![]() |
Registreren kan je hier. Problemen met registreren of reageren op de berichten? Een verloren wachtwoord? Gelieve een mail te zenden naar [email protected] met vermelding van je gebruikersnaam. |
|
Registreer | FAQ | Forumreglement | Ledenlijst |
Binnenland Onderwerpen omtrent de binnenlandse politiek kunnen hier terecht. Let er wel op dat dit subforum enkel over dergelijk algemene zaken gaat die niet thuishoren in de themafora. |
![]() |
|
Discussietools |
![]() |
#1 |
Europees Commissaris
Geregistreerd: 12 maart 2005
Berichten: 6.450
|
![]() Vragen aan Kamer en Senaat.
Is dit vanzelfsprekend? Een Staatshervoming voor wie juist? Al enige tijd stel ik mij daar vragen over. Hoe kunnen die mensen dat allemaal op een dag of in een week van acht dagen, zondag inbegrepen cumuleren? Quid belangenvermenging? Gaan zij die overal zitten altijd voor het belang van de Natie? Handelen zij objectief en onpartijdig? Quid “eigen” en partijbelang? Iedereen weet dat zij alleen maar volksvertegenwoordiger of minister kunnen worden door de stemmen van de eigen thuis..haven.. Hoe stel je beide kanten content? Hoe werkt dat en is het wel zo dat het moet? Maar wie ben ik om daar over te oordelen? Buiten hetwelk dat gaat over de gemeenschap goederen, ook Openbaar en privaat domein genoemd waarin zoals iedereen op dit forum het ondertussen wel weet ik mij in heb verdiept, daar stel ik mij wel vragen over. Vroeger moest men dat domein beschermen tegen keizers en koningen nu duidelijk tegen de politiek en die haar administraties. Zijn de “keizers” van weleer terug op bepaalde plaatsen en functies is dan maar de vraag? Zij die de AGB hebben uitgevonden na de decentralisatie is dat wel allemaal geweest voor de Natie enerzijds en anderzijds voor anderen belangen van een “onafhankelijk Vlaanderen”? Vanwaar de vraag: waarom zijn bepaalde socialisten deze gemeenschap goederen en rijkdom van het volk en van de Natie niet beter gaan beschermen in plaats van de deuren te gaan open zetten tot het vervreemden van deze? Waarom? Zou het kunnen dat bepaalde volksvertegenwoordigers dit domein in Brussel op lange termijn zijn gaan manipuleren uit eigen belang voor plannen die ze in hun thuis…haven willen realiseren? Of staat het er allemaal en welk deel is er al naar de beurs? Is dat in sommige gevallen al aan de gang sinds paars-groen? Hebben sommigen dan toch voor hun eigen een lange termijn visie? Luc Van der Kelen stelde in een van zijn dagelijks schrijven het volgende over Yves Leterme: elke beweging of zet dat de man doet is berekend. Is Yves Leterme als politicus de enige is ook een goede vraag? Iedereen die thuis is in deze materie weet dat onder het motto van dit domein te “valoriseren” er een aantal formules zijn uitgevonden. PPS en de Autonome gemeentebedrijven bijvoorbeeld. Een goed voorbeeld hoe gunstig de PPS porjecten waren/zijn de Justitiepaleizen van Gent en Anwterpen, wie heeft er zich daarbij verrijkt is ook een goede vraag? Is dat allemaal compatibel met de wetten met inbegrip van de oudste “Edit de Moulin” tot deze vervat in ons Burgerlijk Wetboek waaronder zonder twijfel het artikel 538. Het is ook geen publiek geheim meer dat de jaren Verhofstadt 1 en 2 jaren zijn geweest waardat men niet volgens de eigen woorden van Herman De Croo in villa politica volkomen op de poef heeft geleefd. Dus een van de hoogste belastingen van Europa, gemeenschap goederen verkopen om deze achteraf te gaan huren, pensioenfondsen die veilig waren overnemen. Om te eindigen in de situatie dat België nu kent waarbij zij met een zekere Dexia affaire de kans heeft om het “Griekeland van het Noorden” te worden. Dit terwijl dat bepaalde mensen zich persoonlijk verrijken. Ook het feit dat meer en meer kabinetten bemand worden door magistraten is verontrustend tegenover de “scheiding der machten”. Dus net