pedofilie: het ultieme chantagemateriaal voor hooggeplaatsten

Eurosceptic · 13 juli 2014, 14:52

Vorige week besloot men in het Verenigd Koninkrijk om een onderzoek op te starten naar pedofilieschandelen waarin hooggeplaatste politici betrokken waren in Engeland. Al het bezwarend materiaal verdween uit het politiekantoor en men wilt vooral weten hoe/waarom dat is gebeurd

http://www.dailymail.co.uk/news/arti...stminster.html

Het schokkende is dat dit een universele trend is en dat het nieuws op TV daar niks over te melden heeft.

In Nederland werd Joris Demmink gepromoveerd tot de allerhoogste ambtenaar binnen justitie, net op het moment dat hij beschuldigd werd van pedofilie. Er was protest omdat hij mogelijk chantabel is met die activiteiten, maar het kreeg geen gehoor.
Inmiddels hebben een stuk of 7 slachtoffers aangifte gedaan tegen Joris Demmink, maar het komt zelden in het nieuws en al het bewijsmateriaal verdwijnt van het politiekantoor. Er kwam 30 jaar geen vervolging omdat Joris Demmink onschendbaar is. Vele getuigen stierven in dubieuze omstandigheden.

Net omdat het niet op het nieuws mag komen, heeft men er een documentaire over gelanceerd die op internet al miljoenen views heeft.

Dutch injustice, when child traffickers rule a nation

https://www.youtube.com/watch?v=nmeYiR-yyS4

In onderstaande documentaire van de jaren 90 hoort u zelfs Joris Demmink, de secretaris generaal van justitie, kinderen bestellen via de telefoon op 6:00

https://www.youtube.com/watch?v=5Rn9A46dQpE

Zet hiernaast het feit dat de zaak Dutroux compleet is gesaboteerd op het moment dat er links waren naar hooggeplaatsten, en de trend is duidelijk.

Criminele organisaties chanteren machtige toppolitici met pedofiel bewijsmateriaal, om daarmee de staat te ontwrichten.
Elk onderzoek leidt tot helemaal niks, en iedereen die het aan het licht brengt wordt aan de kant gezet als een paranoïde complotdenker

Ben ik de enige die zich nog herinnert dat Elio Di Rupo in de jaren 90 werd gepromoveerd net nadat hij werd beschuldigd van pedofilie?
Is ook Elio di Rupo chantabel met zijn verleden?

Hier een diepgaand artikel

Cover-up van pedonetwerken (27 March 2011)

http://nederlandvrij.com/2011/03/dos...utroux-deel-2/

Met de verdwijning van Nathalie en Stacy in Luik worden we met onze neus weer pijnlijk op de naakte feiten gedrukt. Naar alle waarschijnlijkheid is de vermissing het werk van een pedofilienetwerk bestaande uit hooggeplaatsten die, beschermd door het Belgische politie- en justitie-apparaat, vrij spel hebben. Er is sprake van een macaber grensoverschrijdend spel.

door Thomas Deflo

Bijna elf jaar geleden begon de Belgische nachtmerrie rond de Dutroux-affaire. Opnieuw houdt België haar adem in. Dit maal gaat het om de spoorloze verdwijning van Nathalie en Stacy uit het Belgische Luik. De 10-jarige Nathalie Mahy en haar 17-jarige halfzusje Stacy Lemmens verdwenen in de nacht van vrijdag 9 op zaterdag 10 juni. Tientallen agenten hebben sindsdien alle denkbare plaatsen uitgekamd.

De verdwijning van de meisjes herinnert ons pijnlijk aan het pedofiliehoofdstuk in België. Amper twee maand geleden kwam Michel Nihoul vrij onder voorwaardelijke invrijheidstelling. Nihoul wordt naast Marc Dutroux gezien als dé hoofdverdachte in het onderzoek naar de bende-Dutroux. Hij is een man met tal van politieke, zakelijke en criminele contacten.

De ouders van de vermiste kinderen

Het lijkt wel alsof de kindontvoerders sinds de vrijlating van Nihoul nieuwe moed hebben verzameld en ons willen herinneren aan hun invloed. Het is onwaarschijnlijk dat Stacy en Nathalie levend terug zullen worden gevonden. Andere meisjes zoals de 9-jarige Estelle Mouzin, die op 9 januari 2003 in Noord-Frankrijk verdween, blijven vermist. Slachtoffers van pedofilienetwerken zijn overgeleverd aan de zielloosheid van hun misbruikers, vooral als ons gerechtelijk apparaat zelf moreel en seksueel corrupt blijkt.

Pedofilienetwerken met ‘hooggeplaatsten’ bestaan wel degelijk in verscheidene landen en verrichten gelijkaardige gruweldaden. We behandelen hieronder achtereenvolgens België, Australië en de Verenigde Staten. Maar pedofielen op hoge plaatsen opereren ook in Groot-Brittannië en Portugal. Een gemeenschappelijk kenmerk is dat de betrokkenen de doofpot in stand kunnen houden dankzij hand- en spandiensten van corrupte elementen binnen de gerechtelijke- en inlichtingendiensten.

De georganiseerde seksuele wandaden zijn van een onvermoede perversie. De betrokkenen geven zich over aan verkrachtingen, marteldaden en zelfs moorden van jonge mensen. De taferelen worden soms gefilmd in zogeheten snuff movies. Er zijn satanische rituelen mee gemoeid. Uitgenodigde gasten worden in de val gelokt, gefilmd en indien nodig gechanteerd. Het ontstellende is niet enkel dat dit soort ziekelijkheden werkelijk gebeurt, maar dat er vaak een goed geoliede organisatie achter schuil gaat.
Getuigen sterven

In augustus 1996 slaagt onderzoeksrechter Jean Marc Connerotte er op heroïsche wijze in uit de kelder van Marc Dutroux twee ontvoerde kinderen te bevrijden. Connerotte volgt in zijn onderzoek de piste van de netwerken. Hij wil uitstrijkjes en DNA van de lijken van de vermoorde kinderen analyseren. Zijn superieuren laten dat echter niet toe: Connerotte wordt omwille van een futiliteit van het onderzoek gehaald en vervangen door een debutant. Niet het pedofiel netwerk rond Nihoul, maar Marc Dutroux moet de focus worden van het onderzoek.

Proces Marc Dutroux

Dat het pedofilieproces absoluut de piste van de netwerken niet mocht inslaan, wordt duidelijk wanneer verscheidene cruciale getuigen in de aanloop naar de rechtszaak in vreemde omstandigheden om het leven komen. In chronologische volgorde:

Francois Reyskens zei begin juli 1995 informatie te hebben over de verdwijning van Julie en Mélissa. Nog voor hij het politiebureau kon bereiken werd hij door een trein overreden.

Bruno Tagliaferro, een ijzerventer uit Charleroi en kennis van Dutroux, liet weten dat hij info kon verschaffen over de auto waarin Julie en Mélissa werden ontvoerd. Hij zei ook een lijst te bezitten van namen die met Dutroux verbonden waren. Hij werd op 5 november 1995 dood aangetroffen, schijnbaar na een hartstilstand.

