cross compliance

[D.T. Suzuki]

Geachte mevrouw Dua,
ziehier een stukje uit de VAC-flash van vandaag (www.vacvzw.be).
Hoe reageert u hierop en wat is uw visie betreffende landbouw, bestaanszekerheid voor landbouwers en voedselzekerheid in Vlaanderen/België en in het grotere Europa?
Ziet u een toekomst voor de landbouw in Vlaanderen?
Op voorhand bedankt voor uw antwoord.

De voorwaardelijkheid van de premies is niet het enige vraagstuk, maar het is wel de grondvraag: Heeft Europa, of de eigen lidstaat, het recht de boeren éénzijdig bijkomende voorwaarden op te leggen ?

Wat vanzelfsprekend lijkt zolang de voorwaarden gaan over het respecteren van de wetgeving waaraan elke burger moet voldoen, is al veel minder vanzelfsprekend wanneer we de cross compliance in haar geheel bekijken zoals die in diverse etappes zal worden opgelegd.

Want het gaat over veel meer dan enkel puur wettelijke verplichtingen, en hier en daar ook over het al of niet halen van doelstellingen waarvoor de individuele boer niet - of niet alleen - verantwoordelijk kan worden gesteld.

Ondertussen staat ook niemand stil bij het feit dat Europa via de cross compliance bevoegdheden naar zich toetrekt die niet de hare zijn, en uitsluitend de lidstaten toekomen. In dit dossier dwingt Europa de lidstaten bestaande of nieuw op te richten politiediensten op pad te sturen om praktijken die wettelijk niet verboden zijn te bestraffen, en praktijken die dat wel zijn … dubbel te bestraffen. Hoe men dit laatste ook draait of keert.

Een teken van de tijdsgeest. Het is normaal – zeg maar : “de norm” - geworden bij elke gelegenheid die zich in de landbouw aandient de boeren een en ander op te leggen. Wij zijn de laatsten om te beweren dat dit moedwillig of doelbewust gebeurt. Maar misschien is dat eigenlijk nog wel het ergste, de vanzelfsprekendheid waarmee dit gebeurt.