Een duidelijk antikapitalistisch alternatief: de organische economie

[Franz Ritter Von Epp]

Aristoteles maakt een onderscheid tussen de oikonomia (economie), die de bevrediging van menselijke behoeften beoogt, en chrematizein, het zaken doen met als enig doel geld maken en laten rollen om het zich tenslotte toe te eigenen. Het industrieel kapitalisme werd langzamerhand overheerst door een louter financieel kapitalisme, dat een maximale rentabiliteit op korte termijn beoogt, ten nadele van de nationale economieën en het volksbelang op langere termijn. Deze gedaanteverwisseling vertaalt zich in het achterwege blijven van de goederenstroom bij het opmaken van de bedrijfsbalans, kredietvervalsing, het losbreken van speculatie, de toezichtloze uitgifte van onbetrouwbare obligaties, en het oplopen van schulden bij personen, ondernemingen en naties, terwijl internationale investeerders en fondsen, die hun kapitaal om zuiver speculatief gewin plaatsen, de hoofdrol krijgen. De alomtegenwoordigheid van het kapitaal maakt dat de financiële markten de politiek de wet kunnen voorschrijven. De goederenstroom in de economie is onderworpen aan onzekere en hachelijke factoren, terwijl anderzijds een onmetelijke wereldwijde financiële zeepbel geregeld op regionaal vlak openbarst en zo schokgolven teweegbrengt die zich door het hele systeem heen voortplanten.
Het economisch gedachtengoed ligt trouwens vastgesteld in dogma's die voedsel ontlenen aan een wiskundig formulisme, waarvan de wetenschappelijke pretentie berust op het principieel niet in aanmerking nemen van elk niet in hoeveelheid uit te drukken element. Zo zeggen makro-economische indexen (bruto binnenlands product, bruto nationaal product, groeivoet enz.) niets over de werkelijke stand van zaken in een samenleving: rampen, ongelukken en epidemieën worden boekhoudkundig positief berekend, want ze vergroten de economische activiteit, o.m. door de verkoop van vervanggoederen.
Gelet op deze aanmatigende en alsmaar op meer groei beluste verrijking, die leeft van de speculatie op de ongelijkheden en narigheid die ze zelf doet ontkiemen, moet men de economie dringend weer in dienst van de mens stellen door voorrang te verlenen aan de werkelijke behoeften van mensen en aan hun levenskwaliteit. Daartoe kan men op wereidschaal een belasting invoeren op kapitaalbewegingen, de schuldenlast van de Derde Wereld kwijtscheiden, waarbij dan wel de hele 'ontwikkelingssamenwerking' op de helling moet: eerst op eigen benen staan (zelfvoorziening) en de binnenlandse markt voorrang verlenen, breken met het systeem van de internationale arbeidsverdeling, de plaatselijke economie meer zeggenschap verlenen tegenover de opgedrongen voorwaarden van de Wereldbank en het IMF, regels voor maatschappelijk gedrag en milieubescherming opstellen om een kader te scheppen, waarbinnen internationale ruilhandel kan plaatsvinden. Om langzamerhand gevoeglijk weer uit de dubbele doodlopende weg te geraken van een ondoelmatig bestuurde staatseconomie en een markteconomie met overdreven veel concurrentie moet worden getracht, naast de openbare en de privé-sector, een derde sector te creëren resp. te versterken, die bestaat uit verenigingen, coöperaties alsmede zelfstandige onderlingehulporganisaties (o.m. plaatselijke ruilhandelsystemen), die berusten op gedeelde verantwoordelijkheid, vrij lidmaatschap en het beginsel van niet-winstgevendheid.(overgenomen uit het manifest voor Europees herstel en vernieuwing van Alain de Benoist).

Een organische economie voor mij een degelijk alternatief voor het mensonterende communisme en het nivellerende Amerikaanse dollarimperialisme. Is een organische economie wel degelijk realiseerbaar??? Graag jullie meningen hierover: