grote anti-westerse coalitie is zich aan het vormen in Azië

[tomm]

The stakes couldn't be higher. Washington is at a loss, facing regional integration led by Russia and China.

On Wednesday, June 15, by all means, don't take your eyes off Astana, Kazakhstan's capital. The day may turn out to be the ultimate turning point as geopolitical tectonic plates clash in the New Great Game in Eurasia.

Astana will on Wednesday host the annual meeting of the Shanghai Cooperation Organisation (SCO) - composed of China, Russia, and four Central Asian "stans", Kazakhstan, Kyrgyzstan, Tajikistan and Uzbekistan.

What's more, the SCO is about to admit India and Pakistan as full members - and Afghanistan as an observer.

Instant translation: a geopolitical checkmate by Russia/China on the post-American world. The message, in a nutshell: Dear Washington, forget about getting embedded in Asia. The reaction: Washington elites freaking out, big time.

Washington's recent flurry of chessboard moves were interpreted in selected circles in Moscow and Beijing as concerted pre-emption. Such moves included:

The UN-sanctioned/Africom/NATO "humanitarian" intervention in Libya
The threat of a "humanitarian" intervention in Syria
The revival of the Bush administration's obsession in deploying a US missile defence system in Eastern Europe
The no-holds barred expansion of NATO from Northern Africa to Central Asia (spanning that famous, Pentagon-named "arc of instability")
Not to mention the serial invasions - via drone war or targeted assassination - of Pakistan's territory and sovereignty.

Reset remixed

Whether or not Washington pays lip service to a "reset" of US/Russia relations, Moscow has interpreted all these moves, both at the periphery and the center of Eurasia, as torpedoing - by all means necessary - the role of Russia as a top global energy exporter.

Moscow's strategy is to boost the SCO as a solid counterpunch not only to NATO but also to the US' designs on Central Asian energy.

Moscow and Beijing see NATO for what it is - essentially the weaponised European arm of the Pentagon. Thus Beijing's official policy of "soft reverse containment" of the US rush in Eurasia - with "all-weather ally" Pakistan as a key peon.

For its part, Washington registers India essentially as the key Asia-Pacific labourer in a strategy of Chinese containment.

For Moscow as much as Beijing, a central Asia that is not subject to the winds of change of the Great 2011 Arab Revolt implies a politically and economically stable Pakistan - even as Moscow still enjoys a "privileged" strategic partnership with New Delhi.

That's where a crucial trip by Pakistani President Asif Ali Zardari to Russia in mid-May fits in.

Zardari discussed not only terrorism and drug smuggling with Russian President Dmitry Medvedev but also Gazprom's detailed, possible involvement in a crucial pipelineistan chapter; the eternally plagued TAPI (Turkmenistan-Afghanistan-Pakistan-India) pipeline - which, it should always be stressed, has been the key issue at play in Afghanistan since the mid-1990s.

Incidentally, Russia-Pakistan bilateral projects are way more ambitious than US-Pakistan projects.

Equally crucial has been a pre-SCO meeting working trip by Afghan Foreign Minister Zalmay Rasoul last month to Beijing - openly defying a US "ban". India has invested over $1.5 million in Afghanistan. Yet China has invested over $3 billion - including the huge Aynak Copper Mine project.

At a recent lecture at Pakistan's National Defense University, US ambassador Husain Haqqani, asked the audience whether the biggest threat to the country was internal, India, or the US. The US "won" by a large majority.

Compare that with the US neocon view - which is the same as the Pentagon's - according to which "victory" against the Taliban in Afghanistan means NATO waging an air war on Pakistan as well.

When Islamabad looks at the Russian/Chinese charm offensive and compares it with the ultra-fractured relationship with Washington, no wonder what stands out is an essentially Punjabi fear of a hidden US agenda: a determination to balkanise Pakistan.

Apart from Pakistan itself, the other key victim of such a scenario would be China - as in the competing Iran-Pakistan pipeline that would transit fuel to the crucial, Chinese-built Arabian Sea port of Gwadar being definitely killed.

For the SCO, a potential Pakistani balkanisation - a crossroads in Eurasia of Southwest, Central and South Asia (Iran, Afghanistan, Pakistan, India, Western China) - would represent the ultimate nightmare.

We are all Afghans now

Of course there is a huge wall of mistrust between New Delhi and Beijing - which may be alleviated over time by closer contacts inside the BRICS group of emerging powers (Brazil, Russia, India, China and South Africa). But the problem is not only the Russian political elite, but that the Indian political elite have also still have not developed a strategic vision of BRICS in the post-US world.

And this while imperial Washington - occasional help from David Cameron's beleaguered Britain and neo-Napoleonic Sarkozy's France notwithstanding - seems to be running out of ideas to counteract real strategic competitors Russia and China.

As facts on the ground go, Moscow and Beijing have been deeply alarmed by the NATO war on Libya, the threat of an intervention in Syria, the absolutely free pass for repression in Bahrain, and the Washington obsession on remaining in Iraq at all costs.

