Kwaadaardige schuld

[Aligator]

Men hoort er nauwelijks over in de media, maar het zou wat meer moeten toegepast worden. Iedereen zou er beter van worden, behalve de banksters.

http://www.dewereldmorgen.be/artikel...or-griekenland

Tunesië verwerpt 'kwaadaardige schuld', idee voor Griekenland?




Je leest er nauwelijks iets over maar de Arabische Lente heeft in Tunesië ook positieve gevolgen. De regering is van plan een audit te doen van alle uitstaande overheidsschulden en zal leningen die corrupte doeleinden dienden onwettelijk verklaren en weigeren terug te betalen. Een initiatief dat al eerder door Ecuador werd toegepast en navolging verdient, bijvoorbeeld in Griekenland.
Kwaadaardige schuld?

Het concept van de kwaadaardige schuld ('odious debt', 'dette odieuse') kreeg voor het eerst internationale erkenning in de 19de eeuw toen de kersverse republiek Mexico weigerde de uitstaande schulden te betalen van het 'Tweede Imperium Mexico' onder keizer Maximiliaan I. In dezelfde periode weigerden de VS de schulden van de Spaanse kolonie Cuba aan Spanje te betalen nadat ze het eiland hadden 'bevrijd'.

In grote lijnen komt het er op neer dat schulden die door een regime worden aangegaan om zichzelf in stand te houden door militaire of politionele repressie of door corruptie niet als bindend kunnen worden beschouwd voor de nieuwe staat die het regime opvolgt. Schulden waarvan niet kan worden bewezen dat ze werden ingezet voor het algemeen goed of voor de ontwikkeling van het land en zijn bevolking worden dan geschrapt. De uitlenende bank (meestal gaat het over leningen bij banken) of derde staat is zijn geld dan kwijt.

Weinig navolging

Op zich lijkt dit idee zo vanzelfsprekend dat men een algemene toepassing zou verwachten voor alle staatsschulden waar ook ter wereld. Enkele eenvoudige vergelijkingen spreken boekdelen. Het fortuin van de familie van voormalig dictator Mobutu (president van Zaïre/Congo 1965-1997) is ongeveer zo groot als de uitstaande schuld van Congo (Kinshasa). Hetzelfde geldt voor het fortuin van de familie van dictator Soeharto (president 1968-1998) in Indonesië. De lijst is lang.

De huidige schuldenberg van de derde wereld vindt zijn oorsprong vooral in de jaren '70 toen het IMF en de Wereldbank regimes met 'sympathie' voor het economisch model van het Westen overspoelden met massieve leningen. Toenmalige critici wezen toen al op het ondemocratische karakter van de lenende regeringen en uitten grote twijfels over de bestemming van de geleende bedragen. Die bleken maar al te dikwijls in de lenende banken te blijven, zij het niet meer op de rekening van de banken zelf, maar op de privé-rekening van dictators en hun bondgenoten.

Heel wat van die leningen werden ook gebruik om militaire aankopen te doen, meestal bij bedrijven in het land dat de lening toestond, zodat de geleende gelden gewoon van rekening veranderden zonder ooit in het lenende land terecht te komen.

De geschiedenis herhaalt zich

Deze kritiek op het IMF en de Wereldbank is dus zeker niet nieuw. In de jaren '70 werden deze commentaren meestal weggelachen, onder meer met het argument dat het IMF en de Wereldbank zich niet konden mengen in de interne politiek van deze landen.

Tegelijkertijd legden ze wel strakke voorwaarden op aan de lenende landen om hun uitgaven onder controle te krijgen. Deze 'structurele aanpassingsprogramma's' (SAP's) richtten zich uitsluitend op de overheidsuitgaven die de gewone bevolking ten goede kwamen: gezondheidszorg, onderwijs, voedsel- en landbouwsubsidies. Volgens het IMF en de Wereldbank ging het in dit geval nooit om inmenging in binnenlandse aangelegenheden.

Wie dacht dat men na de val van dictators �* la Mobutu en Soeharto lessen zou trekken uit deze praktijk, vergiste zich schromelijk. Het volstaat te kijken naar de voorwaarden die de Europese Commissie en het IMF aan landen als Griekenland oplegt. Het zijn bijna exacte kopieën van de programma's die Latijns-Amerika en Afrika in de jaren '70 opzadelden met leningen die ze nooit konden terugbetalen.

Integendeel, het principe van de kwaadaardige schuld wordt door het westen zonder meer verworpen. De VS flirtten na de overname van Irak en de afzetting van Saddam Hoessein even met het idee om alle schulden van Irak kwijt te schelden maar trokken dat snel in toen ze zagen dat dit een gevaarlijk precedent zou scheppen voor de rest van de wereld.

Latijns-Amerika geeft het voorbeeld

In Latijns-Amerika heeft een groot aantal landen resoluut het IMF aan de deur gezet. Eén van de eerste beleidsdaden van Rafael Correa, president van Ecuador en zelf econoom van opleiding (hij haalde zijn master aan de Université Catholique de Louvain, UCL), was zijn beslissing om de volledige overheidsschuld van Ecuador te laten doorlichten door een team van internationale onafhankelijke experts (onafhankelijk van de financiële sector).

