straffen of beschermen?

[Deepeco]

Wat vinden jullie van straffen?
Ik geloof niet meer zo in het straffen van mensen. Volgens mij vertrekt een straf van een negatieve instelling, het is niet mededogend en het leert ons niet om met empathie te handelen. Als we iemand iets zien doen dat we niet graag hebben, denk ik dat het beter is om met empathie en geweldloze communicatie te kijken wat zijn achterliggende behoeften zijn. Ik wil niet enkel dat iemand zou stoppen met een bepaald gedrag, ik zou ook willen dat hij dat doet vanuit de juiste motivatie: niet omwille van angst om gestraft te worden, maar omwille van de vreugde om iemands leven mooi te maken. Als we onze aandacht richten op de behoeften van die persoon, dan kunnen we zoeken naar andere strategieen die zijn behoefte en ook die van ons kunnen vervullen.
In plaats van te bestraffen zou ik liever willen dat we beschermend optreden. Ik ben net vanalles aan het lezen over Geweldloze Communicatie, ontwikkeld door Marshall Rosenberg. Echt een aanrader! Ik voel me ontroerd en blij als ik dat lees. Op youtube staan er interessante filmpjes over Non Violent Communication. NVC is een mooiere manier om met conflictsituaties om te gaan. Want er is zoveel geweld in deze wereld, en het idee van straffen belemmert een vreedzame oplossing waarbij aan ieders behoeften voldaan wordt...

[De schoofzak]

Je mag nooit kiezen tussen straffen en beschermen.

Je moet ze altijd, daarom niet tegelijk enz. bla bla ... kombineren, of minstens achter de hand houden.

Straffen is helemaal niet 'negatief'.

Het behoort gewoonweg tot onze natuur.


In sommige omstandigheden, is het wijzen op een fout of onvolkomendheid al voldoende: als de andere partij het goed meent, het goed verstaat enz.

In andere omstandigheden is dit niet zo.



Wij leven veel meer volgens onze instinkten, dan we zelf vaak durven/kunnen inzien.
De beschaving is slechts een flinterdun schilletje rond ons beest-zijn.



Droom rustig verder ....

[Herr Flick]

Straffen is natuurlijk, net zoals belonen dat is, het moet alleen consequent worden uitgevoerd.

Als je een kind , een hond, een crimineel 5 keer iets toelaat, en de 6 e keer straf je pas, dan ben je zelf verkeerd bezig, al van de eerste keer moet ingegrepen worden en je moet blijven ingrijpen tot het gedrag gecorigeerd is, en bij hehaling terug ingrijpen.

Dat is niet mishandelen, (ik kan me voorstellen dat een hoop linkiewinkies nu denken dat er nazi methoden worden toegepast. ) niet waar, dus. Mishandelen is zonder reden iemand pijn doen, straffen is omwille van een feit, iemand op zijn fout wijzen, dat kan eerst met een verwitteging of wat verbaal geweld, maar als het echt nodig, is mogen daar ook fysische, vrijheidsberovende of financieele etc... gevolgen aan zijn.

Voor hardleerse figuren, mag dat zelf de doodstraf zijn, voor bepaalde gevallen. de gemeenschap zal ook accepteren dat de bittbull die een kind zijn gezicht erafbijt, wordt geutanaseerd, wel voor een pedofiel, terrorist , roofmoordenaar en dergelijke moet dat in bepaalde gevallen ook kunnen.

[Deepeco]

maar ik zou graag hebben dat mensen iets doen, niet uit angst, maar omwille van vreugde in het bijdragen van het welzijn van anderen. Dat laatste is veel duurzamer, want het is een intrinsieke motivatie deel veel dichter aansluit bij zijn behoefte om anderen te helpen (en iedereen heeft die universele behoefte).
Wat is eigenlijk het doel van straffen? Voorkomen dat de persoon hervalt? Nee, het enige wat bv. een dief leert is dat hij niet mag stelen als hij denkt dat hij gestraft kan worden. Maar als niemand het ziet en hij denkt dat hij niet gestraft zal worden, dan belet niets hem om opnieuw te stelen. Ik weet niet welk onderzoek het is, maar het blijkt dat twee mensen die voor hetzelfde misdrijf veroordeeld werden, diegene die het hardst gestraft werd ook de grootste kans heeft tot herval.
Ik denk dat de neiging om iemand te straffen ontstaat uit een gevoel van onmacht en frustratie, en ook van minachting en haat. Straffen doen we niet om slachtoffers te beschermen. Als we echt slachtoffers willen beschermen, is het beter om de dader te helpen in het vinden van vriendelijkere, geweldlozere strategieen om zijn behoeften te vervullen.

