De Eurocrisis.

[Piero]

Het wordt tijd voor een draad onder de kop De Eurocrisis. In het overleg a.s. donderdag moeten de lidstaten van de monetaire unie een oplossing vinden voor de budgettaire problemen van een aantal lidstaten. De oplossingen die tot op heden zijn aangedragen om het vertrouwen in de Euro te versterken zijn ontoereikend gebleken. Het aantal problemen groeit van week tot week. In de EU woedt een bosbrand met een toenemend aantal brandhaarden.

Vandaag zijn de rentes op de Italiaanse en Spaanse obligatiemarkten tot onhoudbare hoogten gestegen. Dat is een ramp voor nieuwe staatsleningen maar ook voor de houders van obligaties uit het verleden. Want bestaande obligaties worden afgewaardeerd als compensatie voor de lage rente die daarop, verhoudingsgewijs, gegeven wordt. Banken die zulke obligaties bezitten zien de waarde van hun bezit op de balans met sprongen afnemen. Een bank die voor 100 miljard Italiaanse staatsobligaties bezit welke 3% worden afgewaardeerd verliest zo maar 3 miljard van zijn buffers.

Op de obligatiemarkten stegen de rentes voor Italië en Spanje op tienjarige staatsleningen maandag naar onhoudbaar geachte niveaus van boven de 6% als gevolg van de onrust rond de zwakke eurolanden. De ogen zullen dinsdag gericht zijn op de uitgifte van in totaal € 5,75 mrd aan obligaties door Spanje en Griekenland.http://fd.nl/beleggen/2011/07/18/eur...urzen-op-winst

Naast deze prangende kwestie moeten de regeringsleiders donderdag een keuze maken uit de volgende opties m.b.t. de banken en Griekenland.

'Drie opties voor bankbijdrage Griekse steun'
Dinsdag 19 juli 2011 10:53

BRUSSEL (ANP) - Hooggeplaatste ambtenaren van eurolanden zien drie opties om banken mee te laten betalen aan nieuwe financiële steun voor Griekenland. Dat blijkt uit een document ter voorbereiding op de eurotop van donderdag waaruit persbureau Reuters dinsdag citeerde.

In de eerste optie wordt aan Griekenland geld geleend waarmee het zijn eigen obligaties met korting kan opkopen op de markt. Dit zou de schuldenlast van Griekenland verminderen, maar wordt door kredietbeoordelaars waarschijnlijk aangemerkt als een vorm van wanbetaling.

De tweede optie gaat uit van een plan dat Frankrijk vorige maand opperde. Daarbij wordt de looptijd van een groot deel van de Griekse schulden met vele jaren verlengd. De laatste optie voorziet in een algemene bankbelasting, waarvan de opbrengst wordt gebruikt om de Grieken bij te staan. http://www.beurs.nl/nieuws/binnenlan...-griekse-steun

De vierde optie, dat de banken niet meebetalen, is wellicht geen optie meer.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Het wordt tijd voor een draad onder de kop De Eurocrisis. In het overleg a.s. donderdag moeten de lidstaten van de monetaire unie een oplossing vinden voor de budgettaire problemen van een aantal lidstaten. De oplossingen die tot op heden zijn aangedragen om het vertrouwen in de Euro te versterken zijn ontoereikend gebleken. Het aantal problemen groeit van week tot week. In de EU woedt een bosbrand met een toenemend aantal brandhaarden.

Is geen "euro" crisis he. Is een failliete-staten krisis.

Vandaag zijn de rentes op de Italiaanse en Spaanse obligatiemarkten tot onhoudbare hoogten gestegen. Dat is een ramp voor nieuwe staatsleningen maar ook voor de houders van obligaties uit het verleden. Want bestaande obligaties worden afgewaardeerd als compensatie voor de lage rente die daarop, verhoudingsgewijs, gegeven wordt. Banken die zulke obligaties bezitten zien de waarde van hun bezit op de balans met sprongen afnemen. Een bank die voor 100 miljard Italiaanse staatsobligaties bezit welke 3% worden afgewaardeerd verliest zo maar 3 miljard van zijn buffers.

tja, als je belegd hebt in failliete bedrijven, dan zijde uw centen kwijt he.

