Anarcho-nationalisme

[Ambiorix]

Anarcho-nationalisme


Het fascisme zou volgens één bepaalde thesis geen ideologie van rechts zijn, maar een ketterij van links, ontstaan uit de synthese van nationalisme en anarcho-syndicalisme. Fascisme was aanvankelijk een potentiële dynamische revolutionaire theorie, maar z`n autonoom radicale element werd al snel ingepikt door reactionaire conservatieve krachten en uiteindelijk ingekapseld door het kapitalisme. Het fascisme dat we uit de geschiedenis kennen, werd een ideologie van verdrukking en van gecentraliseerd staatsdenken: autoritair en militaristisch. De ultieme visie van het historische fascisme was die van de totalitaire maatschappij verpersoonlijkt in de cultus van hetzij de charismatische leider, hetzij de onmeedogenloze dictator. Fascisme is essentieel zowel een specifieke stijl van regeren als een politieke en sociale theorie. Het staat volledig in tegenstelling met wat in dit artikel besproken wordt. De fascistische ideologie veronderstelt altijd een vorm van `nationalisme`. Daaruit volgt niet automatisch dat alle `nationalisten` `protofascisten` zouden zijn, want nationalisme kan fundamenteel geïnterpreteerd worden als een anti-staatse wereldbeschouwing , een volksbewustzijn dat iemands organische identiteit en etnische autonomie bepaalt ten opzichte van en tegengesteld aan de natiestaat.


Proudhon en Tolkien


Het nationalisme manifesteert zich historisch gezien op twee wijzen: als een cultureel en een staats nationalisme. Het kan ook worden vertaald als volksautonomie. Volledig in de anarchistische traditie had de Duits-Joodse bevrijdingssocialist, Gustav Landauer dan ook alle recht te beweren dat "nationale verscheidenheid van het allergrootste belang is voor de realisatie van de opperste vorm van menselijkheid voor wie het mooie, bloeiende en vreedzame feit van de natie scheidt van de lelijkheid van het staatsgeweld."


We hebben hier dus een visie op anarchisme die gebaseerd is op een volksisme (`folkism`, W. J. Sturgeon) en op een verworteld radicalisme, tegengesteld aan het cosmopolitisme en abstracte internationalisme van traditioneel `links`. Alle naties hebben recht op soevereiniteit en zelfbeschikking. Wat niet wil zeggen dat de bevrijdingsstrijd automatisch in handen moet val len van `fascistoïde` organisaties en individuen die een reactionair prakje opdienen van chauvinistisch nationalisme en `rechts` autoritarisme. Dit anarcho-nationalisme is de derde weg, die van het bevrijdingssocialisme: anti-staats, volks, groen en decentralistisch.


Het is de hoogste tijd dat de brede anarchistische beweging het zgn. `leftism` en `workerism` achter zich laat en terugkeert naar de vader van het anarchisme, Pierre-Joseph Proudhon, die in zijn politieke en sociale leer een poging deed een creatieve synthese te maken tussen links en rechts. Proudhon legde grote nadruk op de regionale en etnische realiteit, en niet zozeer op de kunstmatige grenzen van de grote natiestaten. Zijn economische leer poogde de competitieve en cooperatieve verzuchtingen van de mensheid te verzoenen in een natuurlijke samenleving gebaseerd op vrijwilligheid (free association) van en door het volk (popularism). Hij verwierp volledig het liberale concept van parlementaire democratie als een schijnvertoning en universeel stemrecht als contrarevolutionair.


In filosofische termen heeft het anarchisme een sterke anti-democratische traditie en staat het dichter bij de idee van een universele aristocratie, dan bij de idee van een democratie zo als wij die nu kennen.


In feite zou zelfs het concept van de monarchie dienstbaar kunnen gemaakt worden aan anarchistische doeleinden, wanneer je de monarch ziet als het symbool van soevereiniteit, als afspiegeling van de absolute soevereiniteit van het vrije individu. J.R. Tolkien, auteur van `In de Ban van de Ring`, heeft zijn politieke visie ooit omschreven als een synthese van anarchisme en "ongrondwettelijke monarchie". Dit anarcho-monarchisme komt tevens tot uitdrukking in de typisch Britse traditie van de `Albion myths` en de terugkeer van Koning Arthur, zoals dat ook wordt uitgebeeld in het brilliante boek `Camelot and the vision of Albion` van de hand van de Britse mythologist, Goeffry Ashe.