Als ik aan de doodstraf denk, voel ik me ook ongelukkig en oncomfortabel, want ik vind het belangrijk dat mensen nieuwe kansen krijgen. Anders geformuleerd: ik zou willen dat we moeten moordenaars helpen om opnieuw in contact te komen met het leven, met hun behoeften, en dat we samen met hen zoeken naar andere strategieen die hun behoeften kunnen bevredigen. Ik wil niet enkel de slachtoffers beschermen, maar ook de daders, want die daders kwetsen zichzelf omdat ze ongelukkige strategieen hebben gekozen om hun behoeften te vervullen. Ze voelen zich waarschijnlijk hulpeloos en zien geen betere optie dan bv een moord plegen. Een moordenaar kunnen we dus wel opsluiten om zodoende andere potentiele slachtoffers te beschermen, maar die opsluiting is geen straf. Een gevangenis zou als doel moeten hebben om moordenaars opnieuw te integreren in de samenleving. Dat kan bv door geweldloze communicatie: Marshall Rosenberg werkt veel met gevangenen en boekt mooie resultaten. De huidige gevangenissen werken averechts: als iemand vrijkomt is de kans heel groot geworden dat hij hervalt, want die persoon voelt zich nog minder begrepen, hij voelt zich nog steeds machteloos en heeft misschien nog grotere woede. Ik zou graag zien dat gevangenisbewakers (en wij allemaal) de methode van Geweldloze Communicatie leren. Dat we niet meer denken in termen van vriend of vijand. Ikzelf beschouw niemand als vijand. Wat een moordenaar doet, zie ik niet graag, en dan voel ik pijn, maar dat wil nog niet zeggen dat ik die moordenaar haat. Die moordenaar is gewoon onhandig en weet niet hoe hij terug in contact kan komen met zijn behoeften, met het leven. Een moordenaar heeft hulp nodig, geen straf. Wij kunnen hem helpen om terug in contact te treden met zijn behoeften. Die behoeften zijn universeel: iedereen heeft ze, en ze zijn noch goed, noch slecht. Een moordenaar zou bv behoefte kunnen hebben aan respect of aan veiligheid, en dat zijn dingen die we allemaal willen. Door geweldloze communicatie kunnen we ons beter verbinden met die moordenaar, kunnen we onze aandacht richten op onze gevoelens en behoeften, zonder te veroordelen. Die empathische band kan vrede creeren zonder de moordenaar te bestraffen. En volgens mij is het geven van empathie iets veel natuurlijker dan het straffen, want het blijkt dat heel veel mensen zich erg opgelucht voelen nadat ze empathie kregen of gaven. Heel veel mensen zeggen dat achteraf; ook moordenaars.
Ik zou iedereen willen verzoeken om meer over non violent communication te leren.

[De schoofzak]

Dedju, en dan stond er gisteren in de gazet dat er minder en minder Getuigen van Jehova zijn ...

[Boadicea]

Daders moet men straffen en slachtoffers beschermen. Dat lijkt me logisch.

Over het hoe men moet straffen, is er wel heel wat discussie en ga ik er van uit dat ieder zijn mening mag hebben. Zo krijgen we een gemengde conclusie en een rechtvaardigere samenleving.

Alleen mogen we vooral de slachtoffers niet in de kou laten staan.

[Bhairav]

Zeer juist Deepeco. Alleen is het iets dat niet gemakkelijk doordringt in het collectief bewustzijn: de mensen beschouwen zich als kinderen TOV een overheid, die dan de ouder speelt. Die goeie ouwe mentaliteit toch... Het lijkt mij logisch dat we daarvan wegevolueren, maar kortzichtige mensen zien dat, door gebrek aan referentiekader, als een normvervaging. Dom he?

[Bhairav]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Daders moet men straffen en slachtoffers beschermen. Dat lijkt me logisch.

Over het hoe men moet straffen, is er wel heel wat discussie en ga ik er van uit dat ieder zijn mening mag hebben. Zo krijgen we een gemengde conclusie en een rechtvaardigere samenleving.

Alleen mogen we vooral de slachtoffers niet in de kou laten staan.

Het probleem is, en dat beeld u zeer goed uit, dat mensen een fetish hebben voor "straffen".

[Boadicea]

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Het probleem is, en dat beeld u zeer goed uit, dat mensen een fetish hebben voor "straffen".

Waarom moet ik nu opeens aan een zweep denken.

Onze maatschappij is inderdaad te zeer op 1 kant gericht. Enfin, niet alleen de onze ...

[Bhairav]

Bemiddeling etc, dat kennen ze niet. Alleen opsluiten in vergeetputten. Zelfs al is het overduidelijk dat zoiets NIET HELPT. Dat collectief bewustzijn is zo koppig als iets.

