Waarom Rob Klop er zo gemakkelijk van af kwam

André Oosterbaan · 18 augustus 2004, 12:05

Rob Verreycken wordt niet vervolgd naar aanleiding van het geweld tegen zijn (bijna ex-) vrouw. De officiële reden voor het niet vervolgen van Verreycken is dat er sprake was van "wederzijds geweld". Het parket zou in dergelijke gevallen niet optreden en geen procedure starten met het oog op een mogelijke gerechtelijke vervolging. Deze beslissing van het parket in Antwerpen is vooral een uitdrukking van bestaande vooroordelen die nog steeds die ingebakken zitten.

Nochtans komt één op vier vrouwen ooit in aanraking met intrafamiliaal geweld, een spectaculair aantal waarvoor amper aandacht is. Een vrouw die het geweld ontvlucht kan hoogstens terecht in één van de schaarse vluchthuizen en wordt hierna gezien als een paria die haar gezin in de steek gelaten heeft. Tegenover het geweld in het gezin wordt amper opgetreden, steeds onder het excuus dat er wel twee kanten van het verhaal zullen zijn en dat er vormen van wederzijds geweld zouden zijn.

Wij aanvaarden die uitleg niet omdat het een flauw excuus is waarbij voorbijgegaan wordt aan de realiteit van een maatschappelijk probleem. Geweld tegenover vrouwen is onlosmakelijk verbonden met de wijze waarop het gezin vandaag gezien wordt in het huidig systeem, wat overigens niet altijd zo geweest is. Voor de ontwikkeling van het kapitalisme was het aangewezen om zoveel mogelijk huishoudelijke arbeid in de privé-sfeer van het gezin te houden, zodat er voldoende tijd was voor "productieve" arbeid in de zin van arbeid die directe winst oplevert voor de kapitalisten. Gezinnen moesten net kunnen overleven om verder arbeid te leveren, maar meer middelen werd door de kapitalisten gezien als een verspilling van potentiële winst voor zichzelf.

De vrouw werd meer en meer verplicht om een dubbele taak te vervullen, naast het eventuele deelnemen aan arbeid op de werkvloer moest ze bovendien het huishoudelijke werk op zich nemen. Vanuit die dubbel onderdrukte positie stonden vrouwen erg zwak, wat geweld en pesterijen binnen het gezin meer aanvaardbaar maakte. Dit heeft nog steeds gevolgen, zeker op een ogenblik dat de druk omwille van de economische crisis harder wordt. En nog steeds blijven de overheden blind voor geweld binnen het gezin.

Wereldwijd wordt de overweldigende meerderheid van verkrachtingen en moorden van vrouwen, die niet veroorzaakt worden door oorlog, uitgevoerd door familieleden of kenissen. In sommige landen wordt het slaan van vrouwen niet alleen aanvaard als een normaal onderdeel van het leven maar zelfs aangemoedigd om vrouwen die uit de pas lopen te corrigeren! In sommige landen - China, Korea, Indië en elders - worden vrouwelijke babies vaak geaborteerd of vermoord kort na de geboorte.

Twee derden van de arme wereldbevolking zijn vrouwen. Zij doen twee derden van al het werk op de wereld - in de fabrieken en de kantoren, de scholen en de ziekenhuizen, winkels, banken en hotels, in transport en op het land. Zij krijgen één tiende van het wereldinkomen. Vrouwen en hun kinderen vormen de overweldigende meerderheid van het aantal vluchtelingen op de wereld, meestal weg vluchtend van oorlogen en burgeroorlogen. Tientallen miljoenen vrouwen verlaten hun huizen en zelfs hun landen om te proberen een inkomen voor henzelf en hun families te verkrijgen. Miljoenen eindigen als huis- en zelfs seksslaven, die niet in staat zijn naar hun eigen huis terug te keren. Wereldwijd worden meer dan 50 miljoen vrouwen "verhandeld" als goederen door bendes van mensenhandelaars, die de kwetsbaarheid van vrouwen, die proberen te ontsnappen aan de krisis, misbruiken.

Geweld tegen vrouwen is echter geen exclusief gegeven voor de ex-koloniale wereld. Ook hier in het westen krijgt één vrouw op vier ooit te maken met geweld in het gezin, worden twee vrouwen per week vermoord door hun partner of voormalige partner, iedere zes seconden wordt een vrouw verkracht of in elkaar geslagen. Intussen zijn er in de Westerse landen meer opvangplaatsen in het dierenasiel dan voor vrouwen die het intra-familiaal geweld ontvluchten!

De echte schuldigen.

