Hoe het wetenschappelijk denken geruisloos verkruimelt

[marie daenen]

Hoe het wetenschappelijk denken geruisloos verkruimelt

11 november: het einde van WO I

We gedenken de talrijke doden,
in het besef dat we er weinig uit leerden




Hoe het wetenschappelijk denken geruisloos verkruimelt



Het is alvast een titel om schrik van te krijgen, maar we kunnen werken aan de hand van een eenvoudig voorbeeld. Enige tijd geleden keek ik naar “Terzake”. Er was een Antwerpse professor uitgenodigd om te praten over de moeilijkheden van oudere mensen met de coronamaatregelen en de invloed daarvan op hun welzijn. Daar zitten inderdaad ernstige problemen en hij vertelde er een aantal zaken over die voor mij echt zin hadden. Ik ben desondanks zijn naam vergeten: we gaan nog zien waarom.

Niet ongebruikelijk in deze tijd: hij voelde blijkbaar de behoefte om zich te ‘outen’ als prominent lid van de gilde der welmenende postmoderne intellectuelen. En dus moest de hele revue van weldenkende mantra’s voorbijkomen: constructie, discriminatie, stigmatisering, exclusie; het zat er allemaal in. Het zij zo: we geraken daaraan gewend.

Discriminatie van bejaarden?

Onze professor denkt dat wij ouderen gediscrimineerd worden. Bejaarden worden afgeschilderd als een minder performante groep omwille van hun afnemende fysieke en geestelijke capaciteiten. Ten onrechte, meent de wetenschapper, want hij kent tachtigjarigen die fysiek nog beter in vorm zijn dan de gemiddelde zestigjarige. Voor intellectuele vaardigheden ziet hij mutatis mutandis hetzelfde. Ouderdom is dus niets meer dan een geconstrueerde categorie!
Veel brave burgers gaan nu goedkeurend knikken, vooral dan de ouderen die zoiets heel graag willen horen. Maar het is, zoals we nog zullen zien, hemeltergende onzin!
Wie dacht die mijnheer nu eigenlijk dat hij – naast zichzelf natuurlijk – voor de gek aan het houden was? Ik wil best geloven dat hij veel over oudere mensen gelezen en nagedacht heeft, misschien heeft hij zelfs het een en ander geobserveerd. Maar ik ben oud (77), ik ben zo te zeggen “ervaringsdeskundige”. Ik zie toch zelf hoe zowel mijn lichamelijke als mijn intellectuele capaciteiten van jaar tot jaar afbrokkelen. Aanvankelijk gebeurde dat traag, maar ik stel nu ook duidelijk een versnelling van het proces vast. Het laatste wat ik nodig heb is iemand die me komt vertellen dat het allemaal niet waar is. Let wel: ik word daar niet depressief van, maar ik doe gewoon verder wat ik altijd gedaan heb, namelijk naar best vermogen werken en leven met dat wat me gegeven is. Dat zie ik als mijn missie. “Kritiek” – en dat is vaak niet meer dan een ander woord voor “gezeur” – op dat wat ik al dan niet gekregen heb lijkt me tijdverlies.

Het is heel duidelijk: de geleerde heer probeert ons met een zo gigantische kluit in het riet te sturen dat zelfs kleine kinderen – en misschien weldra enkel nog die – weten dat het anders is: “bompa kan dat niet meer, maar vroeger…, toen was hij héééél sterk!”
Het modale mensenleven verloopt zo:




Dat zijn de feiten; basta! En die feiten wil onze professor ontkennen…
Waarom doet die man zoiets? Ik denk niet dat hij ons wil bedriegen, maar dat hij, helemaal integendeel, de beste bedoelingen heeft. Hij maakte ook een uitgesproken vriendelijke indruk.

Maar hij is, en wel vanaf het lager onderwijs, gepokt en gemazzeld in het postmoderne gedachtegoed. Voor hem staan enkele dingen als een paal boven water. Bijvoorbeeld dat we allemaal gelijk zijn. Daardoor alleen al is uitsluiting omwille van zoiets als leeftijd onrechtvaardig en onaanvaardbaar. Verder weet hij heel zeker dat wij de dingen zoals we ze rondom ons aantreffen, niet zonder meer moeten aanvaarden: ze zijn “geconstrueerd”. Wij, allemaal samen, kunnen en moeten ze deconstrueren om dan de nieuwe wereld en zelfs de nieuwe mens maken.

Als we een dergelijke discriminatie van, bijvoorbeeld bejaarden waarnemen, zijn we niet enkel tot solidariteit met, maar ook tot empathie tegenover de “slachtoffers” verplicht. We proberen ze dan vaak een “troostprijs” te geven in de zin van: “ze takelen wel fysiek af, maar ze hebben veel ervaring!” Misschien vraagt u zich nu af wat ik wel tegen heel dat gedoe kan hebben. Het is wellicht een beetje naïef, maar de bedoeling is toch eigenlijk mooi en edel!

Het hangt ervan af waar en door wie zoiets gezegd wordt. Als een gepensioneerde kruidenier zoiets aan de tapkast vertelt is het enkel maar onzin: kan gebeuren. Maar als een universiteitsprofessor datzelfde in een tv-uitzending zegt is er een probleem.

Waarom? Van een kruidenier verwachten de tv-kijkers geen wetenschap, van een professor wél, en als die iets zegt zullen ze het dus als wetenschap interpreteren. En het is – in dit geval - absoluut geen wetenschap, maar veeleer het tegendeel.

