"Interview: Tarik ramadan"

[Lincoln]

http://www.vpro.nl/programma/tegenli...ngen/21460843/

Vanwege de Patriot Act mag hij niet doceren in de VS, en in Frankrijk wordt zelfs de vraag gesteld of hij een spreekverbod zou moeten krijgen. Tariq Ramadan: hoogleraar in de filosofie, geboren in Zwitserland, van Egyptische komaf, en telg uit een familie die gelieerd is aan de Moslim Broederschap. In Frankrijk is hij beticht van antisemitisme, spreken met dubbele tong, en het niet afwijzen van radicale stromingen binnen de islam.
Tegenlicht ondervroeg Ramadan op zijn ideeën: hoe verhoudt de islam zich tot de moderniteit? En: kan de islam een rol spelen in kwesties van zingeving? Iets wat Europa in haar huidige waardencrisis serieus onder ogen zou moeten zien, aldus de Franse islamoloog Olivier Roy, die eveneens geïnterviewd wordt.
Jongstleden januari constateerde Geert Mak het al in Tegenlicht: bij het omgaan met de problemen van de radicale islam blinkt Nederland vooral uit door simplicaties en lulkoek, niet in de laatste plaats in de media. Drie jaar na de politieke doorbraak van Pim Fortuyn (‘De islam is een achterlijke cultuur’) lijkt het publieke debat over islam in Nederland niet erg veel te zijn opgeschoten. Dit in tegenstelling tot Frankrijk, waar politici en deskundigen als Nicolas Sarkozy, Gilles Kepel, Olivier Roy, Tariq Ramadan en Dounia Bouzar hebben gezorgd voor een levendige discussie. Bovendien heeft de hoofddoekjes-wet de hele bevolking in het debat betrokken.
Is “de” islam een geloof of een cultuur? Is de Euro-islam links of rechts? Zijn er misschien raakpunten met het christendom en het andersglobalisme? Welke rol kan de islam spelen in het huidige discours over Europa als waardengemeenschap? Wat zijn binnen de islam de visies op economie? Is er een Westerse equivalent van jihad denkbaar?

Tegenlicht interviewde ‘wolf-in-schaapskleren’ Ramadan over heden en toekomst van de Euro-islam. Olivier Roy, schrijver van de verhelderende studie ‘De Globalisering van de Islam’, plaatst de radicale islam in de Europese traditie van extremisme en terrorisme. De Nederlandse stand van zaken komt via archiefbeelden aan de orde.

Je kunt de hele uitzendig raadplegen ! Let op "Tarik.r" heeft een andere kijk op de islaam in europa ( Een positieve dan ), maar ik deel zijn politieke mening niet ! Voor mij blijf de islaam zoals het is in de koran een vertaalt in daden een woorden door de profeet mo7amed s.a.s een geinterpreteerd een overgenomen door zijn vrienden een zijn trouwe nakomelingen ,De vier scholen hebben hun best gedaan om de islaam kenbaar te maken ook filosofisch een structureel dicht bij de mensen gebracht ! Al de rest zijn interpretaties die mogelijk de evolutie biedt aan de gelovigen van een bepaalde tijd een plaats !

[Lincoln]

Abou Jahjah over Tariq Ramadan: gevangen binnen het kader van de teksten
Abou Jahjah, voorman van de Arabisch Europese Liga. Tariq Ramadan, Egyptisch-Zwitserse islamoloog en schrijver van ‘Western Muslims and the future of Islam’. Twee controversiële figuren die zich inzetten voor de emancipatie van moslims in Europa. In de media kregen ze het label van fundamentalisten en oproerkraaiers, maar ook dat van verlicht denker en humanist (Tariq Ramadan) en dat van rechtsstaatliefhebbende democraat (Abou Jahjah). Ramadan vindt dat moslims niet moeten opgaan in de Europese samenleving, maar eraan moeten bijdragen. Ook Abou Jahjah is tegen assimilatie. Op het eerste gezicht zijn er overeenkomsten. Is er voldoende ‘common ground’ voor samenwerking?
In het geheel niet, vindt Abou Jahjah. Ramadan is een fundamentalist: “Hij is gevangen binnen het kader van de teksten.” Voor Ramadan is religie het fundament, alle andere aspecten van identiteit en cultuur zijn inwisselbaar. De AEL-voorman ziet de Europese islam als een bedreiging voor de multiculturele samenleving: “Mijn identiteit is niet alleen religie. Dat is een reductionistisch identiteitsframe. Het minimaliseert het aspect van cultuur, taal en folklore omdat het teveel focust op het religieuze aspect. Je neemt niets mee van d�*�*r. Het is het typische gedachtegoed van de Muslim Brotherhood.” De Europese islam reduceert de moslimidentiteit tot het ééndimensionale islamitische kader. Het wordt ontdaan van alle andere aspecten van identiteit en leidt uiteindelijk tot assimilatie van de Arabische moslimgroep in Europa. “Bij de diaspora hoort de band met de cultuur, de taal, de politiek. Als je die dingen laat vallen is het op termijn ook gemakkelijk om religie te laten vallen. ”