But instead of the Arab world, their counterattack has been focused closer to home, in Eurasia - "the world's heartland", as conceptualised by the (imperial British) father of geopolitics Halford Mackinder (1861-1947).

That's where the SCO concept for a stable Afghanistan fits in.

The SCO's long-term plan is to increase Islamabad's strategic autonomy so it may become immune to relentless Washington pressure/humiliation/violation of sovereignty. And getting Pakistan into the SCO is a sterling mechanism for both Moscow and Beijing to "force" Islamabad to fine-tune its stance towards Afghanistan.

Both Moscow and Beijing also want Afghanistan - like Pakistan - to become a crossroads of rail, roads and pipelines from across the Indian Ocean and Eurasia. That explains Beijing using the privileged Sino-Pak axis to "seduce" Kabul and, within the SCO, investing in "all-weather" strategic partnerships all across the board.

Moscow has also found the SCO immensely helpful. What Washington really wanted all along in Central Asia was for virtually unlimited gas from Turkmenistan to flow to Western Europe - via the also eternally plagued Nabucco pipeline - and thus cut off Gazprom's grip on Europe's energy.

With TAPI becoming viable with Gazprom's help, Moscow will be able to "reward" Pakistan with transit rights and India with much-needed gas. And on top of it, Turkmen gas won't compete with Russian gas in the European market.

The South Yolotan gas field in Turkmenistan - with 3,500 square kilometers - is the second largest in the world. This means gas, gas, gas until the 23rd century for China, India and Pakistan. And Turkmenistan can even export what's left.

So welcome to the much-vaunted "SCO energy club". And the winner is, once again, former Russian President Vladimir Putin, who came up with this idea way back in 2005.

If the SCO is instrumental in pulling this off - and that's still a major "if" - it would be a monster fact on the ground towards the Asian Energy Security Grid, a concept of pan-Asian integration I have been lectured about by energy experts since the early 2000s.

All aboard on the new silk road

Beijing has clearly identified Afghanistan-Pakistan - after the Obama-sanctioned extension - as a dangerous regional war. Beijing had to act not only in the geopolitical arena but because its economy is also at stake.

A Sino-Pak axis getting closer to Afghanistan spells out a crucial chapter of the much-taunted Silk Road revival - massive Chinese investment in a network of roads, pipelines and electric grids.

All those who travelled in the region have marvelled at the Wakhan corridor that links Northeastern Afghanistan to Western China. Fabled Kashgar is only a few hours away from the Wakhan.

For all its usually deplorable treatment of Uighurs, Beijing is investing tens of billion of dollars to turn its far west into a special economic zone (SEZ), geared towards Central and South Asia. Kashgar is being remixed to its former Silk Road glory, as a key crossroads to Pakistan (via the Karakoram Highway), Afghanistan and Central Asia.

There's no way the Pentagon's war on terror-based Full Spectrum Dominance doctrine can compete with that integrated vision.

By surveying the chessboard, this is what the SCO has concluded. Washington won't stabilise Afghanistan; the SCO has a better shot. No regional player wants eternal US military bases in Afghanistan - as the Pentagon, according to Full Spectrum Dominance, ardently desires.

Moscow is sure that Washington will stop at nothing to seduce the Central Asian "stans" into bypassing the Russian pipeline network.

And, sooner rather than later, NATO may be monopolised to "secure" pipelines that eventually bypass Russia (this was always a Bush administration wet dream).

Yan Xuetong, director of the Institute of International Studies at Tsinghua University, couldn't be more precise: "The purpose of establishing the SCO is to challenge the American strategic intention of extending its military breach to Central Asia."

Via the SCO, Beijing and Moscow are now ready to smash the myth of NATO as a security umbrella in Eurasia. At the same time, China harmonises with India in their eagerness to stabilise both Afghanistan and Pakistan, and thus deflate the myth of a war on terror-based US "Great Central Asia" strategy.

The ball - and what a ball - is now somewhere across the Potomac.

http://www.aljazeera.com/indepth/opi...726322565.html

[tomm]

Rusland, China, Kasakhstan, Kyrgyzstan, Tajikistan, Uzbekistanvormen de Shangai cooperatie groep, die nauwere militaire, politieke en economische banden wil. Ook Wit-Rusland, Armenië, recent ook Oekraïne werken nauw samen met die groep.

Nu echter hebben ook Pakistan, Indie en Afghanistan toenadering gezocht. China investeert veel in Afghanistan, en Kamid Karzai heeft ondanks Amerikaanse dreigementen toch een bezoek gebracht aan Peking.
Pakistan neemt de Amerikaanse bemoeienissen niet meer, Indië heeft reeds geruime tijd goede relaties met Rusland. Er zijn ook goede contacten met Iran, Brazilië, Venezuela en zuid-Afrika.

