“De toekomst van Europa is vrij” (Gilles Van der Stuyft)

Recitator · 17 juni 2002, 21:59

VLD- voorzitter Karel De Gucht ging op zoek naar een jong Vlaams talent dat voor hem aan de jongerenconventie wil deelnemen, en schreef daarom een essaywedstrijd uit.
De jury, samengesteld uit Dirk Sterckx, Willy De Clercq, Ward Beysen en Karel De Gucht, koos uit talrijke inzendingen unaniem één winnaar : Gilles Van der Stuyft. Hij mag begin juli als collega van Karel De Gucht naar de jongerenconventie.

“De toekomst van Europa is vrij”

Essay over de liberale toekomst van Europa

Door Gilles Van der Stuyft

Europa is De Oude Wereld. Een traditierijk continent, met een rijk maar zwaar verleden. Een geschiedenis, gekenmerkt door oorlog en ellende, maar ook door een streven naar samenwerking en integratie. Een geschiedenis vooral die Europa gemaakt heeft tot wat het nu is: een multiculturele, pluralistische en open samenleving, waar individuele vrijheid, verantwoordelijkheid en gelijkheid geen loze begrippen zijn.
De evolutie die Europa in de voorbije halve eeuw doormaakte was er één van oorlogsgebied naar welvarende regio, van politiek en sociaal rampgebied naar een plek waar het goed is om te leven. Deze ontwikkeling werd in belangrijke mate vorm gegeven op 18 april 1951, toen 6 West-Europese landen een eerste embryo vormden van wat vandaag de EU heet. “Europa” werd een idealistisch project waaraan generaties politici, diplomaten en gewone burgers hun beste krachten hebben gewijd, en dat op de dag van vandaag nog steeds doen. Een project ook waarmee wij vandaag, zo is mijn stellige overtuiging, op een breekpunt zijn aanbeland. Nieuwe problemen en uitdagingen liggen op ons te wachten, en de inzet is hoog. Inderdaad: de manier waarop en de mate waarin wij de EU wensen uit te werken, zal het toekomstig aanschijn van ons continent bepalen.

Een van de meest zorgwekkende evoluties in dit verband is zonder enige twijfel de toegenomen vervreemding van de burger t.o.v. de EU en haar besluitvorming. De veelbesproken “kloof met de burger” manifesteert zich bijzonder duidelijk op Europees niveau. De EU is voor velen een ver-van-mijn-bed-show.
Dit plaatst ons voor een belangrijke uitdaging: het is absoluut noodzakelijk dat aan het Europese project opnieuw meer uitstraling wordt gegeven. De hele EU zal op termijn op losse schroeven komen te staan als we er niet in slagen het Europese enthousiasme en democratisch draagvlak voor de Unie bij de bevolking in stand te houden.
Om het aanzien van de EU te vergroten, is het allereerst noodzakelijk haar verworvenheden duidelijker uit te dragen. Het is duidelijk dat de EU, en haar voorgangers EEG en EG, een bijzonder positieve en constructieve rol hebben gespeeld in de politieke, sociale en economische opgang van West-Europa, denken we maar aan de recente invoering van de Euro. Het feit dat er al meer dan 50 jaar vrede heerst op het continent - een unicum in de geschiedenis – is in belangrijke mate te danken aan het model van permanent overleg en consensus, dat zo haar belangrijkste emanatie in de Unie vindt. Meer concreet worden ook in ons land vele projecten, zoals bijvoorbeeld de reconversie van de Limburgse mijnstreek, gedeeltelijk met Europese steun gefinancierd. Europa vaart wel bij de Unie en dat mag ook gezegd worden. Bovendien worden in Straatsburg en Brussel wel degelijk belangrijke beslissingen getroffen, denken we maar aan beleidsdomeinen als landbouw en onderwijs. De burger, en zeker de jeugd, moet terug warm gemaakt worden voor de EU. De lezingen die de VLD-europarlementariërs aan jongeren geven over Europa en zijn instellingen zijn wat dit betreft een stap in de goede richting.
Hierin schuilt overigens ook een gevaar: we mogen Europa niet reduceren tot haar resultaten. De EU heeft een ideologische basis en een achterliggend ideaal die niet uit het oog mogen worden verloren. Concreet wil dit zeggen dat wij het Europees project niet alleen mogen verdedigen als het ons goed uitkomt, als het politiek opportuun is of als het ons royale subsidies toekent. De EU is nu eenmaal een gezamenlijk project, waarvan één van de basiswaarden de solidariteit is. De politieke verantwoordelijken moeten de moed hebben om principieel de Europese kaart te trekken, ook als er eens een onpopulaire beslissing moet worden getroffen.
Wij moeten dus consequenter de Europese gedachte verdedigen en blijven uitleggen waar Europa voor staat. Dit moet gebeuren wars van elk kortzichtig streven naar electoraal gewin, maar met een volgehouden bekommernis voor de democratische basis van Europa onder de bevolking, en gedragen door een sterke langetermijnvisie

