Gelijkenis Stalin <-> Saddam

Rock Against Communism · 11 juli 2004, 09:46

Saddam had eindeloze bewondering voor Stalin - 10/07/2004

Iraakse dictator koesterde eindeloze bewondering voor Stalins terreurregime

Eén man bewonderde Saddam Hoessein nog meer dan zichzelf. Hij ging op bedevaart naar de plaatsen waar zijn idool verbleef, hij bestudeerde zijn leven, zijn regime, zijn terreur. Die man was de Russische leider Jozef Stalin, de man die tien miljoen onderdanen vermoordde.

Historicus Simon Sebag Montefiore ontdekte iets vreemds, die dag in 2002 toen hij research deed voor zijn boek Het hof van de rode tsaar, het levensverhaal van de meedogenloze Russische dictator Stalin. Omdat Stalin niet al zijn tijd in het Kremlin in Moskou doorbracht, maar ook geregeld op adem kwam in een serie van vijftien geheime villa's aan de oevers van de Zwarte Zee, bezocht Montefiore een tiental van die residenties.

Veel van die paleisjes, vaak nog vakantieverblijven van de tsaren, waren in de loop der jaren vergeten, ondergesneeuwd door de tijd. En terwijl Montefiore in een van die tijdscapsules van het ene naar het andere vertrek dwaalde, bedacht hij plots met schrik dat een andere historicus hem misschien voor was geweest. Hij vroeg het de oude conciërge. Of hier nog andere bezoekers waren langsgekomen? ,,Nee', zei ze. ,,Maar er was wel die Arabische mijnheer in de jaren.'70 die erop stond om alle residenties te bezoeken.'' Zijn naam? ,,Saddam Hoessein.'' Saddam was geobsedeerd door Stalin. Tot in het absurde. De Koerdische politicus Mahmoud Othman, die ooit onderhandelde met Saddam, zag tot zijn verbazing behalve dozen Johnnie Walker ook een forse bibliotheek vol Stalin-biografieën, speciaal vertaald in het Arabisch. En hoewel Saddam zich kon neervlijen in gouden bedden, sliep hij altijd op een ijzeren legerbrits, precies zoals ook Stalin altijd de nacht doorbracht op een veldbed of in een zetel.

Stalin was zijn grote held, heel vroeg al, zegt ook Saddams biograaf Saïd Aburish, auteur van De politiek van de wraak. Nog voor hij aan de macht kwam vertelde hij medewerkers op de kantoren van de Baath-partij: ,,Wacht maar tot ik het land overneem. Dan maak ik er een Stalinistische staat van.''

Saddam geloofde zelfs dat Stalin niet alleen zijn leraar, maar zelfs zijn alter ego is. De gelijkenissen tussen beide tirannen zijn dan ook frappant, op het griezelige af.

Tikrit, Saddams thuisbasis, ligt om te beginnen maar 750 kilometer van Gori, waar Stalins wieg stond. Beiden kenden een arme, miserabele jeugd, opgevoed als ze werden door sterke, ambitieuze moeders en hardhandige vaders. Beiden groeiden op tot jonge mannen vol opgekropte woede die alleen nog op zichzelf rekenden. Beiden vonden zelfrespect in een geloof dat ze fanatiek omarmden: Stalin het marxisme, Saddam de leer van de Baath-partij. En beiden voerden ze aanvankelijk het vuile werk uit voor dat geloof: Stalin als bankrover, Saddam als moordenaar.

Sluipen naar de macht

Ze grepen ook geen van beiden de macht met een bloedbad. Ze slopen naar de top in het spoor van de patroon die ze bewonderden. Ze bouwden hun machtsbasis langzaam op, gedekt in de schaduw. Stalin stelde zich lange tijd tevreden met de tweede plaats achter Lenin. Hij zat in Lenins eerste politbureau en klom snel op tot secretaris-generaal van de communistische partij. Saddam werd de rechterhand van Baath-leider generaal Ahmed Hassan Bakr.

