![]() |
Registreren kan je hier. Problemen met registreren of reageren op de berichten? Een verloren wachtwoord? Gelieve een mail te zenden naar [email protected] met vermelding van je gebruikersnaam. |
|
Registreer | FAQ | Forumreglement | Ledenlijst |
Persmededelingen In dit forum kun je discussiëren over persmededelingen die verschenen zijn op onze portaalsite. Persmededelingen kunnen ons steeds via dit adres worden toegestuurd. |
![]() |
|
Discussietools |
![]() |
#1 |
Redactie
Geregistreerd: 27 november 2004
Berichten: 28.704
|
![]() De Centrale Raad voor het Bedrijfsleven publiceerde een studie over de gevolgen van de hervorming van de werkloosheidsuitkeringen. “Deze studie toont wat voor een sociale ramp deze hervorming aanricht”, zegt Peter Mertens, voorzitter van de PVDA+. “Voor alleenstaande werklozen die na drie jaar nog geen werk gevonden hebben, is het risico om onder de armoedegrens te belanden, meer dan 60% groter geworden. De slachtoffers van de crisis worden gestraft, terwijl een andere studie aantoont dat het vermogen van de allerrijksten vorig jaar sterk is toegenomen.”
Peter Mertens: “Alle mooie verkiezingspraatjes ten spijt is dát de balans van de huidige regering. Toen de regering aantrad, beweerde ze dat de strijd tegen armoede een absolute prioriteit was en dat ze tegen 2020 380.000 mensen uit de armoede ging halen. Maar het tegenovergestelde gebeurde: er kwamen nog armen bij. Het wordt tijd dat we het geweer van schouder veranderen en de eerste afslag links nemen. Time to go left!” Volgens de studie van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven heeft de degressiviteit van de werkloosheidsuitkeringen een significant neerwaarts effect op de koopkracht van de werklozen. Terwijl het risico om onder de armoedegrens te belanden vóór de hervormingen 16,2% bedroeg na één jaar werkloosheid en 20,3% na drie jaar, is dat risico nu gestegen tot 27,7% na drie jaar. De hervorming treft vooral werkloze gezinshoofden hard: in twee op de drie gevallen, zullen zij onder de armoedegrens vallen. Voor een alleenstaande, stijgt het risico om onder de armoedegrens te vallen van 12,6% voor de hervorming naar 71,60% na de hervorming. De studie besluit: “Werklozen die er niet in slagen weer werk te vinden zijn de verliezers van de hervorming.” We herinneren eraan dat er in ons land slechts 1 vacature is voor 17 werkzoekenden. “De strijd tegen armoede zou voor Di Rupo I een prioriteit worden”, vervolgt Peter Mertens. “Een job hebben is globaal gezien de beste remedie om armoede te bestrijden. Maar in plaats van werk te creëren, heeft de regering banen vernietigd daar waar ze zelf rechtstreeks verantwoordelijkheid droeg: de openbare diensten. De regering gaf de onderkant van de samenleving de schuld. Ze zei dat werklozen die geen werk vinden, niet actief genoeg zoeken. Ze vervolgt werklozen door hun uitkering te verminderen van de enen en door aan de andere kant 50.000 mensen uit te sluiten van de inschakelingsuitkering.” Peter Mertens doet vier voorstellen: Een. De regeringsmaatregelen van uitsluiting en degressiviteit van de werkloosheidsuitkeringen moeten ingetrokken worden. Twee. Alle vervangingsinkomens, waaronder de werkloosheidsuitkeringen, moeten minstens tot boven de armoedegrens getild worden. Dat kost ongeveer 1,5 miljard euro. Dat is veel geld. Maar de notionele interesten kosten ons land jaarlijks 6,2 miljard euro bruto. Dat is nog meer geld. Vier keer zoveel. En die notionele interesten hebben niks bijgedragen aan de welvaart en de werkgelegenheid, maar des te meer aan de dividenden van de grote aandeelhouders en de bonussen van de grote ceo's. Het gaat om een keuze. De fundamentele keuze voor de toekomst van onze maatschappij. Het is meer dan tijd dat de strijd tegen de armoede belangrijker wordt dan een fiscale cadeaupolitiek voor de allerrijksten. Drie. In plaats van een agressieve en repressieve activeringspolitiek, willen wij een emancipatorische activering voor de werklozen. Dat men een einde maakt aan de activeringsprogramma's en ze vervangt door een begeleidingsprogramma waarin men respect betoont voor de werklozen, hun ambities en hun problemen. Vier. De staat moet een vastberaden beleid voeren wat de werkgelegenheid betreft: investeren in en creëren van werkgelegenheid in openbare werken in de bouw, hernieuwbare energie, gezondheidszorg en onderwijs, bekostigd door de miljonairstaks. Maar er moeten fakkelbanen gecreëerd worden door het toekennen van het recht op prepensioen op 58 jaar (na een loopbaan van 35 jaar), met verplichte aanwerving van een jongere. Persdienst PVDA+ www.pvda.be Ivo Flachet Bron: politics.be
__________________
Politics.be - Jouw politieke portaalsite |
![]() |
![]() |