Toespraak van Elio Di Rupo – 3 september 2010

[Politics.be]

Dames en Heren, De Koning heeft mij deze namiddag ontvangen. Ik heb hem een laatste verslag uitgebracht over mijn opdracht. Ik heb hem gevraagd om ontheven te worden van mijn preformatie-opdracht. De Koning houdt zijn beslissing in beraad gedurende de periode van zijn consultaties. Ik heb er bij de Koning op aangedrongen dat ik na de consultatieperiode daadwerkelijk van mijn opdracht ontheven zou worden. Het is met droefheid dat ik heb moeten vaststellen dat twee partijen het laatste voorstel dat ik vandaag op tafel heb gelegd niet hebben kunnen aanvaarden.

Ik blijf ervan overtuigd dat een oplossing mogelijk is. Het is onze opdracht als beleidsverantwoordelijken tegenover de burger, of die nu in Vlaanderen, Wallonië of Brussel leeft, om te zoeken naar evenwichtige akkoorden, die alle gemeenschappen van ons land respecteren.



***



Meer dan zeven weken lang werd er hard en ernstig gewerkt. Ik wil de collega’s bedanken die zich, oprecht, hebben ingezet om oplossingen te vinden.

Wij hebben vooruitgang kunnen boeken op een indrukwekkend aantal domeinen:



Overhevelingen van omvangrijke bevoegdheden, onder meer belangrijke sociaal-economische hefbomen. Het gaat hierbij om een bedrag van om en bij de 15,8 miljard;
BHV;
De nieuwe financieringswet;
Brussel en zijn hinterland;
En bijkomende elementen “naast de hefbomen”


Alle voorwaarden waren verenigd om het zwaartepunt daadwerkelijk te doen verschuiven van de federale Staat naar de deelstaten.

Er kon een princiepsakkoord worden bereikt over de responsabilisering van de deelstaten en over de herziening van de financieringswet. Ik heb voorgesteld dat een werkgroep met deskundigen, belast met de besprekingen over de herziening van de financieringswet, de werkzaamheden nu maandag kon aanvatten, met een precieze werkkalender.

De belangrijke vooruitgang op al deze punten toont aan dat het mogelijk was om evenwichtige compromissen te sluiten.

Spijtig genoeg hebben de besprekingen rond BHV en Brussel tot een blokkering geleid.

Op vraag van de Koning, heb ik een nieuw voorstel uitgewerkt over BHV, de herfinanciering van Brussel en de methodologie over de herziening van de financieringswet. Daarbij heb ik de uiteenliggende standpunten van de enen en de anderen proberen te verzoenen. Het is duidelijk dat de dossiers van Brussel-Halle-Vilvoorde en van het Brussels Gewest, de overhevelingen van bevoegdheden en de bijzondere financieringswet één geheel vormen. Alle partijen moeten het geheel als een evenwichtig compromis beschouwen.

Ik heb voorgesteld dat er geen blanco chèque voor Brussel zou zijn. Maar dat men financiële middelen zou besteden aan reële behoeften van de Brusselaars en de Vlaamse en Waalse pendelaars. Ik heb onder meer voorgesteld dat er zou geïnvesteerd worden in domeinen als de mobiliteit. Voor deze bepaalde domeinen heb ik ook voorgesteld dat men met een eerste fase van herfinanciering van Brussel zou beginnen. De rest zou in het kader van de nieuwe financieringswet worden besproken.

Spijtig genoeg heb ik moeten vaststellen dat dit nieuwe voorstel de standpunten van sommige Vlaamse partijen niet heeft kunnen doen evolueren.



***



Dames, Heren,



De inwoners hebben behoefte aan een oplossing voor de problemen waarmee zij momenteel kampen.

De institutionele discussies van de laatste dagen mogen de sociale, economische en budgettaire uitdagingen van ons land niet doen vergeten.

Ik denk in het bijzonder aan de mensen die het moeilijk hebben in het dagelijks leven. Zoals alle andere kunnen zij op mij rekenen.

De institutionele problemen moeten opgelost worden. Maar ook moet de economie een nieuwe impuls krijgen. We moeten ook nieuwe jobs creeëren zowel in Vlaanderen, in Wallonie als in Brussel.



* * *

Dames en heren,



De grote meerderheid van de partijen rond de tafel hebben aangetoond dat ze een akkoord wilden. We waren dus dicht bij de eindstreep.

Ik denk dat we een kans hebben gemist om het land op een positieve manier te veranderen.

We zitten in een paradoxale situatie.

De meerderheid van de Vlaamse kiezers heeft zich tijdens de verkiezingen duidelijk uitgesproken : ze willen België veranderen, om meer autonomie te geven aan Vlaanderen.

