Geestelijke pijn: een selectief en onhoudbaar pro-censuur-argument

Supe®Staaf · 16 september 2005, 17:12

Geestelijke pijn is een selectief en onhoudbaar argument pro-censuur.

Elke vorm van censuur op het uiten van een mening bevat de kiem van steeds verdergaande muilkorving. Dat geldt in het bijzonder wanneer 'geestelijke pijn' als argument voor censuur wordt opgevoerd. [/font]

Aan de hand van een concreet censuurgeval in België, is ook de selectiviteit van het ‘pijnargument’ makkelijk aantoonbaar.

Het Joodse volk wordt sinds de jaren 90 wettelijk beschermd en gevrijwaard voor de geestelijke pijn die het ontkennen of schromelijk minimaliseren van hun holocaust zou teweegbrengen door de wet op negationisme en revisionisme.
Nu is genocide geen bitter 'alleenrecht' van dit getourmenteerde volk. Ook de Rwandezen maakten kennis met de verschrikking van het uitmoorden. Als we konsekwent de logica van de negationismewet zouden doortrekken, dan dient ook de Rwandese genocide gelijke berechtiging en dus ook censuurbescherming te krijgen. Dat is nochtans niet het geval. Ik mag voorlopig overal vrijelijk schrijven dat de Rwandese genocide een sprookje is. 'Rwandese' door 'Joodse' vervangen in bovenstaande zin, en ik draai samen met Siegfried Verbeke de doos in voor jaren.
Een straffer voorbeeld van verregaande selectiviteit wat betreft genocide-ontkenning, nemen we waar in Turkije. Daar weigert het regime (in theorie de vertegenwoordiger van het hele Turkse volk) halsstarrig om de genocide op de Armeniërs te erkennen. Wordt het Turkse regime daarvoor vervolgd via internationale tribunalen of veroordeeld door de Verenigde naties of ander gezaghebbend orgaan? Welnee: Turkije wordt als wrange 'beloning' binnenkort de EU binnengeloodst, met alle prebenden van dien voor diezelfde machthebbers.........

Met twee bovenstaande voorbeelden van selectief toepassen van een censuurwet in het achterhoofd, kan je zelfs concluderen dat onversneden racisme dergelijke wet schraagt. Kleurt Joods bloed roder dan Rwandees of Armeens? Ligt de drempel voor geestelijke pijn lager bij het ene dan bij het andere volk?
Natuurlijk niet. Geestelijke pijn is niet objectief kwantificeerbaar, en zeker niet toepasbaar of meetbaar voor een geheel volk. Slechts het individu kan die pijn ervaren, en daar heeft zijn afkomst bovendien niks mee te maken. Anders beweren is pure neo-racistische afzeik.

Moet de overheid dan het individu vrijwaren van geestelijke pijn via censuur?
Bekijken we even volgende mogelijks 'pijnlijk' aankomende uiting:

Dood Kindje

Men heeft het kindje, wit en recht,
Uit 't wiegje in een kleine kist gelegd,
En wit en zwart, o simpel onderscheid,
Zijn slaap en dood, zijn tijd en eeuwigheid.

Hij is maar even hier geweest.
Men gaf hem op 't geboortefeest
Van hand tot hand, tot, stil en lief,
Een gast hem kussend aan de lippen hief,

En allen keken... later is gezegd:
Hij gaf een zuiver klein geluid,
Verschrikt en schoon, zoals een nieuwe fluit,
die men probeert en peinzend nederlegt.