Zijn vrouw Fabienne Jaupart kon dat moeilijk geloven en zocht een secundaire lijkschouwing. Bloedstalen zouden hebben aangetoond dat haar man vergiftigd werd. Kort daarop werd ook zij echter dood aangetroffen, half verbrand achtergelaten op een nasmeulende matras. Op de matras werden sporen van een brandversneller gevonden. Het essentiële spoor van de autozwendel wordt verder efficiënt van het proces afgesplitst door algemeen openbaar aanklager Anne Thilly. Die heeft er veel voor over om het proces te dwarsbomen.

Simon Poncelet, politiespeurder naar dezelfde autozwendelpiste werd op 22 januari 1996 neergeschoten. Vader Poncelet benadrukt dat hij in de moord op zijn zoon een verband ziet met het Dutroux-proces.

Brigitte Jennart, tandarts van Michel Nihoul en diens vrouw Anne Bouty, pleegt zogezegd zelfmoord op 5 april 1998. Jennart is wellicht de belangrijkste omgekomen getuige. Ze wist dat het paar-Nihoul een zwendel onderhield met Afrikaanse vluchtelingen waarin pedofilie een sleutelrol speelde.

Anna Konjevoda meldt zich in 1996 tijdens de opsporing van de meisjes telefonisch aan als getuige. De vrouw weet meer over het verband tussen de ontvoeringen van de kinderen en de autozwendel in Charleroi. Op 7 april 1998 wordt ze uit het kanaal van Luik gevist. Een autopsie wijst uit dat ze door wurging is omgekomen.

Guy Goebels, politiespeurder naar de verdwijning van Julie en Mélissa pleegt met zijn dienstwapen op 25 augustus 1995 officieel zelfmoord. De ouders van de meisjes kenden de speurder goed en achtten moord waarschijnlijker.

Jean Marc Houdmont, kennis van Dutroux, sterft op 25 februari 1997 in een auto-ongeluk, terwijl hij op weg was naar Namen om zijn getuigenis over Dutroux af te leggen.
Cover-up

Het merendeel van bovenstaande getuigen belde zijn of haar belangrijke nieuws door aan de rijkswacht of de rechtbank alvorens kort daarop het leven te laten. De opzettelijk gebrekkige mate waarmee het onderzoek naar deze sterfgevallen werd behandeld, en de vrijwel volledige mediastilte over deze overleden getuigen, is veelzeggend.

Een gebroken Jean-Marc Connerotte vatte het tijdens zijn verschijning op het Dutroux-proces goed samen: er zou nog nooit zo veel energie zijn verspild aan het tegenwerken en -houden van een onderzoek. Hijzelf kreeg van politie te horen dat er huurcontracten klaar lagen om indien nodig de magistraten uit te schakelen. Connerotte zelf moest getransporteerd worden in een kogelvrije auto. Nihoul genoot volgens hem dan weer van een zekere onaantastbaarheid.

De cover-up wordt bevestigd door een getuigenis van een bekend slachtoffer van de pedofilienetwerken. Tijdens de arrestatie van Dutroux herkent pedofilieslachtoffer Regina Louf op de televisie Michel Nihoul als één van de kinderbeulen die ze over haar heen kreeg. Volgens haar had Nihoul een centrale rol gespeeld in het organiseren van de Roze Balletten: bijeenkomsten in de jaren ’80 waarbij minderjarige meisjes door verscheidene heren gruwelijk werden misbruikt.

Michel Nihoul

Regina getuigt dat Michel Nihoul samen met Anne Bouty in 1984 de rituele moordenaars waren van een ander slachtoffer, Christine Van Hees. Ze beschrijft alle details van de moord exact zoals de onderzoekers die hadden uitgepluisd. Regina kende ook de slachtoffers van het netwerk Carine Dellaert en Catherine De Cuyper en verscheidene andere vermoorde meisjes.

Regina herkende tijdens haar mishandeling bekende politici; ze vernoemt hooggeplaatste rechters, politieofficieren en zakenlui. De ondervragingen van Regina brengen namen naar boven als Paul Van den Boeynants, Maurice Lippens, Melchior Wathelet, Wilfried Martens, leden van het koningshuis en verscheidene anderen. De originele (schokkende) politieverhoren van Regina als getuige X1, alsook die van X2 en X3, inclusief de namen van de deelnemers en hun perversies, zijn uitgelekt op het internet.

Michel Nihoul rolde tijdens het onderzoek enkele keren zijn spierballen en vernoemde inderdaad Paul Van den Boeynants. Nihoul was ooit diens campagnefinancier en hield zich op in dezelfde neofascistische milieus rond het CEPIC.

Dat de notabelen met hun naam genoemd worden als aanwezigen op de seksfuiven betekent niet dat al deze mannen wrede pedofielen zijn. Sommigen kunnen door Nihoul met valse beloften in de val zijn gelokt om vervolgens met minderjarigen op compromitterende foto’s of video’s te belanden. De chantagetactiek van Nihoul was inherent aan zijn organisatie en was lucratief.

Aan buitenlandse media zoals der Spiegel en Canal+ trachtte Nihoul meermaals de verkoop van compromitterende foto’s te regelen om zo zijn woorden kracht bij te zetten. Indien Nihoul inderdaad dergelijk materiaal bezat, valt het te begrijpen waarom de netwerkpiste rondom zijn persoon in de pan werd gesmoord; men heeft zijn chantagespel meegespeeld.

Dat valt echter onmogelijk goed te keuren: de verdwijning van weer twee nieuwe meisjes in Luik indiceert wellicht dat de pedofilienetwerken onverminderd hun misdaden voortzetten. Het is raadzaam dat heren die van dergelijke perversies genieten in eigen hart kijken en beseffen dat ze fout zijn.

Australië

Dat geldt ook voor pedofielen aan de andere kant van de wereld. Dr. Reina Michelson is de directeur van het Child Sexual Abuse Prevention Program (CSAPP) in Victoria, zuid-Australië en sinds decennia bekroond voorvechtster van kinderrechten over de hele wereld.

Haar verhaal begint in 1995 wanneer ze de alarmbel rinkelt over pedofilienetwerken die worden gerund vanuit een kostschool in Victoria en een dagopvangcentrum in Melbourne. Geen van deze zaken wordt opgehelderd. Sindsdien ontmoet Dr. Michelson regelmatig gelijkaardige slachtoffers die getuigen van sadistische praktijken met kinderen van twee tot veertien jaar oud, tot en met het onderwijl draaien van pedofiele pornofilms en zelfs het vermoorden van kinderen. Dit onrecht stamt reeds uit de jaren ’80 en duurt ongestraft voort.

Mediamagnaten, zakenlui tot en met verscheidene politici worden door pedofilieslachtoffers bij naam genoemd als deelnemers aan deze wanpraktijken. Niemand wordt vervolgd. De cover-up in Australië is dan ook extensief.

Zo wordt de zaak in verband met een kinderopvangcentrum in Mornington, met kindermisbruik op minstens negentien jonge kinderen, door de politie van Victoria totaal verwaarloosd. Noch de ouders, noch de slachtoffers worden zelfs maar één keer door de instanties verhoord.

