BLM Racist: Sylvana Simons, Afro Fascisten uit zwart Amsterdam

dewanand · 14 oktober 2022, 23:36

ONderwerp:
BLM Racist: Sylvana Simons, Afro Fascisten uit zwart Amsterdam

Analyse:

1) Waarom jammert zij nu niet over de rijke WITTE Sinterklaas die dood ging na Corona prikken?? Dus enige optie nu, terug naar haar herkomst paradijsje, Switie Sranang hahha Energie crisis nu, dus tijd is rijp dat er een MASSA Remigratie clubje ontstaat. Een hiaat in de politiek.

2) Heeft iemand enig idee hoe men Sylvana Simons kan denaturaliseren in Nederland?? Kan iemand sowieso door de Nederlandse regering gedenaturaliseerd worden, dus het Nederlandse paspoort en staatsburgerschap worden dan wettelijk ontnomen.

3) heel verhaal onderin, maar ok in de verwilderde Betonnen Stads jungles kan er helaas geen gelijkwaardigheid zijn.

=============================

https://www.facebook.com/SylvanaSimonsBIJ1

Sylvana Simons
·
22 september 2022

Gisteren was de eerste dag van de Algemene Politieke Beschouwingen. Tijdens de APB gaat de Kamer in debat over de kabinetsplannen. BIJ1 pleit voor systeemverandering, want een wereld op basis van gelijkwaardigheid, rechtvaardigheid en solidariteit is niet alleen mogelijk, maar ook nodig. Het bewijs ligt op tafel. Het moet anders.
Mijn bijdrage tijdens het debat:
"Gelijkwaardigheid, rechtvaardigheid, en solidariteit. Het zijn de kernwaarden die BIJ1 nodig acht voor een samenleving die werkt voor ?*édereen. De samenleving die ons aller bestaansrecht beschermt en een samenleving die niemand met lege handen achterlaat.
Maar we wonen in een land waar deze kernwaarden volledig zijn uitgehold door de tyrannie van het kapitalisme en de ridders van de vrije markt. En in zo’n land is het noodzaak om elkaar eraan te herinneren dat ons land niet mag worden geregeerd door een onbegrensd streven naar winst voor een kleine groep, of pragmatische schijnoplossingen van een falend kabinet. Maar dat juist de waarden gelijkwaardigheid, rechtvaardigheid en solidariteit de basis MOETEN vormen van beleid, leiderschap, en toekomstvisie.
Want gelijkwaardigheid vereist de erkenning dat mensen van kleur moeten overleven in een wereld die niet op hun waardigheid is ingericht. Dat het bestaansrecht van eenieder die zich niet voegt naar de heteronormatieve orde onder druk staat. Dat iedereen wiens lichaam buiten het ‘normale’ valt, als collateral damage wordt beschouwd. En dat financiële nood wordt afgedaan als iemands eigen schuld.
Gelijkwaardigheid is de erkenning van die belemmeringen, de manieren waarop die belemmeringen elkaar onderling kunnen versterken, en de acties om die belemmeringen te elimineren. Gelijkwaardigheid betekent dat we niemand achterlaten in het recht op een volwaardig leven.
En rechtvaardigheid is ervoor zorgen dat we allemaal, op gelijkwaardige manier, toegang hebben tot de meest essentiële levensbehoeften. Voedsel, water, passende woningen, zorg, onderwijs, mobiliteit, gas, elektriciteit.
Rechtvaardigheid betekent dat we deze behoeften niet als handelswaar zien waar we aan kunnen verdienen, maar als noden die ons allen toekomen. Ongeacht de grootte van onze portemonnee, de diepte van onze wortels in dit land, of de plek waar we wonen.
Solidariteit is het bewustzijn dat de kracht van een samenleving niet zou moeten blijken uit de positie van de rijken, maar uit het welzijn van de mensen die het meest worden gemarginaliseerd. Sterker nog, liever niet worden gemarginaliseerd. Solidariteit betekent dat er van welvaart helemaal geen sprake is zolang mensen niet kunnen rondkomen, nachtmerries hebben van torenhoge energiekosten en flauwvallen van de honger.
Een samenleving die op deze kernwaarden wordt gebouwd, is een samenleving die niemand achterlaat. Maar als we een stapje terugnemen, dan zien we dat het juist aan gelijkwaardigheid, rechtvaardigheid, en solidariteit schort in de plannen van onze overheid.
Want door decennia aan neoliberaal wanbeleid is iedere mogelijkheid tot gelijkwaardigheid volledig de kop ingedrukt, en regeert het wantrouwen in de burger. Een diep soort wantrouwen dat burgers onrechtmatig heeft bestempeld en vervolgd als fraudeurs. Het soort wantrouwen dat de broodnodige sociale wetgeving in de weg zit, uit angst voor misbruik.
Door decennia aan neoliberaal afbraakbeleid worden er, onder de vlag van het pragmatisme, compromissen gesloten die ons worden voorgeschoteld als zogenaamd rechtvaardig maar die simpelweg onrechtmatig beleid in gang zetten, ten koste van bijvoorbeeld minderjarige alleenstaande vluchtelingen.