Het grote schisma van deze tijd: de twee werelden

Het kan u verwonderen, maar postmoderne professoren kijken niet zozeer naar de realiteit maar naar de perceptie die wij mensen van die realiteit hebben. Ze vinden ook ons oordeel over die realiteit belangrijk: is ze goed of slecht? Want ze denken dat we de realiteit kunnen veranderen of omvormen naar onze wensen. Ze delen deze instelling vandaag met een groot stuk van de maatschappij, en wel met de meest mondige groep.
Eigenlijk komt dat neer op een subjectivering van de realiteit: er zijn tegenwoordig zoveel realiteiten als er observerende subjecten zijn. Hier zit een ernstig cultuurfilosofisch probleem. We gaan daarvoor best te rade bij Prof. C.A. van Peursen, een briljante Nederlandse filosoof en theoloog uit de vorige eeuw. Hij schreef in 1970 een monumentaal werk: ‘Strategie van de Cultuur’. Het boek beschrijft de evolutie van menselijk denken en handelen door de opeenvolgende cultuurfasen. Het is vandaag nog maar heel moeilijk te verkrijgen en het was – voor niet-specialisten – sowieso een beetje ingewikkeld. Van Peursen liet dan ook in 1975 een meer gevulgariseerde versie volgen: ‘Cultuur in stroomversnelling’ [1], en die is voor ons doel perfect geschikt. Daar leren we het volgende:
Iedere cultuurfase heeft haar eigen pathologische aberratie. Als die haar destructieve werking ontvouwt, is dat vaak de oorzaak die de ontwikkeling start naar de volgende cultuurfase, die dan… ook weer haar eigen aberratie zal vertonen.

De ziekelijke afwijking binnen het mythisch denken was de magie. Hoewel het mythisch denken ondertussen door de ontologische fase afgelost (of liever: van de voorgrond verdrongen) is, en die dan weer door de functionele, is de magie nog altijd springlevend, zoals in ons recent artikel aangetoond. In het geval dat we hier behandelen is het de afwijking van de ontologische fase: het substantialisme, die we voor ons zien. Het substantialisme blaast het belang van het begrip zodanig op dat het op de duur de ruimte van heel het object inneemt. Het lijkt dan alsof het begrip de substantie zelf is, en dat laatste gaan we ook geloven. Het begrip kunnen we manipuleren, en we beelden ons in daardoor ook in het achterliggende object te kunnen sturen.

Precies dat doen de postmodernisten met de realiteit: substantialisme dus, magie op een hoger niveau. Hoe konden ze zich zo vergissen? Ze hadden van Peursen moeten lezen! Maar wie interesseert zich nu ook voor de gedachten van een Hollandse theoloog en predikant van de Gereformeerde Kerk, ook al is die filosofieprofessor in Leiden? Tja, hoogmoed was nog nooit een goede raadgever.

Wat de postmoderne intellectueel dus doet is het begrip realiteit opzuigen, er bezit van nemen en het zo manipuleren dat hij daardoor macht over de wereld verwerft. Als ik zo rondom me kijk kan ik enkel zeggen: operatie volledig geslaagd!

Alles, ook de wetenschap, is tegenwoordig subjectief – beweren ze dus. Maar subjectieve wetenschap kan niet bestaan! Toch wel, zeggen de postmodernisten: alle wetenschap is subjectief, want er zijn veel realiteiten en waarheden.

De verwarring die hier duidelijk naar voor komt heeft haar oorsprong in een verschillend realiteitsbegrip. Voor mij betekent realiteit de wereld zoals ze is en was, ook als ik weet dat ik ze maar heel gedeeltelijk en heel oppervlakkig zal kunnen begrijpen. De toekomst kan ik niet kennen. Dat beetje begrijpen noem ik wetenschap.
Er kan uiteraard slechts één realiteit zijn. Als we menen er meerdere te zien, hebben we ofwel niet goed geobserveerd ofwel niet werkelijk begrepen wat we zien. Uiteraard zullen individuele mensen verschillende voorstellingen van de realiteit hebben. Die beroeren echter enkel die individuele mens en zijn voor de realiteit zelf volkomen irrelevant. Of dat wat ik daar observeer me bevalt of niet is ook volkomen onbelangrijk.
Voor de postmodernist is zijn werkelijkheid het beeld dat hij van de wereld heeft: hij heeft ze immers opgezogen en het “beheer” ervan overgenomen. Er zijn dus even veel “werkelijkheden” – en ook waarheden – als waarnemers. De werkelijkheid omvat ook de toekomstige toestand van de wereld die wij naar believen kunnen ‘vormen’. Ze heeft een morele dimensie. Indien we ze als “slecht” ervaren kunnen en moeten we ze veranderen. Een zo gedefinieerde werkelijkheid is natuurlijk subjectief en het concept is – ondanks alle nadruk op het collectief – extreem individualistisch. De werkelijkheid kan enkel door de waarneming van de mens bestaan.

Die laatste bewering vind ik een beetje problematisch. Hoe was dat toen er nog geen mensen waren, was er toen geen realiteit? Natuurlijk wél! En het is die realiteit, aangevuld door wat de evolutie ondertussen bij geproduceerd heeft, die ook vandaag nog altijd het object van mijn interesse en studie uitmaakt.
Is het niet merkwaardig hoe ver hemeltergende onzin kan gaan, als we hem maar als “mode” verpakken?

Gewichtheffen

Kijken we nu even wat onze professor verteld heeft.

Om het probleem een beetje te concretiseren gebruik ik een fictief voorbeeld. Kijk dus niet te kritisch naar de cijfers, want ik heb ze vrij uitgevonden: als men dat er maar bij zegt mag het! Het gaat enkel om het verduidelijken van het mechanisme.
Nemen we als indicator voor het fysiek prestatievermogen van een individu de last die hij kan heffen. Uit mijn herinnering weet ik dat het voor mij in mijn zestiger jaren ongeveer 50 kg was. Uiteraard is dat niet voor iedereen dezelfde waarde; mensen zijn namelijk, ondanks alle beweringen, niet gelijk maar individueel nogal sterk verschillend in… alles. We kunnen dus niet gewoon zeggen: een zestigjarige kan 50 kg heffen, maar daar komt voor ieder individu een andere waarde uit. We hebben hier met een zogenaamde “verdeling” te doen. We kunnen daar desondanks, met behulp van de wiskunde, een greep op krijgen. We kunnen dat ook grafisch voorstellen, zoals we zien in onderstaande figuur. We nemen hier een zogenaamde “normale” of gauss- [2]verdeling aan. Er zijn veel soorten verdelingen, maar daar hoeven we ons hier niet mee bezig te houden.