De klacht in april 2002 tegen een mediamagnaat uit Melbourne die een drie jaar oude jongen herhaaldelijk verkrachtte – misbruik dat werd geconfirmeerd door het Royal Children’s Hospital’s Gatehouse Centre – wordt twee dagen later al geseponeerd.

De klacht in maart 2004 van een pedofilieslachtoffer uit de jaren ’80 tegen een bekende tv-persoonlijkheid wordt door de politie van Victoria later in het jaar kortweg vernietigd. En een pedofiele onderwijzer in Melbourne geeft nog steeds les in het secundair onderwijs. Hij werd nooit verhoord of gestraft.

De doofpot-operatie van het Australisch pedofilienetwerk heeft alles te maken met de medeplichtigheid van de veiligheidsdiensten. Verscheidene slachtoffers getuigen dat ze bij bepaalde gelegenheden door politieofficieren zelf werden misbruikt. Hetzelfde staat te lezen in een brief gericht aan het CSAPP uit april 2004 van een vrouw die getuigt hoe hooggeplaatste politieambtenaren in Victoria van de lokale kinderprostitutie gebruik maakten. Deze vrouw wordt door politiepatrouilles geïntimideerd en vreest ‘gezelfmoord’ te zullen worden. Ook Dr. Michelson wordt niet gespaard: bij haar werd ingebroken, een familielid werd bedreigd en zijzelf is regelmatig het voorwerp van intimidaties.

We herkennen hetzelfde fenomeen in België. Marie-France Botte, een internationaal befaamde Waalse kinderrechtenactiviste, en fervent aanklaagster van pedofilienetwerken, spreekt in augustus 1996 van bescherming van hooggeplaatste pedofielen. Haar vereniging wordt voortdurend ondermijnd en moet uiteindelijk de deuren sluiten. Ze trachtte zich eind 1998 zogezegd te zelfmoorden door een brandend middel in te slikken.

Gina Pardaens, Vlaamse kinderrechtenactiviste, komt om bij een verkeersongeval in november 1998. Ze onderzocht de verdwijning van kinderen binnen een pedofilienetwerk en was net voor haar dood op informatie gestoten in verband met het netwerk van Nihoul. Voor haar ongeval werd ze bij herhaling geïntimideerd via telefoon en op de openbare weg.
Verenigde Staten

Paul Bonacci klaagt in 1999 een reeks notabelen aan in Nebraska voor het misbruik dat hij tijdens de jaren ’80 als pedofilieslachtoffer onderging. Hij beschuldigt met naam genoemde vooraanstaanden uit het politie-apparaat, de zakenwereld, de media, de kerk en de plaatselijke school voor weeskinderen. De zwarte Republikein Larry King, manager van het Community Federal Credit Union in de stad Franklin, zal veroordeeld worden tot het betalen van één miljoen dollar schadevergoeding.

Dit proces, net zoals in België en Australië, toont aan hoeveel vertegenwoordigers van de staatsstructuur aan het kindermisbruik deelnemen. Een terugkerend thema is blijkbaar ook het profiteren van scholen, opvangcentra en weeshuizen om kinderen te ronselen, en dat kinderen vanaf jonge leeftijd worden ‘geconditioneerd’ om het misbruik als normaal te beschouwen. Het proces in Nebraska doet oude wonden openrijten. Een onderzoek van het onderzoekscomité in Franklin toont aan dat het kindermisbruik dateert van 1984 en waarschijnlijk zelfs van vroeger.

Lisa, een meisje uit Franklin dat op haar veertiende in dit pedofilienetwerk werd geduwd, ondergaat een FBI-leugendetectortest, omdat haar getuigenis zo schokkend is. Ze vertelt dat ze als 14-jarige samen met minderjarige jongens door eerder vermelde Larry King naar een seksfeest in Chicago werd getransporteerd, en daar onder meer toenmalig presidentskandidaat en CIA-directeur George H.W. Bush herkende. Dat staat onder andere te lezen in een befaamde biografie over de president. De leugendetectortest wijst uit dat Lisa de waarheid spreekt.

Eerdere onderzoeksartikels uit de New York Times van 15 en 22 december 1988 doen uit de doeken dat minderjarigen van Franklin tot in Washington sinds jaren verplicht werden sadistisch getinte seksuele diensten te verlenen aan vooraanstaande pedofielen. Op 29 juni 1989 verschijnt een artikel in de Washington Times getiteld ‘Onderzoek naar Homoseksuele Prostitutie strikt VIP’s rond Reagan, Bush’.

In het artikel wordt beschreven dat jonge prostituees zijn meegevoerd tot in het Witte Huis en misbruikt werden tijdens perverse feestjes met de meest hooggeplaatste politici, militairen, en zakenlui. Craig J. Spence, een homoseksuele Republikeinse lobbyist, had daarbij minstens bij één gelegenheid minderjarigen in het Witte Huis binnengeloodst.

Craig Spence is een spilfiguur in de seksschandalen rond Washington. Het is een Amerikaanse versie van Michel Nihoul. Hij organiseerde elitaire seksfuiven in zijn eigen buitenverblijf waarbij tal van hooggeplaatste deelnemers discreet werden gefilmd en de videotapes werden bewaard. Zoveel blijkt uit een Washington Times follow-up artikel van 30 juni 1989. Craig Spence zou tot een vriend gezegd hebben: ‘Ik heb jongens en meisjes nodig voor mijn feestjes met regeringsleden, hooggeplaatste zakenlieden, andere individuen, al wat zich aandient.’

Interessant voor de gelijktijdige schandalen van de Roze Balletten en de Bende van Nijvel in België is dat de chantagepraktijk volgens Spence een langdurige CIA-operatie was waarbij call boys en minderjarigen systematisch geronseld werden om vervolgens in compromitterende feestjes met binnen- en buitenlandse gasten te figureren. De lobbyist annex pooier liet daarbij verstaan dat hij uiteindelijk wellicht door de CIA zou verraden worden en zou omkomen in een schijnzelfmoord. Hetgeen ook gebeurde.

Synthese

Het filmen van vooraanstaanden in seksueel getinte taferelen is een efficiënte chantagetechniek die door inlichtingsdiensten overal ter wereld wordt gehanteerd. Craig Spence zette dit middel in als machtselement voor de CIA. Het is bekend dat Michel Nihoul tijdens dezelfde periode zijn Roze Balletten systematisch van camera’s voorzag.

Het is ook bekend dat Nihoul nauwe contacten had met neofascistische personages binnen de Staatsveiligheid (Madani Bouhouche wordt op zijn feestjes gezien), en dat de Staatsveiligheid in de jaren ’80 zo’n beetje in onderaanneming bij de CIA werkte. Simultaan zijn in België leden van de Staatsveiligheid betrokken bij de organisatie van de Bende van Nijvel en het aansturen van de CCC, een terroristische groepering uit de jaren ’80.

Het schrijnende decennia-lange kindermisbruik in België, Australië, en de Verenigde Staten toont aan hoe pedofilieslachtoffers en kinderrechtenactivisten door het veiligheidsapparaat zelf worden geïntimideerd en bedreigd. Intimidaties die gebeuren op een systematische en deskundige wijze.