Al deze landen aanvaarden de NAVO-bemoeienissen in Libië niet, noch de westerse greep op het Midden-Oosten, en willen de Amerikaanse wereldorde definitief omver werpen, zoveel is duidelijk. Ze willen eerst en vooral het Westen wegdringen uit Centraal-Azië, als eerste objectief.

De wereldoverheersing van het Westen komt stilaan tot een einde, na eeuwen onderdrukking van de niet-westerse wereld door hun technologische voorsprong.



Daarbij mag je ook niet vergeten dat China de voornaamste handelspartner en bondgenoot geworden is van de meeste Afrikaanse landen, dat het grootste deel van Latijns-Amerika een links, anti-amerikaans bestuur kent, dat Oekraïne de rug heeft gekeerd naar de NAVO en het Westen, dat landen als Vietnam en Laos communistisch zijn, Iran ook gebaat is met minder westerse invloed in hun regio en je ziet dat het Westen, noch hun zogezegde normen en waarden, niet langer overheersend zijn. (hoewel men bij ons nog de schijn ophoudt dat het wel zo is, dat het middelpunt van de wereld nog steeds door Brussel en Washington loopt... helaas...)

[Pelgrim]

Hun eerste taak moet de vernietiging van de petrodollar zijn, anders heeft het geen zin.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Hun eerste taak moet de vernietiging van de petrodollar zijn, anders heeft het geen zin.

Daar wordt aan gewerkt. China doet al pogingen om de renmini ingang te laten brengen op internationale markten.

Rusland heeft betreffende z'n nationale reserve de dollar vervangen door de euro.

Grote struikelblok blijft natuurlijk Saudi Arabië, dat land blijft de trouwste bondgenoot van de VS. (wat dan direct veel zegt over de zogezegde westerse waarden)

[Arouet]

Mag ik toch even opmerken dat je hier nu wel aan een aantal zaken zeer makkelijk voorbij gaat.
1)De relaties tussen Indië en Pakistan en Indië en China zijn nu niet bepaald hartelijk te noemen wat wel eens een rem zou kunnen zijn op hun succes. (en ook de spanning tussen bv. Vietnam en China)

2)Als China werkelijk de dollar wil kapot maken kunnen ze dit tamelijk makkelijk het enige nadeel is dan wel dat, dat ook het doodvonnis is voor hun eigen economie. De belangrijkste markten voor Chinese goederen blijven nog altijd de westerse dus zolang China zo afhankelijk blijft van de export naar de VS (en EU) verwacht ik geen al te agressief beleid op korte termijn.

3) De VS heeft niet langer het potentieel om DE supermacht te blijven in de komende 50 jaar dus het zou hen helemaal niet zo slecht uitkomen om zich iets meer op de achtergrond te kunnen terugtrekken door een agressiever buitenlands beleid van de door jou vermelde landen. Hoe dan ook zal de VS zijn absolute machtspositie in de wereld aangetast zien worden dus misschien is het zelfs beter voor hen dat dit gebeurt voor ze zichzelf in een gigantische schuldenberg steken om de schijn op te houden. (ze zullen nog wel steeds zeer invloedrijk blijven)

4)Economische zijn er dan wel zeer indrukwekkende groeilanden bij maar het gaat nog lang duren voor ze de welvaart van het westen evenaren. Momenteel is de helft van de totale welvaart over de hele wereld nog altijd in handen van de VS en de EU (31 000 000 van de 63 000 000 miljoen dollar) en dan reken we er nog niet eens Japan, Canada, Australië, Zwitserland, Noorwegen en andere westerse landen bij. Dit gaat natuurlijk wel afkalven maar het gaat nog lang duren voor het effect er helemaal is. (momenteel is bv. Italië nog altijd een pak rijker dan Indië)

Ik zie deze landen op termijn wel Amerika zijn hegemonie doorbreken maar deze coalitie heeft voor de rest een duidelijk gebrek aan een gemeenschappelijk doel. Er zitten te veel tegenstrijdige belangen tussen. Ik verwacht dus niet dat de monopolaire macht van de VS zal vervangen worden door een monopolaire macht van dit nieuwe superblok maar eerder door een multipolaire wereld.

[Arouet]

Een andere zaak die me meer en meer begint te storen aan allerlei posts van mensen die tegen het Amerikaans interventionisme zijn is het feit dat ze zo weinig kritisch zijn voor iedereen die zich er ook tegen verzet. Ik ben zelf nog gaan protesteren tegen de Irak oorlog, ik ben tegen het vaak onverantwoorde beleid van de VS, tegen het vasthouden zonder proces van gevangen, tegen het folteren van terreur verdachten... maar net daarom ben ik ook niet bepaald fan van bv. China en Rusland.

Zij zijn op het gebied van inbreuken tegen mensenrechten, arbeidsvoorwaarden... soms even erg maar vaak nog erger dan de VS. China bezet bijvoorbeeld al zeer Tibet, onderdrukt minderheidsgroepen, duld geen politieke tegenspraak...