Niet tegen te houden

En toen ze eenmaal de controle hadden over de geheime politie en over de ideologie van de macht, kon niemand hen nog tegenhouden. Lenin stierf in 1924 voor hij Stalin kon vernietigen. Op zijn beurt werd ook Ahmed Hassan Bakr wantrouwig en wou hij zich ontdoen van Saddam. Het was echter al veel te laat. Saddam had het hele land al onder controle en schoof Hassan Bakr opzij om zelf president te worden in 1979.

Stalin greep naar terreur om zijn macht te consolideren. In februari 1937 liet hij zijn vroegere strijdmakkers elkaar beschuldigen van verraad op een plenaire vergadering van het centraal comité, om vervolgens erop toe te zien hoe ze elkaar folterden en vermoordden.

Saddam moet die zet grondig bestudeerd hebben, om ze in 1979 nog eens over te doen op een conferentie van de Baath-partij. Terwijl de camera's draaiden, werden de ,,verraders'' één na één genoemd, gearresteerd en in de kelders geëxecuteerd door hun vroegere kompanen.

Saddam heeft veel geleerd van het Stalinisme, zegt nog Saddams biograaf Saïd Aburish. Hij stuurde zijn veiligheidsdiensten op training naar Oost-Europa, vooral Oost-Duitsland, waar ze leerden om iedereen te ontmaskeren die tegen zijn regime was. Maar Saddam gaf de Stalinistische technieken een overtreffende trap, aangepast aan de stammencultuur van Irak. Eigenlijk zei Saddam: ,,Verlos ons niet alleen van Abdullah, maar van zijn hele familie. Want ooit zal een lid van zijn familie ons proberen vermoorden.''

Stalin en Saddam deelden ook dezelfde missie. Ze wilden hun arme land omvormen tot militaire supermachten die het konden opnemen tegen het Westen, of dat nu kapitalistisch of christelijk was. En beiden blunderden ze in hun buitenlandse politiek. Stalin geloofde dat Hitler Rusland nooit zou aanvallen. Saddam was ervan overtuigd dat vader Bush zijn inval in Koeweit ongestraft zou laten, en dat zoon Bush niet tot het uiterste zou gaan.

Wat de twee tirannen misschien nog het meest bindt, is het mensonterende resultaat van hun eindeloos geloof in hun superioriteit, hun nietsontziende terreur en hun propaganda. Stalins regime kostte naar schatting tien miljoen mensen het leven. In Saddams uitzichtloze oorlog tegen Iran kwamen één miljoen mensen om.

Maar kon Stalin misschien nog beweren dat hij van Rusland een machtig land maakte, dan is Saddam er nooit in geslaagd de grote Arabische leider te worden die hij in zijn gedachten was.

Vorige week donderdag schuifelde Saddam geketend naar de rechter. Een vermoeide man met zakken onder de ogen. Een oude leeuw met grijze manen, die wel nog zijn tanden liet zien, die zich de president van Irak noemde en de rechtszaak smalend afdeed als theater. Wat rest Saddam anders dan in zijn rol te blijven van de Arabische leider die het grote Amerika durft uitdagen?

Tegen zijn medewerkers liet Saddam zich in zijn gloriejaren ontvallen hoezeer hij Stalin bewonderde omdat die tot z'n levenseinde de macht behield, en vredig in bed stierf. Saddam droomde van een zelfde triomf. De kans is groot dat hij niet vredig zal sterven, en niet in een bed. (WDP)
bron: het Nieuwsblad ( http://www.nieuwsblad.be/Nieuws/Deta...at=NIEUWSINDEX )

Ik vond het altijd al verdacht hoe die commie's en dat radicaal links krapuul het opnam voor onze goeien ouwe saddam...

tomm · 12 juli 2004, 03:02

Wat mij vooral opvalt is de sterke gelijkenis tussen het Soviet-Russische verzet tegen de nazi's en het Iraakse verzet tegen de huidige bezetter van Irak.
maar toch gaat de gelijkenis niet echt op, Saddam liet bijvoorbeeld systematisch communisten vervolgen, en had ook een heel gewaagde buitenlandse politiek terwijl Stalin net heel voorzichtig was. Saddam liet de traditionele structuren in stand terwijl Stalin ze vernietigde en liet vevangen door een nieuwe orde. Stalin is veel geliefder in zijn land dan Saddam ooit was, nog steeds na zoveel decennia. En tenslotte Gori en Tkrit mogen dan al niet ver van elkaar liggen cultureel liggen ze lichtjaren van elkaar verwijderd.