Door decennia aan op winst gefixeerde keuzes worden we geacht genoegen te nemen met noodmaatregelen die solidair zouden moeten zijn, zoals een verwaarloosbare verhoging van het minimumloon, of een minuscuul extra’tje op de zorgtoeslag. Maatregelen die in het niet vallen bij de uitdaging die simpelweg overleven is geworden voor miljoenen mensen in dit land.
Op het moment dat de meest basale mensenrechten niet worden gewaarborgd en beschermd door onze overheid, past het ons om te reflecteren. Op zowel de politieke keuzes van de afgelopen periode, alsook op 12 jaar regeren door de kabinetten van premier Rutte. Een periode getekend door een ongekende opeenstapeling aan zelfgecreëerde crises, veroorzaakt door jaren van structureel, bewust gekozen beleid.
De keuze om volkshuisvesting en nutsvoorzieningen in de uitverkoop te doen. De keuze om de Belastingdienst op een allesvernietigende klopjacht te sturen. De keuze om sommige vluchtelingen wel het welkom te bieden waar zij recht op hebben, en anderen niet. De keuze om opnieuw geen structurele oplossingen, wetgeving of gelden te bieden voor een gebroken jeugdzorg. De keuze om een virus ‘gecontroleerd te laten uitrazen’, omdat economische belangen voorrang krijgen boven een al uitgeklede zorgsector.
Stuk voor stuk zijn het geen toevalligheden die nu uit het niets op ons pad verschijnen, noch is er sprake van onvermogen: het zijn de gevolgen van een systeem waarin het streven naar kapitaal ten koste gaat van mens, dier, en klimaat, gecombineerd met de politieke onwil om ze adequaat op te lossen.
Want waar we maandenlang hebben aangehoord dat het kabinet dit jaar geen maatregelen kon treffen om huishoudens te beschermen tegen energiearmoede, zagen we tegelijkertijd bedrijven zoals Shell weglopen met miljarden euro’s winst. We zagen de politieke onwil om juist die miljarden extra te belasten ten behoeve van mensen die aan torenhoge energierekeningen ten onder dreigen te gaan.
Waar de wooncrisis al jaren voortwoekert, het aantal dak- en thuislozen is verdubbeld en politici moeiteloos migranten tot zondebok van de wooncrisis maken, werden we jaar op jaar geconfronteerd met de politieke onwil om beleggers en speculanten hard aan te pakken. Om pandjesbazen te remmen en om racistische woonwetten uit te bannen. Om de volkshuisvesting weer in eigen hand te nemen, en tot onze verantwoordelijkheid te maken.
En waar de groeiende armoede in ons Koninkrijk zich strekt tot aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, heerst er een wantrouwende houding jegens de landsregeringen en eilandbesturen van Aruba, Curaçao, Sint Maarten, Bonaire, Statia en Saba die wordt getekend superioriteitsdenken. Door het idee dat wij, hier in Den Haag, beter weten hoe zij dienen te regeren dan zij zelf. En vanuit die positie komt voort een politieke onwil om bijvoorbeeld daadkrachtig een sociaal minimum te bewerkstelligen dat recht doet aan de daadwerkelijke levenskosten op de eilanden.
Of neem de stikstofcrisis. Een tikkende tijdbom, decennialang voor ons uitgeschoven. Want ondanks de duidelijke signalen dat het constante groei-denken ook hier uit haar voegen zou barsten, werd het boerenbedrijf in een spagaat gedreven: intensiveer en concurreer, of sterf een langzame dood. Een dramatisch verlies van biodiversiteit en dierenwelzijn, werd net als het vernietigde perspectief van de kleinschalige bio-boer op de koop toegenomen. En kijk hoe dat heeft uitgepakt.
En zo zijn er nog talloze andere crises die ons land teisteren: denk onder andere aan de crisis in de zorg, het onderwijs, de asielopvang, of het klimaat. De gemene deler tussen al deze crises is dat niet de mens centraal staat in het beleid dat we voeren. Nee, we houden met mens en macht vast aan een systeem dat zich geen menselijkheid kan veroorloven. Niet vanwege een ontwerpfout of een kink in de kabel, maar omdat het inherent alleen oog heeft voor rendement en groei. Dat is de rode draad: winst boven mens.
En de mensen die onderweg sneuvelden nemen we voor lief. Mensen die zich niet geheel toevallig laten tekenen langs de lijnen van kleur, gender, klasse, en fysieke gesteldheid. Kijk naar het Toeslagenschandaal, waar niet alleen de lage inkomens, maar vooral ook Surinaamse, Antilliaanse, Marokkaanse en Turkse ouders disproportioneel tot doelwit zijn gemaakt. Kijk naar het wijdverbreide gebruik van etnisch profileren bij de politie, overheids- en inlichtingendiensten. Kijk naar de honderden asielzoekers die ook gisteren weer tot middernacht buiten de poort in de kou hebben moeten wachten, zonder toegang tot wc’s, onderdak of voedsel. Kijk naar discriminatie in de volkshuisvesting of op de arbeidsmarkt. Naar de ontoegankelijkheid van publieke voorzieningen voor mensen met beperkingen. Naar de nog altijd veel te lange wachtlijsten in de transgenderzorg. Of de feitelijke boetes die we lage inkomens opleggen, zoals de kostendelersnorm.
