Grote kindersterfte door falen rijke landen

[neruda]

Ongeveer 45 miljoen kinderen wereldwijd zullen de komende tien jaar sterven doordat rijke landen hun beloften op het gebied van armoedebestrijding niet nakomen. Dat staat in een maandag gepubliceerd rapport van de internationale organisatie Oxfam, waarvan Novib de Nederlandse tak is.

In het rapport, getiteld 'Paying the Price', meldt Oxfam dat landen als de Verenigde Staten, Duitsland en Japan hun beloften uit 1970 hebben verbroken om 0,7 procent van hun bruto nationaal inkomen in ontwikkelingshulp te steken. In 2003 stond het budget van de rijke landen op 0,25 procent en bij Amerika bleef de teller op 0,14 procent staan.

"Gedurende 35 jaar heeft geen van de leden van de G8 zijn doelstelling gehaald", constateert Oxfam. De budgetten van rijke landen voor hulp zijn sinds 1960 gehalveerd. Arme landen die hulp hebben ontvangen moeten per dag ruim 76 miljoen euro terugbetalen. Volgens Oxfam-directrice Barbara Stocking gaat het hier niet om liefdadigheid, maar gerechtigheid. "Terwijl rijke landen rijker worden, geven ze steeds minder. Dit is een schandaal waar een eind aan moet komen", aldus Stocking.

Oxfam beweert ook dat het geven van ontwikkelingshulp wordt gebruikt als en politiek middel. Zo is de strijd tegen terrorisme een onderdeel aan het worden van hulpprogramma's.

[illwill]

Een dankjewel voor wat er al jaren gedaan is voor de andere landen kan er zelfs niet vanaf. Als de arme landen eens wat minder wapens zouden kopen en onderling ruzie zouden maken waren ze ook al veel verder geweest. Geef ze de keus, een uzi of een pot soep en ze kiezen tegenwoordig de uzi als je ze bezig ziet é.

[maddox]

Hetgeen ik zie is dat kleine kinderen en vrouwen in die "arme" landen liggen te kreperen, maar dat iedere jongen sterk genoeg om een kalashnikov in de juiste richting te laten wijzen er wel een heeft. En niet aarzeld die te gebruiken.
Het probleem in die landen is niet dat ze geen hulp krijgen, maar dat het daar nog zoals 50 000 jaar geleden aan toe ging.Het recht van de sterkste. Maar nu een beetje veranderd naar het recht van de sterkst bewapende.

Ook hebben de medische hulpprogramma's ervoor gezorgd dat er meer mensen zijn dan apenbroodbomen, en slaan ze nu elkaar de kop in voor een stuk fruit of een halve geit.Ontwikkeling:

Wat baten kaars en bril als de uil niet zien wil.

Alle Afrikaanse mensen met een beetje initatief of kennis vliegen ,varen ,wandelen of kruipen tot de rijke westerse wereld.En de rest gedracht zich blijkbaar als een gefrustreerde chimpansee. Misschien een beetje overdreven,of te veralgemenend, maar je kan moeilijk zeggen dat het erop verbeterd.
En onze politici en industrieëlen, die maken er dikke winst aan.

[Mitgard]

het westen zou ontwikkelingshulp best volledig afschaffen.
en als ze ginder niet voor hun kinderen kunnen zorgen, dan moeten ze er maar geen meer maken.

[Geertje]

De eerste oplossing is : minder kinderen maken. Maar dat zal niet gemakkelijk zijn want de bewindslieden denken daar nog altijd in termen van hij meer volk hoe meer macht ik vertegenwoordig. Trouwens deze leiders liggen niet wakker van wat doden meer of minder, ze besteden het geld liever aan iets anders, zoals eigen zakken vullen of een leger op poten zetten. Je kan ze momenteel ook niet veel verwijten ivm kindersterfte, zolang er geen geboortebeperking is, is het een druppel op een hete plaat.

[N.J.S.V. Antwerpen]

Oorspronkelijk geplaatst door Mitgard

het westen zou ontwikkelingshulp best volledig afschaffen.
en als ze ginder niet voor hun kinderen kunnen zorgen, dan moeten ze er maar geen meer maken.

Inderdaad. Hoe meer voedsel we sturen, hoe meer kinderen ze maken; zo gaat het niet natuurlijk.

