Een bezoek aan 't kerkhof in mei

Preuße · 10 mei 2009, 17:34

Vandaag was het weer eens zover. 't Was nog wat fris in d'ochtendstonden dus voorzien van een frak trok ik de velden in. Langs dat kronkelig veldwegje tussen 't opschietend tarwe zag ik de muur al staan. Al schurend en piepend trok ik het hek hopen, sloot het weer achter mij en hoorde mijn eigen voetstappen in het grint. Na zoveel keren hier te zijn geweest weet ge vanbuiten wie waar begraven ligt en ge moet de neiging al onderdrukken om ook de u onbekende graven te groeten. Alles was er zo stil.

En dan begint het hé, ge loopt langs al die grafzerken en ge ziet de u zo bekende namen. Pélagie, Roger, Joseph ... jongens toch, zijt gij dan al zo lang in d'eeuwigheid? Den tijd is toch snel gegaan, zulle. En ik, ik ben hier nog. Kent ge mij nog? Nee, mij hebt ge verzekers niet meer gekend maar mijn grootouders voorzeker. En dan wordt ge weer naar toen verzet, en wat ge dan allemaal niet ziet ...! Ik zie de natuur van mijn geboortedorp, met haar liefelijke en licht glooiende velden. Ja, ons dorp dat was toch het allerschoonste, hè? Het spande de kroon! In 't alllerschoonste groene dal, daar lag ons dorp. 't Was er zo levendig, 't was er zo mooi. Tussen vogelgezang en kinderengewoel, daar woonden wij. Kinderen smeden er zich aan de hand van hun moeder, vogels maakten er hun nesten en koeien liepen er loeiend door de straten. Zo was het goed. En God glimlacht. Wat voor een plezier moeten al die mannen en vrouwen daar toch niet hebben hierboven? Hun ziel is ontsnapt aan de dood zoals de mus aan de strik van de vogelvanger, gelijk vonken tussen 't graan leven ze in de eeuwigheid. Wat moet dan toch niet zijn, de hemel? Ons menselijk verstand kan er bijna niet bij. Ik stel het mij voor zoals het feest van den dorpsburgemeester van toen, vlak voor de verkiezingen. Iedereen op zijn paasbest, dolgelukkig van 't samenzijn, rood aangelopen gezicht, veel gezelligheid en sfeer, hoed en stok in de hand, breed lachend en luidkeels zingend "Hoe schoon op de wereld, de zomersche hei!". Ja ja, bompa toch. Ge zijt toch zo snel van ons heengegaan! Uw plaats is hier mor leeg, zulle. En 't huis is al verkocht, maar daar had ik niets in te zeggen. Maar 'k staan der toch vaak bij stil wanneer ik er voorbij kom. Ach jong, 't zijn mensen van buiten 't dorp die er komen wonen zijn. Ze klappen tegen niemand. Ze hebben wel 't hek laten staan. Weet ge 't nog? Dat hek dat ik met zoveel blijdschap opende! 't Was immers d'ure ons samenzijn! Ja, waar is den tijd hé? Seg bompa, als mijnen tijd er hier opzit dan komt gij mij toch halen hé? Samen met meneer pastoor en mijn Marraine.

Ik loop voort en zie 't graf van meester Robert. De schrik van heel de dorpsschool! Altijd zijn stokske in d'hand en elke ochtend om 8 uur stipt kwam hij met een zwier uit zijn lokaal, bel in de hand en luid rinkelend. Dan moest ge, zo snel ge kon, in twee rechte lijnen gaan staan. En o wee wie te laat was of wie het waagde te praten tijdens het naar binnen gaan. Dan kwam 't stokske er bij te pas en deze keer niet om iets aan te wijzen om 't bord. Ja jong, een stem gelijk een kanon, ik hoor het nog voor mij toen wij elken ochtend het Onze Vader luidkeels opzegden. Nu zegt onze meester 't Onze Vader op in een ander klaslokaal, hierboven ons. Zou hij zijn stokske nog altijd bij zich hebben? Of zou Sint-Pieter hem dat discreet edoch met vermanende blik hebben afgenomen? Pas op, nu neem ik u niets meer kwalijk zulle, 'k kan goed geloven dat gij die 20 boerenkinderen die geen stil zitten gewoon waren in d'hand moest houden. En dank u, meester Robert, voor al wat ge mij geleerd hebt. En 'k weet ook wel, dat die welgemikte tik af en toe ons op 't rechte pad moest houden. Dag meester!