En ondanks dat de opeenstapeling van al die crises duidelijker is dan ooit, lijkt het kabinet keer op keer weer verbaasd te zijn dat we nu oogsten wat premier Rutte al die jaren heeft gezaaid.
En dus krijgen we weer meer van hetzelfde. Snelle pleisters op diepe botbreuken. Compromissen die structureel weinig veranderen. Want oprechte oplossingen vragen om systeemverandering. De grootste angst van elke liberaal. Het vraagt ons om te kijken naar hoe wij dingen al jaren doen, en verantwoordelijkheid te nemen voor de samenleving die we hebben gecreëerd. Om alles niet maar in de vrije loop te laten, maar oprecht onze betekenis van wat eerlijk en rechtvaardig is, grondig te herzien.
Het stellen van deze vragen aan onszelf, is het bevragen van onze menselijkheid. Een vraagteken zetten bij hoe beschaafd onze beschaving eigenlijk is. En veel van de aanwezigen vandaag zullen hun handen wassen in onschuld. Overtuigd van het feit dat onze samenleving gelijke kansen biedt voor iedereen. Overtuigd van het feit dat zij in dit uitdagende tijdsgewricht, met ontevredenheid aan alle kanten van het politieke spectrum, de beste middenwegen bewandelen.
Het is niet om te zeggen dat er niets goeds gebeurt. Het advies dat de Nationaal Coördinator Discriminatie en Racisme afgelopen maandag, dat was een mooi begin. Ik ben benieuwd hoe het kabinet hier invulling aan gaat geven.
Net zoals de woorden van zowel onze minister-president, als de koning met betrekking tot volgend jaar. Het jubileumjaar zoals dat is gaan heten van kolonialisme en slavenij.
Maar streven naar een andere wereld betekent niet slechts het broodnodige verbeteren van het bestaande. Het gaat ook om het verbeelden van het mogelijke. Mijn partij doet dat uit noodzaak. En dat betekent dat we geen enkele vermeende vanzelfsprekendheid onbetwist laten.
Want het is niet vanzelfsprekend dat grenzen of politie noodzakelijk zijn. Het is niet vanzelfsprekend dat groei onbegrensd dient te zijn. Het is niet vanzelfsprekend dat economische winsten de zakken horen te vullen van een kleine elite in ivoren torens. Het is niet vanzelfsprekend dat we de geschiedenis als een afgesloten hoofdstuk moeten beschouwen. Al deze zaken zijn niet noodzakelijk, nog vanzelfsprekend, en het geloof dat ze dat wel zijn is voor mijn partij niets meer dan de onwil om werkelijk vanuit gelijkwaardigheid, rechtvaardigheid en solidariteit samen te leven.
Een andere wereld is mogelijk. Waar niet de efficiëntie van het beleid, niet de winst, niet de drang om onszelf te beschermen tegen al wat van buiten komt centraal staan. Maar een wereld waarin de mens centraal staat. Een wereld waarin we vanuit de overheid essentiële voorzieningen kunnen garanderen. Waarin we, bijvoorbeeld in navolging van Duitsland en Frankrijk, energiebedrijven nationaliseren, de volkshuisvesting weer in eigen hand nemen, de zorg deprivatiseren en sociale zekerheid versterken. Een wereld waarin we erkennen dat we onvolledig zijn zonder elkaar, en daarom altijd solidair moeten zijn met elkaars strijd voor een volwaardig leven.
BIJ1 staat voor het bewustzijn dat onze instituties en wij zelf, gevormd worden door het praktische en symbolische gewicht dat we geven aan de verschillen tussen ons. Verschillen gemaakt langs lijnen van gender, ras en etniciteit, klasse, seksualiteit, validiteit, religie en leeftijd. Verschillen die, volgens de ongeschreven regels waarin wij leven, gelijktijdig onze levenskansen en mogelijkheden beïnvloeden.
BIJ1 begrijpt dat die ongeschreven regels het levende product zijn van een koloniaal verleden, en nog doorleven in het heden. Een wereld die werd gebouwd over de ruggen van miljoenen mensen, en wiens restanten miljoenen mensen nog steeds verpulvert. En dat feit brengt ons voor de fundamentele keuze: breek je die systemen voor eens en voor altijd af? Richt je de samenleving anders in, of kies je voor meer van hetzelfde? Voor de constante pleisters waar ze niet helpen. Voor balanceren op het snijdende koord dat bepaalt hoeveel ongelijkheid, ongeluk en miserie acceptabel is.
Het bewijs ligt op tafel. Het moet anders. Een wereld op basis van gelijkwaardigheid, rechtvaardigheid en solidariteit. En wij zijn niet bereid om ook maar iemand in de huidige achter te laten."
13 opmerkingen