De Franstalige partijen rond de tafel hebben deze boodschap begrepen. Ze hebben het voortouw genomen om België diepgaand te herschikken. Deze staatshervorming had gunstig kunnen zijn voor alle inwoners !

Deze belangrijke verandering had werkelijkheid kunnen worden in de komende maanden.

Spijtig genoeg is een compromis niet mogelijk geweest.

Ik heb heel veel gewerkt opdat iedereen rekening zou houden met de gevoeligheden van de andere.

Waarschijnlijk hebben de Franstaligen in het verleden de boodschap van de Vlamingen die meer bevoegdheden wilden voor Vlaanderen niet voldoende gehoord.

Ik heb moeten vaststellen dat sommige Vlaamse partijen op hun beurt dezelfde fout begaan : ze weigeren te begrijpen wat de Franstaligen verdedigen.

Welke Franstalige verantwoordelijke zou een hervorming accepteren die leidt tot een verarming van Walen en Brusselaars ? Het is onze opdracht niet om koste wat het kost tot een akkoord te komen of een prestigieuse funtie na te streven.

Nee. De Franstalige partijen rond de tafel hebben herhaald: ze staan open en denken constructief mee aan een evolutie van België, maar niet tegen eender welke prijs.



* * *



Mijn preformatie-opdracht eindigt hier.

De laatste zeven weken heb ik geprobeerd om een maximum aan convergenties te zoeken tussen partijen. Met tastbare resultaten die nog nooit zo belangrijk geweest zijn sinds de laatste 3 jaar.

Ik heb mijn verantwoordelijkheden genomen, niet als Voorzitter van de PS, maar wel als preformateur. De Koning heft me belast met het dichterbij brengen van de standpunten van de partners.

Ik heb talloze gedetailleerde voorstellen op tafel gelegd en ik heb al het mogelijke gedaan om tot een evenwichtig akkoord te komen.

Ik dank opnieuw, oprecht, iedereen die, in de eerste onderhandelingslijn of achter de schermen, geprobeerd heeft om zowat dag en nacht het onverzoenbare te verzoenen.

Ik houd er ook aan om de burgers te bedanken voor de steunbetuigingen. Deze steun was mij zeer dankbaar!



Dames en Heren,

Het is nu tijd om opnieuw te beginnen op een andere basis.

Wanneer de Koning mij van mijn opdracht zal hebben ontheven, neem ik opnieuw mijn functie op van Voorzitter van de PS, de belangrijkste Franstalige partij.

De PS zal zich constructief blijven opstellen. We zullen blijven antwoorden op alle initiatieven die het land uit de crisis kunnen helpen.

We zullen handelen in het belang van alle inwoners zoals we dat al 125 jaar doen.

De wendingen in dit verhaal verplichten ons om alle mogelijke situaties onder ogen te zien.

Ik heb altijd de solidariteit tussen alle Belgen verdedigd. Ik zal dit blijven doen.

Ik wens het einde van België niet. Daarom moet de dialoog verdergezet worden.

Wat de evolutie van de situatie ook moge zijn, ik zal ook blijven vechten voor de solidariteit tussen Walen en Brusselaars.

Ik zal er alles voor doen om ervoor te zorgen dat Walen en Brusselaars gerespecteerd worden. Net zoals de Vlamingen ook gerespecteerd moeten worden.

Het is enkel via dialoog en respect van alle gemeenschappen van dit land dat wij onze instellingen kunnen blijven doen evolueren.



Ik hoop dat we mogen blijven samenleven, Vlamingen, Walen, Brusselaars en Duitstaligen, in vrede en in een welvarende maatschappij.



Ik dank u voor uw aandacht.





Bron: politics.be

[fonne]

Welke Franstalige verantwoordelijke zou een hervorming accepteren die leidt tot een verarming van Walen en Brusselaars ?

Dit korte stukje zegt alles: er moet 25 miljard bespaard worden, maar geen enkele Waal of Brusselaar mag armer worden. Meer zelfs, de Brusselaars eisen 500.000.000€ extra (bovenop de 1.000.000.000€ die ze al krijgen).
Anders gezegd, de kernboodschap van Di Rupo: de Vlamingen zullen het gelag betalen.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door fonne

Dit korte stukje zegt alles: er moet 25 miljard bespaard worden, maar geen enkele Waal of Brusselaar mag armer worden. Meer zelfs, de Brusselaars eisen 500.000.000€ extra (bovenop de 1.000.000.000€ die ze al krijgen).
Anders gezegd, de kernboodschap van Di Rupo: de Vlamingen zullen het gelag betalen.

Eigen volk mag er niet armer op worden.