Een goede illustratie hiervan is de op handen zijnde uitbreiding van de Unie richting Oost-Europa, die vaak wat angst inboezemt. Het is natuurlijk zondermeer duidelijk dat de integratie van de ex-Oostbloklanden in de EU niet rimpelloos zal verlopen, bijvoorbeeld door de grote verschillen in welvaart die er binnen de Unie zullen ontstaan. Zo is het ook mogelijk dat een land als België financieel minder voordeel zal halen uit het EU-lidmaatschap na de toetreding van Oost-Europese landen.
Hier is het echter de taak van de politieke en maatschappelijke verantwoordelijken om te wijzen op het dieperliggende project van de EU: Europa verenigen tot een stabiel en welvarend continent waar elkeen in vrijheid en verantwoordelijkheid zijn eigen toekomst kan bepalen en waar een diepgaande samenwerking tussen zoveel mogelijk landen een zo grote mogelijke welvaart en een zo groot mogelijk welzijn voor zo veel mogelijk mensen moet verzekeren. In deze optiek is de toetreding van de Oostbloklanden natuurlijk een must.
Op de lange termijn zal het trouwens voor heel Europa een goede zaak zijn als we er in slagen de ex-Oostbloklanden op dezelfde sociale en economische hoogte te tillen als onszelf. Dit zou bijvoorbeeld ook onze economie gunstig beïnvloeden.

In het licht van de uitbreiding staat nog een andere uitdaging op ons te wachten: de institutionele hervorming van de Unie. Het is duidelijk dat de besluitvorming in de Unie, die nu al onderwerp is van veel discussie, er niet gemakkelijker op zal verlopen als het aantal landen dat lid is van de EU stijgt naar 20 of meer. Toch is een dynamisch en krachtdadig beleid absoluut noodzakelijk, ook al om de betrokkenheid van de burgers bij de Unie te vergroten, zoals hierboven werd uiteengezet. Hiervoor zijn aangepaste structuren nu eenmaal onontbeerlijk Op dit gebied is er natuurlijk een gigantische stap voorwaarts gezet met de oprichting van de Europese Conventie in december vorig jaar.
Ik zou hier een strek pleidooi willen houden voor een sterke commissie, die nadrukkelijk op supranationale basis moet werken. Dit is de beste garantie voor een slagkrachtige Unie, en bovendien een middel om te verhinderen dat de grote landen de kleine al te zeer zouden gaan overheersen. Een sterke commissie zorgt er bovendien voor dat beslissingen meer zijn dan de optelsom van de verschillende nationale belangen, maar integendeel steeds het algemeen belang van de Europa dienen. Bovendien zouden we er op deze manier voor kunnen zorgen dat Europa meer met één stem spreekt, bijvoorbeeld op het gebied van buitenlands beleid. Uiteraard mag en moet er nog een zekere vorm van controle door de nationale regeringen behouden blijven, maar die mag in geen geval verlammend werken, zoals nu vaak nog al te veel het geval is.

De Europese integratie is vandaag het verst gevorderd op economisch gebied. Toch is zelfs op dat vlak de evolutie nog niet ten einde. We moeten vooreerst binnen Europa aandringen op een verdere afbouw van protectionistische maatregelen, zoals bijvoorbeeld de landbouwsubsidies. In de eengemaakte markt moet het principe van de vrije concurrentie maximaal kunnen spelen. De vrije markteconomie biedt immers de beste perspectieven voor de consument.
In onze relaties met niet-Europese landen moeten we de kaart van de globalisatie trekken. De vrijhandel levert immers op termijn de beste perspectieven, ook voor de ontwikkelingslanden. Het is in feite de ultieme vorm van duurzame ontwikkelings-samenwerking. Daarom moet Europa een voortrekkersrol blijven spelen op internationale fora als pleitbezorger van de globalisatie en zich niet terugtrekken achter invoertaksen of tolmuren, zoals de VS momenteel doen.
Hiermee samenhangend is het nodig om naast het “economische”, ook het “sociale” Europa verder uit te werken. Een Europese sociale regelgeving, die de zwakkeren in de maatschappij voldoende beschermt en sociale dumping tegengaat, is noodzakelijk, zeker met de uitbreiding naar Oost-Europa in het achterhoofd. Een belangrijk punt hier is dat we waakzaam moeten zijn voor overreglementering: het is niet de bedoeling dat de EU een rigide sociale wetgeving zou opleggen aan alle lidstaten. Europa moet hier meer als een soort platform functioneren, dat enkele basisregels vastlegt. Deze regels kunnen dan in sociaal overleg op nationaal niveau verder worden uitgewerkt.