zoals professoren die wanneer het met recht te maken heeft dat recht binnen het onderwijs of bij het schrijven van wetboeken dit recht kunnen beinvloeden. Kan dit? In dat opzicht ging ik dus alweer op zoek naar de nodige intellectuele documentatie. Spijtig genoeg kon ik hierover niet veel vinden. Maar wat ik gevonden heb is volgens mij toch wel een stap in de goede richting? Geschreven in 1978 welke debatten zijn hier op gevolgd en hebben deze materie binnen de Kamer van Volksvertegenwoordigers in de 21 eeuw geloosd is ook een goede vraag? Of wordt wat het volk een het algemeen belang aanbelangt maar wat nadelig is voor de politiek niet bewerkt? Oordeel maar zelf. Enkel citaten uit het werk van Bernard Toulemonde Maître de conférence Verschenen in de volgende uitgave: << Le Cumul du mandat parlementaire avec l'exercice de la fonction de professeur de l'enseignement supérieur en France>> Juillet-Août 1978 N° 4 Revue du Droit Public et de la Science Politique en France et a l'étranger Directeurs Marcel Waline Professeur a l'université de Droit, d'économie et de Sciences sociales de Paris Membre de l'Institut. Citaten welke niet aansluitend zijn en uit een eigen keuze zijn gemaakt vanwaar de vraag om over te gaan naar de volledige lezing van het werk vooraleer tot een eigen besluit over te gaan. Deze citaten zijn alleen maar bedoeld voor mensen die het werk niet kunnen bemachtigen. Le droit consitutionnel accorde aux professeurs de l'enseigenment supérieur un “privilège” peu commun : celui de pouvoir, s'ils le souhaitent, poursuivre leur enseignement tout en accomplissant leur mandat parlementaire. Il s'agit l�* d'une exception remarquable au principe général de l'incompatibilité du mandat parlementaireavec l'exercice des fonctions publiques électives. En principes, en effet, l'incompatibilité est de règle pour les fonctionnaires. Cette règle s'explique parfaitement par le caractère contradictoire de la situation du fonctionnaire et de la mission impartie au parlementaire. Le fonctionnaire se trouve, en vertu des règles statutaires, soumis au pouvoir hiérarchique de ses supérieurs, les Ministres . Le parlementairedoit, au nom de la Nation, légiférer et contrôler l'Exécutif : cette mission suppose une totale indépendance �* l'égard du Gouvernement. C'est pourquoi, l'incompatibilité de principe a pour objet de soustraire le fonctionnaire �* toute influence gouvernementale pendant la durée de son mandat. Et pourtant, le principe d'incompatibilité ne s'applique pas �* cette catégorie de fonctionnaires que sont les professeurs de l'enseignement supérieur : c'est que les règles particulières de leur staut éclipsent pratiquement la présence du pouvoir hiérarchique et il n'est donc pas �* craindre que ceux-ci ne soient tentés de céder aux pressions gouvernementatles. Plusieurs pays connaissent une telle exception au principe de l'incompatibilité au profit de leurs professeurs de l'enseigenment supérieur : la Belgique ; la République fédérale allemande ; l'Italie. La possibilté matérielle d'exercer les deux fonctions << Comment peut-on admettre, soulignait le Recteur Capelle devant l'Assemblée Nationale, qu'une activité de professeur et une activité de parlementairepuissent être intégralement cumulées, alors que l'une et l'autre sont très lourdes?