BUB : zesde grote particratische Koehandel

Politics.be · 18 juni 2014, 13:00

Op 9 juli 2013 bereikte de zogenaamde “institutionele meerderheid” een definitief akkoord over de wetteksten aangaande de zesde “staatshervorming”. Het resultaat is een ware ramp voor de Belgische staat en de Belgen. Een volksraadpleging over de wenselijkheid hiervan vond – zoals gewoonlijk – niet plaats. Over de ongrondwettelijkheid van deze staatshervormingen heeft de B.U.B. zich al eerder uitgelaten (zie onze tekst).

Erger nog: het akkoord is nog niet eens gestemd in het parlement, laat staan dat er uitvoeringsbesluiten bestaan, maar de particratie, bij monde van hun partijvoorzitters, heeft beschikt. Zijn de Belgische Kamer en Senaat voor de partijen dan informele organen, die dienen om hun eigen macht te verlengen? De vraag stellen, is ze beantwoorden. Dat heet dan “democratie” in België.

1. Overgedragen middelen

Het betreft hier een overheveling van 20 miljard euro aan bevoegdheden, maar omdat de federale staat nog 2,5 miljard euro behoudt (de deelstaten krijgen “slechts” 90% van de middelen) wordt er 17,5 miljard euro overgedragen. Dat is op zich al vreemd, want het communautaire akkoord van december 2011 voorzag in een overdracht van 16,9 miljard euro. Waarom stelt de media zich hier geen vragen over? Hoe dan ook, na deze staatshervorming zullen de gewesten en gemeenschappen samen beschikken over een budget dat groter is dan dat van de federale staat, indien men de sociale zekerheid (die voor 85% federaal blijft) en de staatsschuld niet meerekent.

2. Een splitsing van een eindeloze lijst aan bevoegdheden

De “staatshervorming” heeft betrekking op tientallen bevoegdheden. Eerder al stelden we een lijst op van elke bevoegdheid die gesplitst wordt (zie onze tekst). De B.U.B. zal, als enige partij in België, elke gesplitste bevoegdheid ontleden. U kan nu reeds onze volledige analyse i.v.m. de arbeidsmarkt lezen.

Dit heet de “grootste” staatshervorming te zijn. Misschien is het niet de grootste wat het aantal bevoegdheden betreft (die van 1980 en ‘88 waren groter), maar wel wat de hoeveelheid middelen betreft. De vraag is dan wie dit gevraagd heeft. Alleen de Vlaams-nationalisten? Dat is wel erg weinig. De Waalse regionalisten? Dat is zo mogelijk nog minder. Moeten we hier nu overigens blij mee zijn? Is er iemand blij, buiten de particraten? Bouwt men een staat op op basis van angst voor één extremistische partij (vroeger VU en VB, nu N-VA) wiens programma men dan nog deels uitvoert, waardoor men die partij in zekere zin legitimeert? Niet te vergeten dat het huidige akkoord voor ca. 60% herneemt wat al in de extreem-radicale nota Bart De Wever (N-VA) stond (zie onze tekst).

De politicoloog Dave Sinardet: staatshervorming ook "verdienste" N-VA - Le politologue Dave Sinardet: la "réforme" de l'Etat est également la mérite de la N-VA
De politicoloog Dave Sinardet: staatshervorming ook “verdienste” N-VA – Le politologue Dave Sinardet: la “réforme” de l’Etat est également le mérite de la N-VA
3. Fiscaal onafhankelijkere deelstaten

Naast de bevoegdheden, neemt ook de fiscale autonomie van de deelstaten gevoelig toe. Zo is vandaag de personenbelasting voor 93% federaal. Uit die personenbelasting worden weliswaar dotaties aan zowel de gemeenschappen als de gewesten gegeven. Het communautaire akkoord behoudt een personenbelasting die slechts voor 3/4de federaal is. Het dotatiesysteem wordt immers, voor wat de gewesten betreft, vervangen door 10,7 miljard euro aan fiscale autonomie (25% van de personenbelasting).

