Het Brusselse huis van Gesu behoort gesloten te worden.

[Roderik]

Het is beter Gesu te sluiten. dan deze ellende in stand te houden.
De hoofdstad van Europa moet zich schamen

citaat volkskrant:
Vergaarbak van misère in het huis van Gesù
LEEN VERVAEKE − 26/06/13, 00:00

Na de paters kwamen de krakers in het Brusselse Gesùklooster. Van hun idealisme is weinig meer over. Dealers en junks maken de dienst uit, de rest van de bewoners leeft er in angst.

Beter was het drie, vier jaar geleden, toen kunstenaars en anarchisten het leegstaande jezuïetenklooster in het hart van Brussel net hadden gekraakt. Ze schilderden de muren in alle kleuren van de regenboog. Ze organiseerden debatten en barbecues. Ze haalden daklozen en illegalen van straat en geloofden in een betere wereld.

Erger, veel erger, werd het in de jaren daarna. Het indrukwekkende klooster, uitgegroeid tot het grootste kraakpand ter wereld, trok drugsdealers en verslaafden aan. Ze pikten de grootste kamers in, stalen douches en radiatoren, dumpten hun vuilnis op de binnenplaats. De 160 andere inwoners, zowat de helft kinderen, leefden voortdurend in angst.

[Bolleke Wol]

Ik heb daar destijds helemaal in 't begin nog gezeten om er een videoreportage te maken, toen ze net van een ander pand overkwamen... er waren grootse plannen toen. Ik vraag me af of dat groententuintje er nog is...

[Roderik]

Oorspronkelijk geplaatst door Bolleke Wol

Ik heb daar destijds helemaal in 't begin nog gezeten om er een videoreportage te maken, toen ze net van een ander pand overkwamen... er waren grootse plannen toen. Ik vraag me af of dat groententuintje er nog is...

Nog steeds grootse plannen.
Echter meer vuilnis dan groente.

citaatVK:
Eigenlijk wil de eigenaar, een Zwitsers vastgoedbedrijf dat het klooster in 2007 kocht, een luxehotel van het kraakpand maken. Vijf sterren, met een spa en een gastronomisch restaurant. Maar door problemen met de bouwvergunning en door de economische crisis werd de verbouwing telkens uitgesteld. Keer op keer kregen de bewoners toestemming een jaartje langer te blijven. De nieuwste prognose: tot voorjaar 2014. Sommige betrokkenen denken dat het er nooit meer van komt.

Voor de bewoners zijn dat zorgen voor later. Zij overleven van dag tot dag. Ze zoeken geld, eten, verblijfsvergunningen en vooral veiligheid. Want de solidariteit van weleer heeft plaatsgemaakt voor egoïsme en vetes. Er wordt geruzied over de beste plek bij voedseluitdelingen, over de omgang met hulporganisaties, over alles en niets. In de kloostergangen wordt regelmatig gevochten.

'Ze hebben haar met een gebroken stoelpoot geslagen', wijst Betka naar een wond op haar moeders voorhoofd. 'Het bloedde zo hard. Ik dacht dat ze doodging. Ze slaan ook onze kleintjes.' Terwijl ze het vertelt, komen haar zusjes schreeuwend binnenlopen. Weer een vechtpartij? Nee, hun tweejarige broertje is met zijn driewieler van de trap gevallen. Moeder huilt.