'k Loop nog wat voort en ik zie de kindergaven staan. Jongens toch, Edwinneke toch, met 2 jaar al opgegaan naar 't Eeuwig Vaderland? Wat is er toch met u gebeurd jongske? Ge lacht zo liefelijk, met die veel te grote muts op uw hoofdjen, op die graf-foto. Waart ge soms in slechte gezondheid? Ja, speelt maar met uw martelarenkroon in d'Hemelzaal jongsken. Als 't aan mijnen toer is om die pijp aan Maarten te geven, dan kom ik toch is kloppen op uw kamerdeur zelle. Zegt maar aan d'engelkes dat ge wat later zult zijn dien dag. Wat 't laat mij niet los wat er met u gebeurd is, ge draagt immers mijn achternaam. Dag Edwinneke!

Ik loop verder en zie het grote Mariabeeld staan daar in de hoek. Met haar opengespreide armen lijkt ze alle zielen van ons dorp te willen omhelzen. 'k Weet nog goed, Lieve Vrouw, hoe ik u eens ben komen bezoeken toen er zoveel nevel was. De mist verzamelen zich bij uw aangezicht en de druppels stroomden van uw gezicht. Het leek wel of u weende, Lieve Vrouw. Er is veel om voor te wenen, Lieve Vrouwke van ons land, 't dorp is zo doods geworden en de jeugd beleeft een inhoudsloos en verziekt leven. Ze bidden niet meer! De wereld is slecht geworden, lieve Vrouwe. Uw kinderen verloochenen u en aanbidden het materialisme en het zinnelijke van deze wereld. Ik zeg mijn Ave Maria op en 'k loop met gebogen heeft verder. Het is de Mariamaand van 2009.

Ik zie het graf van mijn familieleden. Ik knijp wat harder in mijn gevouwen handen want er komen zoveel herinneringen boven. Smaken en kleuren overvallen mij. Herinneringen worden wakker en schilderen mij meer de wereld waar ik toch zoveel van hou. 'K moet op mijn lip bijten want ge zout ervan beginnen schreien als ge denkt, hoe dwaas en lelijk de wereld geworden is, wat wij allemaal hebben verloren. Al dat verraad aan God, het is om ziek van te worden. Weet ge nog, mijn lieve familieleden, hoe ge mij een kruiske kwamt zetten voor het slapengaan? Weet ge nog, hoe ge zo breed glimlachte toen ik u mijn nieuwjaarskaart kwam voorlezen? Ik zie jullie nog allemaal zitten tijdens de familiefeesten. Is dat dan echt allemaal gedaan? Komt die tijd dan nooit weder en zal de nood altijd zo groot blijven? Ik zie ons Thérèse daar nog zitten, altijd zo bedeesd en toch zo gedreven om het iedereen naar zijn zin te maken.

Ik zie, ik zie ... niets meer! Want mijn tranen plenken neer gelijk regendruppels op 't grint. Het was tijd om weer naar huis te gaan.

Mitgard · 10 mei 2009, 18:02

prachtig, die jaren '30 schrijfstijl.

een verademing.

Weezer · 10 mei 2009, 18:03

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mitgard

prachtig, die jaren '30 schrijfstijl.

een verademing.

²

Uh-Huh · 10 mei 2009, 18:05

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Preuße

'K moet op mijn lip bijten want ge zout ervan beginnen schreien als ge denkt, hoe dwaas en lelijk de wereld geworden is, wat wij allemaal hebben verloren. Al dat verraad aan God, het is om ziek van te worden.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Preuße

Ik zie, ik zie ... niets meer! Want mijn tranen plenken neer gelijk regendruppels op 't grint. Het was tijd om weer naar huis te gaan.