[Herr Flick]

Oorspronkelijk geplaatst door De schoofzak

Dedju, en dan stond er gisteren in de gazet dat er minder en minder Getuigen van Jehova zijn ...

in elk geval genoeg aan goed menende gasten, weliswaar wat naief, maar kom dat zal wel goed komen na een tijdje in het echte leven...

[Herr Flick]

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Het probleem is, en dat beeld u zeer goed uit, dat mensen een fetish hebben voor "straffen".

Mensen zijn van nature uit nu eenmaal niet de vredelievende, liefhebbende brave mensen die nooit niks verkeerd doen.

Ik kon mijn hond gewoon laten doen, pis maar tegen de zeter jongen, schijt maar op het trotoir, bijt die stoelpoot maar naar de kloten en maak mij maar elke nacht om 3 uur `s nachts wakker, eten, pak het u maar uit de frigo.

zo werkt het dus niet, ik beslis wanneer hij gaat pissen en ook wat hij kapot mag bijten en wat en wanneer hij zal eten. En geloof het of niet, maar hij was daar nog gelukkig mee ook , zekerheden in t leven, eten, drinken, een dak boven het hoofd, en aandacht en vriendschap en vooral regelmaat. Na die beginperiode van hardheid een goed en plezant leven zonder noemenswaardige problemen. Die hardheid dat wil niet zeggen dat ge er op moet staan kloppen, daar zijn technieken voor, ze leren rap genoeg wanneer ze iest verkeerd doen en ge ziet het er zelf aan dat ze dat maar al te goed beseffen.

voor kinderen geld overigens hetzelfde, laat ge die ook kakken en piesen waar ze het denken, mogen die ook uw volschrijven met vingerverf of uw auto vol krassen zetten ? op moeder haar schenen schoppen en met pa zijn gezag lachen, ...

Ge hebt zo tegenwoordig van die ouders die het normaal vinden dat zoon of dochterlief van alles uitsteken, en daar zelf nog mee kunnen lachen ook... ik wil diezelfde mensen binnen een jaar of 15 wel eens ontmoeten, eens zien of ze het dan nog zo grappig en plezant vinden.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Deepeco

maar ik zou graag hebben dat mensen iets doen, niet uit angst, maar omwille van vreugde in het bijdragen van het welzijn van anderen. Dat laatste is veel duurzamer, want het is een intrinsieke motivatie deel veel dichter aansluit bij zijn behoefte om anderen te helpen (en iedereen heeft die universele behoefte).

Je begrijpt het zoals ik dat ook begrijp. Begin met het toe te passen op je kinderen. Het probleem is dat velen niet kunnen denken buiten 'straf' omdat ze zelf zo opgevoed zijn en het patroon verder zetten. Ik heb misschien het voordeel gehad psychologie te kunnen studeren wat me geholpen heeft de vicieuze cirkel te doorbreken (maar dan niet door de theorieën, zoals rond conditionering, over te nemen maar door ze te bevragen). Voor wat het waard is ik straf mijn kinderen niet, en ze gedragen zich 'toch' verantwoordelijk, geen 'ik moet dit want anders' verantwoordelijkheid, maar een 'ik wil' verantwoordelijkheid. Een straf of een bevel is gemakkelijker dan een gesprek tussen 'gelijken', maar dat laatste is duurzamer zoals je zelf lijkt te beseffen.

[forzaflandria]

Niet straffen?
Dan wordt heel Belgie een Molenbeek op grote schaal.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Bemiddeling etc, dat kennen ze niet. Alleen opsluiten in vergeetputten. Zelfs al is het overduidelijk dat zoiets NIET HELPT. Dat collectief bewustzijn is zo koppig als iets.

Bwah het kan al eens helpen.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Herr Flick

Ik kon mijn hond gewoon laten doen, pis maar tegen de zeter jongen, schijt maar op het trotoir, bijt die stoelpoot maar naar de kloten en maak mij maar elke nacht om 3 uur `s nachts wakker, eten, pak het u maar uit de frigo.

Het alternatief voor straf wordt hier slechts voorgesteld als 'laten doen', maar er zijn meer alternatieven, ook voor een hond. Een hond hoef je heus niet te slaan of zijn eten af te pakken om hem te doen 'luisteren'.