Simone Visser
Politiek als beoefenen van Ubuntu.

Beantwoorden
3 w

Hariette Rozenblad
Sylvana Simons, was heel scherp opgemerkt. Ik ben verpleegkundige en cliënten met zuurstofapparaten moeten dus zelf extra betalen. ??????????

Beantwoorden
3 w

Wim Kok
Lijkt me een perfecte samenvatting van wat in Nederland (en daarbuiten) mis is...

Beantwoorden
3 w

Sanny Gijsbers
Bewijs zit in mijn hart! fraude ....

Beantwoorden
2 w

Sander Giebels
Ik lees de bekende clichés over wat er mis is. Maar ik lees geen enkele oplossing.

Beantwoorden
3 w

Mario Maes
En wat gaat u nu echt doen om Nederland beter te maken? Wat is jou bijdrage om uit de crisis te komen? Of wil je alleen maar blijven klagen over oud zeer? Aan klagers geen gebrek, aan helden wel.

Beantwoorden
2 wBewerkt

Esther Rovers
Was weer fantastisch!! ?????? Komt de video ook nog op FB? Wil je speech graag delen ????

Beantwoorden
3 w

Auteur
Sylvana Simons
Esther Rovers Zojuist gepost op deze pagina!

Beantwoorden
2 w

Harry Koop
Citaat At5: "Er zou racisme zijn binnen de partij, het zou niet goed hebben gezeten met de partijleiding en zou sprake zijn van fraude op de ledenlijst."

