VVSG: Bijzondere Belastinginspectie pleegt hold-up

[Politics.be]

De VVSG en de burgemeesters van de Vlaamse centrumsteden luiden de noodklok over de nieuwe interpretatie van de Bijzondere Belastinginspectie inzake belasting op zogenaamde roerende inkomsten van gemeenten. Die interpretatie is niet alleen fout, ze betekent een financiële catastrofe voor de Vlaamse gemeenten.Volgens de wet moeten belastingplichtigen onder de rechtspersonenbelasting roerende voorheffing betalen op hun roerende inkomsten. Die roerende inkomsten zijn wettelijk bepaald als “inkomsten uit verhuring, verpachting, gebruik en concessie van roerende goederen.” Ook gemeenten zijn onderworpen aan de rechtspersonenbelasting.

Maar sinds kort beschouwt de BBI de concessies die een gemeente geeft plots als het geven van een recht tot exploitatie van een activiteit, dat onderworpen is aan roerende voorheffing. Dat klopt natuurlijk niet: wanneer een gemeente bijvoorbeeld een zogenaamde concessie geeft aan een marktkramer, stelt ze gewoon een stuk van het (onroerend) openbaar domein gedurende enkele uren ter beschikking aan die marktkramer. Een gemeente is trouwens verplicht om haar openbaar domein ten dienste te stellen voor haar inwoners. Bovendien zijn concessies aan markten, kermissen, parkeergarages, begraafplaatsen e.d. geen winstgevende activiteit voor een gemeente. Integendeel: meestal zijn de kosten voor de gemeente groter dan de inkomsten. Op de eventueel nog overblijvende netto-inkomsten nog eens een roerende voorheffing toepassen, komt neer op een regelrechte hold-up door de fiscus.

Nog stuitender is dat de BBI deze belasting wil heffen met terugwerkende kracht, waardoor gemeenten de kosten die aan hun concessies verbonden zijn retroactief zouden moeten bewijzen. Dat blijkt in de praktijk vaak onmogelijk. Maar het door de BBI gehanteerde kostenforfait van 15% is in elk geval ruim onvoldoende. In de praktijk blijken de controles door de BBI ook beperkt tot Vlaanderen, terwijl de Waalse en Brusselse gemeenten veelal buiten schot blijven. Ook dit is onaanvaardbaar.

Het is trouwens niet zo dat gewijzigde wetgeving aan de basis van die controles l igt: het WIB is op dit vlak al jaren ongewijzigd, en gemeenten organiseren al decennia in alle openheid kermissen en markten, waarvoor de vergoeding wordt vastgelegd in een volledig openbaar gemeenteraadsreglement. Met andere woorden: gemeentelijke inkomsten die al tientallen jaren bestaan (en voortvloeien uit de door de Grondwet gegarandeerde gemeentelijke bevoegdheid om belastingen te heffen of retributies te innen), worden door een bepaalde interpretatie van de belastingdiensten nu plots belastbaar.

Voor de stad Antwerpen zou de rekening bijvoorbeeld oplopen tot minstens 5 miljoen euro voor deze bestuursperiode. Maar ook de andere centrumsteden en gemeenten worden door deze nieuwe interpretatie zwaar getroffen, terwijl iedereen weet dat het water hen nu al aan de lippen staat. Op deze manier komen de cruciale investeringen en de dienstverlening van de gemeenten aan hun inwoners onvermijdelijk in het gedrang. We hebben het dan nog niet over de enorme administratieve overlast, zowel bij de gecontroleerde gemeenten als bij de belastingdiensten, die deze houding van de fiscus veroorzaakt.

De VVSG en de Vlaamse centrumsteden vragen dan ook met aandrang aan de Minister van Financiën om deze nieuwe interpretatie van de belasting op roerende inkomsten onmiddellijk terug te draaien en als het echt niet anders kan een wetgevend initiatief te nemen waardoor dergelijk gemeentelijke inkomsten nooit als belastbaar kunnen worden beschouwd.



VVSG-perszaken: Jan Van Alsenoy,

Bron: politics.be