De geneugten van de multicultureel verrijkte Mantongéwijk

[Spolpoel]

Black Demoliton. Het is de naam van een bende jonge Afrikanen uit de Brusselse Matongéwijk die onze hoofdstad onveilig maakt. De jongerenbende hing dikwijls gewapend rond in de buurt van de Nieuwstraat en vocht naar eigen goeddunken en tot bloedens toe territoriumgevechten uit met andere jeugdbendes. Af en toe viel er zelfs een dode.

Hun ondertussen negentienjarige bendeleider mag zich straks voor de rechtbank verdedigen tegen de beschuldiging van het organiseren van en het deelnemen aan groepsverkrachtingen. Ook drie pogingen tot moord zullen op datzelfde proces worden beoordeeld.

De feiten spreken niet echt in het voordeel van bendeleider Fabrice Dimbala Mputu. Meest aangrijpend en zelfs beangstigend is de getuigenis van Anne-Cécile Romero, het slachtoffer van de jongste groepsverkrachting. Anne-Cécile, het vroegere vriendinnetje van Fabrice, licht een en ander toe: "Op een dag sloeg hij me. Omdat ik weg wilde. Hij sloeg mijn tanden uit, bedreigde me. Ik mocht hem nooit verlaten of ..."

Dat Fabrice een man van zijn woord was, werd begin maart 2003 op bijzonder pijnlijke manier heel erg duidelijk. "Ze (de bendeleden van Black Demolition, nvdr.) hadden me aangetroffen in een discotheek en ik moest met Fabrice en vier anderen mee naar een flatje in Sint-Gillis. Daar hebben ze me een voor een verkracht. Ook Fabrice deed mee ... omdat hij niet wilde onderdoen voor de anderen, dacht ik toen. Ik wist niet dat hij de leider van de groep was, de organisator ..." Dit is het korte, maar pijnlijke verhaal van Anne-Cécile Romero.

Zoals elke beschuldigde heeft ook de jeugdige bendeleider recht op een eerlijk proces en zodoende recht op verdediging. Alleen is het onwaarschijnlijk hoe meester Sven Mary, advocaat van Fabrice, terugvalt op stereotypen om aan te tonen dat het allemaal niet de schuld van de jonge heer Mputu is.

We citeren meester Mary: "Je moet goed beseffen dat die bendeleden één voor één garant staan voor een heel schrijnend levensverhaal". Lap, daar heb je het weer. Het is allemaal de schuld van de maatschappij. Fabrice heeft een slechte jeugd gehad en dus moet diezelfde maatschappij hem alles maar vergeven.

Meester Mary geeft in de verdediging van bendeleider Mputu ook blijk van meesterschap in het relativeren van criminele activiteiten. Territoriumgevechten? Nee, hoor ... "dat gaat om speelpleintjes, hé ... en ja, af en toe escaleert dat." Of meester Mary een hersenletsel heeft opgelopen is ons niet bekend, maar voor ons mensen met - toch als we de onderzoeksjournalisten van De Morgen mogen geloven - heel beperkte vermogens, valt het gewapenderhand uitvechten van bendeoorlogen en meervoudige moordpogingen op leden van rivaliserende bendes niet onmiddellijk onder noemer 'een beetje escaleren'. Of misschien moeten we het oordeel aan u overlaten. Is het achtervolgen van iemand met een bijl, waarbij deze uit het raam van zijn eigen appartement op de tweede verdieping moet springen om zijn leven te redden en het leegroven van datzelfde appartement terwijl het slachtoffer zwaar gewond op straat ligt, te klasseren onder de rubriek 'een beetje escaleren'?

Maar meester Mary gaat nog een stapje verder (misschien is het woord 'lager' hier beter op zijn plaats) in de verdediging van de chef van Black Demolition: "Er is een ongeschreven wet dat vrouwen die bij de bende willen horen niet vies moeten zijn van intiem contact met meer groepsleden." Juist ja, ... en zodoende is de groepsverkrachting van Anne-Cécile Romero blijkbaar volledig te verantwoorden of misschien zelfs haar eigen fout? Is het dat wat meester Mary bedoelt? Recht op verdediging is één zaak, maar dit lijkt toch een stapje te ver te gaan. Of deelt meester Mary zijn partner ook met zijn lokale hobbyclub om haar er te laten bij horen?

Net voor de vakantie kregen vier leden van Black Demolition straffen voor overvallen, waarvan sommigen met gijzeling. In maart dit jaar kregen dertien leden van Black Demolition een gevangenisstraf tot tien jaar voor overvallen en niet minder dan zeven (!) groepsverkrachtingen van jonge meisjes. Het jongste slachtoffertje was amper dertien!

Als we meester Mary mogen geloven heeft Fabrice Dimbala Mputu, leider van de jeugdbende Black Demolition, daar allemaal niets mee te maken. Meer zelfs, het zou ons niet verwonderen als er in de verdediging nog wordt aangehaald dat de groepsverkrachtingen eigenlijk lessen seksuele voorlichting waren die 'een beetje geëscaleerd zijn' ...

[Seba]

Oorspronkelijk geplaatst door Spolpoel

Black Demoliton. Het is de naam van een bende jonge Afrikanen uit de Brusselse Matongéwijk die onze hoofdstad onveilig maakt. De jongerenbende hing dikwijls gewapend rond in de buurt van de Nieuwstraat en vocht naar eigen goeddunken en tot bloedens toe territoriumgevechten uit met andere jeugdbendes. Af en toe viel er zelfs een dode.

