Voka-top ontmoet Franstalige partijvoorzitters

[Politics.be]

Deze avond, 11 april 2011, had een “high level”-ontmoeting plaats tussen de Franstalige partijvoorzitters, Elio Di Rupo, Charles Michel, Joëlle Milquet en Jean-Michel Javaux, en een groep van Vlaamse ondernemers. De partijvoorzitters hadden Voka om een onderhoud gevraagd. “Als Vlaamse ondernemingsorganisatie krijgen wij geregeld vragen om onze standpunten toe te lichten, ook vanuit Wallonië. We zijn steeds bereid tot dialoog en daarom zijn we ook ingegaan op deze vraag van de partijvoorzitters”, zegt Luc De Bruyckere, voorzitter van Voka.

“Het is genoegzaam bekend dat de Vlaamse ondernemingen vragende partij zijn voor een slagkrachtig bestuur van het land. Dit moet de bedrijven helpen om nog beter gewapend de internationale concurrentie aan te gaan en te investeren in talent, innovatie en internationale doorgroei”, aldus De Bruyckere.

“We hebben een competitief en ambitieus land nodig om de toenemende internationale concurrentie het hoofd te kunnen bieden. Daarom pleiten we voor een staatshervorming om – in breder perspectief – de sociale en economische toekomst van ons land te garanderen. Deze hervorming moet ertoe leiden dat de regio’s een socio-economische beleid op maat kunnen voeren waarbij ze verantwoordelijkheid dragen voor het gevoerde beleid via de inkomsten en de uitgaven. Voka vraagt de politici te kiezen voor doelmatige oplossingen die het huidige systeem verbeteren, en niet voor halfslachtige compromissen.”

Voka ziet drie systeemoplossingen en heeft deze vanavond voorgelegd aan de Franstalige partijvoorzitters:

o Eén: De fiscale en financiële verantwoordelijkheid van de deelgebieden moet coherent en transparant ingevuld worden. De dotaties moeten maximaal omgezet worden in fiscale autonomie. Die regionale fiscale autonomie moet niet enkel gelden voor personenbelastingen maar ook gedeeltelijk voor de vennootschapsbelasting. Op die manier worden de deelgebieden veel sterker aangespoord tot een beleid gericht op groei en jobs, en krijgen ze ook fiscale beleidsinstrumenten daarvoor.

Dat is ook goed voor Brussel, dat hierdoor beter beloond wordt voor zijn economische centrumfunctie. Gewesten die thans fiscaal minder draagkracht hebben, moeten gedurende een overgangsperiode een solidariteitstussenkomst krijgen. Die leggen we van tevoren vast en is tijdelijk, omdat anders de responsabilisering te veel wordt uitgehold.

o Twee: Ook de regionalisering van het arbeidsmarktbeleid moet coherent en transparant
maar wel in beperkte vorm, namelijk een echt verzekeringsstelsel dat werkzoekenden tijdelijk een inkomen garandeert zoals in andere Europese landen. Dit betekent dat uitkeringen in de beginfase hoger kunnen liggen, maar geleidelijk afnemen.

Het is een stelsel dat mensen die door conjuncturele omstandigheden, buiten hun wil, werkloos zijn geworden op een snelle manier naar een nieuwe job loodst. Voor de langdurig werklozen is er in dit stelsel geen plaats. Ze vormen een aparte groep, met een structurele handicap op de arbeidsmarkt, die een andere aanpak vergt. Hier zijn de regio’s het best geplaatst om deze groep terug te integreren op de arbeidsmarkt, gelet op hun bevoegdheden inzake onderwijs, vorming en bijstand aan personen.

In de nieuwe staatsstructuur moeten de regio’s hier ook via een regionaal doelgroepenbeleid op kunnen inspelen. Dus dienen gewesten bevoegd te zijn voor RSZ- kortingen aan doelgroepen. Uiteraard dienen de gewesten ook binnen dit federale werkloosheidsstelsel vanaf dag één werk te maken van de begeleiding en activering van werkzoekenden. De gewesten moeten daarom binnen een federaal kader volwaardig kunnen beslissen over de criteria inzake de aanvaarding van een passende betrekking, de controle en de sancties.

o Drie: Versterking van het Brussels bestuurmodel. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest bekleedt een aparte positie in de Belgische staatsordening. Het is geen gewest zoals de andere, omdat het als hoofdstad een bindteken is tussen de twee grote gemeenschappen, het sociaaleconomisch sterk verweven is met het omliggende Vlaanderen en Wallonië, en vooral als internationale metropool een hefboom is voor de Vlaamse en Waalse economie.

De concurrentie in de globale economie speelt zich steeds meer af tussen internationale metropolen, en Brussel is bij uitstek de meest internationale metropool voor Vlaanderen en Wallonië. Maar het huidige Brusselse bestuursmodel is niet aangepast aan deze rol van Brussel en beperkt de ontwikkelingskansen van de Brusselse metropool.

Samenwerking en betrokkenheid van Vlaanderen en Wallonië in de Brusselse metropool is daarom noodzakelijk. Het bestaande samenwerkingsverband tussen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en de federale overheid – Beliris genaamd – kan worden omgevormd tot een Hoofdstedelijke Commissie waarin ook de andere gewesten en gemeenschappen volwaardig betrokken worden.

Deze Commissie beslist over belangrijke beleidsopties voor de hoofdstedelijke en internationale functie van Brussel, en vormt een platform van samenwerking. Via de Commissie kunnen de andere gewesten en de federale overheid ook financieel bijdragen in de hoofdstedelijke en internationale functie van Brussel. Tegelijk bieden we Brussel via een gedeeltelijke regionalisering van de vennootschapsbelasting een betere return voor zijn economische functie.

De Bruyckere: “Deze standpunten communiceren we reeds geruime tijd. Het is in elk geval positief dat we de kans hebben gehad om ze vandaag rechtstreeks aan de Franstalige partijvoorzitters toe te lichten. Door mekaar te ontmoeten, leren we mekaar beter kennen en dit is een basisvoorwaarde
te lichten. Door mekaar te ontmoeten, leren we mekaar beter kennen en dit is een basisvoorwaarde om het vertrouwen te bouwen dat noodzakelijk is om moeilijke beslissingen te kunnen nemen.”


Bron: politics.be