VSA: paleo-conservatieven versus neocons = dé nieuwe breuklijn

[Koenraad Maesschalck]

[font=Arial][size=2]Gisteren verscheen in 'De Tijd' een zeer interessant artikel over de politieke evolutie in de Verenigde Staten. Journalist Beliën zou in deze wel eens gelijk kunnen krijgen denk ik: dat politieke strijd er in de toekomst meer en meer tussen de neocons en de paleoconservatieven zal gaan.[/size][/font]
[font=Arial][/font]
[font=Arial]Wat denkt u over een eventuele nieuwe tegenstelling zoals hieronder geformuleerd? [/font]
[font=Arial][size=2][/size][/font]
[font=Arial][size=2]De Tijd, pagina 2, 1102 woorden[/size][/font]
[font=Arial][size=2]08-11-2004[/size][/font]
[font=Arial][size=2]Patrick Claerhout;

Het Democratische tijdperk is voorbij [/size][/font]

[font=Arial][size=2]De Amerikaanse verkiezingen maakten duidelijk dat Amerika een conservatief land is. Het politieke debat wordt er in de toekomst bepaald door een nieuwe breuklijn. Het gaat niet langer tussen Republikeinen en Democraten, maar tussen 'neo-' en 'paleoconservatieven', zegt PAUL BELIEN.

Amerika is de enige nog diepreligieuze christelijke natie in de westerse wereld. Blijkens een recent onderzoek gaat meer dan de helft (53%) van de Amerikanen 's zondags ter kerke. Het is een percentage waarbij de Europese zondagspraktijk verbleekt. Bijna driekwart van de Amerikanen bidt regelmatig en liefst 70 procent zegt bereid te zijn om ter verdediging van God en geloof zijn leven te geven.

We kunnen die Amerikaanse godsdienstigheid achterlijk vinden, maar houden er beter rekening mee. Als onze media dat gedaan hadden, zouden ze niet zo verbaasd zijn geweest over de overwinning van George W. Bush. Zoals Mark Steyn vrijdag in het Britse weekblad The Spectator schreef: 'Michael Moore mag nog zoveel films maken als hij wil, Amerika is ten diepste een conservatief land. De Democratische Partij heeft de aansluiting bij de meerderheid van de bevolking verloren. Zij zou het wellicht goed doen in België of Zuid-Engeland, maar dat zijn geen deelstaten van de VS.'

De electorale strategie van de Republikeinen was briljant door haar vanzelfsprekendheid. Door morele thema's te benadrukken, werden evangelische protestanten en orthodoxe katholieken - die in 2000 niet gingen stemmen - naar de kiesbus gelokt. Zij hielpen Bush aan de overwinning. Indien verstandige Republikeinen binnen vier jaar de verkiezingen opnieuw willen winnen, zullen ze dat dus zeker niet doen door Arnold Schwarzenegger of een andere moreel-liberale Republikein als kandidaat aan te wijzen.

Het is opvallend dat de armste staten in de VS de voorbije decennia steeds overweldigender Republikeins gingen stemmen en steeds minder Democratisch. Dat lijkt een sociaal-economische paradox die alleen verklaarbaar is wanneer men aanvaardt dat de cultureel-religieuze breuklijn voor de Amerikaanse kiezers almaar belangrijker werd dan de sociaal-economische. Die verschuiving werd met andere woorden niet in de eerste plaats veroorzaakt doordat het kiespubliek sociaal-economisch rechtser werd, maar doordat de Democratische Partij cultureel-religieus linkser werd. Daardoor werd de machtsbasis van de Democraten teruggedrongen naar het uiterste noordoosten en de westrand. Dat is niet toevallig het meest seculiere deel van Amerika. Het belang daarvan neemt echter af. De politieke macht van de toekomst wordt bepaald door de fertiliteit vandaag. Dat geldt zowel internationaal als nationaal.

Bevolkingstoename

De VS zijn de enige westerse natie die de komende vier decennia hun bevolking zullen zien toenemen. Terwijl Europa tegen 2050 honderd miljoen inwoners zal verliezen, zal de bevolking van de VS met honderd miljoen stijgen. Dat heeft niet alleen met immigratie te maken, maar ook met het feit dat Amerikaanse vrouwen nog steeds voldoende kinderen krijgen om in de vervanging van de generaties te voorzien.

Sociologen wijzen er al lang op dat het aantal kinderen afneemt naarmate de godsdienstigheid daalt. 'Conservatieve, religieuze Amerikanen investeren veel meer genen in de toekomst dan hun liberale, seculiere landgenoten', schreef de demograaf Phillip Longman op 2 september in The Washington Post. Bijna de helft van de Amerikaanse kerkgangers verklaart dat het ideale gezin uit drie of meer kinderen bestaat, terwijl slechts een kwart van de niet-kerksen een dergelijk kindertal wenst. Door geen kinderen te wensen, concludeert Longman, verliest seculier Amerika politiek steeds meer aan belang: 'Uiteraard zullen sommige kinderen die in fundamentalistische gezinnen opgroeien ongelovig worden, en vice versa. Maar de meeste mensen, zeker wanneer ze kinderen hebben, behouden grotendeels dezelfde religieuze en politieke oriëntatie als hun ouders.'

