175 jaar belgische misdaden, Vlaamse slachtoffers. DEEL 3

[Guderian]

Coucke en Goethals, Karsman, Schoep: belgische justitie op z’n best



Er is door de Belgische rechtbanken in Vlaanderen doorheen de tijd zeer veel onrecht gepleegd, maar drie zaken springen in het oog. Drie processen tegen gewone Vlaamse mensen, die ertoe hebben geleid dat de wantoestanden in het belgisch gerecht ten nadele van de Vlamingen werden aangepakt.



Augustus 1860, voor het Assissenhof in Henegouwen staan de Vlamingen Coucke en Goethals terecht, een groentenventer en een spoorwegarbeider die al een tijdje in Wallonië woonden. Ze werden veroordeeld voor betrokkenheid bij een moord die gepleegd werd door de zogenaamde Zwarte Bende. Gedurende hun ganse proces hadden beiden slechts een paar woorden verstaan van wat er werd gezegd. In november werden beiden onthoofd. Enkele maanden later verschenen een aantal leden van de Zwarte Bende voor de rechter, waaronder ene Leopold Rabet. Deze verklaarde dat Coucke en Goethals niks met de moord te maken hadden. De zaak verwekte grote opschudding in Vlaanderen omdat Coucke en Goethals onvoldoende Frans kenden en bijgevolg nauwelijks wisten waarvan ze beschuldigd werden. Hun tolk bleek een Luxemburger te zijn geweest die zelf geen Nederlands kende, hun advocaat was het Nederlands evenmin machtig. De zaak leidde tot felle protestvergaderingen in Vlaanderen, het regende protesten bij de regering. De Vlaamse bevolking schreeuwde om meer rechtvaardigheid. In 1867 diende de Vlaamse volksvertegenwoordiger Jan de Laet een wetsvoorstel in dat stelde dat alle rechters in de Vlaamse provincies en in Brussel Nederlands moesten kennen. De Franstaligen kelderden zijn voorstel.



In 1863 komt Jakob Karsman voor de rechtbank. Hij had gedichten en teksten geschreven die kritiek inhielden op een aantal toestanden in belgië, ondermeer de achteruitstelling van Vlamingen in het gerecht. Karsman werd veroordeeld tot een boete voor een tekst waar hij door een vergetelheid de naam van de drukker niet had op vermeld zoals voorzien in de wet. Karsman ging in beroep en nam als advocaat de bekende Vlaamse voorman Julius Vuylsteke. Voor het Hof van Beroep in Brussel verklaarde Vuylsteke in samenspraak met zijn cliënt dat hij in het Nederlands wenste te pleiten. Het leidde tot grote consternatie bij de rechters die zich terugtrokken om de vraag te onderzoeken en hem uiteindelijk meedeelden dat zijn eis werd afgewezen. In de belgische grondwet stond dat het gebruik van talen vrij was, en dus werd dit zo geïnterpreteerd dat de rechters niet konden verplicht worden een pleidooi te aanhoren in een andere taal dan de hunne. Verontwaardigd verlieten Vuylsteke en Karsman het gerechtshof, Karsman werd daarop veroordeeld tot drie maanden cel. De strafmaat stond duidelijk niet in verhouding tot het gepleegde delict van Karsman. Eens te meer was duidelijk dat het belgische regime wraak wou nemen op diegenen die het gewaagd hadden kritiek te uiten op wantoestanden in het belgisch huishouden.