Op de abscis staat het aantal kg. De ordinaat geeft de frequentie van de metingen waar die waarde als resultaat uitkomt. Dat betekent het relatief aantal voorkomens van de betreffende absciswaarde. We verkrijgen dan een klokvormige curve, symmetrisch op de gemiddelde waarde. We kunnen dus nooit zeggen: een zestigjarige man kan 50 kg tillen. Dat is weliswaar de gemiddelde waarde, maar er zijn er – weinig – die veel minder aankunnen, en – eveneens weinig – die beduidend meer kunnen heffen. De meeste zullen rond het gemiddelde liggen. Wat we ook weten is hoeveel % van de zestigjarigen meer dan b.v. 60 kg aankan.

Links op de figuur zien we dezelfde verdeling voor zeventigjarigen. Ze zal zeker lagere waarden geven en ook niet – zoals hier voor de eenvoud getekend – identiek verlopen met die van de zestigjarigen.

Kijken we nu eens naar punt 1 (rood). Dat toont dat er – weliswaar weinig – zestigjarigen zijn die niet het gemiddelde voor de zeventigjarigen kunnen tillen. Omgekeerd toont punt 2 (groen) dat sommige zeventigjarigen meer aankunnen dan de gemiddelde zestigjarige.

Dat is het wat onze professor beweert, en het is dus gewoon waar. Hij doet echter meer. Hij gebruikt dit als argument om te ontkennen dat er een significant verschil bestaat tussen het prestatievermogen van zestig- en zeventig jarigen. Nu is het met behulp van de wiskunde, meer bepaald de waarschijnlijkheidsrekening, mogelijk te bewijzen dat een dergelijk verschil wel degelijk bestaat. Onze geleerde gebruikt dus buikgevoel om tegen alle logica in te blijven beweren dat niet waar is wat niet waar mag zijn: mensen zijn hoegenaamd niet gelijk, alleen de leeftijd al maakt verschil. Daarvoor is hij bereid uitzonderingen (de punten 1 en 2) te gebruiken om de algemene regel te ontkrachten.
Maar er is nog erger. Hij zaagt de poten vanonder de hele empirische wetenschap! Uiteraard wil hij dat niet, maar hij doet het wel. Hoezo?

Wetenschap en Onzekerheid

Waarschijnlijk associëren de meeste mensen wetenschap met zekerheid en bestendigheid, maar het tegendeel is waar: alles in de wetenschap is onzeker en voorlopig. Als ergens iemand een samenhang ontdekt, gaat hij zijn conclusies eerst al eens aan een eigen strenge methodische controle onderwerpen. Dan gaat hij zijn bevindingen delen met zijn collegae. Tegenwoordig gebeurt dat meestal door publicatie. De wetenschappelijke community krijgt dan de gelegenheid om niet enkel het werk van auteur te verifiëren, maar eventueel ook eigen experimenten te doen. Als niemand er gaten in kan schieten beginnen we dat een “wet” te noemen, maar die is nooit in steen gebeiteld. Ze geldt “voorlopig”, tot iemand ook maar één voorbeeld van het tegendeel kan aantonen. Dat voorlopig kan lang duren, maar het blijft voorlopig.

Consensus? Laat me niet lachen! Wetenschap heeft geen sociale of politieke dimensie. Ze heeft met democratie niets te maken en bijgevolg zijn begrippen zoals meerderheid, minderheid en ook consensus hier betekenisloos. Wetenschapsmensen zijn uiteraard wel aan die fenomenen blootgesteld en vormen rond bepaalde ideeën wel degelijk een consensus, die gemakkelijk in “group think” ontaardt. Die laatste blijkt een echt gevaarlijke rem op de innovatie te zijn.

Toen Stanley Prussiner zijn baanbrekende ontdekking van prionen publiceerde stootte hij op niets dan afwijzing. De consensus was dat er geen derde levensvorm (naast virussen en bacteriën) kon bestaan. Hij werd op alle mogelijke manieren uitgesloten en doodgezwegen. Hij had zeer overtuigend bewijsmateriaal, maar niemand wou ernaar kijken: het kon immers toch niet waar zijn! Uiteindelijk kreeg hij de Nobelprijs, maar minder hardnekkige mensen zouden het allang opgegeven hebben. In dat geval waren we waarschijnlijk nog altijd naar de oorzaak van de ziekte van Creutzfeldt-Jakob aan het zoeken.

Een zeer vergelijkbaar proces speelt zich vandaag af rond de klimaatproblematiek. Dat wat we er tot heden toe van kunnen observeren laat weinig hoop voor een happy end.
Menselijke zwakte is echter lang niet de enige oorzaak voor de onzekerheid in de wetenschap; de natuur doet ook moeilijk. Bij alles wat we onderzoeken stoten we op onscherpte en onzekerheid, soms tot op een zeer fundamenteel niveau (Heisenbergse onzekerheidsrelatie). Een typisch voorbeeld is radioactief verval. Waarom splitst die ene atoomkern nu terwijl alle andere het – nog – niet doen? De vraag waar die onscherpte vandaan komt is onopgelost. Ligt het aan ons beperkt inzicht of is onzekerheid inderdaad als fundamentele eigenschap in ruimte en materie ingebouwd?

Ook Einstein heeft met dat probleem geworsteld zonder een bevredigend antwoord te vinden. Het begint al bij metingen. Stellen we ons voor dat we een kwantitatieve eigenschap X van ergens iets willen meten. We maken onze opstelling zeer zorgvuldig en meten 48,3. We weten dat we, om tot conclusies te komen, meerdere metingen moeten uitvoeren. Die zullen allemaal iets opleveren rond de 48,3. Het liefst zouden we hier 100 metingen zien, allemaal 48,3. Maar dat plezier doet de natuur ons niet. Soms gebeurt het toch. Dat ligt er dan meestal aan dat onze meetmethode te ongevoelig is. Ook weeral geen reden voor triomfgevoel.

