Joden leven sinds 1492 in vrede in Turkije

Turkse Nederlander · 1 mei 2004, 20:25

“It is actually an understatement that there was no anti-Semitism in Turkey. In fact, there was a pro-Semitism. Ottoman governments treated their Jewish subjects with a special consideration and compassion as one of their own, as one of the most loyal and devoted subjects of the empire:”

- Haim Nahum, the last Grand Rabbi of the Ottoman Empire, (1924)

Het volgende is geschreven door Dr. Israel Hanukoglu (Research Institute
College of Judea and Samaria, Ariel, Israel).

The current dispersion of Jews dates back to 70 g.E. when the Roman army invaded Jerusalem and expelled the Jews from Judea and Samaria. Some of these Jews reached Spain and established thriving communities there. In the 15th century the Jews in Spain faced strong pressures to convert to Christianity and many yielded to this pressure and became Christians.

In 1492 the king of Spain issued an edict to expel all Jews from Spain who did not convertto Christianity. When the news of this reached the Ottoman Empire, the Sultan (Emperor) Beyazit II issued a decree to welcome the Jews expelled from Spain. A significant portion of those expelled thus came to the Ottoman Empire and settled mostly in European parts of the Empire. The Turkish Jews are also identified as Sephardic Jews. This derives from the word Sepharad which in Hebrew means Spain.

Since 1492, through five centuries, the Ottoman sultans and the modem day Turkish Republic, welcomed the Jews and offered them a safe haven from persecution in the European countries. The Ottoman Empire at its zenith became one the largest empires in World History covering most of Mediterranean basin region extending from North Africa to Eastern Europe. It has been suggested that one of the characteristics that extended the domination of the Ottoman Empire was its allowance of religious freedom for the different nationalities and minorities under its rule. While many European nations expelled, persecuted or tried to convert the Jews under their dominion, the Turkish people of the Ottoman Empire, remained as an outstanding example of tolerance of different nationalities with different religions.

The presentation above sometimes sounds unusual to strangers who may have heard Turkey only in the context of conquests of the Ottoman Empire. Indeed Turkish people have been throughout history a nation with a strong army and strong national feelings. Yet, the Turkish history is also studded with stories of humanity and tolerance. In war time they are a strong nation to avoid confrontation with, but they also know to become friends beyond the war times and zones. This, in my personal opinion, is a consistent pattern of Turkish behavior in all of their extensive history through centuries.

Jan van den Berghe · 1 mei 2004, 20:51

Vredig... Zolang ze zich netjes schikten in het dhimmi-statuut dat heel de Ottomaanse periode van kracht was.

Alweer een sterk staaltje van Turks revisionisme...

http://www.dhimmi.org/

Tantist · 1 mei 2004, 20:57

Dit is correct. In Turkije wordt onder de sefarische joden zelfs nog een Spaans dialect gesproken, het Ladino, dat in Spanje zelf al lang uitgestorven was.

Joden en christenen werden getolereerd in het Osmaanse Rijk. Gelijke rechten hadden ze niet, maar onze huidige percepties willen toepassen op de toenmalige Turkse samenleving is belachelijk wegens anachronistisch.

Joden en christenen hadden zelfs bepaalde voordelen tov islamieten, omdat bepaalde regels voor de moslims niet op hen van toepassing waren. Ze traden vaak op als diplomaten, omdat de Osmaanse moslims zich zo superieur achtten dat ze niet de noodzaak zagen andere talen te leren.

Tantist · 1 mei 2004, 20:59

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Vredig... Zolang ze zich netjes schikten in het dhimmi-statuut dat heel de Ottomaanse periode van kracht was.

Alweer een sterk staaltje van Turks revisionisme...

http://www.dhimmi.org/

Daar heb je gelijk in, maar je moet dat wel kaderen in de toenmalige tijd. In Europa moordden we elkaar uit omdat we een ander soort christendom beleden, nog niet eens een echte andere godsdienst...

Turkse Nederlander · 1 mei 2004, 21:05

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Tantist

Dit is correct. In Turkije wordt onder de sefarische joden zelfs nog een Spaans dialect gesproken, het Ladino, dat in Spanje zelf al lang uitgestorven was.

Joden en christenen werden getolereerd in het Osmaanse Rijk. Gelijke rechten hadden ze niet, maar onze huidige percepties willen toepassen op de toenmalige Turkse samenleving is belachelijk wegens anachronistisch.

Joden en christenen hadden zelfs bepaalde voordelen tov islamieten, omdat bepaalde regels voor de moslims niet op hen van toepassing waren. Ze traden vaak op als diplomaten, omdat de Osmaanse moslims zich zo superieur achtten dat ze niet de noodzaak zagen andere talen te leren.