Een belangrijk en actueel thema waarin Europa een sleutelrol kan en moet spelen is de veiligheid. We mogen gerust stellen dat de Belgische regering op dit gebied toont hoe het moet. Denken we maar aan de recente start van de Frans-Belgische politiesamenwerking en het Europese aanhoudingsbevel, dat op initiatief van het Belgisch voorzitterschap werd gerealiseerd. Deze vormen van samenwerking op politioneel en justitieel vlak moeten in de toekomst verder worden uitgewerkt.
Maar 11 september heeft aan het begrip veiligheid ook een nieuwe dimensie gegeven. Het is nu voor eens en voor altijd duidelijk dat Europa buiten de eigen grenzen zal moeten kijken als het haar strategische stabiliteit wil bewaren. Dit moet de EU bewegen tot een actief buitenlands beleid, dat in de eerste plaats moet steunen op een stevige diplomatieke poot. Het staat echter buiten kijf dat een diplomatieke inspanning het best rendeert indien er en militaire stok achter de deur is. Daarom moet ook een gezamenlijk Europees defensieproject worden opgebouwd, dat in de eerste plaats kan ingezet worden in “peace-keeping”-operaties, maar in een uiterst geval in staat moet zijn krachtdadig op te treden tegen uitwendige en inwendige bedreigingen. Dat dit noodzakelijk is werd ondermeer aangetoond door het drama op de Balkan, dat slechts werd beëindigd na krachtdadig optreden met, weliswaar relatief beperkte, militaire middelen.

De keuze die we voor de toekomst moeten maken is dan ook een ondubbelzinnige keuze voor méér Europa. Een uitbreiding van de Unie, in de breedte en in de diepte, is immers de beste garantie voor een blijvende opgang en ontwikkeling van ons continent, zowel op economisch en sociaal gebied, als op het vlak van bijvoorbeeld veiligheid. De Unie die we daarvoor nodig hebben, is een dynamische en slagkrachtige Unie, die beheerd wordt volgens de principes van het goed bestuur, en die gedragen wordt door een lange-termijnvisie en een vorm van niet-naïef idealisme. Een Unie ook die dicht bij de mensen staat en naar de bevolking luistert. Zo een EU kan ook een dam opwerpen tegen extreme ideologieën, die in het verleden Europa zoveel onheil hebben berokkend. Dat de toekomst van Europa vrij is, staat buiten kijf. Europa is immers een progressief en liberaal project, dat als belangrijkste doelstelling het verwezenlijken van vrijheid en welvaart voor allen heeft. Europa kan alleen maar op deze weg verdergaan en daarbij zo veel mogelijk de individuele keuzevrijheid van haar burgers respecteren, zowel in ethische en levens-beschouwelijke problemen, als op het vlak van economie, cultuur en politiek. l’Europe de demain sera libre ou elle ne sera rien.

Gilles · 20 juni 2002, 13:10

En uw punt is?

Gilles Van der Stuyft

P.S.: toch bedankt om de moeite te doen het er op te zetten

Recitator · 20 juni 2002, 14:39

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Gilles

En uw punt is?

Gilles Van der Stuyft

P.S.: toch bedankt om de moeite te doen het er op te zetten

Mijn punt is dat jij een bangelijke tekst bij elkaar geschreven hebt

Nu kunnen de mensen erop reageren.

Gilles · 20 juni 2002, 15:05

Dat is heel vriendelijk en goedbedoeld van u maar rekening houdend met het hoge VB-gehalte op dit forum zal er niet veel positiefs meer uit voortkomen vrees ik.
Ben jij ook een liberaal en zo ja, zit je bij een organisatie (VLD,jong-VLD,LVSV,liberales?)

Anonymous · 20 juni 2002, 16:09

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Gilles

Dat is heel vriendelijk en goedbedoeld van u maar rekening houdend met het hoge VB-gehalte op dit forum zal er niet veel positiefs meer uit voortkomen vrees ik.
Ben jij ook een liberaal en zo ja, zit je bij een organisatie (VLD,jong-VLD,LVSV,liberales?)