Rock Against Communism · 12 juli 2004, 08:55

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Wat mij vooral opvalt is de sterke gelijkenis tussen het Soviet-Russische verzet tegen de nazi's en het Iraakse verzet tegen de huidige bezetter van Irak.

Ik zou eerder een gelijkenis zien in het verzet van West-europa tegen de Duitse invasie. Rusland is nooit overwonnen, wij wel, maar er waren gerichte acties tegen het Duitse leger, net zoals de iraakse partizanen die nu nog altijd schade berokkenen aan de VS. - Alleen is er uiteraard geen "bevrijder" in Irak, onze vroegere held is nu zelf de agressor geworden.

PollyCorrect · 12 juli 2004, 12:27

Ik ken nog een leuke gelijkenis. De Mufti van Jeruzalem hoeft u er enkel maar bij te denken:

tomm · 12 juli 2004, 16:48

Citaat:

Ik zou eerder een gelijkenis zien in het verzet van West-europa tegen de Duitse invasie. Rusland is nooit overwonnen, wij wel, maar er waren gerichte acties tegen het Duitse leger, net zoals de iraakse partizanen die nu nog altijd schade berokkenen aan de VS.

ok, all right, maar het verzet in onze contrijen was helaas nooit zo sterk als het Iraakse verzet nu. Misschien gaat de vergelijking met Griekenland en andere Balkan-landen die zichzelf bevrijdden meer op.
ik doelde eigenlijk op het verzet in de bezette gebieden van de Sovjet-Unie, waar het verzet tegen de bezetter heel hevig was, niet enkel van communisten trouwens maar ook van de orthodoxe kerk. Enkel in de baltische landen was er sprake van massale collaboratie. Vele Esten, Letten en Litouwers kregen na de oorlog dan ook een enkeltje richting Siberië aangeboden... (net als veel Tchetchenen, Tataren en Volga-duitsers)

Citaat:

- Alleen is er uiteraard geen "bevrijder" in Irak, onze vroegere held is nu zelf de agressor geworden.

inderdaad

PollyCorrect · 12 juli 2004, 21:20

Nog een gelijkenis?

Rock Against Communism · 12 juli 2004, 21:31

och, die arme verdrukte palestijntjes....

maar OWEE als hier een kaalkopje dat doet

tomm · 12 juli 2004, 23:08

De Palestijnen hebben een goede reden om anti-semitisch te zijn, de kaalkoppen niet...

Rock Against Communism · 13 juli 2004, 10:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

De Palestijnen hebben een goede reden om anti-semitisch te zijn, de kaalkoppen niet...

De palestijnen kunnen niet antisemitisch zijn aangezien ze zelf semieten zijn. En de hitlergroet is en blijft dwaas, maar ik zou niemand het recht ontnemen het te doen.

tabufferkwa · 13 juli 2004, 18:38

Sommige palestijnen en vooral hun leider waren er al lang mee bezig voor er kaalkoppen waren:
http://www.tellthechildrenthetruth.c...AlHusseini.htm

Hier de relaties van hun leider in de jaren 1940:

en nog wat background info over de persoon
http://www.serbianna.com/columns/savich/022.shtml

Citaat:

Islam Under the Swastika

The Grand Mufti and the Nazi Protectorate of Bosnia-Hercegovina, 1941-1945

by Carl Savich

The Grand Mufti of Jerusalem: Haj Amin el Husseini

Haj Amin el Husseini arrived in Europe in 1941 following the unsuccessful pro-Nazi coup which he organized in Iraq. He met German foreign minister Joachim von Ribbentrop and was officially received by Adolf Hitler on November 28,1941 in Berlin. Nazi Germany established for der Grossmufti von Jerusalem a Bureau from which he organized the following: 1) radio propaganda on behalf of Nazi Germany; 2) espionage and fifth column activities in Muslim regions of Europe and the Middle East; 3) the formation of Muslim Waffen SS and Wehrmacht units in Bosnia-Hercegovina, Kosovo-Metohija, Western Macedonia, North Africa, and Nazi-occupied areas of the Soviet Union; and, 4) the formation of schools and training centers for Muslim imams and mullahs who would accompany the Muslim SS and Wehrmacht units. As soon as he arrived in Europe, the Mufti established close contacts with Bosnian Muslim and Albanian Muslim leaders. He would spend the remainder of the war organizing and rallying Muslims in support of Nazi Germany.