Ik ken dat gevoel.

IronChef · 10 mei 2009, 18:10

Tavek · 10 mei 2009, 20:03

Als ge weigert de nieuwe wonderen van de wereld te aanschouwen en halstarrig blijft vanhouden aan oude waarden en ideeen, tja, dan is de wereld grauw en lelijk geworden voor u.

Uw probleem, niet het mijne.

From_Vlaanderen · 10 mei 2009, 20:18

Ja, als een mens zo eens over het kerkhof wandelt, naar zijn maten zoekend.
Dan komen er herinneringen boven.

Waar is den tijd denk ge dan, dat we nog naast elkaar met onze FAL liepen en ook met deze in het vliegtuig kropen, maar niets konden zeggen door ’t lawaai. Dat ge met een simpele wenkbrauwgroet uit ’t vliegtuig stapte.

Another Jack · 10 mei 2009, 21:15

Ik geloof de Pruis ons hier allemaal voor de zot houdt...

moser · 10 mei 2009, 21:30

Kblijf erbij ...

kiko · 10 mei 2009, 21:30

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Another Jack

Ik geloof de Pruis ons hier allemaal voor de zot houdt...

Wellicht.

Als hij echt zo is, dan leeft hij in een zwaar geromantiseerd verleden, waar de mensen nog echt vriendelijk waren, de zomers warmer, de winters kouder en de koeien vetter.

Als hij er mee speelt, heeft de grap ondertussen al het meeste van zijn inhoud verloren.

In elk geval, serieus nemen kan ik hem niet.

Uh-Huh · 10 mei 2009, 21:50

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Als ge weigert de nieuwe wonderen van de wereld te aanschouwen en halstarrig blijft vanhouden aan oude waarden en ideeen, tja, dan is de wereld grauw en lelijk geworden voor u.

Uw probleem, niet het mijne.

Wat een simplistisch gezeik, zeg. Het zal waarschijnlijk ook door die "nieuwe wonderen van de wereld" komen dat er allerlei New age-religies als paddestoelen uit de grond rijzen?

Bijvoorbeeld: Benig Mauger is concerned with the ways in which technology and modern living has resulted in "loss of soul".

berre · 10 mei 2009, 22:00

't is een mooie tekst

berre · 10 mei 2009, 22:01

ahja en mannen, probeer alstublief eens om deze draad niet te verkloten met jullie stom gezeik en ruzies...

Hertog van Gelre · 10 mei 2009, 22:05

Mooie tekst, Preusse.

born2bewild · 10 mei 2009, 22:09

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Hertog van Gelre

Mooie tekst, Preusse.

^2

Tavek · 10 mei 2009, 22:54

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Uh-Huh

Wat een simplistisch gezeik, zeg. Het zal waarschijnlijk ook door die "nieuwe wonderen van de wereld" komen dat er allerlei New age-religies als paddestoelen uit de grond rijzen?

Bijvoorbeeld: Benig Mauger is concerned with the ways in which technology and modern living has resulted in "loss of soul".

Ge moogt gerust Amish style gaan ze...niemand houdt u tegen.

Tavek · 10 mei 2009, 22:56

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door berre

ahja en mannen, probeer alstublief eens om deze draad niet te verkloten met jullie stom gezeik en ruzies...

Ik vond het triestige onzin. "Vroeger was alles beter zever"

Ja bepaalde dingen waren vroeger beter. Maar ik ben toch maar blij dat ik nu leef, en niet 100 jaar terug, want dan was ik waarschijnlijk dood gebleven van die hersenvliesontsteking....

De technologie is een wonder op zich.

Uh-Huh · 10 mei 2009, 23:01

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Ik vond het triestige onzin. "Vroeger was alles beter zever"

Ja bepaalde dingen waren vroeger beter. Maar ik ben toch maar blij dat ik nu leef, en niet 100 jaar terug, want dan was ik waarschijnlijk dood gebleven van die hersenvliesontsteking....