Ik denk dat je moet afstappen van het ophemelen van landen enkel en alleen omdat ze tegen de VS zijn, op die manier maak je jezelf heel ongeloofwaardig. Als je de VS op een geloofwaardige manier wilt bestrijden moet je, je ook afzetten tegen de schending van de mensenrechten in Rusland, Wit-Rusland, Cuba, China en ook tegen het Chinees imperialisme in Tibet. Je kan niet enkel klagen over de omstandigheden van werknemers van westerse bedrijven in Afrika en van Westerse inmenging terwijl China net hetzelfde doet daar . Dit maakt iemand gewoon totaal ongeloofwaardig , dus als je wilt dat je stem gehoord wordt probeer dan een coherent verhaal te vertellen.

[tomm]

Arouet

Mag ik toch even opmerken dat je hier nu wel aan een aantal zaken zeer makkelijk voorbij gaat.
1)De relaties tussen Indië en Pakistan en Indië en China zijn nu niet bepaald hartelijk te noemen wat wel eens een rem zou kunnen zijn op hun succes. (en ook de spanning tussen bv. Vietnam en China)

Klopt, maar anderzijds beginnnen ze ook te beseffen dat ze gemeenschappelijke belangen hebben. De VS kunnen Pakistan bvb. niet te veel affronteren, zoals ze laatst deden, en zowel Indië, Rusland, Pakistan en China willen geen al te grote VS invloed in Afghanistan. Geen van deze landen wil ook een westerse interventie in Iran.
Er zijn dus spanningen tussen deze landen, je kunt nog niet spreken van een monolitisch blok, maar de VS en het Westen moeten ook beseffen dat bvb. een herhaling van de oorlog in Irak uitgesloten is, of toch tenminste dat anti-westerse blok veel hechter zal maken. Al deze landen willen de westerse invloed in de regio terugdringen en zijn ook tegen de bombardementen op Libië. Die landen begonnen zich trouwens pas te verenigen als reactie op de aggressieve buitenlandse politiek van Bush.

2)Als China werkelijk de dollar wil kapot maken kunnen ze dit tamelijk makkelijk het enige nadeel is dan wel dat, dat ook het doodvonnis is voor hun eigen economie. De belangrijkste markten voor Chinese goederen blijven nog altijd de westerse dus zolang China zo afhankelijk blijft van de export naar de VS (en EU) verwacht ik geen al te agressief beleid op korte termijn.

Dat klopt. Wat ze wel kunnen doen is handel met niet-westerse landen (die exponentieel toeneemt) niet langer in de dollar te laten verlopen maar in hun eigen munt (daar zijn ze mee bezig) en de handel met Europa in de euro, zoals Rusland al doet.

3) De VS heeft niet langer het potentieel om DE supermacht te blijven in de komende 50 jaar dus het zou hen helemaal niet zo slecht uitkomen om zich iets meer op de achtergrond te kunnen terugtrekken door een agressiever buitenlands beleid van de door jou vermelde landen. Hoe dan ook zal de VS zijn absolute machtspositie in de wereld aangetast zien worden dus misschien is het zelfs beter voor hen dat dit gebeurt voor ze zichzelf in een gigantische schuldenberg steken om de schijn op te houden. (ze zullen nog wel steeds zeer invloedrijk blijven)

probleem is dat als de VS de status van belangrijkste supermacht verliest dat ook gevolgen heeft. Bvb. in het Midden-Oosten, Israel wordt dan niet langer als onoverwinnelijk beschouwd, en Arabische landen kunnen zich beginnen afvragen of ze nog langer bondgenoten van het Westen moeten blijven. Ook neemt op dat moment de VS invloed in de VN, IMF en andere internationale instellingen af. Dat zijn permanente evoluties die moeilijk nog teruggedraaid kunnen worden.
Anderzijds vanaf duidelijk wordt dat de VS en het Westen van de eerste plaats verdrongen is, zullen er meer spanningen ontstaan tussen de opvolgers. Maar zoiver zijn we nog niet, nu is een grote anti-westerse coalitie wel nog nuttig.

4)Economische zijn er dan wel zeer indrukwekkende groeilanden bij maar het gaat nog lang duren voor ze de welvaart van het westen evenaren. Momenteel is de helft van de totale welvaart over de hele wereld nog altijd in handen van de VS en de EU (31 000 000 van de 63 000 000 miljoen dollar) en dan reken we er nog niet eens Japan, Canada, Australië, Zwitserland, Noorwegen en andere westerse landen bij. Dit gaat natuurlijk wel afkalven maar het gaat nog lang duren voor het effect er helemaal is. (momenteel is bv. Italië nog altijd een pak rijker dan Indië)

Klopt, maar bvb. zeker binnen 10 jaar zou China de VS verdrongen hebben als grootste economie ter wereld. Maar het klopt wel dat het Westen nog steeds overheersend blijft voorlopig, daarom dat een grote anti-westerse coalitie nuttig is. De groeilanden willen minder westerse interventies en een grotere inspraak in de internationale organisaties. Ze willen ook hun militair potentieel verbeteren, vermits ze geen toegang krijgen tot de beste Amerikaanse wapens, is samenwerking betreffende defensie een oplossing. Ook de "zuid-zuid" (klopt niet volledig, rusland kun je moeilijk "zuid" noemen maar goed je weet wat ik bedoel) handel moet nog meer opgedreven worden.