Vrouwen in Republikeinse staten hebben gemiddeld 12 procent meer kinderen dan vrouwen in Democratische staten. De demografisch jongste staten in de VS zijn inderdaad overwegend Republikeins. Van de 30 staten met de hoogste vrouwelijke fertiliteit stemden er 25 voor Bush. Van de 21 staten met het laagste cijfer stemden er 15 voor Kerry. De meest vruchtbare tien staten gingen allemaal naar de president. Dat was, op één uitzondering na, ook zo voor alle staten waar de vruchtbaarheid boven het vervangingsniveau van 2,1 kinderen ligt. Die ene uitzondering was Hawaii, een traditioneel Democratisch bolwerk dat dit jaar bijna in Republikeinse handen viel.

Buitenlands beleid

Dat alles verklaart waarom de conservatieven de Amerikaanse politiek de komende decennia in steeds grotere mate zullen domineren. Het tijdperk van de Democratische Partij is voorbij. Voor Europa betekent dat dat Amerika en het seculiere Europa verder uit elkaar drijven. Het politieke debat over de te volgen buitenlandse politiek zal in de VS immers niet langer gevoerd worden tussen enerzijds unilateralistische neoconservatieven en anderzijds multilateralistische interventionisten. Het wordt hoe langer hoe meer een debat tussen twee strekkingen binnen de conservatieve beweging. Omdat Europese analisten die beweging niet volgen, riskeren zij zich opnieuw te laten verrassen, net zoals ze twee jaar geleden plots het bestaan ontdekten van een invloedrijke neoconservatieve stroming waarvan ze voordien nooit hadden gehoord.

Binnen de conservatieve beweging woedt al 15 jaar een strijd tussen de 'neo-cons' en de zogenaamde 'paleo-cons'. De contouren daarvan begonnen zich onmiddellijk na het einde van de Koude Oorlog af te tekenen. Traditioneel neigde het Amerikaanse conservatisme steeds tot isolationisme. Alleen tijdens de Koude Oorlog was de Amerikaanse rechterzijde unaniem voorstander van een sterke Amerikaanse 'imperialistische' betrokkenheid bij wereldconflicten.

Onmiddellijk na de val van de Berlijnse Muur in 1989 kwam het tot een breuk tussen neo- en de paleoconservatieven. De paleo's willen terug naar het oude isolationisme. Vandaar dat ze de scheldnaam 'paleo' opgeplakt kregen. De neo's vinden dat Amerika, als enig overgebleven supermacht, de rol van mondiale politieman moet opnemen en de opkomst moet verhinderen van krachten die de wereldwijde Pax Americana bedreigen. Sinds 11 september 2001 wordt met name de radicale islam als zo'n gevaar gezien. Sommige neo's noemen het islamisme zelfs een 'nieuw fascisme' dat men tijdig moet uitroeien.

Eigen zaken

De paleo's daarentegen kantten zich reeds in 1991 tegen de oorlog van vader Bush om Koeweit te bevrijden. Volgens de paleoconservatieven vormde de annexatie van Koeweit door Irak geen bedreiging voor de VS. Ze erkennen dat de radicale islam een probleem is voor Israël en mogelijk ook voor Europa, maar niet voor de VS. Amerika, zo zeggen zij, mag geen imperiale wereldmacht zijn, het moet een republiek zijn die zich enkel met zijn eigen zaken bemoeit.

De paleo's hebben dit jaar, ondanks hun afkeer voor Bush' buitenlands beleid, voor de president gestemd. Ze vonden morele kwesties immers belangrijker dan buitenlandse. Als de oorlog in Irak echter op een debacle uitloopt, krijgen de neoconservatieven daar in 2008 de politieke rekening voor gepresenteerd. Wie denkt dat de Democraten daarvan profiteren, vergist zich. Dat Amerika steeds conservatiever wordt, staat vast. In de toekomst wordt de vraag 'neo of paleo?' belangrijker dan de vraag 'Democratisch of Republikeins?'

De auteur is freelance journalist en doctor in internationale studies. Hij schrijft in Amerikaanse bladen van zowel neo- als paleo-strekking.

