "buitenaards" !!!

Hopeloze kerels die moslims.

Erger dan Jehovah getuigen tot de tiende macht.

[dorus]

Oorspronkelijk geplaatst door lincoln

zelfs de poeiizie schrijvers van de quraschieten weten dat de koran niet de gewoone taal spreekt , het is arabisch maar buitenaards!!! het is geen menselijke taal!!

Wij hebben er bij ons ook zo eentje.
In de late middeleeuwen heeft men er een lied over gezongen:
hij klonk hemels, buitenaards... 't was geen vlaams, 't was je ne sais quoi...

Heer Halewijn, zong een liedekijn
al wie het hoorde wou bi hem zijn.....

[Dilbert]

Oorspronkelijk geplaatst door lincoln

de koran is niet zoals je denkt!!! het is "buitenaards" !!!

ET Phone Home !!

[filosoof]

Interessante discussie, maar ze gaat een beetje voorbij aan enkele punten:

1°Waar haalde Mohammed zijn wijsheid vandaan? Hij was karavaanleider,
tussen Jemen en Syrië (waar zijn oom woonde).
2°In Syrië vondt men op dat ogenblik twee christelijke sectes (ketterijen volgens Rome-Constantinus, concilie van Nicea):
arianen en nestorianen (Zijn contacten met nestorianen worden in de islam vermeld)
As Mohammed grew to manhood he came more and more under the influence of the Nestorians. Finally he retired to a grotto and gave himself up to meditation. From this silent communication with his own thoughts one conviction was born: the Unity of God.
http://www.wisdomworld.org/setting/darkages.html
THE EARLY ISLAMIC PERIOD,
622-700

Arabs and Muslims, trace much of their
heritage to the birth of the Prophet
Mohammed in 570 A.D. The time before
Islam is generally referred to as "the
time of ignorance".

Mohammed was born in Makkah at a
time when the city was establishing
itself as a trading center. For the
residents of Makkah, tribal connections
were still the most important part of the
social structure. Mohammed was born
into the Quraysh, which had become
the leading tribe in the city because of
its involvement with water rights for the
pilgrimage. By the time of Mohammed,
the Quraysh had become active traders
as well, having established alliances
with tribes all over the peninsula. These
alliances permitted the Quraysh to send
their caravans to Yemen and Syria.

Tribes consisted of clans that had
various branches and families, and
Mohammed came from a respectable
clan, the sons of Hashim. Mohammed's
father Abd Allah had died before his son
was born, leaving the Prophet without a
close protector. The Prophet was
fortunate, however, that his uncle Abu
Talib was one of the leaders of the
Hashimite clan. This gave Mohammed a
certain amount of protection when he
began to preach in 610 against idolism.
http://saudicities.com/history1.htm

Het is duidelijk welke raakpunten er zijn: zowel islam, arianisme als Nestorianen hebben/hadden een unitaristische visie op Jezus (aansluitend op het "Logos"-concept van Arostoteles ea griekse filosofen), dat ook overduidelijk aangehaald is in het eerste vers van het evangelie van Joannes "In den beginne was het Woord", "Au commencement était la Parole", "In the beginning was the Word") , niet in overeenstemming met het trinitarisme van het Rome uit de tijd van Constantinus en later. Vervelende evangelist...
Niet toevallig dus dat Johannes (onder de naam Yahy�*h) als een profeet van de islam geciteerd wordt



Dit hieronder is wel interessant, want hier vinden we zowel de rol vd Nestorianen (op verplaatsing als zendeling, volgens deze bron), als het concept vh Logos uit Aritoteles en Joannes1:

http://www.truthnet.org/islam/whatisislam.html

Sergius, a monk evicted from his monastery, journeyed to Mecca. There he found two groups of people, [viz.,] idolaters and Jews; and there he preached the Christian faith as Nestorius held it, [doing so] in order to re-gain favor with his [monastic] brothers, [who were also] of the sect of Nestorius. And he succeeded in converting all the idolaters to his own faith. Among these was Muhammad, who, having been converted from idolatry, died a Nestorian Christian. But three very clever Jews attached themselves to Muhammad in order to turn him aside, lest he become perfect; and they induced him to various evils. But after Muhammad’s death, when all [the idolaters] returned to their own [respective] sect, these [three] Jews approachedAlis—son of Abitalip—to whom Muhammad had sent his collection [of precepts],22 and persuaded him to elevate himself unto a prophet, even as Muhammad too [had elevated himself ]. And with regard to Muhammad’s book they added and deleted what they wanted to.
It seems, then, that at the beginning Muhammad was firmly grounded by Sergius, so that he was a Christian and observed the Christian law. The Jews were not able to turn him aside from that way. But in order to hold [him] back [there from] as much as they could, they added those [passages] through which Muhammad seemed to be a prophet of his own sect and through which he gave credence to the Old Testament no less than to the Gospel. But as the man who was previously mentioned reports, Sergius got Muhammad to put into the Koran the view that Christians—especially monks and priests—are closer friends [to Muslims] than are Jews. Now, although Muhammad makes these statements, nevertheless being later induced by the Jews, he derides Christians, who [allegedly] worship their prelates and pontiffs in place of God. This [allegation supposedly holds true] because Christians call their prelates and priests by the name by which God alone is [rightly] called, viz., “lord.” But [according to Muhammad] this name befits no one except God. For in [the book of] Exodus there is found the following: “The Lord Himself is God.”23 [Muhammad] also at times refers to God by ten names—among which is “Adonai,” which means Lord. And by “Adonai” [God’s] ineffable name 24 is signified, read, and expressed. And so, in the Koran [Muhammad] ascribes this name to no one except God—indeed, not even to Christ or to the Virgin Mary. And because Christians call Christ Jesus Lord and call Mary lord, [Muhammad] claims that Jesus and Mary are worshiped in place of God. Moreover, just as [Muhammad] was careful always to ascribe the name “Lord” only to God, so he was careful never to ascribe to God the name “Father.” On the basis of his maintaining that God makes all things according as He wills to, [he claims that] the act of begetting does not befit God. (112.3)
Therefore, when he says good things about Christians, he understands [these statements to hold true] of “those dressed in white” (for this is how he refers to disciples) and of believers in Christ (as he considered the Nestorians to be, with [the fact of ] whose error he was unfamiliar and with no awareness on his part that there were Christians other [than Nestorians]).
Now, Nestorius accepted all the [teachings] that are in the Gospel, including the doctrine that in Christ there was a body, a soul, and the divinity. But Nestorius erred regarding the manner of the union. He acknowledged that [in Christ] body and soul were united by a natural union, so that [Christ] was a true man. But he claimed that that human nature was united to the divinity through grace—though not through common grace, by which good [men] are united to God, but rather through fullness of grace, because of which fullness the will of God and the will of the man Jesus were one will. [Furthermore, he alleged that] because of this most excellent grace one may truly affirm of Christ that He was the Son of God. But [Nestorius] did not admit that Mary was the mother of God, for in Christ, [so he claimed,] that which is found to have been received from His mother does not befit God. Thus, [Nestorius] claimed that the human nature in Christ was deified. But the Church—because the Gospel says that the Word of God was made flesh and not that flesh was made the Word of God 25 —condemned this view 26 in the third and the fourth universal councils,27 when it gave to the mother of Jesus the name “theotokos,” i.e., “begetter of God.” However, the Nestorians do acknowledge [the doctrine of] the eternal begottenness [of the Son from the Father].28
Accordingly, Muhammad seems to have been unwilling to write anything against [the doctrines of ] the most holy trinity and eternal begottenness. Instead, he condemned only [the doctrine of] a plurality of gods, as will be discussed [subsequently]. Moreover, if some-one had asked Muhammad in what form God would have sent to men an envoy who was someone greater than an angel, then Muhammad would certainly have answered [that] if God were to send to men an angel as an envoy, He would indue him with human form. And [Muhammad] would reply similarly if [God] were to send someone greater than an angel. Now, according to Muhammad [God] sent Christ, whom [Muhammad] declares to be the Word of God and the son of Mary. Therefore, since the Word of God is of the same nature as God, whose Word He is (for all the things of God are God on account of His most simple nature), then when God willed to send a supreme envoy, He sent His Word, than whom no greater envoy can be conceived. And because He sent [Him] to men, He willed for Him to put on a most clean human nature. And [Jesus] did so in the Virgin Mary, as is often found written in the Koran.
Therefore, there will be no difficulty in finding, in the Koran, the truth of the Gospel, although Muhammad himself was very far re-moved from a true understanding of the Gospel. Now, [i] must not fail to mention that the chapters of the collection of the aforesaid book of Arab law do not form a continuous sequence with one another. Rather, each [chapter] is a whole in and of itself and is a proper rhyme or a fully metrical song. For the compiler took the utmost care to lure and amaze all [his readers] by the charm of his style and thereby to make the utterances seem divine. Hence, I must be forgiven if I do not seem to hold everywhere to a suitable ordering when I discuss the contents of [this] very confused book.
tot daar de inleidende samenvatting....
ter info:
http://en.wikipedia.org/wiki/Prophets_of_Islam
Prophets in the Quran
The following are listed as prophets in the Quran, their Biblical names are given in parenthesis when possible:


Adam
Idris (Enoch)
Nuh (Noah)
Hud (Heber)
Saleh (not in the Bible)
Ibrahim (Abraham)
Lut (Lot)
Ishmael
Ishaq (Isaac)
Yaqub (Jacob)
Yusuf (Joseph)
Shoaib (not in the Bible)
Musa (Moses)
Harun (Aaron)
Daud (David)
Sulayman (Solomon)
Ayub (Job)
Ilyas (Elias)
Zulkifl (Ezekiel)
Al-Yasa (Elisha)
Yunus (Jonah)
Zakariya (Zechariah)
Yahya (John the Baptist)
Isa (Jesus)
Muhammad

Dat er in de koran fouten staan? Uiteraard In de bijbel staan ook tegenstrijdigheden:
http://www.infidels.org/library/mode...adictions.html (en er zijn méér links in die aard)
Dat er méér in de koran staan is maar logisch, als we er rekening mee houden dat
-Er in de islam geen Paus, Curie, of Vaticaan bestaan. die sinds de eerste redactie van de volledige bijbel enkele honderden wijzigingen aanbrachten (503 meen ik gelezen te hebben) om het geheel logisch te doen sluiten... terwijl de koran schijnbaar vertrekt vanuit de overlevering bij de syrische christelijke secten, St Johannes en de Tora.
-de copiisten van de koran in slechtere condities werkten dan de kloostermonniken in Europa

De eerste volledige bijbelredactie (de Vulgata) wordt aangenomen het werk te zijn van Hiëronymus, in de 4° eeuw op basis van de latina, voor het OT (een latijnse vertaling van de septuagint) , en voor het NT van een verder door mij niet geïdentificeerd manuscript uit het begin 4° euw toen in het bezit van het vaticaan, mogelijk (een kopie va een deel van) het werk van de in ongenade gevallen Valentinus, (actief ca 150-220), meen ik me te herinneren , eerst in Alexandrië, dan in Rome (groot dispuut met de bisschop van Lyon, Irenaeius) tenslotte in Carthago-invloed van Tertullianus?
Valentinus beweerde iemand gekend te hebben die Paulus zou gekend hebben.


Het verwondert me niet, maar vanuit de islam wordt ook de link tussen arianisme en islam gelegd:

The Catholic Encyclopaedia states that Arianism has never been revived (although it concedes that such eminent figures as Sir Isaac Newton and Milton displayed Arian sympathies). What it fails to acknowledge is that Arianism has, for the last fourteen hundred years, been incorporated within Islam. There is no one left within Catholicism, Protestantism or Orthodoxy to espouse the oneness of God. The reason why Trinitarianism now rules unfettered within the greatly reduced geographical boundaries of old world Christendom is that the peoples of all the southern Mediterranean formerly Arian Christian strongholds are now overwhelmingly Muslim!
http://www.islamfortoday.com/webmaster.htm
Een echt zwaar bewijs is het niet, gezien de rest van de tekst, maar voldoende om nog eens rond te kijken naar andere bronnen en opinies.

Deze halve en zeer moeizame erkenning in de Catholic Encyclopedia verwondert me dan ook niet:

http://www.newadvent.org/cathen/01707c.htm
HISTORY

Paul of Samosata, who was contemporary with Dionysius, and Bishop of Antioch, may be judged the true ancestor of those heresies which relegated Christ beyond the Divine sphere, whatever epithets of deity they allowed Him. The man Jesus, said Paul, was distinct from the Logos, and, in Milton's later language, by merit was made the Son of God. The Supreme is one in Person as in Essence. Three councils held at Antioch (264-268, or 269) condemned and excommunicated the Samosatene. But these Fathers would not accept the Homoousian formula, dreading lest it be taken to signify one material or abstract substance, according to the usage of the heathen philosophies. Associated with Paul, and for years cut off from the Catholic communion, we find the well-known Lucian, who edited the Septuagint and became at last a martyr. From this learned man the school of Antioch drew its inspiration. Eusebius the historian, Eusebius of Nicomedia, and Arius himself, all came under Lucian's influence. Not, therefore, to Egypt and its mystical teaching, but to Syria, where Aristotle flourished with his logic and its tendency to Rationalism, should we look for the home of an aberration which had it finally triumphed, would have anticipated Islam, reducing the Eternal Son to the rank of a prophet, and thus undoing the Christian revelation.
In hetzelfde werk wordt ook Valentius beschuldigd van sympathie voor arianisme...

http://www.newadvent.org/cathen/01707c.htm