Wat als je ziek wordt ? Ga je voor de natuurlijke selectie ?

[Klarekijk]

Wat als jij ziek wordt ?

Ga je blijven vechten met alle medische middelen tot de laatste snik ?

Of wil je leven vol overgave en kwaliteit en aanvaard je de natuurlijke selectie ?

Hopeleijk moet niemand van ons deze keuze te snel maken , maar ik zelf zou voor de natuurlijke selctie gaan .

Ik bedoel als medische raporten of mijn eigen lichamelijk gevoel me duidelijk maakt dat de beste levenskwaliteit er op zit dat mag het ophouden .

Ik ben gelukkig , nog vrij gezond , maar heb absoluut geen zin om mijn leven lang verder te zetten het het genieten moet ophouden .
EN de maatschapij opzadelen met mijn lijden , mijn ongemakken en torenhoge kosten ? Nee Dank U

[omaplop]

Kwaliteit van leven gaat bij mij boven duur.
De hamvraag is natuurlijk: bestaat er een redelijke kans dat je leven na behandeling nog kwaliteitsvol wordt? Enkel rekken om te rekken of om enkele maanden of zelfs maar weken je leven te verlengen, is ook voor mij geen optie.

[Marie van de koster]

Bij mij is ook de kwaliteit van het leven het allerbelangrijkste. Als ik heel veel pijn heb of voortdurend hulp nodig heb, dan heeft het geen zin meer het leven nodeloos te rekken.
Toch vraag ik me soms af of er niet heel veel moed nodig is om die finale stap te zetten.

[Klarekijk]

Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster

Bij mij is ook de kwaliteit van het leven het allerbelangrijkste. Als ik heel veel pijn heb of voortdurend hulp nodig heb, dan heeft het geen zin meer het leven nodeloos te rekken.
Toch vraag ik me soms af of er niet heel veel moed nodig is om die finale stap te zetten.

We hebben inderdaad heel makkelijk praten , wat zal ons reactie zijn als we ooit voor de vraag staan ?

En presies de vraag , "MOED te hebben " is zeer moeilijk .


Moed hebben om afscheid te nemen en los te laten .

Of moed hebben om af te zien , te lijden en verder te knokken .

[NieuwNoors]

Ik denk dat niemand op voorhand kan voorspellen hoe hij/zij zal reageren wanneer een zware ziekte zich aanmeldt. Op dit ogenblik is een familielid "veroordeeld" tot de dood. De specialist heeft heel duidelijk gezegd dat genezing niet meer mogelijk is. Die man is nog relatief jong: 44j en heeft 2 jonge kinderen. Toch is het bewonderingswaardig hoe hij met dit alles omgaat. Nooit klagen, ook niet wanneer hij weeral doodziek in bed ligt na een chemokuur. Ik heb een hele grote bewondering daarvoor.

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door NieuwNoors

Ik denk dat niemand op voorhand kan voorspellen hoe hij/zij zal reageren wanneer een zware ziekte zich aanmeldt. Op dit ogenblik is een familielid "veroordeeld" tot de dood. De specialist heeft heel duidelijk gezegd dat genezing niet meer mogelijk is. Die man is nog relatief jong: 44j en heeft 2 jonge kinderen. Toch is het bewonderingswaardig hoe hij met dit alles omgaat. Nooit klagen, ook niet wanneer hij weeral doodziek in bed ligt na een chemokuur. Ik heb een hele grote bewondering daarvoor.

Jij vindt 44 jaar *relatief* jong?

[ViveLaBelgique]

Oorspronkelijk geplaatst door Klarekijk

Wat als jij ziek wordt ?

Ga je blijven vechten met alle medische middelen tot de laatste snik ?

Of wil je leven vol overgave en kwaliteit en aanvaard je de natuurlijke selectie ?

Hopeleijk moet niemand van ons deze keuze te snel maken , maar ik zelf zou voor de natuurlijke selctie gaan .

Ik bedoel als medische raporten of mijn eigen lichamelijk gevoel me duidelijk maakt dat de beste levenskwaliteit er op zit dat mag het ophouden .