4. Brussel en BHV

In 2012 heeft het parlment het tweetalige kiesarrondissement BHV afgeschaft en het tweetalige gerechtelijke arrondissement BHV – na een grondwetsschending – “ontdubbeld”. Daarmee zetten de Vlaams-nationalisten een belangrijke stap naar een hypothetische toekomstige staatsgrens.

5. Politieke “vernieuwing”

De Senaat in de 19de eeuw - Le Sénat au 19ième siècle
De Senaat in de 19de eeuw – Le Sénat au 19ième siècle
Even ontluisterend als al het voorgaande is het luik “politieke vernieuwing”. Na 183 jaar uitstekend functioneren wordt het bicameralisme afgeschaft. De Senaat houdt nog nauwelijks iets van haar huidige bevoegdheden over en zal samengesteld worden uit vertegenwoordigers van de deelstaten (zie tekst). Ook hier was een grondwetsschending voor nodig. Blijkbaar mogen acht partijvoorzitters in België alles, inclusief de grondwet – waar hun privé-organisaties niet eens in vermeld staan – meermaals overtreden.

Bovendien wordt er gemorreld aan de dotaties van de Koninklijke Familie, dit als eerste stap naar de zogenaamde “modernisering” ervan. Lees: de afschaffing van de koninklijke benoeming van ministers, van het genaderecht en van de koninklijke bekrachtiging van de wetten. Mogelijkerwijs worden die artikels al aan het einde van deze legislatuur voor herziening vatbaar verklaard, iets waar de B.U.B. overigens voor waarschuwde toen Koning Albert II zich verzoenend opstelde tegenover de flaminganten (zie onze tekst) …

6. Besluit

Geheel conform de wens van de openlijke separatisten (VB en N-VA) wordt de Belgische staat nog verder ontmanteld. Gwendolyn Rutten, de voorzitster van OPEN VLD, stelde het zo: “Er zijn partijen die praten en andere partijen die doen“. Of, anders gezegd, OPEN VLD en de andere zeven partijen voeren gedeeltelijk het programma van de N-VA uit. In 1968 voerde de PVV – de voorloper van OPEN VLD – campagne met “zij breken af, wij bouwen op”. “Zij” waren hier de Volksunie met hun eis voor federalisme, “wij” de unitaristische PVV. Hoe laag kan een partij vallen?

Daarna volgt de klassieke tactiek van de Vlaams-nationalisten: de staatshervorming gaat niet ver genoeg, is anti-“Vlaams”, zelfs anecdotisch. Natuurlijk is dit niet gemeend, maar slechts een manoeuver om in de toekomst nog méér splitsingen te bekomen. De traditionele partijen daarentegen handelen uit machtsbehoud en -uitbreiding, uit nationalisme of “om het land te stabiliseren” (angst) of omdat ze denken zo de N-VA, hun voornaamste concurrenten, te zullen terugdringen. Nochtans heeft de N-VA nu al in elke peiling (en dit sedert drie jaar) historisch hoge scores, terwijl de traditionele partijen steeds verder wegzinken.

Dus zelfs de ultieme goede intentie van de staatshervorming, nl. het terugdringen van de separatisten, blijkt een slag in het water.

Het akkoord wordt voorgesteld als heilzaam voor het land: Frans- en Nederlandstaligen kunnen nog akkoorden sluiten heet het. Tsjechen en Slovaken konden ook akkoorden sluiten over de splitsing van hun land (zie onze tekst), maar dat zegt men er niét bij. De staatshervormingen drijven de Belgen steeds meer uiteen terwijl de Belgische overheid juist het tegenovergestelde zou moeten doen. De overheid promoot taalracisme door het te institutionaliseren. Dat heet taalapartheid en apartheid is internationaalrechtelijk een misdaad tegen de mensheid.