Hoewel kindersterfte drastisch vermindert, leven er in onze maatschappij heel wat mensen, die hun kind verloren ten gevolge van wiegendood of ongeval. Hieraan herinnerd worden is in de meeste gevallen een heel 'pijnlijke' affaire. Zelfs via een poëtisch pareltje als bovenstaand.
Moeten dergelijke 'pijn veroorzakende uitingen' dan maar uit het boekenrek gehaald worden?
Vaak wordt hierop gereageerd met het (i.m.o. wansmakelijke) verwijzen naar het 'heilige getal' van holocaustslachtoffers. De pijn van x-aantal wiegendoodkindjes, weegt voor censuurliefhebbers niet op tegen het leed van de nabestaanden van veel meer slachtoffers van de Judeocide. Het kleinere aantal 'geestelijke pijnlijders', door b.v. wiegendood, verrechtvaardigt voor sommigen dat we bovenstaande 'kwellingen' door de vingers zien en niet onderwerpen aan censuur.
Laten we dan toch even konsekwentie de gedachtengang achter censuur-naargelang-het-aantal-gedupeerden doortrekken. Zowat iedereen van de ongeveer 6 Miljard aardlingen verliest vroeg of laat één of beide ouders. Hieraan herinnerd worden levert ongetwijfeld geestelijke pijn op voor duizend maal meer mensen dan er officieel onder het nazi-regime vielen. Ik wil de konsekwente censuurliefhebber niet ontmoedigen, maar ‘google’ even op vader of moeder, en je merkt dat publicaties die aan het mogelijk pijnlijke verscheiden onzer ouders herinneren, slechts kunnen gecensureerd worden mits een katastrofe die de hele aardkloot incluis het www uiteen doet spatten. Je merkt al snel: de hoeveelheid potentiële geestelijke kwelling is immens, en quasi niet uit te bannen.

En onze allerkleinsten? Hoeven die geen bescherming tegen geestelijke pijn? Hoe vreselijk moet het aan onze kindjes hun gemoed knagen om in de school te ontdekken dat hun wereldbeeld van TIK TAK en Nijntje Konijntje helemaal niet strookt met de brute realiteit van bloedneuzen, gepikte boterhammen, en stierlijk vervelende kleuterjuffen?
Hoe gaat de censor dit oplossen? De kleuterschool ineens verbieden of Dick Bruna bij Siegfried Verbeke huisvesten?

In de lagere of middelbare school huizen nog grotere geestelijke kwelduivels. Als eerste doelwit verklaart een konsekwente censor van geestelijke pijn, de wiskundeleraars vogelvrij. Begrijpelijk! Wie ooit worstelde met differentialen, integralen, (ir)rationale getallen en eindeloze staartdelingen, zal ongetwijfeld met plezier de brandstapel aansteken met Russels' Principia Mathematica en alle vindbare logaritmetabellen. Eenmaal de wiskundeleraars lekker fikken, dan gooien we in één adem ook die smeerlappen van fysica en Frans samen met hun verfoeilijke psychisch belastende vakboeken de vlammenzee in. Die hebben ons ook genoeg gekloot.
En zo staat élke leraar, die je op één of andere wijze moeizaam met andere en lastiger waarheden dan de jouwe confronteert, en aan een pijnlijk geestelijk leerproces onderwierp, bloot aan gerechtelijke vervolging. Elke afbraak of opbouw van je ideeëngoed, is immers pijnlijk, simpelweg omdat ongelijk krijgen of bijleren een pijnlijk geestelijk proces is.
Wie echter de geestelijke pijn van het leren in al zijn vormen bij wet wil vermijden, stelt bijgevolg wél het hele onderwijsproject ter discussie, nochtans een essentiële pijler van onze maatschappij.

Het lijkt karikaturaal, maar toch leidt de weg van de censuur onherroepelijk naar volledige overheersing, betutteling en knechting van het individu.
Wat moeten we dan aan met geestelijke pijn?
Geestelijke pijn is inherent aan het leven, en vooral aan het leven in vrijheid als communicerend mens.
Zolang die psychologische pijn het gevolg is van een in vrijheid aanhoorde mening, mag je de uiting van de mening niet aan banden leggen, mag je de uiter niet vervolgen.
Dat ware een regelrechte aantasting van ons fundamentele recht op vrijheid en sociaal contact. Wij zijn immers het wezen dat spreekt. Géén autoriteit mag ons dat spreken beletten, niemand mag zijn medemens het Vrije Woord ontzeggen.

De pijn van censuur en muilkorving is steeds vele malen groter dan die van het in vrijheid aanhoren van om het even welke mening. Censuur van overheidswege veroorzaakt aan het einde van het straatje zelfs lichamelijke pijn van de vrijheidsberoving, en opsluiting.
Zolang de neger geen racistische boeken hoeft te lezen, zolang een Jood vrij de negationisten kan ontwijken, zolang onze altF4 knop werkt, zolang de anti-royalist zonder Story de krantenwinkel uit mag, zolang ik des zondags niet onderaan de preekstoel of in de moskee wordt vastgebonden, is er geen enkele reden om censuur te verantwoorden. Hoe goed die reden ook moge klinken.

