Steeds meer kritiek op links-liberale ethiek!

[Koenraad Maesschalck]

Opnieuw is een ophefmakend boek verschenen, die de links-liberale, politiek-correcte fabeltjes op ethisch vlak onderuit haalt. Het boek 'Les pères et les mères' is van de hand van de bekende Franse pediater Aldo Naouri.

In zijn werk stelt Naouri, dat het noodzakelijk is dat gezinnen bestaan uit een sterke, gezagsvolle mannelijkevaderfiguur die als "pater familias" optreedt, en een moeder die zich ook bewust is van haar vrouw-zijn.

Naouri stelt onverbloemd dat de vader geen postmoderne pion van een almachtige moeder-de-vrouw mag zijn, temeer omdat dit volgens Naouri een verstikkingsgevaar voor het kind inhoudt. Tegenwoordig wrden kinderen rotverwend door wat hij noemt alomtegenwoordige "klokhen-moeders" die met de dag overbezorgder worden en weigeren afstand te nemen van hun kind. En dat terwijl het net uiterst belangrijk is dat het kind z'n eigen ruimte vindt in het nest, tussen moeder én vader.

Moeders mogen alomtegenwoordig zijn stelt Naouri, maar op één belangrijke voorwaarde: het kind moet vanachter moeders schouder duidelijk zien dat er nog een echte man in het spel is. Én dat zijn moeder zich ook interesseert voor die man. Naouri adviseert dan ook op te houden met die duizend-en-één hypermoderne samenlevingsvormen te verzinnen, en het klassieke gezin te herwaarderen en te versterken. "Vader, wees een échte man en moeder, besef dat je een vrouw bent. Onze kinderen hebben het broodnodig."

Niet nodig te vertellen dat de culturele marxisten die de media beheersen, het werk van Naouri verketteren. Ook de linkse academici doen hun duit in het zakje, zoals ondermeer de Gentse prof. Paul Verhaeghe, die de stellingen van Naouri catalogeert als zijnde "gevaarlijk conservatief" en slecht nieuws voor bijvoorbeeld homo-koppels. Rode draad doorheen de kritiek op Naouri, is dat "verbieden" en je autoriteit laten gelden tegenwoordig not done is. Men kan in de gevestigde linkse kringen duidelijk maar niet loskomen van de anti-autoritaire bewegingen uit de jaren 1960 en 1970. Met het werk van Naouri wordt andermaal bewezen dat er een conservatieve tegenbeweging op gang gekomen is, die meer en meer de links-liberale adepten in het defensief dringt. Of hoe de conservatieven de nieuwe, echte vooruitstrevenden zijn. 8)

[jorisjeroen]

Wat is je bron? Dit gaat duidelijk om een gekleurde bron...
Maar verder:
Dit is een deel van een tekst die geschreven naar aanleiding van het verbod op homohuwelijken in de VS. Desalniettemin denk ik wel dat het hier terzake doet. (eerst de vooronderstelling, dan de tegenwerping)

3. Same-sex couples aren't the optimum environment in which to raise children. That's an interesting one, in light of who society does allow to get married and bring children into their marriage. Check it out: murderers, convicted felons of all sorts, even known child molesters are all allowed to freely marry and procreate, and do so every day, with hardly a second thought by these same critics. So if children are truly the priority here, why is this allowed? The fact is that many gay couples raise children, adopted and occasionally their own from failed attempts at heterosexual marriages. Lots and lots of scientific studies have shown that the outcomes of the children raised in the homes of gay and lesbian couples are just as good as those of straight couples. The differences have been shown again and again to be insignificant. Psychologists tell us that what makes the difference is the love of the parents, not their gender. The studies are very clear about that. And gay people are as capable of loving children as fully as anyone else.

Lijkt me vrij duidelijk.
volledige tekst:
http://www.bidstrup.com/marriage.htm

Verschillende interpretatis van hetzelfde principe. Ik denk dat je hieruit kan besluiten dat homohuwelijken evenveel kans maken als anderen wat betreft kinderen opvoeden. De Franse pediater heeft het namelijk nergens over homokoppels, maar over mannen en vrouwen, en dat zij beide rollen spelen.