Het cynische aan de zaak is dat deze “staatshervorming” het overbodige en ongrondwettelijke taalfederalistische apparaat nog duurder gaat maken dan het al was. Want splitsen kost geld, al was het maar door het feit dat er nu voor één materie drie ministeries gaan komen. Hoe zal de centrale overheid in die omstandigheden haar kerntaken nog naar behoren kunnen vervullen? Het gevolg zal zijn dat de druk op de centrale staat nog zal toenemen, waardoor de roep van de separatisten om splitsingen nog luider zal klinken. Exact het averechtse van wat de particratie zegt te beogen dus. Of beoogt ze toch het separatisme? Of laat de toekomst van ons land haar volledig onverschillig?

De burger, in zoverre hij niet op unitaristische partijen stemt (B.U.B. en in mindere mate de PVDA of in Franstalig België het FDF dat zich als enige partij in het parlement tegen deze hervorming verzette), staat voor een dilemma. Het ene kamp (de institutione meerderheid) verdedigt de staatshervorming wegens zeer groot. Het andere kamp (N-VA, VB) verwerpt ze, wegens niet groot genoeg. Nochtans zal deze partij de staatshervorming in de “Vlaamse” regering wel steunen ! Deze houding is logisch aangezien deze staatshervorming, zoals gezegd, de gedeeltelijke uitvoering van het N-VA-programma is. Het is dan ook absurd de kiezers aan te sporen zich achter deze antibelgische staatshervorming te scharen en die zelfs verdedigen om zich tegen de N-VA en het VB af te zetten…

Onze conclusie is duidelijk: de hele particratie – inclusief de N-VA – smeedt een complot tegen België en de Belgische bevolking. Hoe je het ook draait of keert, eens je niet-taalgebonden bevoegdheden splitst – hetgeen sedert 1980 gebeurt – zet je de deur open voor de volledige splitsing van België. De Belgen zouden er goed aan doen dit eindelijk te beseffen. Stemmen voor deze particratie is stemmen tegen België.

Bron: politics.be

Avsjo Roger · 18 juni 2014, 13:43

Is dat alles ?

Antoon · 18 juni 2014, 13:58

Ik begrijp uit deze tekst dat volgens de BUB het dillemma van de burger gaat over het kiezen tussen een 'grote staatshervorming' (N-VA en VB) en een 'kleine' staatshervorming (nagenoeg alle andere partijen).

"In zoverre ze niet 'unitaristisch' stemmen". Maar dat laatste doen ze dus niet, want niemand stemt op BUB en de 'in mindere mate' unitaristen (PVDA en FDF) hebben respectievelijk 1.75% en 1.8% van de stemmen behaald, ook niet je dat.

Als meer dan 95% van de burgers hebben gestemd op partijen die niet unitaristisch zijn, zelfs niet 'in mindere mate' unitaristisch, snappen ze de boodschap van de burger dan niet?

Jan van den Berghe · 18 juni 2014, 21:46

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

Als meer dan 95% van de burgers hebben gestemd op partijen die niet unitaristisch zijn, zelfs niet 'in mindere mate' unitaristisch, snappen ze de boodschap van de burger dan niet?

De grote opperbubbel zal u dan antwoorden met zijn ondertussen grijs gedraaid plaatje: "Het is de schuld van de media".

Rahowa · 19 juni 2014, 17:25

Dit is geen ramp,dit is een begin.

Avsjo Roger · 19 juni 2014, 19:45

Vroeger leefde de mens in een migrerend stamverband, daarna vestigde hij zich in vast omschreven gebieden en ging hij deze uitbreiden & verstedelijken : die evolutie gaf steeds aanleiding tot grotere eenheden, waarvan het bestuur dan weer van de basis vervreemd.

Dit proces is niet beëindigd : het gaat steeds door ; maar er moeten systemen in werking treden die deze processen begeleiden en minder gewelddadig maken.

Misschien is België hier wel een goed voorbeeld voor de rest van de wereld ?

