BUB : europese kieskring

[Politics.be]

Onlangs keurde een commissie van het Europese Parlement een voorstel goed waardoor er een Europese kieskring in het leven geroepen zou worden. Daardoor zouden er 25 parlementsleden bijkomen, die over heel Europa verkiesbaar zouden zijn. Concreet betekent dit dat we voor de Europese verkiezingen zouden kunnen stemmen voor partijen uit eigen land enerzijds – België heeft recht op 22 vertegenwoordigers – en voor personen die zich kandidaat stellen in heel de Europese Unie anderzijds (zo zouden Bulgaren, Letten en Portugezen verkiesbaar worden in België, Frankrijk of Griekenland). Wie van die personen de meeste stemmen haalt, zou dan in aanmerking komen voor topfuncties zoals voorzitter van de Europese Raad of van de Europese Commissie.

In eigen land botste een gelijkaardig voorstel – nl. om een zeer beperkt gedeelte van de parlementsleden te laten verkiezen in een federale kieskring – op harde weerstand (van de traditionele partijen zijn enkel de liberalen en groenen aan beide kanten van de taalgrens, alsook het CDH voorstander): het zou ingaan tegen de loop van de geschiedenis, het zou niet voorkomen in andere federale landen, het zou BHV uitbreiden over “heel Vlaanderen” enz. Een aantal partijen wil integendeel liever de federale verkiezingen afschaffen – met als argument dat er toch geen nationale partijen meer zijn (wat niet klopt) – en de parlementsleden laten verkiezen door de vertegenwoordigers van de deelstaten. De voorzitter van het Ijzerbedevaartcomité, Walter Baeten, sprak zich in 2009 al in die zin uit en ook het N-VA programma pleit voor zo’n scenario. In de nationalistische nota Vande Lanotte dd. 5 januari 2011 was m.b.t. de Senaat – die volledig door de gemeenschappen zou worden aangeduid via een getrapt kiessysteem – een deel van die logica opgenomen.

Wat opvalt is dat van de traditionele partijen niemand zich verzet tegen een Europese kieskring, buiten dan de N-VA en het VB. Blijkbaar kan op Europees niveau wel wat op Belgisch niveau onmogelijk zou zijn. Opvallend is ook dat de “argumenten” tegen een Belgische kieskring niet hernomen worden. Het enige wat we horen is dat een Europese kieskring zou bijdragen tot de stichting van een Europese “(super)staat”. Daarmee weten we meteen ook vanwaar het verzet tegen een Belgische kieskring echt komt: de federale staat mag onder geen beding versterkt worden. De nationalistische redenering botst hier echter op haar eigen limieten. Het “argument” om BHV te splitsen is dat politieke grenzen zouden moeten congrueren met electorale grenzen. Welnu, als de hele E.U. één politieke zone is, moet de E.U. ook een kieskring zijn. Waren de nationalisten logisch, dan zouden ze zelfs voor een afschaffing van de landelijke lijsten voor de Europese verkiezingen moeten pleiten. Eveneens is het onbegrijpelijk waarom ze zich als “goede Europeanen” kanten tegen een rechtstreekse verantwoording van politici uit heel de E.U. Het is net dat democratisch deficit – “er zijn geen nationale partijen meer”, “België is de optelsom van twee democratieën” – dat ze in België als argument inroepen om het land te splitsen.

Zodoende dienen de nationalisten eigenlijk te ijveren voor hetzij een afschaffing van de E.U., hetzij van de Europese verkiezingen in de huidige vorm. In dit nationalistisch scenario zouden de nationale (of waarom niet de deelstatelijke) parlementen de euro-afgevaardigden moeten aanduiden. Wat gaat dat trouwens worden als straks meertalige Europese fracties lijsten neerleggen in één van de Belgische gewesten? Gaan de nationalisten zich dan ook verzetten tegen de Poolse of Spaanse “olievlek”, net zoals ze dat vandaag doen tegen de “Franstalige olievlek”? Of gaan ze daarentegen ijveren voor een paritaire samenstelling van die lijsten opdat er toch nog een “gewaarborgd aantal” Nederlands-, Frans- of Duitstalige kandidaten zijn? We zouden vandaag niet graag taalnationalist zijn!

Bron: politics.be