Oktober 1872, de arbeider Jozef Schoep wenst in het gemeentehuis van Sint-Jans-Molenbeek aangifte doen van de geboorte van een zoon. De ambtenaar spreekt hem aan in het Frans maar Schoep stelt dat hij de aangifte in het Nederlands wenst te doen. Er ontstaat een dovemansgesprek, Schoep weigert toe te geven en stelt dat als Vlaming in het Nederlands de aangifte van zijn Vlaams kind wenst te doen. De ambtenaar bleef weigeren en het kind raakte niet ingeschreven. Begin februari 1873 werd Schoep tot vijftig frank boete veroordeeld wegens het niet aangeven van een geboorte. Voor een arbeider een zéér hoog bedrag in die tijd. Opnieuw ging een storm van protest door Vlaanderen en het aantal mensen dat zich van het onrecht bewust werd groeide gestadig aan. Toen de zaak van Schoep in beroep behandeld werd, eisten zijn Vlaamsgezinde advocaten dat de strafvordering in het Nederlands zou vertaald worden, maar de voorzitter van de rechtbank weigerde. Het publiek in de zaal protesteerde luidruchtig, sommigen begonnen de Vlaamse Leeuw te zingen. De rechtbank bekrachtigde het eerste vonnis. De zaak werd in Cassatieberoep behandeld en opnieuw kregen de advocaten van Schoep niet het recht om in het Nederlands te pleiten, waarop één van hen een felle redevoering uitsprak tegen de taaltoestanden in het belgisch gerecht. Het vonnis van Schoep werd nogmaals bevestigd. Opnieuw had de hoogste rechter geoordeeld dat de vrijheid van taal alleen gold voor de rechters, maar niet voor de advocaten en hun beschuldigden. Na aanhoudend Vlaams protest zou deze zaak uiteindelijk de aanzet geven tot de aanname van de wet-Coremans in augustus 1873, die ervoor zorgde dat in de Vlaamse provincies en in de arrondissementen Leuven en Brussel niemand nog kon worden veroordeeld in een taal die hij niet verstond. Meer dan veertig(!) jaar na het ontstaan van de belgische staat. De Vlaamsgezinden hadden nu ervaren dat er toch iets te bereiken viel indien men kon volharden. Het kind van Schoep werd pas ingeschreven in een geboorteregister toen het 10 jaar oud en z’n vader al overleden was, 10 jaar lang hadden Vlaamsgezinden het gezin Schoep gesteund met een steunfonds. [edit]
[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by Guderian on 05-09-2005 at 20:04
Reason:
--------------------------------

Coucke en Goethals, Karsman, Schoep: belgische justitie op z’n best



Er is door de Belgische rechtbanken in Vlaanderen doorheen de tijd zeer veel onrecht gepleegd, maar drie zaken springen in het oog. Drie processen tegen gewone Vlaamse mensen, die ertoe hebben geleid dat de wantoestanden in het belgisch gerecht ten nadele van de Vlamingen werden aangepakt.



Augustus 1860, voor het Assissenhof in Henegouwen staan de Vlamingen Coucke en Goethals terecht, een groentenventer en een spoorwegarbeider die al een tijdje in Wallonië woonden. Ze werden veroordeeld voor betrokkenheid bij een moord die gepleegd werd door de zogenaamde Zwarte Bende. Gedurende hun ganse proces hadden beiden slechts een paar woorden verstaan van wat er werd gezegd. In november werden beiden onthoofd. Enkele maanden later verschenen een aantal leden van de Zwarte Bende voor de rechter, waaronder ene Leopold Rabet. Deze verklaarde dat Coucke en Goethals niks met de moord te maken hadden. De zaak verwekte grote opschudding in Vlaanderen omdat Coucke en Goethals onvoldoende Frans kenden en bijgevolg nauwelijks wisten waarvan ze beschuldigd werden. Hun tolk bleek een Luxemburger te zijn geweest die zelf geen Nederlands kende, hun advocaat was het Nederlands evenmin machtig. De zaak leidde tot felle protestvergaderingen in Vlaanderen, het regende protesten bij de regering. De Vlaamse bevolking schreeuwde om meer rechtvaardigheid. In 1867 diende de Vlaamse volksvertegenwoordiger Jan de Laet een wetsvoorstel in dat stelde dat alle rechters in de Vlaamse provincies en in Brussel Nederlands moesten kennen. De Franstaligen kelderden zijn voorstel.



