De ups en downs van de migratiepolitiek.

[Boadicea]

Ik leef al heel mijn leven in dezelfde stad en hou er genoeg van om er nooit weg te willen, maar wat me echt stoort is dat ik de laatste tijd het gevoel krijg dat we windhaanpolitiek aan het krijgen zijn.

Ja, ik vind het heel positief dat Antwerpen iets doet aan situaties die jaren kromgegroeid zijn. Te laat? Geen idee, het is nu eenmaal een feit dat de politiek altijd achter de feiten aandraaft. De wet komt er maar pas als de realiteit er is en nooit omgekeerd.

Dus het is een feit dat alles altijd in een wet gegoten wordt, nadat er feiten zijn. Eigenlijk is het soms een geval van overmacht toegeven.

Ik heb mijn stad in de loop der jaren grondig zien veranderen en ook mijn eigen visie. Ja, ik geef grif toe dat ik enkele jaren terug plots veel rechtser werd, omdat ik zag hoe mijn buren, dikwijls oudere mensen, die jaar en dag in hun huisje woonde, er uitgepest werden door jonge allochtonen en dikwijls hun woningen voor een appel en een ei moesten verkopen, omdat de buurt onleefbaar werd op sommige punten. Jonge gezinnen vertrokken ook en de scholen kleurde anders, want de Belgische kinderen verdwenen.

Hele wijken werden destijds kapot gepest. Belgen zaten met frustraties, omdat de allochtonen destijds echt niet verplicht werden om te integreren. Het waren gastarbeiders. Niemand stond er bij stil dat deze mensen gingen blijven, al moedigde men vooral gezinnen aan om naar hier te komen.

Toen de crisis uitbrak, had men deze mensen eigenlijk niet meer nodig en had niemand nog een idee wat er mee te doen. Men heeft ze eigenlijk aan hun lot overgelaten en zo is de politiek weer na beginnen trappen.

Het is een feit dat ze er zijn. Het is een feit dat ze kansen moeten krijgen en moeten integreren. Het lijkt me inderdaad niet logisch en niet aan te raden in een land te verblijven, waar je de taal niet machtig bent, waar je geen familie of vrienden hebt en dergelijke.

Men is dus wetten gaan maken, zoals automatisch de Belgische nationaliteit geven aan wiens ouders hier ook geboren zijn. An sich geen probleem, maar deze mensen trouwden dikwijls met mensen uit hun geboorteland, die hier opnieuw aankomen zonder de nodige kennis van de taal en de cultuur hier.

Toen is men dus begonnen met positieve discriminatie. Men is politiek het racisme gaan bestrijden en zo de autochtone bevolking, die met de nieuwkomers geconfronteerd werden en er moeilijkheden mee ondervonden, meteen als racisten gaan kaderen en men dacht het probleem opgelost te hebben. Verbied het om onvriendelijk te zijn tegen deze mensen, al terroriseren ze je de kast op, geef hen kansen en voila ... je trekt de zaak weer krom. Inderdaad, deze wetten zijn er dus gekomen omdat de mensen er waren en omdat de problemen er waren.

Ik geef toe dat er vanuit Belgische hoek ook wel dom racisme aanwezig was, maar er is blijkbaar nooit echt een betere oplossing gezocht dan het gewoon te verbieden.

Nu krijgen we een nieuw probleem. Na 11 september 2001 hebben we eindelijk doorgekregen dat niet alle racisme van onze kant komt. Er zit inderdaad ook racisme langs de andere kant.

Nieuw fenomeen dat men eindelijk is beginnen ontdekken. De grote meerderheid van de nieuwkomers mogen dan misschien wel arme fortuinzoekers zijn, die een betere toekomst voor zichzelf en hun kinderen willen, er zitten er ook anderen tussen.

Gelukkig begint men in te zien dat extreme groeperingen, die een gevaar voor onze maatschappij zijn, niet altijd de autochtone klagers zijn, maar dat er ook nieuwe Belgen rondlopen die onze democratie al even hard kunnen ondermijnen als extreem rechts. Ja, er zitten criminelen onder de nieuwkomers en mensen die even goed zijn in sloganpolitiek als het Vlaams Belang. Ik weet hoe aanstekelijk dat kan zijn, als mensen moe getergd zijn. Veel mensen die op die partij stemmen, kennen niet het partijprogramma, maar zijn bang van hun allochtone buren, al dan niet terecht en zijn hun vertrouwen in de politiek kwijt. Anderzijds vormen ze ook de uitdaging voor de democratie om zichzelf in stand te houden en te bewijzen dat ze de problemen in de maatschappij wil aanpakken.

En hier zitten we dus met een probleem dat me overal opvalt: het zwart/wit denken.

Extreme partijen en groeperingen zijn in mijn ogen eerder een symptoom van een probleem in de samenleving, een soort van antenne waar de politiek zich op moet richten. Volgens mij kan men ze beter als antenne gebruiken om na te gaan waar de problemen zitten in de maatschappij en waar op een menselijke wijze aan kan gewerkt worden.