De technologie is een wonder op zich.

Misschien was dat inderdaad beter geweest? Ik zie niet in op welke manier jouw persoon zo'n grote meerwaarde voor de mensheid vormt...

MaGNiFiCaT · 10 mei 2009, 23:05

Ik vond het stuk helemaal niet literair, eerder zwak, heb al veel sterkere stukken van hem gelezen. Maarja, ik zou het zeker niet beter kunnen, ik ben dan ook geen schrijver.

En de inhoud nogal lachwekkend. Maar ik begrijp goed dat mensen vaak een heimwee hebben naar verloren gegane tijden en situatie's, en dat ze zich vaak de nieuwste omstandigheden niet kunnen verzoenen. Maar ik neem hem toch niet echt serieus hoor. Zijn schrijfsel klasseer ik tussen zowel waar en onwaar, of beter gezegd: serieus overdreven.

Tavek · 10 mei 2009, 23:06

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Uh-Huh

Misschien was dat inderdaad beter geweest? Ik zie niet in op welke manier jouw persoon zo'n grote meerwaarde voor de mensheid vormt...

Als wetenschapper in ieder geval een pak meer als de gemiddelde gelovige, beste Uh-Huh.

10 mei 2009, 17:34	#1
Preuße Minister Geregistreerd: 7 september 2006 Locatie: Königreich Belgien Berichten: 3.008	Een bezoek aan 't kerkhof in mei Vandaag was het weer eens zover. 't Was nog wat fris in d'ochtendstonden dus voorzien van een frak trok ik de velden in. Langs dat kronkelig veldwegje tussen 't opschietend tarwe zag ik de muur al staan. Al schurend en piepend trok ik het hek hopen, sloot het weer achter mij en hoorde mijn eigen voetstappen in het grint. Na zoveel keren hier te zijn geweest weet ge vanbuiten wie waar begraven ligt en ge moet de neiging al onderdrukken om ook de u onbekende graven te groeten. Alles was er zo stil. En dan begint het hé, ge loopt langs al die grafzerken en ge ziet de u zo bekende namen. Pélagie, Roger, Joseph ... jongens toch, zijt gij dan al zo lang in d'eeuwigheid? Den tijd is toch snel gegaan, zulle. En ik, ik ben hier nog. Kent ge mij nog? Nee, mij hebt ge verzekers niet meer gekend maar mijn grootouders voorzeker. En dan wordt ge weer naar toen verzet, en wat ge dan allemaal niet ziet ...! Ik zie de natuur van mijn geboortedorp, met haar liefelijke en licht glooiende velden. Ja, ons dorp dat was toch het allerschoonste, hè? Het spande de kroon! In 't alllerschoonste groene dal, daar lag ons dorp. 't Was er zo levendig, 't was er zo mooi. Tussen vogelgezang en kinderengewoel, daar woonden wij. Kinderen smeden er zich aan de hand van hun moeder, vogels maakten er hun nesten en koeien liepen er loeiend door de straten. Zo was het goed. En God glimlacht. Wat voor een plezier moeten al die mannen en vrouwen daar toch niet hebben hierboven? Hun ziel is ontsnapt aan de dood zoals de mus aan de strik van de vogelvanger, gelijk vonken tussen 't graan leven ze in de eeuwigheid. Wat moet dan toch niet zijn, de hemel? Ons menselijk verstand kan er bijna niet bij. Ik stel het mij voor zoals het feest van den dorpsburgemeester van toen, vlak voor de verkiezingen. Iedereen op zijn paasbest, dolgelukkig van 't samenzijn, rood aangelopen gezicht, veel gezelligheid en sfeer, hoed en stok in de hand, breed lachend en luidkeels zingend "Hoe schoon op de wereld, de zomersche hei!". Ja ja, bompa toch. Ge zijt toch zo snel van ons heengegaan! Uw plaats is hier mor leeg, zulle. En 't huis is al verkocht, maar daar had ik niets in te zeggen. Maar 'k staan der toch vaak bij stil wanneer ik er voorbij kom. Ach jong, 't zijn mensen van buiten 't dorp die er komen wonen zijn. Ze klappen tegen niemand. Ze hebben wel 't hek laten staan. Weet ge 't nog? Dat hek dat ik met zoveel blijdschap opende! 