In 1863 komt Jakob Karsman voor de rechtbank. Hij had gedichten en teksten geschreven die kritiek inhielden op een aantal toestanden in belgië, ondermeer de achteruitstelling van Vlamingen in het gerecht. Karsman werd veroordeeld tot een boete voor een tekst waar hij door een vergetelheid de naam van de drukker niet had op vermeld zoals voorzien in de wet. Karsman ging in beroep en nam als advocaat de bekende Vlaamse voorman Julius Vuylsteke. Voor het Hof van Beroep in Brussel verklaarde Vuylsteke in samenspraak met zijn cliënt dat hij in het Nederlands wenste te pleiten. Het leidde tot grote consternatie bij de rechters die zich terugtrokken om de vraag te onderzoeken en hem uiteindelijk meedeelden dat zijn eis werd afgewezen. In de belgische grondwet stond dat het gebruik van talen vrij was, en dus werd dit zo geïnterpreteerd dat de rechters niet konden verplicht worden een pleidooi te aanhoren in een andere taal dan de hunne. Verontwaardigd verlieten Vuylsteke en Karsman het gerechtshof, Karsman werd daarop veroordeeld tot drie maanden cel. De strafmaat stond duidelijk niet in verhouding tot het gepleegde delict van Karsman. Eens te meer was duidelijk dat het belgische regime wraak wou nemen op diegenen die het gewaagd hadden kritiek te uiten op wantoestanden in het belgisch huishouden.



Oktober 1872, de arbeider Jozef Schoep wenst in het gemeentehuis van Sint-Jans-Molenbeek aangifte doen van de geboorte van een zoon. De ambtenaar spreekt hem aan in het Frans maar Schoep stelt dat hij de aangifte in het Nederlands wenst te doen. Er ontstaat een dovemansgesprek, Schoep weigert toe te geven en stelt dat als Vlaming in het Nederlands de aangifte van zijn Vlaams kind wenst te doen. De ambtenaar bleef weigeren en het kind raakte niet ingeschreven. Begin februari 1873 werd Schoep tot vijftig frank boete veroordeeld wegens het niet aangeven van een geboorte. Voor een arbeider een zéér hoog bedrag in die tijd. Opnieuw ging een storm van protest door Vlaanderen en het aantal mensen dat zich van het onrecht bewust werd groeide gestadig aan. Toen de zaak van Schoep in beroep behandeld werd, eisten zijn Vlaamsgezinde advocaten dat de strafvordering in het Nederlands zou vertaald worden, maar de voorzitter van de rechtbank weigerde. Het publiek in de zaal protesteerde luidruchtig, sommigen begonnen de Vlaamse Leeuw te zingen. De rechtbank bekrachtigde het eerste vonnis. De zaak werd in Cassatieberoep behandeld en opnieuw kregen de advocaten van Schoep niet het recht om in het Nederlands te pleiten, waarop één van hen een felle redevoering uitsprak tegen de taaltoestanden in het belgisch gerecht. Het vonnis van Schoep werd nogmaals bevestigd. Opnieuw had de hoogste rechter geoordeeld dat de vrijheid van taal alleen gold voor de rechters, maar niet voor de advocaten en hun beschuldigden. Na aanhoudend Vlaams protest zou deze zaak uiteindelijk de aanzet geven tot de aanname van de wet-Coremans in augustus 1873, die ervoor zorgde dat in de Vlaamse provincies en in de arrondissementen Leuven en Brussel niemand nog kon worden veroordeeld in een taal die hij niet verstond. Meer dan veertig(!) jaar na het ontstaan van de belgische staat. De Vlaamsgezinden hadden nu ervaren dat er toch iets te bereiken viel indien men kon volharden. Het kind van Schoep werd pas ingeschreven in een geboorteregister toen het 10 jaar oud en z’n vader al overleden was, 10 jaar lang hadden Vlaamsgezinden het gezin Schoep gesteund met een steunfonds. [/size]