Patrick Claerhout[/size][/font]

[Westland New Post]

Oorspronkelijk geplaatst door Koenraad Maesschalck

[font=Arial][size=2]Gisteren verscheen in 'De Tijd' een zeer interessant artikel over de politieke evolutie in de Verenigde Staten. Journalist Beliën zou in deze wel eens gelijk kunnen krijgen denk ik: dat politieke strijd er in de toekomst meer en meer tussen de neocons en de paleoconservatieven zal gaan.[/size][/font]
[font=Arial][/font]
[font=Arial]Wat denkt u over een eventuele nieuwe tegenstelling zoals hieronder geformuleerd? [/font]
[font=Arial][size=2][/size][/font]
[font=Arial][size=2]De Tijd, pagina 2, 1102 woorden[/size][/font]
[font=Arial][size=2]08-11-2004[/size][/font]
[font=Arial][size=2]Patrick Claerhout;

Het Democratische tijdperk is voorbij [/size][/font]

[font=Arial][size=2]De Amerikaanse verkiezingen maakten duidelijk dat Amerika een conservatief land is. Het politieke debat wordt er in de toekomst bepaald door een nieuwe breuklijn. Het gaat niet langer tussen Republikeinen en Democraten, maar tussen 'neo-' en 'paleoconservatieven', zegt PAUL BELIEN.

Amerika is de enige nog diepreligieuze christelijke natie in de westerse wereld. Blijkens een recent onderzoek gaat meer dan de helft (53%) van de Amerikanen 's zondags ter kerke. Het is een percentage waarbij de Europese zondagspraktijk verbleekt. Bijna driekwart van de Amerikanen bidt regelmatig en liefst 70 procent zegt bereid te zijn om ter verdediging van God en geloof zijn leven te geven.

We kunnen die Amerikaanse godsdienstigheid achterlijk vinden, maar houden er beter rekening mee. Als onze media dat gedaan hadden, zouden ze niet zo verbaasd zijn geweest over de overwinning van George W. Bush. Zoals Mark Steyn vrijdag in het Britse weekblad The Spectator schreef: 'Michael Moore mag nog zoveel films maken als hij wil, Amerika is ten diepste een conservatief land. De Democratische Partij heeft de aansluiting bij de meerderheid van de bevolking verloren. Zij zou het wellicht goed doen in België of Zuid-Engeland, maar dat zijn geen deelstaten van de VS.'

De electorale strategie van de Republikeinen was briljant door haar vanzelfsprekendheid. Door morele thema's te benadrukken, werden evangelische protestanten en orthodoxe katholieken - die in 2000 niet gingen stemmen - naar de kiesbus gelokt. Zij hielpen Bush aan de overwinning. Indien verstandige Republikeinen binnen vier jaar de verkiezingen opnieuw willen winnen, zullen ze dat dus zeker niet doen door Arnold Schwarzenegger of een andere moreel-liberale Republikein als kandidaat aan te wijzen.

Het is opvallend dat de armste staten in de VS de voorbije decennia steeds overweldigender Republikeins gingen stemmen en steeds minder Democratisch. Dat lijkt een sociaal-economische paradox die alleen verklaarbaar is wanneer men aanvaardt dat de cultureel-religieuze breuklijn voor de Amerikaanse kiezers almaar belangrijker werd dan de sociaal-economische. Die verschuiving werd met andere woorden niet in de eerste plaats veroorzaakt doordat het kiespubliek sociaal-economisch rechtser werd, maar doordat de Democratische Partij cultureel-religieus linkser werd. Daardoor werd de machtsbasis van de Democraten teruggedrongen naar het uiterste noordoosten en de westrand. Dat is niet toevallig het meest seculiere deel van Amerika. Het belang daarvan neemt echter af. De politieke macht van de toekomst wordt bepaald door de fertiliteit vandaag. Dat geldt zowel internationaal als nationaal.

Bevolkingstoename

De VS zijn de enige westerse natie die de komende vier decennia hun bevolking zullen zien toenemen. Terwijl Europa tegen 2050 honderd miljoen inwoners zal verliezen, zal de bevolking van de VS met honderd miljoen stijgen. Dat heeft niet alleen met immigratie te maken, maar ook met het feit dat Amerikaanse vrouwen nog steeds voldoende kinderen krijgen om in de vervanging van de generaties te voorzien.

Sociologen wijzen er al lang op dat het aantal kinderen afneemt naarmate de godsdienstigheid daalt. 'Conservatieve, religieuze Amerikanen investeren veel meer genen in de toekomst dan hun liberale, seculiere landgenoten', schreef de demograaf Phillip Longman op 2 september in The Washington Post. Bijna de helft van de Amerikaanse kerkgangers verklaart dat het ideale gezin uit drie of meer kinderen bestaat, terwijl slechts een kwart van de niet-kerksen een dergelijk kindertal wenst. Door geen kinderen te wensen, concludeert Longman, verliest seculier Amerika politiek steeds meer aan belang: 'Uiteraard zullen sommige kinderen die in fundamentalistische gezinnen opgroeien ongelovig worden, en vice versa. Maar de meeste mensen, zeker wanneer ze kinderen hebben, behouden grotendeels dezelfde religieuze en politieke oriëntatie als hun ouders.'