Inderdaad. De Joden mochten hun taal en cultuur behouden. Toen de Turken Israel op de Mamuluken veroverd hadden, had de Sultan de Joden Israel als thuisland aangeboden. De Joden weigerden echter het aanbod en vonden dat ze door de Ottomanen beter beschermd werden tegen de antisemitische Christenen.

Turkse Nederlander · 1 mei 2004, 21:08

"In 1516, when the Turks seized Palestine from the Mamluks, the Jews declined the generous offer of the Sultan to accept Eretz Yisrael as a homeland, Sensing that the best protection against Christian anti-Semitism was to remain within Ottoman Jurisdiction, they were too well integrated and comfortable to seek independence."

- Professor Avigdor Levy, Director, Program in Islamic and Middle Eastern Studies at Brandeis University

Jan van den Berghe · 1 mei 2004, 21:18

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Turk4Ever

Inderdaad. De Joden mochten hun taal en cultuur behouden. Toen de Turken Israel op de Mamuluken veroverd hadden, had de Sultan de Joden Israel als thuisland aangeboden. De Joden weigerden echter het aanbod en vonden dat ze door de Ottomanen beter beschermd werden tegen de antisemitische Christenen.

Dat laatste klopt aan geen kanten, daar Israël in die tijd gewoon niet bestond. Het ging over Palestina en daarenboven was het onderdeel van het islamitische kalifaat (met uitzondering van de kortstondige kruisvaardersrijken).

Jan van den Berghe · 1 mei 2004, 21:19

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Turk4Ever

"In 1516, when the Turks seized Palestine from the Mamluks, the Jews declined the generous offer of the Sultan to accept Eretz Yisrael as a homeland, Sensing that the best protection against Christian anti-Semitism was to remain within Ottoman Jurisdiction, they were too well integrated and comfortable to seek independence."

- Professor Avigdor Levy, Director, Program in Islamic and Middle Eastern Studies at Brandeis University

"Israël" behoorde tot het Ottomaanse Rijk na de verovering. In dat "Israël" zouden de joden dus binnen de Ottomaanse macht gebleven hebben. De verklaring rammelt hier dus aan alle kanten.

Jan van den Berghe · 1 mei 2004, 21:21

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Tantist

Dit is correct. In Turkije wordt onder de sefarische joden zelfs nog een Spaans dialect gesproken, het Ladino, dat in Spanje zelf al lang uitgestorven was.

Er zijn nog joden op het Iberisch schiereiland die Ladino spreken, maar die wonen in... Portugal. Ladino is geen geografisch dialect van het Spaans, maar een dialect dat eigen was aan de joden op het Iberisch schiereiland en dat ook elementen van het Hebreeuws bevat.

PollyCorrect · 1 mei 2004, 21:29

Er zijn bijna nihil joden in Portugal.

Jan van den Berghe · 1 mei 2004, 21:32

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door PollyCorrect

Er zijn bijna nihil joden in Portugal.

Toch. Jaren geleden was er op de NOS een uitzending van de Portugese joden die tot op heden een soort dubbelleven leiden: naar buiten christen, binnenshuis joods; buitenshuis Portugees praten, thuis Landino.

Turkse Nederlander · 1 mei 2004, 21:32

Hier is een artikel over een Turk die vele Joden heeft gered:

Rudi Williams, American Forces Press Service, WASHINGTON, April 23, 2002-As a child on the island of Rhodes in the Aegean Sea, Bernard Turiel remembers listening to his parents and their
friends talk about Jews being executed in concentration camps in Germany and Europe. Turiel remembers the horror stories about Jewish people's skin being made into lampshades and their bones being used to make soap. "These kinds of discussions left a fear and horrid impression on all of us," he said.

Turiel survived the Holocaust, he said, thanks to Turks on Rhodes and because he and his family were Turkish citizens. During "Honoring the Turkish Rescuers," a special program held recently
at Washington's Lincoln Theater, he talked about his World War II childhood experiences and how a Muslim saved his family and many others.

Rhodes today is Greek. From 1912 until 1945, however, the Aegean island, just off the southwestern coast of Turkey, was an Italian possession.

Italian dictator Benito Mussolini joined Germany in the war in 1940 and invited his ally to garrison troops in Italy and its possessions, including Rhodes, Turiel said.

He said the island in the 1920s and 30s had a flourishing Jewish community of about 5,500 Jews out of a population of about 35,000. Although many Jews fled in the 1930s, those who remained on Rhodes were harassed by the Italian administration but relatively safe until Mussolini was deposed in July 1943 and Italy's provisional government declared an armistice with the Allies. The Germans used the confusion to overwhelm their one-time allies and seize control the Italians' "empire" in September 1943, he added.