Maar de belangrijkste reden om ontwikkelingshulp af te schaffen, is omdat we hier nog arme mensen hebben die onze hulp meer verdienen.

[Antoon]

Oorspronkelijk geplaatst door neruda

Oxfam beweert ook dat het geven van ontwikkelingshulp wordt gebruikt als en politiek middel.

Wat een arrogantie. Als er een organisatie bestaat die het geld misbruikt voor politieke doeleinden dan is dat wel Oxfam. Het geld wordt door Oxfam meer uitgegeven voor politiek propaganda zoals bijvoorbeeld de palestijnse zaak dan wel voor ontwikkelingshulp aan bijvoorbeeld hongerlijdende kindjes in Afrika.

Pas op, ik vind ook dat de rijke landen meer zouden moeten doen, in de mate van het mogelijke (want met corruptie in de derdewereld is het soms moeilijk om efficiënt te helpen), maar Oxfam moet zwijgen, want ze stinkt.

[Towelie030981]

Blijkbaar weinig geloof in ontwikkelingshulp. Wat vele blijkbaar zouden willen is geen geldstroom naar het Zuiden. De feiten zijn echter dat de geldstroom van het Zuiden naar het Noorden veel groter zijn. Het Westen wil een doorgedreven globalisering voor haar economie, maar bij deze globalisering verliest men allerlei politieke, sociale en economische factoren uit het oog. Men creert bepaalde problemen in ontwikkelingslanden maar men wil blijkbaar de verantwoordelijkheid niet nemen om deze te proberen op te lossen.

[Shizie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mitgard

het westen zou ontwikkelingshulp best volledig afschaffen.
en als ze ginder niet voor hun kinderen kunnen zorgen, dan moeten ze er maar geen meer maken.

Inderdaad..

USA, Japan etc zijn schuldig dat afrikanen hun kinderen niet kunnen voeden...


[size=6]belachelijk!!!![/size]
[size=6][/size]
Trouwens, afrikaanse bevolking groeit veel te snel, AIDS en honger zullen het afremmen en ervoor zorgen dat dit groei stopgezet wordt.

[Towelie030981]

In zijn laatste boek "De kloof en de uitweg. Een dwarse kijk op ontwikkelingssamenwerking", schrijft MarcVandepitte dat de balans van vijftig jaar ontwikkelingshulp erg negatief is. De 20% rijksten van het Noorden bezitten negenhonderd maal zoveel als de 2O% armsten van het Zuiden, én die kloof die blijft groeien. Wat liep er mis, ondanks de vaak goede bedoelingen?

Marc Vandepitte: "De problematiek van ontwikkeling in het Zuiden, en meer bepaald ook de kloof tussen Noord en Zuid heeft alles te maken met machtsverhoudingen. Die machtsverhoudingen situeren zich zowel economisch als politiek en militair. Economisch, daar is al heel veel over gepubliceerd, dat gaat over slechte ruiltermen, zwakke positie op de wereldmarkt, schuldaflossing en een heleboel andere mechanismen die ervoor zorgen dat die landen economisch, jaar na jaar, eigenlijk worden leeggezogen vanuit het Noorden. Ten tweede wordt die kloof ook militair bewaakt en verdedigd. De ondertussen beruchte uitspraak vanuit de New York Times, dat de onzichtbare hand van de vrije markt niet kan werken zonder de verborgen vuist van het Amerikaanse leger. En je ziet dan ook dat de interventies en de bombardementen van het Noordamerikaans leger, maar ook van de andere Westerse grootmachten, allemaal in het Zuiden liggen, met andere woorden, je kan heel gemakkelijk inzien dat die kloof bewaakt wordt, militair wordt verdedigd. Alles is een kwestie van die machtsverhoudingen.
Welke rol speelt ontwikkelingssamenwerking daarin? Je zou verwachten dat ontwikkelingssamenwerking dit zou rechttrekken, maar wat zien we? Dat in elk geval de officiële ontwikkelingshulp precies bedoeld is om die greep van het Noorden op het Zuiden te versterken. Je kan daar heel veel voorbeelden van geven. Bij de laatste Golfoorlog zie je dat bijvoorbeeld landen uit het Zuiden die mee aan de coalitie helpen met de Verenigde Staten, die worden daarvoor beloond, en omgekeerd, landen die niet wensen mee te werken, die worden op het gebied van ontwikkelingshulp gestraft. Een ander heel recent voorbeeld is dat Groot-Brittannië op dit moment tachtig maal zoveel uitgeeft om een sector in Zimbabwe te privatiseren, tachtig maal meer dan dat ze aan ontwikkelingssamenwerking besteden daar. Dus je ziet dat officiële ontwikkelingshulp in elk geval bedoeld is om de economische politieke en militaire belangen, ook van het Zuiden te versterken. Maar zelfs ook de niet-officiële ontwikkelingshulp, tracht men zoveel mogelijk te oriënteren naar de greep van het Noorden op het Zuiden. Hoe gaat dat? Wel sinds de jaren tachtig zitten de landen in het Zuiden allemaal opgescheept met een zeer zware schuldenlast en het IMF en de Wereldbank hebben van die gelegenheid gebruik gemaakt om die landen heel zware inleveringsprogramma's op te leggen, zeg maar liberalisering, privatisering, enzovoort. We kennen dat ondertussen allemaal heel duidelijk. Wat heeft dat nu te maken met die niet-officiële ontwikkelingshulp? Wel de niet-gouvernementele organisaties, zoals het woord zelf zegt, zijn niet-gouvernementeel, zijn niet van de staat, die moeten er precies voor zorgen dat de taken die vroeger door de overheden, door de staten, werden geleverd, die moeten die taken nu opvangen. Met andere woorden, de ngo's, zoals die genoemd worden, die dienen precies om de ontwikkeling in het Zuiden te privatiseren."

