Wonderkind door opvoeding!

[ArjanD]

Op 38 jarige leeftijd heeft Susan Polgar een hoogte bereikt in de schaakwereld die maar zeer weinig vrouwen ooit zullen evenaren. Ondanks de algemeen heersende opvatting dat mannelijke hersenen beter geschikt zijn voor het begrijpen van ruimtelijke relaties, waarmee ze in het voordeel zijn in spellen als schaak, werd Susan de eerste vrouwelijke grootmeester.

Susan's bewonderenswaardige capaciteiten heeft haar het etiket "genie" doen verdienen, maar haar biologische vader László Polgár gelooft dat genialiteit "niet aangeboren is, maar gecreëerd".



Polgár merkte op dat Mozart al op zeer jonge leeftijd intensieve begeleiding kreeg van zijn vader. Dit zette hem er toe aan om zijn dochter Susan al op vijfjarige leeftijd schaak te leren.

"Mijn vader geloofde dat het potentieel van kinderen niet optimaal werd benut" zegt Susan.

--------

Bekijk de NGC documentaire:
http://video.google.com/videoplay?do...85927858479238

--------

Bron: National Geographic Channel

~~

Indien je deze documentaire bekijkt, wat moet je dan wel niet denken van bijvoorbeeld de meest recente studie van het UMC Utrecht:

Slimmere mensen hebben efficiënter brein

Hoe kan het zijn dat deze wetenschappers, zoals de meeste wetenschappers tegenwoordig, over het algemeen de opvatting hebben dat de hersenen er de oorzaak van zijn of iemand intelligent is of niet?

Hebben ze dan helemaal geen begrip of kennis van de menselijke geest? Denken ze nu echt dat onze emoties, gedachten en psychologische processen die ons onze intelligentie geven een product zijn van complexe chemische processen in de hersenen?

Indien je maar een heel klein beetje logisch kunt nadenken, dan begrijp je toch wel dat dat absoluut onmogelijk is?

Neem eens een stapje terug. Laat die boeken nu eens liggen en denk er zelf eens een keer goed over na!

Hoe kan het fysieke nu aan de basis staan van zichzelf? Is dat mogelijk? ... nee, dat is dus onmogelijk.

En toch zijn we er, en dat betekent dat er iets is dat ons doet leven. Iets dat niet fysiek kan zijn. Immers, de regel is dat het fysieke niet aan de basis kan staan van zichzelf.

En hoe diep we het fysieke ook bekijken, op atomair niveau of op welk niveau dan ook. Nooit zullen we kunnen meten wat ons doet leven, of voor dat aangaat, wat alles in het universum doet bestaan.

Je kunt het begrijpen door de volgende beredenatie:

"Je kunt niet kijken naar het kijken terwijl je kijkt"

Het leven is in essentie een vorm van intelligentie dat streeft naar iets dat er niet reeds is: voortbestaan. En onze psyche is een direct exponent van datgene dat ons doet leven.

Het is de psyche - of kracht van het leven - dat ons onze hersenen doet benutten (en verder doet ontwikkelen ten gunste van wat we willen kunnen).

Onze gevoelens, gedrag, emoties en intelligentie zijn dus geen product van vaststaande structuren in de hersenen, maar van de kracht die ons doet leven, die via onze hersenen tot uiting komt.

De gehele structuur van de hersenen kan veranderen, na aangeboren letsel maar ook na later letsel. Zie bijvoorbeeld de volgende man, die een sociaal en psychisch volkomen normaal leven leeft, met maar 25% hersenen:



Bron: NewScientist

En zie bijvoorbeeld deze recente studie waarin werd aangetoond dat de hersenen van structuur kunnen veranderen na letsel: Wetenschappers ontmaskeren verborgen potentieel hersenen

Het is alom bekend dat het IQ per persoon op een ander moment in het leven met tot wel 20 punten kan verschillen. En zie bijvoorbeeld deze studie die aantoont dat hoogbegaafde mensen vaak meer intens leven:

http://www.deweekkrant.nl/agenda/200...even_intenser/

Het is de wil om de hersenen te gebruiken die je intelligent maakt.

Natuurlijk niet vanuit het niets. Er spelen misschien wel 1000 factoren een rol. Maar de psyche is er om problemen te overkomen, en erfelijke of lichamelijke problemen spelen in veel mindere mate een rol dan psychologische processen (om o.a. die problemen te overkomen).

Het is de wil om te leven die bepaalt hoe intelligent je bent.

Mijn IQ werd toen ik 15-16 jaar was getest terwijl ik op dat moment niet speciaal gemotiveerd was en wiet gebruikte met vrienden. Mijn IQ score was toen 126.

Later echter, toen ik mijn ware liefde gevonden had (toen ik ongeveer 17-18 jaar was) deed ik de test opnieuw en toen was mijn score 146. Mijn psyche was op dat moment anders, en ik was gedreven om de maximale capaciteiten te benutten.

Het zijn uiteindelijk toch maar gewoon vragen die je moet beantwoorden in zo'n test, en het leven heeft oneindig veel mogelijkheden.

Er is een gezegde "het doel heiligt middelen". Je kunt 1000 dingen verwerken voor 1 resultaat, of indien je weet waar je heen wilt of indien je gedreven bent door factoren in je leven, dan kun je het in 10 stappen doen. Dit heeft dus (in principe) niets met je brein te maken, maar met de wil om de capaciteiten van je hersenen te benutten.

En zoals je hebt gezien in de documentaire van National Geographic Channel is het reeds aangetoond dat je door puur psychologische opvoeding een kind tot genie / wonderkind kan maken.

Naar mijn mening zijn de conclusies die de wetenschappers van o.a. het UMC Utrecht trekken dus ver beneden peil, en eigenlijk min of meer een schande voor de mensheid. Dat we zo weinig realiteitsbesef hebben nog.

Wat is jullie mening hierover?

Vind je de ontwikkelingen in de psychiatrie, waarbij psychiaters ouders aansporen om kinderen hersenpepmiddelen (ADHD medicijnen etc.) te geven om beter te presteren op school, of dat studenten het tegenwoordig steeds vaker uit zichzelf gebruiken tijdens examens, vind je dat een goede zaak?

Want waar is dat eigenlijk op gebaseerd? Hoe kan het dat we doping verbieden in sport maar dat we wel willen dat kinderen hersenpepmiddelen gaan gebruiken?

En dit is reëel hoor: Wetenschappers voorspellen: kinderen slikken binnen één generatie intelligentie medicijnen