De vierde optie, dat de banken niet meebetalen, is wellicht geen optie meer.

Ik stel voor om lotje te trekken tussen de banken in zware problemen, en er een paar te redden. De rest, en de failliete staten, op hun bakkes laten gaan.

[Pelgrim]

't is wel degelijk een eurocrisis. De euro is de munt van de Verenigde Banken van Europa, en het is die VBE die failliet is.

Welkom in Bankrijk.

[freelancer]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

't is wel degelijk een eurocrisis. De euro is de munt van de Verenigde Banken van Europa, en het is die VBE die failliet is.

Welkom in Bankrijk.

Welkom in Bokrijk zeker...

[Kodo Kodo]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

't is wel degelijk een eurocrisis. De euro is de munt van de Verenigde Banken van Europa, en het is die VBE die failliet is.

Welkom in Bankrijk.

Juist. Als de banken niet met fractionele reserves werkten, zouden ze niet omvallen, en alle andere banken in hun val meesleuren, wanneer 10% van het bedrag van hun uitstaande leningen aan insolvabele crediteuren blijkt te zijn verstrekt, zoals bankroete staten.

Het failliet van de staten is dus een failliet van de banken, en het failliet van de banken is een crisis van de euro, want veruit de meeste euro's zijn niet gecreëerd door de ECB, maar door de particuliere banken. Dat mogen zij doen krachtens een artikel (ik geloof artikel 123 VWEU; ik heb geen tijd om het op te zoeken) van het Verdrag van Lissabon (dat eensluidende artikelen in oudere verdragen vervangt).

Met andere woorden: een statencrisis is een bankencrisis is een monetaire crisis. Dat is om nog een paar andere redenen het geval, zoals de "garanties" die de regeringen de spaarders hebben gegeven. In feite zijn dat geen garanties: die kunnen alleen door een wet worden gegeven, dus door het parlement. Thans is het voldoende, een regering te laten vallen, of de garantie vervalt. Belangrijker nog is de dekking die de ECB de banken geeft, en die ervoor gezorgd heeft dat deze niet alleen ongeoorloofde risico's konden nemen, maar dat ook moesten doen om concurrerend te blijven.

Ten slotte sluipen er niet voor niets 20000 lobbyisten om de kantoren van de EU-instellingen. En degenen met het meeste invloed op de wet- en regelgeving zijn niet de armsten, maar wel de bankiers. De eurocrisis legt dus het schrijnend gebrek aan democratie in de Unie bloot. Niet wij maken de wetten, maar het "kapitaal". Waarbij men dat woord toch niet te marxistisch mag interpreteren. Het kapitaal, dat zijn allang niet meer de investeerders in productie, en ook geen kleine beleggers, maar institutionele beleggers: de banken.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

't is wel degelijk een eurocrisis. De euro is de munt van de Verenigde Banken van Europa, en het is die VBE die failliet is.

Welkom in Bankrijk.

Wat is dat voor gepraat. Zelfs al gaan enkele grote Europese banken over kop, dat verandert a priori niet veel aan de Euro als munt. De dollar is ook niet verdwenen omdat er enkele grote Amerikaanse banken failliet gegaan zijn, en de Amerikaanse staat is ook zo goed als failliet. Maar dat belet de dollar niet van als munt te bestaan, he.

De Euro is evengoed de munt van de Verenigde Bakkers van Europa he.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Kodo Kodo

Juist. Als de banken niet met fractionele reserves werkten, zouden ze niet omvallen, en alle andere banken in hun val meesleuren, wanneer 10% van het bedrag van hun uitstaande leningen aan insolvabele crediteuren blijkt te zijn verstrekt, zoals bankroete staten.

Als banken niet met fractionele reserves werkten, dan konden ze gewoon geen geld uitlenen, he.

Nu is het waarschijnlijk waar dat die fractionele reserve veel te klein is. Die zou misschien opgetrokken moeten worden naar 30% of zo. De fractionele reserve is normaal de "grootste fluctuatie" die men statistisch gezien zou kunnen verwachten + veiligheidsmarge, en die is te klein gebleken.

