Waarom een systeem met kiesmannen vaak een goed kiessysteem is

Vandaag urenlang (op een paar pauses na) voorzitter mogen spelen van
een stembureau op mijn school. Want de studentenvertegenwoordiger in
de raad van bestuur is afgestudeerd en moet voor een paar maand
vervangen worden. Twee kandidaten, waarvan geen enkele van mijn
richting. En geen van de twee vond het nodig om zich hier voor te
komen stellen. Na heelwat aandringen van mijn kant is de kandidaat van
de dichtste richting aan mijn valven en aan de valven van de
Erasmusstudenten (de enige die hij vond, waarschijnlijk, maar van de
vreemde studenten was er één Italiaan met stemrecht) zijn foto komen
hangen. Het gevolg kan je raden: 900 stemgerechtigden, 12 kiezers zijn
komen stemmen. Van een vierde richting met 1000 studenten zijn er 11
opgedaagd.

De twee kandidaten zijn allebei van iets grotere richtingen, en
waarschijnlijk hopen ze dat in hun eigen "schooltje" de "mobilisatie"
groter is dan in de andere. En nochtans: de kandidaat die het haalt,
wordt verondersteld om alle studenten te vertegenwoordigen.

Met een kiesmannensysteem zou de verhouding als volgt zijn:

afdeling A: 2500 studenten, 7 kiesmannen
afdeling B: 2000 studenten, 6 kiesmannen
afdeling C: 1000 studenten, 3 kiesmannen
afdeling D: 900 studenten, 3 kiesmannen
afdeling E: 300 studenten, 2 kiesmannen

Je ziet het meteen: 7+3 (A+/C) is minder dan de 11 van B+/D+/E. De
voordelen zijn duidelijk: hoe hoog de mobilisatie voor de lieveling
van de afdeling ook is, het is de penetratie in de school als een
geheel die een rol speelt. Het "ballotbox stuffing" in afdeling A en B
heeft dan geen enkele zin meer, en de twee kandidaten zouden zich wel
degelijk ingezet hebben om zowel in hun eigen "fort" als in de andere
afdelingen kiezers naar zich toe te halen. En omdat stemmen in C,D en
E nu geen enkele zin heeft, maar in een kiesmannenstelsel wel, zouden
de studenten van C, D en E zich ook veel meer betrokken voelen bij de
verkiezing. Ze zouden willen weten wie de kandidaten zijn, en waarom
de minister ooit bepaald heeft dat er in die raad een student moet
zetelen. Het aantal kiezers zou ook veel hoger liggen.

Het Belgische antwoord op de desinteresse zou natuurlijk zijn:
verplicht stemmen. Maar het Amerikaanse systeem is veel beter, zelfs
al kan het tot de zogenaamd ondemocratische toestand leiden dat iemand
verkozen wordt met minder "echte" stemmen dan de tweede.

Nu nog Frank Vandenbroucke overtuigen. Is er in Oxford ooit iets
geschreven over de manifeste voordelen van het Amerikaanse electoral
college?

En voor Gekke Khan: de Italiaan is niet komen stemmen. Had het te druk
met spaghetti koken en zakkenrollen aan de zuid, wellicht.

--
Waarom zouden de Tsjetsjenen op kinderen geschoten hebben?
(B55)

"Pan Gerwazy" <[email protected]> schreef in bericht
news:[email protected]...
> Vandaag urenlang (op een paar pauses na) voorzitter mogen spelen van
> een stembureau op mijn school. Want de studentenvertegenwoordiger in
> de raad van bestuur is afgestudeerd en moet voor een paar maand
> vervangen worden. Twee kandidaten, waarvan geen enkele van mijn
> richting. En geen van de twee vond het nodig om zich hier voor te
> komen stellen. Na heelwat aandringen van mijn kant is de kandidaat van
> de dichtste richting aan mijn valven en aan de valven van de
> Erasmusstudenten (de enige die hij vond, waarschijnlijk, maar van de
> vreemde studenten was er één Italiaan met stemrecht) zijn foto komen
> hangen. Het gevolg kan je raden: 900 stemgerechtigden, 12 kiezers zijn
> komen stemmen. Van een vierde richting met 1000 studenten zijn er 11
> opgedaagd.
>
> De twee kandidaten zijn allebei van iets grotere richtingen, en
> waarschijnlijk hopen ze dat in hun eigen "schooltje" de "mobilisatie"
> groter is dan in de andere. En nochtans: de kandidaat die het haalt,
> wordt verondersteld om alle studenten te vertegenwoordigen.
>
> Met een kiesmannensysteem zou de verhouding als volgt zijn:
>
> afdeling A: 2500 studenten, 7 kiesmannen
> afdeling B: 2000 studenten, 6 kiesmannen
> afdeling C: 1000 studenten, 3 kiesmannen
> afdeling D: 900 studenten, 3 kiesmannen
> afdeling E: 300 studenten, 2 kiesmannen
>
> Je ziet het meteen: 7+3 (A+/C) is minder dan de 11 van B+/D+/E. De
> voordelen zijn duidelijk: hoe hoog de mobilisatie voor de lieveling
> van de afdeling ook is, het is de penetratie in de school als een
> geheel die een rol speelt. Het "ballotbox stuffing" in afdeling A en B
> heeft dan geen enkele zin meer, en de twee kandidaten zouden zich wel
> degelijk ingezet hebben om zowel in hun eigen "fort" als in de andere
> afdelingen kiezers naar zich toe te halen. En omdat stemmen in C,D en
> E nu geen enkele zin heeft, maar in een kiesmannenstelsel wel, zouden
> de studenten van C, D en E zich ook veel meer betrokken voelen bij de
> verkiezing. Ze zouden willen weten wie de kandidaten zijn, en waarom
> de minister ooit bepaald heeft dat er in die raad een student moet
> zetelen. Het aantal kiezers zou ook veel hoger liggen.
>
> Het Belgische antwoord op de desinteresse zou natuurlijk zijn:
> verplicht stemmen. Maar het Amerikaanse systeem is veel beter, zelfs
> al kan het tot de zogenaamd ondemocratische toestand leiden dat iemand
> verkozen wordt met minder "echte" stemmen dan de tweede.
>
> Nu nog Frank Vandenbroucke overtuigen. Is er in Oxford ooit iets
> geschreven over de manifeste voordelen van het Amerikaanse electoral
> college?
>
> En voor Gekke Khan: de Italiaan is niet komen stemmen. Had het te druk
> met spaghetti koken en zakkenrollen aan de zuid, wellicht.
>
> --
> Waarom zouden de Tsjetsjenen op kinderen geschoten hebben?
> (B55)