>> Sur le plan historique, en effet, on observe que, sous la II e République, le focntionnaire acceptant le mandat de député était considéré comme démissionnaire. La neutralité du professeur dans ses activités professionnelles La situation du professeur-parlementaire comporte, selon M. Mandrou, une contradiction profonde : <<D'un côté, l'enseignant devenu homme politique définit au sein du Parlement une norme politique, accepte promeut des choix pour l'avenir. De l'autre (retournant sa casaque?), il enseigne, c'est-�*-dire qu'il explique, rend compte, redevient savant,,,>> Une telle situation rendrait incompatible l'exercice simultané de la fonction et du mandat.En fait, cette observation fait référence au principe général de la neutralité du service public et �* la façon dont ce principe est appliqué dans l'enseignement supérieur. Une application libérale circonscrite Le libéralisme dans l'application des textes aux professeurs de l'enseignement supérieur pourrait trouver son origine dans une défaillance des organes chargés de faire respecter le régime des incompatibilités... On sait en effet, que d'une manière générale, les règles posées en la matière restent parfois lettre morte par absence de système efficace de sanction : soit par défaut de procédé de mise en évidence de l'incompatibilité ; soit par défaut de procédure réelle de déclenchement des sanctions. Or, jusqu'en 1958, les organes parlementaires eux-mêmes étaient chargés de sanctionner le régime des incompatibilités, en particulier �* l'occasion de la vérification des pouvoirs : en théorie, le Président de l'Assemblée ou le Bureau pouvait demander des explications au parlementaire et, éventuellement, le déclarer démissionnaire d'office ; le plus souvent, c'est l'assemblée elle-même qui statuait par un vote. Cette situation était certes critiquable : la décission d'appliquer la loi relevait d'organes politiques. Ensuite, la nomination de ces responsables échappait en fait, échappe désormais en droit �* l'autorité de tutelle, puisqu'elle résulte d'une éléction. Or, depuis 1958, l'incompatibilité ne porte que sur les fonctions publique << non éléctives>> : certes le législateur songeait sans doute �* exclure de l'incompatibilité les détenteurs de mandats d'administarteurs des collectivités locales , mais le texte exclut aussi tous ceux qui obtiennent des responsabilités publique par élection. Le Cumul du traitement du professeur avec indemnité parlementaires Pendant longtemps, le cumul du traitement d'activité du professeur avec son indemnité parlementaire fut interdit : cette règle n'était d'ailleurs pas spécifique aux professeurs, mais générale pour l'ensemble des focntionnaires. Codifiant les divers textes antérieurs, la loi de 1950 maintient avec fermeté l'interdiction du cumul ; elle prévoit qu'en tout état de cause, le parlementaire touche son indemnité, éventuellement augmentée de la partie de son traitement qui serait supérieur �* celle-çi. Les professeurs ne sont pas alors dans une situation différente de celle de tous leurs collègues de la fonction publique : le cumul des revenus leur est interdit et ils ne percoivent le cas échéant qu'une fraction de leur traitement, �* supposer que celui-çi fut supérieur �* l'indemnité. Einde citaten. Laatst gewijzigd door RASPOUTINE : 24 mei 2012 om 10:41. |
![]() |
![]() |
![]() |
#2 |
Banneling
Geregistreerd: 17 februari 2004
Locatie: Vlaanderen
Berichten: 7.535
|
![]() ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
#3 |
Europees Commissaris
Geregistreerd: 12 maart 2005
Berichten: 6.450
|
![]() Van dit onderwerp had ik toch meer tussenkomsten verwacht.
Misschien van Rik Torfs? Laatst gewijzigd door RASPOUTINE : 6 juni 2012 om 11:30. |
![]() |
![]() |
![]() |
#4 |
Banneling
Geregistreerd: 17 februari 2004
Locatie: Vlaanderen
Berichten: 7.535
|
![]() ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
#5 |
Europees Commissaris
Geregistreerd: 12 maart 2005
Berichten: 6.450
|
![]() En geen woord over de Edit de Moulin dat ze voor partij en eigen belang hebben verkracht terwijl dat de vakbonden op stonden te kijken.
Inderdaad allerlei judassen hebben ons laten vallen. Waaronder een groot deel "technocraten-juristen en magistraten. Als het morgen chaotisch woorden zal het dankzij hun handelen zijn. Deregulering op zijn best daar hebben zij voor gezorgd. Bravo! |
![]() |
![]() |