Vrouwen in Republikeinse staten hebben gemiddeld 12 procent meer kinderen dan vrouwen in Democratische staten. De demografisch jongste staten in de VS zijn inderdaad overwegend Republikeins. Van de 30 staten met de hoogste vrouwelijke fertiliteit stemden er 25 voor Bush. Van de 21 staten met het laagste cijfer stemden er 15 voor Kerry. De meest vruchtbare tien staten gingen allemaal naar de president. Dat was, op één uitzondering na, ook zo voor alle staten waar de vruchtbaarheid boven het vervangingsniveau van 2,1 kinderen ligt. Die ene uitzondering was Hawaii, een traditioneel Democratisch bolwerk dat dit jaar bijna in Republikeinse handen viel.

Buitenlands beleid

Dat alles verklaart waarom de conservatieven de Amerikaanse politiek de komende decennia in steeds grotere mate zullen domineren. Het tijdperk van de Democratische Partij is voorbij. Voor Europa betekent dat dat Amerika en het seculiere Europa verder uit elkaar drijven. Het politieke debat over de te volgen buitenlandse politiek zal in de VS immers niet langer gevoerd worden tussen enerzijds unilateralistische neoconservatieven en anderzijds multilateralistische interventionisten. Het wordt hoe langer hoe meer een debat tussen twee strekkingen binnen de conservatieve beweging. Omdat Europese analisten die beweging niet volgen, riskeren zij zich opnieuw te laten verrassen, net zoals ze twee jaar geleden plots het bestaan ontdekten van een invloedrijke neoconservatieve stroming waarvan ze voordien nooit hadden gehoord.

Binnen de conservatieve beweging woedt al 15 jaar een strijd tussen de 'neo-cons' en de zogenaamde 'paleo-cons'. De contouren daarvan begonnen zich onmiddellijk na het einde van de Koude Oorlog af te tekenen. Traditioneel neigde het Amerikaanse conservatisme steeds tot isolationisme. Alleen tijdens de Koude Oorlog was de Amerikaanse rechterzijde unaniem voorstander van een sterke Amerikaanse 'imperialistische' betrokkenheid bij wereldconflicten.

Onmiddellijk na de val van de Berlijnse Muur in 1989 kwam het tot een breuk tussen neo- en de paleoconservatieven. De paleo's willen terug naar het oude isolationisme. Vandaar dat ze de scheldnaam 'paleo' opgeplakt kregen. De neo's vinden dat Amerika, als enig overgebleven supermacht, de rol van mondiale politieman moet opnemen en de opkomst moet verhinderen van krachten die de wereldwijde Pax Americana bedreigen. Sinds 11 september 2001 wordt met name de radicale islam als zo'n gevaar gezien. Sommige neo's noemen het islamisme zelfs een 'nieuw fascisme' dat men tijdig moet uitroeien.

Eigen zaken

De paleo's daarentegen kantten zich reeds in 1991 tegen de oorlog van vader Bush om Koeweit te bevrijden. Volgens de paleoconservatieven vormde de annexatie van Koeweit door Irak geen bedreiging voor de VS. Ze erkennen dat de radicale islam een probleem is voor Israël en mogelijk ook voor Europa, maar niet voor de VS. Amerika, zo zeggen zij, mag geen imperiale wereldmacht zijn, het moet een republiek zijn die zich enkel met zijn eigen zaken bemoeit.

De paleo's hebben dit jaar, ondanks hun afkeer voor Bush' buitenlands beleid, voor de president gestemd. Ze vonden morele kwesties immers belangrijker dan buitenlandse. Als de oorlog in Irak echter op een debacle uitloopt, krijgen de neoconservatieven daar in 2008 de politieke rekening voor gepresenteerd. Wie denkt dat de Democraten daarvan profiteren, vergist zich. Dat Amerika steeds conservatiever wordt, staat vast. In de toekomst wordt de vraag 'neo of paleo?' belangrijker dan de vraag 'Democratisch of Republikeins?'

De auteur is freelance journalist en doctor in internationale studies. Hij schrijft in Amerikaanse bladen van zowel neo- als paleo-strekking.

Patrick Claerhout[/size][/font]

Laat ons hopen dat de paleo's het halen. Laten we ook niet vergeten dat Buchanan, 1 van de boegbeelden van de paleo-conservatieven steeds een heftig tegenstander is geweest van de Amerikaanse steun aan de Zionistische identiteit.