Citaat:

Al-Husseini approves the Pejani Plan, calling for the extermination of the Serbian population. Nazi Germany refuses to implement the Pejani plan.

Bosnian ethnic cleansing under Amin al Husseini:
. Orthodox Christian Serbs: 200,000 killed
. Jewish Bosnians: 22,000 killed
. Gypsies: over 40,000 killed

Husseini’s legacy of hatred is a major factor in today’s Bosnia/Herzegovina conflict against the Serbs and their leader Milosevic.

In feite is een groot deel van het probleem te wijten aan de Ottomaanse aanpak in hun kwijlend rijk. Zelfs het conflict is Cyprus is een erfenis er van. En Arafat beweert dat het zijn oom is... waaraan hij gans zijn leven een voorbeeld aan neemt.

tomm · 15 juli 2004, 01:30

elk volk heeft zo wel z'n links met de nazi's, ook de Bush-familie en ook het zionisme, dat in de jaren'30 verdragen sloot met Hitler om zoveel mogelijk Joden naar Palestina te krijgen, dat paste in het kraam van allebei.
Palestijnen hebben niets te zien met Bosnië of met Hitler, dat waren/ zijn niet hun oorlogen, zij waren er slechts toeschouwers in. misschien hadden ze wel meer sympathie voor de nazi's vermits ze toen door groot-brittannië gekoloniseerd werden en de nazi's hen beloofden te bevrijden. maar nu alleszins niet meer, anders zouden ze toch niet constant vergelijkingen maken tussen israel en nazi-duitsland...