Ik ben een Kameleon

Ik pas mee aan daar waar ik kom
Tussen haakjes: het VB gehalte is hier alvast minder dan elders

17 juni 2002, 21:59	#1
Recitator Schepen Geregistreerd: 15 juni 2002 Berichten: 463	VLD- voorzitter Karel De Gucht ging op zoek naar een jong Vlaams talent dat voor hem aan de jongerenconventie wil deelnemen, en schreef daarom een essaywedstrijd uit. De jury, samengesteld uit Dirk Sterckx, Willy De Clercq, Ward Beysen en Karel De Gucht, koos uit talrijke inzendingen unaniem één winnaar : Gilles Van der Stuyft. Hij mag begin juli als collega van Karel De Gucht naar de jongerenconventie. “De toekomst van Europa is vrij” Essay over de liberale toekomst van Europa Door Gilles Van der Stuyft Europa is De Oude Wereld. Een traditierijk continent, met een rijk maar zwaar verleden. Een geschiedenis, gekenmerkt door oorlog en ellende, maar ook door een streven naar samenwerking en integratie. Een geschiedenis vooral die Europa gemaakt heeft tot wat het nu is: een multiculturele, pluralistische en open samenleving, waar individuele vrijheid, verantwoordelijkheid en gelijkheid geen loze begrippen zijn. De evolutie die Europa in de voorbije halve eeuw doormaakte was er één van oorlogsgebied naar welvarende regio, van politiek en sociaal rampgebied naar een plek waar het goed is om te leven. Deze ontwikkeling werd in belangrijke mate vorm gegeven op 18 april 1951, toen 6 West-Europese landen een eerste embryo vormden van wat vandaag de EU heet. “Europa” werd een idealistisch project waaraan generaties politici, diplomaten en gewone burgers hun beste krachten hebben gewijd, en dat op de dag van vandaag nog steeds doen. Een project ook waarmee wij vandaag, zo is mijn stellige overtuiging, op een breekpunt zijn aanbeland. Nieuwe problemen en uitdagingen liggen op ons te wachten, en de inzet is hoog. Inderdaad: de manier waarop en de mate waarin wij de EU wensen uit te werken, zal het toekomstig aanschijn van ons continent bepalen. Een van de meest zorgwekkende evoluties in dit verband is zonder enige twijfel de toegenomen vervreemding van de burger t.o.v. de EU en haar besluitvorming. De veelbesproken “kloof met de burger” manifesteert zich bijzonder duidelijk op Europees niveau. De EU is voor velen een ver-van-mijn-bed-show. Dit plaatst ons voor een belangrijke uitdaging: het is absoluut noodzakelijk dat aan het Europese project opnieuw meer uitstraling wordt gegeven. De hele EU zal op termijn op losse schroeven komen te staan als we er niet in slagen het Europese enthousiasme en democratisch draagvlak voor de Unie bij de bevolking in stand te houden. Om het aanzien van de EU te vergroten, is het allereerst noodzakelijk haar verworvenheden duidelijker uit te dragen. Het is duidelijk dat de EU, en haar voorgangers EEG en EG, een bijzonder positieve en constructieve rol hebben gespeeld in de politieke, sociale en economische opgang van West-Europa, denken we maar aan de recente invoering van de Euro. Het feit dat er al meer dan 50 jaar vrede heerst op het continent - een unicum in de geschiedenis – is in belangrijke mate te danken aan het model van permanent overleg en consensus, dat zo haar belangrijkste emanatie in de Unie vindt. Meer concreet worden ook in ons land vele projecten, zoals bijvoorbeeld de reconversie van de Limburgse mijnstreek, gedeeltelijk met Europese steun gefinancierd. Europa vaart wel bij de Unie en dat mag ook gezegd worden. Bovendien worden in Straatsburg en Brussel wel degelijk belangrijke beslissingen getroffen, denken we maar aan beleidsdomeinen als landbouw en onderwijs. De burger, en zeker de jeugd, moet terug warm gemaakt worden voor de EU. De lezingen die de VLD-europarlementariërs aan jongeren geven over Europa en zijn instellingen zijn wat dit betreft een stap in de goede richting. Hierin schuilt overigens ook een gevaar: we mogen Europa niet reduceren tot haar resultaten. De EU heeft een ideologische basis en een achterliggend ideaal die niet uit het oog mogen worden verloren. Concreet wil dit zeggen dat wij het Europees project niet alleen mogen verdedigen als het ons goed uitkomt, als het politiek