Cordon Bleu

ilfalco · 25 februari 2005, 14:57

Karel Anthonissen (artikel 't Scheldt)
CORDON BLEU

Sommige van mijn echte groene vrienden,
die meestal geen lid zijn van Groen!, vragen
mij waarom ik zo lelijk te keer ga tegen het
cassatiearrest van 9/11, en niet tegen het
‘cordon sanitaire’. In beide gevallen was
het toch de bedoeling het Vlaams Blok uit te
sluiten. Als antwoord gewoon een paar bedenkingen.
Er is een hemelsbreed onderscheid tussen
het arrest en het cordon. De uitspraak van
het hoogste gerechtshof is een uiting van
staatstotalitarisme, maar als partij A een andere
partij B van de macht wil houden, is dat
haar goed recht. Het cordon was niet meer
dan een toepassing van ‘de fundamentele
vrijheid om te discrimineren’, die geldt voor
particulieren, niet voor de overheid.

Ik verwijs naar de schitterende rede die Matthias
Storme op 27/1/2005 hield bij de ontvangst
van de Vrijheidsprijs. Als wij dat vrijheidsbeginsel
toepassen op de kandidaten
voor het burgemeesterschap van Antwerpen,
dan mag de ‘linkse’ Janssens de ‘rechtse’
Dewinter naar hartelust uitsluiten en uitschelden.
Netjes is anders maar Storme
maakt in zijn rede een onderscheid tussen
recht en fatsoen: niet alles wat onnozel of
onfatsoenlijk is kan door de wet verboden
worden. Dus mag er ten minste in één richting
gescholden worden dat het een lieve
lust is.

De cordon-bleu-voorzitter sprak van ‘mestkevers’,
maar dat zijn nog lieve beestjes als
je bedenkt welke nazi-vergelijkingen en welke
oorlogstaal Karel Dillen en Filip Dewinter
hebben moeten aanhoren. Maar zij hebben
dat met grote waardigheid ondergaan,
hetgeen niet gezegd kan worden van al hun
tegenstrevers, wanneer die zelf eens een
sneer kregen (zie Claude Marinower/’t
Scheldt).

Ik moet bekennen dat ik persoonlijk het cordon
in gang gezet heb.

(NB. Hier kan u eventueel zelf even de zaak
Marinower toelichten. Hetzelfde geldt overigens
voor Eric van Rompuy die de territoriumdrang
van de Franstaligen rond Brussel
vergeleek met de Duitse Anschluss van
Oostenrijk. De hele Franstalige pers viel over
hem heen omdat het hoogst ongepast is vergelijkingen
met die tijd te maken. Vervolgens
verontschuldigde de sukkelaar zich nog ook,
alhoewel de vergelijking 100% juist was).

NvdR: onze lezers zijn op de hoogte van de methodes
die Claud Marinower gebruikt: goedkeuren
van het onderwijsbudget van de stad Antwerpen
waar in hun scholen geen onderricht meer
gegeven wordt over de Holocaust. Ter info: dat
is een drama van WO II waar hij anders veelvuldig
naar verwijst. Wel weigert hij te spreken op
een verkiezingsmeeting omdat één persoon die
zijn journalistieke taak wil uitvoeren volgens hem
de zaal moet verlaten. Wij geven toe dat hij geen
Polizei of Feldgendarmerie opvorderde. Hoefde
niet want de journalist verliet vrijwillig de zaal.
Beide voorvallen kunnen geklasseerd worden
onder de uiterst liberale noemer ‘Vrijheid van
meningsuiting’.

CORDON VERT ET ROUGE
Het vreselijke ‘cordon sanitaire’ is opgestart
in Agalev. Als lid van het bestuur van de jonge
groene partij kregen wij vaak te horen dat
wij alleen maar oppositie wilden voeren en
geen bestuursverantwoordelijkheid wilden
dragen.
Wij hebben daarop geantwoord:
toch wel maar niet met de extreme partijen.
Dat was vooral bedoeld om ongewenste attenties
van ‘links’ af te wimpelen, een ononderbroken
stalking met kartel- of fusievoorstellen.
‘Rechts’ was er het kleine partijtje
van Karel Dillen, dat het Vlaams Blok toen
nog was, maar van die kant hebben wij nooit
veel ongewenste intimiteiten waargenomen.