Ik zie deze landen op termijn wel Amerika zijn hegemonie doorbreken maar deze coalitie heeft voor de rest een duidelijk gebrek aan een gemeenschappelijk doel. Er zitten te veel tegenstrijdige belangen tussen.

Ze hebben tegenstrijdige belangen, maar ook gemeenschappelijke belangen, zoals hierboven opgesomd. Daarrond wordt gewerkt.

Ik verwacht dus niet dat de monopolaire macht van de VS zal vervangen worden door een monopolaire macht van dit nieuwe superblok maar eerder door een multipolaire wereld.

Op termijn klopt dat, en dat is trouwens ook de voornaamste betrachting van die coalitie. Ze willen de machtspositie van de VS en het Westen doorbreken.

We gaan zowiezo naar een multipolaire wereld.

[Arouet]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Probleem is dat als de VS de status van belangrijkste supermacht verliest dat ook gevolgen heeft. Bvb. in het Midden-Oosten, Israel wordt dan niet langer als onoverwinnelijk beschouwd, en Arabische landen kunnen zich beginnen afvragen of ze nog langer bondgenoten van het Westen moeten blijven. Ook neemt op dat moment de VS invloed in de VN, IMF en andere internationale instellingen af. Dat zijn permanente evoluties die moeilijk nog teruggedraaid kunnen worden.

De VS gaat nog lange tijd een echte supermacht blijven, ik heb de indruk dat je dat sterk onderschat. Ik denk dat hun totale hegemonie gaat doorbroken worden maar dat ze individueel nog zeer lang het machtigste land op aarde zullen blijven.

[tomm]

Arouet

Een andere zaak die me meer en meer begint te storen aan allerlei posts van mensen die tegen het Amerikaans interventionisme zijn is het feit dat ze zo weinig kritisch zijn voor iedereen die zich er ook tegen verzet. Ik ben zelf nog gaan protesteren tegen de Irak oorlog, ik ben tegen het vaak onverantwoorde beleid van de VS, tegen het vasthouden zonder proces van gevangen, tegen het folteren van terreur verdachten...

Het gaat om veel meer dan dat, het gaat om het doorbreken van de westerse dominantie. Dus ook op ethisch, cultureel en vooral economisch vlak. bvb. heel dat internationaal tribunaal wordt overheerst door het Westen, en gebruikt door het Westen als haar eigen instrument. IMF, wereldbank net hetzelde. (hoewel al minder dan in de jaren 90).
Niet vergeten dat het Westen reeds sinds de 15de eeuw of zo de wereld overheerst.
Veel landen hebben ook geen boodschap aan de "westerse democratie". (uiteraard respecteert het Westen op dat vlak haar eigen regels niet, maar dat terzijde). Landen als China, Vietnam of Singapore functioneren goed met een ander systeem. De Indische deemocratie is toch wel heel verschillend van de werterse. De meeste van deze landen, China voorop, willen een buitenlands beleid van non-interventie. Zich niet bemoeien met interne aangelegenheden, dat vind ik een goed principe.

maar net daarom ben ik ook niet bepaald fan van bv. China en Rusland.

Elk land heeft een eigen systeem ontwikkeld, dat voldoet aan de noden en normen van hun eigen land.
Het Westen moet niet hoog van de toren blazen. Als er verandering komt in China of Rusland zal het van binnenuit komen.

Zij zijn op het gebied van inbreuken tegen mensenrechten, arbeidsvoorwaarden... soms even erg maar vaak nog erger dan de VS. China bezet bijvoorbeeld al zeer Tibet, onderdrukt minderheidsgroepen, duld geen politieke tegenspraak...

Tibet is een autonome republiek in China, en wordt bestuurd door Tibetanen, dat wordt al te zeer vergeten. Tibet is ook een van de gebieden in de wereld met de sterkste economische groei, waar ook Tibetanen van profiteren. Tenslotte worden Tibetanen positief gediscrimineerd. Zo moeten ze zich niet houden aan de een-kind politiek, de han-Chinezen in Tibet wel.
Nogmaals, ik vind dat een interne kwestie, en Chinezen nemen het het Westen zeer kwalijk dat ze zich daarmee bemoeien. Net alsof China plots het VB of de NVA zou steunen, bewapenen of financieren, of de ETA...

Ik denk dat je moet afstappen van het ophemelen van landen enkel en alleen omdat ze tegen de VS zijn, op die manier maak je jezelf heel ongeloofwaardig.