Opstand tegen de mono-cultuur


Een wereld die het nieuwe millenium lijkt te omarmen als het einde van de geschiedenis, heeft een nieuwe stem nodig, een tegenstem die anti-ideologisch is - begrepen als het verwerpen van politiek fundamentalisme en partij-dogmatisme -, maar die geworteld is in een etnische geest , een historische identiteit, die in opstand komt tegen de mono-cultuur van One World, globalisering en de liberaal-kapitalistische vrije-markt-economie.


In een wereld zonder grenzen, beheerst door een anarcho-monetair systeem, waar alleen het geld vrij beweegt (terwijl geld enkel een uitwisselingssysteem zou mogen zijn en geen middel tot speculatie en woeker) is zelfs de conservatieve natiestaat overbodig voor de transnationale corporaties en de zich aan geen regels storende schema`s van het internationale bankwereldje. De Nieuwe Wereldorde kan niet aangevochten worden door traditioneel links, echter wel door een decentralistisch nationalisme dat een identiteit verschaft en op kan komen tegen de collectieve identiteit die de massa-consumptiemaatschappij biedt: de consumentenstammen en merkvoorkeuren die zich uiten in de identiteiten die voetbalploegen, rockgroepen, mode en media ons voorkauwen.


In deze context is het tragisch dat de Duitse Jeugdbeweging Wandervogel (gegroeid uit de idee van de zich verwonderende vrije geest) al snel werd gegijzeld en geperverteerd door de Hitlerjeugd. Omdat de Wandervogel poogde uitdrukking te geven aan de onlosmakelijke band tussen gemeenschap en individualiteit, als wapen tegen de de sociale vervreemding van een extreem individualisme én collectivisme.


Ook het bewustzijn van eigen bloed en bodem hoeft niet per sé geassocieerd te worden met fascistoïde racistische, separatistische of superieure trekjes omdat cultuur en identiteit in deze context geen statische gegevens zijn, maar dynamische krachten binnen sociale verhoudingen, die open staan voor en verrijkt kunnen worden door daarvan te onderscheiden culturen en identiteiten. Wat massa-immigratie en multicultuur betreft, dat zijn bijprodukten van een internationalistisch kapitalistisch economisch systeem dat een arme periferie heeft gecreëerd die de welvaart van het rijke centrum najaagt. Die vaststelling hoeft geen oproep te zijn tot repatriering of een puristische bekentenis tot de eigen identiteit en cultuur. Het is in de eerste plaats een noodzakelijke kritiek op de liberale smeltkroes-theorie.


Misschien wordt het tijd dat de zwarte anarchistische vlag samen opmarcheert met de vlaggen van de Europese volkeren om de Europese federale superstaat te bevechten. Misschien wordt het tijd het poëtische beeld van het gedecentraliseerd Europa van de honderd vlaggen te poneren tegenover de globalisering en het streven naar één wereldregering. Misschien is het moment gekomen om "Brittannië"(sic) te zien als een familie van vrije naties: Engeland, Schotland, Wales, Ierland, Het Eiland Man, "Ulster" (resic!), Cornwall, enzovoort. Een Brittannië van onafhankelijke regio`s in tegenstelling tot het gecentraliseerde unionisme van Westminster dat z`n oorsprong vindt bij het Normandische juk.


Het wordt tijd het vuur van de eigen Britse traditie van radicale sociale bevrijding terug aan te steken: John Ball, Kapitein Swing, de Diggers, de Levellers, de Luddites, William Blake, William Morris, G.K. Chesterton, Robert Blatchford, George Orwell, om mythologische figuren als Robin Hood niet te noemen!


Nood tot verworteling


Dit anarcho-nationalisme kan niet geassocieerd worden met gewelddadigheid. Zowel de Poolse anti-communistische beweging Solidarnosc, als de Indische onafhankelijkheidsbeweging van Gandhi paarden een nationalistische visie aan een radicaal geloof in geweldloosheid en vreedzame direkte actie.


De wereldbeschouwing van zo`n anarcho-nationalistische vreedzame bevrijding kan het best worden opgeroepen in een andere uitspraak van Gustav Landauer: "De staat kan niet vernietigd worden door haar omver te werpen. Het is een toestand, het is een specifieke verhouding tussen mensen, een gedragswijze. Hij kan enkel worden ondergraven door andere verhoudingen aan te gaan, een ander gedrag aan te nemen."


Simone Weil, anarchistisch oudgediende van de Spaanse Burgeroorlog, sprak tot haar Franse landgenoten over "de nood tot verworteling". Enkel door zich zorgvuldig en trouw te voeden aan de eigen wortels, kan je jezelf een organische sociale identiteit vormen, die de basis kan zijn voor zulke nieuwe verhoudingen tussen mensen.