[size=1]Before any edits, post was:
--------------------------------

[font=Arial]Coucke en Goethals, Karsman, Schoep: belgische justitie op z’n best [/font]

[font=Arial][/font]

[font=Arial]Er is door de Belgische rechtbanken in Vlaanderen doorheen de tijd zeer veel onrecht gepleegd, maar drie zaken springen in het oog. Drie processen tegen gewone Vlaamse mensen, die ertoe hebben geleid dat de wantoestanden in het belgisch gerecht ten nadele van de Vlamingen werden aangepakt.[/font]

[font=Arial][/font]

[font=Arial]Augustus 1860, voor het Assissenhof in Henegouwen staan de Vlamingen Coucke en Goethals terecht, een groentenventer en een spoorwegarbeider die al een tijdje in Wallonië woonden. Ze werden veroordeeld voor betrokkenheid bij een moord die gepleegd werd door de zogenaamde Zwarte Bende. Gedurende hun ganse proces hadden beiden slechts een paar woorden verstaan van wat er werd gezegd. In november werden beiden onthoofd. Enkele maanden later verschenen een aantal leden van de Zwarte Bende voor de rechter, waaronder ene Leopold Rabet. Deze verklaarde dat Coucke en Goethals niks met de moord te maken hadden. De zaak verwekte grote opschudding in Vlaanderen omdat Coucke en Goethals onvoldoende Frans kenden en bijgevolg nauwelijks wisten waarvan ze beschuldigd werden. Hun tolk bleek een Luxemburger te zijn geweest die zelf geen Nederlands kende, hun advocaat was het Nederlands evenmin machtig. De zaak leidde tot felle protestvergaderingen in Vlaanderen, het regende protesten bij de regering. De Vlaamse bevolking schreeuwde om meer rechtvaardigheid. In 1867 diende de Vlaamse volksvertegenwoordiger Jan de Laet een wetsvoorstel in dat stelde dat alle rechters in de Vlaamse provincies en in Brussel Nederlands moesten kennen. De Franstaligen kelderden zijn voorstel. [/font]

[font=Arial][/font]

[font=Arial]In 1863 komt Jakob Karsman voor de rechtbank. Hij had gedichten en teksten geschreven die kritiek inhielden op een aantal toestanden in belgië, ondermeer de achteruitstelling van Vlamingen in het gerecht. Karsman werd veroordeeld tot een boete voor een tekst waar hij door een vergetelheid de naam van de drukker niet had op vermeld zoals voorzien in de wet. Karsman ging in beroep en nam als advocaat de bekende Vlaamse voorman Julius Vuylsteke. Voor het Hof van Beroep in Brussel verklaarde Vuylsteke in samenspraak met zijn cliënt dat hij in het Nederlands wenste te pleiten. Het leidde tot grote consternatie bij de rechters die zich terugtrokken om de vraag te onderzoeken en hem uiteindelijk meedeelden dat zijn eis werd afgewezen. In de belgische grondwet stond dat het gebruik van talen vrij was, en dus werd dit zo geïnterpreteerd dat de rechters niet konden verplicht worden een pleidooi te aanhoren in een andere taal dan de hunne. Verontwaardigd verlieten Vuylsteke en Karsman het gerechtshof, Karsman werd daarop veroordeeld tot drie maanden cel. De strafmaat stond duidelijk niet in verhouding tot het gepleegde delict van Karsman. Eens te meer was duidelijk dat het belgische regime wraak wou nemen op diegenen die het gewaagd hadden kritiek te uiten op wantoestanden in het belgisch huishouden. [/font]

[font=Arial][/font]