18 juni 2014, 13:00	#1
Politics.be Redactie Geregistreerd: 27 november 2004 Berichten: 28.704	BUB : zesde grote particratische Koehandel Op 9 juli 2013 bereikte de zogenaamde “institutionele meerderheid” een definitief akkoord over de wetteksten aangaande de zesde “staatshervorming”. Het resultaat is een ware ramp voor de Belgische staat en de Belgen. Een volksraadpleging over de wenselijkheid hiervan vond – zoals gewoonlijk – niet plaats. Over de ongrondwettelijkheid van deze staatshervormingen heeft de B.U.B. zich al eerder uitgelaten (zie onze tekst). Erger nog: het akkoord is nog niet eens gestemd in het parlement, laat staan dat er uitvoeringsbesluiten bestaan, maar de particratie, bij monde van hun partijvoorzitters, heeft beschikt. Zijn de Belgische Kamer en Senaat voor de partijen dan informele organen, die dienen om hun eigen macht te verlengen? De vraag stellen, is ze beantwoorden. Dat heet dan “democratie” in België. 1. Overgedragen middelen Het betreft hier een overheveling van 20 miljard euro aan bevoegdheden, maar omdat de federale staat nog 2,5 miljard euro behoudt (de deelstaten krijgen “slechts” 90% van de middelen) wordt er 17,5 miljard euro overgedragen. Dat is op zich al vreemd, want het communautaire akkoord van december 2011 voorzag in een overdracht van 16,9 miljard euro. Waarom stelt de media zich hier geen vragen over? Hoe dan ook, na deze staatshervorming zullen de gewesten en gemeenschappen samen beschikken over een budget dat groter is dan dat van de federale staat, indien men de sociale zekerheid (die voor 85% federaal blijft) en de staatsschuld niet meerekent. 2. Een splitsing van een eindeloze lijst aan bevoegdheden De “staatshervorming” heeft betrekking op tientallen bevoegdheden. Eerder al stelden we een lijst op van elke bevoegdheid die gesplitst wordt (zie onze tekst). De B.U.B. zal, als enige partij in België, elke gesplitste bevoegdheid ontleden. U kan nu reeds onze volledige analyse i.v.m. de arbeidsmarkt lezen. Dit heet de “grootste” staatshervorming te zijn. Misschien is het niet de grootste wat het aantal bevoegdheden betreft (die van 1980 en ‘88 waren groter), maar wel wat de hoeveelheid middelen betreft. De vraag is dan wie dit gevraagd heeft. Alleen de Vlaams-nationalisten? Dat is wel erg weinig. De Waalse regionalisten? Dat is zo mogelijk nog minder. Moeten we hier nu overigens blij mee zijn? Is er iemand blij, buiten de particraten? Bouwt men een staat op op basis van angst voor één extremistische partij (vroeger VU en VB, nu N-VA) wiens programma men dan nog deels uitvoert, waardoor men die partij in zekere zin legitimeert? Niet te vergeten dat het huidige akkoord voor ca. 60% herneemt wat al in de extreem-radicale nota Bart De Wever (N-VA) stond (zie onze tekst). De politicoloog Dave Sinardet: staatshervorming ook "verdienste" N-VA - Le politologue Dave Sinardet: la "réforme" de l'Etat est également la mérite de la N-VA De politicoloog Dave Sinardet: staatshervorming ook “verdienste” N-VA – Le politologue Dave Sinardet: la “réforme” de l’Etat est également le mérite de la N-VA 3. Fiscaal onafhankelijkere deelstaten Naast de bevoegdheden, neemt ook de fiscale autonomie van de deelstaten gevoelig toe. Zo is vandaag de personenbelasting voor 93% federaal. Uit die personenbelasting worden weliswaar dotaties aan zowel de gemeenschappen als de gewesten gegeven. Het communautaire akkoord behoudt een personenbelasting die slechts voor 3/4de federaal is. Het dotatiesysteem wordt immers, voor wat de gewesten betreft, vervangen door 10,7 miljard euro aan fiscale autonomie (25% van de personenbelasting). 4. Brussel en BHV In 2012 heeft het parlment het tweetalige kiesarrondissement BHV afgeschaft en het tweetalige gerechtelijke arrondissement BHV – na een grondwetsschending – “ontdubbeld”. Daarmee zetten de Vlaams-nationalisten een belangrijke stap naar een hypothetische toekomstige staatsgrens. 