De reden is dat tot voor kort, beleggingen in Europese staten zo goed als risicoloos waren beschouwd. Een bankier die in staatsobligaties belegde, dat was een heel "brave en veilige" bankier. Veel minder roekeloos dan ene die in venture capital ging werken. Tot het uitkwam dat de grootste onbetrouwbaren en insolvabelen de staten bleken te zijn, die bovendien de goegemeente goed liggen hadden met hun valse beenhouwersboekhoudingen.

Trouwens, ik heb nog een paar boeken financiele wiskunde gelezen, en daar gaan ze allemaal uit van de "risicoloze belegging" die de staatsbon is. Dat is de referentie, en hogere interesten geven aan hoe je risico neemt. Maw de staatsbon is een instrument om geld "risicoloos" in de tijd te transporteren. Het enige risico dat eraan hangt is de (ongekende) inflatie.

In geen enkel financieel wiskundeboek gaat men uit van een default risico op een staatsbon.

Het failliet van de staten is dus een failliet van de banken, en het failliet van de banken is een crisis van de euro, want veruit de meeste euro's zijn niet gecreëerd door de ECB, maar door de particuliere banken. Dat mogen zij doen krachtens een artikel (ik geloof artikel 123 VWEU; ik heb geen tijd om het op te zoeken) van het Verdrag van Lissabon (dat eensluidende artikelen in oudere verdragen vervangt).

Ik denk niet dat particuliere banken Euro's mogen "creeeren" tenzij natuurlijk via de vermenigvuldiger van de fractionele reserve. Enfin, ik kan mis zijn. Dan is de ECB eigenlijk maar symbolisch en hebben we eigenlijk een veel moderner multi-munt creatie systeem dan ik dacht.

Maar het verdwijnen van grote pakken Euro's is helemaal geen "Euro crisis" zou ik denken. Het gaat eerder een sterke deflatie veroorzaken (die eventueel gecounterd zou kunnen worden door een sterk bijdrukken van Euro's door de ECB om de verdwenen Euro's terug in circulatie te brengen).

Met andere woorden: een statencrisis is een bankencrisis is een monetaire crisis. Dat is om nog een paar andere redenen het geval, zoals de "garanties" die de regeringen de spaarders hebben gegeven. In feite zijn dat geen garanties: die kunnen alleen door een wet worden gegeven, dus door het parlement. Thans is het voldoende, een regering te laten vallen, of de garantie vervalt. Belangrijker nog is de dekking die de ECB de banken geeft, en die ervoor gezorgd heeft dat deze niet alleen ongeoorloofde risico's konden nemen, maar dat ook moesten doen om concurrerend te blijven.

Dat laatste is juist natuurlijk. Vandaar dat het niet de "schuld" van de banken is dat die risico's nemen, die moeten gewoon hun risico niveau aanpassen aan wat de markt hen dicteert en dat hangt af van de gemakkelijkheid waarmee ze kunnen "herdekt" worden.

Ten slotte sluipen er niet voor niets 20000 lobbyisten om de kantoren van de EU-instellingen. En degenen met het meeste invloed op de wet- en regelgeving zijn niet de armsten, maar wel de bankiers. De eurocrisis legt dus het schrijnend gebrek aan democratie in de Unie bloot. Niet wij maken de wetten, maar het "kapitaal". Waarbij men dat woord toch niet te marxistisch mag interpreteren. Het kapitaal, dat zijn allang niet meer de investeerders in productie, en ook geen kleine beleggers, maar institutionele beleggers: de banken.

Ja, maar dat is niet de "schuld" van de banken, maar van het feit dat er een staatsachtig apparaat is dat "belobbied" kan worden, he.

Ik blijf erbij dat zonder EU, de Euro nog altijd kan bestaan. En die hoeft niet eens in Europa gebruikt te worden. Het is een natie-loze fiat munt.

[D'ARTOIS]

Iedere vorm van foul play ten aanzien van banken en gerelateerde instituten zal hoe dan ook onder de mat geschoven worden.
Het wantrouwen betreffende het geldsysteem groeit en hele volksstammen kopen baar goud waar dat mogelijk is.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Kodo Kodo

Juist. Als de banken niet met fractionele reserves werkten, zouden ze niet omvallen, en alle andere banken in hun val meesleuren, wanneer 10% van het bedrag van hun uitstaande leningen aan insolvabele crediteuren blijkt te zijn verstrekt, zoals bankroete staten.

Het failliet van de staten is dus een failliet van de banken, en het failliet van de banken is een crisis van de euro, want veruit de meeste euro's zijn niet gecreëerd door de ECB, maar door de particuliere banken. Dat mogen zij doen krachtens een artikel (ik geloof artikel 123 VWEU; ik heb geen tijd om het op te zoeken) van het Verdrag van Lissabon (dat eensluidende artikelen in oudere verdragen vervangt).

Met andere woorden: een statencrisis is een bankencrisis is een monetaire crisis. Dat is om nog een paar andere redenen het geval, zoals de "garanties" die de regeringen de spaarders hebben gegeven. In feite zijn dat geen garanties: die kunnen alleen door een wet worden gegeven, dus door het parlement. Thans is het voldoende, een regering te laten vallen, of de garantie vervalt. Belangrijker nog is de dekking die de ECB de banken geeft, en die ervoor gezorgd heeft dat deze niet alleen ongeoorloofde risico's konden nemen, maar dat ook moesten doen om concurrerend te blijven.

Ten slotte sluipen er niet voor niets 20000 lobbyisten om de kantoren van de EU-instellingen. En degenen met het meeste invloed op de wet- en regelgeving zijn niet de armsten, maar wel de bankiers. De eurocrisis legt dus het schrijnend gebrek aan democratie in de Unie bloot. Niet wij maken de wetten, maar het "kapitaal". Waarbij men dat woord toch niet te marxistisch mag interpreteren. Het kapitaal, dat zijn allang niet meer de investeerders in productie, en ook geen kleine beleggers, maar institutionele beleggers: de banken.

1) Dat zou kunnen, maar in mijn perceptie worden er geen fysieke euro's gecreëerd maar 'kapitaal'. Als men de prijs opdrijft van vastgoed, brandstoffen, grondstoffen of aandelen door op een klein deel van het aanbod een hogere prijs te bieden, dan gaan alle grondstoffen enzovoort mee omhoog in waarde. Zo scheppen we met één Euro gemakkelijk 100 Euro luchtkapitaal op basis van glorieuze verwachtingen. Helaas zijn er tijden dat het omgekeerde gebeurt.

2) De garanties die regeringen hebben gegeven voor spaartegoeden zijn bedoeld om deze door te geven aan alle andere banken die zich onder de bewuste CB hebben gevestigd. De staat treedt hier regelend op en de banken hebben zich daaraan gecommitteerd. Als alle banken falen werkt dit natuurlijk niet, maar men denkt dat het zo een vaart niet zal lopen.

3) Ik vrees inderdaad dat waar de afzonderlijke staten de banken vroeger in toom konden houden, de banken nu de leidsels hanteren over de EU. Mij dunkt dat staten bovenmatige winsten van de banken moeten afromen evenals dit vroeger gedaan werd door de Prinsen en Stedehouders. De huidige crisis toont aan dat de staat ook risico loopt en daarvoor moet vooruit betaald worden.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Nu is het waarschijnlijk waar dat die fractionele reserve veel te klein is. Die zou misschien opgetrokken moeten worden naar 30% of zo. De fractionele reserve is normaal de "grootste fluctuatie" die men statistisch gezien zou kunnen verwachten + veiligheidsmarge, en die is te klein gebleken.

Ik denk niet dat particuliere banken Euro's mogen "creeeren" tenzij natuurlijk via de vermenigvuldiger van de fractionele reserve. Enfin, ik kan mis zijn. Dan is de ECB eigenlijk maar symbolisch en hebben we eigenlijk een veel moderner multi-munt creatie systeem dan ik dacht.

Maar het verdwijnen van grote pakken Euro's is helemaal geen "Euro crisis" zou ik denken. Het gaat eerder een sterke deflatie veroorzaken (die eventueel gecounterd zou kunnen worden door een sterk bijdrukken van Euro's door de ECB om de verdwenen Euro's terug in circulatie te brengen).

Ik blijf erbij dat zonder EU, de Euro nog altijd kan bestaan. En die hoeft niet eens in Europa gebruikt te worden. Het is een natie-loze fiat munt.

30% reserve is veel te veel. Dan zouden de banken zeer onrendabel moeten werken en zeer hoge rentes moeten berekenen om de kosten te dekken. Het idee is dat banken die dreigen om te vallen gekocht worden door een betere bank, eventueel na faillissement, terwijl alle banken gezamenlijk garant staan voor de spaarders. Wegens de internationale concurrentie van banken kan men in Europa geen dure banken velen.

Er verdwijnen volgens mij geen pakken Euro's uit de circulatie. Het meeste geld is digitaal. Wat verdwijnt is geld op de balans. Als uw vastgoed in waarde daalt moet er door de bank afgeboekt worden. Er worden geen bankbiljetten verbrand. Wel kan het zijn dat de omzet van winkels en bedrijven afneemt maar ook dat wordt via de bankpassen digitaal genoteerd.

[Ernst Niessen]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Wat is dat voor gepraat. Zelfs al gaan enkele grote Europese banken over kop, dat verandert a priori niet veel aan de Euro als munt. De dollar is ook niet verdwenen omdat er enkele grote Amerikaanse banken failliet gegaan zijn, en de Amerikaanse staat is ook zo goed als failliet. Maar dat belet de dollar niet van als munt te bestaan, he.

De Euro is evengoed de munt van de Verenigde Bakkers van Europa he.

Pelgrim heeft een punt. Het verschil tussen de VS en de EU is dat de VS een staat vormen en de EU niet, die uit verschillende staten bestaat met elk hun eigen economie. Als Griekenland de Drachme nog had, dan had het land zijn munteenheid rustig kunnen devalueren. Maar omdat het aan de vermaledijde euro is gekoppeld, is het onderhevig aan de wil van sterke(re) landen als Nederland en Duitsland en aan de vrijgevigheid van banken, vrijwillig of onvrijwillig, om de gevreesde default te voorkomen.

[D'ARTOIS]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

30% reserve is veel te veel. Dan zouden de banken zeer onrendabel moeten werken en zeer hoge rentes moeten berekenen om de kosten te dekken. Het idee is dat banken die dreigen om te vallen gekocht worden door een betere bank, eventueel na faillissement, terwijl alle banken gezamenlijk garant staan voor de spaarders. Wegens de internationale concurrentie van banken kan men in Europa geen dure banken velen.

Er verdwijnen volgens mij geen pakken Euro's uit de circulatie. Het meeste geld is digitaal. Wat verdwijnt is geld op de balans. Als uw vastgoed in waarde daalt moet er door de bank afgeboekt worden. Er worden geen bankbiljetten verbrand. Wel kan het zijn dat de omzet van winkels en bedrijven afneemt maar ook dat wordt via de bankpassen digitaal genoteerd.

Ik denk dat die redenering wel klopt.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Ernst Niessen

Pelgrim heeft een punt. Het verschil tussen de VS en de EU is dat de VS een staat vormen en de EU niet, die uit verschillende staten bestaat met elk hun eigen economie. Als Griekenland de Drachme nog had, dan had het land zijn munteenheid rustig kunnen devalueren. Maar omdat het aan de vermaledijde euro is gekoppeld, is het onderhevig aan de wil van sterke(re) landen als Nederland en Duitsland en aan de vrijgevigheid van banken, vrijwillig of onvrijwillig, om de gevreesde default te voorkomen.

Volgens mij is de VS een federatie van Staten die hun eigen economie hebben. De staat Californië bijvoorbeeld dreigde vorig jaar failliet te gaan door de hoge overheidsschuld. De federatie kan die staat wel redden en in leven houden en maar ze moet bezuinigen om te overleven.

Ook de muntunie van de EU kan een federatie worden. De Benelux kan ook een federatie worden en bijvoorbeeld enkele noordelijke landen. Taal is daarbij wel een belangrijk criterium anders krijg je al snel problemen. De plannen liggen gereed om België om te vormen tot een federatie van Wallonië en Vlaanderen. In de loop van tien of vijftien jaar zou Wallonië dan zijn subsidie door Vlaanderen verliezen. Het grote probleem van federaties binnen een taalgebied is volgens mij dat hoog opgeleide mensen een armlastige staat verlaten en dat het van kwaad naar erger gaat.