Maar we gaan inderdaad hoe goed gemeend ook, in de toekomst op onze grenzen botsen. Alles heeft grenzen, ook een democratie. We mogen het nog zo goed menen en nog iedereen hier in België een goede toekomst willen geven, we zullen ooit moeten vaststellen dat een klein landje als het onze nooit voldoende opvang, woningen, jobs en middelen gaat hebben om alle problemen op te lossen.

Maggie De Block mag onder vuur liggen. Ze heeft goed haar best gedaan om er voor te zorgen dat er minder mensen met de vrieskou op straat belanden, maar ik stel me de vraag: als ik in mijn eigen buurt al zoveel mensen op elkaar gepakt zie in erbarmelijke omstandigheden, die geen papieren hebben, die geen Nederlands kennen en die in aantal steeds groeien, dan vraag ik me af hoeveel bedden we nog kunnen bijmaken, over heel het land. Dikwijls kraken die mensen huizen, hebben ze geen nutsvoorzieningen en vraag ik me af wat hun verbetering hier in België is.

Ik begin me dus stilaan de vraag te stellen of België nog echt op een humane wijze mensen kan blijven opvangen. De mensen die hier aankomen komen echt van alle hoeken van de wereld en ze brengen hun problemen mee.

Ik zie hier anderzijds ook veel nieuwkomers die hier werken en positief bijdragen aan onze maatschappij. Deze mensen moeten we zeker in ere houden en ik vrees dat de strengere migratienormen die er nu aan het komen zijn, er misschien ook nodig zijn om hun status mee te behouden, want het waren eigenlijk die gastarbeiders van 50 jaar geleden die er mee voor gezorgd hebben dat we nu de welvaartstaat zijn die we nu zijn en vele nieuwe Belgen zijn hun nakomelingen en bouwen mee verder.

Alleen moeten we in mijn ogen over onze democratie en welvaart blijven waken en misschien wordt het nu tijd dat we zelf enkele mensen die hier bekwaam zijn naar andere landen sturen, zodat de welvaart daar opgebouwd kan worden. We mogen kankeren op de missionarissen die de "negertjes" destijds eens gingen bekeren, maar anderzijds mogen we ook fier zijn op mensen die zorgen dat er in Afrika drinkbaar water komt en dat kinderen er naar school kunnen. De krijgsheren die hen naar het slagveld sturen, gaan dat niet doen. Die lokken ze massaal in de handen van mensensmokkelaars, die hun in erbarmelijke toestanden naar onze streken sturen.

De menselijke geschiedenis is 1 van migratie en van het zoeken naar evenwicht. Nog geen eeuw geleden gebeurde dit door oorlog en genocide. De mensheid evolueert en ik hoop dat gezond verstand ooit een plaats zal krijgen in de geschiedenisboeken, boven het wapengekletter.

Ik zie dus dat er in veel wijken in Antwerpen goed werk geleverd wordt. De migranten zijn niet weg, maar de problemen worden aangepakt. De onverdraagzaamheid is echter het grootste probleem en nu ook onder de Belgen. Tegenwoordig kan 1 klager al een horecazaak sluiten, terwijl je vroeger de juke boxen door heel de straat hoorde.

Blijkbaar moet er dus eerst een situatie krom getrokken worden, om ze later terug recht te krijgen.

[Helias]

Weloverwogen en genuanceerde beschouwingen.

Maar hoe moeten ze politiek vertaald worden? Zijn we moreel sterk genoeg om de keuzes te nemen die zich opdringen?

[Cynara Cardunculus]

Ik zie hier anderzijds ook veel nieuwkomers die hier werken en positief bijdragen aan onze maatschappij. Deze mensen moeten we zeker in ere houden en ik vrees dat de strengere migratienormen die er nu aan het komen zijn, er misschien ook nodig zijn om hun status mee te behouden, want het waren eigenlijk die gastarbeiders van 50 jaar geleden die er mee voor gezorgd hebben dat we nu de welvaartstaat zijn die we nu zijn en vele nieuwe Belgen zijn hun nakomelingen en bouwen mee verder.

dit is niet echt het correcte verhaal, wel het verhaal dat men er later van heeft willen maken.

In eerste instantie werden de gast-arbeiders naar hier gehaald omdat de industrie de lonen niet wou verhogen en de plaatselijke bevolking niet meer tegen dumpinglonen die jobs wilden doen (ze konden namelijk andere jobs vinden die beter betaalden - dit is iets anders als: "jullie waren te lui/onwillig om te werken").
Enfin, vermits er geen plaatselijke arbeiders meer te vinden waren om voor die dumpingprijzen te werken, haalde men gast-arbeiders op in Marokko en Turkije.
(dik tegen de goesting van de plaatselijke arbeiders: bij stakingen gaat men ook de "ratten" niet met open armen ontvangen).

Dat die gast-arbeiders dan na de oliecrisis van 1975 niet meer naar huis moesten, is dan weer een gevolg van de onderlinge geheime verdragen van Eurabia.
De gast-arbeiders mochten dus blijven en hun gezin laten overkomen.

In 1976 was er een IMMIGRATIESTOP
_______________
De hamvraag is nu: waar komen ze nu toch allemaal vandaan? Hoeveel gast-arbeiders waren er in 1976? 20.000?