11 juli 2004, 09:46	#1
Rock Against Communism Gouverneur Geregistreerd: 18 juni 2004 Berichten: 1.337	Saddam had eindeloze bewondering voor Stalin - 10/07/2004 Iraakse dictator koesterde eindeloze bewondering voor Stalins terreurregime Eén man bewonderde Saddam Hoessein nog meer dan zichzelf. Hij ging op bedevaart naar de plaatsen waar zijn idool verbleef, hij bestudeerde zijn leven, zijn regime, zijn terreur. Die man was de Russische leider Jozef Stalin, de man die tien miljoen onderdanen vermoordde. Historicus Simon Sebag Montefiore ontdekte iets vreemds, die dag in 2002 toen hij research deed voor zijn boek Het hof van de rode tsaar, het levensverhaal van de meedogenloze Russische dictator Stalin. Omdat Stalin niet al zijn tijd in het Kremlin in Moskou doorbracht, maar ook geregeld op adem kwam in een serie van vijftien geheime villa's aan de oevers van de Zwarte Zee, bezocht Montefiore een tiental van die residenties. Veel van die paleisjes, vaak nog vakantieverblijven van de tsaren, waren in de loop der jaren vergeten, ondergesneeuwd door de tijd. En terwijl Montefiore in een van die tijdscapsules van het ene naar het andere vertrek dwaalde, bedacht hij plots met schrik dat een andere historicus hem misschien voor was geweest. Hij vroeg het de oude conciërge. Of hier nog andere bezoekers waren langsgekomen? ,,Nee', zei ze. ,,Maar er was wel die Arabische mijnheer in de jaren.'70 die erop stond om alle residenties te bezoeken.'' Zijn naam? ,,Saddam Hoessein.'' Saddam was geobsedeerd door Stalin. Tot in het absurde. De Koerdische politicus Mahmoud Othman, die ooit onderhandelde met Saddam, zag tot zijn verbazing behalve dozen Johnnie Walker ook een forse bibliotheek vol Stalin-biografieën, speciaal vertaald in het Arabisch. En hoewel Saddam zich kon neervlijen in gouden bedden, sliep hij altijd op een ijzeren legerbrits, precies zoals ook Stalin altijd de nacht doorbracht op een veldbed of in een zetel. Stalin was zijn grote held, heel vroeg al, zegt ook Saddams biograaf Saïd Aburish, auteur van De politiek van de wraak. Nog voor hij aan de macht kwam vertelde hij medewerkers op de kantoren van de Baath-partij: ,,Wacht maar tot ik het land overneem. Dan maak ik er een Stalinistische staat van.'' Saddam geloofde zelfs dat Stalin niet alleen zijn leraar, maar zelfs zijn alter ego is. De gelijkenissen tussen beide tirannen zijn dan ook frappant, op het griezelige af. Tikrit, Saddams thuisbasis, ligt om te beginnen maar 750 kilometer van Gori, waar Stalins wieg stond. Beiden kenden een arme, miserabele jeugd, opgevoed als ze werden door sterke, ambitieuze moeders en hardhandige vaders. Beiden groeiden op tot jonge mannen vol opgekropte woede die alleen nog op zichzelf rekenden. Beiden vonden zelfrespect in een geloof dat ze fanatiek omarmden: Stalin het marxisme, Saddam de leer van de Baath-partij. En beiden voerden ze aanvankelijk het vuile werk uit voor dat geloof: Stalin als bankrover, Saddam als moordenaar. Sluipen naar de macht Ze grepen ook geen van beiden de macht met een bloedbad. Ze slopen naar de top in het spoor van de patroon die ze bewonderden. Ze bouwden hun machtsbasis langzaam op, gedekt in de schaduw. Stalin stelde zich lange tijd tevreden met de tweede plaats achter Lenin. Hij zat in Lenins eerste politbureau en klom snel op tot secretaris-generaal van de communistische partij. Saddam werd de rechterhand van Baath-leider generaal Ahmed Hassan Bakr. Niet tegen te houden En toen ze eenmaal de controle hadden over de geheime politie en over de ideologie van de macht, kon niemand hen nog tegenhouden. Lenin stierf in 1924 voor hij Stalin kon vernietigen. Op zijn beurt werd ook Ahmed Hassan Bakr wantrouwig en wou hij zich ontdoen van Saddam. Het was echter al veel te laat. Saddam had het hele land al onder controle en schoof Hassan Bakr opzij om zelf president te worden in 1979. Stalin greep naar terreur om zijn macht te consolideren. In februari 1937 liet hij zijn vroegere strijdmakkers elkaar beschuldigen van verraad op een plenaire vergadering van het centraal comité, om vervolgens erop toe te zien hoe ze elkaar folterden en vermoordden. Saddam moet die zet grondig bestudeerd hebben, om ze in 1979 nog eens over te doen op een conferentie van de Baath-partij. Terwijl de camera's draaiden, werden de ,,verraders'' één na één genoemd, gearresteerd en in de kelders geëxecuteerd door hun vroegere kompanen. Saddam heeft veel geleerd van het Stalinisme, zegt nog Saddams biograaf Saïd Aburish. Hij stuurde zijn veiligheidsdiensten op training naar Oost-Europa, vooral Oost-Duitsland, waar ze leerden om iedereen te ontmaskeren die tegen zijn regime was. Maar Saddam gaf de Stalinistische technieken een overtreffende trap, aangepast aan de stammencultuur van Irak. Eigenlijk zei Saddam: ,,Verlos ons niet alleen van Abdullah, maar van zijn hele familie. Want ooit zal een lid van zijn familie ons proberen vermoorden.'' Stalin en Saddam deelden ook dezelfde missie. Ze wilden hun arme land omvormen tot militaire supermachten die het konden opnemen tegen het Westen, of dat nu kapitalistisch of christelijk was. En beiden blunderden ze in hun buitenlandse politiek. Stalin geloofde dat Hitler Rusland nooit zou aanvallen. Saddam was ervan overtuigd dat vader Bush zijn inval in Koeweit ongestraft zou laten, en dat zoon Bush niet tot het uiterste zou gaan. Wat de twee tirannen misschien nog het meest bindt, is het mensonterende resultaat van hun eindeloos geloof in hun superioriteit, hun nietsontziende terreur en hun propaganda. Stalins regime kostte naar schatting tien miljoen mensen het leven. In Saddams uitzichtloze oorlog tegen Iran kwamen één miljoen mensen om. Maar kon Stalin misschien nog beweren dat hij van Rusland een machtig land maakte, dan is Saddam er nooit in geslaagd de grote Arabische leider te worden die hij in zijn gedachten was. Vorige week donderdag schuifelde Saddam geketend naar de rechter. Een vermoeide man met zakken onder de ogen. Een oude leeuw met grijze manen, die wel nog zijn tanden liet zien, die zich de president van Irak noemde en de rechtszaak smalend afdeed als theater. Wat rest Saddam anders dan in zijn rol te blijven van de Arabische leider die het grote Amerika durft uitdagen? Tegen zijn medewerkers liet Saddam zich in zijn gloriejaren ontvallen hoezeer hij Stalin bewonderde omdat die tot z'n levenseinde de macht behield, en vredig in bed stierf. Saddam droomde van een zelfde triomf. De kans is groot dat hij niet vredig zal sterven, en niet in een bed. (WDP) bron: het Nieuwsblad ( http://www.nieuwsblad.be/Nieuws/Deta...at=NIEUWSINDEX ) Ik vond het altijd al verdacht hoe die commie's en dat radicaal links krapuul het opnam voor onze goeien ouwe saddam... __________________ [size=4][/size]