Indien chantage of intimidatie niet succesvol zijn, oefent het uitvoerend netwerk rond de machtige pedofielen zwaardere middelen uit. Kinderrechtenactivisten worden geïntimideerd of vermoord. Cruciale getuigen worden professioneel geliquideerd. Het indiceert dat corrupte leden van de veiligheidsdiensten overal ter wereld actief meewerken om de cover-up van pedofiele netwerken in stand te houden.

Thomas Deflo houdt een weblog bij waarin hij zaken aangaande politieke terreur en corruptie van het democratisch kiessysteem aan de kaak stelt. Bovenstaand artikel is van deze blog afkomstig.

Gepost op Sunday, 27 March 2011 in rubriek Censuur, Dossiers, Europa. Volg de reacties door de RSS 2.0 feed. Zowel reageren en pingen is momenteel niet toegestaan.

Last but not least;

ZDF maakte een documentaire die al deze doden in de zaak Dutroux in kaart brengt en al hun families interviewt. "Dutroux und die toten zeugen" oftwel Dutroux en de dode getuigen"

De documentaire werd in België gecensureerd
https://www.youtube.com/watch?v=xaf7q9RKjgo

Noem mij maar een paranoïde complotdenker

Ik vind iedereen die de trend ontkent verschrikkelijk dom

SMI94 · 13 juli 2014, 15:40

oh kijk, een complottheorie... Verrassend

Eurosceptic · 13 juli 2014, 15:54

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door SMI94

oh kijk, een complottheorie... Verrassend

waarom gebruik jij het woord complot als het bewezen is dat er consistent bewijsmateriaal verdwijnt uit het politiekantoor?
Theresa May verklaarde vorige bij de Europese commissie dat ze daar een onderzoek naar startte. Hooggeplaatsten die beschermd worden en alle dossiers verdwijnen op mysterieuze wijze uit het archief

In Nederland net hetzelfde.

In België in de zaak Dutroux, weigerde men om DNA onderzoek te doen naar haren die gevonden werden in de kelder.
Het officiële rapport zegt "hongerdood" maar men wist dat de kinderen pas na 100 dagen zijn overleden.
Kun jij 100 dagen zonder eten? Dutroux zat in de cel. Wie gaf hen eten?

Laurent Louis heeft inzagerecht in die documenten en maakte het publiek.
Hij is nu veroordeeld voor heling en men weigert op zijn ontnuchterende feiten in te gaan. Het komt niet op het nieuws, men noemt hem een idioot en case closed.

Zijn jullie echt zo achterlijk?

In een ander topic vorige week, linkte ik een artikel door van meer dan 100 pagina's met meer dan 100 referenties. PV's met het oorspronkelijke nummer erbij. Alle hooggeplaatsten bij naam genoemd en alle beschuldigingen in detail vermeld zoals het in het PV aan de politie staat

2 dagen nadat ik het hier postte, is het artikel offline gehaald.
Is er iemand nerveus?

https://wikispooks.com/ISGP/dutroux/..._witnesses.htm

Liefst van al zou ik hebben dat niemand op de openingspost reageert.

Behalve het argument "wat een onzin.. wat onwaarschijnlijk.. wat een complottheorie" geraakt geen enkele criticaster verder

De feiten spreken boekdelen maar geen mens gaat er op in

SMI94 · 13 juli 2014, 16:02

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Eurosceptic

waarom gebruik jij het woord complot als het bewezen is dat er consistent bewijsmateriaal verdwijnt uit het politiekantoor?
Theresa May verklaarde vorige bij de Europese commissie dat ze daar een onderzoek naar startte. Hooggeplaatsten die beschermd worden

In Nederland net hetzelfde.

In België in de zaak Dutroux, weigerde men om DNA onderzoek te doen naar haren die gevonden werden in de kelder.
Het officiële rapport zegt "hongerdood" maar men wist dat de kinderen pas na 100 dagen zijn overleden.
Kun jij 100 dagen zonder eten? Dutroux zat in de cel. Wie gaf hen eten?

Laurent Louis heeft inzagerecht in die documenten en maakte het publiek.
Hij is nu veroordeeld voor heling en men weigert op zijn ontnuchterende feiten in te gaan. Het komt niet op het nieuws, men noemt hem een idioot en case closed.

Zijn jullie echt zo achterlijk?

In een ander topic vorige week, linkte ik een artikel door van meer dan 100 pagina's met meer dan 100 referenties. PV's met het oorspronkelijke nummer erbij.

2 dagen nadat ik het hier postte, is het artikel offline gehaald.
Is er iemand nerveus?

Liefst van al zou ik hebben dat niemand op de openingspost reageert.

Behalve het argument "wat een onzin.. wat onwaarschijnlijk.. wat een complottheorie" geraakt geen enkele criticaster verder

De feiten spreken boekdelen maar geen mens gaat er op in

Dus volgens jou sterft iemand alleen maar een hongerdood als ze van dag 1 geen eten krijgen? Dat ze 85 dagen wél eten gekregen hebben, en de laatste twee weken voor hun dood niet meer, is een scenario dat je niet zelf uit je hersentjes kon persen nee? En wie hen eten gaf terwijl Dutroux in de gevangenis zat? Euh, ik weet niet... De naam Michèle Martin zegt je niks waarschijnlijk?

En over die openingspost: je verwijst naar een filmpje op youtube waarop Demmink een kind bestelt. Heb jij eigenlijk wel naar dat fragment geluisterd?! De naam Demmink wordt in héél dat filmpje niet genoemd én bovendien wordt ook nog eens letterlijk gezegd dat de converseaties 'reenacted' zijn.

Maar je hebt gelijk: wij zijn achterlijk en jij hebt de wijsheid in pacht!

Eurosceptic · 13 juli 2014, 16:10

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door SMI94

Dus volgens jou sterft iemand alleen maar een hongerdood als ze van dag 1 geen eten krijgen? Dat ze 85 dagen wél eten gekregen hebben, en de laatste twee weken voor hun dood niet meer, is een scenario dat je niet zelf uit je hersentjes kon persen nee?

En over die openingspost: je verwijst naar een filmpje op youtube waarop Demmink een kind bestelt. Heb jij eigenlijk wel naar dat fragment geluisterd?! De naam Demmink wordt in héél dat filmpje niet genoemd én bovendien wordt ook nog eens letterlijk gezegd dat de converseaties 'reenacted' zijn.

Maar je hebt gelijk: wij zijn achterlijk en jij hebt de wijsheid in pacht!

Tja, wie is hier achterlijk?

Een kind trekt het 2 dagen zonder eten maar geen 88.
Dutroux is op dag 1 gearresteerd en pas 100 dagen na arrestatie zijn de kinderen gestorven.
Wat is er in tussentijd gebeurd?
Tell us, genius. Je zegt net dat Dutroux hen op dag 85 WEL eten heeft gegeven. Maar Dutroux zat toen 85 dagen in de cel. Je slaat de bal dus kilometers mis.
Houd dat smerige lachje van je dus maar voor jezelf. De kwestie is veel te ernstig

In het fragment over Demmink die kinderen bestelt, zegt men dat het gaat om "een zekere Joris" die een heel hoge functie bekleedt binnen justitie en voorkomt in het staatsalmanak.