Hun ondertussen negentienjarige bendeleider mag zich straks voor de rechtbank verdedigen tegen de beschuldiging van het organiseren van en het deelnemen aan groepsverkrachtingen. Ook drie pogingen tot moord zullen op datzelfde proces worden beoordeeld.

De feiten spreken niet echt in het voordeel van bendeleider Fabrice Dimbala Mputu. Meest aangrijpend en zelfs beangstigend is de getuigenis van Anne-Cécile Romero, het slachtoffer van de jongste groepsverkrachting. Anne-Cécile, het vroegere vriendinnetje van Fabrice, licht een en ander toe: "Op een dag sloeg hij me. Omdat ik weg wilde. Hij sloeg mijn tanden uit, bedreigde me. Ik mocht hem nooit verlaten of ..."

Dat Fabrice een man van zijn woord was, werd begin maart 2003 op bijzonder pijnlijke manier heel erg duidelijk. "Ze (de bendeleden van Black Demolition, nvdr.) hadden me aangetroffen in een discotheek en ik moest met Fabrice en vier anderen mee naar een flatje in Sint-Gillis. Daar hebben ze me een voor een verkracht. Ook Fabrice deed mee ... omdat hij niet wilde onderdoen voor de anderen, dacht ik toen. Ik wist niet dat hij de leider van de groep was, de organisator ..." Dit is het korte, maar pijnlijke verhaal van Anne-Cécile Romero.

Zoals elke beschuldigde heeft ook de jeugdige bendeleider recht op een eerlijk proces en zodoende recht op verdediging. Alleen is het onwaarschijnlijk hoe meester Sven Mary, advocaat van Fabrice, terugvalt op stereotypen om aan te tonen dat het allemaal niet de schuld van de jonge heer Mputu is.

We citeren meester Mary: "Je moet goed beseffen dat die bendeleden één voor één garant staan voor een heel schrijnend levensverhaal". Lap, daar heb je het weer. Het is allemaal de schuld van de maatschappij. Fabrice heeft een slechte jeugd gehad en dus moet diezelfde maatschappij hem alles maar vergeven.

Meester Mary geeft in de verdediging van bendeleider Mputu ook blijk van meesterschap in het relativeren van criminele activiteiten. Territoriumgevechten? Nee, hoor ... "dat gaat om speelpleintjes, hé ... en ja, af en toe escaleert dat." Of meester Mary een hersenletsel heeft opgelopen is ons niet bekend, maar voor ons mensen met - toch als we de onderzoeksjournalisten van De Morgen mogen geloven - heel beperkte vermogens, valt het gewapenderhand uitvechten van bendeoorlogen en meervoudige moordpogingen op leden van rivaliserende bendes niet onmiddellijk onder noemer 'een beetje escaleren'. Of misschien moeten we het oordeel aan u overlaten. Is het achtervolgen van iemand met een bijl, waarbij deze uit het raam van zijn eigen appartement op de tweede verdieping moet springen om zijn leven te redden en het leegroven van datzelfde appartement terwijl het slachtoffer zwaar gewond op straat ligt, te klasseren onder de rubriek 'een beetje escaleren'?

Maar meester Mary gaat nog een stapje verder (misschien is het woord 'lager' hier beter op zijn plaats) in de verdediging van de chef van Black Demolition: "Er is een ongeschreven wet dat vrouwen die bij de bende willen horen niet vies moeten zijn van intiem contact met meer groepsleden." Juist ja, ... en zodoende is de groepsverkrachting van Anne-Cécile Romero blijkbaar volledig te verantwoorden of misschien zelfs haar eigen fout? Is het dat wat meester Mary bedoelt? Recht op verdediging is één zaak, maar dit lijkt toch een stapje te ver te gaan. Of deelt meester Mary zijn partner ook met zijn lokale hobbyclub om haar er te laten bij horen?

Net voor de vakantie kregen vier leden van Black Demolition straffen voor overvallen, waarvan sommigen met gijzeling. In maart dit jaar kregen dertien leden van Black Demolition een gevangenisstraf tot tien jaar voor overvallen en niet minder dan zeven (!) groepsverkrachtingen van jonge meisjes. Het jongste slachtoffertje was amper dertien!

Als we meester Mary mogen geloven heeft Fabrice Dimbala Mputu, leider van de jeugdbende Black Demolition, daar allemaal niets mee te maken. Meer zelfs, het zou ons niet verwonderen als er in de verdediging nog wordt aangehaald dat de groepsverkrachtingen eigenlijk lessen seksuele voorlichting waren die 'een beetje geëscaleerd zijn' ...

deze Blok Pm- is al integraal gecopy-paste door Jan Hyoens

[Cynicus]

Het gevaar van de negrisering van onze maatschappij is inderdaad een sterk onderschat probleem (zie ook http://forum.politics.be/showthread.php?t=8733).

[Raven]

Oorspronkelijk geplaatst door Seba

deze Blok Pm- is al integraal gecopy-paste door Jan Hyoens

Bedoelt u dat het niet waar is? Dat de wijk in kwestie NIET te lijden heeft onder zulke bendes?

Of is dit zo'n beetje schietje op de boodschapper, omdat je het slechte nieuws niet kan verdragen?

Zwak. Zeer zwak.