't Was immers d'ure ons samenzijn! Ja, waar is den tijd hé? Seg bompa, als mijnen tijd er hier opzit dan komt gij mij toch halen hé? Samen met meneer pastoor en mijn Marraine. Ik loop voort en zie 't graf van meester Robert. De schrik van heel de dorpsschool! Altijd zijn stokske in d'hand en elke ochtend om 8 uur stipt kwam hij met een zwier uit zijn lokaal, bel in de hand en luid rinkelend. Dan moest ge, zo snel ge kon, in twee rechte lijnen gaan staan. En o wee wie te laat was of wie het waagde te praten tijdens het naar binnen gaan. Dan kwam 't stokske er bij te pas en deze keer niet om iets aan te wijzen om 't bord. Ja jong, een stem gelijk een kanon, ik hoor het nog voor mij toen wij elken ochtend het Onze Vader luidkeels opzegden. Nu zegt onze meester 't Onze Vader op in een ander klaslokaal, hierboven ons. Zou hij zijn stokske nog altijd bij zich hebben? Of zou Sint-Pieter hem dat discreet edoch met vermanende blik hebben afgenomen? Pas op, nu neem ik u niets meer kwalijk zulle, 'k kan goed geloven dat gij die 20 boerenkinderen die geen stil zitten gewoon waren in d'hand moest houden. En dank u, meester Robert, voor al wat ge mij geleerd hebt. En 'k weet ook wel, dat die welgemikte tik af en toe ons op 't rechte pad moest houden. Dag meester! 'k Loop nog wat voort en ik zie de kindergaven staan. Jongens toch, Edwinneke toch, met 2 jaar al opgegaan naar 't Eeuwig Vaderland? Wat is er toch met u gebeurd jongske? Ge lacht zo liefelijk, met die veel te grote muts op uw hoofdjen, op die graf-foto. Waart ge soms in slechte gezondheid? Ja, speelt maar met uw martelarenkroon in d'Hemelzaal jongsken. Als 't aan mijnen toer is om die pijp aan Maarten te geven, dan kom ik toch is kloppen op uw kamerdeur zelle. Zegt maar aan d'engelkes dat ge wat later zult zijn dien dag. Wat 't laat mij niet los wat er met u gebeurd is, ge draagt immers mijn achternaam. Dag Edwinneke! Ik loop verder en zie het grote Mariabeeld staan daar in de hoek. Met haar opengespreide armen lijkt ze alle zielen van ons dorp te willen omhelzen. 'k Weet nog goed, Lieve Vrouw, hoe ik u eens ben komen bezoeken toen er zoveel nevel was. De mist verzamelen zich bij uw aangezicht en de druppels stroomden van uw gezicht. Het leek wel of u weende, Lieve Vrouw. Er is veel om voor te wenen, Lieve Vrouwke van ons land, 't dorp is zo doods geworden en de jeugd beleeft een inhoudsloos en verziekt leven. Ze bidden niet meer! De wereld is slecht geworden, lieve Vrouwe. Uw kinderen verloochenen u en aanbidden het materialisme en het zinnelijke van deze wereld. Ik zeg mijn Ave Maria op en 'k loop met gebogen heeft verder. Het is de Mariamaand van 2009. Ik zie het graf van mijn familieleden. Ik knijp wat harder in mijn gevouwen handen want er komen zoveel herinneringen boven. Smaken en kleuren overvallen mij. Herinneringen worden wakker en schilderen mij meer de wereld waar ik toch zoveel van hou. 'K moet op mijn lip bijten want ge zout ervan beginnen schreien als ge denkt, hoe dwaas en lelijk de wereld geworden is, wat wij allemaal hebben verloren. Al dat verraad aan God, het is om ziek van te worden. Weet ge nog, mijn lieve familieleden, hoe ge mij een kruiske kwamt zetten voor het slapengaan? Weet ge nog, hoe ge zo breed glimlachte toen ik u mijn nieuwjaarskaart kwam voorlezen? Ik zie jullie nog allemaal zitten tijdens de familiefeesten. Is dat dan echt allemaal gedaan? Komt die tijd dan nooit weder en zal de nood altijd zo groot blijven? Ik zie ons Thérèse daar nog zitten, altijd zo bedeesd en toch zo gedreven om het iedereen naar zijn zin te maken. Ik zie, ik zie ... niets meer! Want mijn tranen plenken neer gelijk regendruppels op 't grint. Het was tijd om weer naar huis te gaan. __________________ Mit Gott für König und Vaterland! Avatar toont Friedrich-Wilhelm III König von Preussen (1770-1840).

