De achilleshiel van het Belgisch federalisme: Waals gebrek aan verantwoordelijkheid

[WYSIWYG]

“Wallonië voert niet de nodige hervormingen door, omdat het Vlaanderen heeft.” Dat zeg ik niet alleen. Dat zegt ook professor Stijn Baert in de Afspraak op Vrijdag.
Een analyse waar men niet omheen kan. Tegelijk de dood van de Belgische federale staat.
En Vivaldi zet met de nakende pensioenhervorming van Lalieux terug volledig in op melkkoe Vlaanderen. Benieuwd hoe de liberalen en Vlaamse christendemocraten gaan reageren. Gaan ze knielen, zuigen en doorslikken of gaan ze weerwerk bieden en het risico lopen om Vivaldi en het Belgisch federalisme te begraven?
Stijn Baert hierover tegen ijskonijn Verlinden: "Mijn oproep aan de Vlaamse partijen in de regering is de volgende. Discussieer niet over pensioenplannen van Karine Lalieux alvorens het Planbureau de effecten op (1) de werkzaamheidsgraad en (2) de begroting heeft ingeschat. Dat zou moeten volstaan om ze af te voeren. "
Stijn Baert is alleszins scherp voor hetgeen voorligt en maakt brandhout van het voorstel van Lalieux
Deel van zijn kritiek via link hieronder. Zodra de hele Afspraak op Vrijdag online komt volgt die link.
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2021/09...vormingen-doo/



Ook de meeste andere experten - op een rare linkse vogel en onze forumpensioenspecialist die het een zeer menselijke pensioenplan vond na - vinden het voorstel bedenkelijk, onhaalbaar, onbetaalbaar en irrealistisch. Wat ben je met menselijke regelingen die niet haalbaar en betaalbaar zijn?
De het herfst voor Vivaldi staat in de startblokken.

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2021/09...ieux-experten/

[De gemuilkorfde]

Typisch voor de Franstaligen, zij kijken alleen maar naar behoeften, noden en wensen, niet naar wat het kost, omdat ze graag de factuur naar Vlaanderen sturen ("solidariteit").

[Svennies]

Oorspronkelijk geplaatst door De gemuilkorfde

Typisch voor de Franstaligen, zij kijken alleen maar naar behoeften, noden en wensen, niet naar wat het kost, omdat ze graag de factuur naar Vlaanderen sturen ("solidariteit").

Voor het eigen kiespubliek hé ,want daar gaat het er bij haar om....

[Vlad]

Wacht maar in 2024 ... wacht maar in 2024 ... 2024 ... 2024 ...


Ik word niet goed als ik dat hoor. Dat is nog drie jaar. En wat in 2024 ? Dan gaat rechts de putten mogen vullen en de onpopulaire maatregelen doordrukken ? Mocht ik van de NV-A zijn ik kwam in 2024 zelfs niet meer op. Het kalf is verzopen. Laten we maar volledig communistisch worden dan ligt binnen twintig jaar alles in ruïnes en dan wil niemand nog naar hier komen.

[Vette Pois(s)on]

als dit al op de vrt mag gezegd worden, dan moet het toch wel heel erg zijn

[De gemuilkorfde]

Het zal symbolisch geweest zijn dat het eerste onderwerp van die uitzending de terugkeer van Abba was, met het legendarische Waterloo...

[WYSIWYG]

Hier alvast de podcast van het programma:
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2021/09...inden-alain-g/

[WYSIWYG]

Het gezicht van Verlinden terwijl Baert zegt waar het op staat, is tegelijk sprekend en goddelijk om naar te kijken. (Zie eerste link in openingspost). Het symboliseert Vivaldi. Twijfel en ongerustheid tot en met.

[Witte Kaproen]

Oorspronkelijk geplaatst door De gemuilkorfde

Typisch voor de Franstaligen, zij kijken alleen maar naar behoeften, noden en wensen, niet naar wat het kost, omdat ze graag de factuur naar Vlaanderen sturen ("solidariteit").

Walen denken dat solidariteit een één richtings straatje Noord-Zuid is.

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door De gemuilkorfde

Het zal symbolisch geweest zijn dat het eerste onderwerp van die uitzending de terugkeer van Abba was, met het legendarische Waterloo...

Goed gezien!

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Witte Kaproen

Walen denken dat solidariteit een één richtings straatje Noord-Zuid is.

Dat IS het ook. Al decennialang. In feite al zolang als België bestaat.

Jules Hannes over de mythe van omgekeerde transfers.

Reeds in 1994 en 1995 publiceerde J. Hannes
in twee artikels de resultaten van zijn onder-
zoek naar de regionale effecten van de fisca-
liteit in België voor de Eerste Wereldoorlog.
Desondanks bleef het bon ton om de huidige
financiële transfers van het ‘rijke’ Vlaande-
ren naar het ‘verarmde’ Wallonië voor te stel-
len als een solidair tegengebaar voor de om-
gekeerde beweging voordien. Ditmaal werkte
de auteur zijn bevindingen uit in boekvorm.
Hij confronteerde de mythe met de cijfers,
ontleend aan de fiscale overzichten in de jaar-
lijkse parlementaire documenten van de Kamer
en getoetst aan andere officiële publicaties.
Vandaar dat het jaar 1831 (moeilijk contro-
leerbaar) en 1913 (de oorlog in 1914) weg-
vielen. Het stelde hem in staat om de fiscale
inkomsten per provincie terug te vinden en zo
de vier integraal Vlaamse provincies te verge-
lijken met de vier Waalse. De provincie Bra-
bant was moeilijker omdat de bronnen geen
onderscheid maakten tussen het Vlaamse en
het Waalse gebied. Voor de agglomeratie Brus-
sel, de huidige 19 gemeenten, lag dat nog
ingewikkelder.
De cijferreeksen omvatten dus 81 jaar, inge-
deeld in zeven periodes, met name 1832-
1850, 1851-1860,..., 1901-1912. Bij de in-
terpretatie werd ook rekening gehouden met
het demografische gewicht van iedere regio,
gebaseerd op zeven volkstellingen. De auteur
analyseert in vier hoofdstukken de directe
belastingen (grondbelasting, patentrecht,
personele belasting, de drie belastingen sa-
men, pp. 15-78), de splitsing van Brabant
(pp. 79-83), het mijnrecht, de belasting op
alcohol en tabak, de erfenisrechten (pp. 85-
91), de indirecte belastingen (douanerechten,
accijnsrechten en verdere onderverdeelde
registratierechten pp. 93-101), gevolgd door
een samenvatting (pp. 103-111) en een kort
besluit (pp. 113-114).

De besluiten zijn duidelijk. Voor de Eerste
Wereldoorlog had België van alle westerse
landen de meest ontredderde staatsfinanciën.
Dat kwam vanwege de ‘laksheid’ van de poli-
tieke elite, die na 1830 weigerde het fiscale
stelsel te moderniseren en aan de economi-
sche ontwikkeling aan te passen. Bovendien
werd de groei van de directe belastingen af-
geremd en gemanipuleerd in functie van het
aantal cijnskiezers. Het gevolg was dat Vlaan-
deren belastingen bleef betalen op verou-
derde grondslagen, ook toen de vroegere
welvaart reeds was verdwenen, terwijl de in-
dustriële revolutie in het zuiden veel minder
werd belast. De nieuwe en vooral grote on-
dernemingen en industriële complexen wer-
den praktisch van belasting vrijgesteld. Het
arme Vlaanderen bleef meer dan zijn fiscaal
aandeel betalen, zelfs in de jaren van hongers-
nood en grote miserie in het midden van de
19de eeuw.