[subocaj]

Wat Europa? Welk Europa? Hoe Europese Unie? Schaf af die handel en begin opnieuw met die staten die hun staatsschuld teruggebracht hebben tot 0 en met dezelfde sociale, economische en financiële voorwaarden. Dit is de enige manier om de concurrentie tussen de verschillende lidstaten uit te schakelen en een echte Unie te scheppen. En controle op misbruiken door een onafhankelijke commissie, samengesteld uit de weggepeste klokkenluiders.-)

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door subocaj

Wat Europa? Welk Europa? Hoe Europese Unie? Schaf af die handel en begin opnieuw met die staten die hun staatsschuld teruggebracht hebben tot 0 en met dezelfde sociale, economische en financiële voorwaarden. Dit is de enige manier om de concurrentie tussen de verschillende lidstaten uit te schakelen en een echte Unie te scheppen. En controle op misbruiken door een onafhankelijke commissie, samengesteld uit de weggepeste klokkenluiders.-)

Het is kinderlijk eenvoudig allemaal.

[D'ARTOIS]

De club heeft integraal bakzeil gehaald en hun kostbare baantjes staan weer op ' voorlopig veilig' .

Tja, wat nu?

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door D'ARTOIS

De club heeft integraal bakzeil gehaald en hun kostbare baantjes staan weer op ' voorlopig veilig' .

Tja, wat nu?

Nu zijn de banken weer aan zet en het kost veel geld. Het blijft spannend.

- De ECB verlaagt de rente voor de Grieken van 4,5% naar 3,5% (jammer voor minister de Jager),

- een nieuw steunplan voor 109 miljard, 85 miljard was niet genoeg en geen garantie dat dit de laatste steun is,

- banken gaan 37 miljard Euro ophoesten. Welke banken?

[D'ARTOIS]

Of is dit de obligatoire spiraal om het slachtvee opnieuw uit te melken en de banken als een soort buffer te laten voorfinancieren? Noch de banken noch de staten zullen iets van de Grieken terug krijgen. Het is een rookgordijn teneinde de EU koste wat kost in stand te houden.
Banenverlies? Jawel maar niet in Brussel. (Ook niet in Athene)

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Ernst Niessen

Pelgrim heeft een punt. Het verschil tussen de VS en de EU is dat de VS een staat vormen en de EU niet, die uit verschillende staten bestaat met elk hun eigen economie. Als Griekenland de Drachme nog had, dan had het land zijn munteenheid rustig kunnen devalueren. Maar omdat het aan de vermaledijde euro is gekoppeld, is het onderhevig aan de wil van sterke(re) landen als Nederland en Duitsland en aan de vrijgevigheid van banken, vrijwillig of onvrijwillig, om de gevreesde default te voorkomen.

Ik heb dat hier waarschijnlijk al 100 keer gezegd. Een BETAALMIDDEL heeft niks te maken a priori, noch met een staat, noch met een economie. Maar we zijn geconditioneerd om dat te denken sinds de 19de eeuw, toen de staten beslag gelegd hebben op de betaalmiddelen.

Moesten we allemaal in goud betalen (wat goed mogelijk is, en wat we gedaan hebben tot in de 19de eeuw eigenlijk) of in zilver, dan was er een betaalmiddel dat universeel was, en uiteraard niet gebonden aan een staat of een economie, en dat zou een heel goed betaalmiddel zijn. In de 19de eeuw hebben verschillende staten dat universele betaalmiddel via coercie aan de kant gezet, omdat het hen niet toeliet om te valsmunten omdat staten bedriegers zijn die hun boekhoudingen vervalsen, maar als je een echt betaalmiddel hebt kan je dat niet blijven doen zonder dat je daar de gevolgen van draagt. Ze moesten dus, om hun bedrog te verbergen, wel overgaan tot "staats" betaalmiddelen die ze konden vervalsen zoveel ze wilden.

