Belgenland Socio-economisch bekeken

[/\|cazar]

Volgend stukje haalde ik uit het commentaar gedeelte van de standaard.

COMMENTAAR. Dodelijke drogredenering
Door Bart Sturtewagen
Het is helemaal geen probleem voor onze bedrijven dat ze onder druk van de vakbonden meer loonsverhoging hebben moeten toestaan dan ze verwacht en gehoopt hadden. Kijk naar de bedrijfswinsten die de jongste weken zijn bekendgemaakt. En kijk ook naar superweddes en vergoedingen die topmanagers zichzelf uitbetalen. Dat fabeltje dat we onszelf uit de markt prijzen dient alleen om te verhinderen dat de werknemers hun graantje meepikken van de goede conjunctuur.

Dat is, kort samengevat, het standpunt dat de toplui van de christelijke en de liberale vakbond de voorbije dagen te kennen gaven. Het zou fantastisch zijn als deze analyse enige grond van waarheid bevatte. Helaas. Het is slechts zinsbegoocheling. Het gaat structureel-economisch helemaal niet goed. Onze textielsector wordt gewoon van de kaart geveegd door Chinese dumpingpraktijken. Cockerill sluit zijn voorlaatste hoogoven, de voorbode van het einde van de staalgieterij in ons land. De chemiesector groeide vorig jaar in omzet en winst, maar niet in werkgelegenheid en investeringen. Het is slechts een greep uit het recentste sectornieuws.

Hoe zit het dan met de hoge winsten en toplonen? Die zijn er inderdaad. Maar het zou pas echt een drama zijn als geen van onze bedrijven erin zou slagen voordeel te doen bij de sterke groei in zowel de dollarzone als Zuidoost-Azië. Het Europese economische model slabakt, maar in de rest van de wereld gaat het stevig vooruit. Door daar te investeren kunnen bedrijven die bij ons hun hoofdzetel hebben, nog floreren. Maar daaruit concluderen dat we ons geen zorgen voor morgen moeten maken, is ronduit pervers.

Er was een tijd dat we ons konden troosten met de gedachte dat alleen laagbetaalde en weinig opleiding vereisende of vuile en gevaarlijke jobs naar het buitenland verhuisden. Die zouden we wel compenseren met goedbetaalde banen met hoge toegevoegde waarde in nieuwe sectoren zoals informatica, telecommunicatie en anders spitstechnologie. Ook die illusie moeten we laten varen. De leercurve die nieuwe industrielanden doormaken met de knowhow die we hun overdragen is spectaculair. Het duurt echt niet meer zo lang voor ze ons ook op die terreinen inhalen en achter zich laten.

Het refrein van ,,geen vuiltje aan de lucht'', dat ook premier Verhofstadt zo graag zingt, is dus bijzonder schadelijk. Dat we het een schijntje beter doen dan veel van onze buurlanden is leuk, maar het verandert weinig aan het plaatje. Het is alsof je je gelukkig zou prijzen dat je aan de goede kant van de Titanic zit. Dat maakt per saldo weinig verschil.

Dit zou een periode van diepgaand debat moeten zijn over de manier waarop we deze uitdaging tegemoet kunnen treden. De eerste voorwaarde daartoe is het erkennen van de ernst van de situatie. Geld verdelen dat er niet is en binnenkort al helemaal niet meer zal zijn, is onzin. Als we ons straks niet willen moeten afvragen hoe we het met minder gaan doen, moeten we bij voorrang met die kwestie bezig zijn.

Het is niet onmogelijk om succesvol te zijn in deze snel evoluerende concurrentie-omgeving. Er zijn best nog troeven die we kunnen uitspelen. Maar ze zijn niet zo vanzelfsprekend als we onszelf zo graag wijsmaken. Beweeglijkheid en bereidheid om nieuwe ideeën een kans te geven worden cruciale succesfactoren. Drogredeneringen die inertie en conservatisme vergoelijken zijn daarentegen dodelijk.

Dit houdt serieus steek he ?
Iedere dag verdwijnen er in Europa 1000 jobs in de textielsector, onze chemiesector ( verantwoordelijk voor 60 % van het handelsoverschot van belgenland, lees: vlaanderenland) die al drie jaar achter elkaar een dalende investeringscurve kent.

...

En de het vergrijzingsdebat wordt uitgesteld tot in het najaar ( net zoals ze vorig jaar voor het zomerreces de bhv problematiek tot in het najaar hebben uitgesteld ... ).

Belgie heeft een zeer zwekke politieke klasse: Superonervaren Vervotte, Schijnheilige Leterme, Margriet Hermaakmijnsmoelmans, turnleraar Dedecker, Valse Verhofstadt ... en nog vele tientallen andere adjectieven gekoppeld aan politici.

Ik heb sterk het gevoel dat er maar 1 noemer is waarop je een onaanvaardbaar aantal politici kan onderbrengen: onbekwaamheid.


Vanuit dit politiek gezichtspunt, hoe zal het vlaanderen en belgenland in de toekomst vergaan; en heeft deze generatie politic de nodige schouders om die problematiek te torsen ?