Een Griekse documentaire (zie artikel in 'Lees Ook' hieronder) ging na hoe Ecuador er uiteindelijk toe kwam een groot deel van de uitstaande leningen onwettelijk, zelfs ongrondwettelijk te verklaren en het IMF het land uit te zetten. Het IMF kon niet anders dan toegeven dat een groot deel van de leningscontracten inderdaad onwettelijk waren (o.a. omdat ze nooit door het parlement waren goedgekeurd) en nooit tegoed waren gekomen aan de Ecuadoriaanse bevolking.

Tunesië inspireert zich op Ecuador

De Tunesische regering is van plan het voorbeeld van Ecuador te volgen, vanuit steeds weer dezelfde logische redenering. Leningen waarvan niet kan worden bewezen dat ze de bevolking ten goede kwamen worden niet terugbetaald. De lener heeft onverantwoorde risico's genomen en moet maar op de blaren zitten.

Als Tunesië in dit opzet zou slagen en niet bezwijkt onder buitenlandse druk (die zonder twijfel al bezig is) zou dat het voorbeeld van Ecuador zeer dicht bij de Europese Unie (EU) zelf brengen. Wat staat lidstaten van de EU immers in de weg om dat principe dan eveneens toe te passen, te beginnen met Griekenland.

Griekenland ook?!

Ook daar worden immers dezelfde mechanismen toegepast die herinneren aan de SAP's van de jaren '70 in Latijns-Amerika: zware besparingen op alle sociale overheidsuitgaven, geen besparingen op defensie, geen maatregelen om de grote fortuinen fiscaal aan te pakken.

Hoewel de grote media de thematiek altijd in mineur hebben behandeld (in de aard van 'heel mooi, maar niet realistisch') en aan het initiatief van Ecuador nauwelijks aandacht besteedden, heeft het idee heel wat navolging in officiële kringen. Noorwegen heeft recent nog beslist om alle schulden van derde landen te herbekijken vanuit het standpunt van de kwaadaardige schuld. Zelfs de Belgische regering is in principe voor (zij het niet in de praktijk – de PS is voorstander, de MR en Open VLD zijn tegen).

De uitzondering moet de regel worden

In feite is het wraakroepend dat het principe van de kwaadaardige schuld nog altijd de uitzondering is en niet de regel. De medewerking van de financiële sector is ook helemaal niet nodig om de leningen door te lichten. In principe heeft elke staat alle relevante documenten om eigenhandig een audit uit te voeren. Het maakt hun eventuele beslissing wel poltiek geloofwaardiger als daar buitenlandse experts voor worden ingeschakeld (zie daarover meer in de documentaire 'Debtocracy' in de weblink onder dit artikel).

Dat is dan ook wat Ecuador heeft gedaan, met succes. Niet dat de grote media daar veel aandacht voor hebben. Ook de recente beslissing van de regering van Tunesië krijgt nauwelijks weerklank. Dat vergroot het vermoeden dat er heel wat (voornamelijk Franse) banken niet gerust in zijn. De rijkdom van de familie van voormalig Tunesisch dictator Ben Ali roept herinneringen aan de Mobutu's en Soeharto's van deze wereld op.

Bovendien, wat als na nieuwe verkiezingen in Griekenland een andere meerderheid dan de huidige zou beslissen de Griekse schuldenberg door te lichten? Niet bepaald een rooskleurig vooruitzicht voor de Europese Centrale Bank, de Europese Commissie en het IMF. Dan zou immers blijken dat de analyse van o.a. Peter Mertens in zijn boek 'Hoe durven ze?' klopt: in Griekenland betalen de Grieken schulden af die niet door hen werden beslist en niet voor hen werden ingezet en moeten zij die van die leningen rijk zijn geworden niet eens belastingen betalen.

Niet realistisch? Misschien, maar wel democratisch.

Ik heb reeds lang gezegd dat de enige oplossing om van de staatsschuld(en) vanaf te raken de simpele weigering van betalen is. Europa, zowel als de USA, en de zogenaamde Derde Wereld worden door de criminele bankiers uitgeperst als citroenen. Dit moet stoppen.

[eno2]

Kwaadaardige commentaar. Normale verplichtingen dienen nagekomen te worden

[Conscience]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Kwaadaardige commentaar. Normale verplichtingen dienen nagekomen te worden

Mooie quote om te beitelen op de planeet Mars.

Op deze planeet gebeurt het anders.

Wij werden in Pakistan geconfronteerd met een beschuldiging van corruptie bij het vertrekken van leningen voor een energieproject.

Als je dan landt in Islamabad wordt je zonder vorm van proces in de gevangenis gegooid, ook al is het een project met steun van de Wereldbank.

Je zal snel anders babbelen.