Iedere bedreiging van het leven en het geluk van vrouwen heeft echter zijn origines in de dominantie van de maatschappij door klassen of kastes die de rijkdom, de macht en de staat onder hun controle hebben en de meerderheid van de bevolking willen uitsluiten van de opbrengst van de arbeid die zij dag in dag uit vervullen. Stalinistische bureaucratieën die beweerden dat de macht in handn van de arbeidersklasse lag, gebruikten arrestaties, de gevangenis, verbanning, en moord om te verzekeren dat de macht in handen bleef van hun gepriviligeerde kliek. Vandaag is het meest voorkomende systeem van klassenheerschappij het kapitalisme, voordien was het feodalisme. In veel landen houd het kapitalisme de massa's in semi-feodale condities en zet het gebruiken en tradities van het feodalisme voort om haar heerschappij te behouden, vooral wanneer het erop aan komt vrouwen onder de authoriteit van mannen en de staat te houden. Voor deze redenen zijn het vaak vrouwen - vooral jonge vrouwen - die het eerst in opstand komen.

De dominantie van de maatschappij door één klasse die de minderheid van de bevolking vormen noodzaakt de gehoorzaamheid van de rest. De klassen die land, fabrieken en banken bezitten, hebben een grote voorraad van mensen nodig die zo goedkoop mogelijk voor hen werken. Historisch hebben heersers alle mogelijke middelen gebruikt - waarbij inbegrepen religie en bijvoorbeeld seksistische advertenties - om vrouwen in een onderdanige rol tegenover mannen te houden en alle arbeiders - mannen en vrouwen - tot het uiterste uit te buiten. Ze verwachten dat ouders de volgende generatie voeden en kleden en hun kroost trainen om binnen de gedragsregels te passen die eeuwenlang door de heersende klassen zijn vastgelegd. In het kader van de neoliberale politiek die wereldwijd door de kapitalistische regeringen wordt gevoerd, met onder andere grote besparingen in openbare diensten, worden vrouwen verwacht verantwoordelijkheden op zich te nemen die gedurende een tijdje door de staat werden voorzien.

Strijd is nodig.

Daarom geloven we als socialisten dat vrouwen uit de arbeidersklasse, die campagne voeren rond kwesties die hen raken en hun mannelijke collega's in strijd vervoegen, het meeste te winnen hebben. Veel overwinnningen werden reeds bereikt in veel landen op de wereld. Democratische rechten van vrouwen - deelname aan verkiezingen, onderwijs, het recht om te spreken en te ageren zonder toestemming van mannelijke familieleden, enz... - werden op veel plaatsen bereikt, hoewel niet overal. Het recht op gelijk loon voor werk van gelijke waarde is in het algemeen aanvaard in principe en vaak zelfs in de wet maar het wordt ook in veel gevallen genegeerd. Veel vooruitgang werd geboekt door campagnes en strijd om het recht van vrouwen om te kiezen wel of niet kinderen te krijgen te vestigen. Er is echter nog een lange weg te gaan vooraleer het universeel aanvaard wordt dat contraceptie en abortus gratis en vrij op vraag van de vrouw beschikbaar moeten zijn. Ze zouden ook het recht moeten hebben op deskundige ondersteuning doorheen alle aspecten van de zwangerschap en het krijgen van kinderen. Het is een beperking ook van de rechten van mannen en vrouwen om obstakels op te zetten in de weg van onderzoek naar vruchtbaarheid zowel als contraceptie.

Seksuele pesterijen op het werk en geweld tegen vrouwen binnen het gezin zijn het onderwerp geworden van veel meer publiciteit en beschermende wetgeving dankzij ontelbare campagnes die grotendeels door vrouwen werden gevoerd. Het zijn organisaties als de Campaign Against Domestic Violence in Groot-Brittanië, dat werd opgezet door leden van het socialistische Comittee for a Workers' International, die erop stonden dat vakbonden en arbeiderspartijen er hun rol in speelden.

Vrouwen stonden in de eerste linies in talrijke gevechten in wijken en werkplaatsen. Door levendige en vastberaden campagnes slaagden jonge en oude vrouwen erin ziekenhuizen en creches open te houden, bordelen en schoonheidswedstrijden te sluiten, scheldwoord van de straten te jagen en campagnes te voeren om onderwijs toegankelijk te maken voor iedereen. Marsen en campagnes hebben een belangrijke rol in het openbaar maken van problemen en in het krijgen van toegevingen van plaatselijke autoriteiten en zelfs regeringen.