[solidarnosc]

Wat men vergeet is dat er ook nog nooit zoveel Amerikanen tegen een verkozen president hebben gestemd, dat het verschil tussen Democraten in aantal stemmen niet bepaald overweldigend was en dat nog geen 30% van de kiesgerechtigde Amerikanen voor Bush hebben gestemd. Om dan tot zulke drastische conclusies te komen. Dat de conservatieven eerst nog maar eens de eerst volgende jaren met Bush zien te overleven. Iedere keer dat de conservatieven winnen zijn er aan aantal die menen dat de conservatieven decennia aan de macht zullen blijven. Denk maar aan Reagan-Bush tijdperk of Tatcher in het VK. Waar staan de conservatieven trouwens nu in het VK?

[Praetorian]

Oorspronkelijk geplaatst door Westland New Post

Laat ons hopen dat de paleo's het halen. Laten we ook niet vergeten dat Buchanan, 1 van de boegbeelden van de paleo-conservatieven steeds een heftig tegenstander is geweest van de Amerikaanse steun aan de Zionistische identiteit.

Verschil tussen David Duke & Buchanan is quasi nul, dus ik zou hem zeker niet plaatsen bij de conservatieven.

[Antoon]

Oorspronkelijk geplaatst door Westland New Post

Laat ons hopen dat de paleo's het halen. Laten we ook niet vergeten dat Buchanan, 1 van de boegbeelden van de paleo-conservatieven steeds een heftig tegenstander is geweest van de Amerikaanse steun aan de Zionistische identiteit.

Het kan niet anders of je bent een allochtoon die hier even een extreem-rechtse jas aantrekt. Of gewoon een beetje gek. In ieder geval geobsedeerd door het succes van de joden.

[C uit W]

Dit komt van een ander artikel. Het staat in The Spectator van deze week (gratis on-line abonnement te verkrijgen, aanrader!)
Het origineel is trouwens beter
November 2004 PAGE 1 of 3
next >>

Cover Story
A catastrophic night for the Democrats



New Hampshire

Thank you, Lady Antonia Fraser! In 2000, Clark County, Ohio went to Al Gore. This time round, after the local citizenry were targeted by the Guardian to be the beneficiaries of Lady Antonia’s voting advice, and John le Carré’s and Richard Dawkins’s and many others, Clark County went to ...George W. Bush!

How about that? Alas for the Republican party, Lady Antonia and her chums never got round to writing to New Jerseyites and Pennsylvanians and Oregonians, or we’d be looking at a Bush landslide. Instead, Republicans had to settle for a little less. But, despite the best efforts of the US media, the Guardian, some even phonier than usual ‘exit polls’, Bruce Springsteen and ‘Rock The Vote’, Puff Daddy and the ‘Vote Or Die’ rap-the-vote movement, George Soros and Steve Bing and the million trillion bazillion dollars they poured into Ohio, respected foreign leaders like Yasser Arafat and Kim Jong Il, the Arab street, an attempted ‘October surprise’ by the UN’s Mohammed al-Baradei and the New York Times, and a late intervention by the late Osama bin Laden (which seemed awfully close to ‘Vote Kerry or die’), it was still a Republican night.

You might not have gained that impression from the BBC or even from my friends at the Telegraph, who claimed in Tuesday’s issue to be detecting last-minute swings to John Kerry. But just to run through what happened: in the House of Representatives the Republicans have picked up five seats; in the Senate they’ve picked up at least three, maybe four, including David Vitter winning a Louisiana seat that’s been Democrat since post-Civil War reconstruction; it looks like they’ve knocked off their chief obstructionist in the Democratic caucus.

And, oh yes, the most hated man in the world has become the first President since 1988 to win over 50 per cent of the popular vote.

In other words, it’s the perfect hat trick: a Republican President, a Republican Senate and a Republican House have been re-elected for the first time since President McKinley and the GOP Congress of 1900.

How’d that happen? There was a big increase in turnout, adding something upwards of 15 million people to the polls. We were assured by all the experts that an increase in turnout foreshadowed a Kerry landslide. Why, everyone knows an increase in turnout must be that big youth vote we always hear about, roused by elderly gentlemen like Mr Springsteen playing songs that were hits when their parents were courting into stampeding to the polling booths to vote against a return of the draft and Bush’s intolerance of gay marriage.

But, as noted here last week, the ‘Rock The Vote’ crowd didn’t show up for Howard Dean, and they didn’t show up for John Kerry either. They never show up. Or, to be more precise, if they do show up, they’re not a monolithic voting bloc. The Kerry campaign was fantasising if it thought that ‘young people’ trend Democrat in large enough numbers to compensate for all their fraying demographics — blacks, Hispanics, Catholics, rural whites, women, etc. Even with the collapse of the third-party Ralph Nader vote, Senator Kerry could only hold Al Gore’s states with much smaller margins: Gore won Connecticut by 17 points, Kerry by 10; Gore won New Jersey by 16 points, Kerry by 7. The ‘red’ states — the Bush states — got a little bit redder, the ‘blue’ states — Kerry’s — got a bit redder too.