Hoe komt dat? Afgezien van het feit dat ons meetinstrumentarium niet perfect is veroorzaken we ook een deel van de onscherpte door het feit zelf dat we meten. Het is namelijk onmogelijk een meting uit te voeren zonder dat we het object beïnvloeden. Dat kan zeer abstract lijken, maar er is een eenvoudig voorbeeld. Stel dat we de temperatuur van een pan warm water willen meten. Als we de koude thermometer daarin onderdompelen gaat hij warmte van het water opnemen: anders geen meting. Maar daardoor koelen we, bij de meting, de pan een klein beetje af en “vervalsen” het resultaat! Bovendien maken we allerlei kleine menselijk foutjes.

Het resultaat van dat alles is: strooiing. Maar gelukkig zit er systeem in de verwarring. De verdelingen – en er zijn er nogal wat verschillende – die onze meetresultaten vertonen, kunnen we met de wiskunde beschrijven. Vooral de zogenaamde “normale” verdeling biedt handige eigenschappen. We hoeven niet meer dan het gemiddelde en de standaardafwijking (?) te kennen om de verdeling volledig te beschrijven. We weten ook dat 68% van de metingen minder dan ? van het gemiddelde zullen afwijken en 95% minder dan 2?. Het resultaat daarvan is dat we weliswaar nooit triomfantelijk kunnen rapporteren: “De waarde is 48,3”. We kunnen echter wel – bijvoorbeeld – zeggen: “met een waarschijnlijkheid hoger dan 99,5% ligt de waarde tussen 48,2 en 48,4”.

Als we niet één object onderzoeken, maar een verzameling objecten die een eigen verdeling van eigenschappen heeft, wordt het allemaal nog een beetje interessanter maar ook gecompliceerder. Ook daar laat de waarschijnlijkheidsrekening ons toe vast te stellen of er tussen deelverzamelingen een significant verschil bestaat. Dat hebben we gezien in ons voorbeeld aan het begin. Hier is de vraag: is er een significant verschil tussen de hefkracht van zestig- en zeventigjarigen. Die vraag kunnen we beantwoorden, bijvoorbeeld op de volgende manier: “er is, met een waarschijnlijkheid van meer dan 99%, een significant verschil tussen de twee populaties”. Dus ook hier weer geen simpel eenduidig ja of neen.

Als we nu nooit kunnen zeggen dat we zeker zijn wordt de communicatie wel heel moeilijk. We hebben dus afspraken:

De fysici gebruiken de zogenaamde 5? hypothese. In de praktijk betekent dat: we zeggen – tegen beter weten in – dat we “zeker” zijn indien de waarschijnlijkheid dat onze experimenten ons misleiden kleiner is dan één op drie miljoen. Om dat te bereiken moeten we ? heel klein kunnen maken en dat betekent heel veel experimenten (bij het berekenen van ? staat N, het aantal metingen, in de noemer). Bij heel belangrijke ontdekkingen gaan we soms nog verder. Alvorens de identificatie van het Higgs-boson aan te kondigen heeft de CERN gemeten tot ze de onzekerheid onder de 1 op vijf miljoen gedrukt hadden. Maar ook dat is nog altijd niet nul!

Dat is het lot van de natuurwetenschappen: altijd waarschijnlijkheid, nooit finale zekerheid. De massa kan dat niet smaken. Ze wil 100% zekerheid en vooral nul risico. Ik kan dat heel goed begrijpen, maar de overgrote meerderheid zal nooit weten dat ze iets wil dat niet bestaat.

In de huidige sfeer van “inclusiviteit” kunnen we uiteraard wel proberen ‘de mensen’ tegemoet te komen. Het postmodernisme maakt dat gemakkelijk. Als wij allemaal samen zeggen dat de onzekerheid niet bestaat, dan bestaat ze ook niet en kunnen we ze gewoon verzwijgen. Vooral het gelijkheidsdogma kan hier heel handig worden ingezet om escapades uit de realiteit te rechtvaardigen, zoals de professor die we hier als voorbeeld aangehaald hebben overtuigend toont.

Het zal niemand verwonderen dat vooral de zogenaamde “soft sciences” daarvoor ontvankelijk zijn. De laatste hebben recent een enorme expansie gekend, en nemen nu een schrikbarend deel van onze universiteiten in, ook financieel. Het zijn ware broeihaarden van knettergekke ideeën. Daar is helemaal niets mis mee, zolang daarover kritisch gedebatteerd wordt. Dat laatste wordt echter tegenwoordig onmogelijk gemaakt. Dan wordt het gevaarlijk.

Er worden dan ook talloze “lifestyle studies” uitgevoerd, de ene al onbenulliger dan de andere, allemaal met publiek geld gefinancierd, allemaal perfect gesynchroniseerd met de actuele maatschappelijke trend. Vervolgens wordt dat dan dankbaar door de pers – die in permanente komkommertijd lijkt te leven – opgenomen en we zien de krantenkoppen die u allemaal kent. Voor de gelegenheid vind ik er een uit, maar die is ook niet meer of minder dwaas dan al die andere: “Gestoofde ui veroorzaakt haaruitval”. Er wordt verwezen naar een studie die aan de universiteit van Zichen Zussen Bolder door prof. Dr. Nitwit en zijn team gedurende de laatste twee jaar werd doorgevoerd. De mensen geloven dat minstens halfweg: het heeft tenslotte in de krant gestaan! Dat is niet zo onschuldig als het lijkt. Die dingen dragen bij tot het algemeen klimaat van bedreiging en angst.

Die studies gebruiken natuurlijk geen 5? criterium want dan konden ze helemaal niets publiceren. En publiceren moeten ze: daartoe dwingt het huidig academisch bedrijf! Bij de “soft sciences” nemen ze dus genoegen met de 95% vertrouwensgrenzen. Nu denkt u misschien: “maar dan is één op twintig van die dingen een miskleun?”. Het zou mooi zijn als het daarbij bleef!