"When the Germans took over, the adult males were asked to report to the headquarters offices," Turiel said. "That created great concern as to what was going to happen." The men were told to
register and go home. This created a sense of relief, but also one of false security. When the Germans began rounding up Rhodes' Jewish community in July 1944, the men reported to the German headquarters again, Turiel said, but this time they were immediately
incarcerated. Turiel and his father and brother were among the incarcerated. Two days after being detained, the men were standing in line waiting for transport to the continent and a concentration camp, Turiel recalled.

Enter 30-year-old Turkish Consul Selahattin Ulkumen, who approached the German general in charge and demanded that all Turkish subjects be released. He went further, demanding the
spouses of Turkish citizens be released, invoking Turkish law that anyone married to a Turk is a Turk. The Germans assented.

Ulkumen was playing a dangerous game. He bluffed the Germans -- there was no such law. "He was fully aware of the dangers for the Jewish community in Europe and made a valiant effort to save as many Jews as possible, including non-Turkish citizens," Turiel said. "He told my mother to go home and that our father would be released. My brother and I had acquired Turkish citizenship and had dual citizenship."

Ulkumen's bold personal action is credited with saving 42 families. But his bluff didn't go unanswered. The Germans bombed his home in retaliation. His wife, nine months' pregnant, was seriously injured and died of her wounds while giving birth to the couple's son, Mehmet. Turiel said 643 of Rhodes' Jews were deported to Auschwitz; all but 151 were exterminated or died in the labor camps.

Ulkumen left Rhodes in August 1944 when Turkey ended diplomatic relations with Germany. Again, Jewish men were ordered to report to German authorities, Turiel noted. Only a handful still lived on the island. Turiel said the island was isolated, and the Germans by this time seemed more concerned about survival than victory.

"They permitted us to eventually leave the island in January 1945," said Turiel, a lawyer, who worked for the Federal Trade Commission from 1959 to 1966. He's now an attorney in private
practice in northern New Jersey.

The Turiels left Rhodes for Turkey in January 1945 and emigrated to the United States in July 1946. Turiel's father joined his two brothers in their import-export business.

Turiel told the Lincoln Theater audience that Ulkumen was a man of great determination, courage and compassion. On June 11, 1988, the Anti-Defamation League presented Ulkumen its fourth annual "Courage to Care" award.

"He was brought to New York for the presentation and we were reunited with him," Turiel noted. "My mother maintained correspondence with him over the years."

In June 1990, Ulkumen was installed on the Avenue of the Righteous Gentiles at the Yad Vashem in Israel. "What used to be known as the Righteous Christians has been changed to the Righteous Gentiles because Mr. Ulkumen was the first non-Christian to receive the award. He is a Muslim," Turiel noted.

"Mr. Ulkumen will always be remembered as a courageous, compassionate and righteous person," Turiel said. "Today, he's frail and living in an old age home in Turkey."

Turiel said he and his family and other Holocaust survivors are extremely fortunate to have come to the United States.

"We're grateful to live in this wonderful country where our forefathers had the great forbearance to think of the great democratic country and the need for a Bill of Rights," he said. "The Bill of Rights
has provided the type of government and style of life that we enjoy and cherish. We never take it for granted. Having experienced our lives in Europe, we're most grateful to be in such a wonderful
country as the United States."

PollyCorrect · 1 mei 2004, 21:43

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door PollyCorrect

Er zijn bijna nihil joden in Portugal.

Toch. Jaren geleden was er op de NOS een uitzending van de Portugese joden die tot op heden een soort dubbelleven leiden: naar buiten christen, binnenshuis joods; buitenshuis Portugees praten, thuis Landino.

Ja precies. Tot enkele jaren terug (of maanden, of is het nog steeds zo?) was het in Portugal....... officieel verboden joods te zijn! Dus: er zijn/waren geen joden in Portugal.

Jan van den Berghe · 1 mei 2004, 21:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door PollyCorrect

Ja precies. Tot enkele jaren terug (of maanden, of is het nog steeds zo?) was het in Portugal....... officieel verboden joods te zijn! Dus: er zijn/waren geen joden in Portugal.

Mocht dat zo zijn, dan was Portugal al lang door de EU op de vingers getikt. Ik denk dat die wetgeving na Salazar afgeschaft werd.

PollyCorrect · 1 mei 2004, 21:56

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door PollyCorrect

Ja precies. Tot enkele jaren terug (of maanden, of is het nog steeds zo?) was het in Portugal....... officieel verboden joods te zijn! Dus: er zijn/waren geen joden in Portugal.