Egidius · 16 september 2005, 17:31

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf

Eenmaal de wiskundeleraars lekker fikken, dan gooien we in één adem ook die smeerlappen van fysica en Frans samen met hun verfoeilijke psychisch belastende vakboeken de vlammenzee in. Die hebben ons ook genoeg gekloot.

Je hebt er geen idee van hoezeer het Belgisch regime me elke dag pijnigt, hoe de gedachte aan een niet democratisch verkozen monarch me schier elke nacht kwelt.

Hoewel ik je pleidooi genoegen, vind ik dus dat enige censuurbescherming tegen de door de Belgicisten veroorzaakte geestelijke pijn, nu al 175 jaar lang, toch moet kunnen.

PS: dit is geen verdekte poging om je meesterwerkje onderuit te halen; ik ben het met zowat elke letter eens.

Egidius[edit]
[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by Egidius on 16-09-2005 at 18:32
Reason:
--------------------------------

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf

Eenmaal de wiskundeleraars lekker fikken, dan gooien we in één adem ook die smeerlappen van fysica en Frans samen met hun verfoeilijke psychisch belastende vakboeken de vlammenzee in. Die hebben ons ook genoeg gekloot.

Je hebt er geen idee van hoezeer het Belgisch regime me elke dag pijnigt, hoe de gedachte aan een niet democratisch verkozen monarch me schier elke nacht kwelt.

Hoewel ik je pleidooi genoegen, vind ik dus dat enige censuurbescherming tegen de door de Belgicisten veroorzaakte geestelijke pijn, nu al 175 jaar lang, toch moet kunnen.

PS: dit is geen verdekte poging om je meesterwerkje onderuit te halen; ik ben het met zowat elke letter eens.

Egidius[/size]

[size=1]Before any edits, post was:
--------------------------------

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf

Eenmaal de wiskundeleraars lekker fikken, dan gooien we in één adem ook die smeerlappen van fysica en Frans samen met hun verfoeilijke psychisch belastende vakboeken de vlammenzee in. Die hebben ons ook genoeg gekloot.

Je hebt er geen idee van hoezeer het Belgisch regime me elke dag pijnigt, hoe de gedachte aan een niet democratisch verkozen monarch me schier elke nacht kwelt.

Hoewel ik je pleidooi genoegen, vind ik dus dat enige censuurbescherming tegen de door de Belgicisten veroorzaakte geestelijke pijn, nu al 175 jaar lang, toch moet kunnen.

PS: dit is geen listige poging om je meesterwerkje onderuit te halen; ik ben het met zowat elke letter eens.

Egidius[/size]

[/edit]

Supe®Staaf · 16 september 2005, 18:25

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Egidius

Je hebt er geen idee van hoezeer het Belgisch regime me elke dag pijnigt, hoe de gedachte aan een niet democratisch verkozen monarch me schier elke nacht kwelt.

Hoewel ik je pleidooi genoegen, vind ik dus dat enige censuurbescherming tegen de door de Belgicisten veroorzaakte geestelijke pijn, nu al 175 jaar lang, toch moet kunnen.

En dan nog Belgicistische post van mij erbovenop.
Uw leven is niet simpel.

Citaat:

PS: dit is geen verdekte poging om je meesterwerkje onderuit te halen; ik ben het met zowat elke letter eens.

Chetfertemme.
Dan kunnen we er niet eens een paar dagen over doorzeiken.
Dat doet pijn.