Menselijke identiteit overstijgt uiteindelijk de veeleer reductionistische beschouwingen over "natie" en ras". Elke identiteit, afzonderlijk onderdeel en omvattend geheel - van individu over familie, tot gemeenschap, regio, natie, ras en het geheel van de mensheid en de aarde - moet als een integraal en noodzakelijk element worden behandeld om een volwaardig menselijke en gezonde samenleving tot stand te kunnen brengen. Dat is nationale vrijheid. Dat is pas sociale rechtvaardig heid. Dat is wereldvrede. Dat is anarcho-nationalisme!



Bron: Vrijbuiter, Wayne John Sturgeon, 1/7/1999
zie ook: Vooraan

-----------------

Een mooi tekstje over de synthese tussen anarchisme (als afzetting tegen de gevestigde orde) en nationalisme (als afzetting tegen het internationalisme dat veel schadelijker is dan sommigen denken).
Ik ga er mee akkoord, maar in beperkte mate. Wanneer men dit koppelt aan het pacifisme (laatste paragrafen) vind ik dat het fout gaat: men kan eenvoudigweg nooit onvoorwaardelijke vrede bekomen als de tegenpartij dit weglacht. Wapens zijn een noodzakelijk kwaad, denk ik.

[Bhairav]

Is ook maar een theorie...
Als het volks word, neigt het zowiezo naar fascisme. Want dan heeft het n leider nodig en dan moet daar alles voor wijken...

[Ambiorix]

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Is ook maar een theorie...
Als het volks word, neigt het zowiezo naar fascisme. Want dan heeft het n leider nodig en dan moet daar alles voor wijken...

dat vind ik dus niet. Vrije volksverbanden kunnen bestaan door een een raad van afgevaardigden die elk volk vertegenwoordigd. Een "leider" kan een volkssymbool zijn, maar moet daarom nog niet autoritair of centralistisch zijn.

[Bhairav]

Neen dat "moet" niet. Maar daar zal het op uitdraaien moest da hier t geval zijn. Trouwens, als ge als individu tussen da volks gedoe zit, dan maakt da weinig uit.

[Phrea|K]

Is anarcho-nationalisme hetzelfde als anarcho-fascisme?

[guerin]

De ideologische heimat van het nationalisme

De Vrijbuiters vormen een vlaemsch-nationalistisch kliekje dat actief is in Doel en een tijdschrift (de ‘Vrijbuiter’) uitgeeft. Ze beschouwen de nieuw-rechtse ideoloog Alain de Benoist als één van hun belangrijkste inspiratoren en hun nieuw-rechtse karakter komt tot uiting in het positieve imago dat ze zichzelf willen aanmeten. Zo vinden ze dat de vlaemsche beweging zich te eenzijdig bezighoudt met "vlaanderen onafhankelijk!" en dat ‘emanciperende’ thema’s (zoals milieustrijd en anti-globalisme) doodgezwegen worden. Ze claimen dat hun bevrijdingsstrijd evenveel gemeenschappelijk heeft met de anarchistische beweging als met de vlaemsche. Maar ook al uiten ze zich tegen de staat, komen ze wel eens op voor het milieu, illustreren ze hun tijdschrift met tekeningen die we kennen uit de anarchistische beweging, distantiëren ze zich van plat racistische uitspraken, ze voeren een nationalistische strijd en absoluut geen anarchistische. (1)