Mocht dat zo zijn, dan was Portugal al lang door de EU op de vingers getikt. Ik denk dat die wetgeving na Salazar afgeschaft werd.

Ja, vanaf 1912 mocht men weer joods zijn in Portugal geloof ik - en de joodse gemeenschap van Lissabon telt nu zo'n 300 mensen (dank u google)

dagallemaal · 2 mei 2004, 00:10

Turk4ever, het is wel juist dat Joden minder problemen gehad hebben na hun komst in het Ottomaanse rijk. Nu dat gezegd zijnde vergeet niet dat het toen een wereldrijk was met verscheidene volkeren en dus was dergelijke houding niet abnormaal.

Om even wat recht te zetten: de Joden zijn veelvuldig naar de streken van Palestina getrokken in die tijd. Er was zelf de valse messias Sabatei Zvi die hen her naartoe bracht. In bepaalde delen van Palestina waren ze trouwens de meerderheid van de bevolking.

Maar de Ottomanen hebben regelmatig de Joden ook verdreven naar andere uithoeken van hun rijk.

Hier een chronologie (niet volledig) van er onder de Ottomanen gebeurde:

1574 Murad III wil speciale klederdracht om niet-moslims herkenbaar te maken en verbied het bouwen of herstellen van synagogen

1576 1000 joodse families uit Safed worden door de Turken naar Cyprus verdreven

1625 Mohammed Ibn Farouk verdrijft de Joden uit Jerusalem naar Ramallah (zeer mediatieke stad geworden)

1660 Tiberias, een belangrijke Joodse stad wordt volledig vernietigd door de Bedoeinen

1703 Antisemitische acties in Jerusalem

1729 De Joden uit Constantinipol zenden geld naar Hebron om de locale Joden los te kopen van de arabische stammen

1805 honderden Joden uitgemoord in Algiers door de Ottomaanse Janissaren

1831 Palestina veroverd voor 10 jaar door Egypte. De situatie van Joden en Christenen werd door de egyptenaren verbeterd

1840 pogrom in Damascus door de Ottomanen

Zoals je ziet hebben er altijd Joden gewoont in de streek.

Turkse Nederlander · 2 mei 2004, 00:31

Dit zijn een negental incidenten in een periode van 500 jaar. Feit is dat de Joden het nergens anders in de wereld beter hadden. Feit is dat de Turken duizenden Joden van de dood hebben gered in 1492. Feit is ook dat duizenden Joden het tijdens de Holocaust overleefd hebben door naar Turkije te vluchten. Het aantal Joden in Turkije groeide namelijk van 80.000 tot 120.000 tijdens WOII. Ataturk heeft het leven van honderden Joodse geleerden gered door ze in 1933 uit te nodigen in Turkije te komen werken. Je kunt geen volk vinden dat meer pro semitisch is dan de Turken. Turkije werkt tegenwoordig op militair gebied samen met Israel. De vriendschap van de landen wordt steeds sterker. Nu beginnen de landen ook meer handel met elkaar te drijven. Turkije is nu de meest populaire vakantiebestemming voor Israeliers.

dagallemaal · 2 mei 2004, 00:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Turk4Ever

Dit zijn een negental incidenten in een periode van 500 jaar. Feit is dat de Joden het nergens anders in de wereld beter hadden. Feit is dat de Turken duizenden Joden van de dood hebben gered in 1492. Feit is ook dat duizenden Joden het tijdens de Holocaust overleefd hebben door naar Turkije te vluchten. Het aantal Joden in Turkije groeide namelijk van 80.000 tot 120.000 tijdens WOII. Ataturk heeft het leven van honderden Joodse geleerden gered door ze in 1933 uit te nodigen in Turkije te komen werken. Je kunt geen volk vinden dat meer pro semitisch is dan de Turken. Turkije werkt tegenwoordig op militair gebied samen met Israel. De vriendschap van de landen wordt steeds sterker. Nu beginnen de landen ook meer handel met elkaar te drijven. Turkije is nu de meest populaire vakantiebestemming voor Israeliers.

Ik liet je de eer van dat zelf te schrijven. Voor Europa had die lijst veel langer geweest en was er nooit aan begonnen.
Vergeet niet dat ik je voorgaande post el heb moeten verbeteren en dat de Joden zich wel wilden vestigen in Palestina. Die gegeven heb ik niet bijgezet, want dan werd het te lang... en dat er altijd Joden waren in Palestina decennia nadat ze volledig door de Romeinen uitgewezen werden.