De universiteit Wageningen is een van de weinigen die nog altijd tamelijk stabiel met de voetjes netjes op de grond staan. Ik denk dat het ermee te doen heeft dat ze ooit als landbouwhogeschool begon. Eén van de professoren daar – een dame met onkreukbare wetenschappelijke reputatie – begon zich te ergeren aan al die studies, en ze besloot dus zelf ook eens een studie te maken, over… studies. Ze heeft er een aantal nauwgezet nagetrokken en kwam tot schrikbarende conclusies. De helft kon ze gewoon niet reproduceren: de beschreven experimentele methode werkte niet. Van de rest was in 70% van de gevallen de statistiek veel te zwak om ook maar enige conclusie toe te laten. Maar de mensen denken dat het “wetenschap” is, want de kranten noemen het zo. Ook veel academici beamen dat: ze leven ervan. Ik denk dat het dure volksverlakkerij is, maar ik ben dan ook berucht grof besnaard…

Het wordt natuurlijk allemaal nog een klasse erger als het gaat om thema’s die maatschappelijk en politiek relevant zijn, zoals, bij voorbeeld het milieu, en al helemaal het klimaat. Hier zijn talloze voorbeelden van te vinden, maar ik gebruik een tamelijk oud omdat het zo duidelijk is. In november 2015 blokletterde het VRT-NWS (van ons belastinggeld gefinancierd) de volgende titel:

In een jaar tijd meer dan 11.000 doden in België door luchtvervuiling.

Stevige uitspraak! Hier kan niemand nog een “fait divers” van maken. De mensen zullen daarvan minstens bang worden, maatregelen eisen, gaan manifesteren tegen dieselmotoren of misschien zelfs voor Groen! stemmen.

Als men echter het artikel opent – en onze VRT- journalisten weten drommels goed dat de meerderheid dat niet doet – wordt het al een beetje genuanceerder. Dan blijkt dat die 11.000 mensen niet zomaar dood vallen maar twee weken vroeger sterven dan anders het geval zou geweest zijn. Toch wel een verschilletje, dacht u niet? Maar het is hoofdzakelijk de schreeuwerige titel die blijft hangen!

Als men – en dat doet vrijwel niemand – de “studie” die achter dit artikel zit opzoekt, dan blijken – voor mensen met de nodige wiskundige achtergrond – ook die twee weken op een uiterst wankele statistische basis gestoeld.

Er is echter nog een overtreffende trap. Als het over het klimaat of over Trump gaat staat er helemaal geen rem meer op. Dan zijn we in een epische strijd tussen goed en kwaad gewikkeld en dan is geen enkele list te vies.

Dat komt neer op plat bedrog, daarover is geen discussie meer nodig. Wat men zich nog wel kan afvragen: in hoever komt domme slordigheid als verzachtende omstandigheid in vraag en in welke mate is het allemaal gewild en gepland? Ik wil hier even herinneren aan de tijd toen Björn Soenens hoofdredacteur van “Het Journaal” was. Met een ontwapenende eerlijkheid legde die uit dat hij niet zozeer het feitelijk correct informeren van het publiek als zijn missie zag. Zijn opgave was veeleer ons op te voeden. U kunt wel denken dat nu het een en ander op mijn tong ligt, maar dat slik ik even in. We moeten toch even bedenken dat het diezelfde jochies zijn die zo’n waanzinnige angst voor “fake news” hebben…

Men kan dat “opvoeden” vriendelijk omschrijven als “constructieve journalistiek”. Dat is het wat de VRT nog altijd beweert te doen, maar het blijft wat het is: plat bedrog met een dun schaamlapje van tot farce gedegenereerde wetenschap. Ik weet niet hoe u daar tegenover staat, maar ik wil dat in geen geval hebben. Ik wil er vooral niet voor betalen.

À propos betalen. De situatie is nog veel meer hilarisch dan we op de eerste blik zouden vermoeden. We betalen dus een bende warhoofdige jochies om ons voor ”de grote omwenteling” te brainwashen. Maar daarenboven financieren we ook nog een organisatie die ons, als we dat merken, zalvend verklaart dat onze waarneming fout is, dat we dat gewoon verkeerd zien: de ombudsdienst. “We houden ons aan de wetenschap” is de standaardverklaring voor selectieve, tendentieuze, zelfs volledig foutieve berichtgeving.

Onze “kwaliteitspers”, meer bepaald “de Standaard” bericht dat de Amerikaanse Republikeinen in het algemeen en Trump in het bijzonder “niet hoog oplopen met de wetenschap”. Nadat we gezien hebben wat ze met “wetenschap” bedoelen, zal het u misschien niet verwonderen dat ik er ook niet hoog mee oploop.

Waar staan we nu?

De wetenschap kon ons nooit de absolute zekerheid bieden die we graag zouden willen. Ze kon ons echter wel zeggen met welke waarschijnlijkheid metingen en samenhangen “waar” konden zijn. Daar het meestal lukte om die waarschijnlijkheden zeer hoog te krijgen, was dat bijna zo nuttig als absolute zekerheid zou geweest zijn. Maar dat kan nu niet meer, want de basismethodiek die dat toeliet laten we toenemend verloederen: zij verkruimelt gewoon geruisloos. We doen dat vanuit verschillende motieven. Enerzijds is er het imperatief van de postmoderne dogma’s dat zich ondertussen dermate in onze geesten heeft vastgezet dat het iedere ander consideratie overtroeft. Anderzijds is het bijna een gewoonte geworden een karikatuur van wetenschappelijk werk als “bewijs” voor allerhande wilde theorieën – eigenlijk waanbeelden – te gebruiken. Zelfs indien we tot inkeer zouden komen, is geen snelle verbetering mogelijk. Onze universiteiten zitten afgeladen vol mensen die voor wetenschappelijk werk gewoon niet geschikt zijn en vroeger ook nooit gestudeerd zouden hebben. Maar in het kader van de “iedereen een diploma-campagne “ moeten we dat natuurlijk gedogen. Het ergste is wellicht nog dat ons secundair onderwijs dermate gedegradeerd is dat onze jongeren zich vandaag met een zeer gebrekkige wiskundekennis bij de universiteit aandienen. Ik twijfel er zeer aan of die – op dat brokkelig fundament – de nodige waarschijnlijkheidsrekening, laat staan een vak zoals fysica zelf, ooit onder de knie kunnen krijgen. Maar we zullen fris en vrolijk doorgaan met dat wat we het best kunnen: doen alsof!