Beantwoorden
2 w

Hermanus Peters
Ik hoor net die idioot weer dhr. Azarkan bedanken voor de sneer naar Dhr. Wilders. Wat een vuile huichelaar is dat mens van Simons. Hopelijk rot ze heel snel op uit de politiek. Voegt totaal niets toe, loopt alleen maar in de weg in de 2e kamer. Weg ermee.
Beantwoorden
3 w

https://www.facebook.com/SylvanaSimonsBIJ1

===================================

14 oktober 2022, 23:36	#1
dewanand Minister-President Geregistreerd: 30 april 2005 Locatie: delft Berichten: 5.597	BLM Racist: Sylvana Simons, Afro Fascisten uit zwart Amsterdam ONderwerp: BLM Racist: Sylvana Simons, Afro Fascisten uit zwart Amsterdam Analyse: 1) Waarom jammert zij nu niet over de rijke WITTE Sinterklaas die dood ging na Corona prikken?? Dus enige optie nu, terug naar haar herkomst paradijsje, Switie Sranang hahha Energie crisis nu, dus tijd is rijp dat er een MASSA Remigratie clubje ontstaat. Een hiaat in de politiek. 2) Heeft iemand enig idee hoe men Sylvana Simons kan denaturaliseren in Nederland?? Kan iemand sowieso door de Nederlandse regering gedenaturaliseerd worden, dus het Nederlandse paspoort en staatsburgerschap worden dan wettelijk ontnomen. 3) heel verhaal onderin, maar ok in de verwilderde Betonnen Stads jungles kan er helaas geen gelijkwaardigheid zijn. ============================= https://www.facebook.com/SylvanaSimonsBIJ1 Sylvana Simons · 22 september 2022 Gisteren was de eerste dag van de Algemene Politieke Beschouwingen. Tijdens de APB gaat de Kamer in debat over de kabinetsplannen. BIJ1 pleit voor systeemverandering, want een wereld op basis van gelijkwaardigheid, rechtvaardigheid en solidariteit is niet alleen mogelijk, maar ook nodig. Het bewijs ligt op tafel. Het moet anders. Mijn bijdrage tijdens het debat: "Gelijkwaardigheid, rechtvaardigheid, en solidariteit. Het zijn de kernwaarden die BIJ1 nodig acht voor een samenleving die werkt voor ?*édereen. De samenleving die ons aller bestaansrecht beschermt en een samenleving die niemand met lege handen achterlaat. Maar we wonen in een land waar deze kernwaarden volledig zijn uitgehold door de tyrannie van het kapitalisme en de ridders van de vrije markt. En in zo’n land is het noodzaak om elkaar eraan te herinneren dat ons land niet mag worden geregeerd door een onbegrensd streven naar winst voor een kleine groep, of pragmatische schijnoplossingen van een falend kabinet. Maar dat juist de waarden gelijkwaardigheid, rechtvaardigheid en solidariteit de basis MOETEN vormen van beleid, leiderschap, en toekomstvisie. Want gelijkwaardigheid vereist de erkenning dat mensen van kleur moeten overleven in een wereld die niet op hun waardigheid is ingericht. Dat het bestaansrecht van eenieder die zich niet voegt naar de heteronormatieve orde onder druk staat. Dat iedereen wiens lichaam buiten het ‘normale’ valt, als collateral damage wordt beschouwd. En dat financiële nood wordt afgedaan als iemands eigen schuld. Gelijkwaardigheid is de erkenning van die belemmeringen, de manieren waarop die belemmeringen elkaar onderling kunnen versterken, en de acties om die belemmeringen te elimineren. Gelijkwaardigheid betekent dat we niemand achterlaten in het recht op een volwaardig leven. En rechtvaardigheid is ervoor zorgen dat we allemaal, op gelijkwaardige manier, toegang hebben tot de meest essentiële levensbehoeften. Voedsel, water, passende woningen, zorg, onderwijs, mobiliteit, gas, elektriciteit. Rechtvaardigheid betekent dat we deze behoeften niet als handelswaar zien waar we aan kunnen verdienen, maar als noden die ons allen toekomen. Ongeacht de grootte van onze portemonnee, de diepte van onze wortels in dit land, of de plek waar we wonen. Solidariteit is het bewustzijn dat de kracht van een samenleving niet zou moeten blijken uit de positie van de rijken, maar uit het welzijn van de mensen die het meest worden gemarginaliseerd. Sterker nog, liever niet worden gemarginaliseerd. Solidariteit betekent