opportuun is of als het ons royale subsidies toekent. De EU is nu eenmaal een gezamenlijk project, waarvan één van de basiswaarden de solidariteit is. De politieke verantwoordelijken moeten de moed hebben om principieel de Europese kaart te trekken, ook als er eens een onpopulaire beslissing moet worden getroffen. Wij moeten dus consequenter de Europese gedachte verdedigen en blijven uitleggen waar Europa voor staat. Dit moet gebeuren wars van elk kortzichtig streven naar electoraal gewin, maar met een volgehouden bekommernis voor de democratische basis van Europa onder de bevolking, en gedragen door een sterke langetermijnvisie Een goede illustratie hiervan is de op handen zijnde uitbreiding van de Unie richting Oost-Europa, die vaak wat angst inboezemt. Het is natuurlijk zondermeer duidelijk dat de integratie van de ex-Oostbloklanden in de EU niet rimpelloos zal verlopen, bijvoorbeeld door de grote verschillen in welvaart die er binnen de Unie zullen ontstaan. Zo is het ook mogelijk dat een land als België financieel minder voordeel zal halen uit het EU-lidmaatschap na de toetreding van Oost-Europese landen. Hier is het echter de taak van de politieke en maatschappelijke verantwoordelijken om te wijzen op het dieperliggende project van de EU: Europa verenigen tot een stabiel en welvarend continent waar elkeen in vrijheid en verantwoordelijkheid zijn eigen toekomst kan bepalen en waar een diepgaande samenwerking tussen zoveel mogelijk landen een zo grote mogelijke welvaart en een zo groot mogelijk welzijn voor zo veel mogelijk mensen moet verzekeren. In deze optiek is de toetreding van de Oostbloklanden natuurlijk een must. Op de lange termijn zal het trouwens voor heel Europa een goede zaak zijn als we er in slagen de ex-Oostbloklanden op dezelfde sociale en economische hoogte te tillen als onszelf. Dit zou bijvoorbeeld ook onze economie gunstig beïnvloeden. In het licht van de uitbreiding staat nog een andere uitdaging op ons te wachten: de institutionele hervorming van de Unie. Het is duidelijk dat de besluitvorming in de Unie, die nu al onderwerp is van veel discussie, er niet gemakkelijker op zal verlopen als het aantal landen dat lid is van de EU stijgt naar 20 of meer. Toch is een dynamisch en krachtdadig beleid absoluut noodzakelijk, ook al om de betrokkenheid van de burgers bij de Unie te vergroten, zoals hierboven werd uiteengezet. Hiervoor zijn aangepaste structuren nu eenmaal onontbeerlijk Op dit gebied is er natuurlijk een gigantische stap voorwaarts gezet met de oprichting van de Europese Conventie in december vorig jaar. Ik zou hier een strek pleidooi willen houden voor een sterke commissie, die nadrukkelijk op supranationale basis moet werken. Dit is de beste garantie voor een slagkrachtige Unie, en bovendien een middel om te verhinderen dat de grote landen de kleine al te zeer zouden gaan overheersen. Een sterke commissie zorgt er bovendien voor dat beslissingen meer zijn dan de optelsom van de verschillende nationale belangen, maar integendeel steeds het algemeen belang van de Europa dienen. Bovendien zouden we er op deze manier voor kunnen zorgen dat Europa meer met één stem spreekt, bijvoorbeeld op het gebied van buitenlands beleid. Uiteraard mag en moet er nog een zekere vorm van controle door de nationale regeringen behouden blijven, maar die mag in geen geval verlammend werken, zoals nu vaak nog al te veel het geval is. De Europese integratie is vandaag het verst gevorderd op economisch gebied. Toch is zelfs op dat vlak de evolutie nog niet ten einde. We moeten vooreerst binnen Europa aandringen op een verdere afbouw van protectionistische maatregelen, zoals bijvoorbeeld de landbouwsubsidies. In de eengemaakte markt moet het principe van de vrije concurrentie maximaal kunnen spelen. De vrije markteconomie biedt immers de beste perspectieven voor de consument. In onze relaties met niet-Europese landen moeten we de kaart van de globalisatie trekken. De vrijhandel levert immers op termijn de beste perspectieven, ook voor de ontwikkelingslanden. Het is in feite de ultieme vorm van duurzame ontwikkelings-samenwerking. Daarom