[ingenious]

Oorspronkelijk geplaatst door Koenraad Maesschalck

Of hoe de conservatieven de nieuwe, echte vooruitstrevenden zijn. 8)

wat is hier vooruitstrevend aan?

[ingenious]

verder zie ik niet in waarom deze man alle "politiek-correcte fabeltjes op ethisch vlak" onderuit zou halen. hij beweert iets, velen spreken hem tegen. welles-nietes dus.

[solidarnosc]

Oorspronkelijk geplaatst door Koenraad Maesschalck

Of hoe de conservatieven de nieuwe, echte vooruitstrevenden zijn. 8)

Ach Lenin zei al dat er niets conservatiever is als een revolutionair. Het zou me dus verbazen mocht u conservatiever zijn dan ik.

[Seba]

Oorspronkelijk geplaatst door ingenious

verder zie ik niet in waarom deze man alle "politiek-correcte fabeltjes op ethisch vlak" onderuit zou halen. hij beweert iets, velen spreken hem tegen. welles-nietes dus.

inderdaad, daar komt het zowat op neer

Oorspronkelijk geplaatst door Koenraad Maesschalk

11.11.11? Zoek uw eten zelf!

en u gaat ons eens wat de les komen spellen over ethiek?

[Brabo]

Oorspronkelijk geplaatst door Koenraad Maesschalck

Opnieuw is een ophefmakend boek verschenen, die de links-liberale, politiek-correcte fabeltjes op ethisch vlak onderuit haalt. Het boek 'Les pères et les mères' is van de hand van de bekende Franse pediater Aldo Naouri.

In zijn werk stelt Naouri, dat het noodzakelijk is dat gezinnen bestaan uit een sterke, gezagsvolle mannelijkevaderfiguur die als "pater familias" optreedt, en een moeder die zich ook bewust is van haar vrouw-zijn.

Hij mag stellen wat hij wilt, als hij z'n beweringen niet met stevig onderzoek kan staven dan is zijn boek waardeloos. Dat hij psychoanalyticus is van opleiding maakt mijn scepsis enkel maar groter trouwens.

[Bhairav]

Wat een zever. Alles.
Dat rollenpatroon dat we tot nu altijd geleden hebben is onnatuurlijk. Typisch voor een mannencultuur, die altijd repressief is.

[Pelgrim]

Uiteraard is er steeds meer kritiek op de linkserige liberalen. Het blijven per slot van rekening liberalen.

[Marco]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Uiteraard is er steeds meer kritiek op de linkserige liberalen. Het blijven per slot van rekening liberalen.

Een linkse liberaal is iets zoals een vleesetende vegetariër.

[Phrea|K]

Oorspronkelijk geplaatst door Marco

Een linkse liberaal is iets zoals een vleesetende vegetariër.

Links-liberaal is al beter dan socialist.
Alhoewel we voorlopig nog in een crypto-communistische samenleving leven, is het socialisme eigenlijk allang dood. Zoals Frank Ankersmit in dit artikel schrijft:

Welnu, een van de belangrijkste eigenaardigheden van onze huidige postmoderne maatschappijen is dat die geen ruimte meer laten voor alternatieve maatschappij-visies. Niemand zag dat beter dan Herbert Marcuse, de nu geheel vergeten neo-Marxistische goeroe van de revolutionaire bewegingen van eind jaren ’60. In zijn One dimensional man van 1964 betoogde Marcuse dat de ramp van het liberale kapitalisme was dat die de geschiedenis als het ware had stilgezet. Wij leven, zo zei hij, in een ‘één-dimensionale’ wereld leven omdat alternatieven voor het liberaal-kapitalisme niet langer voorstelbaar zijn. De twee-dimensionaliteit van een wereld waarin een alternatief voor het bestaande nog een reële optie was, werd aldus verruild voor één-dimensionaliteit waar die optie niet meer bestaat. Vandaar ook de titel van Marcuses boek. De geschiedenis is nu niet langer de slingerbeweging van de ene maatschappelijke orde naar het alternatief ervan, maar het alsmaar rechtuit doorwandelen op één en hetzelfde pad dat we eenmaal, en voorgoed, zijn ingeslagen. We zijn daarmee de gevangenen geworden van een zich voortaan eindeloos continuerende fase in de geschiedenis van de mensheid. Dat gaf Marcuse het gevoel van een soort historische claustrofobie en vandaar zijn wanhopige oproep tot een revolutionaire breuk met de loodzware ketens van het liberaal-kapitalisme.