Misschien iets dat ik ook kwijt wil en waarom nu niet hier:
Men verwijt het zionisme altijd dat ze spreken een land zonder volk en dat er toen ook arabieren leefden. Natuurlijk waren daar rond 1880 een totaal van +/- 500.000 inwoners. Als men nu realiseerd dat er meer dan 8 miljoen leven op hetzelfde grondgebied en men het grondgebied +/- België vergelijkt en de bevolking van België toen dan as het wel zeer schaars bevolkt tov de capacitiet die het vandaag heeft. Dus het was zeer schaars bevolkt en zelfs in de Romeinse periode waren er +/- 1 miljoen (moet wel de juiste schattingen terugvinden, maar in grote lijnen komt het daarop neer en is de conclusie terecht).

Kotsmos · 2 mei 2004, 07:49

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door dagallemaal

Turk4ever, het is wel juist dat Joden minder problemen gehad hebben na hun komst in het Ottomaanse rijk. Nu dat gezegd zijnde vergeet niet dat het toen een wereldrijk was met verscheidene volkeren en dus was dergelijke houding niet abnormaal.

Om even wat recht te zetten: de Joden zijn veelvuldig naar de streken van Palestina getrokken in die tijd. Er was zelf de valse messias Sabatei Zvi die hen her naartoe bracht. In bepaalde delen van Palestina waren ze trouwens de meerderheid van de bevolking.

Maar de Ottomanen hebben regelmatig de Joden ook verdreven naar andere uithoeken van hun rijk.

Hier een chronologie (niet volledig) van er onder de Ottomanen gebeurde:

1574 Murad III wil speciale klederdracht om niet-moslims herkenbaar te maken en verbied het bouwen of herstellen van synagogen

1576 1000 joodse families uit Safed worden door de Turken naar Cyprus verdreven

1625 Mohammed Ibn Farouk verdrijft de Joden uit Jerusalem naar Ramallah (zeer mediatieke stad geworden)

1660 Tiberias, een belangrijke Joodse stad wordt volledig vernietigd door de Bedoeinen

1703 Antisemitische acties in Jerusalem

1729 De Joden uit Constantinipol zenden geld naar Hebron om de locale Joden los te kopen van de arabische stammen

1805 honderden Joden uitgemoord in Algiers door de Ottomaanse Janissaren

1831 Palestina veroverd voor 10 jaar door Egypte. De situatie van Joden en Christenen werd door de egyptenaren verbeterd

1840 pogrom in Damascus door de Ottomanen

Zoals je ziet hebben er altijd Joden gewoont in de streek.

Voor West-Europa kan je een gelijkaardige lijst opstellen wat betreft het katholiek-protestantse conflict. Dus zoals Tantist al zei, is het noodzakelijk dat je die dingen in hun eigentijdse context plaatst, en niet de fout maakt om ze te beoordelen in de geest van de hedendaagse godsdienstvrijheid.

Jozef Ostyn · 2 mei 2004, 09:46

Het is een feit dat vele Joden die bv. na de reconquista uit Spanje werden verdreven zich vestigden in het Ottomaanse Rijk. Het Ottomaanse Rijk was inderdaad een groot wereldrijk, i.t.t. tot de natiestaten die toen in Europa ontstonden. In zo'n wereldrijk was assimilatie van alle volkeren uiteraard onmogelijk en zo konden de verschillende geloofsgemeenschappen verder blijven bestaan. Uiteraard moesten zij wel een ondergeschikte positie aanvaarden. Dat is iets wat je trouwens terugvindt in bijna alle grote wereldrijken (bv. het Britse Rijk). Zoals in de meeste wereldrijken varieerde de mate van onderdrukking over tijd en was ze afhankelijk van de relatieve sterkte van de kern en de onderworpen volkeren. Vooral in de laatste 200 jaar van Ottomaanse Rijk moest de kern (die steeds meer verzwakte) steeds meer terugvallen op bloedige onderdrukking. (Je ziet dat fenomeen bv. ook in de Britse overheersing in India, waar op het einde ook veel meer bruut geweld gebruikt werd).
Feit is in ieder geval dat zowel Joden als Arabieren in Palestina in 1917 zeer blij waren dat de Britten hen kwamen bevrijden van de Ottomaanse overheersing. En na de ondergang van het Ottomaanse Rijk werd Turkije een natiestaat en schakelde over op een beleid van verdrijving en/of assimilatie van minderheden (zoals de meeste natiestaten).
Conclusie van het verhaal: Het Ottomaanse Rijk was niet beter of slechter dan andere grote wereldrijken.