16 september 2005, 17:12	#1
Supe®Staaf Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 19 juni 2002 Berichten: 43.125	Geestelijke pijn: een selectief en onhoudbaar pro-censuur-argument Geestelijke pijn is een selectief en onhoudbaar argument pro-censuur. Elke vorm van censuur op het uiten van een mening bevat de kiem van steeds verdergaande muilkorving. Dat geldt in het bijzonder wanneer 'geestelijke pijn' als argument voor censuur wordt opgevoerd. [/font] Aan de hand van een concreet censuurgeval in België, is ook de selectiviteit van het ‘pijnargument’ makkelijk aantoonbaar. Het Joodse volk wordt sinds de jaren 90 wettelijk beschermd en gevrijwaard voor de geestelijke pijn die het ontkennen of schromelijk minimaliseren van hun holocaust zou teweegbrengen door de wet op negationisme en revisionisme. Nu is genocide geen bitter 'alleenrecht' van dit getourmenteerde volk. Ook de Rwandezen maakten kennis met de verschrikking van het uitmoorden. Als we konsekwent de logica van de negationismewet zouden doortrekken, dan dient ook de Rwandese genocide gelijke berechtiging en dus ook censuurbescherming te krijgen. Dat is nochtans niet het geval. Ik mag voorlopig overal vrijelijk schrijven dat de Rwandese genocide een sprookje is. 'Rwandese' door 'Joodse' vervangen in bovenstaande zin, en ik draai samen met Siegfried Verbeke de doos in voor jaren. Een straffer voorbeeld van verregaande selectiviteit wat betreft genocide-ontkenning, nemen we waar in Turkije. Daar weigert het regime (in theorie de vertegenwoordiger van het hele Turkse volk) halsstarrig om de genocide op de Armeniërs te erkennen. Wordt het Turkse regime daarvoor vervolgd via internationale tribunalen of veroordeeld door de Verenigde naties of ander gezaghebbend orgaan? Welnee: Turkije wordt als wrange 'beloning' binnenkort de EU binnengeloodst, met alle prebenden van dien voor diezelfde machthebbers......... Met twee bovenstaande voorbeelden van selectief toepassen van een censuurwet in het achterhoofd, kan je zelfs concluderen dat onversneden racisme dergelijke wet schraagt. Kleurt Joods bloed roder dan Rwandees of Armeens? Ligt de drempel voor geestelijke pijn lager bij het ene dan bij het andere volk? Natuurlijk niet. Geestelijke pijn is niet objectief kwantificeerbaar, en zeker niet toepasbaar of meetbaar voor een geheel volk. Slechts het individu kan die pijn ervaren, en daar heeft zijn afkomst bovendien niks mee te maken. Anders beweren is pure *neo-racistische* afzeik. Moet de overheid dan het individu vrijwaren van geestelijke pijn via censuur? Bekijken we even volgende mogelijks 'pijnlijk' aankomende uiting: *Dood Kindje* *Men heeft het kindje, wit en recht,* *Uit 't wiegje in een kleine kist gelegd,* *En wit en zwart, o simpel onderscheid,* *Zijn slaap en dood, zijn tijd en eeuwigheid.* *Hij is maar even hier geweest.* *Men gaf hem op 't geboortefeest* *Van hand tot hand, tot, stil en lief,* *Een gast hem kussend aan de lippen hief,* *En allen keken... later is gezegd:* *Hij gaf een zuiver klein geluid,* *Verschrikt en schoon, zoals een nieuwe fluit,* *die men probeert en peinzend nederlegt.* Hoewel kindersterfte drastisch vermindert, leven er in onze maatschappij heel wat mensen, die hun kind verloren ten gevolge van wiegendood of ongeval. Hieraan herinnerd worden is in de meeste gevallen een heel 'pijnlijke' affaire. Zelfs via een poëtisch pareltje als bovenstaand. Moeten dergelijke 'pijn veroorzakende uitingen' dan maar uit het boekenrek gehaald worden? Vaak wordt hierop gereageerd met het (i.m.o. wansmakelijke) verwijzen naar het 'heilige getal' van holocaustslachtoffers. De pijn van x-aantal wiegendoodkindjes, weegt voor censuurliefhebbers niet op tegen het leed van de nabestaanden van veel meer slachtoffers van de Judeocide. Het kleinere aantal 'geestelijke pijnlijders', door b.v. wiegendood, verrechtvaardigt voor sommigen dat we bovenstaande 'kwellingen' door de