dat er van welvaart helemaal geen sprake is zolang mensen niet kunnen rondkomen, nachtmerries hebben van torenhoge energiekosten en flauwvallen van de honger. Een samenleving die op deze kernwaarden wordt gebouwd, is een samenleving die niemand achterlaat. Maar als we een stapje terugnemen, dan zien we dat het juist aan gelijkwaardigheid, rechtvaardigheid, en solidariteit schort in de plannen van onze overheid. Want door decennia aan neoliberaal wanbeleid is iedere mogelijkheid tot gelijkwaardigheid volledig de kop ingedrukt, en regeert het wantrouwen in de burger. Een diep soort wantrouwen dat burgers onrechtmatig heeft bestempeld en vervolgd als fraudeurs. Het soort wantrouwen dat de broodnodige sociale wetgeving in de weg zit, uit angst voor misbruik. Door decennia aan neoliberaal afbraakbeleid worden er, onder de vlag van het pragmatisme, compromissen gesloten die ons worden voorgeschoteld als zogenaamd rechtvaardig maar die simpelweg onrechtmatig beleid in gang zetten, ten koste van bijvoorbeeld minderjarige alleenstaande vluchtelingen. Door decennia aan op winst gefixeerde keuzes worden we geacht genoegen te nemen met noodmaatregelen die solidair zouden moeten zijn, zoals een verwaarloosbare verhoging van het minimumloon, of een minuscuul extra’tje op de zorgtoeslag. Maatregelen die in het niet vallen bij de uitdaging die simpelweg overleven is geworden voor miljoenen mensen in dit land. Op het moment dat de meest basale mensenrechten niet worden gewaarborgd en beschermd door onze overheid, past het ons om te reflecteren. Op zowel de politieke keuzes van de afgelopen periode, alsook op 12 jaar regeren door de kabinetten van premier Rutte. Een periode getekend door een ongekende opeenstapeling aan zelfgecreëerde crises, veroorzaakt door jaren van structureel, bewust gekozen beleid. De keuze om volkshuisvesting en nutsvoorzieningen in de uitverkoop te doen. De keuze om de Belastingdienst op een allesvernietigende klopjacht te sturen. De keuze om sommige vluchtelingen wel het welkom te bieden waar zij recht op hebben, en anderen niet. De keuze om opnieuw geen structurele oplossingen, wetgeving of gelden te bieden voor een gebroken jeugdzorg. De keuze om een virus ‘gecontroleerd te laten uitrazen’, omdat economische belangen voorrang krijgen boven een al uitgeklede zorgsector. Stuk voor stuk zijn het geen toevalligheden die nu uit het niets op ons pad verschijnen, noch is er sprake van onvermogen: het zijn de gevolgen van een systeem waarin het streven naar kapitaal ten koste gaat van mens, dier, en klimaat, gecombineerd met de politieke onwil om ze adequaat op te lossen. Want waar we maandenlang hebben aangehoord dat het kabinet dit jaar geen maatregelen kon treffen om huishoudens te beschermen tegen energiearmoede, zagen we tegelijkertijd bedrijven zoals Shell weglopen met miljarden euro’s winst. We zagen de politieke onwil om juist die miljarden extra te belasten ten behoeve van mensen die aan torenhoge energierekeningen ten onder dreigen te gaan. Waar de wooncrisis al jaren voortwoekert, het aantal dak- en thuislozen is verdubbeld en politici moeiteloos migranten tot zondebok van de wooncrisis maken, werden we jaar op jaar geconfronteerd met de politieke onwil om beleggers en speculanten hard aan te pakken. Om pandjesbazen te remmen en om racistische woonwetten uit te bannen. Om de volkshuisvesting weer in eigen hand te nemen, en tot onze verantwoordelijkheid te maken. En waar de groeiende armoede in ons Koninkrijk zich strekt tot aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, heerst er een wantrouwende houding jegens de landsregeringen en eilandbesturen van Aruba, Curaçao, Sint Maarten, Bonaire, Statia en Saba die wordt getekend superioriteitsdenken. Door het idee dat wij, hier in Den Haag, beter weten hoe zij dienen te regeren dan zij zelf. En vanuit die positie komt voort een politieke onwil om bijvoorbeeld daadkrachtig een sociaal minimum te