Zolang het Westen nog de voornaamste kracht is in de wereld en het neokolonialisme (op welke manier dan ook) voortduurt is het belangrijk landen te steunen die zich daartegen verzetten. Bovendien vind ik China een heel goed voorbeeld voor de rest van de derde wereld. Sterke, structurele groei, onafhankelijk land, en een groei die ook de gemiddelde Chinees ten goede komt.

Als je de VS op een geloofwaardige manier wilt bestrijden moet je, je ook afzetten tegen de schending van de mensenrechten in Rusland, Wit-Rusland, Cuba, China en ook tegen het Chinees imperialisme in Tibet.

Ik heb ook kritiek op bepaalde zaken in al deze landen, en zou graag zien dat bepaalde dingen er anders verlopen, maar in feite zijn dat onze zaken niet.
Bvb. dat ze de doodstraf niet afschaffen in de VS, allemaal heel erg, maar onze zaken niet. Als de Amerikanen daarvoor kiezen is dat hun zaak. (anderzijds kunnen we in Europa ook wel iets leren van de VS, zoals bvb. een geloofwaardige bestraffing van criminaliteit, het aanvaarden van een multiculturele maatschappij). Guantanamo is anders, want het gaat hier over niet-amerikanen op niet-amerikaans grondgebied. Dat maakt het een internationale zaak.

Je kan niet enkel klagen over de omstandigheden van werknemers van westerse bedrijven in Afrika en van Westerse inmenging terwijl China net hetzelfde doet daar .

Ten eerste China komt van heel ver, kun je gewoon niet vergelijken met europa. Bijna alle Chinese arbeiders leven nu beter en verdienen nu meer dan 10 jaar geleden, als gevolg van de economische groei. 60 jaar geleden was China armer dan Afrika.
Wat betreft Afrika, da's mijn domein. Ik klaag niet over omstandigheden van werknemers van westerse bedrijven in Afrika, omdat deze heel wat beter zijn dan omstandigheden in Afrikaanse bedrijven... Je moet zien op welk triestig niveau deze landen staan. De grote meerderheid leeft in hutjes zonder water, electriciteit of voldoende eten. De westerse methodes om Afrika welvarend te maken hebben gefaald, nu proberen ze de chinese methode en met meer succes. (bvb. in Ethiopië). Democratie in landen waar een groot deel van de bevolking niet geletterd is en stamgebonden is ook wishful thinking.

Dit maakt iemand gewoon totaal ongeloofwaardig , dus als je wilt dat je stem gehoord wordt probeer dan een coherent verhaal te vertellen.

ik denk dat mijn verhaal coherent is, ik volg alleen uw (of het westerse) referentiekader niet. Ook de westerse normen en waarden zijn niet universeel in de realiteit.

[Bovenbuur]

Hoewel ik voor (een deel van) deze landen zeker een grote rol zie weggelegd op het wereldtoneel denk ik niet dat dit dé grote stap is die daartoe aanzet, ook denk ik niet dat een samenwerkingsverband als dit überhaubt zoveel in de pap te brokkelen gaat krijgen als je misschien gaat denken. Ga maar na, Pakistan en India in één samenwerkingsverband? Rusland denkt nog steeds dat het een supermacht is, en voorlopig bezitten ze zeker nog expertise waar de andere landen gebruik van kunnen maken, maar op termijn is een echte machtsfunctie zoals zij die zelf graag zou zien met haar huidige bevolking en economie niet haalbaar. Verder zie ik dat de kaart al ruimte heeft ingeruimd voor Iran, en dan juist weer niet voor Afghanistan. Beide landen hebben een groot potentieel om onrust te veroorzaken. Probeer je de huidige EU crisis eens voor te stellen met Iran of Afghanistan in plaats van Griekenland. Precies ja.

Vooral China en India hebben zeker baat bij dit soort verbanden, ze hebben behoefte aan kennis, grondstoffen en landbouwproducten die ze binnen de eigen grenzen niet kunnen krijgen. Een goede zet is het voor de deelnemers dus wel, maar een stap naar een sterk politiek samenwerkingsverband? Ik houd de boot nog even af...

[Arouet]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Anderzijds vanaf duidelijk wordt dat de VS en het Westen van de eerste plaats verdrongen is, zullen er meer spanningen ontstaan tussen de opvolgers. Maar zoiver zijn we nog niet, nu is een grote anti-westerse coalitie wel nog nuttig.

Ik ben het met je eens dat een groter macht evenwicht nuttig/beter zal zijn voor de wereld maar er moet tegelijkertijd werk worden gemaakt van een verbetering van de vrijheden in bv. China en Rusland. Ik vind niet dat het eerste doel enkel en alleen moet zijn om de VS hegemonie te doorbreken. Op die manier zou je regimes steunen die hun eigen bevolking onderdrukken enkel en alleen omdat ze tegen de VS zijn. Brazilië is van alle landen in die groep hetgene dat ik het meest zie als het ideaal van een nieuwe grootmacht. Ook met landen als de VS kan ik zeer goed leven zolang ze maar geen absoluut overwicht hebben.