Volgens Abou Jahjah wordt er teveel een theologische discussie gevoerd, terwijl het debat zou moeten gaan over democratische waarden en gelijkberechtiging van moslims. Daar schort het nog aan in Europa. Hij neemt als voorbeeld de discussie over het dragen van een hoofddoek: “Ik geloof niet dat de Koran dat verplicht stelt, maar ik geloof wel dat het een democratisch recht is van ieder individu om een hoofddoek te dragen”. Het verplichten ervan zoals dat in Iran gebeurt is ondemocratisch, het verbieden zoals in Frankrijk is dat ook. Als je kijkt vanuit een puur religieuze opvatting, zou je kunnen stellen dat het dragen van een hoofddoek niet verplicht is. Dus kun je het verbieden. Dan gebruik je het geloof om het democratische, individuele recht op godsdienstuiting te beperken. Elk individu heeft recht op zijn eigen interpretatie van het geloof.
De Europese islam van Ramadan wordt gepresenteerd als een alternatief op de multiculturele samenleving. Daar zit de fout meent Abou Jahjah. Ramadan zoekt vanuit religieuze fundamenten naar overeenkomsten tussen moslims en niet-moslims, terwijl we elkaar niet op religieus vlak moeten vinden, maar op cultureel vlak: “Cultuur is veel meer te beïnvloeden dan religie. Cultuur is in beweging, religie bestaat uit dogma’s, uit onveranderlijke teksten.”

Religie is niet politiek, het een inspiratiebron, zegt Abou Jahjah. De AEL en de Democratische Moslim Partij (een initiatief van de AEL) gebruiken algemeen religieuze waarden om politieke standpunten te formuleren. Bovendien is de AEL antiklerikaal, voor Abou Jahjah zou geloof zou geen kerk moeten hebben. Hij vindt de invloed van de geestelijken te groot. In België hebben Imams veel autoriteit.
Dat is een gevaar voor de democratie. Niet een extreme gek als van de Ven (waarvan er weinig zijn), maar de zogenaamd gematigde meerderheid is gevaarlijk. Zij roepen hun achterban op om zich stil te houden en tevreden te zijn. Er heerst een bekrompenheid onder het gros van de imams die zover gaat dat ze het Vlaams Belang goedpraten. Ook Ramadan vindt Abou Jahjah in zekere zin bekrompen.
Zijn Europese islam is conservatiever dan de Arabische islam. Egyptische geleerden gaan veel verder dan hij: “Op religieus vlak is Ramadan te strikt, op politiek vlak juist te apologistisch, te soft.”

Het is voor het eerst dat de AEL-voorman kritiek uit op Ramadan. Hij doet dat enigszins onder voorbehoud omdat hij Ramadan niet persoonlijk gesproken heeft: “Ik kan niets zeggen over zijn politieke motivatie. Ramadan heeft ongetwijfeld goede bedoelingen, maar zijn aanpak kan contraproductief zijn.” Desgevraagd zegt Abou Jahjah bereid te zijn een gesprek aan te gaan met Ramadan om vooroordelen te beslechten: “Maar op het ideologisch vlak verschillen we teveel van mening. Ze zeggen van ons (de AEL) dat we te weinig zelfkritiek hebben en teveel kritiek op de ander. Ramadan heeft teveel zelfkritiek en te weinig kritiek op de ander. ”

[Lincoln]

Ramadan en Abou Jahjah: de Filosoof en de politicus. Wat zijn de raakvlakken?
Mohammed Benzakour is publicist en columnist. Hij schreef onder meer voor de Volkskrant,
NRC Handelsblad en de Groene Amsterdammer. In 2004 publiceerde hij het boek ‘Abou Jahjah nieuwlichter of oplichter? De demonisering van een politiek rebel’.
In dit interview spreekt Benzakour over de overeenkomsten en verschillen tussen Dyab Abou Jahjah en Tariq Ramadan. Volgens Benzakour zijn er voldoende raakvlakken voor een toekomstige samenwerking.

Tariq Ramadan is net als Abou Jahjah gedemoniseerd zegt Mohammed Benzakour. En net als bij Abou Jahjah doen twee verhalen de ronde over Ramadan: dat van een orthodoxe fundamentalist met middeleeuwse ideeën en dat van een verlichte denker.
Tariq Ramadan de prediker die opkomt voor de moslims in de wereld. Als hij de Islamitische Martin Luther King is, dan zou je Abou Jahjah de nieuwe Malcolm X kunnen noemen. De politicus die met zijn achterban op de barricaden staat voor gelijke burgerrechten voor moslims.
GM: Wat vindt u van de reputatie van Ramadan?