In het rijke Noorden leeft nogal vaak de opvatting, misvatting schrijf je, dat er moet ingeleverd worden om tot een rechtvaardige verdeling op wereldniveau te komen. Jij bent het daar niet mee eens!

Marc Vandepitte: "Je moet daar heel voorzichtig in zijn. Ik maak abstractie van de ecologische problematiek. Het is natuurlijk heel duidelijk dat ecologisch gezien de huidige productiewijze niet houdbaar is. Maar daar heb ik het dan niet over, dat is een andere problematiek. Los daarvan kan je stellen dat, zoals ik daarjuist al zei, het Noorden nog steeds een deel van de rijkdom uit het Zuiden leegzuigt. Stel dat we die transfers, want het gaat over reële en ook virtuele transfers van Zuid naar Noord, stel dat we die transfers stoppen. Ik heb berekend over hoeveel dat dat gaat. Dan zou je inderdaad kunnen verwachten dat we moeten gaan inleveren maar dan hou je ook geen rekening met het feit dat ook hier bij ons er een zeer grote kloof is tussen rijk en arm. Zo bijvoorbeeld bezit 10% van de Belgen, de 10% rijkste Belgen, bezitten de helft van al het vermogen. Met andere woorden, als die superrijke laag van Belgen slechts een kwart van hun inkomen zouden afstaan, dan moet de rest van België niets inleveren. Nu hun rijkdom is zodanig exuberant dat ze het niet eens zullen voelen. Met andere woorden, de gewone bevolking zou er niets moeten bij inschieten."

Een andere wereld is mogelijk schrijf je, maar daarvoor is het niet voldoende om wat aanpassingen aan te brengen aan het systeem. Het systeem moet niet geperfectioneerd worden, maar er moet radicaal mee gebroken worden. Je pleit met andere woorden voor een revolutionair project!