Dit groene cordon was dus in de eerste
plaats tegen ‘links’ bedoeld, wat niet wil zeggen
dat wij die mensen niet hoffelijk bejegenden:
wij hebben ze soms zelfs gesteund tegen
pogingen tot uitsluiting.
Na de gemeenteraadverkiezingen van 1988,
die zowel voor Agalev als voor het Vlaams
Blok succesvol waren, waren de reacties
nog gematigd.
Zo meldt het verslag van de stuurgroep van
22/2/1989 dat er nogal wat ‘tegenstrijdige
houdingen’ blijken te bestaan.
De groepen van Antwerpen, Mortsel en
Schoten nemen een afwachtende houding
aan. De groepen van Brussel, Sint-Niklaas,
Gent, Lokeren en Mechelen willen het VB
eerder isoleren, niet betrekken in informele
contacten, niet steunen in hun voorstellen en
afspraken maken met andere partijen tegen
het VB. Aan het einde van het debat komen
de stuurgroepleden tot de conclusie dat ‘een
zekere isolatie beter is dan een harde confrontatie’.
De nadruk wordt gelegd op de normale democratische
middelen.
Het is deze beslissing van 1989, waarvoor ik
mee verantwoordelijk ben, die geleid heeft
tot één van de meest totalitaire en meest
verwerpelijke momenten uit de Belgische geschiedenis:
het cassatiearrest van 9 november
2004.
Iemand heeft nadien het zelfbeschermende
cordon vert verkocht gekregen aan de andere
partijen en er een agressieve cordon
rouge van gemaakt.

De Vlaamse televisie, waarvan al veel journalisten
feitelijk aan het cordon sanitaire
meededen, heeft dat nu ook formeel en officieel
aangekondigd.
Een overheidsinstelling, betaald met Vlaams
belastinggeld, gaat nu bewust discrimineren
tussen de verschillende partijen!
Voortaan dan ook maar geen Vlaamse taksen
meer betalen?

HET TOT MISLUKKEN
GEDOEMDE FASCISME

In zijn rede van 27/1/2005 heeft Matthias
Storme dé politieke uitspraak van de eeuw
gedaan, één waarvan ik wou dat ik hem zelf
bedacht had: ‘als het fascisme ooit terugkomt
zal het dat doen onder de naam anti-
fascisme’. Bij fascisme denken wij niet
alleen aan Mussolini die Italië aan Duitse
zijde in de oorlog bracht maar bij uitbreiding
aan elke strekking die de neiging heeft totalitair
te worden. Het klassieke stappenplan om
de macht te grijpen is gekend. Machiavelli
en Lenin hebben ook zulke recepten geformuleerd.

1: kies een tegenstander uit die niet al te
veel bijval geniet en niet te sterk is;

2: begin systematisch op deze ‘interne vijand’ in te
hakken;

3: laat nuttige idioten het vuile werk
doen tot de vijand van ergernis fouten maakt

4: organiseer desnoods zelf de nodige provocerende
daden;

5: roep op tot eenheid en
raad iedereen af partij te kiezen voor de
slechteriken;

6: neem het ontstane machtsvacuüm
‘voorlopig’ zelf in, in het belang van
de eenheid; 7: consolideer uw positie door
de besluitprocedures in gewenste zin aan te
passen.

Uit de geschiedenis noem ik enkele uitgekozen
slachtoffers van dit gekende verhaal. Zij
hebben allemaal mijn sympathie: bij de vestiging
van een keizerlijke macht in het oude
Rome: Cicero en de republikeinen.
Bij de jacobijnse terreur in Parijs: citoyen
Louis Capet, ex-koning Lodewijk XVI.
Bij de bolsjevistische dictatuur: de sovjets
zelf, zoals die van Kronstadt.
Bij de machtsovername door de Fasci van
Mussolini: de Italiaanse communisten.
Bij de nationaal-socialistische revolutie in
Duitsland: de Duitse en Poolse joden.
Bij de ‘linkse’ overname van Agalev: Ludo
Dierickx, tot dan de bekendste woordvoerder.
Bij de ‘herovering’ van de liberale VLD: enkele
Antwerpse dwarsliggers.
Bij de machtsconcentratie in België: het
Vlaams Blok.

Het cassatiearrest van 9/11/2004 is tot nu
toe het sluitstuk van deze laatste poging tot
machtsgreep. Toch ziet het er naar uit dat zij
zal mislukken. De tegenstander maakt te
weinig fouten.

karel anthonissen

AVV · 25 februari 2005, 15:18

AVV · 25 februari 2005, 15:21

U moet mij verontschuldigen, maar ik weet niet wie die man is,
die dit stuk WAARHEID geschreven heeft.
Ilfalco, help me even? Is Mr. Anthonissen journalist bij Gva?

ilfalco · 25 februari 2005, 15:23

Neen ... Directeur bij BBI en schrijft en reeks over het arrest van gent in t'scheldt, ex-agalev , toen die nog groen waren ...

AVV · 25 februari 2005, 15:27

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door ilfalco

Neen ... Directeur bij BBI en schrijft en reeks over het arrest van gent in t'scheldt, ex-agalev , toen die nog groen waren ...