1 mei 2004, 20:57	#3
Tantist Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 12 januari 2003 Locatie: Derde bol rond de zon Berichten: 18.546	Dit is correct. In Turkije wordt onder de sefarische joden zelfs nog een Spaans dialect gesproken, het Ladino, dat in Spanje zelf al lang uitgestorven was. Joden en christenen werden getolereerd in het Osmaanse Rijk. Gelijke rechten hadden ze niet, maar onze huidige percepties willen toepassen op de toenmalige Turkse samenleving is belachelijk wegens anachronistisch. Joden en christenen hadden zelfs bepaalde voordelen tov islamieten, omdat bepaalde regels voor de moslims niet op hen van toepassing waren. Ze traden vaak op als diplomaten, omdat de Osmaanse moslims zich zo superieur achtten dat ze niet de noodzaak zagen andere talen te leren. __________________ Ik distantieer me van al wat ik vroeger heb geschreven

2 mei 2004, 00:10	#16
dagallemaal Provinciaal Statenlid Geregistreerd: 19 maart 2004 Berichten: 781	Turk4ever, het is wel juist dat Joden minder problemen gehad hebben na hun komst in het Ottomaanse rijk. Nu dat gezegd zijnde vergeet niet dat het toen een wereldrijk was met verscheidene volkeren en dus was dergelijke houding niet abnormaal. Om even wat recht te zetten: de Joden zijn veelvuldig naar de streken van Palestina getrokken in die tijd. Er was zelf de valse messias Sabatei Zvi die hen her naartoe bracht. In bepaalde delen van Palestina waren ze trouwens de meerderheid van de bevolking. Maar de Ottomanen hebben regelmatig de Joden ook verdreven naar andere uithoeken van hun rijk. Hier een chronologie (niet volledig) van er onder de Ottomanen gebeurde: 1574 Murad III wil speciale klederdracht om niet-moslims herkenbaar te maken en verbied het bouwen of herstellen van synagogen 1576 1000 joodse families uit Safed worden door de Turken naar Cyprus verdreven 1625 Mohammed Ibn Farouk verdrijft de Joden uit Jerusalem naar Ramallah (zeer mediatieke stad geworden) 1660 Tiberias, een belangrijke Joodse stad wordt volledig vernietigd door de Bedoeinen 1703 Antisemitische acties in Jerusalem 1729 De Joden uit Constantinipol zenden geld naar Hebron om de locale Joden los te kopen van de arabische stammen 1805 honderden Joden uitgemoord in Algiers door de Ottomaanse Janissaren 1831 Palestina veroverd voor 10 jaar door Egypte. De situatie van Joden en Christenen werd door de egyptenaren verbeterd 1840 pogrom in Damascus door de Ottomanen Zoals je ziet hebben er altijd Joden gewoont in de streek. __________________ http://www.guysen.com/ http://www.tellthechildrenthetruth.com/index.htm http://www.pmw.org.il/new/ http://www.palestinefacts.org/ http://www.eretzyisroel.org/~peters/ http://www.us-israel.org/jsource/myths/mftoc.html

1 mei 2004, 20:25	#1
Turkse Nederlander Minister-President Geregistreerd: 18 december 2002 Berichten: 4.060	“It is actually an understatement that there was no anti-Semitism in Turkey. In fact, there was a pro-Semitism. Ottoman governments treated their Jewish subjects with a special consideration and compassion as one of their own, as one of the most loyal and devoted subjects of the empire:” - Haim Nahum, the last Grand Rabbi of the Ottoman Empire, (1924) Het volgende is geschreven door Dr. Israel Hanukoglu (Research Institute College of Judea and Samaria, Ariel, Israel). The current dispersion of Jews dates back to 70 g.E. when the Roman army invaded Jerusalem and expelled the Jews from Judea and Samaria. Some of these Jews reached Spain and established thriving communities there. In the 15th century the Jews in Spain faced strong pressures to convert to Christianity and many yielded to this pressure and became Christians. In 1492 the king of Spain issued an edict to expel all Jews from Spain who did not convertto Christianity. When the news of this reached the Ottoman Empire, the Sultan (Emperor) Beyazit II issued a decree to welcome the Jews expelled from Spain. A significant portion of those expelled thus came to the Ottoman Empire and settled mostly in European parts of the Empire. The Turkish Jews are also identified as Sephardic Jews. This derives from the word Sepharad which in Hebrew means Spain. Since 1492, through five centuries, the Ottoman sultans and the modem day Turkish Republic, welcomed the Jews and offered them a safe haven from persecution in the European countries. The Ottoman Empire at its zenith became one the largest empires in World History covering most of Mediterranean basin region extending from North Africa to Eastern Europe. It has been suggested that one of the characteristics that extended the domination of the Ottoman Empire was its allowance of religious freedom for the different nationalities and minorities under its rule. While many European nations expelled, persecuted or tried to convert the Jews under their dominion, the Turkish people of the Ottoman Empire, remained as an outstanding example of tolerance of different nationalities with different religions. The presentation above sometimes sounds unusual to strangers who may have heard Turkey only in the context of conquests of the Ottoman Empire. Indeed Turkish people have been throughout history a nation with a strong army and strong national feelings. Yet, the Turkish history is also studded with stories of humanity and tolerance. In war time they are a strong nation to avoid confrontation with, but they also know to become friends beyond the war times and zones. This, in my personal opinion, is a consistent pattern of Turkish behavior in all of their extensive history through centuries.