10 mei 2009, 18:10	#5
IronChef Minister-President Geregistreerd: 12 februari 2009 Berichten: 4.993	__________________ ab lo dolchor qu'al cor mi vai

10 mei 2009, 20:18	#7
From_Vlaanderen Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 26 maart 2008 Locatie: Kempen Berichten: 22.730	Ja, als een mens zo eens over het kerkhof wandelt, naar zijn maten zoekend. Dan komen er herinneringen boven. Waar is den tijd denk ge dan, dat we nog naast elkaar met onze FAL liepen en ook met deze in het vliegtuig kropen, maar niets konden zeggen door ’t lawaai. Dat ge met een simpele wenkbrauwgroet uit ’t vliegtuig stapte. __________________

10 mei 2009, 22:00	#12
berre Minister Geregistreerd: 23 juni 2004 Locatie: Leuven Berichten: 3.965	't is een mooie tekst __________________ dixi

10 mei 2009, 22:01	#13
berre Minister Geregistreerd: 23 juni 2004 Locatie: Leuven Berichten: 3.965	ahja en mannen, probeer alstublief eens om deze draad niet te verkloten met jullie stom gezeik en ruzies... __________________ dixi

10 mei 2009, 18:02	#2
Mitgard Banneling Geregistreerd: 16 februari 2004 Berichten: 23.890	prachtig, die jaren '30 schrijfstijl. een verademing.

10 mei 2009, 20:03	#6
Tavek Banneling Geregistreerd: 11 januari 2004 Berichten: 66.569	Als ge weigert de nieuwe wonderen van de wereld te aanschouwen en halstarrig blijft vanhouden aan oude waarden en ideeen, tja, dan is de wereld grauw en lelijk geworden voor u. Uw probleem, niet het mijne.

10 mei 2009, 21:15	#8
Another Jack Banneling Geregistreerd: 8 augustus 2007 Berichten: 66.515	Ik geloof de Pruis ons hier allemaal voor de zot houdt...

10 mei 2009, 21:30	#9
moser Europees Commissaris Geregistreerd: 27 maart 2008 Berichten: 3.711	Kblijf erbij ...

10 mei 2009, 22:05	#14
Hertog van Gelre Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 31 augustus 2005 Locatie: De Nederlanden Berichten: 16.099	Mooie tekst, Preusse.

10 mei 2009, 23:05	#19
MaGNiFiCaT Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 14 april 2007 Locatie: overal en nergens Berichten: 13.555	Ik vond het stuk helemaal niet literair, eerder zwak, heb al veel sterkere stukken van hem gelezen. Maarja, ik zou het zeker niet beter kunnen, ik ben dan ook geen schrijver. En de inhoud nogal lachwekkend. Maar ik begrijp goed dat mensen vaak een heimwee hebben naar verloren gegane tijden en situatie's, en dat ze zich vaak de nieuwste omstandigheden niet kunnen verzoenen. Maar ik neem hem toch niet echt serieus hoor. Zijn schrijfsel klasseer ik tussen zowel waar en onwaar, of beter gezegd: serieus overdreven. __________________ Voorlopig wordt mijn idool niet meer weergegeven, wegens altoos wederkerende spot tegenover Haar. Mijn excuses aan Haar. Ik had dit nooit zo lang mogen laten duren!!