Hoe Berthold De Naaier koning van de wereld werd.

[BigF]

Toen op een ochtend in april de aarde beefde en er ter hoogte van Orlando USA een gigantisch monster uit de aardkorst kwam gekropen, had Berthold De Naaier eigenlijk wel andere dingen te doen. Ma soit, gigantische monsters dienen zich nu ook niet elke dag aan.

Berthold achtte het raadzaam om, vooraleer ten strijde te trekken tegen dit ondier, eerst nog snel een frietje te gaan steken. Niet dat dat iets met dat monster te maken heeft, al kan wat energie opdoen op zo'n momenten nooit geen kwaad. Berthold stak graag al eens een frietje. Of twee. Of zeven, maar dan moet-ie kotsen al heeft-ie dat alleen van horen zeggen.

Nu lagen er deze keer eens geen wetten in de weg, maar des te meer praktische bezwaren. De globale aardbeving had immers een niet-zonder-moderne-hulpmiddelen-te-overbruggen kloof geslagen, net tussen de woonst van Berthold en zijn favoriete frituur. 't Moet weer lukken, dacht Berthold. Bij zichzelf.

Berthold stond even op de rand van de afgrond na te denken. Hij zag zichzelf al -heldendaad- langs de afgrond naar beneden en aan de andere kant weer naar boven -heldendaad again- klauteren. Of Bear Grills-gewijs met een zelfgeknoopte parasail -heldendaad nog aan toe- naar de overkant vliegen. In alle kranten zou hij komen, zijn heldendaden zouden weldra Frodo's avontuurtjes in het niks doen verzinken. Roem. Eeuwig. Enzovoort.

Tot Berthold wijselijk besloot dat zo'n afgrond maar niks is voor een 48-jarige bouwvakker en hij de andere richting opwandelde. Daar was 200m verder ook een frituur. Niet Bertholds favoriete, nee, die lag achter de kloof, maar ook een frituur. Geen risico's dacht Berthold. De kranten vinden wel wat anders om over te schrijven.

Nadat Berthold zijn buikje goed volgegeten had zwom hij naar Orlando, wurgde het ondier en zwom weer terug. Thuisgekomen wou Berthold allereerst die vervelende kloof dichtstorten met beton, maar het was al te laat. Berthold werd uitgeroepen tot koning van de wereld.

Berthold was maar wat blij dat hij die vervelende klus van kloven dichtstorten nu wel kon uitbesteden, want eerlijk is eerlijk; koning van de wereld zijn schuift niet slecht ondervond Berthold al snel. Hij besloot ambt te houden in zijn eigen huis en benoemde de wc tot troon.

En zo gebeurde het dat Berthold, lustig drukkend, er een gigantische joekel uitdraaide terwijl Obama geknield voor hem op audientie kwam. Vanaf die dag besloot Berthold dat hij gelukkig was. Hij nam ontslag op zijn werk en speelde vanaf toen tot algemene genoegdoening koning van de wereld.

[Ke Nan]

Oorspronkelijk geplaatst door BigF

Toen op een ochtend in april de aarde beefde en er ter hoogte van Orlando USA een gigantisch monster uit de aardkorst kwam gekropen, had Berthold De Naaier eigenlijk wel andere dingen te doen. Ma soit, gigantische monsters dienen zich nu ook niet elke dag aan.

Berthold achtte het raadzaam om, vooraleer ten strijde te trekken tegen dit ondier, eerst nog snel een frietje te gaan steken. Niet dat dat iets met dat monster te maken heeft, al kan wat energie opdoen op zo'n momenten nooit geen kwaad. Berthold stak graag al eens een frietje. Of twee. Of zeven, maar dan moet-ie kotsen al heeft-ie dat alleen van horen zeggen.

Nu lagen er deze keer eens geen wetten in de weg, maar des te meer praktische bezwaren. De globale aardbeving had immers een niet-zonder-moderne-hulpmiddelen-te-overbruggen kloof geslagen, net tussen de woonst van Berthold en zijn favoriete frituur. 't Moet weer lukken, dacht Berthold. Bij zichzelf.

Berthold stond even op de rand van de afgrond na te denken. Hij zag zichzelf al -heldendaad- langs de afgrond naar beneden en aan de andere kant weer naar boven -heldendaad again- klauteren. Of Bear Grills-gewijs met een zelfgeknoopte parasail -heldendaad nog aan toe- naar de overkant vliegen. In alle kranten zou hij komen, zijn heldendaden zouden weldra Frodo's avontuurtjes in het niks doen verzinken. Roem. Eeuwig. Enzovoort.

Tot Berthold wijselijk besloot dat zo'n afgrond maar niks is voor een 48-jarige bouwvakker en hij de andere richting opwandelde. Daar was 200m verder ook een frituur. Niet Bertholds favoriete, nee, die lag achter de kloof, maar ook een frituur. Geen risico's dacht Berthold. De kranten vinden wel wat anders om over te schrijven.

Nadat Berthold zijn buikje goed volgegeten had zwom hij naar Orlando, wurgde het ondier en zwom weer terug. Thuisgekomen wou Berthold allereerst die vervelende kloof dichtstorten met beton, maar het was al te laat. Berthold werd uitgeroepen tot koning van de wereld.

Berthold was maar wat blij dat hij die vervelende klus van kloven dichtstorten nu wel kon uitbesteden, want eerlijk is eerlijk; koning van de wereld zijn schuift niet slecht ondervond Berthold al snel. Hij besloot ambt te houden in zijn eigen huis en benoemde de wc tot troon.

En zo gebeurde het dat Berthold, lustig drukkend, er een gigantische joekel uitdraaide terwijl Obama geknield voor hem op audientie kwam. Vanaf die dag besloot Berthold dat hij gelukkig was. Hij nam ontslag op zijn werk en speelde vanaf toen tot algemene genoegdoening koning van de wereld.

Zijne doorgeluchte toppenhoge hoogheid sultan Ke Nan, heerser der universa, is niet geamuseerd met uw dagdromen, BigF. Gelieve wat meer nederigheid te tonen.