5. Politieke “vernieuwing” De Senaat in de 19de eeuw - Le Sénat au 19ième siècle De Senaat in de 19de eeuw – Le Sénat au 19ième siècle Even ontluisterend als al het voorgaande is het luik “politieke vernieuwing”. Na 183 jaar uitstekend functioneren wordt het bicameralisme afgeschaft. De Senaat houdt nog nauwelijks iets van haar huidige bevoegdheden over en zal samengesteld worden uit vertegenwoordigers van de deelstaten (zie tekst). Ook hier was een grondwetsschending voor nodig. Blijkbaar mogen acht partijvoorzitters in België alles, inclusief de grondwet – waar hun privé-organisaties niet eens in vermeld staan – meermaals overtreden. Bovendien wordt er gemorreld aan de dotaties van de Koninklijke Familie, dit als eerste stap naar de zogenaamde “modernisering” ervan. Lees: de afschaffing van de koninklijke benoeming van ministers, van het genaderecht en van de koninklijke bekrachtiging van de wetten. Mogelijkerwijs worden die artikels al aan het einde van deze legislatuur voor herziening vatbaar verklaard, iets waar de B.U.B. overigens voor waarschuwde toen Koning Albert II zich verzoenend opstelde tegenover de flaminganten (zie onze tekst) … 6. Besluit Geheel conform de wens van de openlijke separatisten (VB en N-VA) wordt de Belgische staat nog verder ontmanteld. Gwendolyn Rutten, de voorzitster van OPEN VLD, stelde het zo: “Er zijn partijen die praten en andere partijen die doen“. Of, anders gezegd, OPEN VLD en de andere zeven partijen voeren gedeeltelijk het programma van de N-VA uit. In 1968 voerde de PVV – de voorloper van OPEN VLD – campagne met “zij breken af, wij bouwen op”. “Zij” waren hier de Volksunie met hun eis voor federalisme, “wij” de unitaristische PVV. Hoe laag kan een partij vallen? Daarna volgt de klassieke tactiek van de Vlaams-nationalisten: de staatshervorming gaat niet ver genoeg, is anti-“Vlaams”, zelfs anecdotisch. Natuurlijk is dit niet gemeend, maar slechts een manoeuver om in de toekomst nog méér splitsingen te bekomen. De traditionele partijen daarentegen handelen uit machtsbehoud en -uitbreiding, uit nationalisme of “om het land te stabiliseren” (angst) of omdat ze denken zo de N-VA, hun voornaamste concurrenten, te zullen terugdringen. Nochtans heeft de N-VA nu al in elke peiling (en dit sedert drie jaar) historisch hoge scores, terwijl de traditionele partijen steeds verder wegzinken. Dus zelfs de ultieme goede intentie van de staatshervorming, nl. het terugdringen van de separatisten, blijkt een slag in het water. Het akkoord wordt voorgesteld als heilzaam voor het land: Frans- en Nederlandstaligen kunnen nog akkoorden sluiten heet het. Tsjechen en Slovaken konden ook akkoorden sluiten over de splitsing van hun land (zie onze tekst), maar dat zegt men er niét bij. De staatshervormingen drijven de Belgen steeds meer uiteen terwijl de Belgische overheid juist het tegenovergestelde zou moeten doen. De overheid promoot taalracisme door het te institutionaliseren. Dat heet taalapartheid en apartheid is internationaalrechtelijk een misdaad tegen de mensheid. Het cynische aan de zaak is dat deze “staatshervorming” het overbodige en ongrondwettelijke taalfederalistische apparaat nog duurder gaat maken dan het al was. Want splitsen kost geld, al was het maar door het feit dat er nu voor één materie drie ministeries gaan komen. Hoe zal de centrale overheid in die omstandigheden haar kerntaken nog naar behoren kunnen vervullen? Het gevolg zal zijn dat de druk op de centrale staat nog zal toenemen, waardoor de roep van de separatisten om splitsingen nog luider zal klinken. Exact het averechtse van wat de particratie zegt te beogen dus. Of beoogt ze toch het separatisme? Of laat de toekomst van ons land haar volledig onverschillig? De burger, in zoverre hij niet op unitaristische partijen stemt (B.U.B. en in mindere mate de PVDA of in Franstalig België het FDF dat zich als enige partij in het parlement tegen deze hervorming verzette), staat voor een dilemma. Het ene kamp (de institutione meerderheid) verdedigt de staatshervorming wegens zeer groot. Het andere kamp (N-VA, VB) verwerpt ze, wegens niet groot genoeg. Nochtans zal deze partij de staatshervorming in de “Vlaamse” regering wel steunen ! Deze houding is logisch aangezien deze staatshervorming, zoals gezegd, de gedeeltelijke uitvoering van het N-VA-programma is. Het is dan ook absurd de kiezers aan te sporen zich achter deze antibelgische staatshervorming te scharen en die zelfs verdedigen om zich tegen de N-VA en het VB af te zetten… Onze conclusie is duidelijk: de hele particratie – inclusief de N-VA – smeedt een complot tegen België en de Belgische bevolking. Hoe je het ook draait of keert, eens je niet-taalgebonden bevoegdheden splitst – hetgeen sedert 1980 gebeurt – zet je de deur open voor de volledige splitsing van België. De Belgen zouden er goed aan doen dit eindelijk te beseffen. Stemmen voor deze particratie is stemmen tegen België. Bron: politics.be __________________ Politics.be - Jouw politieke portaalsite