Exact dezelfde analyse van onze hedendaagse wereld van na ‘1989’ bood Francis Fukuyama in zijn veel-besproken The end of history and the last man van 1992. Ook hij zei dat er geen echte alternatieven meer zijn voor de bestaande liberaal-kapitalistische orde. Dat bedoelde hij met zijn notie van ‘het einde van de geschiedenis’ en zijn stelling “‘that liberal democracy may constitute ‘the end point of mankind’s ideological evolution’ and ‘the final form of human government’. As such it constitutes ‘the end of history’. That is, while earlier forms of government were characterized by grave defects and irrationalities that led to their eventual collapse, liberal democracy is arguably free from such fundamental internal contradictions’”. Daar ligt dus het cruciale gegeven: vroegere maatschappijen kenden altijd interne spanningen – ‘contradicties’, zoals Marx zou zeggen – waaraan die maatschappijen vroeger of later altijd bezweken en waardoor er iets geheel anders voor in de plaats kwam. Zo groef het feodalisme zijn eigen graf door feodale rechten het karakter te geven van financiele transacties. En zo ‘produceerde’ de 19e eeuwse bourgeoisie eigener beweging het industriele proletariaat dat een eeuw later haar grafdelver zou zijn.


Maar, zo zegt Fukuyama, de nu bestaande liberaal-kapitalistische orde is vrij van dat soort van interne ‘contradicties’: het is een systeem dat geheel consistent is met zichzelf. Een systeem zonder losse draadjes, zogezegd. Het is daarom het eerste politieke systeem in de geschiedenis van de mensheid dat niet langer zijn eigen ondergang organiseert. Alle feilen in dat systeem – en niemand beweert dat die er niet zouden zijn! – kan je pas op een constructieve manier tegemoet treden als je eerst begint met de logica van die liberaal-kapitalistische orde te onderschrijven. Doe je dat niet, dan maak je alleen maar rommel. Er is daarom nog maar één weg naar de toekomst en naar een zinvolle verbetering van onze samenlevingen. En dat is die van een voortdurend sleutelen aan het liberaal-kapitalisme om het steeds in een optimale conditie te houden. Voor alternatieve ideeën is geen ruimte meer. In een woord: ‘the big idea is that there are no big ideas’. Dat is dus precies hetzelfde als wat Marcuse ook al betoogd had. Het enige verschil is dat Fukuyama met vreugde verwelkomde wat Marcuse nu juist met zoveel afschuw en weerzin van zich wierp.
In feite werd dit alles honderdvijftig jaar geleden al beweerd door de meest subtiele analyticus van de democratie ooit, Alexis de Tocqueville (1805 – 1859). Want in het tweede deel van zijn De la Démocratie en Amérique van 1839 had ook hij al gezegd dat de liberale democratie het eigenaardig vermogen bezit om alle alternatieven voor zichzelf de verstikkingsdood te laten sterven. Dat was nog nooit vertoond in de geschiedenis van de mensheid. In die zin is dat meest revolutionaire politieke systeem van de liberale democratie paradoxalerwijs tegelijkertijd de hoogste vorm van conservatisme – en waarmee dan ook de oude pendelbeweging tussen revolutie en conservatisme werd stilgezet. Daarom is conservatisme nu ook een even oninteressant politiek begrip geworden als het begrip revolutie: beide behoren tot een politiek vocabulair dat we met de vestiging van de democratie achter ons hebben gelaten. Die begrippen verloren hun zin en betekenis omdat de democratie beiden in zich verenigt en de democraat daarom niet meer voor de één en tegen de ander kiezen kan. De conservatieven van de Burke-Stichting, die zich zo graag op Tocqueville beroepen, zouden daar nog eens goed over na moeten denken.

Maar als Marcuse, Fukuyama en Tocqueville gelijk hebben, dan zijn de bordjes nu verhangen. Nu moeten de socialisten opereren binnen een historische en maatschappelijke logica die hen vijandig gezind is. Zij zien zich daarom nu geconfronteerd met hetzelfde wrede dilemma waar het liberalisme in de 20e eeuw mee worstelde. Nu staat het socialisme voor de keuze van ofwel ophouden te bestaan, ofwel liberaal te worden. Nu wordt het socialisme uiteengetrokken tussen zichzelf en de standpunten van de politieke tegenstander.