Marc Vandepitte: "Ik kan het nog anders uitdrukken. Men is al vijftig jaar aan het proberen om het systeem te perfectioneren en wat zie je? Dat die kloof altijd maar groter wordt. Alle grootschalige campagnes ten spijt heeft dat niets opgelost. Je kan dat het best zien aan de voedselproblematiek en die is tamelijk hallucinant eigenlijk. Mensen beseffen dat niet maar we produceren met zijn allen op wereldschaal voor 10% voedsel teveel per jaar. Dat wil zeggen dat er een overschot is, een voedseloverschot is voor zeshonderd miljoen mensen. Dat terwijl meer dan achthonderd miljoen mensen honger lijden, en daarvan sterven er per jaar dertig miljoen of honderdduizend per dag. Met andere woorden aan de ene kant heb je een voedseloverschot, en aan de andere kant lijden zoveel mensen honger. Hoe komt dat? Wel dat heeft natuurlijk te maken met hoe de landbouw op wereldschaal in elkaar zit. Men kan zeggen het is een vrije markt die een beetje excessief werkt, welnu dat is niet zo. De landbouwmarkt is de meest gereguleerde markt van alle andere sectoren. Kijk naar Europa: alles ligt vast! De prijzen, de quota, zelfs de boeren weten hoeveel dat ze moeten produceren aan welke prijs. Dat ligt allemaal perfect vast. Wat is nu het probleem? Men kan dat niet meer reguleren, dat is perfect gereguleerd. Maar, zoals ik reeds in het begin zei, het is allemaal een kwestie van machtsverhoudingen. Wie regelt er op wereldschaal de landbouwdistributie, de voedseldistributie? Wel die is in handen van een vijftal gigantisch grote multinationals. Zij beslissen over het wel en wee van de voedselproblematiek op deze planeet, vooral dan naar de landen van het Zuiden toe. Je kan dan zeggen, we gaan die multinationals aan banden leggen, maar dan is het natuurlijk de vraag hoe ga je dat doen? Want die multinationals natuurlijk om te beginnen bezitten ontzettend veel macht uit zichzelf, zij hebben dikwijls een omzet groter dan het bruto nationaal product van een individueel land. Dus zelfs als land kan je daar niet tegenop. Bovendien worden zij ook heel sterk gesteund door hun regeringen, in de Verenigde Staten of in Europa. Met andere woorden, wil je die multinationals aanpakken, dan ga je die macht ook moeten breken. Ik geef het voorbeeld altijd van de olifant. De olifant loopt constant in de weg en doodt de mensen, je kan zeggen tegen die olifant als kleine muis, van zou je hier eens willen stoppen van hier te lopen, als je dat doet zal je vertrappeld worden. De enige manier waarop je die olifant van de weg kunt krijgen is hem op de knieën dwingen. Nu als je een multinational op de knieën moet dwingen, dan spreek je natuurlijk niet meer in termen van hervorming of perfectionering, maar dan zitten we te spreken in termen van omwentelingen. Dan natuurlijk komt een beetje de grote term revolutie naar boven, maar je moet dat niet eenduidig zien in de zin van gewapende opstanden overal in de wereld. Dat kan op verschillende manieren gebeuren. Dat kan geleidelijk aan gebeuren, maar op sommige momenten kan dat heel snel gaan. Je ziet verschillende voorbeelden. Ik geef het voorbeeld van Venezuela. Daar zie je dat er geen gewapende opstand is, wel dat er aan het hoofd een president staat die gedragen wordt door een grote meerderheid van zijn bevolking en die stap voor stap toch wel serieuze zaken aan het veranderen is. In mijn ogen is dit een vorm van omwenteling, noem het dan voor mijn part ook revolutie."

Je voorstel om aan een nieuwe maatschappij te werken, schrijf je, vergt een nieuwe cultuur, een nieuw bewustzijn, nieuwe waarden, kortom een nieuwe mens. Voor mij komt dit over als de omschrijving van een utopie!

Marc Vandepitte: "Ik heb niet zo'n groot probleem met het woord utopie als je daarmee bedoelt dat het zeer ambitieus is. Dan zeg ik ja! Het plan is zeer ambitieus, maar het is ook nodig gezien de grote noden. Als je ziet hoeveel mensen er per dag onnodig sterven, dan kunnen we niet anders dan ambitieus zijn en dan moeten we daar ook dringend werk van maken, dat is een eerste zaak. Maar als het utopisch is in de zin van dromerij, los van de werkelijkheid, dan zeg ik neen, dan ben ik niet akkoord. In mijn boek vertrek ik van de bestaande haarden van verzet tegen heel die onrechtvaardige greep van het Noorden tegenover het Zuiden. Ik breng de verschillende verzetsbewegingen in het Zuiden in kaart en ik vertrek niet alleen van wat zij daar doen, maar ook wat hun eisen zijn. En als je dat allemaal op een rijtje zet en je maakt daar één systematisch geheel van, dan krijg je een soort andere wereld, een alternatief, zij formuleren dat eigenlijk zelf. En een derde zaak die ik in dat verband wil zeggen is: veel mensen denken dat het onbereikbaar is, onmogelijk. Wel 150 jaar geleden was dat ook voor ons het geval. Als je kijkt naar het einde van de negentiende eeuw, was het bijna een zelfmoord om in te gaan tegen de patroons. Ze hadden werkelijk alle macht in handen, ze werden gesteund door de kerk, door het politie- apparaat, door het gerecht, enzovoort. Als individuele arbeider of zelfs als groep arbeiders was het bijna waanzin om daartegen te beginnen. Nochtans hebben ze het gedaan en als je nu kijkt zoveel jaar verder, dan zijn er heel wat serieuze verwezenlijkingen gebeurd. Niet dat die definitief zijn, maar goed, ze zijn toch tot stand gekomen. Wel je kan dat een beetje vergelijken met wat in het Zuiden te gebeuren staat en je ziet ook dat ze vandaag die strijd aangaan en in die zin is het niet utopisch, je kan het ook omdraaien, het is heel duidelijk als je kijkt hoe zenuwachtig de Verenigde Staten reageren op heel het wereldtoneel, wil dit zeggen dat die wereldorde absoluut niet meer zo zeker is, niet meer zo stabiel, en dat er dus op korte tijd wel eens heel veel zou kunnen verschuiven."