Lees onderstaande boodschap onder de 3 delige docu.

https://sites.google.com/site/ncfakt...spoor-van-rook

"We komen thans bij het spannendste en meest 'litigieuze' deel van het Demmink-dossier. Horen we in de unieke uitzending van Netwerk uit 1998 (wat een andere wind waaide er toen nog door de journalistiek!) de stem van Joris Demmink die kinderen bestelt en zelfs beschrijft hoe hij een jongetje anaal penetreert wat 'veel pijn deed?' En als we niet Joris horen, welke 'topambtenaar' met de naam Joris horen we dan?

We horen Joris Demmink. Hij is de enige topambtenaar met die naam die in 1998 voorkomt in de Staatsalmanak." Zowel Micha Kat als de Netwerk-journalisten destijds, Martin Froberg en Roelf van Til, hebben de betreffende editie van de Staatsalmanak helemaal doorgenomen en kwamen geen andere Joris tegen. Beide journalisten hebben tegenover ons bevestigd dat het gaat om Joris Demmink. EenVandaag (Jan Born en Sander 't Sas) dat zich in de beroemde Demmink-uitzendingen van 2007 voor een groot deel baseert op het werk van Netwerk uit 1998, durft het letterlijk en meerdere malen te zeggen: het is de topambtenaar van Justitie en noemt zelfs zijn naam: Joris D. Daarnaast wordt Demmink direct in verband gebracht met het Rolodex-onderzoek en ook met de Netwerk-uitzendingen uit 1998. EenVandaag weet het zeker: we horen Joris Demmink kinderen bestellen en het programma aarzelt dan ook niet de betreffende tape opnieuw uit te zenden, maar zegt dan niet zoals Netwerk dat we 'een ambtenaar horen die een hoge positie heeft bij de overheid en wiens naam voorkomt in de Staatsalmanak van het Koninkrijk der Nederlanden' maar schrijven de zwaar incriminerende teksten direct toe aan Joris Demmink.
...
...

Als oplossing heeft men een andere Joris, die NIET voorkomt in het staatsalmanak, een lichte taakstraf gegeven zodat Demmink vrijuit kon gaan.
Men heeft hem buiten schot gehouden zoals zo vaak blijkt in alle documentaires uit de openingspost.
Inmiddels is er wel degelijk een proces, pas na de carrière van Demmink.

Het moest heringesproken worden omdat men geen officiële telefoontaps van de politie mag gebruiken voor de NOS.
Uw argument gaat dus totaal niet op.
Bekijk die documentaire compleet, en u ziet dat Demmink zelf aan de Duitse politie adviseerde om GEEN onderzoek te voeren in Nederland. Terwijl de jongen in kwestie wel degelijk in Nederland werkte in zo'n brothel.
In een geheime operatie werd de jongen gespot, maar de politie kreeg een verbod om tot arrestatie van de handelaar over te gaan.
Een week later was Manuel Chadwald dood

Laat het schelden maar komen, ik ben er immuun voor

Met mijn intelligentie is niks mis en uw loze scheldpartijen hebben geen enkel effect op mij

SMI94 · 13 juli 2014, 16:12

scheldpartijen? Wil je die eens quoten dan?

Eurosceptic · 13 juli 2014, 16:51

Deze blog houdt trouwens een overzicht bij van de ontwikkelingen in de zaak Demmink, die SMI94 ontkent

http://drimble.nl/nieuws/joris-demmink/

Maarreeuh..

Natuurlijk zijn alle kranten die dit schrijven medeplichtig in het spel der complottheorieën.
Er is allemaal niks van waar.

Pedofilie bestaat niet en chantagepraktijken ook niet.

Einde discussie

SMI94 · 13 juli 2014, 17:11

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Eurosceptic

Deze blog houdt trouwens een overzicht bij van de ontwikkelingen in de zaak Demmink, die SMI94 ontkent

http://drimble.nl/nieuws/joris-demmink/

Maarreeuh..

Natuurlijk zijn alle kranten die dit schrijven medeplichtig in het spel der complottheorieën.
Er is allemaal niks van waar.

Pedofilie bestaat niet en chantagepraktijken ook niet.

Einde discussie

Onnozelaar! Ik zeg alleen dat wat jij hier aanbrengt als 'bewijs' op geen zak trekt. Weet ik veel wat die Demmink al dan niet op zijn kerfstok heeft... Laat staan dat ik 'ontken' dat er een zaak is.

Inderdaad einde discussie. Babbel jij in het vervolg een beetje tegen een spiegel. Die gaat misschien interesse hebben.