Bedreigd door vreemde machten
Nationalisten voeren een strijd voor ‘volkeren’, niet voor mensen. Ze komen op tegen de onderdrukking van talen, tradities en culturen, niet tegen de onderdrukking van personen. Een ‘volk’ wordt in de Vrijbuiter beschreven als een "groep van mensen die geschiedenis, taal, gebruiken... delen" en die zich met elkaar ‘verbonden’ voelen. Net als de rest van de vlaemsche beweging komen de Vrijbuiters op voor ‘de vlaemsche taal en cultuur’ en schrijven zij hun deel van de soap over de "autochtone" vlamingen die door "allochtone" franstaligen verdreven worden uit de brusselse rand. Maar ze houden zich ook bezig met bedreigingen die de rest van de vlaemsche beweging volgens hen uit het oog verliest. Het gaat hier over allerlei problemen die "meestal niet Vlaams zijn" zoals "het wilde kapitalisme, de verloedering van de natuur, de decadentie van de samenleving". Een deel van hun vlaemsche bevrijdingsstrijd is er dan ook op gericht om het vlaemsche territorium te zuiveren van vreemde invloeden of machten die deze problemen veroorzaken.
Het anti-globalisme waarmee de Vrijbuiters zichzelf wel eens opsmukken is hier een voorbeeld van. In tegenstelling tot anarchistisch anti-kapitalisme (dat een wereld wil zonder bazen en uitbuiting, zonder een alomtegenwoordig arbeidsethos) liggen de Vrijbuiters wakker van ‘vreemde economie’ die via het wereldkapitalisme hun vlaenderenland inpalmt. "Of is het misschien zo vanzelfsprekend dat de Antwerpse haven gedomineerd wordt door een rederij in Singapore; dat het rioleringsnetwerk in handen komt van een Amerikaans bedrijf; dat onze bedrijven worden uitverkocht aan anonieme kapitaalgroepen?"
De vrije markt economie is volgens een auteur ook één van de redenen dat de ‘vlaemsche’ landbouw achteruit boert. Omdat de landbouw tot "de ontstaansgeschiedenis van Vlaanderen" behoort, stelt hij de vraag of vlaanderen wel zonder landbouw kan. Het vlaemsche landschap wordt als een ‘nationale’ hymne bezongen als het werk van "onze voorouders (die) zich een eigen plek hebben moeten "maken" om ergens te mogen wonen ... Maar we hebben het wel gedaan ... De wordingsgeschiedenis van Vlaanderen, ook van de mensen zelf die hier wonen, is de geschiedenis van 1000 jaar strijd tegen het water." De Vrijbuiters bibberen ook wanneer ze denken aan een europa dat ‘haar verschillende volkeren’ en hun ‘eigenheid’ zou onderdrukken. In het tijdschrift wordt tekeer gegaan tegen de nieuwe hygiënische regelgeving voor het produceren van levensmiddelen die het europese parlement opstelde. Deze regelgeving zorgt ervoor dat enkele streekbieren niet meer op hun ‘traditionele manier’ gebrouwd kunnen worden. Zo zullen Geuze en Lambiek zich vanaf heden moeten ontwikkelen zonder in contact te komen met (hou u vast!) "streekeigen bacteriën" en "Brabantse lucht". Maar als europa een "lappendeken van volkeren en regio’s" blijft en een "stolp van waarden (is) die al deze verschillen kadert in een ambitieus Europees politiek project" zijn de Vrijbuiters vlug tevreden.
Een mens is voor nationalisten vooral een onderdeeltje van ‘een volk’ en zij willen dat iedereen leeft volgens de normen en waarden, de tradities enzovoort van ‘het volk’. Nationalisme wordt gezien als "zoniet een voorwaarde, dan toch een belangrijk hulpstuk voor ware individualiteit". Je hebt dus pas een echte identiteit wanneer je je onderwerpt aan ‘het volk’. Voor de Vrijbuiters is een onderdrukte persoon ook van geen belang, enkel voor de ‘afkomst’ van deze persoon (‘het volk’ waartoe hij/zij behoort) willen ze, naar aloude nationalistische traditie, moeite doen. Zo staat er in hun laatste nummer een artikel over een dorp dat volledig onteigend werd door de Duitse staat om aan bruinkoolwinning te doen. De Vrijbuiter slaagt erin om deze gebeurtenis, die de inwoners van het dorp getroffen heeft, in te kleuren als een verhaal over ‘het sorbische volk’ (waarvan "de verre geschiedenis (teruggaat) tot de tijd van Atilla") dat verplicht wordt zijn heimat te verlaten en zich te assimileren in een nieuwe omgeving. Het grootste probleem met betrekking tot deze onteigeningen vindt de auteur "dat gemis aan een thuis, een culturele basis die van vader op zoon wordt doorgegeven (die) de afgelopen decennia reeds de helft van de resterende Sorben (heeft) getroffen."
Hoewel de Vrijbuiters zichzelf af en toe distantiëren van neo-nazi’s, marcheren ze mooi samen met de rest van rechts naar de volgende horror. Wanneer mensen minder belangrijk gevonden worden dan ‘volkeren’ en ideeën over "ware individualiteit" gepropageerd worden, gaat de geschiedschrijving van het nationalisme verder: oorlog, verminking, verkrachting, mishandeling, vergassing...