1 mei 2004, 20:51	#2
Jan van den Berghe Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 7 september 2002 Locatie: Waregem Berichten: 178.701	Vredig... Zolang ze zich netjes schikten in het dhimmi-statuut dat heel de Ottomaanse periode van kracht was. Alweer een sterk staaltje van Turks revisionisme... http://www.dhimmi.org/

1 mei 2004, 21:08	#6
Turkse Nederlander Minister-President Geregistreerd: 18 december 2002 Berichten: 4.060	"In 1516, when the Turks seized Palestine from the Mamluks, the Jews declined the generous offer of the Sultan to accept Eretz Yisrael as a homeland, Sensing that the best protection against Christian anti-Semitism was to remain within Ottoman Jurisdiction, they were too well integrated and comfortable to seek independence." - Professor Avigdor Levy, Director, Program in Islamic and Middle Eastern Studies at Brandeis University

1 mei 2004, 21:29	#10
PollyCorrect Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 11 april 2004 Berichten: 11.718	Er zijn bijna nihil joden in Portugal.

1 mei 2004, 21:32	#12
Turkse Nederlander Minister-President Geregistreerd: 18 december 2002 Berichten: 4.060	Hier is een artikel over een Turk die vele Joden heeft gered: Rudi Williams, American Forces Press Service, WASHINGTON, April 23, 2002-As a child on the island of Rhodes in the Aegean Sea, Bernard Turiel remembers listening to his parents and their friends talk about Jews being executed in concentration camps in Germany and Europe. Turiel remembers the horror stories about Jewish people's skin being made into lampshades and their bones being used to make soap. "These kinds of discussions left a fear and horrid impression on all of us," he said. Turiel survived the Holocaust, he said, thanks to Turks on Rhodes and because he and his family were Turkish citizens. During "Honoring the Turkish Rescuers," a special program held recently at Washington's Lincoln Theater, he talked about his World War II childhood experiences and how a Muslim saved his family and many others. Rhodes today is Greek. From 1912 until 1945, however, the Aegean island, just off the southwestern coast of Turkey, was an Italian possession. Italian dictator Benito Mussolini joined Germany in the war in 1940 and invited his ally to garrison troops in Italy and its possessions, including Rhodes, Turiel said. He said the island in the 1920s and 30s had a flourishing Jewish community of about 5,500 Jews out of a population of about 35,000. Although many Jews fled in the 1930s, those who remained on Rhodes were harassed by the Italian administration but relatively safe until Mussolini was deposed in July 1943 and Italy's provisional government declared an armistice with the Allies. The Germans used the confusion to overwhelm their one-time allies and seize control the Italians' "empire" in September 1943, he added. "When the Germans took over, the adult males were asked to report to the headquarters offices," Turiel said. "That created great concern as to what was going to happen." The men were told to register and go home. This created a sense of relief, but also one of false security. When the Germans began rounding up Rhodes' Jewish community in July 1944, the men reported to the German headquarters again, Turiel said, but this time they were immediately incarcerated. Turiel and his father and brother were among the incarcerated. Two days after being detained, the men were standing in line waiting for transport to the continent and a concentration camp, Turiel recalled. Enter 30-year-old Turkish Consul Selahattin Ulkumen, who approached the German general in charge and demanded that all Turkish subjects be released. He went further, demanding the spouses of Turkish citizens be released, invoking Turkish law that anyone married to a Turk is a Turk. The Germans assented. Ulkumen was playing a dangerous game. He bluffed the Germans -- there was no such law. "He was fully aware of the dangers for the Jewish community in Europe and made a valiant effort to save as many Jews as possible, including non-Turkish citizens," Turiel said. "He told my mother to go home and that our father would be released. My brother and I had acquired Turkish citizenship and had dual citizenship." Ulkumen's bold personal action is credited with saving 42 families. But his bluff didn't go unanswered. The Germans bombed his home in retaliation. His wife, nine months' pregnant, was seriously injured and died of her wounds while giving birth to the couple's son, Mehmet. Turiel said 643 of Rhodes' Jews were deported to Auschwitz; all but 151 were exterminated or died in the labor camps. Ulkumen left Rhodes in August 1944 when Turkey ended diplomatic relations with Germany. Again, Jewish men were ordered to report to German authorities, Turiel noted. Only a handful still lived on the island. Turiel said the island was isolated, and the Germans by this time seemed more concerned about survival than victory. "They permitted us to eventually leave the island in January 1945," said Turiel, a lawyer, who worked for the Federal Trade Commission from 1959 to 1966. He's now an attorney in private practice in northern New Jersey. The Turiels left Rhodes for Turkey in January 1945 and emigrated to the United States in July 1946. Turiel's father joined his two brothers in their import-export business. Turiel told the Lincoln Theater audience that Ulkumen was a man of great determination, courage and compassion. On June 11, 1988, the Anti-Defamation League presented Ulkumen its fourth annual "Courage to Care" award. "He was brought to New York for the presentation and we were reunited with him," Turiel noted. "My mother maintained correspondence with him over the years." In June 1990, Ulkumen was installed on the Avenue of the Righteous Gentiles at the Yad Vashem in Israel. "What used to be known as the Righteous Christians has been changed to the Righteous Gentiles because Mr. Ulkumen was the first non-Christian to receive the award. He is a Muslim," Turiel noted. "Mr. Ulkumen will always be remembered as a courageous, compassionate and righteous person," Turiel said. "Today, he's frail and living in an old age home in Turkey." Turiel said he and his family and other Holocaust survivors are extremely fortunate to have come to the United States. "We're grateful to live in this wonderful country where our forefathers had the great forbearance to think of the great democratic country and the need for a Bill of Rights," he said. "The Bill of Rights has provided the type of government and style of life that we enjoy and cherish. We never take it for granted. Having experienced our lives in Europe, we're most grateful to be in such a wonderful country as the United States."