13 juli 2014, 14:52	#1
Eurosceptic Minister Geregistreerd: 19 mei 2014 Berichten: 3.920	pedofilie: het ultieme chantagemateriaal voor hooggeplaatsten Vorige week besloot men in het Verenigd Koninkrijk om een onderzoek op te starten naar pedofilieschandelen waarin hooggeplaatste politici betrokken waren in Engeland. Al het bezwarend materiaal verdween uit het politiekantoor en men wilt vooral weten hoe/waarom dat is gebeurd http://www.dailymail.co.uk/news/arti...stminster.html Het schokkende is dat dit een universele trend is en dat het nieuws op TV daar niks over te melden heeft. In Nederland werd Joris Demmink gepromoveerd tot de allerhoogste ambtenaar binnen justitie, net op het moment dat hij beschuldigd werd van pedofilie. Er was protest omdat hij mogelijk chantabel is met die activiteiten, maar het kreeg geen gehoor. Inmiddels hebben een stuk of 7 slachtoffers aangifte gedaan tegen Joris Demmink, maar het komt zelden in het nieuws en al het bewijsmateriaal verdwijnt van het politiekantoor. Er kwam 30 jaar geen vervolging omdat Joris Demmink onschendbaar is. Vele getuigen stierven in dubieuze omstandigheden. Net omdat het niet op het nieuws mag komen, heeft men er een documentaire over gelanceerd die op internet al miljoenen views heeft. Dutch injustice, when child traffickers rule a nation https://www.youtube.com/watch?v=nmeYiR-yyS4 In onderstaande documentaire van de jaren 90 hoort u zelfs Joris Demmink, de secretaris generaal van justitie, kinderen bestellen via de telefoon op 6:00 https://www.youtube.com/watch?v=5Rn9A46dQpE Zet hiernaast het feit dat de zaak Dutroux compleet is gesaboteerd op het moment dat er links waren naar hooggeplaatsten, en de trend is duidelijk. Criminele organisaties chanteren machtige toppolitici met pedofiel bewijsmateriaal, om daarmee de staat te ontwrichten. Elk onderzoek leidt tot helemaal niks, en iedereen die het aan het licht brengt wordt aan de kant gezet als een paranoïde complotdenker Ben ik de enige die zich nog herinnert dat Elio Di Rupo in de jaren 90 werd gepromoveerd net nadat hij werd beschuldigd van pedofilie? Is ook Elio di Rupo chantabel met zijn verleden? Hier een diepgaand artikel Cover-up van pedonetwerken (27 March 2011) http://nederlandvrij.com/2011/03/dos...utroux-deel-2/ Met de verdwijning van Nathalie en Stacy in Luik worden we met onze neus weer pijnlijk op de naakte feiten gedrukt. Naar alle waarschijnlijkheid is de vermissing het werk van een pedofilienetwerk bestaande uit hooggeplaatsten die, beschermd door het Belgische politie- en justitie-apparaat, vrij spel hebben. Er is sprake van een macaber grensoverschrijdend spel. door Thomas Deflo Bijna elf jaar geleden begon de Belgische nachtmerrie rond de Dutroux-affaire. Opnieuw houdt België haar adem in. Dit maal gaat het om de spoorloze verdwijning van Nathalie en Stacy uit het Belgische Luik. De 10-jarige Nathalie Mahy en haar 17-jarige halfzusje Stacy Lemmens verdwenen in de nacht van vrijdag 9 op zaterdag 10 juni. Tientallen agenten hebben sindsdien alle denkbare plaatsen uitgekamd. De verdwijning van de meisjes herinnert ons pijnlijk aan het pedofiliehoofdstuk in België. Amper twee maand geleden kwam Michel Nihoul vrij onder voorwaardelijke invrijheidstelling. Nihoul wordt naast Marc Dutroux gezien als dé hoofdverdachte in het onderzoek naar de bende-Dutroux. Hij is een man met tal van politieke, zakelijke en criminele contacten. De ouders van de vermiste kinderen Het lijkt wel alsof de kindontvoerders sinds de vrijlating van Nihoul nieuwe moed hebben verzameld en ons willen herinneren aan hun invloed. Het is onwaarschijnlijk dat Stacy en Nathalie levend terug zullen worden gevonden. Andere meisjes zoals de 9-jarige Estelle Mouzin, die op 9 januari 2003 in Noord-Frankrijk verdween, blijven vermist. Slachtoffers van pedofilienetwerken zijn overgeleverd aan de zielloosheid van hun misbruikers, vooral als ons gerechtelijk apparaat zelf moreel en seksueel corrupt blijkt. Pedofilienetwerken met ‘hooggeplaatsten’ bestaan wel degelijk in verscheidene landen en verrichten gelijkaardige gruweldaden. We behandelen hieronder achtereenvolgens België, Australië en de Verenigde Staten. Maar pedofielen op hoge plaatsen opereren ook in Groot-Brittannië en Portugal. Een gemeenschappelijk kenmerk is dat de betrokkenen de doofpot in stand kunnen houden dankzij hand- en spandiensten van corrupte elementen binnen de gerechtelijke- en inlichtingendiensten. De georganiseerde seksuele wandaden zijn van een onvermoede perversie. De betrokkenen geven zich over aan verkrachtingen, marteldaden en zelfs moorden van jonge mensen. De taferelen worden soms gefilmd in zogeheten snuff movies. Er zijn satanische rituelen mee gemoeid. Uitgenodigde gasten worden in de val gelokt, gefilmd en indien nodig gechanteerd. Het ontstellende is niet enkel dat dit soort ziekelijkheden werkelijk gebeurt, maar dat er vaak een goed geoliede organisatie achter schuil gaat. Getuigen sterven In augustus 1996 slaagt onderzoeksrechter Jean Marc Connerotte er op heroïsche wijze in uit de kelder van Marc Dutroux twee ontvoerde kinderen te bevrijden. Connerotte volgt in zijn onderzoek de piste van de netwerken. Hij wil uitstrijkjes en DNA van de lijken van de vermoorde kinderen analyseren. Zijn superieuren laten dat echter niet toe: Connerotte wordt omwille van een futiliteit van het onderzoek gehaald en vervangen door een debutant. Niet het pedofiel netwerk rond Nihoul, maar Marc Dutroux moet de focus worden van het onderzoek. Proces Marc Dutroux Dat het pedofilieproces absoluut de piste van de netwerken niet mocht inslaan, wordt duidelijk wanneer verscheidene cruciale getuigen in de aanloop naar de rechtszaak in vreemde omstandigheden om het leven komen. In chronologische volgorde: Francois Reyskens zei begin juli 1995 informatie te hebben over de verdwijning van Julie en Mélissa. Nog voor hij het politiebureau kon bereiken werd hij door een trein overreden. Bruno Tagliaferro, een ijzerventer uit Charleroi en kennis van Dutroux, liet weten dat hij info kon verschaffen over de auto waarin Julie en Mélissa werden ontvoerd. Hij zei ook een lijst te bezitten van namen die met Dutroux verbonden waren. Hij werd op 5 november 1995 dood aangetroffen, schijnbaar na een hartstilstand. Zijn vrouw Fabienne Jaupart kon dat moeilijk geloven en zocht een secundaire lijkschouwing. Bloedstalen zouden hebben aangetoond dat haar man vergiftigd werd. Kort daarop werd ook zij echter dood aangetroffen, half verbrand achtergelaten op een nasmeulende matras. Op de matras werden sporen van een brandversneller gevonden. Het essentiële spoor van de autozwendel wordt verder efficiënt van het proces afgesplitst door algemeen openbaar aanklager Anne Thilly. Die heeft er veel voor over om het proces te dwarsbomen. Simon Poncelet, politiespeurder naar dezelfde autozwendelpiste werd op 22 januari 1996 neergeschoten. Vader Poncelet benadrukt dat hij in de moord op zijn zoon een verband ziet met het Dutroux-proces. Brigitte Jennart, tandarts van