Manifest tot herstel van de volksgemeenschap

[WhiteLaw]

Hier volgt het slotprotocol van de door het ‘Arbeitswissenschaftlichen Institut’ georganiseerde bijeenkomst van allerhande Europese sociale vorsers in Bad Salzbrunn op 19 maart 1944. Zoals U kan vermoeden waren de vergaderingsomstandigheden niet echt optimaal en namen enkel niet-zionistisch bestuurde Europese landen deel. Heel het congres ging in op de vraag hoe het sociale volksleven succesvol gestalte te geven. Wat nu volgt heeft niets van zijn actualiteit noch zijn noodzaak ingeboet. Hiermee wordt het nationaal-socialistische adagium “Algemeen nut gaat voor eigen nut” nog maar eens onderlijnd. Naar de geest van Adolf Hitler beweren ook wij: Jij bent niets; uw volk is alles!



In de 19de eeuw had het liberalisme alle sociale bindingen danig verstoord die als erfgoed van de verstarde Middeleeuwen de wetenschap, techniek en de economie tegenwerkten. Hiermee werden ook alle dammen neergehaald die de persoonlijkheid en de familie ervan bewaarden niet opgeslokt te worden in de economische concurrentiestrijd. Het liberalisme mag dan wel alle wetenschappelijke vooruitgang de baan geruimd hebben; ze heeft voornamelijk de vernietiging van de sociale banden der volkeren opgeheven.

De drie-eenheid van volksgemeenschap, persoonlijkheid en werk als grondwet der Europese volkeren stelt een reeks van ingrepen in de sociale orde voor. Juist dit heeft de internationale Amerikaans-zionistische plutocratie willen vernietigen. De belangrijkste punten volgen hieronder:



1. Het uitgangspunt van elke socialistische orde is de Volksgemeenschap. Hier zijn alle private interesses aan ondergeschikt. De sociale politiek kan zich dan ook niet beperken tot het dienen van deze of gene eventuele voordelen voor het individu.

2. De gemeenschap is slechts levensvatbaar, als ze zich op persoonlijkheden beroepen kan, die in staat zijn bij elk van hun handelingen een verantwoordelijkheid jegens hun volksgemeenschap te dragen. Als dit niet het geval is, verwordt deze gemeenschap tot een kleurloos collectief.

3. Het werk is het geheel der diensten, die de enkeling op alle gebieden levert aan het volkse leven. Het werk voor de gemeenschap bepaalt de sociale rang. Hiermee wordt het werk tot middelpunt van de sociale orde verheven.

4. De vervulde arbeidsplicht is de voorwaarde tot het behoren van de volksgemeenschap en tot de deelname aan de rechten hiervan. Omgekeerd opent dit recht op arbeid de mogelijkheid voor elke volksgenoot om de onzekerheid van de kostwinning op te heffen.

5. De centrale stelling van inzet en arbeid in de sociale orde leidt tot de afstraffing van alle voorrechten die niet op de persoonlijke inbreng berusten.

6. Elke persoonlijke opgang in de gemeenschap is nutteloos wanneer de familie, als kiemcel van elk volk, geen bijzondere uitdaging vergt en niet productief gericht is. De persoonlijk moet als deel van de volksgemeenschap niet zuiver op de inbreng van arbeid beoordeeld worden, maar ook op de stichting en de verzorging van een gezonde familie. Om dit kinderrijke einddoel te bereiken, zal de volksgemeenschap steeds voldoende huizen ter beschikking hebben voor deze families.

7. Volksgezondheid en geestelijke en fysieke versteviging zijn de dragende peilers van een consistente sociale orde en dienen daarom bijzonder ruim geïnterpreteerd worden.

8. De deelname aan het cultuurleven van de volksgemeenschap maakt van de scheppende pas echt een volwaardig lid. Voldoende vrije tijd en faciliteiten om deze cultuuruitingen in te bedrijven zijn hoogst belangrijk in de sociale orde. Een wel afgeronde levensstijl die de volkse en plaatselijke behoeftes beantwoordt, behoort tot één van de belangrijkste streefdoelen in de sociale orde.

9. Het völkische socialisme is het geheel van rede en gerechtigheid bij de ordening van de sociale problemen. Het stelt zich bewust op als tegenpool tot het liberalisme en kapitalisme als tot het marxisme in welke vorm dan ook. Het kan niet tot deelgebieden beperkt blijven. Het vordert daarom vooral de leiding over de economie en richt deze naar socialistische principes.

10. De volksgemeenschap sluit elke vorm van standen- of groepenegoïsme uit.Ze overwint daarom ook alle vormen van uitbuiting. Ze streeft evenwel ook niet naar de proletarisering van de maatschappij.

11. Elk individu hoort zijn lot naar eigen verantwoording te vormen. De volksgemeenschap ziet er echter op toe dat geen van zijn leden in nood geraakt. Ze garandeert daarom zekerheid van pensioen, bij ziekte en moederschap, net zoals voor weduwes en wezen.

(Bron:www.bbet.org)

[Mambo]

Het wordt tijd dat men al dat zwart eens met een goed waspoeder wast.

[VlaamseBelg]

Net als alle andere ideologieën is dit mooi op papier en komt het allemaal over als een oplossing voor problemen, maar zoals de geschiedenis keer op keer bewijst zijn het steeds de grootste smeerlappen en tweezakken die aan de top van de pyramide zitten, hun zakken vullen en de idealisten het (vuile) werk laten opknappen, vaak diezelfde mensen nog tot illegale of zelfs onmenselijke praktijken overhalend.

En het is waar dat de solidariteit onder mensen en familiebanden niet meer zijn wat ze geweest zijn, maar de enige reden waarom die er waren is omdat het niet anders kon. Mensen woonden met 3 generaties in 1 huis omdat er gewoonweg geen geld was om apart te wonen, niet omdat ze mekaar zo graag zagen hoor. Je hebt heimwee naar iets dat je nooit gehad hebt, zoals mensen die zeggen dat ze liever naar school gingen dan dat ze gaan werken, zich eigenlijk alleen hun kattekwaad en de speeltijden herinnerend. Dat je je stikkapot verveelde in die saaie lessen en 's avonds nog moest studeren en huiswerk maken, ben je vergeten.