Wij hebben de zes van Breda!

[Piero]

Aan de Nederlandse rechtspraak komt wellicht de eer toe om in één klap het grootste aantal onterechte veroordelingen van de EU te hebben gedaan. In de jaren negentig werden 6 tieners tot gevangenisstraffen veroordeeld van 2 tot 10 jaar voor een misdrijf waaraan zij (waarschijnlijk) part nog deel hadden. De zaak zal nu worden herzien.

Oma Mok
De drie mannen en drie vrouwen werden in de jaren ’90 veroordeeld tot celstraffen van twee tot tien jaar. Ze gingen de cel in voor de moord op de 56-jarige ‘Oma Mok’ in de zomer van 1993. Ze werd dood aangetroffen in haar familierestaurant Peacock in Breda, zwaar mishandeld, gewurgd en beroofd. Een moordonderzoek dat aanvankelijk vastliep ...

De zes hebben hun straf uitgezeten. Een van hen stapte naar rechtspsycholoog Peter van Koppen, die al jaren mogelijke gerechtelijke dwalingen onderzoekt met een team studenten. Hij kwam tot een harde conclusie: het bewijs in de zaak rammelt aan alle kanten en er is grote reden om de veroordelingen in twijfel te trekken. De bekentenissen zijn volgens hem ongeloofwaardig en inconsistent, terwijl de hele zaak daarop is gebaseerd. Ontlastend bewijs over de zes is destijds uit het dossier gehouden en niet aan de rechters voorgelegd. Getuigen die de hele avond aanwezig waren, zouden niemand, dus ook niet de zes, op de plaats van de moord hebben gezien.

De moraal: vertrouw niet op anderen en vooral niet op justitie. Als u wordt opgepakt houdt uw kaken stijf op elkaar.

[D'ARTOIS]

Interessant. Met name de zinsnede waarin wordt gesteld dat justitie ontlastende bewijzen uit de dossiers zou hebben weg gehouden.

Ik weet dat criminelen in Amsterdam toegang hebben tot de dossiers van verdachte personen. Op een zeer eevoudige wijze kunnen ze dossiers inzien zonder dat Justitie dat weet.
Te stom voor woorden maar het is zo.

De zaak Marianne Vaatstra laat duidelijk zien dat heel wat opsporingsambtenaren niet berekend zijn voor hun taak.
In dat geval zoek je de weg van de minste weerstand.