Michel Nihoul en diens vrouw Anne Bouty, pleegt zogezegd zelfmoord op 5 april 1998. Jennart is wellicht de belangrijkste omgekomen getuige. Ze wist dat het paar-Nihoul een zwendel onderhield met Afrikaanse vluchtelingen waarin pedofilie een sleutelrol speelde. Anna Konjevoda meldt zich in 1996 tijdens de opsporing van de meisjes telefonisch aan als getuige. De vrouw weet meer over het verband tussen de ontvoeringen van de kinderen en de autozwendel in Charleroi. Op 7 april 1998 wordt ze uit het kanaal van Luik gevist. Een autopsie wijst uit dat ze door wurging is omgekomen. Guy Goebels, politiespeurder naar de verdwijning van Julie en Mélissa pleegt met zijn dienstwapen op 25 augustus 1995 officieel zelfmoord. De ouders van de meisjes kenden de speurder goed en achtten moord waarschijnlijker. Jean Marc Houdmont, kennis van Dutroux, sterft op 25 februari 1997 in een auto-ongeluk, terwijl hij op weg was naar Namen om zijn getuigenis over Dutroux af te leggen. Cover-up Het merendeel van bovenstaande getuigen belde zijn of haar belangrijke nieuws door aan de rijkswacht of de rechtbank alvorens kort daarop het leven te laten. De opzettelijk gebrekkige mate waarmee het onderzoek naar deze sterfgevallen werd behandeld, en de vrijwel volledige mediastilte over deze overleden getuigen, is veelzeggend. Een gebroken Jean-Marc Connerotte vatte het tijdens zijn verschijning op het Dutroux-proces goed samen: er zou nog nooit zo veel energie zijn verspild aan het tegenwerken en -houden van een onderzoek. Hijzelf kreeg van politie te horen dat er huurcontracten klaar lagen om indien nodig de magistraten uit te schakelen. Connerotte zelf moest getransporteerd worden in een kogelvrije auto. Nihoul genoot volgens hem dan weer van een zekere onaantastbaarheid. De cover-up wordt bevestigd door een getuigenis van een bekend slachtoffer van de pedofilienetwerken. Tijdens de arrestatie van Dutroux herkent pedofilieslachtoffer Regina Louf op de televisie Michel Nihoul als één van de kinderbeulen die ze over haar heen kreeg. Volgens haar had Nihoul een centrale rol gespeeld in het organiseren van de Roze Balletten: bijeenkomsten in de jaren ’80 waarbij minderjarige meisjes door verscheidene heren gruwelijk werden misbruikt. Michel Nihoul Regina getuigt dat Michel Nihoul samen met Anne Bouty in 1984 de rituele moordenaars waren van een ander slachtoffer, Christine Van Hees. Ze beschrijft alle details van de moord exact zoals de onderzoekers die hadden uitgepluisd. Regina kende ook de slachtoffers van het netwerk Carine Dellaert en Catherine De Cuyper en verscheidene andere vermoorde meisjes. Regina herkende tijdens haar mishandeling bekende politici; ze vernoemt hooggeplaatste rechters, politieofficieren en zakenlui. De ondervragingen van Regina brengen namen naar boven als Paul Van den Boeynants, Maurice Lippens, Melchior Wathelet, Wilfried Martens, leden van het koningshuis en verscheidene anderen. De originele (schokkende) politieverhoren van Regina als getuige X1, alsook die van X2 en X3, inclusief de namen van de deelnemers en hun perversies, zijn uitgelekt op het internet. Michel Nihoul rolde tijdens het onderzoek enkele keren zijn spierballen en vernoemde inderdaad Paul Van den Boeynants. Nihoul was ooit diens campagnefinancier en hield zich op in dezelfde neofascistische milieus rond het CEPIC. Dat de notabelen met hun naam genoemd worden als aanwezigen op de seksfuiven betekent niet dat al deze mannen wrede pedofielen zijn. Sommigen kunnen door Nihoul met valse beloften in de val zijn gelokt om vervolgens met minderjarigen op compromitterende foto’s of video’s te belanden. De chantagetactiek van Nihoul was inherent aan zijn organisatie en was lucratief. Aan buitenlandse media zoals der Spiegel en Canal+ trachtte Nihoul meermaals de verkoop van compromitterende foto’s te regelen om zo zijn woorden kracht bij te zetten. Indien Nihoul inderdaad dergelijk materiaal bezat, valt het te begrijpen waarom de netwerkpiste rondom zijn persoon in de pan werd gesmoord; men heeft zijn chantagespel meegespeeld. Dat valt echter onmogelijk goed te keuren: de verdwijning van weer twee nieuwe meisjes in Luik indiceert wellicht dat de pedofilienetwerken onverminderd hun misdaden voortzetten. Het is raadzaam dat heren die van dergelijke perversies genieten in eigen hart kijken en beseffen dat ze fout zijn. Australië Dat geldt ook voor pedofielen aan de andere kant van de wereld. Dr. Reina Michelson is de directeur van het Child Sexual Abuse Prevention Program (CSAPP) in Victoria, zuid-Australië en sinds decennia bekroond voorvechtster van kinderrechten over de hele wereld. Haar verhaal begint in 1995 wanneer ze de alarmbel rinkelt over pedofilienetwerken die worden gerund vanuit een kostschool in Victoria en een dagopvangcentrum in Melbourne. Geen van deze zaken wordt opgehelderd. Sindsdien ontmoet Dr. Michelson regelmatig gelijkaardige slachtoffers die getuigen van sadistische praktijken met kinderen van twee tot veertien jaar oud, tot en met het onderwijl draaien van pedofiele pornofilms en zelfs het vermoorden van kinderen. Dit onrecht stamt reeds uit de jaren ’80 en duurt ongestraft voort. Mediamagnaten, zakenlui tot en met verscheidene politici worden door pedofilieslachtoffers bij naam genoemd als deelnemers aan deze wanpraktijken. Niemand wordt vervolgd. De cover-up in Australië is dan ook extensief. Zo wordt de zaak in verband met een kinderopvangcentrum in Mornington, met kindermisbruik op minstens negentien jonge kinderen, door de politie van Victoria totaal verwaarloosd. Noch de ouders, noch de slachtoffers worden zelfs maar één keer door de instanties verhoord. De klacht in april 2002 tegen een mediamagnaat uit Melbourne die een drie jaar oude jongen herhaaldelijk verkrachtte – misbruik dat werd geconfirmeerd door het Royal Children’s Hospital’s Gatehouse Centre – wordt twee dagen later al geseponeerd. De klacht in maart 2004 van een pedofilieslachtoffer uit de jaren ’80 tegen een bekende tv-persoonlijkheid wordt door de politie van Victoria later in het jaar kortweg vernietigd. En een pedofiele onderwijzer in Melbourne geeft nog steeds les in het secundair onderwijs. Hij werd nooit verhoord of gestraft. De doofpot-operatie van het Australisch pedofilienetwerk heeft alles te maken met de medeplichtigheid van de veiligheidsdiensten. Verscheidene slachtoffers getuigen dat ze bij bepaalde gelegenheden door politieofficieren zelf werden misbruikt. Hetzelfde staat te lezen in een brief gericht aan het CSAPP uit april 2004 van een vrouw die getuigt hoe hooggeplaatste politieambtenaren in Victoria van de lokale kinderprostitutie gebruik maakten. Deze vrouw wordt door politiepatrouilles geïntimideerd en vreest ‘gezelfmoord’ te zullen worden. Ook Dr. Michelson wordt niet gespaard: bij haar werd ingebroken, een familielid werd bedreigd en zijzelf is regelmatig het voorwerp van intimidaties. We herkennen hetzelfde fenomeen in België. Marie-France Botte, een internationaal befaamde Waalse kinderrechtenactiviste, en