Wat jij schrijft met de Drachme, is juist natuurlijk, maar is gewoon identiek hetzelfde als een schuldherschikking: de WAARDE van de uitstaande schuld wordt slechts gedeeltelijk terugbetaald (namelijk in een nieuw betaalmiddel, de gedevalueerde drachme, die minder waard is dan die in dewelke de schuld was aangegaan). Dat is een ingewikkelde truuk om uw schulden gewoon niet af te betalen. Het is niks anders dan valsmunten. Letterlijk valsmunten: "ah, ja, ik moest U nog 50 miljard Drachmen ? Wacht efkes, de drukpersen zijn nog aan het draaien, en morgen moet den inkt drogen, maar overmorgen stuur ik ze U met DHL op, zie. Trouwens, om U te bedanken heb ik er 60 miljard laten drukken, beschouw het als een kadootje. Het was een plezier om met U zaken te doen. Saluukes."
Het is gewoon sjoemelen met de meeteenheid. Equivalent aan:
gisteren ben ik bij U 100 ton hout komen lenen. Vandaag geef ik U 110 "nieuwe ton" hout terug, en mijn lening is afbetaald met de gevraagde interest. Ah, ja, een "nieuwe ton" is eigenlijk 30 kg.

Een "sterke" munt is gewoon een munt waarin men vertrouwen heeft dat men ze niet teveel zal valsmunten (en dus niet teveel aan waarde zal verliezen). Een "zwakke" munt is er een waar men dat wel van verwacht.

De associatie tussen een "sterke economie" en een "sterke staatsmunt" komt enkel van het feit dat een staat die een sterke economie heeft, meestal voldoende belastingsinkomsten heeft om een begroting te hebben die ongeveer in orde is. Die staat zal dus minder geneigd zijn tot valsmunten. (misschien is het zelfs andersom: omdat de staat een eerlijk en goed bestuur heeft, is er misschien een sterke economie....)
Die munt zal dus "sterk" zijn want niet teveel onderhavig aan staatsbedrog.

Een zwakke economie geeft meestal aanleiding tot een staat die boven zijn stand leeft, en dus moet bijdrukken om het bilan aanschouwelijk te houden. Dat is dus een "zwakke munt".

Maar de sterkte of zwakte komt niet door de economie zelf, maar door de valsmunterij door de staten die hierdoor geinduceerd wordt.

Wel, die redenering is maar gedeeltelijk juist natuurlijk: de waarde van een munt wordt niet ENKEL bepaald door het vertrouwen van bijdrukken, maar ook wat men er allemaal mee kan kopen, en in monopolie munten is dat de integrale economie van haar werkingsgebied. Als die economie zwaar achteruit gaat, zal er minder te kopen vallen met dat geld, en zal het ook om deze reden waarde verliezen. Bijvoorbeeld, met de Belgische Frank destijds kon je enkel goederen kopen in Belgie. Zelfs bij constant blijvende hoeveelheid Belgische Franken, zou de waarde ervan toch dalen als er in Belgie minder spul te koop zou zijn want da' s het enige dat je ermee kan kopen.

[Kodo Kodo]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

30% reserve is veel te veel. Dan zouden de banken zeer onrendabel moeten werken en zeer hoge rentes moeten berekenen om de kosten te dekken. Het idee is dat banken die dreigen om te vallen gekocht worden door een betere bank, eventueel na faillissement, terwijl alle banken gezamenlijk garant staan voor de spaarders. Wegens de internationale concurrentie van banken kan men in Europa geen dure banken velen.

Ik denk dat die redenering niet klopt.

30% reserve is 3,333333 keer te weinig.

Als ik geld op een bankrekening deponeer, verplicht de bank zich ertoe, het op ieder ogenblik terug te betalen. Tegelijkertijd kan zij er echter meer dan 90% van uitlenen en verplicht zij zich ertoe, de uitstaande leningen slechts op vooraf bepaalde aflossingstermijnen terug te innen. Ze kan haar contractuele verplichtingen jegens mij of ten minste jegens de meeste van mijn medespaarders dus niet nakomen als alle spaarders hun geld afhalen. Dit heet oplichting. Wie bij een bank spaart, wordt opgelicht.

