De overwinning van Blair

[eno2]

Niet-vertegenwoordiging van 2/3 van de kiezers kan je moeilijk respect voor de vrije keuze noemen. Er is dus alleen een duidelijke (maar onterechte) keuze voor één winnaar. Hoe marginaal dan ook (3% méér den de Tory's), de winnaar krijgt alles.
Dat bevordert alleen maar de apathie onder de 60% kiezers, de andere 40% hebben al afgehaakt.

Je kan ook niet anders dan de anti-oorlog Labouraanhangers je innige medevoelen aanbieden met de catch-22 waar ze zich in bevonden.
Stemmen voor de liberaal-democraten, de enige partij die tegen de Irak-oorlog was, stond namelijk gelijk met de aartsvijand de Tory's aan de macht brengen.

De Tory's waren echter ook een oorlogspartij.

Wat een moslim-krant de Britse kiezer verwijt, nl dat ze Blair, de war-monger, niet weggestemd hebben, snijdt dan ook geen hout.
Door het kiessysteem had hij een vrij ticket voor een derde ambtstermijn.
Tenzij Kennedy voor een landslide kon zorgen, maar dat was op zich een te surreële verwachting.

De boodschap van de kiezer, aan de deur, naar de Labour-kandidaten toe, was dan ook ondubbelzinnig: " we houden niet van Blair, en we houden niet van oorlog".

Wat ze dus deden, was de rebellen binnen de partij tegen Blair verkiezen, en zijn slaafse volgers, de Blairites, wegstemmen.

Daardoor komt Blair, naast zijn massaal zetelverlies, in nauwe schoentjes te staan.
Hij zal dan ook snel plaats moeten ruimen voor Gordon Brown. Blair is een lame duck geworden, een liability, eerder een ballast dan een magneet. Zijn hilarische belofte "voortaan naar de kiezer te luisteren en diens wil uit te voeren", zal daar niets aan verhelpen.

De tory-leider Howard stapt nu al op. Kennedy zou hetzelfde moeten doen. Hij heeft als puntje bij paaltje kwam, toch historisch gefaald. Daarmee zouden alle betrokken politieke leiders genadiglijk van het politieke toneel verdwenen zijn. Grote kuis. (En daarna het ondemocratische en hopeloos verouderde kiessysteem).