2 mei 2004, 00:31	#17
Turkse Nederlander Minister-President Geregistreerd: 18 december 2002 Berichten: 4.060	Dit zijn een negental incidenten in een periode van 500 jaar. Feit is dat de Joden het nergens anders in de wereld beter hadden. Feit is dat de Turken duizenden Joden van de dood hebben gered in 1492. Feit is ook dat duizenden Joden het tijdens de Holocaust overleefd hebben door naar Turkije te vluchten. Het aantal Joden in Turkije groeide namelijk van 80.000 tot 120.000 tijdens WOII. Ataturk heeft het leven van honderden Joodse geleerden gered door ze in 1933 uit te nodigen in Turkije te komen werken. Je kunt geen volk vinden dat meer pro semitisch is dan de Turken. Turkije werkt tegenwoordig op militair gebied samen met Israel. De vriendschap van de landen wordt steeds sterker. Nu beginnen de landen ook meer handel met elkaar te drijven. Turkije is nu de meest populaire vakantiebestemming voor Israeliers.

2 mei 2004, 09:46	#20
Jozef Ostyn Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 27 maart 2004 Berichten: 15.640	Het is een feit dat vele Joden die bv. na de reconquista uit Spanje werden verdreven zich vestigden in het Ottomaanse Rijk. Het Ottomaanse Rijk was inderdaad een groot wereldrijk, i.t.t. tot de natiestaten die toen in Europa ontstonden. In zo'n wereldrijk was assimilatie van alle volkeren uiteraard onmogelijk en zo konden de verschillende geloofsgemeenschappen verder blijven bestaan. Uiteraard moesten zij wel een ondergeschikte positie aanvaarden. Dat is iets wat je trouwens terugvindt in bijna alle grote wereldrijken (bv. het Britse Rijk). Zoals in de meeste wereldrijken varieerde de mate van onderdrukking over tijd en was ze afhankelijk van de relatieve sterkte van de kern en de onderworpen volkeren. Vooral in de laatste 200 jaar van Ottomaanse Rijk moest de kern (die steeds meer verzwakte) steeds meer terugvallen op bloedige onderdrukking. (Je ziet dat fenomeen bv. ook in de Britse overheersing in India, waar op het einde ook veel meer bruut geweld gebruikt werd). Feit is in ieder geval dat zowel Joden als Arabieren in Palestina in 1917 zeer blij waren dat de Britten hen kwamen bevrijden van de Ottomaanse overheersing. En na de ondergang van het Ottomaanse Rijk werd Turkije een natiestaat en schakelde over op een beleid van verdrijving en/of assimilatie van minderheden (zoals de meeste natiestaten). Conclusie van het verhaal: Het Ottomaanse Rijk was niet beter of slechter dan andere grote wereldrijken.