fervent aanklaagster van pedofilienetwerken, spreekt in augustus 1996 van bescherming van hooggeplaatste pedofielen. Haar vereniging wordt voortdurend ondermijnd en moet uiteindelijk de deuren sluiten. Ze trachtte zich eind 1998 zogezegd te zelfmoorden door een brandend middel in te slikken. Gina Pardaens, Vlaamse kinderrechtenactiviste, komt om bij een verkeersongeval in november 1998. Ze onderzocht de verdwijning van kinderen binnen een pedofilienetwerk en was net voor haar dood op informatie gestoten in verband met het netwerk van Nihoul. Voor haar ongeval werd ze bij herhaling geïntimideerd via telefoon en op de openbare weg. Verenigde Staten Paul Bonacci klaagt in 1999 een reeks notabelen aan in Nebraska voor het misbruik dat hij tijdens de jaren ’80 als pedofilieslachtoffer onderging. Hij beschuldigt met naam genoemde vooraanstaanden uit het politie-apparaat, de zakenwereld, de media, de kerk en de plaatselijke school voor weeskinderen. De zwarte Republikein Larry King, manager van het Community Federal Credit Union in de stad Franklin, zal veroordeeld worden tot het betalen van één miljoen dollar schadevergoeding. Dit proces, net zoals in België en Australië, toont aan hoeveel vertegenwoordigers van de staatsstructuur aan het kindermisbruik deelnemen. Een terugkerend thema is blijkbaar ook het profiteren van scholen, opvangcentra en weeshuizen om kinderen te ronselen, en dat kinderen vanaf jonge leeftijd worden ‘geconditioneerd’ om het misbruik als normaal te beschouwen. Het proces in Nebraska doet oude wonden openrijten. Een onderzoek van het onderzoekscomité in Franklin toont aan dat het kindermisbruik dateert van 1984 en waarschijnlijk zelfs van vroeger. Lisa, een meisje uit Franklin dat op haar veertiende in dit pedofilienetwerk werd geduwd, ondergaat een FBI-leugendetectortest, omdat haar getuigenis zo schokkend is. Ze vertelt dat ze als 14-jarige samen met minderjarige jongens door eerder vermelde Larry King naar een seksfeest in Chicago werd getransporteerd, en daar onder meer toenmalig presidentskandidaat en CIA-directeur George H.W. Bush herkende. Dat staat onder andere te lezen in een befaamde biografie over de president. De leugendetectortest wijst uit dat Lisa de waarheid spreekt. Eerdere onderzoeksartikels uit de New York Times van 15 en 22 december 1988 doen uit de doeken dat minderjarigen van Franklin tot in Washington sinds jaren verplicht werden sadistisch getinte seksuele diensten te verlenen aan vooraanstaande pedofielen. Op 29 juni 1989 verschijnt een artikel in de Washington Times getiteld ‘Onderzoek naar Homoseksuele Prostitutie strikt VIP’s rond Reagan, Bush’. In het artikel wordt beschreven dat jonge prostituees zijn meegevoerd tot in het Witte Huis en misbruikt werden tijdens perverse feestjes met de meest hooggeplaatste politici, militairen, en zakenlui. Craig J. Spence, een homoseksuele Republikeinse lobbyist, had daarbij minstens bij één gelegenheid minderjarigen in het Witte Huis binnengeloodst. Craig Spence is een spilfiguur in de seksschandalen rond Washington. Het is een Amerikaanse versie van Michel Nihoul. Hij organiseerde elitaire seksfuiven in zijn eigen buitenverblijf waarbij tal van hooggeplaatste deelnemers discreet werden gefilmd en de videotapes werden bewaard. Zoveel blijkt uit een Washington Times follow-up artikel van 30 juni 1989. Craig Spence zou tot een vriend gezegd hebben: ‘Ik heb jongens en meisjes nodig voor mijn feestjes met regeringsleden, hooggeplaatste zakenlieden, andere individuen, al wat zich aandient.’ Interessant voor de gelijktijdige schandalen van de Roze Balletten en de Bende van Nijvel in België is dat de chantagepraktijk volgens Spence een langdurige CIA-operatie was waarbij call boys en minderjarigen systematisch geronseld werden om vervolgens in compromitterende feestjes met binnen- en buitenlandse gasten te figureren. De lobbyist annex pooier liet daarbij verstaan dat hij uiteindelijk wellicht door de CIA zou verraden worden en zou omkomen in een schijnzelfmoord. Hetgeen ook gebeurde. Synthese Het filmen van vooraanstaanden in seksueel getinte taferelen is een efficiënte chantagetechniek die door inlichtingsdiensten overal ter wereld wordt gehanteerd. Craig Spence zette dit middel in als machtselement voor de CIA. Het is bekend dat Michel Nihoul tijdens dezelfde periode zijn Roze Balletten systematisch van camera’s voorzag. Het is ook bekend dat Nihoul nauwe contacten had met neofascistische personages binnen de Staatsveiligheid (Madani Bouhouche wordt op zijn feestjes gezien), en dat de Staatsveiligheid in de jaren ’80 zo’n beetje in onderaanneming bij de CIA werkte. Simultaan zijn in België leden van de Staatsveiligheid betrokken bij de organisatie van de Bende van Nijvel en het aansturen van de CCC, een terroristische groepering uit de jaren ’80. Het schrijnende decennia-lange kindermisbruik in België, Australië, en de Verenigde Staten toont aan hoe pedofilieslachtoffers en kinderrechtenactivisten door het veiligheidsapparaat zelf worden geïntimideerd en bedreigd. Intimidaties die gebeuren op een systematische en deskundige wijze. Indien chantage of intimidatie niet succesvol zijn, oefent het uitvoerend netwerk rond de machtige pedofielen zwaardere middelen uit. Kinderrechtenactivisten worden geïntimideerd of vermoord. Cruciale getuigen worden professioneel geliquideerd. Het indiceert dat corrupte leden van de veiligheidsdiensten overal ter wereld actief meewerken om de cover-up van pedofiele netwerken in stand te houden. Thomas Deflo houdt een weblog bij waarin hij zaken aangaande politieke terreur en corruptie van het democratisch kiessysteem aan de kaak stelt. Bovenstaand artikel is van deze blog afkomstig. Gepost op Sunday, 27 March 2011 in rubriek Censuur, Dossiers, Europa. Volg de reacties door de RSS 2.0 feed. Zowel reageren en pingen is momenteel niet toegestaan. Last but not least; ZDF maakte een documentaire die al deze doden in de zaak Dutroux in kaart brengt en al hun families interviewt. "Dutroux und die toten zeugen" oftwel Dutroux en de dode getuigen" De documentaire werd in België gecensureerd https://www.youtube.com/watch?v=xaf7q9RKjgo Noem mij maar een paranoïde complotdenker Ik vind iedereen die de trend ontkent verschrikkelijk dom Laatst gewijzigd door Eurosceptic : 13 juli 2014 om 15:13.

13 juli 2014, 15:40	#2
SMI94 Banneling Geregistreerd: 11 maart 2014 Berichten: 1.717	oh kijk, een complottheorie... Verrassend

13 juli 2014, 16:12	#6
SMI94 Banneling Geregistreerd: 11 maart 2014 Berichten: 1.717	scheldpartijen? Wil je die eens quoten dan?

13 juli 2014, 16:51	#7
Eurosceptic Minister Geregistreerd: 19 mei 2014 Berichten: 3.920	Deze blog houdt trouwens een overzicht bij van de ontwikkelingen in de zaak Demmink, die SMI94 ontkent http://drimble.nl/nieuws/joris-demmink/ Maarreeuh.. Natuurlijk zijn alle kranten die dit schrijven medeplichtig in het spel der complottheorieën. Er is allemaal niks van waar. Pedofilie bestaat niet en chantagepraktijken ook niet. Einde discussie