bewerkstelligen dat recht doet aan de daadwerkelijke levenskosten op de eilanden. Of neem de stikstofcrisis. Een tikkende tijdbom, decennialang voor ons uitgeschoven. Want ondanks de duidelijke signalen dat het constante groei-denken ook hier uit haar voegen zou barsten, werd het boerenbedrijf in een spagaat gedreven: intensiveer en concurreer, of sterf een langzame dood. Een dramatisch verlies van biodiversiteit en dierenwelzijn, werd net als het vernietigde perspectief van de kleinschalige bio-boer op de koop toegenomen. En kijk hoe dat heeft uitgepakt. En zo zijn er nog talloze andere crises die ons land teisteren: denk onder andere aan de crisis in de zorg, het onderwijs, de asielopvang, of het klimaat. De gemene deler tussen al deze crises is dat niet de mens centraal staat in het beleid dat we voeren. Nee, we houden met mens en macht vast aan een systeem dat zich geen menselijkheid kan veroorloven. Niet vanwege een ontwerpfout of een kink in de kabel, maar omdat het inherent alleen oog heeft voor rendement en groei. Dat is de rode draad: winst boven mens. En de mensen die onderweg sneuvelden nemen we voor lief. Mensen die zich niet geheel toevallig laten tekenen langs de lijnen van kleur, gender, klasse, en fysieke gesteldheid. Kijk naar het Toeslagenschandaal, waar niet alleen de lage inkomens, maar vooral ook Surinaamse, Antilliaanse, Marokkaanse en Turkse ouders disproportioneel tot doelwit zijn gemaakt. Kijk naar het wijdverbreide gebruik van etnisch profileren bij de politie, overheids- en inlichtingendiensten. Kijk naar de honderden asielzoekers die ook gisteren weer tot middernacht buiten de poort in de kou hebben moeten wachten, zonder toegang tot wc’s, onderdak of voedsel. Kijk naar discriminatie in de volkshuisvesting of op de arbeidsmarkt. Naar de ontoegankelijkheid van publieke voorzieningen voor mensen met beperkingen. Naar de nog altijd veel te lange wachtlijsten in de transgenderzorg. Of de feitelijke boetes die we lage inkomens opleggen, zoals de kostendelersnorm. En ondanks dat de opeenstapeling van al die crises duidelijker is dan ooit, lijkt het kabinet keer op keer weer verbaasd te zijn dat we nu oogsten wat premier Rutte al die jaren heeft gezaaid. En dus krijgen we weer meer van hetzelfde. Snelle pleisters op diepe botbreuken. Compromissen die structureel weinig veranderen. Want oprechte oplossingen vragen om systeemverandering. De grootste angst van elke liberaal. Het vraagt ons om te kijken naar hoe wij dingen al jaren doen, en verantwoordelijkheid te nemen voor de samenleving die we hebben gecreëerd. Om alles niet maar in de vrije loop te laten, maar oprecht onze betekenis van wat eerlijk en rechtvaardig is, grondig te herzien. Het stellen van deze vragen aan onszelf, is het bevragen van onze menselijkheid. Een vraagteken zetten bij hoe beschaafd onze beschaving eigenlijk is. En veel van de aanwezigen vandaag zullen hun handen wassen in onschuld. Overtuigd van het feit dat onze samenleving gelijke kansen biedt voor iedereen. Overtuigd van het feit dat zij in dit uitdagende tijdsgewricht, met ontevredenheid aan alle kanten van het politieke spectrum, de beste middenwegen bewandelen. Het is niet om te zeggen dat er niets goeds gebeurt. Het advies dat de Nationaal Coördinator Discriminatie en Racisme afgelopen maandag, dat was een mooi begin. Ik ben benieuwd hoe het kabinet hier invulling aan gaat geven. Net zoals de woorden van zowel onze minister-president, als de koning met betrekking tot volgend jaar. Het jubileumjaar zoals dat is gaan heten van kolonialisme en slavenij. Maar streven naar een andere wereld betekent niet slechts het broodnodige verbeteren van het bestaande. Het gaat ook om het verbeelden van het mogelijke. Mijn partij doet dat uit noodzaak. En dat betekent dat we geen enkele vermeende vanzelfsprekendheid onbetwist laten. Want het is niet vanzelfsprekend dat grenzen of politie noodzakelijk zijn. Het is niet