De wetenschap, zoals ze enkele eeuwen werkte, heeft ons toegelaten een beetje meer inzicht in de wereld te krijgen. Ze vormde het fundament van onze technologisch ontwikkelde beschaving. Nu is ze gedegradeerd tot een wansmakelijke schaamlap voor allerlei hersenspinsels uit een fantasiewereld die wel door James Ensor geschilderd lijkt.

Ik ben uiteraard niet bereid fluitend te staan toekijken hoe een bende gedegenereerde vandalen onze wereld kapotslaat, maar het is moeilijk te zien wat ik zou kunnen doen. Misschien kunnen we allemaal samen proberen de volgende slogan te verspreiden:

Overigens ben ik van mening dat het postmodernisme vernietigd moet worden.

[marie daenen]

Excuseer mij voor de bijzonder enorme lange tekst die ik hier verzend en waarvan ik weet dat er waarschijnlijk heel weinig mensen de moed zullen hebben om hem te lezen...
Maar ik vind hem te goed en te correct om hem niet onder de aandacht van de lezers te brengen...
De nagel op de kop voor wat de post moderne maatschappij geworden is...
Ik moet toegeven dat hij weinig opwekkend en nog minder optimistisch is...

[Vlad]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Excuseer mij voor de bijzonder enorme lange tekst die ik hier verzend en waarvan ik weet dat er waarschijnlijk heel weinig mensen de moed zullen hebben om hem te lezen...
Maar ik vind hem te goed en te correct om hem niet onder de aandacht van de lezers te brengen...
De nagel op de kop voor wat de post moderne maatschappij geworden is...
Ik moet toegeven dat hij weinig opwekkend en nog minder optimistisch is...

Wie schreef die tekst ? Ik heb hem diagonaal gelezen en kan me er wel in vinden. Enkel dat de tekst ook de klimaatwetenschap erbij sleurt vind ik overdreven. Artikels als "x doden door smog of product X in de grond etc" beschouw ik niet als klimaatwetenschap.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Vlad

Wie schreef die tekst ? Ik heb hem diagonaal gelezen en kan me er wel in vinden. Enkel dat de tekst ook de klimaatwetenschap erbij sleurt vind ik overdreven. Artikels als "x doden door smog of product X in de grond etc" beschouw ik niet als klimaatwetenschap.

Het gaat er om dat het, in de media, voor mensen die maar met een half oor lezen, het wordt voorgesteld als klimaatwetenschap... Terwij het inderdaad niet gaat om een wetenschappelijk onderbouwde bijdrage is

De schrijver, en excuus ik geprobeerd het er nog bij te zetten, maar waarschijnlijk was de tekst al te lang...

De auteur is :
Nieuwsbrief Pjotr Dwarsliggers <[email protected]>

[Tavek]

Auteur ?
Waar is dit gepubliceerd ?

[JBM]

Een tekst over wetenschap waar niks wetenschappelijks aan is en die tot enige doel blijkt te hebben het toekennen van autoriteit aan anti-wetenschappelijke politici zoals Trump. Afvoeren aub.

[Dadeemelee]

Hij klutst zowat alles wat hij ergens gehoord heeft bij mekaar. Heisenberg gebruiken om het random gewauwel van Trump te rechtvaardigen.
Faut le faire.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Auteur ?
Waar is dit gepubliceerd ?

Naam en zelfs e-mail adres is gegeven... Wat wil je nog meer...
Of opdat een tekst al of niet waarheid bevat moet hij eerst openbaar gepubliceerd zijn???
Hebben ze jou nooit geleerd om zelfstandig te denken en zelfstandig een mening te hebben???

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door JBM

Een tekst over wetenschap waar niks wetenschappelijks aan is en die tot enige doel blijkt te hebben het toekennen van autoriteit aan anti-wetenschappelijke politici zoals Trump. Afvoeren aub.

Een tekst om de mensen aan te raden voorzichtig te zijn met alles wat ons, onder het mom van wetenschappelijk werk, door de strot wordt gewreven...
En dan dwaas afkomen dat hij daarmee anti-wetenschappelijke politici zoals Trump op de voorgrond wil plaatsen...
Kan het nog dwazer???

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Dadeemelee

Hij klutst zowat alles wat hij ergens gehoord heeft bij mekaar. Heisenberg gebruiken om het random gewauwel van Trump te rechtvaardigen.
Faut le faire.

Opnieuw een paar woordjes eruit halen en zonder ook maar de minste achtergrond met elkaar klutsen...
Je hebt gelijk...faut le faire...

Luister, je bent niet verplicht om door de hele tekst te gaan; want het is een hele boterham, maar zwijg dan liever in plaats van hier enkele nietwits te komen verklaren...

[marie daenen]

En daar het zo'n enorme boterham is die vele mensen afschrikt wil ik er wel bepaalde belangrijke bijdragen uit halen... Vergeet niet, ze staan niet altijd volledig op zichzelf...

Het kan u verwonderen, maar postmoderne professoren kijken niet zozeer naar de realiteit maar naar de perceptie die wij mensen van die realiteit hebben. Ze vinden ook ons oordeel over die realiteit belangrijk: is ze goed of slecht? Want ze denken dat we de realiteit kunnen veranderen of omvormen naar onze wensen. Ze delen deze instelling vandaag met een groot stuk van de maatschappij, en wel met de meest mondige groep.
Eigenlijk komt dat neer op een subjectivering van de realiteit: er zijn tegenwoordig zoveel realiteiten als er observerende subjecten zijn. Hier zit een ernstig cultuurfilosofisch probleem.