So the story of the election is yet another catastrophic night for the Democrats. If the Kerry campaign goes into full legal mode sending the chad-chasers into Ohio, it will be doing so from a much wobblier footing than in 2000; this time, their man lost the popular vote decisively, by four million votes. Legally speaking, you can bring the boys in, but, morally and politically, suing your way into victory is a trickier proposition when your guy’s such a clear-cut loser. At 2.30 on Wednesday morning John Edwards came out to address a demoralised crowd in Boston’s Copley Square, pledging ‘to make every vote count’ — which is Dem code-speak for ‘lawyers’. But it sounded kinda lame when, vote-count-wise, George W. Bush is likely to beat Ronald Reagan’s 1984 record and wind up with more votes for President than any man in the history of the republic.

didn’t look that way at the start of the evening. As is now traditional, election night began with a bunch of bogus ‘exit polls’ that proved to be even junkier than the ones in 2000. The networks refused to call Virginia and the Carolinas because they had exit polls showing Kerry ahead. Had those polls been correct, it would have been a landslide for the Senator. But they weren’t correct: they were bunk, and the only thing stopping me from calling for a fraud investigation is that I’ve begun rather to enjoy it. At 7 p.m. Eastern time the networks come on the air with their big specials, and you can see the anchors and the pundits and the Democratic spinmeisters are all excited because they think things are all going their way and the Republicans are in big trouble, and by 9 p.m. nothing’s gone their way and they’re all discombobulated. They don’t seem to understand the point I’ve been making for years now — that the Democrats and the media reinforce each other’s delusions.

That happened again this time. The notion of a ‘youth vote’ scared up by the Democrats to vote against an entirely mythical draft is essentially a spontaneous invention of the Democrat-media bubble. Out in the real world, meanwhile, 11 states voted for ‘gay marriage’ bans by overwhelming margins. The ‘youth vote’ is largely fictitious, the anti-gay marriage vote is real. That may be unfortunate or in deplorable taste, but, if the national media ignore real constituencies in favour of fake ones, it’s hardly surprising that the Democrats wind up, in the words of CNN’s Candy Crowley, ‘depressed and bewildered’.

The Dems have a long-term problem: their vote is becoming more and more concentrated in a few enclaves on the Pacific coast and the Atlantic north of Washington, even as the population shifts to the south and the mountain states. What have traditionally been Democrat states — Tennessee, West Virginia — and what have traditionally been swing states — such as Missouri — are looking lost to the Democrats in perpetuity. No matter how many movies Michael Moore makes, America is basically a conservative country. If you don’t believe me, look at Tom Daschle, the Democrats’ Senate leader and the first such party leader to be defeated in over half a century. Daschle’s going down to defeat in South Dakota by a big enough margin that even the traditional Democratic trick — finding a few thousand extra ‘late votes’ lying around under an abandoned pick-up on one of the more distant Indian reservations — is unlikely to suffice. Daschle has spent years as a doctrinaire liberal Democrat in Washington while posing as a ‘bipartisan’ ‘moderate’ ‘centrist’ back in his conservative home state. This year it caught up with him.

Look at John Kerry’s campaign, which is — as Democratic national campaigns invariably are these days — deeply evasive: despite a long anti-gun voting record, he fired off guns and shot at animals everywhere he went; despite voting as an abortion absolutist, he insisted that he ‘personally believed’ life begins at conception; despite voting against the Defence of Marriage Act, he declared that he was opposed to gay marriage. And the red states still wouldn’t buy it.

The Democratic party have got themselves out of step with a huge chunk of the population. They’d probably do well in Belgium and much of southern England, but unfortunately neither of those jurisdictions is a US state. And, in the places which are, the party is increasingly uncompetitive. None of its issues resonates with rural America, and most of them — abortion and race-baiting — just sound stale: Selma, Alabam’ is 40 years old, Roe vs Wade is 30 years old, and the scare talk about Bush’s Supreme Court appointees just doesn’t work. The party is intellectually exhausted and short of talent, which is how a vain, mediocre senator ended up with the nomination. There are still enough tribal Democrats to make it impossible for even the worst candidate to fall below 40 per cent, but they’re so concentrated in New England, New York and California that the party can’t break beyond that. Hence, the White House, Senate and House in Republican hands.

I think the party needs to stop suing and go on a long retreat to try and figure out what it means to be a Democrat in the early 21st century.