Migratie
Migratie (dit betekent voor nationalisten het verhuizen van mensen uit het territorium van ‘een volk’ naar dat van een 'ander volk’) is voor nationalisten automatisch een probleem. "Vreemdelingen buiten!" zal je nergens lezen in de Vrijbuiter. De Vrijbuiters zullen je wel vertellen dat ze racisme beu zijn en dat alle ‘culturen’ gelijkwaardig zijn. In plaats van massale deportatie van ‘iedereen die hier niet thuis hoort’ propageren zij de idee van ‘een open natie’, maar... Hoe staat deze ‘open natie’ tegenover migratie? De vraag die enkele Vrijbuiters in een interview aan Johan Leman stellen, maakt duidelijk dat zij bezorgd zijn voor de bedreigende effecten van migratie voor de ‘identiteit van volkeren’. "Toenemende migraties, familiale diaspora, transnationale huwelijken... Wat betekent dat voor het identiteitsbesef in de 21ste eeuw?" Ze beschouwen mensen die ‘hun volk’ achterlaten als verloren: "Afgesneden zijn van zijn vertrouwde omgeving betekent dat men is veroordeeld tot doelloos dwalen." De Vrijbuiters steunen 1001 nationalistische bevrijdingsstrijden, maar geen enkele vluchtelingenorganisatie.
In al hun bezorgdheid over een europa dat wel eens een onderdrukkend monster zou kunnen worden voor vlaanderen, zwijgen zij in alle talen van alle ‘volkeren’ ter wereld over het fort europa dat migranten opjaagt, opsluit en deporteert of ze aan de grens tegenhoudt. Als echte nationalisten hebben ze duidelijk liever dat elk ‘volk’ zijn eigen territorium heeft.
In plaats van te schelden op immigranten, leggen de Vrijbuiters het accent op nieuw-rechtse wijze op de oorzaken van migratie. Ze gebruiken beelden uit een doemscenario waarbij hordes vluchtelingen op komst zijn om Europa in te palmen. Zo wordt een natuurramp en een gebrekkige westerse steun aangegrepen om te voorspellen dat dit een ‘asielzoekersprobleem’ zal worden. "Op 7 november raasde de orkaan Mitch door Centraal-Amerika. Resultaat: minimum 12.000 doden en een Westers hulppakket van 100 miljoen dollar. Misschien komt daar uit schaamte nog wat schuldherschikking bovenop. En dan over een paar jaar de verwondering dat er hier weer een hoop asielzoekers komen aanspoelen."
De hongersnood in Soedan wordt misbruikt om te zeggen dat "de Soedanese vluchtelingen al onderweg (zijn) naar Europa". Ook het liberalisme wordt gehekeld als een oorzaak van migratie. "We willen steeds meer, steeds grotere kado’s. En niet alleen wij: de migraties naar het rijke Westen worden onbeheersbaar." Een hongersnood aanklagen klinkt natuurlijk heel wat beter dan "Eigen volk eerst!", maar uiteindelijk willen alle nationalisten hetzelfde: iedereen blijft wonen in de streek waar hij/zij geboren is, iedereen blijft trouw aan de heerschappij van ‘de volkeren’.
De idee van een ‘open en zelfbewuste natie’ wordt gepropageerd, maar wat hiermee bedoeld wordt is niets nieuws onder de zon... Een ‘zelfbewuste natie’ is een ‘natie’ die bestaat uit mensen die fier zijn op hun ‘nationale identiteit’. Het gaat over mensen die er trots op zijn dat ‘hun taal’ en ‘hun traditie’ de basis is van hun identiteit. Deze ‘ware individuen’ voelen zich met elkaar verbonden. ‘Een open natie’ betekent een ‘natie’ die steunt op ‘civiele’ en niet op ‘etnische’ criteria. "Dat wil zeggen dat er met aangrenzende naties afspraken moeten gemaakt worden, in wederzijds respect, over taal en gebruiken die binnen een bepaald territorium gangbaar zijn." Een nieuwkomer in deze ‘open natie’ zal zich volledig moeten aanpassen aan deze ‘nationale’ criteria die zonder hem/haar werden opgesteld, of opkrassen.

