Anti-racisme: "Lange tenen-lobby"

Weisse Wolf · 16 mei 2004, 16:45

Nederland is altijd een voortrekker geweest in wat de strijd tegen 'discriminatie' wordt genoemd. Je kan haast een telefoonboek vullen met namen en afkortingen van hele of halve overheidsorganisaties en ngo's die de oorlog verklaard hebben aan de duivel van het 'racisme'. Allen schuiven ze aan bij de overheidskassa en die rinkelt. Vragen worden daarbij zelden of nooit gesteld. Antidiscriminatie is een lucratief tijdverdrijf.

Elsevier: "Meldpunten, klachtenbureaus, expertisecentra. De gediscrimineerde burger heeft het voor het kiezen, maar alle organisaties focussen zich op extreem-rechts. Extreem-links of islamitisch anti-semitisme hebben niet hun aandacht. Intussen bemoeien ze zich wel met de politieke discussie over integratie en immigratie." U herkent het verhaal ongetwijfeld ...

Eind jaren '80 zei de eerste directeur van het LBR (Landelijk Bureau ter bestrijding van Rassendiscriminatie) nog dat de anti-discriminatiesector zich niet zou moeten bezighouden met 'vingertje heffen, met dit mag je wel zeggen, dit mag je niet zeggen. Het gaat erom wat de mensen doen'. Deze opvatting, zo noteert Elsevier, heeft sindsdien heel wat terrein verloren. "Het anti-discriminatiewezen is verwaterd tot de lobbyist van de langste tenen."

Volgens Elsevier is de anti-discriminatiesector "een echte bureaucratie" geworden, "een typisch polderproduct". Net als de milieuorganisaties zijn ze een vaste gast aan de vergadertafels van de overheid. De anti-discriminatiebureaus en meldpunten eisen ook steeds vaker de rol van politie en justitie op. Elsevier verwijst naar klachten tegen columnisten of politici die zich 'kwetsend' zouden uitlaten tegenover moslims of andere minderheden. Een gevaarlijke evolutie, zo schrijft Gertjan van Schoonhoven terecht in Elsevier: "loepzuivere branchevervaging". De anti-discriminatiesector gaat zijn boekje te buiten in het bestrijden van politiek niet-correcte ideeën.

We hoeven u na het politieke proces tegen het Vlaams Blok wel niet meer te vertellen dat de antiracisme en -discriminatiesector in België in hetzelfde bedje ziek is. Bij gebrek aan racistisch geïnspireerd geweld heeft het Centrum van Johan Leman zich ontpopt tot een gedachtepolitie die andersdenkenden voor de rechtbank sleurt. Het Centrum moet toch ergens voor dienen. Racisme is een fictief probleem in ons land. Maar om de geldkranen en de werkgelegenheid veilig te stellen, voert men -met de steun van regering- wel een heksenjacht tegen een succesvolle oppositiepartij.

Attiladehun · 17 mei 2004, 12:31

Tja, daar zit wat in. Er zijn een pak meisjes en jongens die een aardig salarisje ovehouden aan hun zgn. 'engagement' voor de allochtone medemens. Het gaat hier dikwijls over sociologen, communicatiewetenschappers, pol & soccers en ander vage en mistige 'wetenschappers', die anders toch van geen hout pijlen zouden kunnen maken...

16 mei 2004, 16:45	#1
Weisse Wolf Minister Geregistreerd: 27 november 2003 Berichten: 3.999	Nederland is altijd een voortrekker geweest in wat de strijd tegen 'discriminatie' wordt genoemd. Je kan haast een telefoonboek vullen met namen en afkortingen van hele of halve overheidsorganisaties en ngo's die de oorlog verklaard hebben aan de duivel van het 'racisme'. Allen schuiven ze aan bij de overheidskassa en die rinkelt. Vragen worden daarbij zelden of nooit gesteld. Antidiscriminatie is een lucratief tijdverdrijf. Elsevier: "Meldpunten, klachtenbureaus, expertisecentra. De gediscrimineerde burger heeft het voor het kiezen, maar alle organisaties focussen zich op extreem-rechts. Extreem-links of islamitisch anti-semitisme hebben niet hun aandacht. Intussen bemoeien ze zich wel met de politieke discussie over integratie en immigratie." U herkent het verhaal ongetwijfeld ... Eind jaren '80 zei de eerste directeur van het LBR (Landelijk Bureau ter bestrijding van Rassendiscriminatie) nog dat de anti-discriminatiesector zich niet zou moeten bezighouden met 'vingertje heffen, met dit mag je wel zeggen, dit mag je niet zeggen. Het gaat erom wat de mensen doen'. Deze opvatting, zo noteert Elsevier, heeft sindsdien heel wat terrein verloren. "Het anti-discriminatiewezen is verwaterd tot de lobbyist van de langste tenen." Volgens Elsevier is de anti-discriminatiesector "een echte bureaucratie" geworden, "een typisch polderproduct". Net als de milieuorganisaties zijn ze een vaste gast aan de vergadertafels van de overheid. De anti-discriminatiebureaus en meldpunten eisen ook steeds vaker de rol van politie en justitie op. Elsevier verwijst naar klachten tegen columnisten of politici die zich 'kwetsend' zouden uitlaten tegenover moslims of andere minderheden. Een gevaarlijke evolutie, zo schrijft Gertjan van Schoonhoven terecht in Elsevier: "loepzuivere branchevervaging". De anti-discriminatiesector gaat zijn boekje te buiten in het bestrijden van politiek niet-correcte ideeën. We hoeven u na het politieke proces tegen het Vlaams Blok wel niet meer te vertellen dat de antiracisme en -discriminatiesector in België in hetzelfde bedje ziek is. Bij gebrek aan racistisch geïnspireerd geweld heeft het Centrum van Johan Leman zich ontpopt tot een gedachtepolitie die andersdenkenden voor de rechtbank sleurt. Het Centrum moet toch ergens voor dienen. Racisme is een fictief probleem in ons land. Maar om de geldkranen en de werkgelegenheid veilig te stellen, voert men -met de steun van regering- wel een heksenjacht tegen een succesvolle oppositiepartij. __________________

17 mei 2004, 12:31	#2
Attiladehun Banneling Geregistreerd: 28 maart 2004 Locatie: Mongoolse steppe Berichten: 1.181	Tja, daar zit wat in. Er zijn een pak meisjes en jongens die een aardig salarisje ovehouden aan hun zgn. 'engagement' voor de allochtone medemens. Het gaat hier dikwijls over sociologen, communicatiewetenschappers, pol & soccers en ander vage en mistige 'wetenschappers', die anders toch van geen hout pijlen zouden kunnen maken...