As for Bush, I’m glad he survived, if only because every anti-American on the planet was looking forward to dancing on his political grave like those nutso Palestinian women in the streets of Ramallah on 9/11. But I’m annoyed that it was this close. Two years ago I wrote that the President had missed an opportunity. In August 2002 I wrote in these pages, ‘President Bush has won the first battle (Afghanistan) but he’s in danger of losing the war. The war isn’t with al-Qa’eda, or Saddam, or the House of Saud. They’re all a bunch of losers.... In a unipolar world, it’s clear that the real enemy in this war is ourselves, and our lemming-like rush to cultural suicide.’ Transformative leaders use turbulent times to reshape the nation, as FDR did with the Depression. Back in his 90 per cent approval-rating days, Bush could have used the new war to shift the culture, to toughen it.

The 43rd President is a radical, at home and abroad: had Kerry been elected, not only would he have abandoned this administration’s broader ambitions in the Middle East, but, unlike Bush, he would have made no serious attempt to reform social security. The Texan moron is, in fact, the kind of leader people always say they want: not poll-driven, with the courage to take the tough decisions, etc. But he’s very poor at selling them to the American people, and what seems obvious to him isn’t necessarily that obvious if you’re in one of the many cities with a reflexively anti-Bush monodaily. It should have been a bigger victory, and Republicans need to examine carefully why it wasn’t.

One constituency that’s more or less dead after this election is the liberal warmongers — the fellows like Andrew Sullivan (of Britain’s Sunday Times) and Thomas Friedman (of the New York Times) and my compatriot Michael Ignatieff. Before the Iraq war, they were some of its biggest boosters. In recent months, they all turned, and most of them persuaded themselves that Kerry was the man to fix the mess in Iraq and see things through. I found this extraordinary. The defeat of Bush would have been seen around the world as a repudiation of his view of the war, and especially the aspect that the moulting hawks were once so keen on: his commitment to bringing liberty to the Middle East. John Kerry couldn’t have been more explicit that that was not his aim. The moulters’ willingness to abandon the long-term goal because of a nickel’n’dime jailhouse scandal and a rate of combat fatalities that any earlier generation of Americans would have regarded as the blessings of a merciful God speaks very poorly for them. Even as an armchair warrior, I wouldn’t want to be in a foxhole with these guys.

In the last few days, John Kerry wore himself hoarse shouting that America was crying out for ‘change’. But Bush is the candidate of change, and Kerry was the one running as the status quo candidate — work through the UN, the IAEA, the EU. Bush is promoting radical change in foreign policy, change in domestic policy, but both consistent with ‘red state’ values, expanding liberty abroad and promoting opportunity at home. As long as the Democrats have nothing to offer and stay on the wrong side of the guns’n’God issues, they will continue to decline.

On a personal note, New Hampshire narrowly went for Kerry. Shame on my wussier Granite State neighbours. The southern third of the state is full of transplants from Taxachusetts who’ve evidently forgotten why they moved up. Personally humiliating for me, and disastrous for the state if it were to succumb to the policies that have enervated the rest of New England. But don’t worry; we’ll claw it back for the Republicans in 2008.

[Westland New Post]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

Het kan niet anders of je bent een allochtoon die hier even een extreem-rechtse jas aantrekt. Of gewoon een beetje gek. In ieder geval geobsedeerd door het succes van de joden.

De burgerlijk-rechtse idioten (met zion-vriendje Antoon op kop) worden blijkbaar dementer met de minuut. Een "allochtoon "die moslims oproept om terug te keren naar hun landen van herkomst.... ...Antoon logica zeker??? Wat was je toch stil toen jouw zion-maatjes tesamen betoogden met de Duitse Antifa tegen een pro-palestinabetoging van de Freie Nationalisten.

[Antoon]

Oorspronkelijk geplaatst door Westland New Post

De burgerlijk-rechtse idioten (met zion-vriendje Antoon op kop) worden blijkbaar dementer met de minuut. Een "allochtoon "die moslims oproept om terug te keren naar hun landen van herkomst.... ...Antoon logica zeker??? Wat was je toch stil toen jouw zion-maatjes tesamen betoogden met de Duitse Antifa tegen een pro-palestinabetoging van de Freie Nationalisten.

Er zijn in de zionistische beweging altijd al verschillende strekkingen geweest. Links, rechts, religieus en atheïstisch, om er maar vier te noemen. Vergeet niet dat Israel een pure democratie is. En dit als klein landje in een uitgestrekt vijandig gebied van bloeddorstige gruweldictaturen.
Vandaar mijn bewondering voor de joden. Ook dat hebben ze prachtig gedaan!