12 juli 2004, 21:31	#7
Rock Against Communism Gouverneur Geregistreerd: 18 juni 2004 Berichten: 1.337	och, die arme verdrukte palestijntjes.... maar OWEE als hier een kaalkopje dat doet __________________ [size=4][/size]

12 juli 2004, 03:02	#2
tomm Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 4 juli 2003 Locatie: Nederland Berichten: 43.753	Wat mij vooral opvalt is de sterke gelijkenis tussen het Soviet-Russische verzet tegen de nazi's en het Iraakse verzet tegen de huidige bezetter van Irak. maar toch gaat de gelijkenis niet echt op, Saddam liet bijvoorbeeld systematisch communisten vervolgen, en had ook een heel gewaagde buitenlandse politiek terwijl Stalin net heel voorzichtig was. Saddam liet de traditionele structuren in stand terwijl Stalin ze vernietigde en liet vevangen door een nieuwe orde. Stalin is veel geliefder in zijn land dan Saddam ooit was, nog steeds na zoveel decennia. En tenslotte Gori en Tkrit mogen dan al niet ver van elkaar liggen cultureel liggen ze lichtjaren van elkaar verwijderd.

12 juli 2004, 12:27	#4
PollyCorrect Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 11 april 2004 Berichten: 11.718	Ik ken nog een leuke gelijkenis. De Mufti van Jeruzalem hoeft u er enkel maar bij te denken:

12 juli 2004, 21:20	#6
PollyCorrect Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 11 april 2004 Berichten: 11.718	Nog een gelijkenis?

12 juli 2004, 23:08	#8
tomm Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 4 juli 2003 Locatie: Nederland Berichten: 43.753	De Palestijnen hebben een goede reden om anti-semitisch te zijn, de kaalkoppen niet...

15 juli 2004, 01:30	#11
tomm Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 4 juli 2003 Locatie: Nederland Berichten: 43.753	elk volk heeft zo wel z'n links met de nazi's, ook de Bush-familie en ook het zionisme, dat in de jaren'30 verdragen sloot met Hitler om zoveel mogelijk Joden naar Palestina te krijgen, dat paste in het kraam van allebei. Palestijnen hebben niets te zien met Bosnië of met Hitler, dat waren/ zijn niet hun oorlogen, zij waren er slechts toeschouwers in. misschien hadden ze wel meer sympathie voor de nazi's vermits ze toen door groot-brittannië gekoloniseerd werden en de nazi's hen beloofden te bevrijden. maar nu alleszins niet meer, anders zouden ze toch niet constant vergelijkingen maken tussen israel en nazi-duitsland...