Iedere cultuurfase heeft haar eigen pathologische aberratie. Als die haar destructieve werking ontvouwt, is dat vaak de oorzaak die de ontwikkeling start naar de volgende cultuurfase, die dan… ook weer haar eigen aberratie zal vertonen.

De ziekelijke afwijking binnen het mythisch denken was de magie. Hoewel het mythisch denken ondertussen door de ontologische fase afgelost (of liever: van de voorgrond verdrongen) is, en die dan weer door de functionele, is de magie nog altijd springlevend, zoals in ons recent artikel aangetoond. In het geval dat we hier behandelen is het de afwijking van de ontologische fase: het substantialisme, die we voor ons zien. Het substantialisme blaast het belang van het begrip zodanig op dat het op de duur de ruimte van heel het object inneemt. Het lijkt dan alsof het begrip de substantie zelf is, en dat laatste gaan we ook geloven. Het begrip kunnen we manipuleren, en we beelden ons in daardoor ook in het achterliggende object te kunnen sturen.

Precies dat doen de postmodernisten met de realiteit: substantialisme dus, magie op een hoger niveau.

Wat de postmoderne intellectueel dus doet is het begrip realiteit opzuigen, er bezit van nemen en het zo manipuleren dat hij daardoor macht over de wereld verwerft. Als ik zo rondom me kijk kan ik enkel zeggen: operatie volledig geslaagd!

Alles, ook de wetenschap, is tegenwoordig subjectief – beweren ze dus. Maar subjectieve wetenschap kan niet bestaan! Toch wel, zeggen de postmodernisten: alle wetenschap is subjectief, want er zijn veel realiteiten en waarheden.

Misschien dat u nu zelf verder wil lezen...

[Dadeemelee]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Opnieuw een paar woordjes eruit halen en zonder ook maar de minste achtergrond met elkaar klutsen...
Je hebt gelijk...faut le faire...

Luister, je bent niet verplicht om door de hele tekst te gaan; want het is een hele boterham, maar zwijg dan liever in plaats van hier enkele nietwits te komen verklaren...

Dat is geen wetenschappelijk artikel Marie.

Dat is een pamflet dat begint met een hoop populair wetenschappelijk jargon uit de Flair om dan uiteindelijk tot de volgende alternative facts te komen:

- wetenschappers zijn fraudeurs
- Covid bestaat niet
- er is geen klimaatopwarming
- de Standaard is een leugengazet
- Trump heeft gelijk

[JBM]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Een tekst om de mensen aan te raden voorzichtig te zijn met alles wat ons, onder het mom van wetenschappelijk werk, door de strot wordt gewreven...
En dan dwaas afkomen dat hij daarmee anti-wetenschappelijke politici zoals Trump op de voorgrond wil plaatsen...
Kan het nog dwazer???

Uw tekst is in ieder geval dwazer. Alles, om toch maar het anti wetenschappelijke canon enige autoriteit te proberen verschaffen. Het pakt niet, deze quatsch.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Dadeemelee

Dat is geen wetenschappelijk artikel Marie.

Dat is een pamflet dat begint met een hoop populair wetenschappelijk jargon uit de Flair om dan uiteindelijk tot de volgende alternative facts te komen:

- wetenschappers zijn fraudeurs
- Covid bestaat niet
- er is geen klimaatopwarming
- de Standaard is een leugengazet
- Trump heeft gelijk

Dit is een artikel waarop een persoon zijn mening zegt en waar hij zeker niet beweert dat hij hier een wetenschap bewezen artikel neerzet...
Hij zegt zijn mening en ik volg hem, gezien wat ik overal rondom mij zie, en wat dan ook vele andere mensen zien, hem daarin...

Nu afkomen om dit artikel, dat zichzelf niet neerzet als wetenschappelijk, af te breken als niet wetenschappelijk is dan ook enkel geouwehoer...

Het geeft een mening en het is dan aan jou om die mening wel of niet te delen...

En al die andere beschuldigingen die jij eruit haalt zijn overdrijvingen van jou die jij in de mond van iemand anders legt en hem dan daarop neerknalt...

En dat is inderdaad alles behalve correct en maakt dat het jij bent en niet hij die hier leugens rondstrooit...

En wat enorm schrikwekkend en heel destructief is voor onze toekomst is dat onze hele politiek correcte kultuur inderdaad op juist dezelfde manier zoals jij hierboven reageerde zijn groot gelijk denkt te kunnen halen...
De mensen worden als het ware, geestelijk, levend gestroopt...

[Tavek]

Dit soort artiekels is maar voor 1 ding goed en dat is de vuilbak.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door JBM

Uw tekst is in ieder geval dwazer. Alles, om toch maar het anti wetenschappelijke canon enige autoriteit te proberen verschaffen. Het pakt niet, deze quatsch.

Ik denk dat indien er geen probleem is met de wetenschappelijke ingesteldheid en de wetenschappelijke werking van onze instellingen dat die zogezegde anti-wetenschappelijke canon vanzelf een rustige dood zou sterven...

Blijk niet het geval te zijn... In tegendeel zelf...

Neem het onderwijs, ook in Vlaanderen... Jaarlijks kalft het verder en verder af... En dat zogezegd stoeiend op de wetenschappelijke kennis van de uitvoerende macht in dat onderwijs???
Neem ons justitieapparaat... Waar is de wetenschappelijke onderbouwde stelling voor haar jarenlange achterstand???
Neem het zilverfonds... was dat ook geen wetenschappelijk gesteunde verbetering van ons pensioenstelsel???
Neem de armoede en hoe die jaarlijks, ondanks alle partijen die er zogezegd voor opkomen, in stijl stijgende lijn gaat...

Kom mij eens zeggen waar nog de wetenschappelijle onderbouwde stelling is van onze maatschappij??? Ik zie alleen laag bij de grondse publicaties (de pucliciteitswereld die overal is doorgedrongen) en indoctrinaties... Hela, dat zou wel eens het enige kunnen zijn dat nog een beetje correct wetenschappelijk wordt geleid... maar dan met het doel niet om de toestand van de mensen in ons land te verbetern, maar juist met het doel die nog beter te kunnen uitbuiten...