[Tacitus]

Toch wat verstrekkende conclusies op basis van te beperkte gegevens. Het is een interessante, zij het niet al te opbeurende vooropstelling, en de democraten zijn inderdaad niet zo "sexy" op het moment, maar dit betekent niet dat de republikeinen het pleit noodzakelijkerwijs steeds zullen winnen. Bovendien kan die interne verdeeldheid op termijn wel eens flink gaan opspelen, wat in het voordeel van de progressieven zou kunnen zijn.
Ik denk dat de Democraten aan een duidelijke vernieuwingsbeweging toe zijn. De aanzetten daartoe werden reeds gegeven door Clinton, en sluiten aan bij een socialer traditie, zoals onder beide Roosevelts.
Voor de Democraten is het wachten op een hernieuwde "New Deal"; die zou overigens wel eens dichterbij kunnen zijn dan de meeste paleo's en neo's verhopen. Het blijven immers "cons", die geen stappen zullen ondernemen op het vlak van armoedebestrijding, ziekteverzekering, milieu, onderwijs, noem maar op.
Als de republikeinse propaganda wordt doorbroken is veel mogelijk.
En wat dat religieuze betreft: dat is er in de VS altijd geweest. Het heeft de democraten nooit echt gehinderd presidenten te leveren.
Ik denk niet dat aan deze uitslag al te grote conclusies moeten worden verbonden. Als dit wel noodzakelijk is, zouden de US wel eens kunnen afstevenen op een fundamentele breuk, die de rol van de staten tegen het centraal gezag heropvist.
Dat laatste is overigens de meest oorspronkelijke "dada" van de democraten ...

[Westland New Post]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

Er zijn in de zionistische beweging altijd al verschillende strekkingen geweest. Links, rechts, religieus en atheïstisch, om er maar vier te noemen. Vergeet niet dat Israel een pure democratie is. En dit als klein landje in een uitgestrekt vijandig gebied van bloeddorstige gruweldictaturen.
Vandaar mijn bewondering voor de joden. Ook dat hebben ze prachtig gedaan!

Een pure democratie.... In Pisraël bestaat nog niet eens een "burgerlijk huwelijk"!!!

[Volksstormer]

Oorspronkelijk geplaatst door Westland New Post

De burgerlijk-rechtse idioten (met zion-vriendje Antoon op kop) worden blijkbaar dementer met de minuut. Een "allochtoon "die moslims oproept om terug te keren naar hun landen van herkomst.... ...Antoon logica zeker??? Wat was je toch stil toen jouw zion-maatjes tesamen betoogden met de Duitse Antifa tegen een pro-palestinabetoging van de Freie Nationalisten.

Sommige rechtsen zijn duidelijk het Noorden kwijt. De "burgerlijken" richten zich naar het 'Wilde Westen', en de "radicalen" naar het 'Midden Oosten'.

Het zijn beide ongezonde fixaties.

[Volksstormer]

Oorspronkelijk geplaatst door Westland New Post

Een pure democratie.... In Pisraël bestaat nog niet eens een "burgerlijk huwelijk"!!!

Het homo-'huwelijk' is anders wél burgerlijk! Heet dat dan Vooruitgang?

[Suetonius]

Het zal wel keren zeker..... Amerika zal niet voor eeuwig vastklampen aan godsdienst.
Dat de rationaliteit moge zegevieren boven de godsdienst, waar ook ter wereld.........

[democratsteve]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

Vergeet niet dat Israel een pure democratie is.

Mensenlief mensenlief.
En dat terwijl je hier altijd zit te zeveren dat Belgie géén democratie is.(Wat het ook niet is) maar ga in Israël of in Amerika maar eens van uw gat geven tegen hun leiders, zoals ge hier altijd tegen Verhofstadt doet. Eens zien hoe lang je op vrije voet mag blijven rondlopen.
In Israël zijn niet-Joden tweederangsburgers, beste vriend.
Net zoals jij zo graag zou zien dat migranten hier ook als tweederangsburgers zouden worden behandeld. Je begint door de mand te vallen Antoon.
Je symphatie gaat steeds uit naar rasechte dictators.
Die oelewapper op de foto waarmee je hier zo graag pronkt, op kop.
Ik ken die soort van jouw wel. Als er morgen een tweede Hitler België binnenvalt, hebben ze overmorgen al een zwart hemd aan.
En dat durft dan over democratie te spreken.

[Seba]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

Het kan niet anders of je bent een allochtoon die hier even een extreem-rechtse jas aantrekt. Of gewoon een beetje gek. In ieder geval geobsedeerd door het succes van de joden.

jij bent eveneens geobsedeerd door het succes van de joden. Zo erg zelfs dat je graag alle wandaden onder de mat veegt met een paar flauwe excuusjes..

[Volksstormer]

Oorspronkelijk geplaatst door Suetonius

Het zal wel keren zeker..... Amerika zal niet voor eeuwig vastklampen aan godsdienst.
Dat de rationaliteit moge zegevieren boven de godsdienst, waar ook ter wereld.........

Wetenschap is evenzeer ontoereikend als een godsdienst die enkel nog (puriteinse) moraal is.