Grootste fout mislukte onderhandeling = junkies

MORPHEUS · 4 september 2010, 08:58

Grootste fout mislukte onderhandeling = junkies

De grootste fout volgens mij van de mislukte onderhandelingen = junkies

Kijk , in 1975 was er een belangrijke staatshervorming.

Vanaf dan begon de kloof tussen Noord en Zuid te groeien.

In Vlaanderen pakte men de koe metten bij de horens.
Scholenfusie, gemeentefusie, strakkere begrotingen, tering naar de nering.
Dat draaide goed. Schulden werden afgebouwd.
Begin 2000 zette Vlaanderen een gedurfd plan op voor de toekomst.

In Wallonië was 1975 zowat het begin van Di Rupo.
Deze zijn beleid was bijna te herleiden tot “afhankelijkheid van Vlaanderen en de federale staatskast”.
Het vast betonneren van “sociale solidariteit”.

Intussen zijn we 2010.
Vlaanderen zijn schulden zijn afbetaald en hun doel 2020 zit vast, door beperkingen van bevoegdheden.
Wallonie zit vast aan de “afhankelijkheid van Vlaanderen” en Di Rupo heeft Walloniê eraan verslaafd gemaakt.

Nu botsen die twee visies.

Vlaanderen wil zijn plan 2020 uitvoeren. En wil meer bevoegdheden en eigen geld houden.
Wallonië is bang van eigen bevoegdheden. Men weet er geen raad mee. Men is al die jaren verslaafd aan het geld van Vlaanderen en nu zouden ze plots als junkies moet afkicken.

En dat is de grote fout van de mislukte onderhandelingen.
En de junkies doen er alles aan om toch bevoorraad te worden van hun “drugs” die ze sinds 1975 krijgen. Logisch dat ze Bart DWV niet graag zien. Ze missen zelfvertouwen om zonder hun "drugs" verder te moeten.

4 september 2010, 08:58	#1
MORPHEUS Minister-President Geregistreerd: 8 januari 2008 Locatie: ZION DE STAD DER VERLOSTEN Berichten: 5.236	Grootste fout mislukte onderhandeling = junkies Grootste fout mislukte onderhandeling = junkies De grootste fout volgens mij van de mislukte onderhandelingen = junkies Kijk , in 1975 was er een belangrijke staatshervorming. Vanaf dan begon de kloof tussen Noord en Zuid te groeien. In Vlaanderen pakte men de koe metten bij de horens. Scholenfusie, gemeentefusie, strakkere begrotingen, tering naar de nering. Dat draaide goed. Schulden werden afgebouwd. Begin 2000 zette Vlaanderen een gedurfd plan op voor de toekomst. In Wallonië was 1975 zowat het begin van Di Rupo. Deze zijn beleid was bijna te herleiden tot “afhankelijkheid van Vlaanderen en de federale staatskast”. Het vast betonneren van “sociale solidariteit”. Intussen zijn we 2010. Vlaanderen zijn schulden zijn afbetaald en hun doel 2020 zit vast, door beperkingen van bevoegdheden. Wallonie zit vast aan de “afhankelijkheid van Vlaanderen” en Di Rupo heeft Walloniê eraan verslaafd gemaakt. Nu botsen die twee visies. Vlaanderen wil zijn plan 2020 uitvoeren. En wil meer bevoegdheden en eigen geld houden. Wallonië is bang van eigen bevoegdheden. Men weet er geen raad mee. Men is al die jaren verslaafd aan het geld van Vlaanderen en nu zouden ze plots als junkies moet afkicken. En dat is de grote fout van de mislukte onderhandelingen. En de junkies doen er alles aan om toch bevoorraad te worden van hun “drugs” die ze sinds 1975 krijgen. Logisch dat ze Bart DWV niet graag zien. Ze missen zelfvertouwen om zonder hun "drugs" verder te moeten.