Dank U

25 februari 2005, 14:57	#1
ilfalco Minister-President Geregistreerd: 19 mei 2004 Berichten: 5.796	Cordon Bleu Karel Anthonissen (artikel 't Scheldt) CORDON BLEU Sommige van mijn echte groene vrienden, die meestal geen lid zijn van Groen!, vragen mij waarom ik zo lelijk te keer ga tegen het cassatiearrest van 9/11, en niet tegen het ‘cordon sanitaire’. In beide gevallen was het toch de bedoeling het Vlaams Blok uit te sluiten. Als antwoord gewoon een paar bedenkingen. Er is een hemelsbreed onderscheid tussen het arrest en het cordon. De uitspraak van het hoogste gerechtshof is een uiting van staatstotalitarisme, maar als partij A een andere partij B van de macht wil houden, is dat haar goed recht. Het cordon was niet meer dan een toepassing van ‘de fundamentele vrijheid om te discrimineren’, die geldt voor particulieren, niet voor de overheid. Ik verwijs naar de schitterende rede die Matthias Storme op 27/1/2005 hield bij de ontvangst van de Vrijheidsprijs. Als wij dat vrijheidsbeginsel toepassen op de kandidaten voor het burgemeesterschap van Antwerpen, dan mag de ‘linkse’ Janssens de ‘rechtse’ Dewinter naar hartelust uitsluiten en uitschelden. Netjes is anders maar Storme maakt in zijn rede een onderscheid tussen recht en fatsoen: niet alles wat onnozel of onfatsoenlijk is kan door de wet verboden worden. Dus mag er ten minste in één richting gescholden worden dat het een lieve lust is. De cordon-bleu-voorzitter sprak van ‘mestkevers’, maar dat zijn nog lieve beestjes als je bedenkt welke nazi-vergelijkingen en welke oorlogstaal Karel Dillen en Filip Dewinter hebben moeten aanhoren. Maar zij hebben dat met grote waardigheid ondergaan, hetgeen niet gezegd kan worden van al hun tegenstrevers, wanneer die zelf eens een sneer kregen (zie Claude Marinower/’t Scheldt). Ik moet bekennen dat ik persoonlijk het cordon in gang gezet heb. (NB. Hier kan u eventueel zelf even de zaak Marinower toelichten. Hetzelfde geldt overigens voor Eric van Rompuy die de territoriumdrang van de Franstaligen rond Brussel vergeleek met de Duitse Anschluss van Oostenrijk. De hele Franstalige pers viel over hem heen omdat het hoogst ongepast is vergelijkingen met die tijd te maken. Vervolgens verontschuldigde de sukkelaar zich nog ook, alhoewel de vergelijking 100% juist was). NvdR: onze lezers zijn op de hoogte van de methodes die Claud Marinower gebruikt: goedkeuren van het onderwijsbudget van de stad Antwerpen waar in hun scholen geen onderricht meer gegeven wordt over de Holocaust. Ter info: dat is een drama van WO II waar hij anders veelvuldig naar verwijst. Wel weigert hij te spreken op een verkiezingsmeeting omdat één persoon die zijn journalistieke taak wil uitvoeren volgens hem de zaal moet verlaten. Wij geven toe dat hij geen Polizei of Feldgendarmerie opvorderde. Hoefde niet want de journalist verliet vrijwillig de zaal. Beide voorvallen kunnen geklasseerd worden onder de uiterst liberale noemer ‘Vrijheid van meningsuiting’. CORDON VERT ET ROUGE Het vreselijke ‘cordon sanitaire’ is opgestart in Agalev. Als lid van het bestuur van de jonge groene partij kregen wij vaak te horen dat wij alleen maar oppositie wilden voeren en geen bestuursverantwoordelijkheid wilden dragen. Wij hebben daarop geantwoord: toch wel maar niet met de extreme partijen. Dat was vooral bedoeld om ongewenste attenties van ‘links’ af te wimpelen, een ononderbroken stalking met kartel- of fusievoorstellen. ‘Rechts’ was er het kleine partijtje van Karel Dillen, dat het Vlaams Blok toen nog was, maar van die kant hebben wij nooit veel ongewenste intimiteiten waargenomen. Dit groene cordon was dus in de eerste plaats tegen ‘links’ bedoeld, wat niet wil zeggen dat wij die mensen niet hoffelijk bejegenden: wij hebben ze soms zelfs gesteund tegen pogingen tot uitsluiting. Na de gemeenteraadverkiezingen van 1988, die zowel voor Agalev als voor het Vlaams Blok succesvol waren, waren de reacties nog gematigd. Zo meldt het verslag van de stuurgroep van 22/2/1989 dat er nogal wat ‘tegenstrijdige houdingen’ blijken te bestaan. De groepen van Antwerpen, Mortsel en Schoten nemen een afwachtende houding aan. De groepen van Brussel, Sint-Niklaas, Gent, Lokeren en Mechelen willen het VB eerder isoleren, niet betrekken in informele contacten, niet steunen in hun voorstellen en afspraken maken met andere partijen tegen het VB. Aan het einde van het debat komen de stuurgroepleden tot de conclusie dat ‘een zekere isolatie beter is dan een harde confrontatie’. De nadruk wordt gelegd op de normale democratische middelen. Het is deze beslissing van 1989, waarvoor ik mee verantwoordelijk ben, die geleid heeft tot één van de meest totalitaire en meest verwerpelijke momenten uit de Belgische geschiedenis: het cassatiearrest van 9 november 2004. Iemand heeft nadien het zelfbeschermende cordon vert verkocht gekregen aan de andere partijen en er een agressieve cordon rouge van gemaakt. De Vlaamse televisie, waarvan al veel journalisten feitelijk aan het cordon sanitaire meededen, heeft dat nu ook formeel en officieel aangekondigd. Een overheidsinstelling, betaald met Vlaams belastinggeld, gaat nu bewust discrimineren tussen de verschillende partijen! Voortaan dan ook maar geen Vlaamse taksen meer betalen? HET TOT MISLUKKEN GEDOEMDE FASCISME In zijn rede van 27/1/2005 heeft Matthias Storme dé politieke uitspraak van de eeuw gedaan, één waarvan ik wou dat ik hem zelf bedacht had: ‘als het fascisme ooit terugkomt zal het dat doen onder de naam anti- fascisme’. Bij fascisme denken wij niet alleen aan Mussolini die Italië aan Duitse zijde in de oorlog bracht maar bij uitbreiding aan elke strekking die de neiging heeft totalitair te worden. Het klassieke stappenplan om de macht te grijpen is gekend. Machiavelli en Lenin hebben ook zulke recepten geformuleerd. 1: kies een tegenstander uit die niet al te veel bijval geniet en niet te sterk is; 2: begin systematisch op deze ‘interne vijand’ in te hakken; 3: laat nuttige idioten het vuile werk doen tot de vijand van ergernis fouten maakt 4: organiseer desnoods zelf de nodige provocerende daden; 5: roep op tot eenheid en raad iedereen af partij te kiezen voor de slechteriken; 6: neem het ontstane machtsvacuüm ‘voorlopig’ zelf in, in het belang van de eenheid; 7: consolideer uw positie door de besluitprocedures in gewenste zin aan te passen. Uit de geschiedenis noem ik enkele uitgekozen slachtoffers van dit gekende verhaal. Zij hebben allemaal mijn sympathie: bij de vestiging van een keizerlijke macht in het oude Rome: Cicero en de republikeinen. Bij de jacobijnse terreur in Parijs: citoyen Louis Capet, ex-koning Lodewijk XVI. Bij de bolsjevistische dictatuur: de sovjets zelf, zoals die van Kronstadt. Bij de machtsovername door de Fasci van Mussolini: de Italiaanse communisten. Bij de nationaal-socialistische revolutie in Duitsland: de Duitse en Poolse joden. Bij de ‘linkse’ overname van Agalev: Ludo Dierickx, tot dan de bekendste woordvoerder. Bij de ‘herovering’ van de liberale VLD: enkele Antwerpse dwarsliggers. Bij de machtsconcentratie in België: het Vlaams Blok. Het cassatiearrest van 9/11/2004 is tot nu toe het sluitstuk van deze laatste poging tot machtsgreep. Toch ziet het er naar uit dat zij zal mislukken. De tegenstander maakt te weinig fouten. karel anthonissen __________________ http://nos.nl/video/606925-nu-is-het...het-roept.html

25 februari 2005, 15:18	#2
AVV Gouverneur Geregistreerd: 24 mei 2004 Locatie: OVERPELT Berichten: 1.106	__________________

25 februari 2005, 15:21	#3
AVV Gouverneur Geregistreerd: 24 mei 2004 Locatie: OVERPELT Berichten: 1.106	U moet mij verontschuldigen, maar ik weet niet wie die man is, die dit stuk WAARHEID geschreven heeft. Ilfalco, help me even? Is Mr. Anthonissen journalist bij Gva? __________________

25 februari 2005, 15:23	#4
ilfalco Minister-President Geregistreerd: 19 mei 2004 Berichten: 5.796	Neen ... Directeur bij BBI en schrijft en reeks over het arrest van gent in t'scheldt, ex-agalev , toen die nog groen waren ... __________________ http://nos.nl/video/606925-nu-is-het...het-roept.html