Het komt er dus op neer om 2 problemen tegelijkertijd aan te pakken. Het eerste is voorkomen dat er te grote concentraties van macht zijn om te voorkomen dat 1 land (of groep van landen) zijn wil probeert op te leggen aan heel de wereld. En anderzijds moeten ook de levensomstandigheden, vrijheden in de verschillende landen verbeterd worden.

[vlijmscherp]

Als de Europese landen al nauwelijks kunnen samenwerken in crisistijd, hoe gaan die landen, die véél meer van elkaar verschillen, dat doen?

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Arouet

De VS gaat nog lange tijd een echte supermacht blijven, ik heb de indruk dat je dat sterk onderschat. Ik denk dat hun totale hegemonie gaat doorbroken worden maar dat ze individueel nog zeer lang het machtigste land op aarde zullen blijven.

Eenmaal ze niet langer de grootste economie zijn zal China dus ook meer kunnen spenderen op militair vlak dan de VS. Dan geef ik het nog enkele decennia voor China definitief de VS op alle vlakken voorbij steekt.

Overigens als je Rusland, China en andere landen samentelt zijn ze al bijna even machtig als het Westen. Deze kracht moeten ze meer gebruiken, ze willen vermijden dat het westen "verdeelt en heerst".

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp

Als de Europese landen al nauwelijks kunnen samenwerken in crisistijd, hoe gaan die landen, die véél meer van elkaar verschillen, dat doen?

Die landen zijn niet van plan om een soort "Europese Unie" te creëren, daarvoor verscchillen ze te veel van elkaar en bovendien willen ze hun onafhankelijkheid behouden. Het gaat meer om een coalitie tegen westerse militaire aanwezigheid in hun regio, voor het versterken van de economische en militaire banden en het versterken van hun aanwezigheid in internationale instellingen. Daar hebben ze allemaal belang bij.

[tomm]

Arouet

]Ik ben het met je eens dat een groter macht evenwicht nuttig/beter zal zijn voor de wereld maar er moet tegelijkertijd werk worden gemaakt van een verbetering van de vrijheden in bv. China en Rusland.

nogmaals, dat is aan de Chinezen en Russen, niet aan ons. Volgens internationale enquetes steunt de meerderheid in deze landen trouwens hun regering, al hebben de Russen wel serieuze problemen met corruptie. Die indruk heb je ook als je naar China gaat, de Chinezen steunen het beleid, ze worden er beter van, en trekken zich geen bal aan van westerse kritiek die ze (ook veel gewone Chinezen) gewoon als een vorm van ongeoorloofde interventie beschouwen.

Ik vind niet dat het eerste doel enkel en alleen moet zijn om de VS hegemonie te doorbreken. Op die manier zou je regimes steunen die hun eigen bevolking onderdrukken enkel en alleen omdat ze tegen de VS zijn.

Ik vind niet dat je regimes moet steunen, maar landen. Democratie is een westers begrip waar ze bvb. in Azië niet zo hoog mee oplopen. Meer handel, meer investeringen, meer internationale samenwerking. Daarmee steun je ook de bevolking van China en Rusland. Bvb. Myanmar, al dat geblaat rond "het regime in Myanmar" (terwijl er wel zoete broodjes gebakken worden met Saudi Arabië) brengt de bevolking er niets bij. Chinese investeringen in de infrastructuur daarentegen wel. Idem dito Afrika.
Of zoals Deng al zei "maakt niet uit of de kat zwart of wit is, als hij maar muizen vangt". En als de bevolking een regime wegwil, zoals in de Arabische wereld, zullen ze dat ook doen, met of zonder westerse steun.
Wat betreft syrië, Libië of Yemen zie je dat er verschillende groepen tegen elkaar vechten, verschillende clans. Het beste is daar niet in tussen te komen . Buitenlandse interventie zorgt er alleen voor dat de oorlog langer duurt, zoals nu in Libië, Irak of Afghanistan. (ook de Sovjets hebben die fout gemaakt, in Afghanistan en Ethiopië bvb.)

Brazilië is van alle landen in die groep hetgene dat ik het meest zie als het ideaal van een nieuwe grootmacht.

BraziliË kan nooit meer dan een regionale grootmacht worden.
Overigens de linkse en democratische omwenteling in latijns-amerika was een volledig interne evolutie. Als de VS zich ermee zouden moeien zou dat leiden tot een oorlog.

Ook met landen als de VS kan ik zeer goed leven zolang ze maar geen absoluut overwicht hebben.

Ik kan ook met de VS leven zolang ze zich niet bemoeien met de interne aangelegenheden van andere landen, en geen al te grote greep krijgen op internationale instellingen.