Het idee echter dat de gelijke verdeling van rijkdom, het einde van discriminatie en onderdrukking en wereldvrede georganiseerd zouden kunnen worden door de kapitalistische grootmachten is utopisch en onrealistisch. Het is als het vragen aan een vos om op de kippen te letten! Het is ligt niet in de natuur van de kapitalistische handelswijze om te stoppen met het bestelen van werkende mensen in de hele wereld. Noch ligt het in hun karakter om de broeiende competitie voor land, ruwe materialen, productiecapaciteit en markten te stoppen.

Daarom moet voor een echt alternatief gevochten worden. De enige manier om de maatschappij voldoende te veranderen, om een einde te kunnen stellen aan de wereldwijde onderdrukking van vrouwen is een einde te stellen aan de heerschappij van zij die verantwoordelijk zijn voor die onderdrukking: de grote landeigenaars, industriëlen en banken, hun trouwe media, staatsdiensten en hun politieke agenten. Dit betekent een strijd voor een maatschappij waarin de industrie, land en banken in gemeenschapsbezit zijn en gerund worden onder de controle en het beheer van arbeidersvertegenwoordigers. Dit zou echte democratisch socialisme zijn. Jammer genoeg hebben de leiders van vele partijen die het woord socialist of sociaal-democraat in hun naam hebben deze ideeën terzijde geschoven en aanvaarden ze de dictaten van de markt. Nieuwe arbeiderspartijen zijn nodig om de plaats in te nemen van zij die de instrumetnen zijn geworden voor het behouden van het status quo, namelijk de kapitalistische verhoudingen in de maatschappij.

We hebben partijen nodig die argumenteren voor het socialisme, maar die ook de volgende eisen in hun vaandel dragen:
> een kortere werkweek en een degelijk loon voor alle arbeiders
> Tegen onzeker jobs en lage lonen.
> Voor kinderbijslag die de reëele kost dekt van het opbrengen van kinderen
> Voor een uitgebreid programma van openbare uitgaven om degelijke huisvesting, onderwijs, gezondheidszorg en transport te voorzien.
> Maak van ongewenste seksuele intimiteiten op de werkplaats en geweld binnen het gezin een vakbondskwestie en een politieke kwestie.
> We willen middelen voor de verdediging van vrouwen tegen gewelddadige partners en familieleden en de uitbreiding van hun mogelijkheden om daarvan te vluchten.
> Help mee in de campagne voor de reproductieve rechten van vrouwen en voor een echt recht op een keuze.
> Voor vroege een relevante seksuele opvoeding in scholen.
> Gratis contraceptie en abortus op vraag.
> Voor een massaal onderzoek, met publieke fondsen, naar vruchtbaarheid en het voorzien van hulp voor vrouwen die moelijk kinderen kunnen krijgen.
> Voor adequate pre- en postnatale zorg voor alle vrouwen!
> Vervoeg onze campagnes onder jonge vrouwen in scholen, universiteiten en slechbetaalde jobs
> Tegen iedere vorm van discriminatie: Vrijheid van keuze betreffende opvoeding, werk, huwelijk en het krijgen van kinderen. Tegen sexisme en racisme Tegen lage lonen en gebrek aan training voor jonge arbeiders.
> het onder arbeiderscontrole in gemeenschapsbezit brengen van de grote multinationals en monopolies die de wereldeconomie domineren.

Vervoeg de strijd voor een socialistisch alternatief op de dominantie over onze levens door big business en het winstmotief. Stop uitbuiting, armoede, ziekte en oorlog! Vecht voor een einde aan het kapitalisme en voor het vestigen van een socialistisch alternatief.

Bron: http://www.lsp-mas.be/lsp/index.php

Dinosaurus · 18 augustus 2004, 12:08

Ik eis een verbod op pepperspray !

[SIZE=1](Oeps, 't is al verboden...)[/SIZE]

Tommy_ · 18 augustus 2004, 12:15

En waarom kan in dit geval den Rob in dit geval geen slachtoffer zijn( of is het gewoon het is een VB'er)? Dus enkel vrouwen zijn slachtoffer van geweld (fysisch en andere) binnen de familie. Zij heeft trouwens haar verbod verbroken. Niet dat geweld tegen vrouwen mag, onder geen enkel beding maar is het ook niet omgekeerd? Als nu eenmaal de vrouw oorzaak is van al de problemen. Wat is trouwens de verhouding een korte werkweek en degelijk loon, je verwacht toch niet wanneer je 20 uren werkt per week dat je 1500euro per maand zal verdienen?

Betweter · 18 augustus 2004, 12:16

Hier bestaan al 10 draden van...

Tzuvar Raemborr · 18 augustus 2004, 12:34