MB: Ik ken twee reputaties van Tariq Ramadan. Eigenlijk zie je hier hetzelfde patroon als bij Abou Jahjah. Ik volg Ramadan al sinds 2000, toen merkte ik al dat er iets gaande was dat niet zo fris is.
Door Fransjoodse filosofen wordt hij beschouwd als een lid van een vijfde colonne. Iemand de jongeren ophitst en ze de macht wil laten grijpen. Iemand waarvan je de boodschap niet serieus kunt nemen. Uitgaande van wat er in de media over Ramadan gezegd werd dacht ik dat het ging om een orthodoxe fundamentalist met middeleeuwse ideeën die zieltjes wilde winnen in de banlieue.
Nadat ik twee boeken van hem las (en vooral het boek over de Europese islam) was ik buitengewoon gefascineerd. Ramadan heeft een degelijke visie over een harmonieuze verstandhouding tussen de moslim bevolking en de niet-moslimbevolking. Het is een humanistisch discours.

GM: Wat is het verschil tussen Nederland, België en Frankrijk?

MB: De tegenkrachten in Frankrijk zijn heftiger. Fransjoodse intellectuelen als Finkielkraut en Lévy verliezen het op argumenten van Ramadan en dat tolereren ze niet: een barbaar die hen de les komt lezen. Israël en de Israëlische lobby zijn machtig in Frankrijk. Dat bleek al bij Winternachten. De Franse ambassade oefende druk uit om Ramadan geen podium te geven want hij zou gevaarlijk zijn.

GM: In uw boek schrijft u over de manier waarop Abou Jahjah door de media gedemoniseerd is. Nu horen we nauwelijks nog van hem. Waarom is dat?

MB: Je bent natuurlijk afhankelijk van de media. Zij moeten de aandacht op je richten.

GM: Maar als hij zou willen, krijgt hij die aandacht wel. Hij is een ‘hot item’, of niet?

MB: Misschien ligt het aan het feit dat hij getrouwd is. Vrouwen zijn goed voor veel dingen, maar voor andere dingen zijn ze minder (lacht even). Hij zal nu misschien niet meer zoveel risico’s willen nemen. Maar je zou aan het hem moeten vragen waarom. Ik heb geen contact met hem.
Ik wilde mijn boek zo ver mogelijk van hem en de AEl vandaan schrijven om niet beïnvloed te worden. Ik heb hem eenmaal gemaild, omdat ik een document niet kon vinden. Dat heeft hij me toegestuurd.

GM: Heeft hij wel gereageerd na het uitkomen van het boek?

MB: Ja, hij was geschrokken van het boek, omdat hij een systematiek herkende in de manier waarop zijn betoog verdraaid wordt. Blijkbaar wen je eraan om verkeerd geciteerd te worden. Hij was me erkentelijk dat ik het allemaal had uitgezocht en gedocumenteerd.

GM: Er wordt gezegd dat Abu Jahjah naar Libanon wil vertrekken. Wat zou daarvoor de reden zijn?

MB: Ik kan me voorstellen dat hij teleurgesteld is in België. Er is een bekrompen debat.
In Nederland is het erg, maar in België is het nog treuriger. België is ook een klein land.

GM: Zou hij zich nu meer willen richten op het ontwikkelen van een Arabische Eenheidsstaat?

MB: Ik denk dat het makkelijker is om vanuit de Arabische regio lijntjes uit te zetten. Arabisch nationalisme leeft daar ook veel meer. Ik denk dat Abou Jahjah te vroeg was daarmee in België.
Dat leeft hier niet.

GM: In uw boek vergelijkt u Abou Jahjah met Malcolm X. Tariq Ramadan wordt met Mart�*n Luther King vergeleken. In hoeverre gaan die vergelijkingen op?

MB: De vergelijking is best goed. Abou Jahjah is militant. Abou Jahjah is militanter dan Tariq. Tariq is een prediker.
Malcolm X werd na zijn reis naar Mekka milder, maar in de begin jaren was hij polemisch, onvermurwbaar. Abou Jahjah is dat ook. Tariq is een denker, een man van filosofische vergezichten. Hij zoekt naar overeenkomsten en benadrukt ze.
Tariq heeft dat zalvende, maar wel doortimmerd humanistisch. Hij ontmaskert tegenstrijdigheden en hypocrisie. Hij fileert zijn opponenten. In die zin staat hij op één lijn met Edward Saïd.