De seksuele kloof
De ‘bevrijding van het vlaemsche volk’ is een strijd zonder feministische, maar wel met seksistische barricades. In ‘het bevrijde vlaemsche volk’ worden alle vrouwen en mannen die hun opgelegde patriarchale identiteit niet aanvaarden onderdrukt. Eén van de vlaemsche tradities die de Vrijbuiters bezingen is namelijk de seksistische traditie. Ze wandelen perfect binnen de lijntjes van het (telkens weer) patriarchale nationalisme dat de vrouw herleidt tot een zogend kweekdier met aan haar zijde de dappere soldaat.
Het enige artikel dat in de Vrijbuiter is terug te vinden over man/vrouw verhoudingen bevredigt wellicht de seksistische verlangens van menig nationalist. Astrid Raven, gediplomeerde huisbaarmoeder, geeft ons lessen sociobiologie en culturele traditie. Wanneer een vrouw op zoek gaat naar een liefdespartner, aldus Astrut, wordt zij gedreven door haar vruchtbaarheid. De vrouw wil niets liever dan bevrucht worden, maar weet dat zij het toekomstige kind 9 maanden zal moeten dragen. Daarom is zij kieskeuriger over haar seksuele betrekkingen dan een man, die zoveel mogelijk zaad in het rond wil strooien. De vrouw zoekt naar een relatie met een geschikte vader (liefst één met "macht en aanzien"), de man is tevreden met enkel de zaaddumping. De vrouw wil een sterke man die haar bevrucht, de man wil een baarmoeder om te bevruchten. Na deze biologielessen klaagt Ravens erover dat de seksuele revolutie van de jaren ’60 ervoor gezorgd heeft dat culturele verleidingsrituelen zoals de dans (waarbij de aktieve man de passieve vrouw leidt nvdr) en conservatieve gedragspatronen zoals het laten voorgaan van de vrouw (waarbij de aktieve man beslist om de passieve vrouw te laten voorgaan) bijna verdwenen zijn.
Deze hele seksistische kloterham ligt ook op het bord van de mannelijke Vrijbuiters. Zo worden de mannen in een verslag bestempeld als "soldaten" die zich van de vrouwen afzonderden om een "onderonsje" te houden. ‘El Zorro’ beschrijft de vrouw als een vruchtbaar wezen, klaar om (traditiegetrouw) besprongen te worden: "Naar aloude traditie was er immers ook weer de fuif in Doel 5, en-naar al evenoude traditie- zouden het weerom schaarsgeklede dames zijn die er de alcohol bedeelden". "Heer Hoofdredacteur" (Jan Creve, J’en crève) bewijst Ravens biologische waarheid dat vrouwen een man willen met macht en aanzien om door bevrucht te worden, en dat mannen hun zaad in zoveel mogelijk vrouwen willen zaaien. "Hij gaf zelfs blijk van enige levenslust door zich, hiermee openlijk getuigend van zijn marktwaarde, te laten opmerken met een rist deernes in zijn kielzog." Voor de rest zul je in de Vrijbuiter niet veel meer tegenkomen over de relatie tussen man en vrouw. Wel wordt het tijdschrift meermaals opgefleurd met afbeeldingen van naakte vrouwen, soms naast afbeeldingen van mannen in kostuum: nationalistische hometraining ter bevordering van de snelheid van de zaadlozing? Omdat er helemáál geen sprake is van een feministische tegenwind, beschouw ik hetgeen dat ik hierboven beschreven heb als de norm van hun patriarchale "bevrijdingsstrijd".

Breek de staat
De Vrijbuiters zijn tegen de staat, maar hebben niets met anarchisme te maken. Ze zijn tegen de staat omdat deze niet "oorspronkelijk" is, omdat zij niet geloven dat "het 15e eeuwse staatsconcept dè vorm is waarin collectieve identiteit of groepsbewustzijn het best tot uiting komt", omdat "een volk maar echt een volk (kan) zijn (nl. een levende spontane bundeling van mensen) zonder staat". Wat zij in de plaats stellen van een samenleving zonder staat is ook helemaal geen anarchistische maatschappij. Zij dromen van "traditionele leefstructuren en gemeenschappen" die opgebouwd worden vanuit nationalistische waarden. Een praktisch voorbeeld hiervan is hun actief probeersel in Doel. De zichzelf op de borst kloppende verslagen die Johan De Vriendt hierover schrijft zeggen meer dan genoeg. "In februari 1577 trekken na een heroïsche jacht van enkele minuten Doelse vissers een rillend zieke potvis aan wal... U wilt het niet weten maar de Antwerpse walvis is in feite de walvis van Doel. In datzelfde jaar 1577 wordt nog een beroemde aangespoelde Doelenaar geboren: de Antwerpse schilder-diplomaat-grootgrondbezitter Peter Paul Rubens. Zijn naam en faam zou de aardbol rondgaan, maar nergens, behalve hier, wil men weten dat hij ook wat verloren had in Doel. "Als ze in Antwerpen onze walvis afpakken, dan pakken wij hun beroemste telg af..." Het is verleidelijk, maar nee, zo zijn we echt niet! Maar de waarheid moet gezegd. Zowel Rubens als zijn kinderen en kleinkinderen hadden gronden liggen in Doel."
Anarchisten zijn ook tegen de staat, maar niet omdat ze één of andere zweverige fantasie als een ‘volksidentiteit’ zou onderdrukken. Anarchisten zijn tegen de staat omdat ze mensen controleert, bespioneert, ficheert, reguleert, uitsluit, uitstoot, vervolgt, straft, opsluit, foltert, deporteert, vermoordt... Omdat er bloed kleeft aan de handen van elke staat.
Anarchistische strijd is bovendien ook veel meer dan een strijd tegen de staat, het is ook een strijd tegen grootgrondbezit, tegen overdreven persoonlijke naam en faam,... Anarchisme is anti-seksisme, anti-kapitalisme, anti-nationalisme,...
Anarchistische idealen zijn bijvoorbeeld vrije migratie, feminisme, dierenbevrijding, vrijheid om jezelf te realiseren zonder onderdrukkende identiteiten, principes als "geef wat je kan, neem wat je nodig hebt" en wederzijdse hulp. Anarchisten streven naar de vrijheid van alle mensen, niet van ‘volkeren’.