18 juni 2014, 13:43	#2
Avsjo Roger Provinciaal Statenlid Geregistreerd: 11 maart 2014 Berichten: 689	Is dat alles ? __________________ Il existe une chose plus puissante que toutes les armées du monde: c'est une idée dont l'heure est venue" (V. Hugo)

18 juni 2014, 13:58	#3
Antoon Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 2 september 2002 Berichten: 33.982	Ik begrijp uit deze tekst dat volgens de BUB het dillemma van de burger gaat over het kiezen tussen een 'grote staatshervorming' (N-VA en VB) en een 'kleine' staatshervorming (nagenoeg alle andere partijen). "In zoverre ze niet 'unitaristisch' stemmen". Maar dat laatste doen ze dus niet, want niemand stemt op BUB en de 'in mindere mate' unitaristen (PVDA en FDF) hebben respectievelijk 1.75% en 1.8% van de stemmen behaald, ook niet je dat. Als meer dan 95% van de burgers hebben gestemd op partijen die niet unitaristisch zijn, zelfs niet 'in mindere mate' unitaristisch, snappen ze de boodschap van de burger dan niet? __________________

19 juni 2014, 19:45	#6
Avsjo Roger Provinciaal Statenlid Geregistreerd: 11 maart 2014 Berichten: 689	Vroeger leefde de mens in een migrerend stamverband, daarna vestigde hij zich in vast omschreven gebieden en ging hij deze uitbreiden & verstedelijken : die evolutie gaf steeds aanleiding tot grotere eenheden, waarvan het bestuur dan weer van de basis vervreemd. Dit proces is niet beëindigd : het gaat steeds door ; maar er moeten systemen in werking treden die deze processen begeleiden en minder gewelddadig maken. Misschien is België hier wel een goed voorbeeld voor de rest van de wereld ? __________________ Il existe une chose plus puissante que toutes les armées du monde: c'est une idée dont l'heure est venue" (V. Hugo)

19 juni 2014, 17:25	#5
Rahowa Europees Commissaris Geregistreerd: 21 juni 2013 Locatie: Toekomstig bewoner van de geboortegrond van Cyriel Verschaeve Berichten: 7.410	Dit is geen ramp,dit is een begin.