Ik ben gelukkig , nog vrij gezond , maar heb absoluut geen zin om mijn leven lang verder te zetten het het genieten moet ophouden .
EN de maatschapij opzadelen met mijn lijden , mijn ongemakken en torenhoge kosten ? Nee Dank U

Heb je zelf al de moed gehad om hierover te praten met je huisdoctor in dit formeel te laten vastleggen ?

Zie mijn vraag niet als een persoonlijk verwijt, het is een thema dat iedereen vroeg of laat aangaat.

[NieuwNoors]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Jij vindt 44 jaar *relatief* jong?

Vind jij dan 44j hoogbejaard?

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door NieuwNoors

Vind jij dan 44j hoogbejaard?

Nee, het ging mij meer om het woordje *relatief*.

[Groentje-18]

Ik denk dat, als mensen gelukkig zijn of als ze nog iets willen bereiken of meemaken, ze allen hopen bij bv. de 10% te zijn die goed en volledig genezen uit de ziekte komt. En indien niet het hun tijd rekt tot er misschien een nieuw middel gevonden is.

Dat is een recht, en gelukkig ook maar.

Maar mij moet je niet vertellen hoe hoog die facturen de pan uitswingen inderdaad, voor de overheid en voor de patiënt.

Maar als er ooit overwogen wordt dat stop te zetten, moet men toch maar eens eerst denken aan alle ziektes waarin men zelf een heel grote rol speelt door zijn levensstijl en dan mag men van mij alles wat zelf veroorzaakt is uitsluiten (waarmee ik niet wil zeggen dat deze ziektes of symptomen bij iedereen per se zelf veroorzaakt zijn, soms zijn er andere factoren in het spel), bv:
- vermageringspillen en dieetmiddelen
- �*lle luchtwegziektes of hart-en vaatziektes bij personen die roken
- cholesterolremmers
- bloeddrukverlagers
- diabetes type II
- maagverkleiningen (by pass, ring, ...)
- consulten diëtisten etc.
- maagzuurremmers & renni's indien veroorzaakt door te vraatzuchtige patiënt die niet naar zijn lichaam wil luisteren
- iedereen met een ziekte die duidelijk levensstijl gerelateerd is of komt doordat men waarschuwingen van artsen in de wind heeft gelaten
- wat mij betreft: waarschuwing van de arts om te vermageren met zoveel tegen dan, of cholesterol zelf te verlagen enzovoort -> doelstelling niet behaald over een jaar: sorry, geen terugbetaling meer.
Hartaanvallen zijn dan voor eigen risico ...

Je kan moeilijk vragen dat de samenleving een 50 000 euro en meer op tafel legt omdat jij per se iedere week naar de frituur moest en weigert je dagelijkse portie verzadigde vetzuren te laten hé.

Dus neen, ik vind dat er mensen zijn die echt te verwijten valt dat ze de gezondheidszorg veel kosten. Die discussie moet men niet verwarren met mensen die er niets aan kunnen doen dat ze ziek worden en daardoor veel kosten.

[Esperanza]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Nee, het ging mij meer om het woordje *relatief*.

Vergeleken met jouw leeftijd (wat was het? 16? 17?) is 44 jaar inderdaad "relatief" jong.

Wat precies begrijp je hier niet aan?

[Jeronimo]

De wil om te blijven leven lijkt me een duidelijker gevolg van natuurlijke selectie dan het idee van zich "voor het goed van de soort" op te offeren (wat evolutionair gezien nonsens is).

Dit natuurlijk tenzij je kinderen hebt wiens "resources" je verbruikt door je verwoede pogingen om in leven te blijven. In dergelijk geval is het zich opofferen om het succes van je kinderen (ergo: je genen) te verzekeren evolutionair gezien soms de beste optie.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Klarekijk

We hebben inderdaad heel makkelijk praten , wat zal ons reactie zijn als we ooit voor de vraag staan ?

En presies de vraag , "MOED te hebben " is zeer moeilijk .


Moed hebben om afscheid te nemen en los te laten .