-- Sara

(1) Voor het artikel "‘Nationaal-anarchisten’ van De Vrijbuiter willen "volkse gemeenschappen"" (door Gerrit
de Wit) met meer achtergrond over o.a. het extreem-rechtse verleden van de Vrijbuiter(s) kan je terecht bij http://www.defabel.nl

http://www.denar.be/archief/pdf/Nar197.pdf

[guerin]

dubbel

[Jonas Elossov]

Proudhon zal het graag gehoord hebben, Bakoenin nog liever...

Anarchisme is dan wel een utopistische, klein-burgerlijke stroming; het is in geen enkel opzicht te vergelijken met fascisme. Fascisme is gewoon kapitalisme waarbij de staat een zeer sterke rol krijgt toebedeeld om de belangen van de nationale(istische) burgerij en rijkere middenklasse te gaan verdedigen. Onder het fascisme is het zeer duidelijk dat de arbeidersklasse en de arbeidersbeweging, de meerderheid van het volk, het eerste slachtoffer is. Het fascisme wordt gekenmerkt door zijn agressieve houding tegen elke vorm van arbeidersstrijd en elke vorm van socialisme.
De zwarte brigades maakten er een sport van om elk stakingspiket in bloed te smoren en elke potentiele leider van de arbeidersbeweging tegen de muur te plaatsen.

Fascisme is een systeem van de grootburgerij, anarchisme niet. Dat is de enig mogelijke materialistische en juiste analyse, al de rest van uw verhaaltjes mag je onmiddelijk opbergen.

[Ambiorix]

Oorspronkelijk geplaatst door Jonas Elossov

Proudhon zal het graag gehoord hebben, Bakoenin nog liever...

Anarchisme is dan wel een utopistische, klein-burgerlijke stroming; het is in geen enkel opzicht te vergelijken met fascisme. Fascisme is gewoon kapitalisme waarbij de staat een zeer sterke rol krijgt toebedeeld om de belangen van de nationale(istische) burgerij en rijkere middenklasse te gaan verdedigen. Onder het fascisme is het zeer duidelijk dat de arbeidersklasse en de arbeidersbeweging, de meerderheid van het volk, het eerste slachtoffer is. Het fascisme wordt gekenmerkt door zijn agressieve houding tegen elke vorm van arbeidersstrijd en elke vorm van socialisme.
De zwarte brigades maakten er een sport van om elk stakingspiket in bloed te smoren en elke potentiele leider van de arbeidersbeweging tegen de muur te plaatsen.

Fascisme is een systeem van de grootburgerij, anarchisme niet. Dat is de enig mogelijke materialistische en juiste analyse, al de rest van uw verhaaltjes mag je onmiddelijk opbergen.

nergens wordt toch het kapitalistisch fascisme verdedigd?

[calimero]

Oorspronkelijk geplaatst door Jonas Elossov

Proudhon zal het graag gehoord hebben, Bakoenin nog liever...