[font=Arial]Oktober 1872, de arbeider Jozef Schoep wenst in het gemeentehuis van Sint-Jans-Molenbeek aangifte doen van de geboorte van een zoon. De ambtenaar spreekt hem aan in het Frans maar Schoep stelt dat hij de aangifte in het Nederlands wenst te doen. Er ontstaat een dovemansgesprek, Schoep weigert toe te geven en stelt dat als Vlaming in het Nederlands de aangifte van zijn Vlaams kind wenst te doen. De ambtenaar bleef weigeren en het kind raakte niet ingeschreven. Begin februari 1873 werd Schoep tot vijftig frank boete veroordeeld wegens het niet aangeven van een geboorte. Voor een arbeider een zéér hoog bedrag in die tijd. Opnieuw ging een storm van protest door Vlaanderen en het aantal mensen dat zich van het onrecht bewust werd groeide gestadig aan. Toen de zaak van Schoep in beroep behandeld werd, eisten zijn Vlaamsgezinde advocaten dat de strafvordering in het Nederlands zou vertaald worden, maar de voorzitter van de rechtbank weigerde. Het publiek in de zaal protesteerde luidruchtig, sommigen begonnen de Vlaamse Leeuw te zingen. De rechtbank bekrachtigde het eerste vonnis. De zaak werd in Cassatieberoep behandeld en opnieuw kregen de advocaten van Schoep niet het recht om in het Nederlands te pleiten, waarop één van hen een felle redevoering uitsprak tegen de taaltoestanden in het belgisch gerecht. Het vonnis van Schoep werd nogmaals bevestigd. Opnieuw had de hoogste rechter geoordeeld dat de vrijheid van taal alleen gold voor de rechters, maar niet voor de advocaten en hun beschuldigden. Na aanhoudend Vlaams protest zou deze zaak uiteindelijk de aanzet geven tot de aanname van de wet-Coremans in augustus 1873, die ervoor zorgde dat in de Vlaamse provincies en in de arrondissementen Leuven en Brussel niemand nog kon worden veroordeeld in een taal die hij niet verstond. Meer dan veertig(!) jaar na het ontstaan van de belgische staat. De Vlaamsgezinden hadden nu ervaren dat er toch iets te bereiken viel indien men kon volharden. Het kind van Schoep werd pas ingeschreven in een geboorteregister toen het 10 jaar oud en z’n vader al overleden was, 10 jaar lang hadden Vlaamsgezinden het gezin Schoep gesteund met een steunfonds. [/font][/size]

[/edit]

[Yann]

[edit]
[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by Yann on 05-09-2005 at 20:25
Reason:
--------------------------------

[/size]

[size=1]Before any edits, post was:
--------------------------------

:sleepin:[/size]

[/edit]

[van Maerlant]

Weer een hoogstaande reactie van yann! Hoewel ik ook helemaal niet goed overeen kom met Guderian, gedraag ik mij tenminste nog.

[muys]

Oorspronkelijk geplaatst door van Maerlant

Weer een hoogstaande reactie van yann! Hoewel ik ook helemaal niet goed overeen kom met Guderian, gedraag ik mij tenminste nog.

ik zie niet in hoe je met deze topic al dan niet kunt instemmen, tenslotte zijn dit historische feiten

[van Maerlant]

Oorspronkelijk geplaatst door muys

ik zie niet in hoe je met deze topic al dan niet kunt instemmen, tenslotte zijn dit historische feiten

Ik heb mij toch niet uitgesproken over de topic?

[muys]

Oorspronkelijk geplaatst door van Maerlant

Ik heb mij toch niet uitgesproken over de topic?

dat wou ik ook niet impliceren, het was gewoon een algemene opmerking[edit]
[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by muys on 05-09-2005 at 20:59
Reason:
--------------------------------

dat wou ik ook niet impliceren, het was gewoon een algemene opmerking[/size]

[size=1]Before any edits, post was:
--------------------------------

dat wou ik ook niet impliceren[/size]

[/edit]

[van Maerlant]

Oorspronkelijk geplaatst door muys

dat wou ik ook niet impliceren, het was gewoon een algemene opmerking

Ik heb iets tegen racisten, dat is alles.

[snoodaard]

Oorspronkelijk geplaatst door Yann

De vlamingen stonden volgens de bubbel-nitwits als een man achter de onderdrukkende maatregelen.