GM: Ramadan heeft het over fundamentele waarden waarin moslims en niet-moslims zich zouden kunnen vinden. Abou Jahjah spreekt over het belang van de rechtsstaat en burgerschap. Wat is de ‘common ground’ van de twee mannen?

MB: de overeenkomsten? Ze doen beiden een oproep tot behoud van de eigen identiteit en tegelijkertijd een staan ze een modern Europese burger voor.
Het is zoeken naar een ‘way of life’ voor moslims in Europa. Gewoon een burger zoals joden die hun eigen tijdschriften en synagogen hebben. Een cultuur moet leven van invloeden van buitenaf. Islamitische beginselen en islamitische wetenschap. Europa kan leren van islamitische filosofen en zelfs van de profeet Mohammed. Een amalgaam van beide werelden.

GM: Welke ideeën van Ramadan zijn bruikbaar voor Abou Jahjah en de AEL of MDP?

MB: Ik denk dat de AEL er heel goed aan zou doen om Ramadan te betrekken in hun ‘denktank’. De ideologie van de AEL lijkt bijna gekopieerd van Tariq Ramadan, alleen onderbouwt Tariq het beter. Ik vind hem een soort ideoloog. Het CDA heeft ook dergelijke ideologen die helpen bij het opstellen van het partijprogramma.
In het Islamitische vinden ze elkaar, wat het Arabische nationalisme aangaat staan Tariq en de AEL niet op één lijn. Maar ik geloof dat Abou Jahjah wat dat betreft bereid is om een stapje terug te doen in Europa. Dat is een toenadering naar Ramadan.

GM: In hoeverre zijn de ideeën van Ramadan toepasbaar in de politiek?Is Ramadan politiek?

MB: Alles dat Ramadan zegt is politiek, de hele Islam is gepolitiseerd.

GM: Maar kan het ook de basis zijn voor een politiek programma?

MB: Het idee dat de overheid moet toezien op de integratie van mensen uit verschillende streken zonder dat je ze verplicht hun eigen identiteit te verliezen, is goed bruikbaar. Het idee dat je als moslim bijdraagt aan de samenleving.

GM: Abou Jahjah gaat verder, hij heeft het over het toepassen van de Sharia. Handen afhakken en stenigen moet kunnen onder voorwaarden.

MB: Ik denk dat er openlijk over de strafmaat van de Sharia gefilosofeerd mag worden. Stelen mag als je niet voldoende hebt. Als in alles voorzien is en dan steel je nog, dan mag je hand worden afgehakt en het gaat natuurlijk niet om die hand.

GM: en stenigen van vrouwen mag, mits er 4 getuigen zijn van het overspel?

MB: Hier spreekt de politicus Abou Jahjah. Hij houdt rekening met een orthodoxe achterban.
Ik denk dat hij er zelf niet achter staat, de Sharia.

GM: tariq Ramadan wil de kennis over de Islam vergroten in Europa. Hij wil dat Islam en de Islamieten contribueren aan de westerse samenleving. Ramadan benadrukt vooral het religieuze aspect. Abou Jahjah eist gelijke burgerrechten voor Islamieten en Arabieren en hij zet zich in voor een Arabische eenheidsstaat. Welke rol speelt religie in de emancipatiebeweging van Abou Jahjah?

Mb: Abou Jahjah is niet op die manier bezig met de Islam. Hij is intelligent, maar niet zo’n intellectueel zwaargewicht als Ramadan. Hij heeft een boek geschreven over de socialistische dialectiek van de Islam. Een middenweg tussen Hegel en Marx.

GM: Strijden Abu Jahjah en Ramadan eenzelfde strijd?

Voor Abu Jahjah is de Arabische eenheidsstaat belangrijker dan de Islam. Pakistan en Turkije komen niet in zijn vizier hoewel dat moslimstaten zijn.
Tariq Ramadan kijkt verder dan de Arabische muren. Hij kijkt naar de Islamitische wereld en probeert dat te mengen met de joodschristelijke wereld. Hij zoekt naar een nieuwe ‘way of life’.
Het zijn accentverschillen tussen Ramadan en Abou Jahjah.

GM: Is Abu Jahjah de Europeaanse Islamiet waarover Ramadan spreekt?

Jahjah is een modelburger. Hij kent zijn rechten en plichten. Hij houdt zich aan de wet, is participerend en kritisch, een mondige burger. Dat is toch wat Balkenende wil? Hij werkt vrijwillig, zonder betaling. Er moesten toch meer vrijwilligers komen? We moesten toch de geschiedenis kennen? Hij kent de geschiedenis en hij spreekt vijf talen. Maar toen hij er was werd hij tegengewerkt. Er is een vreselijk dubbele moraal

[Lincoln]

Link: http://portal.omroep.nl/mplayer?nav=ysqxQsHEbGcZtHjIknC Hier de uitzending !