moet Europa een voortrekkersrol blijven spelen op internationale fora als pleitbezorger van de globalisatie en zich niet terugtrekken achter invoertaksen of tolmuren, zoals de VS momenteel doen. Hiermee samenhangend is het nodig om naast het “economische”, ook het “sociale” Europa verder uit te werken. Een Europese sociale regelgeving, die de zwakkeren in de maatschappij voldoende beschermt en sociale dumping tegengaat, is noodzakelijk, zeker met de uitbreiding naar Oost-Europa in het achterhoofd. Een belangrijk punt hier is dat we waakzaam moeten zijn voor overreglementering: het is niet de bedoeling dat de EU een rigide sociale wetgeving zou opleggen aan alle lidstaten. Europa moet hier meer als een soort platform functioneren, dat enkele basisregels vastlegt. Deze regels kunnen dan in sociaal overleg op nationaal niveau verder worden uitgewerkt. Een belangrijk en actueel thema waarin Europa een sleutelrol kan en moet spelen is de veiligheid. We mogen gerust stellen dat de Belgische regering op dit gebied toont hoe het moet. Denken we maar aan de recente start van de Frans-Belgische politiesamenwerking en het Europese aanhoudingsbevel, dat op initiatief van het Belgisch voorzitterschap werd gerealiseerd. Deze vormen van samenwerking op politioneel en justitieel vlak moeten in de toekomst verder worden uitgewerkt. Maar 11 september heeft aan het begrip veiligheid ook een nieuwe dimensie gegeven. Het is nu voor eens en voor altijd duidelijk dat Europa buiten de eigen grenzen zal moeten kijken als het haar strategische stabiliteit wil bewaren. Dit moet de EU bewegen tot een actief buitenlands beleid, dat in de eerste plaats moet steunen op een stevige diplomatieke poot. Het staat echter buiten kijf dat een diplomatieke inspanning het best rendeert indien er en militaire stok achter de deur is. Daarom moet ook een gezamenlijk Europees defensieproject worden opgebouwd, dat in de eerste plaats kan ingezet worden in “peace-keeping”-operaties, maar in een uiterst geval in staat moet zijn krachtdadig op te treden tegen uitwendige en inwendige bedreigingen. Dat dit noodzakelijk is werd ondermeer aangetoond door het drama op de Balkan, dat slechts werd beëindigd na krachtdadig optreden met, weliswaar relatief beperkte, militaire middelen. De keuze die we voor de toekomst moeten maken is dan ook een ondubbelzinnige keuze voor méér Europa. Een uitbreiding van de Unie, in de breedte en in de diepte, is immers de beste garantie voor een blijvende opgang en ontwikkeling van ons continent, zowel op economisch en sociaal gebied, als op het vlak van bijvoorbeeld veiligheid. De Unie die we daarvoor nodig hebben, is een dynamische en slagkrachtige Unie, die beheerd wordt volgens de principes van het goed bestuur, en die gedragen wordt door een lange-termijnvisie en een vorm van niet-naïef idealisme. Een Unie ook die dicht bij de mensen staat en naar de bevolking luistert. Zo een EU kan ook een dam opwerpen tegen extreme ideologieën, die in het verleden Europa zoveel onheil hebben berokkend. Dat de toekomst van Europa vrij is, staat buiten kijf. Europa is immers een progressief en liberaal project, dat als belangrijkste doelstelling het verwezenlijken van vrijheid en welvaart voor allen heeft. Europa kan alleen maar op deze weg verdergaan en daarbij zo veel mogelijk de individuele keuzevrijheid van haar burgers respecteren, zowel in ethische en levens-beschouwelijke problemen, als op het vlak van economie, cultuur en politiek. l’Europe de demain sera libre ou elle ne sera rien.

20 juni 2002, 13:10	#2
Gilles Vreemdeling Geregistreerd: 8 juni 2002 Locatie: Sint-Job in 't Goor Berichten: 39	En uw punt is? Gilles Van der Stuyft P.S.: toch bedankt om de moeite te doen het er op te zetten

20 juni 2002, 15:05	#4
Gilles Vreemdeling Geregistreerd: 8 juni 2002 Locatie: Sint-Job in 't Goor Berichten: 39	Dat is heel vriendelijk en goedbedoeld van u maar rekening houdend met het hoge VB-gehalte op dit forum zal er niet veel positiefs meer uit voortkomen vrees ik. Ben jij ook een liberaal en zo ja, zit je bij een organisatie (VLD,jong-VLD,LVSV,liberales?)