Wij trekken de socialisten uiteen.

De socialisten zullen uiteindelijk ook meestappen in de liberaal-kapitalistische logica. De vraag zal niet langer zijn of een partij liberaal is, maar hoe liberaal ze zijn.

[Stratcat]

Oorspronkelijk geplaatst door Marco

Een linkse liberaal is iets zoals een vleesetende vegetariër.

Als rechts-liberaal Liberaal Appel en consoorten betekent, dan roep ik me met veel plezier uit tot links-liberaal. En als links-liberaal synoniem is voor Anciaux en co ben ik met evenveel plezier rechts-liberaal.
Liefst van al noem ik me liberaal tout court.

[Stratcat]

Oorspronkelijk geplaatst door Phrea|K

De socialisten zullen uiteindelijk ook meestappen in de liberaal-kapitalistische logica.

Dat doen ze nu toch al?

Oorspronkelijk geplaatst door Phrea|K

De vraag zal niet langer zijn of een partij liberaal is, maar hoe liberaal ze zijn.

Is nu toch ook al zo?

....

Over naar solidarnosc.

[Marco]

Ik ben een "klassiek liberaal" en ben trots op mijn label. Maar met labels alleen komen we er niet. Als ik naar de feiten kijk dan stel ik vast dat de overheid pakweg een eeuw terug 10% van het BBP nodig had om zijn taken te vervullen. Nu is dat ongeveer 15% (mijn berekende schatting). Dat is het 'liberale' gedeelte, de kerntaken van de overheid.

De rest, zijnde 52% - 15% = 37% is de verzorgingsstaat, het socialistische deel. Zolang dat niet sterk veranderd voel ik mij ongemakkelijk in mijn socialistisch vaderland. Ik heb soms de indruk dat wij een socialistisch Oostblok land zijn en dat de Oostbloklanden liberale landen zijn. Maar ja daar heeft het systeem al gefaalt. Zijn we dan toch op de goede weg?

[Phrea|K]

Oorspronkelijk geplaatst door De anarchistische bankier

Dat doen ze nu toch al?

Is nu toch ook al zo?

....

Over naar solidarnosc.

Ja en neen, de socialisten aanvaarden idd tot op beperkte hoogte de vrije markt, maar voor sociale zekerheid en dergelijke zijn ze nog steeds niet afgestapt vd idee dat dit door de Staat gecontroleerd dient te worden. Stevaert is van mening dat de Staat moet blijven instaan voor bepaalde essentiële diensten & goederen. Op het moment dat ze ook dit opgeven, zijn het voor mijn part liberalen.

[Volksstormer]

Oorspronkelijk geplaatst door jorisjeroen

Wat is je bron? Dit gaat duidelijk om een gekleurde bron...
Maar verder:
Dit is een deel van een tekst die geschreven naar aanleiding van het verbod op homohuwelijken in de VS. Desalniettemin denk ik wel dat het hier terzake doet. (eerst de vooronderstelling, dan de tegenwerping)


Lijkt me vrij duidelijk.
volledige tekst:
http://www.bidstrup.com/marriage.htm

Verschillende interpretatis van hetzelfde principe. Ik denk dat je hieruit kan besluiten dat homohuwelijken evenveel kans maken als anderen wat betreft kinderen opvoeden. De Franse pediater heeft het namelijk nergens over homokoppels, maar over mannen en vrouwen, en dat zij beide rollen spelen.

Geef flikkers met een kinderwens toch gewoon een poedel!

[Volksstormer]

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Wat een zever. Alles.
Dat rollenpatroon dat we tot nu altijd geleden hebben is onnatuurlijk. Typisch voor een mannencultuur, die altijd repressief is.

Overal waar 'revolutionairen' de rolpatronen wilden afschaffen, is men daarop terugkomen.

[Bhairav]

Wie gaat het rollenpatroon voortzetten? De volgende generaties zeker?

[Volksstormer]

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Wie gaat het rollenpatroon voortzetten? De volgende generaties zeker?

De islamieten misschien?

[Bhairav]

Haha. Met hun IQ zeker?