vanzelfsprekend dat groei onbegrensd dient te zijn. Het is niet vanzelfsprekend dat economische winsten de zakken horen te vullen van een kleine elite in ivoren torens. Het is niet vanzelfsprekend dat we de geschiedenis als een afgesloten hoofdstuk moeten beschouwen. Al deze zaken zijn niet noodzakelijk, nog vanzelfsprekend, en het geloof dat ze dat wel zijn is voor mijn partij niets meer dan de onwil om werkelijk vanuit gelijkwaardigheid, rechtvaardigheid en solidariteit samen te leven. Een andere wereld is mogelijk. Waar niet de efficiëntie van het beleid, niet de winst, niet de drang om onszelf te beschermen tegen al wat van buiten komt centraal staan. Maar een wereld waarin de mens centraal staat. Een wereld waarin we vanuit de overheid essentiële voorzieningen kunnen garanderen. Waarin we, bijvoorbeeld in navolging van Duitsland en Frankrijk, energiebedrijven nationaliseren, de volkshuisvesting weer in eigen hand nemen, de zorg deprivatiseren en sociale zekerheid versterken. Een wereld waarin we erkennen dat we onvolledig zijn zonder elkaar, en daarom altijd solidair moeten zijn met elkaars strijd voor een volwaardig leven. BIJ1 staat voor het bewustzijn dat onze instituties en wij zelf, gevormd worden door het praktische en symbolische gewicht dat we geven aan de verschillen tussen ons. Verschillen gemaakt langs lijnen van gender, ras en etniciteit, klasse, seksualiteit, validiteit, religie en leeftijd. Verschillen die, volgens de ongeschreven regels waarin wij leven, gelijktijdig onze levenskansen en mogelijkheden beïnvloeden. BIJ1 begrijpt dat die ongeschreven regels het levende product zijn van een koloniaal verleden, en nog doorleven in het heden. Een wereld die werd gebouwd over de ruggen van miljoenen mensen, en wiens restanten miljoenen mensen nog steeds verpulvert. En dat feit brengt ons voor de fundamentele keuze: breek je die systemen voor eens en voor altijd af? Richt je de samenleving anders in, of kies je voor meer van hetzelfde? Voor de constante pleisters waar ze niet helpen. Voor balanceren op het snijdende koord dat bepaalt hoeveel ongelijkheid, ongeluk en miserie acceptabel is. Het bewijs ligt op tafel. Het moet anders. Een wereld op basis van gelijkwaardigheid, rechtvaardigheid en solidariteit. En wij zijn niet bereid om ook maar iemand in de huidige achter te laten." 13 opmerkingen Simone Visser Politiek als beoefenen van Ubuntu. Beantwoorden 3 w Hariette Rozenblad Sylvana Simons, was heel scherp opgemerkt. Ik ben verpleegkundige en cliënten met zuurstofapparaten moeten dus zelf extra betalen. ?????????? Beantwoorden 3 w Wim Kok Lijkt me een perfecte samenvatting van wat in Nederland (en daarbuiten) mis is... Beantwoorden 3 w Sanny Gijsbers Bewijs zit in mijn hart! fraude .... Beantwoorden 2 w Sander Giebels Ik lees de bekende clichés over wat er mis is. Maar ik lees geen enkele oplossing. Beantwoorden 3 w Mario Maes En wat gaat u nu echt doen om Nederland beter te maken? Wat is jou bijdrage om uit de crisis te komen? Of wil je alleen maar blijven klagen over oud zeer? Aan klagers geen gebrek, aan helden wel. Beantwoorden 2 wBewerkt Esther Rovers Was weer fantastisch!! ?????? Komt de video ook nog op FB? Wil je speech graag delen ???? Beantwoorden 3 w Auteur Sylvana Simons Esther Rovers Zojuist gepost op deze pagina! Beantwoorden 2 w Harry Koop Citaat At5: "Er zou racisme zijn binnen de partij, het zou niet goed hebben gezeten met de partijleiding en zou sprake zijn van fraude op de ledenlijst." Beantwoorden 2 w Hermanus Peters Ik hoor net die idioot weer dhr. Azarkan bedanken voor de sneer naar Dhr. Wilders. Wat een vuile huichelaar is dat mens van Simons. Hopelijk rot ze heel snel op uit de politiek. Voegt totaal niets toe, loopt alleen maar in de weg in de 2e kamer. Weg ermee. Beantwoorden 3 w https://www.facebook.com/SylvanaSimonsBIJ1 =================================== __________________ Kritisch Podium Dewanand http://www.dewanand.com