Anarchisme is dan wel een utopistische, klein-burgerlijke stroming; het is in geen enkel opzicht te vergelijken met fascisme. Fascisme is gewoon kapitalisme waarbij de staat een zeer sterke rol krijgt toebedeeld om de belangen van de nationale(istische) burgerij en rijkere middenklasse te gaan verdedigen. Onder het fascisme is het zeer duidelijk dat de arbeidersklasse en de arbeidersbeweging, de meerderheid van het volk, het eerste slachtoffer is. Het fascisme wordt gekenmerkt door zijn agressieve houding tegen elke vorm van arbeidersstrijd en elke vorm van socialisme.
De zwarte brigades maakten er een sport van om elk stakingspiket in bloed te smoren en elke potentiele leider van de arbeidersbeweging tegen de muur te plaatsen.

Fascisme is een systeem van de grootburgerij, anarchisme niet. Dat is de enig mogelijke materialistische en juiste analyse, al de rest van uw verhaaltjes mag je onmiddelijk opbergen.

http://www.denar.be/archief/pdf/Nar201.pdf

bladzijde 3

[Pelgrim]

Zoals de naam het zegt moet ge De Nar ook niet al te serieus nemen. Elke keer als ik daar een nummer van te pakken krijg lach ik me ofwel kapot omwille van de belachelijke stellingnames of ik krijg zin om ne gepeperde brief te sturen omwille van de leugens die daar verkondigd worden. Zo héél af en toe staat er eens iets interessant in, zo heb ik een nummer van maanden geleden bijgehouden omdat er iets goed in stond over interimwerk. Maar voor de rest: een bende narren.
Tja, je kan moeilijk anders verwachten van door joints bedwelmde alternativos die nooit verder kunnen kijken dan de lokale volxkeuken.

[calimero]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Zoals de naam het zegt moet ge De Nar ook niet al te serieus nemen. Elke keer als ik daar een nummer van te pakken krijg lach ik me ofwel kapot omwille van de belachelijke stellingnames of ik krijg zin om ne gepeperde brief te sturen omwille van de leugens die daar verkondigd worden. Zo héél af en toe staat er eens iets interessant in, zo heb ik een nummer van maanden geleden bijgehouden omdat er iets goed in stond over interimwerk. Maar voor de rest: een bende narren.
Tja, je kan moeilijk anders verwachten van door joints bedwelmde alternativos die nooit verder kunnen kijken dan de lokale volxkeuken.

Zei de koning

[StevenNr1]

Oorspronkelijk geplaatst door calimero

http://www.denar.be/archief/pdf/Nar201.pdf

bladzijde 3

Vond ik een goed artikel. Zoals er wel meer staan in De Nar.

[Volksstormer]

Het anarchisme combineert de valse dogmata van het liberalisme en het communisme. Het nationaal-anarchisme slaagt er niet in zich daarvan te "bevrijden". De idee van het "oercommunisme" (ook in het anarchisme) bevalt mij niet en berust op een verkeerde veralgemening van Bachofens werk.
De "ideale staat" ligt waarschijnlijk ergens tussen de rijks-, staats- en volksgedachte, resp. Europees federalisme, fascisme en nationalisme.

[guerin]

De idee van het "oercommunisme" (ook in het anarchisme) bevalt mij niet en berust op een verkeerde veralgemening van Bachofens werk.

Kan het gedacht achter deze stelling wat ontwikkeld worden,aub?

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door calimero

http://www.denar.be/archief/pdf/Nar201.pdf

bladzijde 3

Persoonlijk vind ik pagina 6 en 7 van dat nummer veel beter. Het gaat daar immers over de nieuwe dreigingen, en niet over al die oude, gedateerde politieke tegenstellingen.

Of radicaal links en extreem-rechts werkelijk vreedzaam NAAST elkaar betogen ? Ik betwijfel het ten stelligste. Sommigen hebben hun rood frakske uitgetrokken om daarna solidair met de anderen deel te nemen aan het traditionele spel dat jaarlijks volgt op de anti-NSV-betogingen.

Maar de anarchisten zijn nu eenmaal wat 'gewelddadiger' in dat opzicht, zij hebben kat en muis gespeeld met de flikken.

Ik heb de indruk dat mensen zich nogal graag laten verdelen door de politiek en dat zou toch niet mogen waar het onze gezamenlijke strijd tegen de neo-nazi's betreft.

[Pelgrim]

Het is wel dat anarchistisch geweld dat zich helemaal afzondert van de rest van de anti-fascistische beweging. Relschoppers doen die beweging meer kwaad dan goed, zeker in de huidige bijzonder delicate politieke mentaliteit bij de bevolking.

[StevenNr1]

Met netjes in je betoginkje lopen, bereik je ook niets

[Pelgrim]

Ah en jij denkt dat socialisten alleen maar netjes in betogingen lopen?

[StevenNr1]

Dan toch wel