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Dit soort artiekels is maar voor 1 ding goed en dat is de vuilbak.

Tuurlijk, gezien jouw eigen afbeelding, een kip, is dat inderdaad te veel voor dat kleine kopje...

[DewareJakob]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Dit soort artiekels is maar voor 1 ding goed en dat is de vuilbak.

Misschien uw boek over juiste spelling ook te snel weggegooid...?

[marie daenen]

Heel duidelijk hoe links reageert op de minste kritiek... Die kritiek uitvergroten en de mensen beschuldigen van extremisme tot complotdenken, dat heel gevaarlijk zou zijn voor de maatschappij waar de meeste mensen zonder de minste defensie tegenover staan gezien hun laag IQ-gehalte...

Hier wordt gezegd dat het wetenschappelijk onderwijs, onderzoek, opleiding afkalft in onze maatschappij en men maakt er van dat ze klimaatontkenners zijn, terwijl ze enkel zeggen dat niet alles dat als klimaatverbetering wordt voorgeschoteld ook echt klimaatverbetering met zich meebrengt en wel eens meer kwaad dan goed zou kunnen doen... Maar men weigert openlijk het debat aan te gaan... Wie is er dan in de fout???

De oplossingen die de regering aanbiedt tegen Covid zijn misschien niet de beste en dan maken onze linkiewinkies ervan dat men Covid ontkent...

En zo kan men verder gaan op alle terreinen...
Als de open debatkultuur verdwijnt; wie is er dan in de fout... De overheid of de individuele personen die oproepen om die debatkultuur terug in voegen te brengen...

Als het wetenschappelijk onderzoek verwaterd is... Waarom weigert de overheid de waarheid onder ogen te zien???

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Dadeemelee

Dat is geen wetenschappelijk artikel Marie.

Dat is een pamflet dat begint met een hoop populair wetenschappelijk jargon uit de Flair om dan uiteindelijk tot de volgende alternative facts te komen:

- wetenschappers zijn fraudeurs
- Covid bestaat niet
- er is geen klimaatopwarming
- de Standaard is een leugengazet
- Trump heeft gelijk

Dat staat daar niet. Wat hij in essentie zegt is dat het petje "wetenschap" verkracht wordt om ideologische lulkoek te verkopen onder het mom dat het wetenschap zou zijn.

Wie dat nog niet wist weet dat nu toch wel, na 8 maanden gigantische kwakzalverij als "wetenschap" verkocht te hebben door heel veel figuren op TV.

Wetenschappers zijn bij definitie geen fraudeurs. Als je fraudeert ben je geen wetenschapper, ook al ben je "professor". Uw sociaal statuut, en uw job, maken van U geen wetenschapper. Je bent een wetenschapper als je aan wetenschap doet. Je bent professor als een universiteit U een zeker arbeidscontract heeft getekend. Die twee dingen hebben niet noodzakelijk iets met elkaar te maken.

Ideologische concepten die geen enkele wetenschappelijke basis hebben worden als uitgangspunt genomen om wetenschappelijke resultaten zogezegd om te zetten in "bewezen noodzakelijke handelingen".

Klimaatsverandering is een wetenschappelijk gegeven. Dat we daar iets aan zouden moeten doen, een ideologisch standpunt dat daar niet uit volgt.

Doen alsof de wetenschap stelt dat we iets aan klimaatsverandering zouden moeten "doen" is precies het soort lulkoek dat die man aanhaalt. Er is geen enkel "wetenschappelijk bewijs" dat wij iets aan klimaatsverandering zouden moeten doen, doodgewoon omdat dat onmogelijk is: wetenschap zegt U hoe zekere aspecten van de wereld waarschijnlijk functioneren. Zij zeggen niet wat "goed" en "slecht" is.

En ja, wetenschap is helemaal geen opinie. Het is het omgekeerde. Er is maar een realiteit, wetenschap tracht daar elementen van te doorgronden. Hoe wij tegen die elementen aankijken is geen wetenschap.

Er worden daar nagels met koppen geklopt.

Wat zegt wetenschap ons:

- levende wezens (en mensen) zijn in een concurrentie strijd voor overleven met elkaar, en willen "beter" overleven dan de andere, maar de strategieen daartoe kunnen ook aanleiding geven tot tijdelijke samenwerking. Dat is de essentie van de evolutie leer. Dat past niet in "gelijkheid, solidariteit, zwakken helpen... " he.

- duurzaamheid bestaat niet. Alles verandert. Irreversibiliteit is universeel. Tweede hoofdwet van de thermodynamica, maar ook evolutie leer. Soorten verdwijnen. Dood is de motor van de vooruitgang.

Dat zijn gewoon harde feiten, en gans ons ideologisch-politiek denken is gebaseerd op het totaal ontkennen van die feiten. Dan kan men niet anders dan vroeg of laat botsen met de werkelijkheid, en die botsingen zijn meestal nogal destructief. Mensen die die ideologische beelden aanhangen kunnen dus niet anders dan vroeg of laat totaal onwetenschappelijke dingen uitkramen he. Als "wetenschappers" dat doen zijn ze geen wetenschappers meer. En bijna alle "wetenschappers" die in de media getoond worden, zijn spijtig genoeg geen wetenschappers meer. En ja, men mag dus ook al geen wetenschap meer onderwijzen zonder die te verknoeien met een hele hoop zeverschap.

Je mag geen les biologie meer geven zonder snotterverhaal over hoe wij als succesvolle soort alle anderen uitroeien (terecht), en je moet doen alsof dat "erg" is. Je mag geen lessen meer over meteorologie meer geven zonder "klimaatsverandering" te moeten vernoemen als iets dat 'bestreden' moet worden. En zo voort. Dat is geen wetenschap, dat is indoctrinatie in een waancultuur (ja, het postmodernisme, de wokigheid).