Of moed hebben om af te zien , te lijden en verder te knokken .

Gewoon ergens in een stil hoekje gaan liggen en doodgaan.
Niet teveel sentimenteel gezever.
Doe als een rotweiler, ga dood als dat moet en klaag daar niet over.

[Svennies]

Oorspronkelijk geplaatst door NieuwNoors

Vind jij dan 44j hoogbejaard?

Nyn,het ventje is 16 jaar,vergeef het hem,het verstand komt toch niet voor de jaren...

[Klarekijk]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Jij vindt 44 jaar *relatief* jong?

Ik had van U , ( ingeschat als vrij intelegente jonge man ) iets meer waardering en respect verwacht , althans nooit een dergelijke mensonwaardige gevoelloze opmerking.

[Klarekijk]

Oorspronkelijk geplaatst door ViveLaBelgique

Heb je zelf al de moed gehad om hierover te praten met je huisdoctor in dit formeel te laten vastleggen ?

Zie mijn vraag niet als een persoonlijk verwijt, het is een thema dat iedereen vroeg of laat aangaat.

Kijk..... , Ik waardeer en respecteer uw vraag en opmerking heel erg .
Gelijktijdig brent U mij in een zeer moeilijke situatie objectief te antwoorden .

Niet omdat ik het niet kan , maar omwille ................Enkel en alleen omwille van de klote mentaliteit van deze site .

EN TOCH zal ik het doen .

Ik heb namelijk een heel moeilijk periode achter de rug met echtscheiding en faling . en voor mensen als mij is elke vorm van bescherming /sociale bijstand , sociale verzekering en ziekte verzekering totaal uitgesloten .
Wat alle fabeltjes ook mogen vertellen , in orde zijn is heel moeilijk tot nagenoeg, voor de komende 2 jaar onmogelijk .

DUS , die dokter , als ik die nodig heb betaal ik uit mijn eigen zak .
vanzelfssrekend ga ik daar niet naartoe om deze zaken te bespreken , en laat mijn medische belangen gewoon onbehandeld . maatschappelijk onverantwoord in deze moderne maatschappij . Maar dit is het lot van een zelfstandige .

ALs ik als zelfstandige niet als volwaardig mens aanschouwt wordt om een ziekteverzekering te hebben , dan heb ik geleerd om mijzelf ook geen illusie te maken daarover .

DUS , zal ik de natuurlijke selectie aanvaarden , MAAR... zolang wil ik leven .

en als het moet , zal ik als een fier mens sterven , de egoistische maatschappij , nooit voor mij te hebben laten opdraaien .

[Klarekijk]

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

Gewoon ergens in een stil hoekje gaan liggen en doodgaan.
Niet teveel sentimenteel gezever.
Doe als een rotweiler, ga dood als dat moet en klaag daar niet over.

Is dat ook jouw overtuiging of ben je aan het dubbelzinnig / lachen ?

Duidelijk zijn mag !

[Klarekijk]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Ik denk dat, als mensen gelukkig zijn of als ze nog iets willen bereiken of meemaken, ze allen hopen bij bv. de 10% te zijn die goed en volledig genezen uit de ziekte komt. En indien niet het hun tijd rekt tot er misschien een nieuw middel gevonden is.

Dat is een recht, en gelukkig ook maar.

Maar mij moet je niet vertellen hoe hoog die facturen de pan uitswingen inderdaad, voor de overheid en voor de patiënt.