[Herr Flick]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Je begrijpt het zoals ik dat ook begrijp. Begin met het toe te passen op je kinderen. Het probleem is dat velen niet kunnen denken buiten 'straf' omdat ze zelf zo opgevoed zijn en het patroon verder zetten. Ik heb misschien het voordeel gehad psychologie te kunnen studeren wat me geholpen heeft de vicieuze cirkel te doorbreken (maar dan niet door de theorieën, zoals rond conditionering, over te nemen maar door ze te bevragen). Voor wat het waard is ik straf mijn kinderen niet, en ze gedragen zich 'toch' verantwoordelijk, geen 'ik moet dit want anders' verantwoordelijkheid, maar een 'ik wil' verantwoordelijkheid. Een straf of een bevel is gemakkelijker dan een gesprek tussen 'gelijken', maar dat laatste is duurzamer zoals je zelf lijkt te beseffen.

Als uw kinderen het juiste karakter hebben kan dat misschien lukken, alleen u bent geen gelijke met uw kinderen, u bent verantwoordelijk voor hen en wat ze doen, (dat is zelf wettelijk zo geregeld. ) u kan ook geen "ik wil" discussie gaan voeren met een 3 of 4 jarige, een 3 jarige kan veel willen, hij moet leren beseffen dat niet alles kan, en juist om dit denkproces en besef bij te brengen, is het noodzakkelijk van te belonen en te bestraffen. Een vraag stellen kan, en je kan zowel een negatief als een positief antwoord krijgen.

op latere leeftijd kan dat wel, ik heb die discussies of vragen ook mogen stellen, maar pas op een moment dat je daar rijp genoeg voor bent. Natuurlijk is dat uiteindelijk duurzamer, maar dat gaat er wel van uit dat je met mensen / kinderen te doen hebt, die een zeker besef hebben. Ik kon zo goed als alles gedaan krijgen, maar een nee was wel een nee, maar een vraag stellen of motiveren was en is geen enkel probleem.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door forzaflandria

Niet straffen?
Dan wordt heel Belgie een Molenbeek op grote schaal.

Je kan ook niet zomaar 'stoppen' met straffen zonder een alternatief in de plaats te stellen. Mensen die via straf zijn opgevoed plots niet meer straffen is de rem wegnemen die hen verhindert zich onverantwoordelijk te gedragen. Dan krijg je problemen die dan op hun beurt geïnterpreteerd worden als duidend op de noodzaak tot straf. Dit alles is een vicieuze cirkel die niet zo simpel kan doorbroken worden, maar het is wel mogelijk en positief dit op een doordachte manier te pogen te doen zowel voor individu als voor de samenleving.

[Herr Flick]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Het alternatief voor straf wordt hier slechts voorgesteld als 'laten doen', maar er zijn meer alternatieven, ook voor een hond. Een hond hoef je heus niet te slaan of zijn eten af te pakken om hem te doen 'luisteren'.

Dat heb ik niet gezegd, bestraffen wil inderdaad niet zeggen iemand afkloppen of afblaffen.

Een hond of een kat, corigeer je zoals in de natuur, even bij het nekvel pakken of als je in het geval van een hond hem het concept nee hebt bijgebracht volstaat een kordaat bevel. Je kan ook negeren, hangt al af van de situatie.

Laat ons duidelijk stellen dat straffen niet altijd slaan of brullen is, dat kan ook veel subtieler zijn, en dat is ook iets dat niet speciaal negatief is.

Uiteindelijk dient die straf om negatief gedrag bij te sturen. Streng maar rechtvaardig is niet slecht.

Aan mensen die zo zijn weet je uiteindelijk het best wat je eraan hebt, en in veel gevallen zijn die het eerlijkst en best om mee samen te werken.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Herr Flick

Als uw kinderen het juiste karakter hebben kan dat misschien lukken

Karakter is iets dat gevormd wordt voornamelijk vanaf de geboorte. Een opvoeding waar straffen afwezig zijn is inderdaad gebaseerd op de behandeling van kinderen vanaf de geboorte. Bij sommigen bestaat het verkeerde concept dat het goed is kinderen te laten wenen bijvoorbeeld, om ze niet te 'verwennen'. Kinderen een basisvertouwen meegeven dat hun behoeften gedekt zijn zal het strafloos opvoeden vergemakkelijken. Het gaat hier niet over 123 truukjes die je 'toepast' op je kinderen, maar het is wel mogelijk en het levert positieve resultaten op. Wat genetisch is kan je niet veranderen natuurlijk, maar die factor mogen we niet overschatten en als een excuus gebruiken voor een opvoeding gebaseerd op straf omwille van een 'onverbeterlijk' karakter van het kind.

Ik besef dat het hier om diepgaande zaken gaat die weerstand tot verandering oproepen. Ik sprak hier ooit over met mijn indertijd meer dan 90 jarige grootvader, die 8 kinderen met harde hand grootbracht zoals dat indertijd gebruikelijk was. Hij zag zijn achterkleinkinderen en zei me uiteindelijk 'ge zijt nooit te oud om te leren'.