Hoe zou volgens jou, binnen het kader dat je in je boek schetst, ontwikkelingssamenwerking moeten opgevat worden?

Marc Vandepitte: "Wel er is de laatste jaren al heel veel geëvolueerd in de goede richting, maar ik denk dat het nog veel sterker moet veranderen. Ik zie drie luiken voor ontwikkelingssamenwerking hier vanuit het Noorden bekeken. Eén, educatie, dat wil zeggen, wij moeten aan de mensen hier in het Noorden duidelijk maken hoe de wereld in elkaar zit, wij moeten ze bewust maken hoe onrechtvaardig die wereld is en hoe het anders kan. Dat is educatie, een heel belangrijk luik. Het belangrijkste luik van wat ons hier te wachten staat. Tweede luik is het politieke werk. Wij moeten hier trachten zoveel mogelijk te wegen op de besluitvorming, zowel naar de politieke wereld toe, als ook naar de bedrijfswereld toe. In die zin kan een derde wereldbeweging daar ook een belangrijke rol in spelen, zeker als ze samenwerkt met vakbonden, bijvoorbeeld in het kader van de antiglobaliseringsbeweging. En dan een derde zaak is natuurlijk de hulp zelf. Het is zo dat groeperingen in het Zuiden nog altijd materiële noden hebben, dat is zo, en wij kunnen daar ook een rol in spelen. Temeer omdat wij hier veel meer rijkdom hebben dan zij, maar we moeten wel afstappen van de idee dat wij daar eventjes in hun plaats hulp gaan leveren, vooral, wij moeten ophouden met projecten te maken, wij moeten bewegingen steunen want zoals ik in het begin zei, alles heeft te maken met die machtsverhoudingen en de mensen uit het Zuiden zullen vooral die machtsverhoudingen zelf moeten bevechten net zoals hier de arbeidersbeweging dat heeft zelf moeten bevechten. Wij kunnen hen daarin steunen door die bewegingen te helpen en ik zie wat dat betreft dat er bijvoorbeeld binnen de derde wereldbeweging, binnen de ngo's hier in België, positieve evoluties zijn, zij het dat er nog vrij veel moet gewijzigd worden in die richting."

[kelt]

Alsof de "Rijke Landen" die kinderen verwekken gdvrdmme.....
Het is hier al aangegeven...maar landen die zichzelf niet kunnen voederen,wegens geografische redenen bijvoorbeeld.....of geen middelen kunnen genereren om voldoende voedsel aan te kopen hebben maar 3 opties:

1) Het "Ierse" Systeem uit de 19e eeuw,massale emigratie,maar wegens geen continent meer over ,is dat niet meer te doen.
2) Expansionisme;dit pakt niet lang en eindigd gewoonlijk in een puinhoop
3)Geboortenbeperking,zoals de VN eigenlijk aanmoedigd,maak de vrouwen baas in eigen buik en het zal al veel minder zijn.......(hier in West-Europa zijn er nu die in paniek geraakt zijn over de denataliteit,alsof het veeeeeel beter was in de tijd van de grote gezinnen van 13 kinderen..... )