Maar als er ooit overwogen wordt dat stop te zetten, moet men toch maar eens eerst denken aan alle ziektes waarin men zelf een heel grote rol speelt door zijn levensstijl en dan mag men van mij alles wat zelf veroorzaakt is uitsluiten (waarmee ik niet wil zeggen dat deze ziektes of symptomen bij iedereen per se zelf veroorzaakt zijn, soms zijn er andere factoren in het spel), bv:
- vermageringspillen en dieetmiddelen
- �*lle luchtwegziektes of hart-en vaatziektes bij personen die roken
- cholesterolremmers
- bloeddrukverlagers
- diabetes type II
- maagverkleiningen (by pass, ring, ...)
- consulten diëtisten etc.
- maagzuurremmers & renni's indien veroorzaakt door te vraatzuchtige patiënt die niet naar zijn lichaam wil luisteren
- iedereen met een ziekte die duidelijk levensstijl gerelateerd is of komt doordat men waarschuwingen van artsen in de wind heeft gelaten
- wat mij betreft: waarschuwing van de arts om te vermageren met zoveel tegen dan, of cholesterol zelf te verlagen enzovoort -> doelstelling niet behaald over een jaar: sorry, geen terugbetaling meer.
Hartaanvallen zijn dan voor eigen risico ...

Je kan moeilijk vragen dat de samenleving een 50 000 euro en meer op tafel legt omdat jij per se iedere week naar de frituur moest en weigert je dagelijkse portie verzadigde vetzuren te laten hé.

Dus neen, ik vind dat er mensen zijn die echt te verwijten valt dat ze de gezondheidszorg veel kosten. Die discussie moet men niet verwarren met mensen die er niets aan kunnen doen dat ze ziek worden en daardoor veel kosten.

Ik begrijp ten zeerste Uw verhaal .
en ja wat meer dicipline zou moetn kunnen .

Of het zover moet gaan , als , U rookt mijnheer /mevrouw , sorry / geen ziekteverzekering . Das een heel moeilijk vraag .

Ok ik rook niet , maar heb wel ander zaken waar ik aan bezondig .

[Svennies]

Oorspronkelijk geplaatst door Klarekijk

We hebben inderdaad heel makkelijk praten , wat zal ons reactie zijn als we ooit voor de vraag staan ?

En presies de vraag , "MOED te hebben " is zeer moeilijk .

Moed,voor wat,uit schrik voor de dood....

Als uw overlevingskansen tot quasi nihil worden gereduceert,en u slechts enkele weken en of maanden in het vooruitzicht worden gesteld...

Tja,hoevéél hoop hebt u dan nog op een waardig levenseinde in ruil voor een beetje tijd...

Tja...

Oorspronkelijk geplaatst door Klarekijk

Moed hebben om af te zien , te lijden en verder te knokken .

Zonder hoop op genezing of een tijdelijke stabilisatie in het aftakelingsproces...

Nee dank u,mijn vader én zuster hebben beiden zo'n einde gekend,en dat wil ik de mijnen absoluut niet aandoen...

Te zien hoe geliefden af moeten takelen tot het bittere einde,dat vreet aan diegenen die er machteloos moeten op toezien...

Oorspronkelijk geplaatst door Klarekijk

Moed hebben om afscheid te nemen en los te laten .

Dan prefereer ik het om het in eigen handen te houden....

Dan bespaar ik tenminste de lijdensweg van diegenen die er machteloos moeten op toezien aangezien het einde onomkeerbaar is...

Net zoals tijdens de legerdienst waar in mijn regiment "hou de laatste kogel voor jezelf" het credo was....

[Marie van de koster]

Oorspronkelijk geplaatst door Klarekijk

Ik begrijp ten zeerste Uw verhaal .
en ja wat meer dicipline zou moetn kunnen .

Of het zover moet gaan , als , U rookt mijnheer /mevrouw , sorry / geen ziekteverzekering . Das een heel moeilijk vraag .

Ok ik rook niet , maar heb wel ander zaken waar ik aan bezondig .

Kwestie is waar dit stopt. Men begint met te zeggen dat zieke rokers niets meer krijgen terugbetaald. Dus zieke druggebruikers ook niet. Een stapje verder zijn we bij de alcoholisten of gewoon de mensen die regelmatig een pint te veel pakken zonder alcoholist te zijn. Dan komen we bij mensen met geslachtsziekten, die hebben het zichzelf ook aangedaan, nietwaar. Dan mensen met overgewicht, mensen met ondergewicht, mensen die overdreven sporten altijd met kwetsuren lopen enzovoort ...
Ik vind dit een heel gevaarlijke weg om in te slaan!