Begrafenis Fabiola : een trieste bedoening.

[Anselmo]

Of het van begin af aan de bedoeling was om van de begrafenis van Fabiola een trieste bedoening te maken weet niemand, maar indien dat zo het geval zou zijn is men er wel in geslaagd.
Verlaten druilerige straten, uitgeregende militairen/ politieagenten, een handjevol Belgicisten, amper vlaggen, geen enkele Britse royal, …. het was geen hoogdag voor de monarchisten.
Met moet toch vaststellen, zeker met de Boudewijnhysterie in gedachten, dat het steeds moeilijker wordt de “Belgen” voor hun koningshuis te mobiliseren.
Men kan niet ontkennen dat de belangstelling voor de dood van de moeder des Vaderlands mager, zeer mager was. Weliswaar kan men niet spreken van vijf man en een paardenkop, want er waren veel, veel paarden op het parcours.
Bovendien merkt men ook een evolutie. Het België-gevoel neemt steeds verder af.
Ook na de “prestaties” van de Rode Duivels waren de “spontane” vieringen maar een mager beestje, in vergelijk met de Mexico-gekte.
Zeker, België heeft zich als een taaie constructie bewezen, maar als de cement begint te brokkelen zijn de barsten zijn niet meer weg te moffelen.

[Anselmo]

Na, gelijktijdig werd eenzelfde draad geopend.