vingers zien en niet onderwerpen aan censuur. Laten we dan toch even konsekwentie de gedachtengang achter censuur-naargelang-het-aantal-gedupeerden doortrekken. Zowat *iedereen* van de ongeveer 6 Miljard aardlingen verliest vroeg of laat één of beide ouders. Hieraan herinnerd worden levert ongetwijfeld geestelijke pijn op voor duizend maal meer mensen dan er officieel onder het nazi-regime vielen. Ik wil de konsekwente censuurliefhebber niet ontmoedigen, maar ‘google’ even op vader of moeder, en je merkt dat publicaties die aan het mogelijk pijnlijke verscheiden onzer ouders herinneren, slechts kunnen gecensureerd worden mits een katastrofe die de hele aardkloot incluis het www uiteen doet spatten. Je merkt al snel: de hoeveelheid potentiële geestelijke kwelling is immens, en quasi niet uit te bannen. En onze allerkleinsten? Hoeven die geen bescherming tegen geestelijke pijn? Hoe vreselijk moet het aan onze kindjes hun gemoed knagen om in de school te ontdekken dat hun wereldbeeld van TIK TAK en Nijntje Konijntje helemaal niet strookt met de brute realiteit van bloedneuzen, gepikte boterhammen, en stierlijk vervelende kleuterjuffen? Hoe gaat de censor dit oplossen? De kleuterschool ineens verbieden of Dick Bruna bij Siegfried Verbeke huisvesten? In de lagere of middelbare school huizen nog grotere geestelijke kwelduivels. Als eerste doelwit verklaart een konsekwente censor van geestelijke pijn, de wiskundeleraars vogelvrij. Begrijpelijk! Wie ooit worstelde met differentialen, integralen, (ir)rationale getallen en eindeloze staartdelingen, zal ongetwijfeld met plezier de brandstapel aansteken met Russels' Principia Mathematica en alle vindbare logaritmetabellen. Eenmaal de wiskundeleraars lekker fikken, dan gooien we in één adem ook die smeerlappen van fysica en Frans samen met hun verfoeilijke psychisch belastende vakboeken de vlammenzee in. Die hebben ons ook genoeg gekloot. En zo staat élke leraar, die je op één of andere wijze moeizaam met andere en lastiger waarheden dan de jouwe confronteert, en aan een pijnlijk geestelijk leerproces onderwierp, bloot aan gerechtelijke vervolging. Elke afbraak of opbouw van je ideeëngoed, is immers pijnlijk, simpelweg omdat ongelijk krijgen of bijleren een pijnlijk geestelijk proces is. Wie echter de geestelijke pijn van het leren in al zijn vormen bij wet wil vermijden, stelt bijgevolg wél het hele onderwijsproject ter discussie, nochtans een essentiële pijler van onze maatschappij. Het lijkt karikaturaal, maar toch leidt de weg van de censuur onherroepelijk naar volledige overheersing, betutteling en knechting van het individu. Wat moeten we dan aan met geestelijke pijn? Geestelijke pijn is inherent aan het leven, en vooral aan het leven in vrijheid als communicerend mens. Zolang die psychologische pijn het gevolg is van een in vrijheid aanhoorde mening, mag je de uiting van de mening niet aan banden leggen, mag je de uiter niet vervolgen. Dat ware een regelrechte aantasting van ons fundamentele recht op vrijheid en sociaal contact. Wij zijn immers het wezen dat spreekt. Géén autoriteit mag ons dat spreken beletten, niemand mag zijn medemens het Vrije Woord ontzeggen. De pijn van censuur en muilkorving is steeds vele malen groter dan die van het in vrijheid aanhoren van om het even welke mening. Censuur van overheidswege veroorzaakt aan het einde van het straatje zelfs lichamelijke pijn van de vrijheidsberoving, en opsluiting. Zolang de neger geen racistische boeken hoeft te lezen, zolang een Jood vrij de negationisten kan ontwijken, zolang onze altF4 knop werkt, zolang de anti-royalist zonder Story de krantenwinkel uit mag, zolang ik des zondags niet onderaan de preekstoel of in de moskee wordt vastgebonden, is er geen enkele reden om censuur te verantwoorden. Hoe goed die reden ook moge klinken. __________________ Voor Vorstelijke salarissen..Voor Vrijheid van meningsuiting En Voor Rechtstreekse democratie