Bovendien brengt dit het hele financiële systeem ernstig in gevaar:

Wanneer Bank A failliet gaat, is het ... waarschijnlijk dat een groot aantal leningen van Bank B niet meer afgelost zal worden. ... Veronderstel dat Bank B in totaal 100 miljard aan zichtrekeningen beheert, 10 miljard in reserve heeft en 90 miljard heeft uitgeleend ... Als pakweg 10 miljard euro aan leningen waardeloos worden - leningen van failliete bedrijven en gezinnen - heeft Bank B 100 miljard aan zichtrekeningen, gedekt door 10 miljard in de reserve, amper 80 miljard aan kredieten... en een gat in de boekhouding van 10 miljard!

Banken zijn kaartenhuisjes

Op die manier kan het faillissement van één bank een kettingreactie teweegbrengen die andere banken, bedrijven en gezinnen meesleurt in een zware economische crisis. ...

Het merendeel van de leningen wordt ... gefinancierd door zichtrekeningen, dus door 'vreemd vermogen'. Op die manier kunnen we begrijpen waarom banken in tijden van crisis zo snel kunnen wegsmelten.

Een bank kan bijvoorbeeld 100 miljard euro aan leningen in haar portefeuille hebben, die ze financiert met 10 miljard euro 'eigen middelen' en 90 miljard die ze uit zichtrekeningen haalt. (In totaal heeft de bank misschien 100 miljard euro aan zichtrekeningen, minus 10 miljard in de reserve, dus 90 miljard waarmee ze leningen kan toekennen).

Wanneer alles goed gaat, is de bank netto tien miljard euro waard - de waarde van de eigen middelen. Maar veronderstel dat één procent van de leningen, dus 1 miljard, niet terugbetaald wordt. Aangezien de bank hoe dan ook het geld van de zichtrekeningen zal moeten terugbetalen, wordt dit verlies volledig geïncasseerd door de aandeelhouders: de netto waarde van de bank zakt van 10 miljard tot 9 miljard. Wanneer één procent van de leningen niet afgelost wordt, daalt de waarde van de bank met tien procent!

Stel dat er een hevige economische crisis uitbreekt, en vijf procent van de leningen raakt niet terugbetaald - vijf miljard euro die de bank uit eigen zak moet betalen, dus vijf miljard euro verlies voor de bank. De netto waarde is dan gezakt van 10 miljard naar 5 miljard, een daling met 50%. Het is nu makkelijk in te zien dat een "default rate" van tien procent, of 10 miljard niet-terugbetaalde leningen, voldoende is om de bank waardeloos te maken...

bron

Dat de banken dan onrendabel zouden moeten werken, tja, dat klinkt voor mij zoals: "We moeten de maffia legaliseren omdat ze anders niet rendabel meer kan werken".

Bovendien hoeft dit niet te kloppen. Wil een bank mijn geld voor drie jaar uitlenen, wel, dan moet ze mij maar een kasbon verkopen die ik de eerstkomende drie jaar niet terug krijg, en wil zij mijn geld in maandelijkse tranches terug krijgen, dan moet ze met mij maar een contract sluiten waarin staat dat ook ik mijn geld in maandelijkse tranches terugkrijg. Van de rente die de lener haar betaalt, kan zij de kosten van haar dienstverlening en haar winst aftrekken, en mij de rest doorbetalen. En als ik te allen tijde over mijn spaargeld wens te beschikken, wel, dan moet ik de bank maar een vergoeding geven voor haar toezicht op mijn geldvoorraad.

Zoals het nu geregeld is, kan een kleine bank overkop gaan en het hele bankwezen ten val brengen. Voor zover de overheid vervolgens de spaarders uitbetaalt, vergroot zij de geldhoeveelheid, en het zou al een wonder zijn als die geldgroei zou worden gecompenseerd door een evenredige groei in de economie. Zonder een dergelijk wonder zou er sprake zijn van inflatie, en als de overheid met zeer veel geld over de brug komt, wat goed mogelijk is, van hyperinflatie.

Wat de concurrentie betreft van (buitenlandse) banken die met een fractionele reserve werken: tja, de domme spaarder zal zich misschien laten verleiden door gunstiger buitenlandse tarieven. Maar de slimme buitenlandse spaarder zal zijn geld daar onderbrengen, waar het werkelijk bewaard of volgens zijn eigen wensen en betrouwbaar belegd wordt.