Thuisonderwijs in Vlaanderen.

[Nikolaas]

In het nieuwste nummer van Klasse (nr.149, November 2004) was er een lezersbrief als reactie op volgend artikel; http://www.klasse.be/archieven/archi...etail&nr=10897.
De tekst van de brief in kwestie is te vinden hier; http://www.klasse.be/archieven/archi...etail&nr=11039.

Mr Boussemaere stelt ondermeer "Ik vraag me af of die ouders niet moeten beschermd worden tegen zichzelf. Beseffen zij niet dat ze hun kinderen opvoeden tot a-sociale wezens die nooit zullen leren zelfstandig te staan in de maatschappij. Wat zullen die ouders doen als die kinderen naar het hoger onderwijs of universiteit trekken?"
Nu heb ikzelf vijf jaar thuisonderwijs gehad, en de onwaarheid van bovenstaande regels sprongen mij direct in het oog.
Ik zou dus volgens dhr. Boussemaere een a-sociaal figuur zijn die niet zelfstandig kan leven in de maatschappij. Ik heb daar serieuze twijfels bij. Mijn medestudenten op de universiteit lijken mij niet meer of minder sociaal te zijn dan ikzelf.
Dat schoolverblijf sociaal maakt is een veelgehoord misverstand. In scholen, net als in gevangenissen, blijken er automatisch hiërarchie-patronen te ontstaan tussen de leerlingen; meestal zijn er per klas één of twee opperbazen, hun luitenanten, een hele reeks meelopers en tenslotte de categorie van de gepesten. Niet bepaald een voorbeeld van 'sociaal zijn'.
Ook niet verwonderlijk; op school zit men samen met louter leeftijdsgenoten, min of meer ook geselecteerd op intelligentie en zelfs in zekere mate op sociale klasse. De consequentie daarvan is dat veel leerlingen in dezelfde klas vergelijkbare (leeftijdsgebonden) problemen hebben waarbij ze elkaar natuurlijk niet kunnen helpen aangezien ze met precies dezelfde problemen kampen.
Overigens, als thuisstuderende kinderen naar de universiteit gaan, doen de ouders niets bijzonders. Ze doen ongeveer hetzelfde als de ouders van andere universiteitsstudenten.

"Wat zullen die kinderen doen éénmaal ze een bedrijf binnenstappen. Welk verweer zullen zij dan kennen?"
Ten eerste vind ik het al bedenkelijk dat men zich in bedrijven moet 'verweren' (tegen een vijand die mr. Boussemaere niet wenst te vermelden) en ten tweede kunnen die kinderen dit wel degelijk. Niet naar school gaan betekent immers niet hetzelfde als vervreemden van de wereld. Integendeel zou ik bijna willen zeggen; ik heb bv een cursus glaswerk gevolgd terwijl mijn arme leeftijdsgenoten in de schoolbanken zaten. Als ik naar school was geweest had ik die mensen geeneens gekend - hetgeen in casu een groot verlies zou zijn.

"Ondertussen werken vele duizenden leerkrachten keihard omdat hun leerlingen zich goed op school zouden voelen."
Ik twijfel er niet aan dat de leerkrachten hun uiterste best doen om dat te bereiken.
Jammer genoeg is dat in vele gevallen niet genoeg; schoolmoeheid is een groot probleem. Pesten is een eerste factor. Verveling is zo mogelijk nog een groter probleem. Bij vrijwel alle herinneringen aan mijn schooltijd is verveling een prominent aanwezige factor. Ook niet verwonderlijk als je weet dat in een gemiddelde klas de snelste leerling ongeveer 5 keer zo snel is als de traagste. De leraar moet proberen om ergens in het midden te mikken, waardoor veel leerlingen zich gaan vervelen omdat ze de leerstof óf al lang begrijpen, óf het voorgaande al niet begrepen.

Verder lijkt dhr. Boussemaere het een hele prestatie te vinden dat vele activiteiten 'naschools' zijn. Anders gezegd, hij vindt het goed dat de scholen nog meer tijd van de leerlingen in beslag nemen. Ik vind dat leerlingen zoveel mogelijk zelf over hun tijdsgebruik moeten kunnen beslissen.

Als toemaatje nog dit citaat dat voor zich spreekt:

"Zo'n ouders zouden we beter opsluiten."