Dit soort praktijken gebeurt altijd bij regimewisselingen of na nieuwe verkiezingen.
Voorbeeld : http://en.wikipedia.org/wiki/Dabhol_Power_Company

[Aligator]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Kwaadaardige commentaar. Normale verplichtingen dienen nagekomen te worden

Ik moet niet opdraaien voor de slechte en/of criminele beleid van de politici en bankiers. En de rest van het Europese belastingbetalende volk evenmin.

[Rudy]

Ik lees geen linkse kranten.

[Groentje-18]

Ik begrijp niet waarom Alligator's idee zo wordt afgeketst.

Er zit wat in. Je moet me niet gaan vertellen dat er niemand rijk is geworden op kap van het Griekse wanbeleid.

Politici in de eerste plaats, in de tweede plaats al die postjespakkers die spookfuncties vervulden en er 10 000 euro de maand en een veertiende maand mee opstreken.

Stel dat er bv 100 000 zulke mensen zijn (maar er zijn er veel meer!) en je laat die allen 10 000 euro terugbetalen?

...

Het voltallige parlement van de heersende partij en iedereen waarvan bewezen kan worden dat hij meewerkte aan de organisatie van corruptie betaalt 25 000 euro.

Noem mij naïef. Maar er moeten soms kleintjes gezocht worden om een schip te redden.
Vele kleintjes maken één groot.

En inderdaad, het is veel eerlijker dan de hardwerkende Europeaan die nooit van het weggooien van die bedragen meegeprofiteerd heeft, mee te laten betalen voor de corruptie en het profitariaat van een ander.


Je moet weten dat wij hier - terecht overigens!!! - vitten op uitkeringsgerechtigden die eigenlijk niét uitkeringsgerechtigd maar gewoon lui zijn. Hier krijgt een uitkeringsgerechtigde gemiddeld toch zeker een 1000 euro.
Daar was het nog erger:

die mensen werkten zogezegd. Voor de overheid. En kregen daar een riant loont voor. Want ze hadden zogenaamd topjobs, waarvoor ze totaal niet gekwalificeerd waren en terwijl ze in werkelijkheid gewoon op hun gat lagen.
Dat is de Griekse manier geweest om stemmen te ronselen destijds, en daar betaalt héél Europa nu voor. Niet enkel rechtstreeks, maar ook onrechtstreeks (doordat onze importproducten duurder worden omdat het buitenland begint te flippen over de kredietwaardigheid van de Europa en we minder krijgen voor exportproducten, want de euro is minder waard...).

Die partijen moeten boeten als je het mij vraagt. Alsook degenen die ervan mee profiteerden.


Bovendien moet je weten dat ook een job die wèl uitgevoerd werd voor de overheid heel veel opleverde: 5000 euro per maand voor een treinbestuurder.
Alsjeblieft ...


En dan hebben we het nog niet over de massa Grieken die vindt dat ze niet moeten betalen voor overheidsdiensten: niet parkeren maar slagbomen ondersteboven rijden, niet betalen voor het openbaar vervoer, ... omdat niemand het doet en de overheid rijk genoeg is.

Een Spaanse vriend van me was verbaasd over ons systeem met de NMBS en de LIJN. Hij lachte zich ziek toen hij merkte dat wij een kaartje moesten afgeven en hoe braaf we dat deden, en dat dit het betalingsbewijs was etc. Of over de nog steeds goede en intacte staat van onze universiteitsmeubels na bv 25 jaar. In Spanje zou dit nooooit werken, zei hij.
(Iedereen zou zwart rijden en de meubels zouden na één jaar al lang zijn afgebroken).
Het is erg om te zeggen, maar in sommige landen is het beschavingsniveau nu eenmaal lager dan in andere.
Het is nog politiek oncorrecter om te zeggen, maar er kan heel duidelijk een lijn in beschavingsniveau getrokken worden.
Hoe noordelijker of hoe kouder de landen, hoe beschaafder en efficiënter meestal ... al weet niemand waarom precies.
Hoe meer zuidwaarts je gaat, hoe harder het niveau van civilisatie afbreekt.

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Er zit wat in. Je moet me niet gaan vertellen dat er niemand rijk is geworden op kap van het Griekse wanbeleid.

Politici in de eerste plaats, in de tweede plaats al die postjespakkers die spookfuncties vervulden en er 10 000 euro de maand en een veertiende maand mee opstreken.

Als Griekenland een goekoop toeristisch oord wordt, dan gaan we daar allen gezwind naar toe. Verder dan dat denkt de doorsnee toerist niet na. Als het maar goedkoop is, als er zon is, goed om te eten, en voor de rest mogen we best iets nieuws zien.

De Griek die wat geld heeft, heeft ondertussen zijn (bescheiden) kapitaal verplaatst. Hoe zou je zelf zijn.

Uiteindelijk wordt Griekenland, net zoals andere socialistische landen, met de neus op de feiten gedrukt: Het geld moet van ergens komen. En als je als land geen risico's wilt lopen door afhankelijk te zijn van wat toeristen dan promoot je best het ondernemen. Griekenland kent deze traditie niet, omdat het zich altijdn heeft beroepen op vergane glorie waar geteerd wordt op de geldkraan van de overheid.

Jammer maar helaas. Het was en is steeds voorspelbaar.