Het komt er dus op neer om 2 problemen tegelijkertijd aan te pakken. Het eerste is voorkomen dat er te grote concentraties van macht zijn om te voorkomen dat 1 land (of groep van landen) zijn wil probeert op te leggen aan heel de wereld. En anderzijds moeten ook de levensomstandigheden, vrijheden in de verschillende landen verbeterd worden.[/

Dat laatste kan niet door westerse hegemonie bereikt worden, wel in tegendeel. Dit zijn interne evoluties. We kunnen hen bijstaan door te investeren in hun economieën, zoals China doet. Politieke bemoeienissen leiden echter nergens toe.

Als we echt de situatie in deze landen willen verbeteren moeten vooral IMF en wereldbank grondig hervormd worden, en moeten landen die hun eigen economieën willen versterken en hun markten beschermen niet langer afgestraft worden.

[Arouet]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

nogmaals, dat is aan de Chinezen en Russen, niet aan ons. Volgens internationale enquetes steunt de meerderheid in deze landen trouwens hun regering, al hebben de Russen wel serieuze problemen met corruptie. Die indruk heb je ook als je naar China gaat, de Chinezen steunen het beleid, ze worden er beter van, en trekken zich geen bal aan van westerse kritiek die ze (ook veel gewone Chinezen) gewoon als een vorm van ongeoorloofde interventie beschouwen.

Ik vraag me toch af waarom de Chinese overheid het dan nodig vind om geen kritische opmerkingen of andere partijen toe te laten als ze toch gesteund worden door de meerderheid. Of waarom ze het leger inzette tegen vreedzame betogers op het Tiananmen plein of waarom ze het internet censureren. Dat zijn toch geen acties die blijk geven van overdreven zelfvertrouwen.

Of zoals in het filmpje over de kloof tussen arm en rijk die nergens ter wereld sneller groeit dan in China. Daar waren de mensen niet echt positief over hun regering.

[tomm]

Arouet

Ik vraag me toch af waarom de Chinese overheid het dan nodig vind om geen kritische opmerkingen of andere partijen toe te laten als ze toch gesteund worden door de meerderheid. Of waarom ze het leger inzette tegen vreedzame betogers op het Tiananmen plein of waarom ze het internet censureren. Dat zijn toch geen acties die blijk geven van overdreven zelfvertrouwen.

je kunt wel gesteund worden door de meerderheid maar dat wil niet zeggen dat er geen gevaar dreigt. Een deel van de bevolking kan opgestookt worden door contra-revolutionaire krachten , via de media, zoals in latijns-amerika gebeurt in Venezuela, met alle destabilisatie vandien. "Vrije verkiezingen" zorgen voor destabilisatie, en de macht van het grootkapitaal, want uiteindelijk zijn het toch degene met de diepste zakken en de meeste controle over de media die meestal de verkiezingen winnen. Niet altijd, maar dikwijls wel. China zou ook een pseudo democratisch systeem kunnen invoeren met ofwel een eenheidspartij die de media en de instellingen controleert, zoals in Rusland, ofwel een hybriede systeem zoals in Thailand waar de elite het justitieapparaat en het leger controleren, ofwel 2 partijen die 2 kanten van dezelfde elite vertegenwoordigen, zoals in de VS, maar waarom de schijn ophouden. Is Indië of Pakistan zoveel beter af dan China? Dat dacht ik niet.

Tien an Men was een duidelijke poging van een minderheid om het systeem omver te werpen, net als in de Sovjet-Unie. In de Sovjet-Unie werd niet cordaat opgetreden, door een gebrek aan goed leiderschap op dat moment, in China wel. Vandaag zie je dat China een periode van 20 jaar onafgebroken groei en stabiliteit kent, hetzelfde kun je bezwaarlijk zeggen van de Sovjet-Unie.

Of zoals in het filmpje over de kloof tussen arm en rijk die nergens ter wereld sneller groeit dan in China. Daar waren de mensen niet echt positief over hun regering.

typisch anti-Chinese propaganda in de westerse media. Ik ben in veel derde wereldlanden geweest, ook China, en een van de weinige landen waar het platteland ook vooruitgang boekt is wel China. Natuurlijk komen ze van totale gelijkheid onder Mao, dus de ongelijkheid neemt snel toe. Maar nog steeds minder uitgesproken dan in veel andere derde wereld landen.

[Jozef Ostyn]

Wat een grap. Iemand die hierin een bedreiging ziet voor de VS is ofwel zeer dom of zeer onwetend.

[kelt]

De wereld veranderd.....je kunt de wereld ook op andere manieren "domineren"...(iemand al een Chinees vliegkampschip voor zijn kust gezien?).....

Anderszijds....gedaan met meesurfen op de rug van de Amerikaanse belastingsbetaler!
Eerst uw eigen problemen niet oplossen en de schuld toekennen aan "het buitenland",vervolgens "hulp" krijgen van de VS,daarna diezelfde VS uitschijten voor al wat schoon en lelijk is (in beide gevallen gewoonlijk terecht)...

...het is voorbij,en het zal ten voordele zijn zowel van de gewone Amerikaanse belastingsbetaler als van een verre wereldburger...

[Mitgard]

Het Warschaupact was ook al zo'n succes.